Η θέση της μοτοσυκλέτας στην Ιαπωνία..

[tc-drift]

Στο περιθώριο του MotoGP στο Motegi (Ιαπωνία) έκανε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη ο Διατσίδης σε μια Ιαπωνέζα δημοσιογράφο σχετικά με την θέση της μοτοσυκλέτας στην Ιαπωνική κοινωνία..

Η πραγματικότητα λοιπόν στην Ιαπωνία είναι πως η μοτοσυκλέτα θεωρείται ένα είδος οχήματος και μετακίνησης προς αποφυγή!! Εν ολίγοις σε βλέπουν με μοτοσυκλέτα και δεν σε έχει και σε πολύ εκτίμηση ο κόσμος!! Θεωρείσαι ολίγον τεντιμπόης και τομάρι!! Μάλιστα η ίδια η κυβέρνηση απο το 2005 νομίζω ΑΠΑΓΟΡΕΨΕ στις μοτοσυκλέτες να παρκάρουν στον δρόμο όπως τα αυτοκίνητα, μόνο σε συγκεκριμένα πάρκινγκ μοτοσυκλετών!! Και είναι ένας λόγος ακόμα αυτός που βλέπεις ελάχιστες μοτοσυκλέτες στον δρόμο!

Οι λόγοι όπως ανέφερε η δημοσιογράφος συνοπτικά είναι οι συμμορίες μοτοσυκλετών που ταλάνισαν την Ιαπωνία δεκαετίες 70-80 και ο κίνδυνος που έχουν για την ασφάλεια του αναβάτη!!

Εν ολίγοις μια Ιαπωνία με αντι-μοτοσυκλετιστική κουλτούρα που παράγει και πουλάει μοτοσυκλέτες μόνο για το κέρδος. Ιάπωνες μηχανικοί, Ιάπωνες σχεδιαστές και Ιάπωνες στα κέντρα αποφάσεων που κατα 99% δεν είναι στην καρδιά μοτοσυκλετιστές! Απλά σχεδιάζουν και παράγουν ένα ΄΄προϊόν΄΄

ΠΡΟΦΑΝΩΣ έτσι εξηγείται απο ένα σημείο και έπειτα η έλλειψη πάθους και προσωπικότητας στην πλειοψηφία των μοτοσυκλετών απο την Ιαπωνία, έτσι εξηγείται η καθυστέρηση των Ιαπωνικών εταιρειών να ακολουθήσουν πολλές φορές τις εξελίξεις και να παρουσιάσουν κάτι πρωτοποριακό που θα μιλήσει και στο συναίσθημα και όχι μόνο στο δίπτυχο ΄΄Αξιοπιστία-μεταπώληση΄΄!! Γιατί για να έχεις καλές ιδέες και πρωτοποριακές σκέψεις πρέπει να έχεις αγάπη και πάθος! Και να ονειρεύεσαι το καινούργιο το καινοτόμο, το διαφορετικό!

Εγώ έχω να πω καλή η βιομηχανοποίηση, φανταστική η συνέπεια των Ιαπώνων στα κατασκευαστικά κριτήρια και στον ποιοτικό έλεγχο και στην μηχανολογική αρτιότητα ΑΛΛΑ κάνεις κάτι καλά και όταν το αγαπάς, όχι μόνο για το χρήμα.

Προσωπικά απογοητεύτηκα με αυτή την διαπίστωση για τους Ιάπωνες, λυπάμαι που σαν κοινωνία είναι τόσο πουριτανοί και τετράγωνοι, να είναι καλά για όσα έχουν προσφέρει και προσφέρουν στην τεχνολογία και την βιομηχανία αλλά την μοτοσυκλέτα δεν την αγαπάνε σαν κοινωνία και μάλιστα οι ίδιοι οι κατασκευαστές επελεξαν να μην την διαφημίζουν εγχώρια γι αυτό το λόγο~~~!!

 

[πυξιδας990]

Άραγε οι γείτονες Κινέζοι πόσο κοντά ή μακριά είναι σε αυτό...
Μεγάλη αλήθεια αυτό για τους Ιάπωνες, συναίσθημα μηδέν εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων πιο πολύ απ' την Καβασάκι

 

[tc-drift]

Άραγε οι γείτονες Κινέζοι πόσο κοντά ή μακριά είναι σε αυτό...
Μεγάλη αλήθεια αυτό για τους Ιάπωνες, συναίσθημα μηδέν εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων πιο πολύ απ' την Καβασάκι

Νομίζω εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να είναι κοντά, όχι επειδή δεν θα μπορούσαν αλλά επειδή η κοινωνία τους είχε άλλη πορεία και τα μικρά μηχανάκια είναι για αυτούς μια αναγκαιότητα για την μετακίνηση. Οι Ιάπωνες είχαν την ΄΄πολυτέλεια΄΄ να ασκήσουν βέτο στις μοτοσυκλέτες επειδή έχουν το βιοτικό επίπεδο να μετακινούνται με αυτοκίνητα ή τις υποδομές να κυκλοφορούν με συγκοινωνίες ή ποδήλατα.

