Θα μιλήσω σαν άτομο που έζησε την πλυμμήρα μιας και ήμουν διακοπές στο πατρικό της μητέρας μου στα Τρίκαλα στον Daniel. Πλυμμήρισε το σπίτι με 80 πόντους νερό εντός του σπιτιού και 1.2 μέτρα έξω απο αυτό, το αυτοκίνητο μου έτους 2020 πήρε νερό μεχρι τα καθίσματα, η οικοσυσκευή εκτός του ψυγείου που ακόμα απορούμε πως έζησε πετάχτηκε όλη μαζί με το πατωμα laminate που έβαλα με πολύ προσωπικό κόπο με την σύζηγό μου μόλις 2 ημέρες πριν την κακοκαιρία. 1 ημέρα μετά την πλυμμήρα 2:45 το βράδυ και μέσα στην στενοχώρια μας και την ταλαιπωρία μας ακούω σκύλο να γαβγίζει και αμέσως μετα ψιθύρους έξω απο το σπίτι. Τα υπάρχοντα μας όλα εξω στα μπαλκόνια αλλά άχρηστα πια, κρεβατια, καναπέδες, πλυντήρια, υπολογιστές, χαλιά, ρούχα και οτι άλλο έχει καθε σπίτι. Οι αυλόπορτες κλειδωμένες με λουκέτα. Σκέφτηκα να βγώ έξω να δω τα "παλικάρια" αλλά αμέσως με ξαναπήρε ο ύπνος απο την εξάντληση μιας και για να σωθώ απο το σπίτι τις προηγούμενες ημέρες μπήκα στο νερό μεχρι την μέση και πήγα στο σπίτι ενος θείου μου πιο δίπλα που είναι διώροφο. Μετά απο μια ώρα το νερό ανέβηκε άλλους 50 πόντους περίπου. Κοιμόμουν σε ενα στρώμα που σώθηκε απο τύχη στο πατωμα που είχα πλύνει με βρώμικο νερό εκείνη την στιγμή.
Δεν σας τα λέω όλα αυτα για να με λυπηθείτε. Τα λέω για να δείτε σε τι κατασταση ήμουν και για να γραψω το εξής: Πολύ σωστά έκανε και ανέβασε ο άνθρωπος την ανάρτηση γιατί όλα αυτα τα απεκτησε με κόπο και ίσως είναι και τα μοναδικά που του έμειναν απο την πλυμμήρα. Είναι πολύ σημαντικό να δείς μετά απο όλο αυτό οτι κάτι επέζησε! Εμενα επεζησε ενα σκαμπό γιατι το έβαλα ψηλά πριν φύγω απο το σπίτι και χάρηκα τι να λεμε.