Greg Ø
Μέλος
- Όνομα
- Γρηγόρης
- Μοτό
- KTM 990 Adventure '07
Here we go...
Part 1
Μετά το φόρτωμα στην οδική, ο συμπαθέστατος οδηγός, ιδιοκτήτης κι ο ίδιος μιας Virago, με ξεφόρτωσε στη μάντρα της οδικής στην Κοζάνη, όπου περίμενα να έρθει ο Βαγγέλης από Γρεβενά να με ξαναφορτώσει για να επιστρέψουμε στη βάση του και να ξεκινήσει το χειρουργείο... Όπερ και εγένετο. Κατέφτασε χωρίς μεγάλη καθυστέρηση και ανεβάσαμε το 990 στο τρέιλερ. Ο μάστορας μεγάλη μορφή, λεπτός, ξυρισμένο κεφάλι και ένα μούσι σαν τον πάτερ Ονούφριο. Έμοιαζε με Hell's Angel, αλλά σε σούπερ φιτ version! Στον δρόμο φουλ καθησυχαστικός ότι αν η ζημιά δεν ήταν πολύ μεγάλη θα με είχε έτοιμο μέχρι το βράδυ για να συνεχίσω την εκδρομή (ready to race που λένε και στο χωριό μου).
Για παν ενδεχόμενο, μόλις ξεκινήσαμε από Κοζάνη για Γρεβενά, ζητήσαμε τη βοήθεια του Πασχάλη, ο οποίος απευθύνθηκε στον Ευθύμη και στον Δημήτρη που ήταν να ξεκινήσουν εκείνη την ώρα από Θεσσαλονίκη, προκειμένου να μας φέρουν δισκάκια για την περίπτωση που ανακαλύπταμε ότι είχαν καταστραφεί.
Μετά την άφιξή μας στα Γρεβενά και στο χειρουργικό κρεβάτι, ο Βαγγέλης άρχισε την επέμβαση. Βγήκε το καπάκι, άδειασαν τα λάδια και να οι πρώτες όμορφες εικόνες από το εσωτερικό:
Ο Βαγγέλης αεικίνητος, με τα χειρουργικά γάντια στα χέρια, δούλευε και παράλληλα μου εξηγούσε τι έκανε και γιατί το έκανε. Αλλάξαμε την ατίθαση βίδα και το ελατήριό της, καθώς και ένα ακόμα ζευγάρι βίδας/ελατηρίου, αλλάξαμε τον δίσκο πίεσης που φαίνεται παραπάνω, όπως και το καπάκι φυσικά. Άλλαξε λάδια και φίλτρο, αφού καθάρισε το εσωτερικό όσο πιο προσεκτικά γινόταν, γιατί είχε γεμίσει γρέζι απ' τον ...τόρνο.
Χαϊλάιτ ο φαλακρός κύριος που ήρθε φορτσάτος στο συνεργείο μιλώντας με βαριά τοπική προφορά και ο οποίος είχε συναντήσει νωρίτερα στα Γρεβενά τους υπόλοιπους (ή κάποιους από τους υπόλοιπους της εκδρομής) και είχε μάθει ότι φορτώθηκε μια μηχανή για το συνεργείο του Βαγγέλη. Το απόσταγμα της σοφίας του ήταν: "αν έχει παραπάνω από έναν κύλινδρο και 120 κιλά, δεν είναι μηχανάκι"
Μέχρι το απόγευμα ήμουν έτοιμος να φύγω. Αλλά ....δεν μπορούσα. Διότι η καταιγίδα που είχε ήδη πιάσει δυο τρεις ώρες νωρίτερα είχε προκαλέσει διακοπή του ηλεκτρικού στην περιοχή κι έτσι δε μπορούσε να κατέβει η ράμπα (δεν υπήρχε μηχανισμός ώστε να κατέβει χειροκίνητα). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αναγκαστώ να ξεκινήσω από Γρεβενά (από το χωριό Κυρακαλή συγκεκριμένα, γύρω στα 5 χλμ. από Γρεβενά) αφού είχαν πέσει τα σκοτάδια και μέσα στη βροχή, αλλά ήμουν τόσο χαρούμενος που θα συνέχιζα, που δε μ' ένοιαζε τίποτα. Έτσι, αφού πρώτα χάθηκα ...μέσα στο χωριό της Κυρακαλής από τη μεγάλη μου χαρά και χρειάστηκε να βρεθεί μια Kαλή Kυρά να μου υποδείξει την έξοδο προς Γρεβενά, πήρα σιγά σιγά (με 50 χλμ/ω) να καλύψω τα 70 χλμ. του ορεινού δρόμου για Καλαμπάκα.
O ουρανός από νωρίτερα, που είχε ήδη αρχίσει να ρίχνει, φαινόταν ιδιαίτερα δυσοίωνος, αλλά δε μπορούσα με τίποτα να φανταστώ αυτό που με περίμενε στη συνέχεια...