 

[Giorgopro]

Δύσκολο να ξεχάσεις 60-70 χρόνια πάνω στη σέλα.
Being in Japan.

 

[boxer]

Εγώ ενα έχω να πω: Japan μέχρι να σβήσει ο ήλιος!!!!!!!

 

[thanosxrv]

Βαγγέλη tc-drift πριν καιρό ειχα διαβάσει αλλά δεν θυμάμαι που, αυτά που έγραψες και η αλήθεια είναι πως "στεναχωρήθηκα"!
Είναι κρίμα για την μοτοσικλέτα να έχει τέτοια αντιμετώπιση από μία χώρα με μεγάλη ιστορία στην κατασκευή μοτοσυκλέτας!
Είναι σαν εμείς οι Έλληνες να μην τρώμε φέτα και ελιά...!


Στάλθηκε από το SM-A530F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[Γιώργος 1]

Δεν νομίζω στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οι Ιάπωνες να είχαν μοτοσυκλέτες όπως είχαν οι Γερμανοί.

 

[boxer]

Δεν νομίζω στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οι Ιάπωνες να είχαν μοτοσυκλέτες όπως είχαν οι Γερμανοί.

Παρακαλώ;;;;;

 

[STF]

Καλά μη τα βάψετε και μαύρα. Αυτή περίπου είναι η εγκεφαλική τοποθέτηση της μοτοσυκλέτας σε όλον τον κόσμο (Καμικάζι αγάπη μου, Χαρλεάδες, τσανάκηδες κτλ κτλ σε όλον τον πλανήτη). Κι επειδή αναφέρθηκε μια δημοσιογράφος δε σημαίνει ότι η άποψη της είναι θέσφατο.
Πωλούνται άπειρες μοτοσυκλέτες στην Ιαπωνία και μια βόλτα στο σωλήνα θα σας δείξει πόσο πάθος έχουν οι Ιάπωνες για τις μοτοσυκλέτες, από τις απλούστερες, μέχρι ρέτρό, μέχρι technofrik. Και όλα τα διαφημιστικά τους spot βασίζονται στο πάθος, γιατί μόνο έτσι μπορούν να στοχεύσουν στη πώληση.

Αν ήταν έτσι θα έπρεπε να καβαλάμε κι εμείς μόνο βέσπες γιατί το πάθος του piaggio ήταν ασύγκριτα τεράστιο. Γενικότερα Ιταλικές μοτοσυκλέτες καθώς οι Ιταλοί λειτουργούσαν περισσότερο με το όραμα παρά με το απόλυτο κέρδος.

Τώρα ότι οι Κινέζοι έχουν πάθος και δεν πάσχουν από βιομηχανοποίηση.... διαφωνώ καθέτως (αυτοί και αν πάσχουν). Πως ένα "εργαλείο" μπορεί να φτιάχνεται ή να αγοράζεται με αφορμή το πάθος; Ούτε καν. Πέρα από αντιγραφές (και συνεχίζεται το τροπάριο μέχρι σήμερα) δεν έχουν να δείξουν καμιά δικιά τους καινοτομία, οπότε το πάθος που βρίσκεται; Οεο; Καινοτομίες και πάθος πάνε χέρι-χέρι. Αυτοί.... τη μια και μόνη καινοτομία που έχουν αυτή τη στιγμή συγκριτικά με άλλους είναι το χρήμα.

 

[Augotaraxos]

Γενικότερα δεν ξέρω πόσο είναι σωστό να βάζουμε σε καλούπια λαούς μόνο και μόνο από την άποψη ενός ανθρώπου που δίνει συνέντευξη σε έναν άλλο άνθρωπο οι οποίοι μεταξύ τους έχουν τεράστιο πολιτισμικό-κοινωνικό χάσμα. Ίσως αν βρίσκαμε μία μακροχρόνια ανθρωπολογική - εθνογραφική έρευνα σχετικά με τη θέση της μοτοσυκλέτας στην Ιαπωνία να ήταν περισσότερο χρήσιμη. Επίσης μου φαίνεται φοβερή αντίθεση να υπάρχει αντι-μοτοσυκλετιστική κουλτούρα και (πέρα από το προφανές των big 4 που παράγουν και μοντέλα αποκλειστικά για τη χώρα) το 2021 να είναι δέκα εκατομμύρια μοτοσυκλέτες σε χρήση στη χώρα (σχεδόν ένας στους δέκα κατοίκους).

Ακόμη, τα υψηλά standard των Γιαπωνέζων δεν σταματούν μόνο στα παραγωγικά μοντέλα (μην ξεχνάμε ότι οι περισσότερες επιτυχημένες δυτικές επιχειρήσεις υιοθέτησαν το ιαπωνικό επιχειρηματικό μοντέλο από το '70 και μετά) αλλά και στην αξία που δίνουν στην ασφάλεια και στην ίδια τους τη ζωή. Διάβαζα ότι στη χώρα κυριαρχούν τα μικρού και μεσαίου κυβισμού μηχανάκια γιατί οι εξετάσεις για μεγαλύτερου κυβισμού μηχανές είναι πάρα πολύ δύσκολες και ανά τακτά χρονικά διαστήματα ελέγχεται η ικανότητα των οδηγών τους να ανταποκρίνονται.

Η ιαπωνική κοινωνία είναι πολύ ιδιαίτερη και είναι σχεδόν αδύνατο για κάποιον που δεν έχει ζήσει τουλάχιστον 30 χρόνια στη χώρα να κατανοήσει βαθύτερα νοήματα και τρόπους σκέψης. Δεν είναι τυχαίο ότι η αντίληψη των Ιαπώνων για την συνοχή μέσω της ταυτότητας και της γενεαλογικής ομοιογένειας είναι τέτοια που για να χαρακτηριστεί ένας μετανάστης Ιάπωνας θα πρέπει να περάσουν τουλάχιστον 6 γενιές. Βάση της επίσημης ιστορίας οι γιαπωνέζοι έκαναν φρικτά πράγματα στην ανθρωπότητα (καημένοι Κινέζοι), αλλά είναι άξιοι θαυμασμού στο τι κοινωνία κατάφεραν να δημιουργήσουν μετά την ολοκληρωτική καταστροφή του ΒΠΠ (και οι Γερμανοί επίσης) σε όλες τις διαστάσεις της (οικονομία, αλλυλεγγύη, μηδενική εγκληματικότητα και άλλα πολλά).

Στην τελική, αν δεχτούμε ότι υπάρχει αντι-μοτοσυκλετιστική κουλτούρα στη χώρα, πιστεύω πως δεν έχει να κάνει με το ότι δεν αγαπούν τη μοτοσυκλέτα αλλά με το ότι αγαπούν περισσότερο τη ζωή τους. Όπως οι ρωμιοί αγαπάμε περισσότερο το πάθος μας παρά τη ζωή μας όταν οδηγούμε, οι ιάπωνες το αντίθετο. Δεν είναι αρνητικό ή θετικό απλά that's how it is.

 

[tc-drift]

Καλά μη τα βάψετε και μαύρα. Αυτή περίπου είναι η εγκεφαλική τοποθέτηση της μοτοσυκλέτας σε όλον τον κόσμο (Καμικάζι αγάπη μου, Χαρλεάδες, τσανάκηδες κτλ κτλ σε όλον τον πλανήτη). Κι επειδή αναφέρθηκε μια δημοσιογράφος δε σημαίνει ότι η άποψη της είναι θέσφατο.
Πωλούνται άπειρες μοτοσυκλέτες στην Ιαπωνία και μια βόλτα στο σωλήνα θα σας δείξει πόσο πάθος έχουν οι Ιάπωνες για τις μοτοσυκλέτες, από τις απλούστερες, μέχρι ρέτρό, μέχρι technofrik. Και όλα τα διαφημιστικά τους spot βασίζονται στο πάθος, γιατί μόνο έτσι μπορούν να στοχεύσουν στη πώληση.

Αν ήταν έτσι θα έπρεπε να καβαλάμε κι εμείς μόνο βέσπες γιατί το πάθος του piaggio ήταν ασύγκριτα τεράστιο. Γενικότερα Ιταλικές μοτοσυκλέτες καθώς οι Ιταλοί λειτουργούσαν περισσότερο με το όραμα παρά με το απόλυτο κέρδος.

Τώρα ότι οι Κινέζοι έχουν πάθος και δεν πάσχουν από βιομηχανοποίηση.... διαφωνώ καθέτως (αυτοί και αν πάσχουν). Πως ένα "εργαλείο" μπορεί να φτιάχνεται ή να αγοράζεται με αφορμή το πάθος; Ούτε καν. Πέρα από αντιγραφές (και συνεχίζεται το τροπάριο μέχρι σήμερα) δεν έχουν να δείξουν καμιά δικιά τους καινοτομία, οπότε το πάθος που βρίσκεται; Οεο; Καινοτομίες και πάθος πάνε χέρι-χέρι. Αυτοί.... τη μια και μόνη καινοτομία που έχουν αυτή τη στιγμή συγκριτικά με άλλους είναι το χρήμα.

Ρε συ Στέφανε καταρχήν εγώ δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με το θέμα. Έτυχε και άκουσα το θέμα στην εισαγωγή του motogp από τον Διατσιδη. Πως γενικά η κουλτούρα της μοτοσυκλέτας στην Ιαπωνία είναι σε μια κριση και πιο πολύ η χρήση της και σε αυτό συνεισφέρει και η νομοθεσία της Ιαπωνίας με νόμους όπως αυτόν που ανέφερε που δεν επιτρέπεται στις μοτοσυκλέτες να παρκάρουν στο δρόμο.

Τώρα τι από αυτά είναι αλήθεια και τι όχι δεν ξέρω. Αν η ίδια η Γιαπωνέζα δημοσιογράφος βγήκε και έλεγε ψεμματα κι εσύ ξέρεις κάτι αλλο σηκώνω τα χέρια ψηλά δεν είχα καμία ιδέα σχετικά με το θέμα. Πάντως αυτοί έλεγαν ότι όσες μέρες ήταν εκεί δεν είδαν σχεδόν καμία μοτοσυκλέτα στους δρόμους.

Τώρα επίσης οι Κινέζοι και το πάθος τους και η βιομηχανοποίηση τους πάνω στο οποίο διαφωνείς, διαφωνείς σε κάτι που κανείς σε αυτό το τοπίκ δεν ανέφερε! Ο Μανώλης αναρωτήθηκε πώς αντιμετωπίζουν οι Κινέζοι άραγε τη μοτοσυκλέτα η τα δίτροχα και βασικά αυτό που ανέφερα είναι πως λόγω χαμηλού βιοτικού επιπέδου όλα τα χρόνια αναγκαστικά ο πολύς λαός έπρεπε και πρέπει να κινείται με ένα φτηνό δίτροχο οπότε αυτοί πολυτέλειες να απαρνηθούν τα δίτροχα δεν είχαν κατά τη γνώμη μου. Παρόλα αυτά ούτε για τον μέσο Κινεζο πως βλέπει τη μοτοσυκλέτα ξέρω .Ούτε πάθη ούτε βιομηχανίες ούτε τίποτα δεν αναφέρθηκαν σχετικά με την Κίνα. δεν ξέρω πως σου προέκυψε αυτή η σύγκριση. Μήπως είσαι λίγο προκατειλημμένος?!

 

[estebahn]

Πέρασα τρεις εβδομάδες του Σεπτέμβρη ταξιδεύοντας στην Ιαπωνία και μπορώ να επιβεβαιώσω ότι η χρήση μοτοσυκλέτας ως καθημερινό μέσο μετακίνησης είναι εξαιρετικά περιορισμένη, καμία σχέση με άλλες χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας. Δεν βλέπεις με μεγάλη συχνότητα κόσμο να κάνει τις δουλειές του με μοτοσυκλέτα, πέραν των ταχυδρομων.

Επίσης επιβεβαιώνω την δυσκολία εύρεσης χώρου στάθμευσης στις πόλεις, φταίει το ότι ήμουν ξένος, φταίει και το ότι δεν υπήρχαν πολλά δίκυκλα για να πάρω παράδειγμα του πού παρκάρουμε.

Αλλά αυτό που μάλλον δεν μετέφερε η δημοσιογράφος, είναι η χρήση των μοτοσικλετών τα Σαββατοκύριακα, γεμίζουν τα βουνά. Και συναντάς από πιτσιρικαρία (θετικό για το μέλλον της μοτοσυκλέτας) μέχρι ηλικίες που στην Ελλάδα θεωρούνται χουφταλα. Επίσης, δεν πετυχαίνεις μόνο νέα μοντέλα, αλλά και 80ies που δείχνουν να βγήκαν μόλις από το εργοστάσιο. Ή ευρωπαϊκα exotics, αμερικανικές τσοπεριες, μια γιορτή αλήθεια.

Και αν τους Έλληνες μας ξενίζει τέτοια συμπεριφορά και μας φαίνεται ότι η μοτοσυκλέτα έγινε χόμπι, το ίδιο παρατηρούσα όταν ζούσα στην Αγγλία, το ίδιο σε μεγαλύτερο βαθμό και τώρα στην γερμανόφωνη Ελβετία: Ακριβό χόμπι του ΣΚ και όχι εργαλείο οικονομικής, βολικής μετακίνησης στην καθημερινότητα της πόλης.

(....που αν θέλουμε να το επεκτείνουμε, εξηγεί και την στροφή σε πανάκριβες κατασκευές των 20-30 χιλιάδων ευρώ, αλλά ας μην πάει εκεί η κουβέντα)

 

[KTiNoS]

Στο περιθώριο του MotoGP στο Motegi (Ιαπωνία) έκανε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη ο Διατσίδης σε μια Ιαπωνέζα δημοσιογράφο σχετικά με την θέση της μοτοσυκλέτας στην Ιαπωνική κοινωνία..

Είναι πραγματικά θλιβερό άνθρωποι che non capiscono un cazzo να μιλάνε έτσι απλά για την ιαπωνική κοινωνία
και τη θέση της μοτοσυκλέτας......

Μην δίνεται καμία σημασία σ όλα αυτά είναι επιδερμικές προσεγγίσεις 2 χαζών

 

[tc-drift]

Είναι πραγματικά θλιβερό άνθρωποι che non capiscono un cazzo να μιλάνε έτσι απλά για την ιαπωνική κοινωνία
και τη θέση της μοτοσυκλέτας......

Μην δίνεται καμία σημασία σ όλα αυτά είναι επιδερμικές προσεγγίσεις 2 χαζών

Ίσως το θέμα που ήθελε να αναδείξει(?) η κοπέλα είναι πως δεν προτιμάται η χρήση της μοτοσυκλετας στην καθημερινότητα??! Ποιός το ξέρει. Τα αγγλικά της δεν ήταν ούτε επιπέδου Τσίπρα!

 

[tc-drift]

Εδώ το θέμα ανέβηκε και γραπτώς απο το mgp.gr

MotoGP - Η Ιαπωνία δεν αγαπάει τη μοτοσυκλέτα!, η Ami Uchino το εξηγεί

mgp.gr

Διαβάστε και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του. Ενδεικτικά αριθμοί. 41.000 θεατές στην πίστα του motegi το σαβ/κο μόλις. Πτώση στις πωλήσεις διτρόχων 85% το 2021 σε σχέση με το 1982. Αστείοι νόμοι με γελοία όρια ταχύτητας και απαγόρευση στάθμευσης μοτοσυκλετών στο δρόμο. Γενικά ένας πόλεμος προς την μοτοσυκλέτα και μια μειοψηφία Ιαπώνων που επιμένουν και την αγαπούν.

Ενδεικτικά να πουμε πως η Ιαπωνία έχει 125 εκατομμύρια κατοίκους και πουλάει το 2021 όπως λενε στο άρθρο 460.000 δίτροχα. Η συντριπτικη πλειοψηφία βέβαια αυτών να είναι σκουτερ


read a dance through time online free

Όλα αυτά βεβαια γιατί τα σχολιάζω??.. Όταν ο διαχρονικός ηγέτης στις μοτοσυκλετες στον 20ο αιώνα κάνει ουσιαστικά ώς κράτος πολεμο στα δίτροχα (όριο μεσα στις πολεις 40km/h, όρια σε επαρχιακους 50km/h, απαγορευση σταθμευσης στο δρόμο κλπ) μην σας κάνει εντύπωση αν οι φωστήρες στην Ε.Ε. σιγά σιγά βρουν ιδέες και πατήσουν και εκεί να βάλουν σιγά σιγά την μοτοσυκλέτα στον πάγο.. Ήδη συζητιόνται κι εδώ τα όρια σε αστεία νουμερα και τα διπλώματα να τα παίρνεις άμα πας 30 χρονων ξερω γω.

Να σημειώσουμε βέβαια πως η Ιαπωνία αντιμετωπίζει και σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα με συνεχή μείωση πληθυσμου λόγω μειωμένων γεννήσεων και ένα γερασμένο πληθυσμό και ως γνωστόν όσο γερνάει και η κοινωνία τόσο πιο συντηρητική γίνεται. Είχα δει σε ένα ρεπορτάζ/ντοκυμαντέρ πως η Ιαπωνία χάνει περίπου 700.000 άτομα κάθε χρόνο απο τον πληθυσμό απο τον κόσμο που πεθαίνει συγκριτικά με τις γέννες.

 

[STF]

Ρε συ Στέφανε καταρχήν εγώ δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με το θέμα. Έτυχε και άκουσα το θέμα στην εισαγωγή του motogp από τον Διατσιδη. Πως γενικά η κουλτούρα της μοτοσυκλέτας στην Ιαπωνία είναι σε μια κριση και πιο πολύ η χρήση της και σε αυτό συνεισφέρει και η νομοθεσία της Ιαπωνίας με νόμους όπως αυτόν που ανέφερε που δεν επιτρέπεται στις μοτοσυκλέτες να παρκάρουν στο δρόμο.

Τώρα τι από αυτά είναι αλήθεια και τι όχι δεν ξέρω. Αν η ίδια η Γιαπωνέζα δημοσιογράφος βγήκε και έλεγε ψεμματα κι εσύ ξέρεις κάτι αλλο σηκώνω τα χέρια ψηλά δεν είχα καμία ιδέα σχετικά με το θέμα. Πάντως αυτοί έλεγαν ότι όσες μέρες ήταν εκεί δεν είδαν σχεδόν καμία μοτοσυκλέτα στους δρόμους.

Τώρα επίσης οι Κινέζοι και το πάθος τους και η βιομηχανοποίηση τους πάνω στο οποίο διαφωνείς, διαφωνείς σε κάτι που κανείς σε αυτό το τοπίκ δεν ανέφερε! Ο Μανώλης αναρωτήθηκε πώς αντιμετωπίζουν οι Κινέζοι άραγε τη μοτοσυκλέτα η τα δίτροχα και βασικά αυτό που ανέφερα είναι πως λόγω χαμηλού βιοτικού επιπέδου όλα τα χρόνια αναγκαστικά ο πολύς λαός έπρεπε και πρέπει να κινείται με ένα φτηνό δίτροχο οπότε αυτοί πολυτέλειες να απαρνηθούν τα δίτροχα δεν είχαν κατά τη γνώμη μου. Παρόλα αυτά ούτε για τον μέσο Κινεζο πως βλέπει τη μοτοσυκλέτα ξέρω .Ούτε πάθη ούτε βιομηχανίες ούτε τίποτα δεν αναφέρθηκαν σχετικά με την Κίνα. δεν ξέρω πως σου προέκυψε αυτή η σύγκριση. Μήπως είσαι λίγο προκατειλημμένος?!

Βαγγέλη, κατ' αρχάς ξεκινώ λέγοντας πως δεν αμφισβήτησα τίποτα από αυτά που έγραψες εσύ ως μεταφορά μιας πληροφορίας.
Από εκεί και πέρα όμως θέλησα να τονίσω το ότι το γεγονός ότι όταν δίνεται "βήμα" σε μικρόφωνο μιας δημοσιογράφου η οποία εκφράζει τη δική της -μόνο- αλήθεια δε σημαίνει τίποτα για τη γενική εικόνα. Ο μοτοσυκλετισμός δεν είναι μια τόσο παλιά ιστορία και οι γενιές που ασχολήθηκαν με πάθος ζούνε ακόμη, δεν τα έχουν τινάξει για να σβήσει η ιδέα. Αυτό που περιέγραψε ο συνονόματος μου ο estebahn μπορώ να το καταλάβω και είδα ότι πράγματι -όπως έγραψες κι εσύ- έχουν παρθεί κάποια μέτρα τα οποία είναι εχθρικά προς τη μοτοσυκλέτα, αυτό όμως δεν μπορεί να ακυρώσει τόσο απλά μια κουλτούρα. Σόρυ αλλά αν αναφέρθηκε η δημοσιογράφος ότι οι συμμορίες του '70 και του '80 συνετέλεσαν ώστε να αντιμετωπίζονται οι μοτοσυκλετιστές ως τομάρια τη δεκαετία που διανύουμε, τότε τι να πω..... ουδέν σχόλιον και δε νομίζω πως χρειάζεται κανείς να ασχοληθεί περεταίρω.
Καθώς ζούμε στην εποχή της πληροφόρησης -όπως ξαναέγραψα- μια βόλτα στο σωλήνα αρκεί για να καταλάβει κανείς ότι πρόκειται για μπούρδα ολκής. Το πάθος τους περισσεύει και σε καμία περίπτωση δε θα τους τοποθετούσα ως "λιγότερους" από Ευρωπαίους ή Αμερικάνους. Τέλος να πω ότι στη δεκαετία που διανύουμε όλες μα όλες οι εταιρείες κατασκευάζουν μοτοσυκλέτες με ΜΟΝΑΔΙΚΟ σκοπό το κέρδος. Πίσω από όλα -σήμερα- βρίσκεται μόνο to χρήμα και τίποτα άλλο, είτε λέγεται Ducati, είτε BMW, είτε Honda είτε Jincheng. Οι εποχές του βιομηχανικού ρομαντισμού έχουν πεθάνει εδώ και 2-3 δεκαετίες.
Και μιας και αναφέρθηκα και στη Jincheng να πω πως δε ξέρω τι με τσίγκλισε και έκανα όλη αυτή την αναφορά συσχετισμού περί πάθους των Κινέζων (δεν μπορώ να θυμηθώ) αλλά μπορώ να επιβεβαιώσω πως σίγουρα είμαι προκατειλημμένος απέναντι τους. Δεν έχω πρόβλημα να το παραδεχθώ αυτό. Θεωρώ πως είναι μεγάλο αγκάθι και όχι μόνο για το κόσμο της μοτοσυκλέτας αλλά μη το πάμε τώρα εκεί. Δεν κατηγορώ τους ίδιους πάντως, αυτοί κάνουν το καλύτερο για τη χώρα τους. Συζητήσεις της καφετέριας.
Θα αναγνωρίσω πάντως ότι οι τιμές τους συμβάλλαν θετικά στο να οδηγηθούν αρκετά νέα παιδιά στη μοτοσυκλέτα (στη χώρα μας τουλάχιστον) αντί στη λαίλαπα των σκούτερ. Το βλέπω, δεν μπορώ να το αρνηθώ,

 

[tc-drift]

Εγώ πάντως STF το θέμα το άνοιξα για συζήτηση και καλά κάνεις και τοποθετείσαι κι εσύ όπως και όλοι. Εννοείται πως η δημοσιογράφος λέει την δική της ΄΄αλήθεια΄΄ απλά απο την στιγμή που την παρουσιάσε έγινε ένα θεματάκι προς συζήτηση. Είναι πάντως γεγονός πως σε ένα GP όπως το Motegi να έχει attendance 40.000 κόσμο το λες λίγο για Ιαπωνία όπως και να χει.

 

[XR Maniac]

Εδώ το θέμα ανέβηκε και γραπτώς απο το mgp.gr

MotoGP - Η Ιαπωνία δεν αγαπάει τη μοτοσυκλέτα!, η Ami Uchino το εξηγεί

mgp.gr

Διαβάστε και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του. Ενδεικτικά αριθμοί. 41.000 θεατές στην πίστα του motegi το σαβ/κο μόλις. Πτώση στις πωλήσεις διτρόχων 85% το 2021 σε σχέση με το 1982. Αστείοι νόμοι με γελοία όρια ταχύτητας και απαγόρευση στάθμευσης μοτοσυκλετών στο δρόμο. Γενικά ένας πόλεμος προς την μοτοσυκλέτα και μια μειοψηφία Ιαπώνων που επιμένουν και την αγαπούν.

