Ξεκίνημα απο το Περίπτερο λοιπόν, διαδρομή μέσω Ε.Ο. και κάπου μετά τα δεύτερα διόδια (λίγο πρίν τον Ισθμό), μας περιμένουν οι @
vaelsod και @
Savvas62. Ανασύνταξη και με τουριστικούς ρυθμούς αρχίσουμε να στρίβουμε στις στροφές τις Αλμυρής, με τους πιό γρήγορους να φεύγουν μπροστά.
Παραδόξως, η Κορίνθου-Επιδαύρου, δεν είχε κίνηση και φτάσαμε στην Πιάδα, σχετικά γρήγορα και χωρίς ριψοκίνδυνες προσπεράσεις
Άπαντες οι σύντροχοι, άψογοι και χαλαροί.
Η πλατεία Α' Εθνοσυνέλευσης και στο βάθος, το οίκημα που έγινε αυτή. Κανονικά το οίκημα λειτουργεί σαν μουσείο με εκθέματα από την συνέλευση. Όμως ήταν κλειστό, χωρίς προφανή αιτία. Όπως μας εξήγησε ο Σάββας που είναι ντόπιος, κανείς δεν ξέρει γιατί είναι κλειστό, ενώ θα έπρεπε να είναι ανοικτό!
Το μνημείο με τους συμμετέχοντες της συνέλευσης.
Ακριβώς δίπλα, το φαράγγι του Βόθυλα, ιδανικό για πεζοπορία.
Στο κάστρο δεν ανεβήκαμε τελικά, γιατί και τις μοτοσυκλέτες θα έπρεπε να αφήσουμε εκτός οπτικού πεδίου (μιάς και δεν υπήρχε χώρος πάρκινγκ κοντά στο μονοπάτι), αλλά και ζέστη έκανε, οπότε η προοπτική της 10λεπτης ανάβασης δεν ενθουσίαζε.
Καφεδάκι στην παραλία της Νέας Επιδαύρου. Κάπου εκεί ήρθε και ο @
kostas_366 με τα παιδάκια του και έτσι γίναμε ακόμη πιό όμορφη παρέα.
Και μία με τον μικρό φίλο που ήρθε κοντά μας και λαχταρούσε για χάδια. Ψυχούλα.
Κατά τις 1345 αναχωρήσαμε, οι μισοί για να επιστρέψουν στην Αθήνα και οι υπόλοιποι για μία μικρή ανάβαση στο Κυνόρτιο και την μονή Καλαμίου.
Μετά από 13 λεπτά ακριβώς και μέσω ενός πολύ στενού, αλλά με υπέροχες εικόνες, φρεσκο-ασφαλτομένου δρόμου, φτάσαμε στο μοναστήρι.
Δυστυχώς όμως το βρήκαμε κλειστό, μιάς που οι πύλες κλείνουν από τις 1300 μέχρι τις 1600. Και γράφω δυστυχώς, γιατί είναι ένα από τα πιό όμορφα και περιποιημένα καστρομονάστηρα που έχουμε βρεθεί. Μερικές φωτό από έξω ...
Και μία του "δεύτερου κλιμακίου".
Και εκει που ετοιμαζόμασταν να φύγουμε, νά σου ο @
kostas_366 , με το παπί αυτή τη φορά, ήρθε να μας κάνει παρέα στην επιστροφή μέχρι Λιγουριό. Παρεπιπτόντως, τάπα ο Κωστής με το παπί, δεν τον φτάναμε
)
Αφού σταματήσαμε σε ένα καταπληκτικό φούρνο στο Αδάμι όπου φορτωθήκαμε με ψωμιά, παξιμάδια, κουλούρια και κερασμένα κριτσίνια (όποιος περάσει άς σταματήσει, έχει ΠΟΛΛΕΣ νοστιμιές και αξίζει με τα χίλια!), πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, μέσω Λιγουριού-Δήμαινας-Νέας Επιδάυρου, σε ένα καταπληκτικό πιστάκι-διαδρομή, πνιγμένο στο πράσινο.
Χάρηκα που γνώρισα όλους τους καινούργιους φίλους από εδώ μέσα και ευελπιστώ να τα ξαναπούμε σύντομα
Ευχαριστούμε πολύ τον Σάββα και τον Κώστα για την παρέα, τις περιηγήσεις, τις προτάσεις και την φιλοξενία. Είστε πολύ τυχεροί παιδιά. Είναι πανέμορφος ο τόπος σας