Είμαι σίγουρος πως συμβαίνει σε πολλούς από εμάς, τουλάχιστον σε κάποιους από εμάς που ζούμε στις αστικές περιοχές. Έχω τη τύχη μάλιστα να ζω το φαινόμενο "Καβάντζωμα" σε όλες τις εκδοχές του, ξεκινώντας από τις "νόμιμες" και φθάνοντας μέχρι τις παράνομες. Πάμε λοιπόν!
Καβάντζωμα Νο1: Μηχανάκι τύπου "χρέπι" αλλά με πινακίδα το οποίο υπάρχει μόνο για αυτόν το σκοπό, δηλαδή την ημέρα εκτελεί χρέη κατάληψης οδοστρώματος και το βράδυ όταν επιστρέφει το αυτοκίνητο το "χρέπι" διανυκτερεύει στο πεζοδρόμιο. Αυτή την εκδοχή την έχω και σε πολλαπλή, δηλ. 2-3 χρέπια που εξασφαλίζουν θέση για 2 αυτοκίνητα της ίδιας ιδιοκτησίας.
Καβάντζωμα Νο2: Μηχανάκι τύπου "χρέπι" με πινακίδα το οποίο είναι μόνιμα δεμένο με συρματόσχοινο 2 μέτρων. Η μία άκρη είναι δεμένη σε δέντρο στο πεζοδρόμιο και η άλλη στο μηχανάκι το οποίο είναι παρκαρισμένο στο οδόστρωμα αλλά στα 3 μέτρα από σκουπιδοτενεκέ. Το μηχανάκι δεν το μετακινούν ποτέ και όταν έρχεται το αυτοκίνητο παρκάρουν με τους δυο μπροστινούς τροχούς ΠΑΝΩ στο πεζοδρόμιο.
Καβάντζωμα Νο3: Ίδιο με το Νο1 αλλά χωρίς πινακίδες.
Καβάντζωμα Νο4: Σκούτερ το οποίο παρκάρει παράλληλα με το πεζοδρόμιο (όπως τα αυτοκίνητα) αλλά σε απόσταση τέτοια από σκουπιδοτενεκέ και άλλο "φιλικό" αυτοκίνητο ώστε να καβαντζώνει δυο θέσεις αυτοκινήτων. Ο συγκεκριμένος όταν επιστρέφει από την εργασία του και βρει αλλού να παρκάρει το κάνει, καθώς βαριέται να μετακινήσει το σκούτερ του για να βάλει κάποιο από τα αυτοκίνητα του. Το εκπληκτικό είναι πως ο νόμος προβλέπει πως οι μηχανές ΠΡΕΠΕΙ να παρκάρουν όπως τα αυτοκίνητα και δεν θα είχα κανένα πρόβλημα με αυτό αν οι πόλεις μας ήταν πιο ανθρώπινες και η αναζήτηση του παρκαρίσματος κάτι εύκολο.
Καβάντζωμα Νο5: Αυτοκίνητο σε ρόλο καβαντζώματος για άλλο αυτοκίνητο. Παρκάρει στο μέσον, μεταξύ πρόσβασης υπογείου πάρκινγκ και στροφής. Αν βάλεις το αυτοκίνητο σου μπροστά από αυτόν η μούρη του δικού σου αυτοκινήτου είναι εντελώς εκτεθειμένη, αν το βάλεις από πίσω του κλείνεις την πρόσβαση στο υπόγειο πάρκινγκ. Άρα... δεν μπορείς να παρκάρεις.
Καβάντζωμα Νο6 (η αρχαιότερη μορφή): Καρέκλες αλλά έχω και σε εξελιγμένη μορφή, αντί για καρέκλες.... κώνοι! Άλλος είναι ο τύπος με τις καρέκλες και άλλος ο τύπος με τους κώνους.
Καβάντζωμα Νο7: Πεζοδρόμιο. Ναι, ναι, ναι... ο χώρος του πεζοδρομίου μπροστά από πυλωτή. Ο κύριος βάζει στη πυλωτή το ένα αυτοκίνητό του και στο πεζοδρόμιο μπροστά από αυτήν το δεύτερο αυτοκίνητο του.
Καβάντζωμα Νο8: Όχημα με ιστορικές πινακίδες. Μόνιμα παρκαρισμένο στο δρόμο εδώ και κάποιους μήνες... ακίνητο.
Καβάντζωμα Νο9: Ψευδογκαράζ. Υπάρχουν 3-4 ψευδογκαράζ, τα 2 εκ των οποίων λόγω χωρητικότητας είναι αδύνατο να ήταν έστω και κάποτε γκαράζ. Όλα είναι αποθήκες αλλά με ένα απαγορεύεται το παρκάρισμα εξασφαλίζουν τη θέση παρκαρίσματος έξω από την είσοδο τους.