Ενδεικτικά να πουμε πως η Ιαπωνία έχει 125 εκατομμύρια κατοίκους και πουλάει το 2021 όπως λενε στο άρθρο 460.000 δίτροχα. Η συντριπτικη πλειοψηφία βέβαια αυτών να είναι σκουτερ


read a dance through time online free

Όλα αυτά βεβαια γιατί τα σχολιάζω??.. Όταν ο διαχρονικός ηγέτης στις μοτοσυκλετες στον 20ο αιώνα κάνει ουσιαστικά ώς κράτος πολεμο στα δίτροχα (όριο μεσα στις πολεις 40km/h, όρια σε επαρχιακους 50km/h, απαγορευση σταθμευσης στο δρόμο κλπ) μην σας κάνει εντύπωση αν οι φωστήρες στην Ε.Ε. σιγά σιγά βρουν ιδέες και πατήσουν και εκεί να βάλουν σιγά σιγά την μοτοσυκλέτα στον πάγο.. Ήδη συζητιόνται κι εδώ τα όρια σε αστεία νουμερα και τα διπλώματα να τα παίρνεις άμα πας 30 χρονων ξερω γω.

Να σημειώσουμε βέβαια πως η Ιαπωνία αντιμετωπίζει και σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα με συνεχή μείωση πληθυσμου λόγω μειωμένων γεννήσεων και ένα γερασμένο πληθυσμό και ως γνωστόν όσο γερνάει και η κοινωνία τόσο πιο συντηρητική γίνεται. Είχα δει σε ένα ρεπορτάζ/ντοκυμαντέρ πως η Ιαπωνία χάνει περίπου 700.000 άτομα κάθε χρόνο απο τον πληθυσμό απο τον κόσμο που πεθαίνει συγκριτικά με τις γέννες.

Στενάχωρα στοιχεία πάντως και πολύ ενδιαφέρον για παρακολούθηση στο μελλον

 

[STF]

Εγώ πάντως STF το θέμα το άνοιξα για συζήτηση και καλά κάνεις και τοποθετείσαι κι εσύ όπως και όλοι. Εννοείται πως η δημοσιογράφος λέει την δική της ΄΄αλήθεια΄΄ απλά απο την στιγμή που την παρουσιάσε έγινε ένα θεματάκι προς συζήτηση. Είναι πάντως γεγονός πως σε ένα GP όπως το Motegi να έχει attendance 40.000 κόσμο το λες λίγο για Ιαπωνία όπως και να χει.

Εννοείται πως κι εσύ καλά και έκανες. Κυρίως γιατί μέσα από τέτοια θέματα μπορούν να παραχθούν ενδιαφέρουσες συζητήσεις αλλά και για το πως βλέπουμε εμείς στη χώρα μας τη μοτοσυκλέτα ή και μεμονομένα ως πρόσωπα. Κατά τη γνώμη μου -δυστυχώς- κάποια άρθρα ή συνεντεύξεις δημοσιοποιούνται μόνο και μόνο για να συμπληρωθούν οι τηλεοπτικές ή ηλεκτρονικές έντυπες στήλες χωρίς να σημαίνει πως έχουν πραγματικό αντίκρυσμα.
Ότι έχει να κάνει με συναίσθημα (π.χ. το πάθος για τη μοτοσυκλέτα) δε μπορεί να συζητηθεί με ποσοτικούς όρους. Ο αριθμός των πωλήσεων μοτοσυκλετών, ο αριθμός των θεατών στις κερκίδες των motoGP, ο αριθμός πωλήσεων των σκούτερ κτλ. Όλα αυτά δεν μπορούν να ακυρώσουν την ύπαρξη πάθους. Αυτά μπορούν να εξηγηθούν ως πρόβλημα στις οικονομίες των ανθρώπων. Το restoring παλιών μοτοσυκλετών ανθίζει, πιθανά ως κάποιου είδους αντίβαρο.

 

[tc-drift]

Εννοείται πως κι εσύ καλά και έκανες. Κυρίως γιατί μέσα από τέτοια θέματα μπορούν να παραχθούν ενδιαφέρουσες συζητήσεις αλλά και για το πως βλέπουμε εμείς στη χώρα μας τη μοτοσυκλέτα ή και μεμονομένα ως πρόσωπα. Κατά τη γνώμη μου -δυστυχώς- κάποια άρθρα ή συνεντεύξεις δημοσιοποιούνται μόνο και μόνο για να συμπληρωθούν οι τηλεοπτικές ή ηλεκτρονικές έντυπες στήλες χωρίς να σημαίνει πως έχουν πραγματικό αντίκρυσμα.
Ότι έχει να κάνει με συναίσθημα (π.χ. το πάθος για τη μοτοσυκλέτα) δε μπορεί να συζητηθεί με ποσοτικούς όρους. Ο αριθμός των πωλήσεων μοτοσυκλετών, ο αριθμός των θεατών στις κερκίδες των motoGP, ο αριθμός πωλήσεων των σκούτερ κτλ. Όλα αυτά δεν μπορούν να ακυρώσουν την ύπαρξη πάθους. Αυτά μπορούν να εξηγηθούν ως πρόβλημα στις οικονομίες των ανθρώπων. Το restoring παλιών μοτοσυκλετών ανθίζει, πιθανά ως κάποιου είδους αντίβαρο.

θα σου πω με την ευκαιρία αυτή τι δεν μου αρέσει στους Ιάπωνες. Είναι δεδομένο πως είναι μια κοινωνία βαθιά συντηρητική και σε πολλές εκφάνσεις καταπιεστική. Διατηρουν σαν κοινωνία φυσικά αυτή τη συνοχή, έχουν υψηλή ηθική σε μεγάλο βαθμό και συνείδηση. Όμως ειδικά με έναν ολο και πιο γερασμένο πληθυσμό εκφράσεις όπως ο μοτοσυκλετισμός που περιέχουν μια επαναστατική νότα, είναι μια έκφραση ελευθερίας και αυτονομίας αποκτούν περισσότερους πολέμιους. Δεν αρέσει σε τέτοιες κοινωνίες η μοτοσυκλέτα και αν όχι σε όλους μάλλον στους περισσότερους. Το γεγονός πως οι κυβερνήσεις τους τις τελευταίες δεκαετίες είναι όλο και πιο εχθρικές προς την μοτοσυκλέτα με διάφορους νόμους που αναφέρθηκαν είναι το στίγμα που βγάζει η Ιαπωνία προς τα έξω ως έθνος και η μειοψηφία όπως φαίνεται των παθιασμένων δεν αρκεί για να αλλάξει αυτή την εικόνα σε επιπεδο κράτους.

Αυτό τί σημαίνει. Σημαίνει πως ο ηγέτης στην μοτοσυκλέτα των τελευταίων δεκαετιών ρίχνει το μπαλάκι σε όλου του κόσμου τους συντηρητικους και τους πουριτανούς να βγάλουν το μίσος τους προς το διαφορετικό, προς την ελευθερία και προς τα δικαιώματα των ανθρώπων να αυτοπροσδιορίζονται και να κάνουν επιλογές για τον εαυτό τους και την ζωή τους. Στις Βρυξέλες και σε όλη την Δύση ενδεχομένως και τον πλανήτη υπάρχουν πολλοί τέτοιοι που δουλεύουν όλο και προς την καταπίεση των ελευθεριών, όλο και προς την τετραγωνοποίηση της ζωής. Αυτοκίνητα που οδηγούνται μόνα τους, σκοπος για μηδενικά θανατηφορα μέχρι το 2050, αύριο πιθανώς έλεγχος ακόμα και των διατροφικών επιλογών ή των κοινωνικών επιλογών των ανθρώπων με πρόφαση την δική σου ασφάλεια, το δικό σου καλό!! Για το καλό μου που τραγουδάει ο Μηλιώκας...

Η Ιαπωνία λοιπόν και κυριολεκτικά και μεταφορικά δουλευει ακατάπαυστα απο χρόνια για την ρομποτοποίηση της ανθρωποτητας και φυσικά έχει και συμμάχους, άλλους απλά με συντηρητικά προσωπεία και άλλους πιο ισχυρούς ενδεχομένως με την απώτερη στοχοποίηση του ευρύτερου κοινωνικού ελέγχου σε μαζικό επίπεδο.

Αυτό που μας σώζει όσο οξύμωρο και αν ακούγεται μέχρι ΄τωρα είναι η ιδιοτητα μας του καταναλωτή!! Και ο καταναλωτής στον καπιταλισμό είναι χρήσιμος! Δεν θα αγοράσεις αμάξι με 600 άλογα αν το όριο είναι 110 και δεν θα αγοράσεις μοτοσυκλέτα 150 άλογα αν δεν μπορείς να πας στον επαρχιακό με πάνω απο 50. Μόλις βρουν τον τρόπο να διατηρήσουν τα κέρδη τους χωρίς να εξαρτώνται με τις αγορές πάθους μας τότε θα είναι πιο κοντά στην ισοπέδωση και άλλων ελευθεριών και ελευθεριών επιλογών. Πιο κοντά στη φορμόλη, πιο κοντά στην ρομποτοποίηση για το καλό μας!!

Συνεπώς με αυτό το σκεπτικό προσωπικά εγώ ότι εχει να κάνει με τέτοιες πολιτικές και προσεγγίσεις με βρίσκει όχι μόνο αντίθετο αλλά και σε πανικό καθώς στη τελική αν επιλέξω να ρισκάρω, αν επιλέξω να ζήσω πιο έντονα απ ότι θεωρούν κάποιοι αποδεκτό, αν επιλέξω το αντισυμβατικό ατό πρέπει να είναι επιλογή μου ελευθερη και όσο πάει πάμε προς τον έλεγχο και τον εκφασισμό όλο και περισσότερο των χωρών και της δύσης.. Και ο ρόλος της Ιαπωνίας σε αυτό δεν μου αρέσει καθόλου απο ένα σημείο και έπειτα.