Μανιταρόσουπα.....γαρνιρισμενη απο σκονη!!

HAWK_46

Μέλος
Περιοχή
Αθήνα
Όνομα
Λευτέρης
Μοτό
Μηλοκλέφτη
Έδωσα γκάζι για να περάσω τη λακκούβα και η πίσω ρόδα μπήκε στο δίπλα αυλάκι και μετά γεια σας...:roflmao:

Όπως το βλέπω ήθελε κι άλλο γκάζι...νομίζω θα συμφωνεί και ο @XLGeorge και ο @HAWK_46 :wacky:
Περισσότερο γκαζι μονο με πιο χωματινα λαστχα. Νομιζω.
Αυτο που θα αλλαζε θα ηταν να πεσεις απο δεξια!!
:roflmao:
 

Aldebaran

Πορτοκαλί μέλος.
Όνομα
Γιάννης
Μοτό
KTM 690 Enduro '08
Voge SR4 Max
Κάπτεν πνίγηκες;;;α


Sent from my iPhone using Tapatalk


Καπετάνιος του γλυκού νερού


Sent from my iPhone using Tapatalk
 

XLGeorge

Μέλος
Όνομα
George
Μοτό
αργά τζαμπανέζικα
Έδωσα γκάζι για να περάσω τη λακκούβα και η πίσω ρόδα μπήκε στο δίπλα αυλάκι και μετά γεια σας...:roflmao:

Όπως το βλέπω ήθελε κι άλλο γκάζι...νομίζω θα συμφωνεί και ο @XLGeorge και ο @HAWK_46 :wacky:
Καλα, "τοχεις" ρε Γιανναρα με τις λασπουριες, αν δε φας μια χυμα στα μαλακα δε σου παει καλα η βολτα, well done man! :ok: :D


Ωραιοι παιδες :ok: νυχτερινο μοτο-παρτυ το Σαββατοβραδο δεν ειχε φετος? o_O :D
 

Γιούργιας

Μέλος
Περιοχή
Τα Άγια Χώματα
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Εφ έητχάντρεντ τσιες ανιβέρσαρι εντίσιον
Μπράβο ρε μάγκες, όμορφα τη περάσατε φαίνεται! Χώμα, λάσπες, πατέρα, μπριζόλες...
Υ.Γ. Έχει κάποιος τη διαδρομή με την ανεβάσει;

Στάλθηκε από το Redmi Note 5 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
 

Sevax

Πλανόδιος
Περιοχή
Νεα Σμυρνη
Όνομα
Γιωργος
Μοτό
F800 Κορωνέικο

Γιούργιας

Μέλος
Περιοχή
Τα Άγια Χώματα
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Εφ έητχάντρεντ τσιες ανιβέρσαρι εντίσιον
Αρχισες να μιλας Ισπανικα σκεπτομενος τις πιρουετες εκει μεσα?:wacky:...Λαμογιοοοοο (ριξε συρμα αν σκεφτεσαι κατι...:inlove:)
Κάτι σκέφτομαι, αλλά αργεί ακόμα...


Στάλθηκε από το Redmi Note 5 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
 

Γιούργιας

Μέλος
Περιοχή
Τα Άγια Χώματα
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Εφ έητχάντρεντ τσιες ανιβέρσαρι εντίσιον
Περιοχή
Πάτρα
Όνομα
Θεμιστοκλής
Μοτό
Honda XRV 750 Africa Twin
Επειδή οι μέρες περνάνε και το μυαλό δουλεύει υπερωρίες για να θυμάται λεπτομέρειες, θα προσπαθήσω να κάνω μια ανασκόπηση του διημέρου, η οποία θα εμπλουτιστεί, φαντάζομαι, από τις φωτογραφίες και τα βίντεο των Πιστοποιημένων....Φωτογράφων-Βιντεάδων...

Ένας πρωινός καφές στο Αίγιο, ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει η κουβέντα για την Μανιταρόσουπα.
- Ρε μαλάκες, έχει Μανιταρόσουπα το ΣΚ....
-Α,ναι?
-Ναι,δεν ξέρω τι θα κάνετε εσείς,αλλά εγώ θα πάω, έχασα πέρσυ του Σαββάτου, φέτος δε το χάνω με τίποτα
Σε κάποιον γυάλισε το μάτι του, άλλος έφυγε τρέχοντας να πάει να βρεί λάστιχα και άλλος ξεκίνησε να ξύνει το κεφάλι και να σκέφτεται τις αλλαγμένες κλειδαριές που θα βρεί στο σπίτι του όταν με το καλό γυρνούσε από την βόλτα. Με αυτά και με αυτά η βδομάδα κυλούσε αργά και βασανιστηκά μέχρι που μια αναλαμπή με έκανε να αρχίσω να σκέφτομαι, και αυτό δεν είναι πάντοτε καλό.... Επειδή η κυρίως βόλτα ήταν το Σάββατο, σκέφτηκα ότι ίσως έπρεπε να βάλω λίγο αλατοπίπερο ώστε να νοστιμίσω και την Κυριακή... Το αλατοπίπερο ήταν η χάραξη μιας χωμάτινης διαδρομής που θα μας οδηγούσε στον 111 από την Φολόη, με σκοπό από εκεί και μετά το ΜιναροΑιγιαλίτικο γκρουπ να πάρει το δρόμο της επιστροφής.
Επειδή το γκρουπάκι θα ήταν μικρό και ευέλικτο, και με τον εφησυχασμό ότι δεν θα έπαιρνα αθώο κόσμο στο λαιμό μου, ξεκίνησα step by step, την προετοιμασία της διαδρομής με σκοπό να έχει αρκετή δόση χαρντκορίλας...... Τα κατάφερα?????? Χμμμμ θα το δούμε παρακάτω. Μια σημείωση σε αυτό το σημείο. Απέναντι από τη Φολόη και το φυσικό σύνορο της Ηλείας με την Αρκαδία, τον Ερύμανθο ποταμό βρίσκεται ένα μικρό χωριό,χωμένο στην άκρη του δάσους της Κάπελης, που λέγεται Μοναστηράκι. Το χωριό αυτό αποτέλεσε τον τόπο των Χριστουγεννιάτικων, Πασχαλινών και Καλοκαιρινών διακοπών μου κατά την διάρκεια των μαθητικών μου χρόνων. Πολλές από τις διαδρομές και τα μονοπάτια είχαν γίνει με γαιδούρι ή μουλάρι, με μηχανή όμως ποτέ.... Άραγε θα περνούσε????? Θα το μάθουμε παρακάτω....
Μεταφερόμαστε ξανά στην Πάτρα, αφήνοντας προς το παρόν ποτάμια και απροσπέλαστα μονοπάτια. Σάββατο πρωί, και κάπου εκεί στο τελείωμα της μίνι περιμετρικής,εγώ, o @mAthosalas και ο @maikmartse αφήνουμε σιγά σιγά συμπλέκτες, για να ξεκινήσουμε το σύντομο ασφάλτινο ταξίδι προς το Κιάτο. Πρώτη απαραίτητη στάση στο Αίγιο, για να περισυνελλέξουμε τον @#malakos_kariolis (rigas) και τον @BlackFire. Γρήγορο καφεδάκι για ανέωξη του οφθαλμού και πρωινό δια την τέρψιν του στομάχου και ενδυνάμωση (και καλά) του οργανισμού... Ξαναφήνουμε συμπλέκτες, και το αντιφατικό αυτό παρεάκι που αποτελούταν από δύο ΝτουΡουζου, ένα exc450, ένα F800GS και ένα AFRICA 750, τηλεμεταφέρεται στην πόλη του Κιάτου. Ο ήλιος κόντρα, φώτιζε τα ήδη φωτισμένα από τη χαρά πρόσωπα...
Άφιξη στο σημείο συνάντησης, εγγλέζοι στο ραντεβού, και αναμονή για τους υπόλοιπους αχαίρευτους. Πρώτες κουβέντες με τον Εντουρά βενζινά.
- Για που είστε ρε Μάγκες?
- Του δείχνω χάρτη...
- Μπαααα, μου λέει, δε το βλέπω να περνάει...έχει ρίξει πολύ νερό....
-Μπααααα, του λέω, δε μας ξέρεις καλά, και ένα σαρδόνιο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου....
Με του ήρθαν οι ορδές των διψασμένων για χώμα-σκόνη-λάσπη εξ Αθήνας ορμόμενων Μοτοσυκλετιστών, και χωρίς πολλά πολλά ξεκινάμε να ρολλάρουμε,μμμμμ όχι καλύτερα να γράψω γλυστράμε,μμμμ ή όχι τέσπα πώς το λένε αυτό που πάς βάρκα γυαλό στη λάσπη,παρακαλάς να μη τύχει τίποτα και φρενάρεις και τελικά βρίσκεσαι πάνω στη μηχανή από τύχη? Ε αυτό ενα πράμα....
Σε αυτό το σημείο ας ρίξουμε και κανα ευχαριστήριο γιατί οι βόλτες, δεν προκύπτουν ξαφνικά από μόνες τους. Πρώτον στον @gsmaniac για την ιδέα της βόλτας,δεύτερον στον @forester για την διαδρομή και τρίτον στον @HAWK_46 για τις προσθήκες που πρότεινε στη διαδρομή. Η αλήθεια είναι ότι τόση μερέντα σε μήκος διαδρομής δε ξανάχα ματαοδηγήσει και τα μαθήματα μπαλέτου που έκανα μικρός πιάσανε τόπο...... @HAWK_46 μας έκανες καλύτερους οδηγούς, ή μάλλον καλύτερες μπαλαρίνες. Πτώσεις από ξαφνικές σφαλιάρες προσφυσης, μακροβούτια σε πισίνες από λάσπη, μπουκωμένα φτερά συνέθεσαν ένα υπέροχο πρώτο κομμάτι, το οποίο φαντάζεστε να το κάναμε στο τέλος της ημέρας και βράδυ??????ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ Highlight επίσης του πρώτου κομμάτιου και το μουλάρωμα του Γκάντι όπου με τις κατάλληλες σκηνοθετικές οδηγίες του @BlackFire ξαναβρήκε την υγειά οτυ και συνέχισε το mud dancing.......
