5ήμερο στη Δυτική Ελλάδα (Ηλεία-Σύβοτα-Πίνδος-Κόζιακας-Ευρυτανία)
- Thread starter forester
- Ημερομηνία δημιουργίας
Εισαι πολυ γλυκο αγορι
Τρίτη έπεσε δλεια....
Πάμε στη συνέχεια τώρα
Να πω και δυο λόγια, γιατί καλές οι φώτο και τα στοιχεία, αλλά υπάρχει και το πώς τα βιώνεις όλα αυτά!
Μετά την Παραμυθιά, έχοντας περάσει κι η ώρα, έχουμε σταθερά 36°-37°C και η καβάλα γίνεται εξουθενωτική. Το μπανάκι στο Βοϊδομάτη είναι απόλαυση και βάλσαμο, αλλά έκανα λάθος εκτίμηση και μετά το μπάνιο -αντί για διάλειμμα με κολατσιό κλπ- τράβηξα για Πάπιγκο. Εκεί μας ήρθε μια νύστα-αποχαυνωμάρα κι έφαγα 2 κουτουλιές από τη Μαίρη σε ελαφρά φρένα.... την πήρε ο ύπνος! Ουσιαστικά στα όρια θερμοπληξίας ήταν! Οπότε αφήνω το Πάπιγκο και πίσω Αρίστη για "ανεφοδιασμό" στη δροσιά!
Μετά, μέχρι Κόνιτσα στην επαρχιακή Κόνιτσας - Καστοριάς συνεχίστηκε το ίδιο έργο της ζέστης, αλλά στρίβοντας για Σαμαρίνα το σκηνικό αλλάζει! Σε κάθε φουρκέτα η θερμοκρασία πέφτει και στην κορυφή της διάβασης (πάσο το λένε οι "γιουρο-γυρισμένοι...) έχουμε ένα απολαυστικό 26άρι
Πάμε στη συνέχεια τώρα
Να πω και δυο λόγια, γιατί καλές οι φώτο και τα στοιχεία, αλλά υπάρχει και το πώς τα βιώνεις όλα αυτά!
Μετά την Παραμυθιά, έχοντας περάσει κι η ώρα, έχουμε σταθερά 36°-37°C και η καβάλα γίνεται εξουθενωτική. Το μπανάκι στο Βοϊδομάτη είναι απόλαυση και βάλσαμο, αλλά έκανα λάθος εκτίμηση και μετά το μπάνιο -αντί για διάλειμμα με κολατσιό κλπ- τράβηξα για Πάπιγκο. Εκεί μας ήρθε μια νύστα-αποχαυνωμάρα κι έφαγα 2 κουτουλιές από τη Μαίρη σε ελαφρά φρένα.... την πήρε ο ύπνος! Ουσιαστικά στα όρια θερμοπληξίας ήταν! Οπότε αφήνω το Πάπιγκο και πίσω Αρίστη για "ανεφοδιασμό" στη δροσιά!
Μετά, μέχρι Κόνιτσα στην επαρχιακή Κόνιτσας - Καστοριάς συνεχίστηκε το ίδιο έργο της ζέστης, αλλά στρίβοντας για Σαμαρίνα το σκηνικό αλλάζει! Σε κάθε φουρκέτα η θερμοκρασία πέφτει και στην κορυφή της διάβασης (πάσο το λένε οι "γιουρο-γυρισμένοι...) έχουμε ένα απολαυστικό 26άρι
Φυσικά κατηφορίζοντας αφήσαμε τη Βωβούσα και τη Βάλια Κάλντα γι άλλη φορά, γιατί δεν έβγαινε με τίποτα.....
Με το ζόρι φύγαμε από Σαμαρίνα για Περτούλι , αλλά δε γινόταν αλλιώς, αν θέλαμε να μη φάμε ξύλο από τον Πετράν (ο πίτσι μας...) με την επιστροφή
