Πανεμορφο το οδοιπορικο σας Νικολα!Μπραβο και σε σενα και στο συζυγακι που και μεσα απο τη στραβη που σας ετυχε το απολαμβανετε τα μεγιστα...καλους δρομους να εχετε και περα απο κακοτοπιες ευχομαι.
Περαστικα Νικολα και Βασιλη...
Καταρχάς νάσαι καλά για τις ευχές σου και εύχομαι και σε σένα μία από τα ίδια
Κατά δεύτερον, τι να πω για όσα δεν έγραψα για αυτήν τη βόλτα. . .
Πχ ότι στο Πάντα Βρέχει γλίστρησα και για να σώσω τη φωτογραφική έριξα τούμπα πέφτοντας με το δεξί ώμο; Ότι από τον πόνο δεν μπορούσα να δέσω ούτε καν τσαντάκι μέσης μόνος μου; Άσε είπα να μην το αναφέρω εδώ γιατί θα φάω δούλεμα. Και,εννοείται, με το που έφαγα το πόδι μου σταμάτησα να κλαίγομαι για το χέρι
Τέλος το ταξίδι ε;
Και πρόωρα. . .
Κι όμως, εγώ νιώθω πως κλείνω αυτό το ταξίδι αισιόδοξα.
Καταρχάς, επιτέλους, για πρώτη φορά κατάφερα να ανέβω και να κατέβω στη μηχανή από τη σωστή πλευρά, την αριστερή, καθώς και να κάνω μικρά βήματα χωρίς να πονάω. Σαφής βελτίωση στο πόδι!
Κατά δεύτερον, για άλλη μία φορά, τελειώνω ένα ταξίδι. Τι αξία έχει ένα ταξίδι χωρίς τέλος; Εξάλλου, το τέλος του ενός, σημαίνει το σχεδιασμό του επόμενου
Όπως και να χει, επιστρέφουμε γεμάτοι εμπειρίες και εικόνες στην υπόλοιπη οικογένειά μας, τα αγαπημένα μας παιδιά, που μας περιμένουν πως και πως.
Μέχρι την επόμενη φορά, σας αποχαιρετάμε. . .
Κική -Νίκος