Part 1
Μετά το φόρτωμα στην οδική, ο συμπαθέστατος οδηγός, ιδιοκτήτης κι ο ίδιος μιας Virago, με ξεφόρτωσε στη μάντρα της οδικής στην Κοζάνη, όπου περίμενα να έρθει ο Βαγγέλης από Γρεβενά να με ξαναφορτώσει για να επιστρέψουμε στη βάση του και να ξεκινήσει το χειρουργείο... Όπερ και εγένετο. Κατέφτασε χωρίς μεγάλη καθυστέρηση και ανεβάσαμε το 990 στο τρέιλερ. Ο μάστορας μεγάλη μορφή, λεπτός, ξυρισμένο κεφάλι και ένα μούσι σαν τον πάτερ Ονούφριο. Έμοιαζε με Hell's Angel, αλλά σε σούπερ φιτ version! Στον δρόμο φουλ καθησυχαστικός ότι αν η ζημιά δεν ήταν πολύ μεγάλη θα με είχε έτοιμο μέχρι το βράδυ για να συνεχίσω την εκδρομή (ready to race που λένε και στο χωριό μου).
Για παν ενδεχόμενο, μόλις ξεκινήσαμε από Κοζάνη για Γρεβενά, ζητήσαμε τη βοήθεια του Πασχάλη, ο οποίος απευθύνθηκε στον Ευθύμη και στον Δημήτρη που ήταν να ξεκινήσουν εκείνη την ώρα από Θεσσαλονίκη, προκειμένου να μας φέρουν δισκάκια για την περίπτωση που ανακαλύπταμε ότι είχαν καταστραφεί.
Μετά την άφιξή μας στα Γρεβενά και στο χειρουργικό κρεβάτι, ο Βαγγέλης άρχισε την επέμβαση. Βγήκε το καπάκι, άδειασαν τα λάδια και να οι πρώτες όμορφες εικόνες από το εσωτερικό:
Ο Βαγγέλης αεικίνητος, με τα χειρουργικά γάντια στα χέρια, δούλευε και παράλληλα μου εξηγούσε τι έκανε και γιατί το έκανε. Αλλάξαμε την ατίθαση βίδα και το ελατήριό της, καθώς και ένα ακόμα ζευγάρι βίδας/ελατηρίου, αλλάξαμε τον δίσκο πίεσης που φαίνεται παραπάνω, όπως και το καπάκι φυσικά. Άλλαξε λάδια και φίλτρο, αφού καθάρισε το εσωτερικό όσο πιο προσεκτικά γινόταν, γιατί είχε γεμίσει γρέζι απ' τον ...τόρνο.
Χαϊλάιτ ο φαλακρός κύριος που ήρθε φορτσάτος στο συνεργείο μιλώντας με βαριά τοπική προφορά και ο οποίος είχε συναντήσει νωρίτερα στα Γρεβενά τους υπόλοιπους (ή κάποιους από τους υπόλοιπους της εκδρομής) και είχε μάθει ότι φορτώθηκε μια μηχανή για το συνεργείο του Βαγγέλη. Το απόσταγμα της σοφίας του ήταν: "αν έχει παραπάνω από έναν κύλινδρο και 120 κιλά, δεν είναι μηχανάκι"
Μέχρι το απόγευμα ήμουν έτοιμος να φύγω. Αλλά ....δεν μπορούσα. Διότι η καταιγίδα που είχε ήδη πιάσει δυο τρεις ώρες νωρίτερα είχε προκαλέσει διακοπή του ηλεκτρικού στην περιοχή κι έτσι δε μπορούσε να κατέβει η ράμπα (δεν υπήρχε μηχανισμός ώστε να κατέβει χειροκίνητα). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αναγκαστώ να ξεκινήσω από Γρεβενά (από το χωριό Κυρακαλή συγκεκριμένα, γύρω στα 5 χλμ. από Γρεβενά) αφού είχαν πέσει τα σκοτάδια και μέσα στη βροχή, αλλά ήμουν τόσο χαρούμενος που θα συνέχιζα, που δε μ' ένοιαζε τίποτα. Έτσι, αφού πρώτα χάθηκα ...μέσα στο χωριό της Κυρακαλής από τη μεγάλη μου χαρά και χρειάστηκε να βρεθεί μια Kαλή Kυρά να μου υποδείξει την έξοδο προς Γρεβενά, πήρα σιγά σιγά (με 50 χλμ/ω) να καλύψω τα 70 χλμ. του ορεινού δρόμου για Καλαμπάκα.
O ουρανός από νωρίτερα, που είχε ήδη αρχίσει να ρίχνει, φαινόταν ιδιαίτερα δυσοίωνος, αλλά δε μπορούσα με τίποτα να φανταστώ αυτό που με περίμενε στη συνέχεια...
Τελευταία επεξεργασία: