Απογοήτευση!!!!
Η πρόσβαση είναι αδύνατη!! Μία βαριά συρόμενη πόρτα, κλείνει την είσοδο. Δίπλα υπάρχει φυλάκιο, αλλά ούτε φωνή ούτε ακρόαση! Γυρνάω, κοιτώ τους υπόλοιπους και σκέφτομαι ότι θα φάω πολύ ξύλο
"Παιδιά" τους λέω, "την πατήσαμε, πάμε για καφέ στο Αλιβέρι!" Λίγο πρίν ξανακαβαλήσω στη μηχανή, μου έρχεται επιφώτιση και λέω να δοκιμάσω να τραβήξω την συρόμενη. ΚΑΙ ΝΑΙ, ΑΝΟΙΓΕΙ!!
Οι υπόλοιποι με κοιτούν, υπάρχει ταμπέλα απαγόρευσης εισόδου στους μη έχοντες εργασία, αλλά δεν υπάρχει ψυχή, κακοποιοί δεν είμαστε και που να πάρει, κάναμε τόσα χιλιόμετρα για να δούμε ορυχείο! Ε, ΘΑ ΤΟ ΔΟΥΜΕ!!
Μπαίνω αρχικά μόνος μέσα και κάνω μία αναγνωριστική, βλέπω παλιές εγκαταστάσεις και κτίρια και ξαναγυρνώ στα παιδιά. "Δεν έχει κάτι σημαντικό, αλλά αν θέλετε πάμε όλοι μαζί για καμιά φωτογραφία και φεύγουμε".
Ήταν να μπούμε μέσα τελικά! Ξεχυθήκαμε και άρχισαν οι ανακαλύψεις! Τελικά καταλήξαμε να τριγυρνάμε σαν μικρά παιδιά που βρήκαν παιδική χαρά και άρχισαν να παίζουν! Γιατί, ποιός δεν έχει πάρει για δώρο όσο ήταν παιδί (όσοι είμαστε λίγο μεγαλύτεροι δηλαδή) τρενάκι με ράγες και δώστου παιχνίδι και χάζι με τις ώρες!
Κάπου εδώ αντιλαμβάνομαι ότι ο @
kordix λείπει και ο Τάσος @
airmav , με πληροφορεί ότι γύρισε πίσω γιατί οι διακοπές συνεχιζόντουσαν. Κωστή ελπίζω να έφτασες καλά και να είναι καλά και η μπέμπα. Είπαμε, πάντα μπουζάκι μαζί
Συνεχίζεται ....