Αφήνουμε πίσω τη λασπουριά χωρίς πολλές απώλειες και ανεβαίνουμε υψόμετρο, το ταιρέν γίνεται πιο ξερό και πετρώδες, έχουμε πρόσφυση επιτέλους και ο ρυθμός αυξάνει...Γλύφουμε τις παρυφές της Ζήρειας, πλευρίζουμε την Στυμφαλία, και μπαίνουμε στο μωσαικό που συνθέτουν τα αγροκτήματα στο οροπέδιο του Φενεού. Από εκεί θα ξαναχαθούμε μέσα στα βουνά για να βγούμε Πλανητέρο. Τόσο απλά. Και επειδή simplicity is the best, κάπου πετυχαίνω μοναχούλι του,κάπου εκεί χάμου στα Ζαρέλια τον driving mate μου,ο οποίος έχει ξομείνει παραπίσω για φωτογραφίες. Ε γίνεται ένα africa 750 να περάσει ένα ΝτουΡουΖου???? Εδώ μπαίνει το τραγούδι Όνειρα, πουλιά μου,ταξιδιάρικα. Παρόλαυτα επειδή δικαίωμα στο όνειρο έχουν όλοι και επειδή τα όνειρα πρέπει να τα κυνηγάμε, το κυνήγι απέφερε ένα σπασμένο φανάρι για την africa και ένα για το ΝτουΡου ΖΟΥ.
Αφιξη στα Μαζαίικα ή Κλειτορία κατα τη νεοελληνική απόδοση του τοπονυμίου. Φουλάρισμα με μπενζίνα και σημείο διαφυγής και επιστροφής στο κλείνον άστυ για τους μονοήμερους...Σύσκεψη για την συνέχεια της βόλτας. Το Μιναροαιγιαλίτικο γκρουπ αποφασίζει παμψηφεί την συνέχεια της διαδρομής. Η λύσσα για οδήγηση παραμερίζει την κούραση και τον επερχόμενο μανδύα της Νύχτας. Η ώρα είναι 17.00 και το μπλιμπλίκι δείχνει περίπου 60χλμ ακόμα. Χμμμμ δις ιζ γκονα μπι ε ταφ ουαν......
Κάθοδος χωμάτινη για τον 111 διάσχιση του και αρχίζουμε να συμπλέουμε παραποτάμια και εν συνεχεία παραλίμνια με τα νερά του Λάδωνα. Λάσπη λάσπη λάσπη. Ο ήλιος χάνεται πίσω απο τα Αφροδίσια Όρη και μαζί με τον ήλιο χάνεται σε μια λούμπα και η Africa. Θα την βρούμε όμως πάνω σε κάτι βράχια,χωμένη σε ένα δέντρο..... Συνεχίζουμε αντβέ αφού, ευλογούμε τα γένεια του Σοιχίρο (αλήθεια είχε?) και κατεθυνόμαστε για Τρόπαια. Πρώτη σύσκεψη για συνέχεια ασφάλτινη η οποία απορρίπτεται θενκ γκοντ...Πλεον έχουμε μπει στα λημέρια μου. Λίγο πριν βγούμε για Τουμπίτσι( άκου εκεί όνομα που βρήκαν για το χωριό,σα να μας τρολλάρουν για τις τούμπες που μαζέψαμε...) βρήκαμε ένα ιδιαίτερο κατηφορικό μονοπάτι γιατι προφανώς δρόμος δεν ήταν ή ισως ήταν κάποτε χαχαχα με κατηφορική κλίση,λάσπη που το έκανε τσουλήθρα και ένα μεγάλο νεροφάγωμα που σε καλούσε να μπεις μέσα του και να μην ξαναβγεις.
Ξανασυναντιόμαστε με τον Λάδωνα και δεύτερη σύσκεψη για συνέχεια ή οχι της χωμάτινης διαδρομής. Είμαστε πλέον στο 180χλμ περίπου και η κούραση μας χτυπάει φιλικά την πλάτη. Από μέσα μου ευχομαι για χώμα, η ομάδα αποφασίζει άσφαλτο και ο @mAthosalas μιλάει με τον @gsmaniac που έχουν φτάσει ήδη Φολόη να ετοιμάζουν κοψίδια γιατί σε 30' περίπου είμαστε εκεί! Σε πόσοοοοοοο?????????/ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑ
@#malakos_kariolis (rigas) βάζει στο μπλιμπλίκι προορισμό Φολόη με διαδρομή ασφάλτινη....υποτίθεται. Τον τρώει και αυτόν για χώμα, αλλά είπαμε η ομάδα ομάδα. Βάζουμε ρότα για το χωριό Χώρα, κινούμαστε ασφάλτινα ώσπου το αγαπημένο μας τεραίν( το χώμα αφού) ξεπροβάλλει ξανά στον νυχτωμένο ορίζοντα. Μονόδρομος το χώμα και κλαίμε από τα γέλια αφου πλησιάζω τον @#malakos_kariolis (rigas) και μέσα από το κράνος του λέω.... - Άσφαλτο δε θέλανε?????????ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ-Χώμα ρε Μ@υνια χαχαχαχαχαχαχαχαχχαχ Με τα πολλά και αφού ταλαιπωρηθήκαμε σε αχαρτογράφητους δρόμους βγήκαμε Νεμούτα. Έλα τώρα η Φολόη είναι μια γκαζιά και η πείνα έχει υποκαταστήσει το gps....
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Φολόη ας είναι στεγνός και ασφάλτινος ο δρόμος που χεις πάρει....#NOT. Τελικά την βρήκαμε την Ιθάκη μας, την Φολόη μας δηλαδή και μαζί με αυτήν τους άλλους που είχαν ήδη φάει.....Αρκετά κιλά κρέατος, οίνος που ευφραίνει την καρδιάν και ένα ζεστό δωμάτιο ήταν ότι έπρεπε για επιδόρπιο της πρώτης μέρας...



