Κάποιες αποψεις και οπτικές συνήθως ειναι συνδεδεμένες με στερεότυπα που χτίζει ο χώρος της μοτοσικλέτας και του μάρκετινγκ. Ο μοναχικος καβαλάρης που ξεκινάει απο την πορτα του για το μεγαλο ταξίδι, την μεγάλη περιπέτεια. Προσφατως και η αναγκη να ποσταρει online το μεγαλο επίτευγμα.
Τις λεξεις τις διαλεξα χωρίς δοση ειρωνείας. Καπως έτσι την πάτησα παλιότερα γιατι το έπαιζα και εγω puriστας.
Και περιμενα χρονια τις συγκυρίες. Μερος Χ? Ξανα μονο με δικό μου μηχανάκι, και παντα καβαλα. Ακομα και σε καραβι 7 μερες καβαλα στο μηχανακι παρεα μαζι με τα κοντέινερ. Και πέρναγαν τα χρόνια γιατί η συγκυρία δεν καθόταν. Ε πηγα τελικά ξανα με αεροπλάνο και νοικιασα και αμάξι. Και ειπα τι μαλακας ειμαι που περίμενα τοσα χρόνια. Και ξανα πήγα παλι αργότερα, ξανά παλι με αεροπλάνο γιατί αν περιμένεις ποτε θα κάτσουν οι συγκυρίες θα χεις μεγαλωσει τοσο που δεν θα θελεις να βγεις απο το σπίτι.
Ωραια ειναι τα όνειρα. Ακομα ονειρεύομαι το κλεινω την πορτα παταω μιζια και σταματαω μετα απο 6k χιλιόμετρα. Η πραγματικότητα συνήθως ειναι λιγο διαφορετικη για ολοι δουλεύουν, εχουν υποχρεώσεις, ο χρονος ειναι περιορισμένος τα χρήματα πεπερασμένα. Αν εισαι τυχερός και τα μέρη που θελεις να δεις ειναι κοντά ή ειναι εύκολο να καβαλήσεις και να πας γιατι βολευει η συγκυρία μια χαρά. Αν εισαι ατυχος και ειναι μακριά, το να περιμένεις να βρεθούν οι συγκυρίες για να πας καβαλα, κατα την γνωμη μου, ειναι χαμένος χρόνος. Πας με ότι μέσο βρεις. Γιατί μπορεί αργότερα να μην μπορεσεις.
