Δείξε την βόλτα σου
- Thread starter tattoopanther
- Ημερομηνία δημιουργίας
Περυσινη βολτα στα Αγραφα με αφετηρια τη λιμνη Πλαστηρα.
Ζυγουρολιβαδο (Καζαρμα)
Νιαλα
Ζυγουρολιβαδο (Καζαρμα)
Νιαλα
ωραια πραγματα μπραβο παιδια
Να είσαι καλά!Ευχαριστώ!
onroad
Superhero
Μπράβο ρε Σπυρακο και στα επόμενα
Sent from my iPhone using Tapatalk
Sent from my iPhone using Tapatalk
Ευχαριστώ, να είμαστε καλά να μπορούμε να ταξιδεύουμε!
Padis
ven pasa ...
jimmatas
Μέλος
- Όνομα
- Dimitris
- Μοτό
-
Triumph Tiger 800 2011
Honda AX-1
Ηοnda CRF250L 2020
ακουγαμε τις εξατμισεις απο μακρια και ξαφνικα σκανε τα παπια χαλαροι και λαιτ.Εκεί στο 5:35'' σας γλεντήσανε τα παπιά, ε ??
Στην τελευταία βόλτα μου χαιρετούσα όλο τον κόσμο (με μηχανές
). Η χαρά που πήρα όμως όταν είδα και χαιρετηθήκαμε με δυο χωμάτινους δεν περιγράφεται. Το νιώθεις μέσα σου τι είναι αυτό που κάνει την καρδιά σου να χτυπάει….Ωραίο το βιντεάκι!!! Και σε επόμενα. Και να ανεβάζετε να βλέπουμε
Καλησπερα σε ολους, μια βολτα απο το παρερλθον που αν και δεν εγινε με μοτοσυκλετα, σχετιζεται πολυ με αυτη...
Το καλοκαιρι του 2001, καναμε με ενα Suzuki Samurai μια χωματινη εκδρομη με τη γυναικα μου ξεκινωντας απο τα Αγραφα, απο οπου και το ζευγαρι της φωτογραφιας,
ανεβαινοντας μετα προς Καλαρυτες με μπανακι στον Καλαρυτικο
και απο εκει περασαμε τον Λακμο για Περιστερι και Μετσοβο.Απο εκει καταληξαμε στην Βωβουσα για διανυκτερευση,με σκοπο την αλλη μερα να παμε στον Γυφτοκαμπο, εκει οπου γινεται η συναντηση των Σαρακατσαναιων.
Την επομενη μερα ξεκινησαμε λοιπον την περιηγηση, ομως χαθηκαμε στα βουνα και τους χωματοδρομους δυτικα της Βωβουσας.
Καποια στιγμη, και ενω τριγυρναγαμε χαμενοι,
ερχεται απο απεναντι ενα εντουρο με τις παντες, με τον αναβατη να ειναι αρματωμενος, λες και ετρεχε Dakar...,
μας ριχνει μια ματια και φευγει...
Σε λιγοτερο απο λεπτο κι αλλος, μετα κι αλλος κι αλλος...Σκεφτηκαμε οτι καποια τοπικη λεσχη θα εκανε κανενα αγωνα και συνεχισαμε πολυ προσεκτικα, μη φιληθουμε με κανενα...αλα οργανωση οι Γιαννιωτες...σκεφτηκα.
Αφου περασανε αρκετα μηχανακια, σκαει ενα τεραστιο τετρακινητο με χρωματα παραλλαγης και ξενες πινακιδες, μας πλησιαζει και ψιλοαναστατωμενοι
οι επιβαινοντες μας εξηγουν οτι απο την περιοχη περναει το Master Rallye 2001 που ξεκινησε απο το Παρισι και μεσω Ελλαδας και Τουρκιας, θα τερματιζε ατη Δαμασκο...και δεν εφτανε αυτο, ειχαμε, μας ειπαν, πολυ λιγο χρονο για να φυγουμε, καθως σε λιγο θα ερχονταν τα αυτοκινητα...Schlesser με το baggy και τετοια πραγματα...