Μπορεί να νομίζετε πως είναι ένα άρθρο για να γελάσουμε και λίγο με τη φαντασία του περί καβάντζας παρκαρίσματος. Πως θα σας φαινόταν όμως αν σας έλεγα πως όλα αυτά συμβαίνουν πάνω στον ΙΔΙΟ ΔΡΟΜΟ κατά μήκος 100 μέτρων; Πως θα σας φαινόταν να συναντάς καθημερινά "αυτή" την εικόνα, σχολώντας από τη δουλειά αργά το βράδυ και λόγω γειτονιάς να ξέρεις ποιος είναι ο κάθε ένας από αυτούς (κυρίως όταν έχει καβαντζώσει τη θέση αλλά λόγω τεμπελιάς παρκάρισε αλλού και άρα και η καβάντζα πήγε χαράμι κι εγώ ψάχνω ατελείωτα λεπτά της ώρας).
ΟΚ, υπάρχει αυτός που κάνει παράνομα τη καβάντζα του. Αυτόν αν θέλεις να γίνεις γραφικός τον τακτοποιείς τηλεφωνώντας καθημερινά στο 100 ή την τροχαία (λες και άλλη δουλειά δεν είχαν να κάνουν). Τι γίνεται όμως με αυτούς που κάνουν κατάχρηση του νόμου και χρησιμοποιούν το πινακιδομένο όχημα τους προκειμένου να καβαντζάρει θέση/θέσεις για τα άλλα οχήματα τους; Σε αυτή τη περίπτωση πως να χειριστεί κανείς την υπόθεση; Όπως καταλαβαίνετε είναι άλλη μία περίπτωση όπου το νόμιμο είναι και ηθικό... είναι όμως;
Έχω προσπαθήσει να επικοινωνήσω και πολιτισμένα συζητώντας (όπου είναι φοβερό το πως προσπαθούν να σε πείσουν για το ορθό του πράγματος) αλλά δυστυχώς η κούραση με έχει οδηγήσει να χρησιμοποιήσω και την "έντονη" οδό. Και στις δυο περιπτώσεις το συναίσθημα που βίωσα είναι η ματαιότητα και η απογοήτευση, ειδικά στη 2η περίπτωση ένιωσα τη πτώση των "αξιών" καθώς σκέφτεσαι αν θα ήθελες το παιδί σου να σε δει "έτσι".
*Στον ίδιο δρόμο έχουμε τη τύχη να παρκάρουν πολλά (άνω των 10) αυτοκίνητα στο πεζοδρόμιο αλλά κάθετα, δηλ. με τη μούρη ή τον κώλο του αυτοκινήτου στο τοίχο των σπιτιών. Χάρμα οφθαλμών να βλέπεις όλα τα παιδιά που σχολάνε από το σχολείο να περπατάνε στο δρόμο...
Καβάντζωμα Νο1: Μηχανάκι τύπου "χρέπι" αλλά με πινακίδα το οποίο υπάρχει μόνο για αυτόν το σκοπό, δηλαδή την ημέρα εκτελεί χρέη κατάληψης οδοστρώματος και το βράδυ όταν επιστρέφει το αυτοκίνητο το "χρέπι" διανυκτερεύει στο πεζοδρόμιο. Αυτή την εκδοχή την έχω και σε πολλαπλή, δηλ. 2-3 χρέπια που εξασφαλίζουν θέση για 2 αυτοκίνητα της ίδιας ιδιοκτησίας.
Καβάντζωμα Νο2: Μηχανάκι τύπου "χρέπι" με πινακίδα το οποίο είναι μόνιμα δεμένο με συρματόσχοινο 2 μέτρων. Η μία άκρη είναι δεμένη σε δέντρο στο πεζοδρόμιο και η άλλη στο μηχανάκι το οποίο είναι παρκαρισμένο στο οδόστρωμα αλλά στα 3 μέτρα από σκουπιδοτενεκέ. Το μηχανάκι δεν το μετακινούν ποτέ και όταν έρχεται το αυτοκίνητο παρκάρουν με τους δυο μπροστινούς τροχούς ΠΑΝΩ στο πεζοδρόμιο.
Καβάντζωμα Νο3: Ίδιο με το Νο1 αλλά χωρίς πινακίδες.
Καβάντζωμα Νο4: Σκούτερ το οποίο παρκάρει παράλληλα με το πεζοδρόμιο (όπως τα αυτοκίνητα) αλλά σε απόσταση τέτοια από σκουπιδοτενεκέ και άλλο "φιλικό" αυτοκίνητο ώστε να καβαντζώνει δυο θέσεις αυτοκινήτων. Ο συγκεκριμένος όταν επιστρέφει από την εργασία του και βρει αλλού να παρκάρει το κάνει, καθώς βαριέται να μετακινήσει το σκούτερ του για να βάλει κάποιο από τα αυτοκίνητα του. Το εκπληκτικό είναι πως ο νόμος προβλέπει πως οι μηχανές ΠΡΕΠΕΙ να παρκάρουν όπως τα αυτοκίνητα και δεν θα είχα κανένα πρόβλημα με αυτό αν οι πόλεις μας ήταν πιο ανθρώπινες και η αναζήτηση του παρκαρίσματος κάτι εύκολο.
