Πέρα από τις κάπως ακραίες τοποθετήσεις νομίζω ότι στο παρών νήμα έχει συμβεί ότι και με το Transalp 750.
Υπάρχει μια προκατάληψη στα πρόσωπα -καλώς ή κακώς- που μας εμποδίζει να διαβάσουμε σωστά τις λέξεις και κάποιες γενικές τοποθετήσεις μεταφράζονται ως απαντήσεις επί προσωπικού. Πάντως... όταν "μπορούμε" να διαβάζουμε με ανοιχτό μυαλό "αυτό" με το οποίο ΔΕΝ ταυτιζόμαστε το μόνο που μπορεί να συμβεί είναι να γίνουμε καλύτεροι χωρίς απαραίτητα πάντα να αλλάζουμε τη γνώμη μας.
Προσωπικά από τότε που αγόρασα Ευρωπαϊκή μοτοσυκλέτα -ας πούμε μεγάλου κυβισμού- είδα στη πράξη την απόσταση που υπάρχει στη φιλοσοφία κατασκευής μιας τέτοιας. Έζησα και ζω τα μεγέθη ικανοποίησης που προσφέρει η καβάλα της αλλά ταυτοχρόνως αναγνώρισα ακόμη καλύτερα τι προσφέρουν οι απλές και οι απλούστερες μοτοσυκλέτες. Δεν τις απέρριψα, αντιθέτως κατάλαβα περισσότερο τα οφέλη που υπάρχουν στα λίγα άλογα αλλά αντίστοιχα και στα πολλά. Οφέλη υπάρχουν και στα πολλά ηλεκτρονικά αλλά... και στα λίγα ή ακόμη και στα ανύπαρκτα. Την ικανοποίηση που προσφέρει η ελεγχόμενη καγκουριά αλλά και το αίσθημα ασφάλειας ή της αξιοπιστίας (έστω και φαινομενικά κάποιες φορές). Αντιστάθηκα στην απόκτηση του σύγχρονου ΚΤΜ 690 που προσωπικά θεωρώ ότι είναι το καλύτερο από όσα μονοκύλινδρα On/Off έχει φτιάξει η ΚΤΜ (και σε επίπεδο αξιοπιστίας) γιατί τελικά κατάλαβα πως μου ταιριάζει καλύτερα το WR250R. Τα οφέλη "σε" εμένα ή "για" εμένα είναι περισσότερα από αυτά που θα έπαιρνα καταβάλλοντας ένα σεβαστό ποσό για την απόκτηση του ΚΤΜ. Αφορά τη δική μου επιλογή τον δικό μου τρόπο σκέψης, τον δικό μου τρόπο αντίληψης περί του τι σημαίνει ADV RIDE.
Καβαλώντας πολλές μοτοσυκλέτες τα τελευταία χρόνια με το χέρι στη καρδιά θα πω πως ΔΕΝ ενθουσιαστικά ΠΟΤΕ από την ύπαρξη των ηλεκτρονικών τους. Όχι ότι τα σνομπάρω, απλά δε θυμάμαι ποτέ να μου δημιούργησαν οποιοδήποτε ενθουσιασμό. Αντιθέτως, το πως κούμπωνα και το πως "άκουγε" κάθε μοτοσυκλέτα -και φυσικά το πόσο μου άρεσε οπτικά- είχε πάντα μεγαλύτερη σημασία και αξία και μπορούσε να μου δημιουργήσει ενθουσιασμό.
Πιστεύω σταδιακά η ποιότητα κατασκευής υποχωρεί όσο αυξάνεται η καταναλωτική τάση που οδηγεί στην εύκολη αντικατάσταση μιας μοτοσυκλέτας με αποτέλεσμα μια "φτωχότερη ποιοτικά" κατασκευή στα ουσιώδη να μην έχει και τόσο σημασία για τον "τυχερό" ιδιοκτήτη, αφού έτσι και αλλιώς σύντομα θα φύγει από τα χέρια του. Σπάνια σήμερα κάποιος θέλει να γεράσει μαζί με μια μοτοσυκλέτα. Ακόμη κι εγώ όταν σκέφτομαι μοτοσυκλέτες οι οποίες θα ήθελα να μείνουν στα χέρια μου μέχρι τα βαθιά γεράματα κοιτάω προς τα πίσω, καμία από τις σούπερ-ντούπερ σύγχρονες δε μπορεί να κερδίσει αυτή την ΤΙΜΗ.
Η εξέλιξη των μηχανολογικών και μηχανικών τμημάτων είτε έχει ταβανιάσει είτε κοστίζει πολύ περισσότερο, ενώ τα τσιπάκια είναι πολύ πιο φθηνά και όπου αυτά μπορούν να αντισταθμίσουν τις απώλειες προφανώς συμφέρει της κατασκευάστριες. Σύντομα οι μοτοσυκλέτες θα καταλήξουν να είναι βαρετές σαν τα αυτοκίνητα, καναπέδες άνεσης όπου συμμετέχεις στην οδήγηση της ολοένα και λιγότερο. Με άλλα λόγια θα γίνουμε χειριστές μηχανημάτων όπου ο χειρισμός θα μεταφράζεται σε πάτημα κουμπιών (travel mode). Δεν ξέρω αν απαραίτητα είναι κακό αυτό καθώς ζούμε σε άλλες νέες εποχές όπου τα πάντα τρέχουνε και ίσως έτσι πρέπει να γίνονται τα πράγματα. Η απλοποίηση των σκέψεων όμως καμιά φορά μπορεί να σε τρομάζει ή να σε κάνει να νιώθεις εκτεθειμένος επειδή αγόρασες μια μοτοσυκλέτα μόνο και μόνο γιατί "άρεσε" σε άλλους ενώ... οι δικές σου ανάγκες είναι διαφορετικές και μπορεί π.χ. ένα Transalp να είναι 10 φορές καλύτερο για αυτά που θες από ένα 890R.
Υπάρχει μια προκατάληψη στα πρόσωπα -καλώς ή κακώς- που μας εμποδίζει να διαβάσουμε σωστά τις λέξεις και κάποιες γενικές τοποθετήσεις μεταφράζονται ως απαντήσεις επί προσωπικού. Πάντως... όταν "μπορούμε" να διαβάζουμε με ανοιχτό μυαλό "αυτό" με το οποίο ΔΕΝ ταυτιζόμαστε το μόνο που μπορεί να συμβεί είναι να γίνουμε καλύτεροι χωρίς απαραίτητα πάντα να αλλάζουμε τη γνώμη μας.
Προσωπικά από τότε που αγόρασα Ευρωπαϊκή μοτοσυκλέτα -ας πούμε μεγάλου κυβισμού- είδα στη πράξη την απόσταση που υπάρχει στη φιλοσοφία κατασκευής μιας τέτοιας. Έζησα και ζω τα μεγέθη ικανοποίησης που προσφέρει η καβάλα της αλλά ταυτοχρόνως αναγνώρισα ακόμη καλύτερα τι προσφέρουν οι απλές και οι απλούστερες μοτοσυκλέτες. Δεν τις απέρριψα, αντιθέτως κατάλαβα περισσότερο τα οφέλη που υπάρχουν στα λίγα άλογα αλλά αντίστοιχα και στα πολλά. Οφέλη υπάρχουν και στα πολλά ηλεκτρονικά αλλά... και στα λίγα ή ακόμη και στα ανύπαρκτα. Την ικανοποίηση που προσφέρει η ελεγχόμενη καγκουριά αλλά και το αίσθημα ασφάλειας ή της αξιοπιστίας (έστω και φαινομενικά κάποιες φορές). Αντιστάθηκα στην απόκτηση του σύγχρονου ΚΤΜ 690 που προσωπικά θεωρώ ότι είναι το καλύτερο από όσα μονοκύλινδρα On/Off έχει φτιάξει η ΚΤΜ (και σε επίπεδο αξιοπιστίας) γιατί τελικά κατάλαβα πως μου ταιριάζει καλύτερα το WR250R. Τα οφέλη "σε" εμένα ή "για" εμένα είναι περισσότερα από αυτά που θα έπαιρνα καταβάλλοντας ένα σεβαστό ποσό για την απόκτηση του ΚΤΜ. Αφορά τη δική μου επιλογή τον δικό μου τρόπο σκέψης, τον δικό μου τρόπο αντίληψης περί του τι σημαίνει ADV RIDE.
Καβαλώντας πολλές μοτοσυκλέτες τα τελευταία χρόνια με το χέρι στη καρδιά θα πω πως ΔΕΝ ενθουσιαστικά ΠΟΤΕ από την ύπαρξη των ηλεκτρονικών τους. Όχι ότι τα σνομπάρω, απλά δε θυμάμαι ποτέ να μου δημιούργησαν οποιοδήποτε ενθουσιασμό. Αντιθέτως, το πως κούμπωνα και το πως "άκουγε" κάθε μοτοσυκλέτα -και φυσικά το πόσο μου άρεσε οπτικά- είχε πάντα μεγαλύτερη σημασία και αξία και μπορούσε να μου δημιουργήσει ενθουσιασμό.
Πιστεύω σταδιακά η ποιότητα κατασκευής υποχωρεί όσο αυξάνεται η καταναλωτική τάση που οδηγεί στην εύκολη αντικατάσταση μιας μοτοσυκλέτας με αποτέλεσμα μια "φτωχότερη ποιοτικά" κατασκευή στα ουσιώδη να μην έχει και τόσο σημασία για τον "τυχερό" ιδιοκτήτη, αφού έτσι και αλλιώς σύντομα θα φύγει από τα χέρια του. Σπάνια σήμερα κάποιος θέλει να γεράσει μαζί με μια μοτοσυκλέτα. Ακόμη κι εγώ όταν σκέφτομαι μοτοσυκλέτες οι οποίες θα ήθελα να μείνουν στα χέρια μου μέχρι τα βαθιά γεράματα κοιτάω προς τα πίσω, καμία από τις σούπερ-ντούπερ σύγχρονες δε μπορεί να κερδίσει αυτή την ΤΙΜΗ.
Η εξέλιξη των μηχανολογικών και μηχανικών τμημάτων είτε έχει ταβανιάσει είτε κοστίζει πολύ περισσότερο, ενώ τα τσιπάκια είναι πολύ πιο φθηνά και όπου αυτά μπορούν να αντισταθμίσουν τις απώλειες προφανώς συμφέρει της κατασκευάστριες. Σύντομα οι μοτοσυκλέτες θα καταλήξουν να είναι βαρετές σαν τα αυτοκίνητα, καναπέδες άνεσης όπου συμμετέχεις στην οδήγηση της ολοένα και λιγότερο. Με άλλα λόγια θα γίνουμε χειριστές μηχανημάτων όπου ο χειρισμός θα μεταφράζεται σε πάτημα κουμπιών (travel mode). Δεν ξέρω αν απαραίτητα είναι κακό αυτό καθώς ζούμε σε άλλες νέες εποχές όπου τα πάντα τρέχουνε και ίσως έτσι πρέπει να γίνονται τα πράγματα. Η απλοποίηση των σκέψεων όμως καμιά φορά μπορεί να σε τρομάζει ή να σε κάνει να νιώθεις εκτεθειμένος επειδή αγόρασες μια μοτοσυκλέτα μόνο και μόνο γιατί "άρεσε" σε άλλους ενώ... οι δικές σου ανάγκες είναι διαφορετικές και μπορεί π.χ. ένα Transalp να είναι 10 φορές καλύτερο για αυτά που θες από ένα 890R.
Τελευταία επεξεργασία:
!!!
