4η.
-Παιδιάά-παιδιάάάάά!!!Σηκωθείτε πρέπει να δουλέψω!!!
6.40 πμ.
-Μ@@@κα μου τι έγεινε? Τι 'σαι σύ?
-Πρέπει να δουλέψω παιδιά,θα βάψω το στέγαστρο, με πιστόλι!!!
-Αφήνω στον καθένα απο σας ελεύθερα να κάνει ότι συνειρμούς θέλει.............
Ούτε πρωινό δε φτιάξαμε.......και αφού γνωριστήκαμε(φευγάτος αθηναίος της κρίσης) φεύγοντας του κάνω νόημα ''μάσκα δε φοράς?'' και μου απαντάει μέσα απ το σύνεφο του χρώματος(εβαφε με χρώμα διαλύτου) ""χαμομηλάκι εναι μωρέ΄΄!!!
Φούλ ανηφόρα για τη Ρεικιά και στο κέντρο του χωριού ένα αξιοπρεπές σκιερό και έτοιμο να μας ευχαριστήσει καφενείο.Κουτσένοντας ελαφρά ο καφετζής παίρνει παραγκελιά.Ενοείται ότι ήταν φαντάρος στα Γιάννενα και ότι υπήρχε και γαμπρός στο χωριό γιαννιώτης!
Ε τι να μήν το περιμένεις?τες πα.
Ο δρόμος πρός Γεράκι απλά είναι πολύ ιδιαίτερος.Ομορφο και ταυτόχρονα μονότονο το πέρασμά του.Δεξιά αριστερά του δρόμου παρτέρια κίτρινων αγριολούλουδων δίπλα στα πουρνάρια και ο δρόμος φιδίσιος οχι στριφτερός ιδιαίτερα, με φόντο τις ανεμογενήτριες έκαναν το
σκηνικό ....κάπως.
Μαζεύουμε χιλιόμετρα για Σπάρτη, και απο κει γιά Αρνά.Εδω τώρα θελήσαμε να βγούμε απέναντι στο δρόμο για τη μονή Γιάτρισσας απο ένα τοπικό χωματόδρομο.Αφού πήραμε κάποιες πληροφορίες και το σχόλιο ''από κεί έχει σκόνη αλλά βγαίνει" βουτήξαμε στο φαράγγι.
Πρίν απο μας είχε περάσει μπουλντόζα!!! Αυτό τα λέει όλα.Αφού χαθήκαμε ανάμεσα σε νερά που τρέχουν, αγριογούρουνα που δροσίζονται, εκκλησάκια όμορφα, βρήκαμε το σωστό δρομάκι και το ακολουθήσαμε.Ασφαλτος και ....θλίψη τα πάντα καμένα.Μέχρι ψηλά τη μονή έτσι πήγε το πράμα.Και ...η μονή.Κλειστή αλλά η θέα εκατέρωθεν ήταν ελεύθερη για όλα τα μυαλά!!!Ευθεία μπροστά σου τα βουνά της Μάνης,αριστερά ο Λακωνικός και δεξιά ο Μεσηνιακός.
Μια ομορφιά που θέλει αρκετή ώρα χάζεμα και δεν τήν είχαμε.Γι αυτό λοιπόν πάμε πίσω μας που ήταν οΤαύγετος με έναν ωραιότατο χωματόδρομο!!Σαιδόνα.
Αρχίσαμε να γκιζεράμε τον δρόμο στη πλαγιά του βουνού και μεθοδευμένα τα σύνεφα μας παρακολουθούσαν.
Κάπου αρκετή ώρα μετά μια διασταύρωση .
-Από δώ πάνε οι κότες και απο κεί πάνε ...ξέρεις τώρα.!
Τα μάζεψα και σαν κότα πήγα απ τόν''ξέρεις τώρα''.Τ ι ομορφιά, γνήσια πέτρα ταύγετου,νερολακούβες να μπανιαρίζονται τα αγριογούρουνα,φουρκέτες με τη λεγόμενη σκόνη ''μερέντα''(όταν βρέχετε) και άλλα καλούδια περιελάμβανε η διαδρομή αυτή.
Σε άλλη διαστάυρωση είχαμε μια ευκαιρία σωτηρίας απ τη βροχή,αλλά εμείς δεν.Βούρ για Καρδαμύλη.
Και κατεβαίνουμε , και πάλι,και ξανά,....σκόνη....πράσινο και ....Καρδαμύλη!Κρίμα που το βουνό δεν έχει ενα δρόμο να το διασχίσεις κάθετα, θα ήταν ωραίος.
Μιας και είχε μεσημεριάσει,μη ξεχνάμε απο τι ώρα είμαστε ξύπνιοι ,υπάρχει το γνωστό"να πιούμε μια ?"Εντάξει ενοείται οτι θα ξέραμε οχι μόνο το που θα καθήσουμε αλλά και το μενού!!!!Καταπληκτικό μέρος πάνω σε ενα βράχο με το λιμανάκι απο κάτω και θέα θεά!Πάλι έχετε κάτι ελαφρύ να τσιμπήσω? και αυτό και τούτο και κείνο....μπλά μπλά μπλά...
Πάμε λέω , και οι πρώτες αραιές σταγόνες κάνουν την εμφάνισή τους,Καλαμάτα δεξιά για Νέδουσα και οι σταγόνες τέλειωσαν. Νέδουσα.Μέσα στη χαράδρα.Όμορφα ,νερά να τρέχουν και πράσινο.Στενός ασφάλτινος κάποτε δρόμος, μας προκαλεί να τον πάρουμε παρότι η διανυκέρευση εντός του χωριού θα ήταν οκ.
Ανηφορήζουμε στα έλατα λοιπόν με κατεύθυνση το Νεοχώρι.Ναι είναι ψηλά.Αρχίζουμε να κλείνουμε αεραγωγούς και να τρέχουμε μέσα στα έλατα.
-Το είδες ?γουρούνι .Στη στροφή καπάκι ο χώρος διανυκτέρευσης.Με νερό ,στέγη και επίπεδο δάπεδο στη βεράντα απο το ξωκλήσι θα περνούσαμε ζάχαρη.Ναί αλλά μας είχε τελειώσει εκείνο το πράμα που στο τέλος μιάς τέτοιας μέρας ,θέλεις ενα .
Βούρ στο απέναντι χωριό,άνοιξε πόρτες,"γιατί τις ανοίξατε" ,"μα δεν περνούσε θα τη κλείσουμε" και άλλα τέτοια όμορφα με τον καφετζή......
Στο τέλος κέρασε το τσίπουρο και κλείσαμε ξανά την πόρτα.Ξέρω δεν καταλάβατε αλλά θα πάει πολύ να το πούμε και αυτό.Ζεν.
Επιστροφή στο σημείο διανυκτέρευσης στο βλέπω δε βλέπω.Φώτα αναμένα ,προβολείς, και κόρνα σε κάθε στροφή μέχρι να φτάσουμε στο ξωκλήσι.Στήσαμε ,μαγειρέψαμε και απολαύσαμε το φαγητό μας ,ακούγοντας νερά να τρέχουν ,και βλέποντας αχνες σκιές τα έλατα στο βραδυνό ουρανό.Φυσικά βάλαμε και ένα.Τόσο κόπο κάναμε γι αυτό.Ήρθε η ώρα λοιπόν. Καλυνήχτα!
Και τα γουρούνια?