Τέλος 1ης ημέρας....
Stay tuned, η δεύτερη έχει περισσότερο ψωμί.....
 

Miouos

Μέλος
Όνομα
Καρολος
Μοτό
ktm
Επειδή οι μέρες περνάνε και το μυαλό δουλεύει υπερωρίες για να θυμάται λεπτομέρειες, θα προσπαθήσω να κάνω μια ανασκόπηση του διημέρου, η οποία θα εμπλουτιστεί, φαντάζομαι, από τις φωτογραφίες και τα βίντεο των Πιστοποιημένων....Φωτογράφων-Βιντεάδων...

Ένας πρωινός καφές στο Αίγιο, ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει η κουβέντα για την Μανιταρόσουπα.
- Ρε μαλάκες, έχει Μανιταρόσουπα το ΣΚ....
-Α,ναι?
-Ναι,δεν ξέρω τι θα κάνετε εσείς,αλλά εγώ θα πάω, έχασα πέρσυ του Σαββάτου, φέτος δε το χάνω με τίποτα
Σε κάποιον γυάλισε το μάτι του, άλλος έφυγε τρέχοντας να πάει να βρεί λάστιχα και άλλος ξεκίνησε να ξύνει το κεφάλι και να σκέφτεται τις αλλαγμένες κλειδαριές που θα βρεί στο σπίτι του όταν με το καλό γυρνούσε από την βόλτα. Με αυτά και με αυτά η βδομάδα κυλούσε αργά και βασανιστηκά μέχρι που μια αναλαμπή με έκανε να αρχίσω να σκέφτομαι, και αυτό δεν είναι πάντοτε καλό.... Επειδή η κυρίως βόλτα ήταν το Σάββατο, σκέφτηκα ότι ίσως έπρεπε να βάλω λίγο αλατοπίπερο ώστε να νοστιμίσω και την Κυριακή... Το αλατοπίπερο ήταν η χάραξη μιας χωμάτινης διαδρομής που θα μας οδηγούσε στον 111 από την Φολόη, με σκοπό από εκεί και μετά το ΜιναροΑιγιαλίτικο γκρουπ να πάρει το δρόμο της επιστροφής.
Επειδή το γκρουπάκι θα ήταν μικρό και ευέλικτο, και με τον εφησυχασμό ότι δεν θα έπαιρνα αθώο κόσμο στο λαιμό μου, ξεκίνησα step by step, την προετοιμασία της διαδρομής με σκοπό να έχει αρκετή δόση χαρντκορίλας...... Τα κατάφερα?????? Χμμμμ θα το δούμε παρακάτω. Μια σημείωση σε αυτό το σημείο. Απέναντι από τη Φολόη και το φυσικό σύνορο της Ηλείας με την Αρκαδία, τον Ερύμανθο ποταμό βρίσκεται ένα μικρό χωριό,χωμένο στην άκρη του δάσους της Κάπελης, που λέγεται Μοναστηράκι. Το χωριό αυτό αποτέλεσε τον τόπο των Χριστουγεννιάτικων, Πασχαλινών και Καλοκαιρινών διακοπών μου κατά την διάρκεια των μαθητικών μου χρόνων. Πολλές από τις διαδρομές και τα μονοπάτια είχαν γίνει με γαιδούρι ή μουλάρι, με μηχανή όμως ποτέ.... Άραγε θα περνούσε????? Θα το μάθουμε παρακάτω....
Μεταφερόμαστε ξανά στην Πάτρα, αφήνοντας προς το παρόν ποτάμια και απροσπέλαστα μονοπάτια. Σάββατο πρωί, και κάπου εκεί στο τελείωμα της μίνι περιμετρικής,εγώ, o @mAthosalas και ο @maikmartse αφήνουμε σιγά σιγά συμπλέκτες, για να ξεκινήσουμε το σύντομο ασφάλτινο ταξίδι προς το Κιάτο. Πρώτη απαραίτητη στάση στο Αίγιο, για να περισυνελλέξουμε τον @#malakos_kariolis (rigas) και τον @BlackFire. Γρήγορο καφεδάκι για ανέωξη του οφθαλμού και πρωινό δια την τέρψιν του στομάχου και ενδυνάμωση (και καλά) του οργανισμού... Ξαναφήνουμε συμπλέκτες, και το αντιφατικό αυτό παρεάκι που αποτελούταν από δύο ΝτουΡουζου, ένα exc450, ένα F800GS και ένα AFRICA 750, τηλεμεταφέρεται στην πόλη του Κιάτου. Ο ήλιος κόντρα, φώτιζε τα ήδη φωτισμένα από τη χαρά πρόσωπα...
Άφιξη στο σημείο συνάντησης, εγγλέζοι στο ραντεβού, και αναμονή για τους υπόλοιπους αχαίρευτους. Πρώτες κουβέντες με τον Εντουρά βενζινά.
- Για που είστε ρε Μάγκες?
- Του δείχνω χάρτη...
- Μπαααα, μου λέει, δε το βλέπω να περνάει...έχει ρίξει πολύ νερό....
-Μπααααα, του λέω, δε μας ξέρεις καλά, και ένα σαρδόνιο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου....
Με του ήρθαν οι ορδές των διψασμένων για χώμα-σκόνη-λάσπη εξ Αθήνας ορμόμενων Μοτοσυκλετιστών, και χωρίς πολλά πολλά ξεκινάμε να ρολλάρουμε,μμμμμ όχι καλύτερα να γράψω γλυστράμε,μμμμ ή όχι τέσπα πώς το λένε αυτό που πάς βάρκα γυαλό στη λάσπη,παρακαλάς να μη τύχει τίποτα και φρενάρεις και τελικά βρίσκεσαι πάνω στη μηχανή από τύχη? Ε αυτό ενα πράμα....
Σε αυτό το σημείο ας ρίξουμε και κανα ευχαριστήριο γιατί οι βόλτες, δεν προκύπτουν ξαφνικά από μόνες τους. Πρώτον στον @gsmaniac για την ιδέα της βόλτας,δεύτερον στον @forester για την διαδρομή και τρίτον στον @HAWK_46 για τις προσθήκες που πρότεινε στη διαδρομή. Η αλήθεια είναι ότι τόση μερέντα σε μήκος διαδρομής δε ξανάχα ματαοδηγήσει και τα μαθήματα μπαλέτου που έκανα μικρός πιάσανε τόπο...... @HAWK_46 μας έκανες καλύτερους οδηγούς, ή μάλλον καλύτερες μπαλαρίνες. Πτώσεις από ξαφνικές σφαλιάρες προσφυσης, μακροβούτια σε πισίνες από λάσπη, μπουκωμένα φτερά συνέθεσαν ένα υπέροχο πρώτο κομμάτι, το οποίο φαντάζεστε να το κάναμε στο τέλος της ημέρας και βράδυ??????ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ Highlight επίσης του πρώτου κομμάτιου και το μουλάρωμα του Γκάντι όπου με τις κατάλληλες σκηνοθετικές οδηγίες του @BlackFire ξαναβρήκε την υγειά οτυ και συνέχισε το mud dancing.......
Αφήνουμε πίσω τη λασπουριά χωρίς πολλές απώλειες και ανεβαίνουμε υψόμετρο, το ταιρέν γίνεται πιο ξερό και πετρώδες, έχουμε πρόσφυση επιτέλους και ο ρυθμός αυξάνει...Γλύφουμε τις παρυφές της Ζήρειας, πλευρίζουμε την Στυμφαλία, και μπαίνουμε στο μωσαικό που συνθέτουν τα αγροκτήματα στο οροπέδιο του Φενεού. Από εκεί θα ξαναχαθούμε μέσα στα βουνά για να βγούμε Πλανητέρο. Τόσο απλά. Και επειδή simplicity is the best, κάπου πετυχαίνω μοναχούλι του,κάπου εκεί χάμου στα Ζαρέλια τον driving mate μου,ο οποίος έχει ξομείνει παραπίσω για φωτογραφίες. Ε γίνεται ένα africa 750 να περάσει ένα ΝτουΡουΖου???? Εδώ μπαίνει το τραγούδι Όνειρα, πουλιά μου,ταξιδιάρικα. Παρόλαυτα επειδή δικαίωμα στο όνειρο έχουν όλοι και επειδή τα όνειρα πρέπει να τα κυνηγάμε, το κυνήγι απέφερε ένα σπασμένο φανάρι για την africa και ένα για το ΝτουΡου ΖΟΥ.
Αφιξη στα Μαζαίικα ή Κλειτορία κατα τη νεοελληνική απόδοση του τοπονυμίου. Φουλάρισμα με μπενζίνα και σημείο διαφυγής και επιστροφής στο κλείνον άστυ για τους μονοήμερους...Σύσκεψη για την συνέχεια της βόλτας. Το Μιναροαιγιαλίτικο γκρουπ αποφασίζει παμψηφεί την συνέχεια της διαδρομής. Η λύσσα για οδήγηση παραμερίζει την κούραση και τον επερχόμενο μανδύα της Νύχτας. Η ώρα είναι 17.00 και το μπλιμπλίκι δείχνει περίπου 60χλμ ακόμα. Χμμμμ δις ιζ γκονα μπι ε ταφ ουαν......
Κάθοδος χωμάτινη για τον 111 διάσχιση του και αρχίζουμε να συμπλέουμε παραποτάμια και εν συνεχεία παραλίμνια με τα νερά του Λάδωνα. Λάσπη λάσπη λάσπη. Ο ήλιος χάνεται πίσω απο τα Αφροδίσια Όρη και μαζί με τον ήλιο χάνεται σε μια λούμπα και η Africa. Θα την βρούμε όμως πάνω σε κάτι βράχια,χωμένη σε ένα δέντρο..... Συνεχίζουμε αντβέ αφού, ευλογούμε τα γένεια του Σοιχίρο (αλήθεια είχε?) και κατεθυνόμαστε για Τρόπαια. Πρώτη σύσκεψη για συνέχεια ασφάλτινη η οποία απορρίπτεται θενκ γκοντ...Πλεον έχουμε μπει στα λημέρια μου. Λίγο πριν βγούμε για Τουμπίτσι( άκου εκεί όνομα που βρήκαν για το χωριό,σα να μας τρολλάρουν για τις τούμπες που μαζέψαμε...) βρήκαμε ένα ιδιαίτερο κατηφορικό μονοπάτι γιατι προφανώς δρόμος δεν ήταν ή ισως ήταν κάποτε χαχαχα με κατηφορική κλίση,λάσπη που το έκανε τσουλήθρα και ένα μεγάλο νεροφάγωμα που σε καλούσε να μπεις μέσα του και να μην ξαναβγεις.
Ξανασυναντιόμαστε με τον Λάδωνα και δεύτερη σύσκεψη για συνέχεια ή οχι της χωμάτινης διαδρομής. Είμαστε πλέον στο 180χλμ περίπου και η κούραση μας χτυπάει φιλικά την πλάτη. Από μέσα μου ευχομαι για χώμα, η ομάδα αποφασίζει άσφαλτο και ο @mAthosalas μιλάει με τον @gsmaniac που έχουν φτάσει ήδη Φολόη να ετοιμάζουν κοψίδια γιατί σε 30' περίπου είμαστε εκεί! Σε πόσοοοοοοο?????????/ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑ
@#malakos_kariolis (rigas) βάζει στο μπλιμπλίκι προορισμό Φολόη με διαδρομή ασφάλτινη....υποτίθεται. Τον τρώει και αυτόν για χώμα, αλλά είπαμε η ομάδα ομάδα. Βάζουμε ρότα για το χωριό Χώρα, κινούμαστε ασφάλτινα ώσπου το αγαπημένο μας τεραίν( το χώμα αφού) ξεπροβάλλει ξανά στον νυχτωμένο ορίζοντα. Μονόδρομος το χώμα και κλαίμε από τα γέλια αφου πλησιάζω τον @#malakos_kariolis (rigas) και μέσα από το κράνος του λέω.... - Άσφαλτο δε θέλανε?????????ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ-Χώμα ρε Μ@υνια χαχαχαχαχαχαχαχαχχαχ Με τα πολλά και αφού ταλαιπωρηθήκαμε σε αχαρτογράφητους δρόμους βγήκαμε Νεμούτα. Έλα τώρα η Φολόη είναι μια γκαζιά και η πείνα έχει υποκαταστήσει το gps....
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Φολόη ας είναι στεγνός και ασφάλτινος ο δρόμος που χεις πάρει....#NOT. Τελικά την βρήκαμε την Ιθάκη μας, την Φολόη μας δηλαδή και μαζί με αυτήν τους άλλους που είχαν ήδη φάει.....Αρκετά κιλά κρέατος, οίνος που ευφραίνει την καρδιάν και ένα ζεστό δωμάτιο ήταν ότι έπρεπε για επιδόρπιο της πρώτης μέρας...



Τέλος 1ης ημέρας....
Stay tuned, η δεύτερη έχει περισσότερο ψωμί.....
Απολαυστικός όπως πάντα


Sent from my iPhone using Tapatalk
 

HAWK_46

Μέλος
Περιοχή
Αθήνα
Όνομα
Λευτέρης
Μοτό
Μηλοκλέφτη
Επειδή οι μέρες περνάνε και το μυαλό δουλεύει υπερωρίες για να θυμάται λεπτομέρειες, θα προσπαθήσω να κάνω μια ανασκόπηση του διημέρου, η οποία θα εμπλουτιστεί, φαντάζομαι, από τις φωτογραφίες και τα βίντεο των Πιστοποιημένων....Φωτογράφων-Βιντεάδων...

Ένας πρωινός καφές στο Αίγιο, ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει η κουβέντα για την Μανιταρόσουπα.
- Ρε μαλάκες, έχει Μανιταρόσουπα το ΣΚ....
-Α,ναι?
-Ναι,δεν ξέρω τι θα κάνετε εσείς,αλλά εγώ θα πάω, έχασα πέρσυ του Σαββάτου, φέτος δε το χάνω με τίποτα
Σε κάποιον γυάλισε το μάτι του, άλλος έφυγε τρέχοντας να πάει να βρεί λάστιχα και άλλος ξεκίνησε να ξύνει το κεφάλι και να σκέφτεται τις αλλαγμένες κλειδαριές που θα βρεί στο σπίτι του όταν με το καλό γυρνούσε από την βόλτα. Με αυτά και με αυτά η βδομάδα κυλούσε αργά και βασανιστηκά μέχρι που μια αναλαμπή με έκανε να αρχίσω να σκέφτομαι, και αυτό δεν είναι πάντοτε καλό.... Επειδή η κυρίως βόλτα ήταν το Σάββατο, σκέφτηκα ότι ίσως έπρεπε να βάλω λίγο αλατοπίπερο ώστε να νοστιμίσω και την Κυριακή... Το αλατοπίπερο ήταν η χάραξη μιας χωμάτινης διαδρομής που θα μας οδηγούσε στον 111 από την Φολόη, με σκοπό από εκεί και μετά το ΜιναροΑιγιαλίτικο γκρουπ να πάρει το δρόμο της επιστροφής.
Επειδή το γκρουπάκι θα ήταν μικρό και ευέλικτο, και με τον εφησυχασμό ότι δεν θα έπαιρνα αθώο κόσμο στο λαιμό μου, ξεκίνησα step by step, την προετοιμασία της διαδρομής με σκοπό να έχει αρκετή δόση χαρντκορίλας...... Τα κατάφερα?????? Χμμμμ θα το δούμε παρακάτω. Μια σημείωση σε αυτό το σημείο. Απέναντι από τη Φολόη και το φυσικό σύνορο της Ηλείας με την Αρκαδία, τον Ερύμανθο ποταμό βρίσκεται ένα μικρό χωριό,χωμένο στην άκρη του δάσους της Κάπελης, που λέγεται Μοναστηράκι. Το χωριό αυτό αποτέλεσε τον τόπο των Χριστουγεννιάτικων, Πασχαλινών και Καλοκαιρινών διακοπών μου κατά την διάρκεια των μαθητικών μου χρόνων. Πολλές από τις διαδρομές και τα μονοπάτια είχαν γίνει με γαιδούρι ή μουλάρι, με μηχανή όμως ποτέ.... Άραγε θα περνούσε????? Θα το μάθουμε παρακάτω....
Μεταφερόμαστε ξανά στην Πάτρα, αφήνοντας προς το παρόν ποτάμια και απροσπέλαστα μονοπάτια. Σάββατο πρωί, και κάπου εκεί στο τελείωμα της μίνι περιμετρικής,εγώ, o @mAthosalas και ο @maikmartse αφήνουμε σιγά σιγά συμπλέκτες, για να ξεκινήσουμε το σύντομο ασφάλτινο ταξίδι προς το Κιάτο. Πρώτη απαραίτητη στάση στο Αίγιο, για να περισυνελλέξουμε τον @#malakos_kariolis (rigas) και τον @BlackFire. Γρήγορο καφεδάκι για ανέωξη του οφθαλμού και πρωινό δια την τέρψιν του στομάχου και ενδυνάμωση (και καλά) του οργανισμού... Ξαναφήνουμε συμπλέκτες, και το αντιφατικό αυτό παρεάκι που αποτελούταν από δύο ΝτουΡουζου, ένα exc450, ένα F800GS και ένα AFRICA 750, τηλεμεταφέρεται στην πόλη του Κιάτου. Ο ήλιος κόντρα, φώτιζε τα ήδη φωτισμένα από τη χαρά πρόσωπα...
Άφιξη στο σημείο συνάντησης, εγγλέζοι στο ραντεβού, και αναμονή για τους υπόλοιπους αχαίρευτους. Πρώτες κουβέντες με τον Εντουρά βενζινά.
- Για που είστε ρε Μάγκες?
- Του δείχνω χάρτη...
- Μπαααα, μου λέει, δε το βλέπω να περνάει...έχει ρίξει πολύ νερό....
-Μπααααα, του λέω, δε μας ξέρεις καλά, και ένα σαρδόνιο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου....
Με του ήρθαν οι ορδές των διψασμένων για χώμα-σκόνη-λάσπη εξ Αθήνας ορμόμενων Μοτοσυκλετιστών, και χωρίς πολλά πολλά ξεκινάμε να ρολλάρουμε,μμμμμ όχι καλύτερα να γράψω γλυστράμε,μμμμ ή όχι τέσπα πώς το λένε αυτό που πάς βάρκα γυαλό στη λάσπη,παρακαλάς να μη τύχει τίποτα και φρενάρεις και τελικά βρίσκεσαι πάνω στη μηχανή από τύχη? Ε αυτό ενα πράμα....
Σε αυτό το σημείο ας ρίξουμε και κανα ευχαριστήριο γιατί οι βόλτες, δεν προκύπτουν ξαφνικά από μόνες τους. Πρώτον στον @gsmaniac για την ιδέα της βόλτας,δεύτερον στον @forester για την διαδρομή και τρίτον στον @HAWK_46 για τις προσθήκες που πρότεινε στη διαδρομή. Η αλήθεια είναι ότι τόση μερέντα σε μήκος διαδρομής δε ξανάχα ματαοδηγήσει και τα μαθήματα μπαλέτου που έκανα μικρός πιάσανε τόπο...... @HAWK_46 μας έκανες καλύτερους οδηγούς, ή μάλλον καλύτερες μπαλαρίνες. Πτώσεις από ξαφνικές σφαλιάρες προσφυσης, μακροβούτια σε πισίνες από λάσπη, μπουκωμένα φτερά συνέθεσαν ένα υπέροχο πρώτο κομμάτι, το οποίο φαντάζεστε να το κάναμε στο τέλος της ημέρας και βράδυ??????ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ Highlight επίσης του πρώτου κομμάτιου και το μουλάρωμα του Γκάντι όπου με τις κατάλληλες σκηνοθετικές οδηγίες του @BlackFire ξαναβρήκε την υγειά οτυ και συνέχισε το mud dancing.......
