θα σου πω με την ευκαιρία αυτή τι δεν μου αρέσει στους Ιάπωνες. Είναι δεδομένο πως είναι μια κοινωνία βαθιά συντηρητική και σε πολλές εκφάνσεις καταπιεστική. Διατηρουν σαν κοινωνία φυσικά αυτή τη συνοχή, έχουν υψηλή ηθική σε μεγάλο βαθμό και συνείδηση. Όμως ειδικά με έναν ολο και πιο γερασμένο πληθυσμό εκφράσεις όπως ο μοτοσυκλετισμός που περιέχουν μια επαναστατική νότα, είναι μια έκφραση ελευθερίας και αυτονομίας αποκτούν περισσότερους πολέμιους. Δεν αρέσει σε τέτοιες κοινωνίες η μοτοσυκλέτα και αν όχι σε όλους μάλλον στους περισσότερους. Το γεγονός πως οι κυβερνήσεις τους τις τελευταίες δεκαετίες είναι όλο και πιο εχθρικές προς την μοτοσυκλέτα με διάφορους νόμους που αναφέρθηκαν είναι το στίγμα που βγάζει η Ιαπωνία προς τα έξω ως έθνος και η μειοψηφία όπως φαίνεται των παθιασμένων δεν αρκεί για να αλλάξει αυτή την εικόνα σε επιπεδο κράτους.
Αυτό τί σημαίνει. Σημαίνει πως ο ηγέτης στην μοτοσυκλέτα των τελευταίων δεκαετιών ρίχνει το μπαλάκι σε όλου του κόσμου τους συντηρητικους και τους πουριτανούς να βγάλουν το μίσος τους προς το διαφορετικό, προς την ελευθερία και προς τα δικαιώματα των ανθρώπων να αυτοπροσδιορίζονται και να κάνουν επιλογές για τον εαυτό τους και την ζωή τους. Στις Βρυξέλες και σε όλη την Δύση ενδεχομένως και τον πλανήτη υπάρχουν πολλοί τέτοιοι που δουλεύουν όλο και προς την καταπίεση των ελευθεριών, όλο και προς την τετραγωνοποίηση της ζωής. Αυτοκίνητα που οδηγούνται μόνα τους, σκοπος για μηδενικά θανατηφορα μέχρι το 2050, αύριο πιθανώς έλεγχος ακόμα και των διατροφικών επιλογών ή των κοινωνικών επιλογών των ανθρώπων με πρόφαση την δική σου ασφάλεια, το δικό σου καλό!! Για το καλό μου που τραγουδάει ο Μηλιώκας...
Η Ιαπωνία λοιπόν και κυριολεκτικά και μεταφορικά δουλευει ακατάπαυστα απο χρόνια για την ρομποτοποίηση της ανθρωποτητας και φυσικά έχει και συμμάχους, άλλους απλά με συντηρητικά προσωπεία και άλλους πιο ισχυρούς ενδεχομένως με την απώτερη στοχοποίηση του ευρύτερου κοινωνικού ελέγχου σε μαζικό επίπεδο.
Αυτό που μας σώζει όσο οξύμωρο και αν ακούγεται μέχρι ΄τωρα είναι η ιδιοτητα μας του καταναλωτή!! Και ο καταναλωτής στον καπιταλισμό είναι χρήσιμος! Δεν θα αγοράσεις αμάξι με 600 άλογα αν το όριο είναι 110 και δεν θα αγοράσεις μοτοσυκλέτα 150 άλογα αν δεν μπορείς να πας στον επαρχιακό με πάνω απο 50. Μόλις βρουν τον τρόπο να διατηρήσουν τα κέρδη τους χωρίς να εξαρτώνται με τις αγορές πάθους μας τότε θα είναι πιο κοντά στην ισοπέδωση και άλλων ελευθεριών και ελευθεριών επιλογών. Πιο κοντά στη φορμόλη, πιο κοντά στην ρομποτοποίηση για το καλό μας!!
Συνεπώς με αυτό το σκεπτικό προσωπικά εγώ ότι εχει να κάνει με τέτοιες πολιτικές και προσεγγίσεις με βρίσκει όχι μόνο αντίθετο αλλά και σε πανικό καθώς στη τελική αν επιλέξω να ρισκάρω, αν επιλέξω να ζήσω πιο έντονα απ ότι θεωρούν κάποιοι αποδεκτό, αν επιλέξω το αντισυμβατικό ατό πρέπει να είναι επιλογή μου ελευθερη και όσο πάει πάμε προς τον έλεγχο και τον εκφασισμό όλο και περισσότερο των χωρών και της δύσης.. Και ο ρόλος της Ιαπωνίας σε αυτό δεν μου αρέσει καθόλου απο ένα σημείο και έπειτα.