Οπου φυγει φυγει λοιπον και καθως γυρναμε προς Βωβουσα, που ηταν και η κατευθυνση του αγωνα, κοιτωντας συνεχεια τους καθρεφτες, μας κανει σημα ενας
αγωνιζομενος μοτοσυκλετιστης που εχει βγει στη μεση του δρομου, μας σταματαει και μας δειχνει το μηχανακι σε ενα γκρεμουλι που το 'χε ριξει να ξεκουραστει...
Βγαζουμε κατι ιμαντες , το δενουμε για να ξεκινησουμε την προσπαθεια ανελκυσης, αλλα παγωνουμε γιατι ακουμε κατι σαν τον Κινγκ Κονγκ...και περναει με χιλια διπλα μας το πρωτο αυτοκινητο,, επιασα το τρομαγμενο βλεμα του συνοδηγου ...κανουμε ολοι στην ακρη λουσμενοι στη σκονη και περιμενουμε να περασουν ολοι...Ο φιλος ηταν ο Jean Brucy, Γαλλος που ειχε τρεξει σε πολλα Dakar και τελικα αφου φανηκε η ''οργανωση'' με τις τζιπουρες ανeβασαμε τη μηχανη και εφυγε.
Φτανοντας στη Βωβουσα, οι ανθρωποι του αγωνα, για να μας ευχαριστησουν, μας εδωσαν δυο μπλουζακια του rallye
Για την ιστορια, ο αγωνας δεν τελειωσε ποτε, γιατι λιγο πριν τον τερματισμο, ενας αγωνιζομενος με BMW,ο John Deacon, σκοτωθηκε και οι αναβατες αποσυρθηκαν. Ο Jean Brucy συνεχισε τους αγωνες και περασε καποια στιγμη στα αυτοκινητα.
Ωραιες αναμνησεις, Γιαννη μην πεις τιποτα τυπου ''και διηγωντας τα να κλαις''...
Το καλοκαιρι του 2001, καναμε με ενα Suzuki Samurai μια χωματινη εκδρομη με τη γυναικα μου ξεκινωντας απο τα Αγραφα, απο οπου και το ζευγαρι της φωτογραφιας,
ανεβαινοντας μετα προς Καλαρυτες με μπανακι στον Καλαρυτικο
και απο εκει περασαμε τον Λακμο για Περιστερι και Μετσοβο.Απο εκει καταληξαμε στην Βωβουσα για διανυκτερευση,με σκοπο την αλλη μερα να παμε στον Γυφτοκαμπο, εκει οπου γινεται η συναντηση των Σαρακατσαναιων.
Την επομενη μερα ξεκινησαμε λοιπον την περιηγηση, ομως χαθηκαμε στα βουνα και τους χωματοδρομους δυτικα της Βωβουσας.
Καποια στιγμη, και ενω τριγυρναγαμε χαμενοι,
ερχεται απο απεναντι ενα εντουρο με τις παντες, με τον αναβατη να ειναι αρματωμενος, λες και ετρεχε Dakar...,
μας ριχνει μια ματια και φευγει...
Σε λιγοτερο απο λεπτο κι αλλος, μετα κι αλλος κι αλλος...Σκεφτηκαμε οτι καποια τοπικη λεσχη θα εκανε κανενα αγωνα και συνεχισαμε πολυ προσεκτικα, μη φιληθουμε με κανενα...αλα οργανωση οι Γιαννιωτες...σκεφτηκα.
Αφου περασανε αρκετα μηχανακια, σκαει ενα τεραστιο τετρακινητο με χρωματα παραλλαγης και ξενες πινακιδες, μας πλησιαζει και ψιλοαναστατωμενοι
οι επιβαινοντες μας εξηγουν οτι απο την περιοχη περναει το Master Rallye 2001 που ξεκινησε απο το Παρισι και μεσω Ελλαδας και Τουρκιας, θα τερματιζε ατη Δαμασκο...και δεν εφτανε αυτο, ειχαμε, μας ειπαν, πολυ λιγο χρονο για να φυγουμε, καθως σε λιγο θα ερχονταν τα αυτοκινητα...Schlesser με το baggy και τετοια πραγματα...
Οπου φυγει φυγει λοιπον και καθως γυρναμε προς Βωβουσα, που ηταν και η κατευθυνση του αγωνα, κοιτωντας συνεχεια τους καθρεφτες, μας κανει σημα ενας
αγωνιζομενος μοτοσυκλετιστης που εχει βγει στη μεση του δρομου, μας σταματαει και μας δειχνει το μηχανακι σε ενα γκρεμουλι που το 'χε ριξει να ξεκουραστει...
Βγαζουμε κατι ιμαντες , το δενουμε για να ξεκινησουμε την προσπαθεια ανελκυσης, αλλα παγωνουμε γιατι ακουμε κατι σαν τον Κινγκ Κονγκ...και περναει με χιλια διπλα μας το πρωτο αυτοκινητο,, επιασα το τρομαγμενο βλεμα του συνοδηγου ...κανουμε ολοι στην ακρη λουσμενοι στη σκονη και περιμενουμε να περασουν ολοι...Ο φιλος ηταν ο Jean Brucy, Γαλλος που ειχε τρεξει σε πολλα Dakar και τελικα αφου φανηκε η ''οργανωση'' με τις τζιπουρες ανeβασαμε τη μηχανη και εφυγε.
Φτανοντας στη Βωβουσα, οι ανθρωποι του αγωνα, για να μας ευχαριστησουν, μας εδωσαν δυο μπλουζακια του rallye
Για την ιστορια, ο αγωνας δεν τελειωσε ποτε, γιατι λιγο πριν τον τερματισμο, ενας αγωνιζομενος με BMW,ο John Deacon, σκοτωθηκε και οι αναβατες αποσυρθηκαν. Ο Jean Brucy συνεχισε τους αγωνες και περασε καποια στιγμη στα αυτοκινητα.
Ωραιες αναμνησεις, Γιαννη μην πεις τιποτα τυπου ''και διηγωντας τα να κλαις''...
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Λέω μπράβο σου και τυχερός που τα έζησες
North_explorer
Where the Pin Shows
Ημερήσια βόλτα στην ορεινή Χαλκιδική με τα αγαπημένα μας μικρά ΚΤΜ 690 enduro R!
Όταν γίνεται μια ανανέωση στο μηχανακι ή τον εξοπλισμό μου, όπως πχ η προσθήκη κάποιου αξεσουάρ, μιά νέα ρύθμιση στο μηχανακι, ακόμα κι ένα καινούργιο ζευγάρι μοτογάντια, εντείνεται η επιθυμία μου για βόλτα.
Μιάς κι η τελευταία μου βόλτα εκτός των τειχών ήταν τον Ιούλιο αν θυμάμαι καλά, και μιας και στο μηχανάκι περάστηκε νέα χαρτογράφηση που δείχνει ότι λύνει το γνωστό πρόβλημα τροφοδοσίας που έχουν τα ν85 από το εργοστάσιο, άνοιξα τον χάρτη βροχόπτωσης του ποσειδών· η πρόγνωση αποθαρρυντική, το μόνο μέρος που φαινόταν κάπως καθαρό ήταν η ανατολική Πελοπόννησος. Να πω εδώ ότι κάτι τέτοιες προγνώσεις μ ενθαρρύνουν, διότι όταν τα δελτία επικοινωνούν λυσσαλέα την καταστροφολογία τους περί της τάδε ή της δείνα κακοκαιρίας, οι επιπόλαιοι που απερίσκεπτα αψηφούν την φονικότητα των φαινομένων έρχονται αντιμέτωποι με.. άδειους, έρημους, χωρίς κίνηση δρόμους· φευ!
Έτσι λοιπόν ξεκίνησα χτες το πρωί κατά τις 8 χωρίς αδιάβροχα μαζί μου (τα σιχαίνομαι τ αδιάβροχα γκρρρρρ) με σκοπό να πάω μέχρι εκεί που θα ξεκινήσει (άν ξεκινήσει) ή βροχή· αν κάπου έτρωγα πάνω από 5 σταγόνες θα έκανα αναστροφή επιτόπου και θα γύρναγα πίσω.
Πήρα την παλιά εθνική κι έφτασα στον Ισθμό, έριξα μιά λοξή ματιά στο βενζινάδικο που μαζεύεται το δυνατό Κορινθιακό κλιμάκιο μήπως δω κανέναν, τίποτα, πιο κάτω σκέφτηκα να σταματήσω και να βάλω πάνω στο τιμόνι το κινητό για να έχω χάρτη, "άστον τον χάρτη" λέω "θα πάω με ό,τι θυμάμαι από παλαιότερες βόλτες", καλά τα θυμόμουν, πέρασα τον Σολωμό, στο Άργος έκανα λάθος στην διχάλα και αντί να πάω αριστερά από τον παρακαμπτήριο δρόμο πήγα δεξιά περνώντας απ το πηγμένο λόγω λαϊκής - παζαριού κέντρο, μετά όμως βγήκα στην αγαπημένη διαδρομή για το αγαπημένο Λεωνίδι. Μόλις έφτασα σκέφτηκα να στείλω μήνυμα στον Μανώλη πυξίδα αλλά αμέσως συνειδητοποίησα ότι η όρεξή μου για οδήγηση παραμένει ακόρεστη στα ύψη κι έτσι συνέχισα για Πούλιθρα, μετά πήγαινα χωρίς να ξέρω, σε μια διχάλα ψυχανεμίστηκα ότι εδώ αν πάρω λάθος δρόμο ή βόλτα θα γίνει βάσανο κι έτσι οδηγούμενος πλέον από τον χάρτη βγήκα Μολάους, Σκάλα, Γύθειο.
Στο Γύθειο έκατσα καμία ώρα στον ήλιο κι έφαγα μιά φοβερή του Καίσαρα.. σαλάτα (έχω θέμα με το φαΐ στις βόλτες, βαραίνω και ζορίζομαι στην οδήγηση) ή οποία ήταν ό,τι έπρεπε. Επιστροφή από τον δρόμο του θεού.
Υγ. Στην επιστροφή από εθνική με το cruise control στα 120, για να μην κοιμηθώ από την βαρεμάρα περιέφερα το βλέμμα μου από δω κι από κει· κοίταγα τα βουνά, τα μαύρα σύννεφα, τα χωράφια με τις ελιές, διαφορά εγκαταλελειμμένα κτίσματα προσπαθώντας να φανταστώ ποιοί, πότε και πώς ζούσαν εκεί, και διάφορα άλλα παιχνίδια του μυαλού προσπαθώντας να προσπεράσω την βερεμάρα μου. Κάποια στιγμή το μάτι μου έπεσε σε μια σταγόνα νερό πάνω στον ανεμοθώρακα της μηχανής. "Ορίστε" λέω "έριξε και 5 σταγόνες νερό". Μετά από αρκετή ώρα, σε κάποιο διόδιο που σταμάτησα για τσιγάρο είδα ότι η σταγόνα ήταν ακόμα εκεί, ενώ κανονικά θα πρεπε να χει στεγνώσει. Ψηλαφώντας τη με το χέρι είδα ότι τελικά δεν είναι νερό, αλλά.. τα διάφανα και κολλώδη σωθικά ενός λιωμένου εντόμου.
Καλούς δρόμους σε όλους!
Μιάς κι η τελευταία μου βόλτα εκτός των τειχών ήταν τον Ιούλιο αν θυμάμαι καλά, και μιας και στο μηχανάκι περάστηκε νέα χαρτογράφηση που δείχνει ότι λύνει το γνωστό πρόβλημα τροφοδοσίας που έχουν τα ν85 από το εργοστάσιο, άνοιξα τον χάρτη βροχόπτωσης του ποσειδών· η πρόγνωση αποθαρρυντική, το μόνο μέρος που φαινόταν κάπως καθαρό ήταν η ανατολική Πελοπόννησος. Να πω εδώ ότι κάτι τέτοιες προγνώσεις μ ενθαρρύνουν, διότι όταν τα δελτία επικοινωνούν λυσσαλέα την καταστροφολογία τους περί της τάδε ή της δείνα κακοκαιρίας, οι επιπόλαιοι που απερίσκεπτα αψηφούν την φονικότητα των φαινομένων έρχονται αντιμέτωποι με.. άδειους, έρημους, χωρίς κίνηση δρόμους· φευ!
Έτσι λοιπόν ξεκίνησα χτες το πρωί κατά τις 8 χωρίς αδιάβροχα μαζί μου (τα σιχαίνομαι τ αδιάβροχα γκρρρρρ) με σκοπό να πάω μέχρι εκεί που θα ξεκινήσει (άν ξεκινήσει) ή βροχή· αν κάπου έτρωγα πάνω από 5 σταγόνες θα έκανα αναστροφή επιτόπου και θα γύρναγα πίσω.
Πήρα την παλιά εθνική κι έφτασα στον Ισθμό, έριξα μιά λοξή ματιά στο βενζινάδικο που μαζεύεται το δυνατό Κορινθιακό κλιμάκιο μήπως δω κανέναν, τίποτα, πιο κάτω σκέφτηκα να σταματήσω και να βάλω πάνω στο τιμόνι το κινητό για να έχω χάρτη, "άστον τον χάρτη" λέω "θα πάω με ό,τι θυμάμαι από παλαιότερες βόλτες", καλά τα θυμόμουν, πέρασα τον Σολωμό, στο Άργος έκανα λάθος στην διχάλα και αντί να πάω αριστερά από τον παρακαμπτήριο δρόμο πήγα δεξιά περνώντας απ το πηγμένο λόγω λαϊκής - παζαριού κέντρο, μετά όμως βγήκα στην αγαπημένη διαδρομή για το αγαπημένο Λεωνίδι. Μόλις έφτασα σκέφτηκα να στείλω μήνυμα στον Μανώλη πυξίδα αλλά αμέσως συνειδητοποίησα ότι η όρεξή μου για οδήγηση παραμένει ακόρεστη στα ύψη κι έτσι συνέχισα για Πούλιθρα, μετά πήγαινα χωρίς να ξέρω, σε μια διχάλα ψυχανεμίστηκα ότι εδώ αν πάρω λάθος δρόμο ή βόλτα θα γίνει βάσανο κι έτσι οδηγούμενος πλέον από τον χάρτη βγήκα Μολάους, Σκάλα, Γύθειο.
Στο Γύθειο έκατσα καμία ώρα στον ήλιο κι έφαγα μιά φοβερή του Καίσαρα.. σαλάτα (έχω θέμα με το φαΐ στις βόλτες, βαραίνω και ζορίζομαι στην οδήγηση) ή οποία ήταν ό,τι έπρεπε. Επιστροφή από τον δρόμο του θεού.
Υγ. Στην επιστροφή από εθνική με το cruise control στα 120, για να μην κοιμηθώ από την βαρεμάρα περιέφερα το βλέμμα μου από δω κι από κει· κοίταγα τα βουνά, τα μαύρα σύννεφα, τα χωράφια με τις ελιές, διαφορά εγκαταλελειμμένα κτίσματα προσπαθώντας να φανταστώ ποιοί, πότε και πώς ζούσαν εκεί, και διάφορα άλλα παιχνίδια του μυαλού προσπαθώντας να προσπεράσω την βερεμάρα μου. Κάποια στιγμή το μάτι μου έπεσε σε μια σταγόνα νερό πάνω στον ανεμοθώρακα της μηχανής. "Ορίστε" λέω "έριξε και 5 σταγόνες νερό". Μετά από αρκετή ώρα, σε κάποιο διόδιο που σταμάτησα για τσιγάρο είδα ότι η σταγόνα ήταν ακόμα εκεί, ενώ κανονικά θα πρεπε να χει στεγνώσει. Ψηλαφώντας τη με το χέρι είδα ότι τελικά δεν είναι νερό, αλλά.. τα διάφανα και κολλώδη σωθικά ενός λιωμένου εντόμου.
Καλούς δρόμους σε όλους!
Τρελαίνομαι για αυτές τις αφορμές για βόλτα..!Όταν γίνεται μια ανανέωση στο μηχανακι ή τον εξοπλισμό μου, όπως πχ η προσθήκη κάποιου αξεσουάρ, μιά νέα ρύθμιση στο μηχανακι, ακόμα κι ένα καινούργιο ζευγάρι μοτογάντια, εντείνεται η επιθυμία μου για βόλτα.
Μιάς κι η τελευταία μου βόλτα εκτός των τειχών ήταν τον Ιούλιο αν θυμάμαι καλά, και μιας και στο μηχανάκι περάστηκε νέα χαρτογράφηση που δείχνει ότι λύνει το γνωστό πρόβλημα τροφοδοσίας που έχουν τα ν85 από το εργοστάσιο, άνοιξα τον χάρτη βροχόπτωσης του ποσειδών· η πρόγνωση αποθαρρυντική, το μόνο μέρος που φαινόταν κάπως καθαρό ήταν η ανατολική Πελοπόννησος. Να πω εδώ ότι κάτι τέτοιες προγνώσεις μ ενθαρρύνουν, διότι όταν τα δελτία επικοινωνούν λυσσαλέα την καταστροφολογία τους περί της τάδε ή της δείνα κακοκαιρίας, οι επιπόλαιοι που απερίσκεπτα αψηφούν την φονικότητα των φαινομένων έρχονται αντιμέτωποι με.. άδειους, έρημους, χωρίς κίνηση δρόμους· φευ!
Έτσι λοιπόν ξεκίνησα χτες το πρωί κατά τις 8 χωρίς αδιάβροχα μαζί μου (τα σιχαίνομαι τ αδιάβροχα γκρρρρρ) με σκοπό να πάω μέχρι εκεί που θα ξεκινήσει (άν ξεκινήσει) ή βροχή· αν κάπου έτρωγα πάνω από 5 σταγόνες θα έκανα αναστροφή επιτόπου και θα γύρναγα πίσω.
Πήρα την παλιά εθνική κι έφτασα στον Ισθμό, έριξα μιά λοξή ματιά στο βενζινάδικο που μαζεύεται το δυνατό Κορινθιακό κλιμάκιο μήπως δω κανέναν, τίποτα, πιο κάτω σκέφτηκα να σταματήσω και να βάλω πάνω στο τιμόνι το κινητό για να έχω χάρτη, "άστον τον χάρτη" λέω "θα πάω με ό,τι θυμάμαι από παλαιότερες βόλτες", καλά τα θυμόμουν, πέρασα τον Σολωμό, στο Άργος έκανα λάθος στην διχάλα και αντί να πάω αριστερά από τον παρακαμπτήριο δρόμο πήγα δεξιά περνώντας απ το πηγμένο λόγω λαϊκής - παζαριού κέντρο, μετά όμως βγήκα στην αγαπημένη διαδρομή για το αγαπημένο Λεωνίδι. Μόλις έφτασα σκέφτηκα να στείλω μήνυμα στον Μανώλη πυξίδα αλλά αμέσως συνειδητοποίησα ότι η όρεξή μου για οδήγηση παραμένει ακόρεστη στα ύψη κι έτσι συνέχισα για Πούλιθρα, μετά πήγαινα χωρίς να ξέρω, σε μια διχάλα ψυχανεμίστηκα ότι εδώ αν πάρω λάθος δρόμο ή βόλτα θα γίνει βάσανο κι έτσι οδηγούμενος πλέον από τον χάρτη βγήκα Μολάους, Σκάλα, Γύθειο.
Στο Γύθειο έκατσα καμία ώρα στον ήλιο κι έφαγα μιά φοβερή του Καίσαρα.. σαλάτα (έχω θέμα με το φαΐ στις βόλτες, βαραίνω και ζορίζομαι στην οδήγηση) ή οποία ήταν ό,τι έπρεπε. Επιστροφή από τον δρόμο του θεού.
Υγ. Στην επιστροφή από εθνική με το cruise control στα 120, για να μην κοιμηθώ από την βαρεμάρα περιέφερα το βλέμμα μου από δω κι από κει· κοίταγα τα βουνά, τα μαύρα σύννεφα, τα χωράφια με τις ελιές, διαφορά εγκαταλελειμμένα κτίσματα προσπαθώντας να φανταστώ ποιοί, πότε και πώς ζούσαν εκεί, και διάφορα άλλα παιχνίδια του μυαλού προσπαθώντας να προσπεράσω την βερεμάρα μου. Κάποια στιγμή το μάτι μου έπεσε σε μια σταγόνα νερό πάνω στον ανεμοθώρακα της μηχανής. "Ορίστε" λέω "έριξε και 5 σταγόνες νερό". Μετά από αρκετή ώρα, σε κάποιο διόδιο που σταμάτησα για τσιγάρο είδα ότι η σταγόνα ήταν ακόμα εκεί, ενώ κανονικά θα πρεπε να χει στεγνώσει. Ψηλαφώντας τη με το χέρι είδα ότι τελικά δεν είναι νερό, αλλά.. τα διάφανα και κολλώδη σωθικά ενός λιωμένου εντόμου.
Καλούς δρόμους σε όλους!
Είναι κάτι που εφαρμόζω και εγώ όταν μου δίνεται ευκαιρία...
Cheers Γιώργη...!