Αφήνουμε πίσω τη λασπουριά χωρίς πολλές απώλειες και ανεβαίνουμε υψόμετρο, το ταιρέν γίνεται πιο ξερό και πετρώδες, έχουμε πρόσφυση επιτέλους και ο ρυθμός αυξάνει...Γλύφουμε τις παρυφές της Ζήρειας, πλευρίζουμε την Στυμφαλία, και μπαίνουμε στο μωσαικό που συνθέτουν τα αγροκτήματα στο οροπέδιο του Φενεού. Από εκεί θα ξαναχαθούμε μέσα στα βουνά για να βγούμε Πλανητέρο. Τόσο απλά. Και επειδή simplicity is the best, κάπου πετυχαίνω μοναχούλι του,κάπου εκεί χάμου στα Ζαρέλια τον driving mate μου,ο οποίος έχει ξομείνει παραπίσω για φωτογραφίες. Ε γίνεται ένα africa 750 να περάσει ένα ΝτουΡουΖου???? Εδώ μπαίνει το τραγούδι Όνειρα, πουλιά μου,ταξιδιάρικα. Παρόλαυτα επειδή δικαίωμα στο όνειρο έχουν όλοι και επειδή τα όνειρα πρέπει να τα κυνηγάμε, το κυνήγι απέφερε ένα σπασμένο φανάρι για την africa και ένα για το ΝτουΡου ΖΟΥ.
Αφιξη στα Μαζαίικα ή Κλειτορία κατα τη νεοελληνική απόδοση του τοπονυμίου. Φουλάρισμα με μπενζίνα και σημείο διαφυγής και επιστροφής στο κλείνον άστυ για τους μονοήμερους...Σύσκεψη για την συνέχεια της βόλτας. Το Μιναροαιγιαλίτικο γκρουπ αποφασίζει παμψηφεί την συνέχεια της διαδρομής. Η λύσσα για οδήγηση παραμερίζει την κούραση και τον επερχόμενο μανδύα της Νύχτας. Η ώρα είναι 17.00 και το μπλιμπλίκι δείχνει περίπου 60χλμ ακόμα. Χμμμμ δις ιζ γκονα μπι ε ταφ ουαν......
Κάθοδος χωμάτινη για τον 111 διάσχιση του και αρχίζουμε να συμπλέουμε παραποτάμια και εν συνεχεία παραλίμνια με τα νερά του Λάδωνα. Λάσπη λάσπη λάσπη. Ο ήλιος χάνεται πίσω απο τα Αφροδίσια Όρη και μαζί με τον ήλιο χάνεται σε μια λούμπα και η Africa. Θα την βρούμε όμως πάνω σε κάτι βράχια,χωμένη σε ένα δέντρο..... Συνεχίζουμε αντβέ αφού, ευλογούμε τα γένεια του Σοιχίρο (αλήθεια είχε?) και κατεθυνόμαστε για Τρόπαια. Πρώτη σύσκεψη για συνέχεια ασφάλτινη η οποία απορρίπτεται θενκ γκοντ...Πλεον έχουμε μπει στα λημέρια μου. Λίγο πριν βγούμε για Τουμπίτσι( άκου εκεί όνομα που βρήκαν για το χωριό,σα να μας τρολλάρουν για τις τούμπες που μαζέψαμε...) βρήκαμε ένα ιδιαίτερο κατηφορικό μονοπάτι γιατι προφανώς δρόμος δεν ήταν ή ισως ήταν κάποτε χαχαχα με κατηφορική κλίση,λάσπη που το έκανε τσουλήθρα και ένα μεγάλο νεροφάγωμα που σε καλούσε να μπεις μέσα του και να μην ξαναβγεις.
Ξανασυναντιόμαστε με τον Λάδωνα και δεύτερη σύσκεψη για συνέχεια ή οχι της χωμάτινης διαδρομής. Είμαστε πλέον στο 180χλμ περίπου και η κούραση μας χτυπάει φιλικά την πλάτη. Από μέσα μου ευχομαι για χώμα, η ομάδα αποφασίζει άσφαλτο και ο @mAthosalas μιλάει με τον @gsmaniac που έχουν φτάσει ήδη Φολόη να ετοιμάζουν κοψίδια γιατί σε 30' περίπου είμαστε εκεί! Σε πόσοοοοοοο?????????/ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑ
@#malakos_kariolis (rigas) βάζει στο μπλιμπλίκι προορισμό Φολόη με διαδρομή ασφάλτινη....υποτίθεται. Τον τρώει και αυτόν για χώμα, αλλά είπαμε η ομάδα ομάδα. Βάζουμε ρότα για το χωριό Χώρα, κινούμαστε ασφάλτινα ώσπου το αγαπημένο μας τεραίν( το χώμα αφού) ξεπροβάλλει ξανά στον νυχτωμένο ορίζοντα. Μονόδρομος το χώμα και κλαίμε από τα γέλια αφου πλησιάζω τον @#malakos_kariolis (rigas) και μέσα από το κράνος του λέω.... - Άσφαλτο δε θέλανε?????????ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ-Χώμα ρε Μ@υνια χαχαχαχαχαχαχαχαχχαχ Με τα πολλά και αφού ταλαιπωρηθήκαμε σε αχαρτογράφητους δρόμους βγήκαμε Νεμούτα. Έλα τώρα η Φολόη είναι μια γκαζιά και η πείνα έχει υποκαταστήσει το gps....
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Φολόη ας είναι στεγνός και ασφάλτινος ο δρόμος που χεις πάρει....#NOT. Τελικά την βρήκαμε την Ιθάκη μας, την Φολόη μας δηλαδή και μαζί με αυτήν τους άλλους που είχαν ήδη φάει.....Αρκετά κιλά κρέατος, οίνος που ευφραίνει την καρδιάν και ένα ζεστό δωμάτιο ήταν ότι έπρεπε για επιδόρπιο της πρώτης μέρας...



Τέλος 1ης ημέρας....
Stay tuned, η δεύτερη έχει περισσότερο ψωμί.....
Απολαυστικος
Προσωπικα περιμενα τετοια κειμενα περισσοτερο απο τις φωτογραφιες.

Σε ηλικια 15 ετων, απεναντι απ το εξοχικο στο Σούλι και φάτσα στο δρυοδασος του Μογγοστου, ο εντουρας βενζινας (ο μεγαλος) με ενα ΥΖ μαζι με αλλον εναν με CR ανεβαινε μια πλαγια με κλιση περιπου 70% και τους ζηλευα.
Εαν ηξερα για την λασπη και ημουν μαζι σας, δεν θα σας πηγαινα απο τις δυο παρακαμψεις, γιατι βαδιζουμε με γνωμονα να περναει και το πιο βαρυ μηχανακι της παρεας.
Σε ενα σημειο στην εξοδο του Μογγοστου και σχεδον ολη η Βελινα πιανει λασπη που περνανε μονο τζιπ και τον χειμωνα παγο στις νερολακουβες, αλλα το βασικοτερο πέφτουν σαπιοι κορμοι απο 15 μετρα που ειναι απροβλεπτο και επικίνδυνο.
Προσωπικα ειχα σκοπο να ερθω στη μιση βολτα του Σαββατου και λιγο πριν βρεθουμε να εβλεπα τα χωματα αναποδα, αλλα τελικα δεν μπορεσα να γλυτωσω το μαγαζι.
Μπραβο σε ολους σας.

Περιμενουμε και την δευτερη μερα με τον .....111. :happy:
 

forester

Μέλος
Περιοχή
Περιστέρι
Όνομα
Θοδωρής
Μοτό
R1200GS Triple Black
@#melatos_kariolis (MisThe) Θέμη απόλαυση να σε διαβάζω, απόλαυση κι η βόλτα μαζί σου ;)
Περιμένουμε το "αύριο"..... ;)


ΥΓ1: Από Νεμούτα ρε αθεόβοβοι ανεβήκατε Φολόη;;;:p:roflmao: Καλά , αυτό ως "σχέδιο" δεν παίζει.... Κανείς σόφρων δε σχεδιάζει έτσι. Αλλά αφού σας βγήκε de facto , καλά σας έκατσε!:cool:
ΥΓ2: Για Βελίνα σας έχω 2 χλμ δρομάκι (αν υπάρχει ακόμα....και δε σας λέω από πού ) που είναι "τσαμπουκάς" για τα μεγάλα μηχανάκια, ακόμα και τον Ιούνιο ;)
 

HAWK_46

Μέλος
Περιοχή
Αθήνα
Όνομα
Λευτέρης
Μοτό
Μηλοκλέφτη
@#melatos_kariolis (MisThe) Θέμη απόλαυση να σε διαβάζω, απόλαυση κι η βόλτα μαζί σου ;)
Περιμένουμε το "αύριο"..... ;)


ΥΓ1: Από Νεμούτα ρε αθεόβοβοι ανεβήκατε Φολόη;;;:p:roflmao: Καλά , αυτό ως "σχέδιο" δεν παίζει.... Κανείς σόφρων δε σχεδιάζει έτσι. Αλλά αφού σας βγήκε de facto , καλά σας έκατσε!:cool:
ΥΓ2: Για Βελίνα σας έχω 2 χλμ δρομάκι (αν υπάρχει ακόμα....και δε σας λέω από πού ) που είναι "τσαμπουκάς" για τα μεγάλα μηχανάκια, ακόμα και τον Ιούνιο ;)
Ισθμό το λένε το πέρασμα!! ;):geek::roflmao:
 
Περιοχή
Πάτρα
Όνομα
Θεμιστοκλής
Μοτό
Honda XRV 750 Africa Twin
Εαν ηξερα για την λασπη και ημουν μαζι σας, δεν θα σας πηγαινα απο τις δυο παρακαμψεις, γιατι βαδιζουμε με γνωμονα να περναει και το πιο βαρυ μηχανακι της παρεας.
Σε ενα σημειο στην εξοδο του Μογγοστου και σχεδον ολη η Βελινα πιανει λασπη που περνανε μονο τζιπ και τον χειμωνα παγο στις νερολακουβες, αλλα το βασικοτερο πέφτουν σαπιοι κορμοι απο 15 μετρα που ειναι απροβλεπτο και επικίνδυνο.
Εάν το έκανες αυτό, δηλαδή να ΜΗΝ μας πας θα ήταν έγκλημα....
Εμείς βαδίζουμε με γνώμονα την μαλακια που μας δέρνει.....

Στάλθηκε από το ZTE BLADE V0850 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
 
Top Bottom