Καβάντζωμα Νο5: Αυτοκίνητο σε ρόλο καβαντζώματος για άλλο αυτοκίνητο. Παρκάρει στο μέσον, μεταξύ πρόσβασης υπογείου πάρκινγκ και στροφής. Αν βάλεις το αυτοκίνητο σου μπροστά από αυτόν η μούρη του δικού σου αυτοκινήτου είναι εντελώς εκτεθειμένη, αν το βάλεις από πίσω του κλείνεις την πρόσβαση στο υπόγειο πάρκινγκ. Άρα... δεν μπορείς να παρκάρεις.
Καβάντζωμα Νο6 (η αρχαιότερη μορφή): Καρέκλες αλλά έχω και σε εξελιγμένη μορφή, αντί για καρέκλες.... κώνοι! Άλλος είναι ο τύπος με τις καρέκλες και άλλος ο τύπος με τους κώνους.
Καβάντζωμα Νο7: Πεζοδρόμιο. Ναι, ναι, ναι... ο χώρος του πεζοδρομίου μπροστά από πυλωτή. Ο κύριος βάζει στη πυλωτή το ένα αυτοκίνητό του και στο πεζοδρόμιο μπροστά από αυτήν το δεύτερο αυτοκίνητο του.
Καβάντζωμα Νο8: Όχημα με ιστορικές πινακίδες. Μόνιμα παρκαρισμένο στο δρόμο εδώ και κάποιους μήνες... ακίνητο.
Καβάντζωμα Νο9: Ψευδογκαράζ. Υπάρχουν 3-4 ψευδογκαράζ, τα 2 εκ των οποίων λόγω χωρητικότητας είναι αδύνατο να ήταν έστω και κάποτε γκαράζ. Όλα είναι αποθήκες αλλά με ένα απαγορεύεται το παρκάρισμα εξασφαλίζουν τη θέση παρκαρίσματος έξω από την είσοδο τους.
Μπορεί να νομίζετε πως είναι ένα άρθρο για να γελάσουμε και λίγο με τη φαντασία του περί καβάντζας παρκαρίσματος. Πως θα σας φαινόταν όμως αν σας έλεγα πως όλα αυτά συμβαίνουν πάνω στον ΙΔΙΟ ΔΡΟΜΟ κατά μήκος 100 μέτρων; Πως θα σας φαινόταν να συναντάς καθημερινά "αυτή" την εικόνα, σχολώντας από τη δουλειά αργά το βράδυ και λόγω γειτονιάς να ξέρεις ποιος είναι ο κάθε ένας από αυτούς (κυρίως όταν έχει καβαντζώσει τη θέση αλλά λόγω τεμπελιάς παρκάρισε αλλού και άρα και η καβάντζα πήγε χαράμι κι εγώ ψάχνω ατελείωτα λεπτά της ώρας).
ΟΚ, υπάρχει αυτός που κάνει παράνομα τη καβάντζα του. Αυτόν αν θέλεις να γίνεις γραφικός τον τακτοποιείς τηλεφωνώντας καθημερινά στο 100 ή την τροχαία (λες και άλλη δουλειά δεν είχαν να κάνουν). Τι γίνεται όμως με αυτούς που κάνουν κατάχρηση του νόμου και χρησιμοποιούν το πινακιδομένο όχημα τους προκειμένου να καβαντζάρει θέση/θέσεις για τα άλλα οχήματα τους; Σε αυτή τη περίπτωση πως να χειριστεί κανείς την υπόθεση; Όπως καταλαβαίνετε είναι άλλη μία περίπτωση όπου το νόμιμο είναι και ηθικό... είναι όμως;
Έχω προσπαθήσει να επικοινωνήσω και πολιτισμένα συζητώντας (όπου είναι φοβερό το πως προσπαθούν να σε πείσουν για το ορθό του πράγματος) αλλά δυστυχώς η κούραση με έχει οδηγήσει να χρησιμοποιήσω και την "έντονη" οδό. Και στις δυο περιπτώσεις το συναίσθημα που βίωσα είναι η ματαιότητα και η απογοήτευση, ειδικά στη 2η περίπτωση ένιωσα τη πτώση των "αξιών" καθώς σκέφτεσαι αν θα ήθελες το παιδί σου να σε δει "έτσι".
*Στον ίδιο δρόμο έχουμε τη τύχη να παρκάρουν πολλά (άνω των 10) αυτοκίνητα στο πεζοδρόμιο αλλά κάθετα, δηλ. με τη μούρη ή τον κώλο του αυτοκινήτου στο τοίχο των σπιτιών. Χάρμα οφθαλμών να βλέπεις όλα τα παιδιά που σχολάνε από το σχολείο να περπατάνε στο δρόμο...
Τελευταία επεξεργασία:
