nikanthi
Μέλος
Σ' ευχαριστώ Πασχάλη. Εντυπωσιάστηκα μπράβο γενικά έιχα χάσει την μπάλα στο ταξίδι αλλά ευτυχώς που συνάντησα εδώ ανθρώπους που με βοηθάνε σιγά-σιγά να την ξαναβρώ. Το διόρθωσα ήδη στο αρχικό Ποστ. Σ' ευχαριστώ και πάλι.
Τιτιβίσματα Ελλάδος. Γυρνώντας την Ελλάδα με μοτοσυκλέτα.7800 ορεινά χιλιόμετρα σε 29 ημέρες.
- Thread starter nikanthi
- Ημερομηνία δημιουργίας
John-Aigio
Nα γιατί GS
Αυθεντικό ταξιδιωτικό που με κάνει και γελάω απο μέσα προς τα έξω
συνέχισε!!!
συνέχισε!!!
nikanthi
Μέλος
Να 'σται καλά ρε παιδιά σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγιαΑυθεντικό ταξιδιωτικό που με κάνει και γελάω απο μέσα προς τα έξω
εμεις ευχαριστουμε που μοιραζεσαι μαζι μας τις στιγμες σου!!!!!
nikanthi
Μέλος
Εγω σκεφτομαι αυτο το Π.Σ.Κ να κανω την βολτα μου Καστορια, Επταχωρι, Σιατιστα κτλ...
Δεν πιστευω να εισαι ακομα κοντα εκει
nikanthi
Μέλος
Οχι οχι αγκυροβόληθικα Πλήρως. Ίσως όμως νοερά να βρίσκομαι ακόμα εκεί. Α και το μοναστήρι στην παραλία της Καστοριάς είναι σούπερ, άνετα θα το βαθμολογούσα με πεντάστερο ξενοδοχείο ως προς την διαμονή μου.Εγω σκεφτομαι αυτο το Π.Σ.Κ να κανω την βολτα μου Καστορια, Επταχωρι, Σιατιστα κτλ...
Δεν πιστευω να εισαι ακομα κοντα εκει
Καλά να περάσεις Νικόλα!
nikanthi
Μέλος
Ημέρα 5 Τετάρτη 06/08/2014
https://maps.google.com/maps?saddr=Ηγουμενίτσα, Θεσπρωτία, Ελλάδα&daddr=39.5950239,20.28458 to:Στρατοπέδου to:Μαυρονέρι, Θεσπρωτία, Ελλάδα to:Κάτω Λαβδανη, Ιωάννινα, Ελλάδα to:39.52011,20.3623905 to:Άγνωστος δρόμος&hl=el&ie=UTF8&ll=39.55753,20.43457&spn=0.332987,0.66124&sll=39.495033,20.393372&sspn=0.333287,0.66124&geocode=FebQWgIdPjo1ASlj85xVW35bEzETX097u34aYg;FQ8sXAIdpIQ1ASlHo66pVHhbEzGkazjxuJZuQg;FU9MXAIdYv41AQ;FcNqXQIdshQ2ASkfVJh1JHZbEzHgbHNFky0Anw;FeLuXgIdnmE4ASlJESoLX6JbEzEtvLVNPAOruQ;FW4HWwIdlrQ2ASklkcMkl4FbEzFHsrjEpyeFTQ;FftYWQIdT9o0AQ&oq=σθβοτα&mra=dme&mrsp=6&sz=11&via=1,5&t=m&z=11
Συνήθως τα ζόμπι περπατάνε με τεντωμένα τα χέρια τους, εγώ οδηγούσα με τεντωμένα χέρια μιας και εγώ ζόμπι ήμουν… Βρίσκω μια ωραία καφετέρια μπας και ξυπνήσω. Με το κινητό είχα και άλλο μπελα, όχι μόνο φωτογράφιζα και επικοινωνούσα με τον έξω κόσμο αλλά ανα μια, άντε το πολύ δύο μέρες, έπρεπε να ανεβάζω φωτογραφίες στο ίντερνετ για να της σβήσω από το κινητό ωστε να ξαναχορέσω άλλες. Άλλο μανίκι τούτο. Οπότε αδειάζε η μπαταρία γρήγορα και εγώ έπρεπε να την ξαναφορτίσω. Απλά τα πράγματα…
Βέβαια μπορώ να πω ότι με όλη αυτήν την διαδικασία όλες τις ημέρες των διακοπών μου, έχασα απίστευτο χρόνο. Αλλά κάνοντας στο τώρα ένα απολογισμό,δεν το μετάνιωσα καθόλου. Πολύ απλά γιατί ξεκουραζόμουν και δεν ξέρω πως θα κατέληγαν τα πράγματα αν τελικά είχα την φόρτιση του κινητού ανά πάσα ώρα και στιγμή μέσω του συστήματος που είχα τοποθετήσει στο φειζερ. Ζορισα πολύ τον εαυτό μου σε αυτές τις διακοπές και ήμουν διατεθειμένος να τον ζορισω ακόμα περισσότερο. Δόξα τω Θεώ πήγαν όλα καλά. Βέβαια ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις, αλλά το πιστεύω ότι τελικά όλοι αυτοί η ταλαιπωρία με βγήκε σε καλό. Άσχετα που στο τότε έβριζα…
Πως το λένε τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια, μέχρι να ανεβάσω και να σβήσω τις φωτογραφίες από το κινητό αυτό έχει αδειάσει ήδη. Κόντευε οκτώμισι πάω και εγώ με άνεση μέσα στην καφετέρια σίγουρος, ότι θα επιτύχω το στόχο μου και τους λέω
- Να σας πληρώσω και να σας ζητήσω μια χάρη. Έπειδή ταξιδεύω με μηχανή και έχω πρόβλημα με το κινητό, να το αφήσω εδώ, να πάω να κάνω κάτι δουλειές που έχω και σε καμιά ωρίτσα να έρθω να το πάρ...
- Φίλε λυπάμαι δεν μπορώ να αναλάβω την ευθύνη
- Μα δεν είναι θέμα...
- Όχι όχι ούτε να το συζητάς. Δεν έχω ελεύθερη μπρίζα στην κουζίνα παρά μόνο εκεί, σε εκείνο το τραπέζι στην άκρη. Δεν μπορώ λυπάμαι.
- ...Καλά σ' ευχαριστώ...Έμεινα μα...και έφυγα. Τώρα;
Κοιτάω τριγύρω μου όλα κλειστά, παρά μόνο ένα μαγαζί ακριβώς δίπλα από την καφετέρια που ήμουν.Πουλούσε θερμοσίφωνες. Μπαίνω μέσα διστακτικά, ήταν μια κυρία και την λέω... να ξέρετε...μπλα μπλα...να σου ζητήσω μια χάρη...μπλα μπλα...
- Μα φυσικά και το ρωτάς
- χίλια ευχαριστώ, θα γυρίσω σε καμιά ώρα
Αρχικά πήγα στην τράπεζα να βγάλω λεφτά και μετέπειτα στην Honda. Ο μηχανικός μου στη Θεσσαλονίκη, μου είχε πει ότι μάλλον η αλυσίδα θα θέλει τέντωμα μετά από 1000 km μιας και είναι καινούργια. Εγώ καλή την έβλεπα αλλα ενας μηχανικός πάντα ξέρει καλύτερα...Όχι μου λέει...μια χαρά είναι...για την ιστορία τελικά την αλυσιδα τη τέντωσα μετά από 5000 + χιλιόμετρα... και αφού πήγα σε ένα φούρνο να αγοράσω κάτι τυροπιτάκια, ξαναγυρίζω στο κινητό.
- Γεια σας
- Καλώς τον μισό λεπτό να στο φέρω...
Μου φέρνει το κινητό και εγώ τις προσφέρω τα τυροπιτάκια.
- Αυτά από μένα για το ευχαριστώ.
- Μα δεν ήταν τίποτα.
- Το ξέρω ότι δεν ήταν τίποτα αλλά, ζητάω να φορτίσω το κινητό σε μαγαζιά που καταναλώνω και κάτι,από σας όμως τη να αγορασω…; Αυτό είναι το λιγότερο που μπορώ να σας προσφέρω.
Με ευχαρίστησε και έφυγα, ακόμα δεν είχε πάει δεκα εγώ όμως νύσταζα.
Καλά περιττό να πω Το πόσες φορές χάθηκα. Μια το ότι οι σημανσης στο επαρχιακό δίκτυο είναι λίγο ότιναναι. Μια το ότι ήμουν μηχανοκίνητο ζομπι, σε αυτά άμα προσθέσεις το ότι επειδή ρωτουσα από εδώ και απο κει για το πως θα πάω,όλοι στην προσπάθειά τους να με βοηθήσουν μου τα 'λεγαν και λίγο διαφορετικά. Συν το ότι έχω γενικώς πρόβλημα με το προσανατολισμό μου. Καταλαβαίνετε το τι γινόταν, η κατάσταση ήταν μεταξύ γέλιων και δακρύων. Για να βρω ας πούμε το μοναστήρι Γηρομερίου μου βγήκε η ψυχή, τώρα ήταν εύκολο, ήταν δύσκολο να το βρεις δεν ξέρω, πάντως εγώ μάτωσα.
Πήγαινε 12 και εγώ είχα αρχίσει να σκουντουφλάω. Κατευθείαν πίνω καφέ μπας και συνέλθω,αλλά που...
Μετά από κάποια χιλιόμετρα βρίσκω ένα τέλειο μέρος για να αράξω
Ευκαιρία για το τρίτο καφέ της ημέρας.
Παρόλο όμως τους καφέδες ένιωθα τον εαυτό μου σιγά-σιγά να μεταμορφώνεται από ζόμπι σε μουμιά, πράγμα πολύ επικίνδυνο όταν οδηγάς. Αφού τα ζόμπι, τι και αν είναι κλινικά νεκρά ακόμα περπατάνε όμως τις μουμιες,ότι και να τις κάνεις, παραμένουν τέζα…
Έπρεπε επειγόντως να βρω μια σαρκοφάγο… Ε ένα μέρος να κοιμηθώ.μετά από κάποια χιλιόμετρα πάνω στο δρόμο είχε μια παράκαμψη που μετά από λίγα μέτρα κατέληγε σε μια πετρόχτιστη βρύση ενώ τριγύρω είχε δέντρα, τέλεια.
Πήρα το υπόστρωμα, αυτό το υπόστρωμα ήταν ίσως η πιο σοφή επιλογή του ταξιδιού. Φουσκώνε μόνο του, το μόνο που έκανες εσυ ήταν να ανοίγεις την βαλβίδα και αυτό φούσκωνε. Αν την εκλεινες διατηρούσε τον αέρα και όταν την ξανα άνοιγες ξεφουσκώνε... Τελειότητα. Εντάξει δεν ήταν και πολύ άνετο αλλά παραήταν βολικό. Πήρα το τανκ μπανκ για μαξιλάρι και ενταφιάστηκα… για ένα τρίωρο.
Με το που ξύπνησα ήπια καφεδάκι από γάργαρο νερό
Στο δρόμο και πάλι.
Έως ότου έφτασα σε ένα ποτάμι
Με πολλούς μικρούς καταρράκτες.
Κατά τη γνώμη μου ήταν ιδανικό για πικνίκ
Αλλά όχι για την περίπτωση μου γιατί αφενός, δεν κουβαλούσα τίποτα μαζί μου πέρα από καφέ και αφετέρου μπουμπουνίζε και ετοιμαζόταν να ρίξει καρέκλες. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να απολαύσω το μέρος και έφυγα άρον άρον.
Δεν πέρασαν πέντε λεπτάκια και έγινε ο κατακλυσμός με εμένα τον τρόμπα, να μη προνοήσω φορώντας από πριν τα αδιάβροχα, οχι το σκέφτηκα διαφορετικά… ας γίνω μούσκεμα τώρα μέχρι να βρω κάπου να καβατζωθώ ωσότου να περάσει η μπόρα και μετά να βγάλω τα βρεγμένα ρούχα για να φορέσω τα στεγνά αδιάβροχα. Καλοκαίρι είναι μωρέ σιγά. Έλα μου όμως που μετά από δευτερόλεπτα η βροχή μετατράπηκε σε χαλάζι και ο δρόμος να έχει κοτρώνια από τις κατολισθήσεις τις βροχής. Εγώ να έχω μηδενική ορατότητα και να μη βρίσκω πουθενά ένα μέρος για να προστατευτώ. Τότε βλέπω μια πινακίδα που έλεγε προς κάτω Λάβδανη σε 4 km, παρεκκλίνω τι πορεία μου για να κατευθυνθώ προς τα εκεί… Περιττό να πω ότι για να κάνω αυτά τα 4 km μπορεί να έκανα και είκοσι λεπτά . Καθώς οδηγούσα με 5 km/h το σκεφτόμουν... στις μέχρι τώρα διαδρομές μου τις ημέρες που πέρασαν, διέσχισα και κάποια χωριά που είχαν μόνο δυο τρια σπίτια και τίποτα άλλο. Αν η κάτω Λάβδανη είναι ένα τέτοιο χωριό τι κάνουμε; Τη γ...άντε να μην πω
Μετά απ' όλα αυτά φτάνω στην κάτω Λάβδανη( Η για να είμαι ακριβής στην πινακίδα κάτω Λάβδανη) και συνεχίζω να οδηγάω πάνω στο κεντρικό δρόμο με τα κοτρώνια. Δεξιά μου είδα δυο τρια σπίτια διάσπαρτα στο βουνό αλλά σκέφτηκα, καλύτερα να μην παρακλινώ τι πορεία μου. Μετά από λίγο ενώ είπαμε γινόταν χαλασμός κυρίου βλέπω πινακίδα... κάτω Λάβδανη τέλος.... Τι αυτό ήταν; Και όμως ναι!
Μόλις διέσχισα το χωριό μέσω θεομηνίας με τα αορατα σπίτια. Ούτε σε μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγκ να πρωταγωνιστούσα. Το καλύτερο όμως ήταν άλλο, μόλις διέσχιζες την κάτω Λάβδανη έφτανες σε μια διασταύρωση που αν ήθελες πήγαινες στην Ανω Λαβδανη ...Ναστε καλά, ευχαριστώ άλλα όχι!
Ενώ στάζω ολόκληρος κοιτάζω τριγύρω και τότε το βλέπω, μια πομόνα ήταν στη μέση του πουθενά.
Πομονες είναι μικρά ποτιστικά σπιτάκια. Σε ένα τέτοιο είχα να βρεθώ από τότε που ήμουνα φαντάρος στον Έβρο το μακρινό 1997. Ορε αναμνήσεις...
Είπαμε έριχνε και εδώ είχε κοπάσει κιόλας
Όλα τα άπλυτα ή μάλλον τα βρεγμένα στη φορά.
Έκατσα καμιά ώρα μέχρι να σταματήσει η βροχή.Αφού άλλαξα όλα μου τα ρούχα. Αυτά είναι τα καλά να κουβαλάς όλο το βιώσου μαζί σου. Έφυγα φτερωτά γιατί κάπου από τον ορίζοντα και πάλι ακουγόταν μπουμπουνητά.
Ο δρόμος με τα κοτρόνια
Αλλά και η γαλήνη του ταξιδιού
Απίστευτες εναλλαγές εικόνων και συναισθημάτων μέσα σε μόνο λίγες ώρες. Είχα την εντύπωση με τα όσα είδα κι οσα εζησα αυτές τις πρώτες πέντε μέρες του ταξιδιού ότι έλειπα ήδη βδομάδες από το σπίτι.
Για Ηγουμενίτσα
Στην Ηγουμενίτσα έφτασα βράδυ. Πάω στο σαντουιτσάδικο που έφαγα εχθές να αφήσω το κινητό για να το πάρω μετά που θα έτρωγα. Μάλλον θα έπρεπε να μετανομασω το ταξιδιωτικό...στο κινητό μου και εγώ...αλλά τι να κάνω, ότι με απασχολούσε το αναφέρω είτε είναι ενδιαφέρον είτε ανιαρό για τους αναγνώστες μου. Ένας υπεύθυνός εκεί στο σαντουιτσάδικο βλέποντας με να έχω την κλασική πλέον συζήτηση με τη σερβιτόρα μου λεει .
- Κάτσε όπου θες
- Όχι...του λέω...είναι κρίμα να δεσμεύσω το τραπέζι σας τώρα εν ώρα αιχμής.Μιας και ειμαι μόνος θα έρθω πιο μετά
Έμεινε παγωτό. Επίσης να πω ότι τις ημέρες που διανυκτέρευσα δύο βράδυα συνεχόμενα στον ίδιο προορισμό έτρωγα στο ίδιο μαγαζί. Αφού είχα μείνει ευχαριστημένος ποιος ο λόγος να το ρισκάρω. Ήταν θέμα επιβίωσης όχι αστεία.
Και ξεκινάω κυριολεκτικά handsfree για την βόλτα μου.
Κοντά στην αποβάθρα του λιμανιού βλέπω ένα ktm αντβέντσουρ φορτωμένο. Βασικά μου έκανε τρελή εντύπωση ότι πάνω από την κεντρική του βαλίτσα είχε περάσει κρίκο και μέσα από το κρίκο αλυσίδα δένοντας εκεί επάνω από σάκο του. Ενώ χάζευα, τρεις ταξιδιώτες δύο άντρες και μια γυναίκα ήρθα προς το μέρος μου. Ήταν Σερβοι. Το ktm ταξιδεύετε δυκάβαλο και ένα Vstrom σόλο, πιάσαμε συζήτηση.
Ήδη ταξίδευαν μια βδομάδα γίρνοντας όλη την Αλβανία. Το ζευγαράκι με το ktm θα κάναν σε ενα μηνα το γύρο της Ελλάδος ξεκινώντας από την Κέρκυρα, ενώ ο φίλος τους θα γυρνούσε στην πατρίδα του. Του είπα φυσικά για την πατέντα του...μου λεει...αυτό το πρόσεξες.Πάνω από την υποδοχή για το GPS που είχε στο τιμόνι είχε τοποθετήσει ένα πλαστικό κουτί που γύριζε στο εσωτερικό του με μια ροδέλα. Εκεί είχε γράψει όλο το πρόγραμμα του ταξιδιού του. Από το να κοιτάει συνέχεια το χαρτί τα είχε όλα έτοιμα και οταν προσπερνούσε ένα προορισμό γυρνούσε την ροδέλα και πήγαινε παρακάτω. Τέλειο...Routeplanner μου είπε. Πάντως εγώ πρώτη φορά το είδα.
Του είπα οτι γυρνάω την Ελλάδα μέσα από τα βουνά, για να διασχίσω 350 km που είναι η απόσταση Θεσσαλονίκης Ηγουμενίτσας μέσα από τα βουνά ήδη είχα ξεπεράσει τα 1500 σε πέντε μέρες. Και αυτή θα έμεναν σε κάμπινγκ και χύμα. Τους είπα για το χθεσινό μου μαρτύριο με τα 100.000 κουνούπια...Α...Δε μασάμε έχουμε αουτάν για 100.000 κουνούπια... Πόσο τρόμπας είμαι,εγώ δεν είχα ούτε για ένα… Τελοσπάντων αυτός ήταν το ακριβώς αντίθετο από εμένα οργανομένος φουλ ,ενώ εγώ...άστο καλύτερα
Χαιρετηθήκαμε και πήγα να φάω και για το κ...δεν το λέω εντάξει
Τώρα που να κοιμηθούμε. Μήπως στο κάμπινγκ, μπα εκεί δε πηγαίνω και να με πληρώνουν. Ας πάω προς τα Σάββατα και βλέπουμε. Πολύ ωραίο μέρος. Είμαι σίγουρος ότι τραβήξα φωτογραφίες αλλά εξαφανίστηκαν,ποιος ξέρει μπορεί να κάνουν παρέα... στα σπίτια από την κάτω Λαβδάνη αφού και αυτά, εξαφανισμένα ήταν.
Ήταν κατά πολύ περασμένα μεσάνυχτα και εγώ οδηγούσα, η μάλλον εξερευνούσα το άγνωστο αυτό για εμένα μέρος, μπας και ανακαλύψω καμιά παραλία για να κοιμηθώ. Δεν άργησα και πολύ, παραθαλάσσιο μέρος ήταν, Ελλάδα είναι, οι ξένοι μόλις ακούνε τη λέξη Ελλάδα τη σκέφτονται, παραλία,θάλασσα,μπιτς μπαρ ε...κάτι θα ξέρουν. Η έλληνες μόλις ακούνε τη λέξη Ελλάδα τη σκέφτονται, ανεργία καλοπέραση πως να τη βγάλουμε τσαμπανταν και τα λοιπά, ε... κάτι θα ξέρουν. Ο συνδυασμός και των δύο αντιλήψεων ήμουνα εγώ, αυτό το πρώτο βράδυ που το πέρασα στο απέραντο γαλάζιο. Made in Greece διακοπές όνομα και πράγμα.
Η παραλία είχε δύο μπιτς μπαρ το ένα δίπλα στο άλλο...χα...είχα πολλαπλές επιλογές για το που θα κοιμηθώ. Φυσικά δεν είχε ψυχή, το απόλυτο σκοτάδι. Μόνο το φεγγάρι και τα αστέρια δειναν λάμψη στήν θάλασσα.
Μέχρι να παρκάρω τη μηχανή άκουγα γαβγίσματα σκυλιών, δεν τα έβλεπα όμως,παρά μόνο τα άκουγα και δεν ήξερα τι θα αντιμετωπίσω, ούτε από που θα μου έρθει. ΩΡε θα μας φάνε ζωντανούς και χαμπάρι δεν θα πάρουμε... Κατευθύνομαι προς το πρώτο beach bar, τα γαβγίσματα με πλησιάζαν. Ώπα λέω δεν είμαστε για εδώ. Πάω προς το δεύτερο ησυχία. Τα σκυλιά ανήκαν στο πρώτο μπιτς μπαρ, τι τους ένοιαζε για τον άλλον. Αυτό είναι που λένε… μακριά από κώλο μας κι όπου θέλει ας πέσει. Αμ πως...
Αφού ξάπλωσα και απολαμβάνα το τοπίο κουκουλωμένος με το sleeping bag, ακούω ένα αμάξι να φτάνει στην παραλία. Να παρκάρει, ώπα λέω μας πιάσανε. Τα σκυλιά να γαβγίζουν και πάλι σα τρέλα. Άρχισα να πλέκω σενάρια στο μυαλό μου με ακρωτηριασμούς και εμπόριο οργάνων, για το Φειζερ δεν πολύ ανησυχούσα... αφού εγώ είχα τα κλειδιά...αλλά τελικά τίποτα δεν έγινε. Τα σκυλιά μετά από λίγο ησύχασαν. Μα φυσικά αφού πάρκαρε μακριά από το κολ...ε...το μπιτς μπαρ τους,μιας και αυτός,έκανε διακοπές made in Greece όπως και γω.
Μόλις καταστάλαξαν οι σκέψεις μου έριξα έναν από τους καλύτερους ολιγοωρους υπνους στη ζωή μου.
https://maps.google.com/maps?saddr=Ηγουμενίτσα, Θεσπρωτία, Ελλάδα&daddr=39.5950239,20.28458 to:Στρατοπέδου to:Μαυρονέρι, Θεσπρωτία, Ελλάδα to:Κάτω Λαβδανη, Ιωάννινα, Ελλάδα to:39.52011,20.3623905 to:Άγνωστος δρόμος&hl=el&ie=UTF8&ll=39.55753,20.43457&spn=0.332987,0.66124&sll=39.495033,20.393372&sspn=0.333287,0.66124&geocode=FebQWgIdPjo1ASlj85xVW35bEzETX097u34aYg;FQ8sXAIdpIQ1ASlHo66pVHhbEzGkazjxuJZuQg;FU9MXAIdYv41AQ;FcNqXQIdshQ2ASkfVJh1JHZbEzHgbHNFky0Anw;FeLuXgIdnmE4ASlJESoLX6JbEzEtvLVNPAOruQ;FW4HWwIdlrQ2ASklkcMkl4FbEzFHsrjEpyeFTQ;FftYWQIdT9o0AQ&oq=σθβοτα&mra=dme&mrsp=6&sz=11&via=1,5&t=m&z=11
Συνήθως τα ζόμπι περπατάνε με τεντωμένα τα χέρια τους, εγώ οδηγούσα με τεντωμένα χέρια μιας και εγώ ζόμπι ήμουν… Βρίσκω μια ωραία καφετέρια μπας και ξυπνήσω. Με το κινητό είχα και άλλο μπελα, όχι μόνο φωτογράφιζα και επικοινωνούσα με τον έξω κόσμο αλλά ανα μια, άντε το πολύ δύο μέρες, έπρεπε να ανεβάζω φωτογραφίες στο ίντερνετ για να της σβήσω από το κινητό ωστε να ξαναχορέσω άλλες. Άλλο μανίκι τούτο. Οπότε αδειάζε η μπαταρία γρήγορα και εγώ έπρεπε να την ξαναφορτίσω. Απλά τα πράγματα…
Βέβαια μπορώ να πω ότι με όλη αυτήν την διαδικασία όλες τις ημέρες των διακοπών μου, έχασα απίστευτο χρόνο. Αλλά κάνοντας στο τώρα ένα απολογισμό,δεν το μετάνιωσα καθόλου. Πολύ απλά γιατί ξεκουραζόμουν και δεν ξέρω πως θα κατέληγαν τα πράγματα αν τελικά είχα την φόρτιση του κινητού ανά πάσα ώρα και στιγμή μέσω του συστήματος που είχα τοποθετήσει στο φειζερ. Ζορισα πολύ τον εαυτό μου σε αυτές τις διακοπές και ήμουν διατεθειμένος να τον ζορισω ακόμα περισσότερο. Δόξα τω Θεώ πήγαν όλα καλά. Βέβαια ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις, αλλά το πιστεύω ότι τελικά όλοι αυτοί η ταλαιπωρία με βγήκε σε καλό. Άσχετα που στο τότε έβριζα…
Πως το λένε τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια, μέχρι να ανεβάσω και να σβήσω τις φωτογραφίες από το κινητό αυτό έχει αδειάσει ήδη. Κόντευε οκτώμισι πάω και εγώ με άνεση μέσα στην καφετέρια σίγουρος, ότι θα επιτύχω το στόχο μου και τους λέω
- Να σας πληρώσω και να σας ζητήσω μια χάρη. Έπειδή ταξιδεύω με μηχανή και έχω πρόβλημα με το κινητό, να το αφήσω εδώ, να πάω να κάνω κάτι δουλειές που έχω και σε καμιά ωρίτσα να έρθω να το πάρ...
- Φίλε λυπάμαι δεν μπορώ να αναλάβω την ευθύνη
- Μα δεν είναι θέμα...
- Όχι όχι ούτε να το συζητάς. Δεν έχω ελεύθερη μπρίζα στην κουζίνα παρά μόνο εκεί, σε εκείνο το τραπέζι στην άκρη. Δεν μπορώ λυπάμαι.
- ...Καλά σ' ευχαριστώ...Έμεινα μα...και έφυγα. Τώρα;
Κοιτάω τριγύρω μου όλα κλειστά, παρά μόνο ένα μαγαζί ακριβώς δίπλα από την καφετέρια που ήμουν.Πουλούσε θερμοσίφωνες. Μπαίνω μέσα διστακτικά, ήταν μια κυρία και την λέω... να ξέρετε...μπλα μπλα...να σου ζητήσω μια χάρη...μπλα μπλα...
- Μα φυσικά και το ρωτάς
- χίλια ευχαριστώ, θα γυρίσω σε καμιά ώρα
Αρχικά πήγα στην τράπεζα να βγάλω λεφτά και μετέπειτα στην Honda. Ο μηχανικός μου στη Θεσσαλονίκη, μου είχε πει ότι μάλλον η αλυσίδα θα θέλει τέντωμα μετά από 1000 km μιας και είναι καινούργια. Εγώ καλή την έβλεπα αλλα ενας μηχανικός πάντα ξέρει καλύτερα...Όχι μου λέει...μια χαρά είναι...για την ιστορία τελικά την αλυσιδα τη τέντωσα μετά από 5000 + χιλιόμετρα... και αφού πήγα σε ένα φούρνο να αγοράσω κάτι τυροπιτάκια, ξαναγυρίζω στο κινητό.
- Γεια σας
- Καλώς τον μισό λεπτό να στο φέρω...
Μου φέρνει το κινητό και εγώ τις προσφέρω τα τυροπιτάκια.
- Αυτά από μένα για το ευχαριστώ.
- Μα δεν ήταν τίποτα.
- Το ξέρω ότι δεν ήταν τίποτα αλλά, ζητάω να φορτίσω το κινητό σε μαγαζιά που καταναλώνω και κάτι,από σας όμως τη να αγορασω…; Αυτό είναι το λιγότερο που μπορώ να σας προσφέρω.
Με ευχαρίστησε και έφυγα, ακόμα δεν είχε πάει δεκα εγώ όμως νύσταζα.
Καλά περιττό να πω Το πόσες φορές χάθηκα. Μια το ότι οι σημανσης στο επαρχιακό δίκτυο είναι λίγο ότιναναι. Μια το ότι ήμουν μηχανοκίνητο ζομπι, σε αυτά άμα προσθέσεις το ότι επειδή ρωτουσα από εδώ και απο κει για το πως θα πάω,όλοι στην προσπάθειά τους να με βοηθήσουν μου τα 'λεγαν και λίγο διαφορετικά. Συν το ότι έχω γενικώς πρόβλημα με το προσανατολισμό μου. Καταλαβαίνετε το τι γινόταν, η κατάσταση ήταν μεταξύ γέλιων και δακρύων. Για να βρω ας πούμε το μοναστήρι Γηρομερίου μου βγήκε η ψυχή, τώρα ήταν εύκολο, ήταν δύσκολο να το βρεις δεν ξέρω, πάντως εγώ μάτωσα.
Πήγαινε 12 και εγώ είχα αρχίσει να σκουντουφλάω. Κατευθείαν πίνω καφέ μπας και συνέλθω,αλλά που...
Μετά από κάποια χιλιόμετρα βρίσκω ένα τέλειο μέρος για να αράξω
Ευκαιρία για το τρίτο καφέ της ημέρας.
Παρόλο όμως τους καφέδες ένιωθα τον εαυτό μου σιγά-σιγά να μεταμορφώνεται από ζόμπι σε μουμιά, πράγμα πολύ επικίνδυνο όταν οδηγάς. Αφού τα ζόμπι, τι και αν είναι κλινικά νεκρά ακόμα περπατάνε όμως τις μουμιες,ότι και να τις κάνεις, παραμένουν τέζα…
Έπρεπε επειγόντως να βρω μια σαρκοφάγο… Ε ένα μέρος να κοιμηθώ.μετά από κάποια χιλιόμετρα πάνω στο δρόμο είχε μια παράκαμψη που μετά από λίγα μέτρα κατέληγε σε μια πετρόχτιστη βρύση ενώ τριγύρω είχε δέντρα, τέλεια.
Πήρα το υπόστρωμα, αυτό το υπόστρωμα ήταν ίσως η πιο σοφή επιλογή του ταξιδιού. Φουσκώνε μόνο του, το μόνο που έκανες εσυ ήταν να ανοίγεις την βαλβίδα και αυτό φούσκωνε. Αν την εκλεινες διατηρούσε τον αέρα και όταν την ξανα άνοιγες ξεφουσκώνε... Τελειότητα. Εντάξει δεν ήταν και πολύ άνετο αλλά παραήταν βολικό. Πήρα το τανκ μπανκ για μαξιλάρι και ενταφιάστηκα… για ένα τρίωρο.
Με το που ξύπνησα ήπια καφεδάκι από γάργαρο νερό
Στο δρόμο και πάλι.
Έως ότου έφτασα σε ένα ποτάμι
Με πολλούς μικρούς καταρράκτες.
Κατά τη γνώμη μου ήταν ιδανικό για πικνίκ
Αλλά όχι για την περίπτωση μου γιατί αφενός, δεν κουβαλούσα τίποτα μαζί μου πέρα από καφέ και αφετέρου μπουμπουνίζε και ετοιμαζόταν να ρίξει καρέκλες. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να απολαύσω το μέρος και έφυγα άρον άρον.
Δεν πέρασαν πέντε λεπτάκια και έγινε ο κατακλυσμός με εμένα τον τρόμπα, να μη προνοήσω φορώντας από πριν τα αδιάβροχα, οχι το σκέφτηκα διαφορετικά… ας γίνω μούσκεμα τώρα μέχρι να βρω κάπου να καβατζωθώ ωσότου να περάσει η μπόρα και μετά να βγάλω τα βρεγμένα ρούχα για να φορέσω τα στεγνά αδιάβροχα. Καλοκαίρι είναι μωρέ σιγά. Έλα μου όμως που μετά από δευτερόλεπτα η βροχή μετατράπηκε σε χαλάζι και ο δρόμος να έχει κοτρώνια από τις κατολισθήσεις τις βροχής. Εγώ να έχω μηδενική ορατότητα και να μη βρίσκω πουθενά ένα μέρος για να προστατευτώ. Τότε βλέπω μια πινακίδα που έλεγε προς κάτω Λάβδανη σε 4 km, παρεκκλίνω τι πορεία μου για να κατευθυνθώ προς τα εκεί… Περιττό να πω ότι για να κάνω αυτά τα 4 km μπορεί να έκανα και είκοσι λεπτά . Καθώς οδηγούσα με 5 km/h το σκεφτόμουν... στις μέχρι τώρα διαδρομές μου τις ημέρες που πέρασαν, διέσχισα και κάποια χωριά που είχαν μόνο δυο τρια σπίτια και τίποτα άλλο. Αν η κάτω Λάβδανη είναι ένα τέτοιο χωριό τι κάνουμε; Τη γ...άντε να μην πω
Μετά απ' όλα αυτά φτάνω στην κάτω Λάβδανη( Η για να είμαι ακριβής στην πινακίδα κάτω Λάβδανη) και συνεχίζω να οδηγάω πάνω στο κεντρικό δρόμο με τα κοτρώνια. Δεξιά μου είδα δυο τρια σπίτια διάσπαρτα στο βουνό αλλά σκέφτηκα, καλύτερα να μην παρακλινώ τι πορεία μου. Μετά από λίγο ενώ είπαμε γινόταν χαλασμός κυρίου βλέπω πινακίδα... κάτω Λάβδανη τέλος.... Τι αυτό ήταν; Και όμως ναι!
Μόλις διέσχισα το χωριό μέσω θεομηνίας με τα αορατα σπίτια. Ούτε σε μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγκ να πρωταγωνιστούσα. Το καλύτερο όμως ήταν άλλο, μόλις διέσχιζες την κάτω Λάβδανη έφτανες σε μια διασταύρωση που αν ήθελες πήγαινες στην Ανω Λαβδανη ...Ναστε καλά, ευχαριστώ άλλα όχι!
Ενώ στάζω ολόκληρος κοιτάζω τριγύρω και τότε το βλέπω, μια πομόνα ήταν στη μέση του πουθενά.
Πομονες είναι μικρά ποτιστικά σπιτάκια. Σε ένα τέτοιο είχα να βρεθώ από τότε που ήμουνα φαντάρος στον Έβρο το μακρινό 1997. Ορε αναμνήσεις...
Είπαμε έριχνε και εδώ είχε κοπάσει κιόλας
Όλα τα άπλυτα ή μάλλον τα βρεγμένα στη φορά.
Έκατσα καμιά ώρα μέχρι να σταματήσει η βροχή.Αφού άλλαξα όλα μου τα ρούχα. Αυτά είναι τα καλά να κουβαλάς όλο το βιώσου μαζί σου. Έφυγα φτερωτά γιατί κάπου από τον ορίζοντα και πάλι ακουγόταν μπουμπουνητά.
Ο δρόμος με τα κοτρόνια
Αλλά και η γαλήνη του ταξιδιού
Απίστευτες εναλλαγές εικόνων και συναισθημάτων μέσα σε μόνο λίγες ώρες. Είχα την εντύπωση με τα όσα είδα κι οσα εζησα αυτές τις πρώτες πέντε μέρες του ταξιδιού ότι έλειπα ήδη βδομάδες από το σπίτι.
Για Ηγουμενίτσα
Στην Ηγουμενίτσα έφτασα βράδυ. Πάω στο σαντουιτσάδικο που έφαγα εχθές να αφήσω το κινητό για να το πάρω μετά που θα έτρωγα. Μάλλον θα έπρεπε να μετανομασω το ταξιδιωτικό...στο κινητό μου και εγώ...αλλά τι να κάνω, ότι με απασχολούσε το αναφέρω είτε είναι ενδιαφέρον είτε ανιαρό για τους αναγνώστες μου. Ένας υπεύθυνός εκεί στο σαντουιτσάδικο βλέποντας με να έχω την κλασική πλέον συζήτηση με τη σερβιτόρα μου λεει .
- Κάτσε όπου θες
- Όχι...του λέω...είναι κρίμα να δεσμεύσω το τραπέζι σας τώρα εν ώρα αιχμής.Μιας και ειμαι μόνος θα έρθω πιο μετά
Έμεινε παγωτό. Επίσης να πω ότι τις ημέρες που διανυκτέρευσα δύο βράδυα συνεχόμενα στον ίδιο προορισμό έτρωγα στο ίδιο μαγαζί. Αφού είχα μείνει ευχαριστημένος ποιος ο λόγος να το ρισκάρω. Ήταν θέμα επιβίωσης όχι αστεία.
Και ξεκινάω κυριολεκτικά handsfree για την βόλτα μου.
Κοντά στην αποβάθρα του λιμανιού βλέπω ένα ktm αντβέντσουρ φορτωμένο. Βασικά μου έκανε τρελή εντύπωση ότι πάνω από την κεντρική του βαλίτσα είχε περάσει κρίκο και μέσα από το κρίκο αλυσίδα δένοντας εκεί επάνω από σάκο του. Ενώ χάζευα, τρεις ταξιδιώτες δύο άντρες και μια γυναίκα ήρθα προς το μέρος μου. Ήταν Σερβοι. Το ktm ταξιδεύετε δυκάβαλο και ένα Vstrom σόλο, πιάσαμε συζήτηση.
Ήδη ταξίδευαν μια βδομάδα γίρνοντας όλη την Αλβανία. Το ζευγαράκι με το ktm θα κάναν σε ενα μηνα το γύρο της Ελλάδος ξεκινώντας από την Κέρκυρα, ενώ ο φίλος τους θα γυρνούσε στην πατρίδα του. Του είπα φυσικά για την πατέντα του...μου λεει...αυτό το πρόσεξες.Πάνω από την υποδοχή για το GPS που είχε στο τιμόνι είχε τοποθετήσει ένα πλαστικό κουτί που γύριζε στο εσωτερικό του με μια ροδέλα. Εκεί είχε γράψει όλο το πρόγραμμα του ταξιδιού του. Από το να κοιτάει συνέχεια το χαρτί τα είχε όλα έτοιμα και οταν προσπερνούσε ένα προορισμό γυρνούσε την ροδέλα και πήγαινε παρακάτω. Τέλειο...Routeplanner μου είπε. Πάντως εγώ πρώτη φορά το είδα.
Του είπα οτι γυρνάω την Ελλάδα μέσα από τα βουνά, για να διασχίσω 350 km που είναι η απόσταση Θεσσαλονίκης Ηγουμενίτσας μέσα από τα βουνά ήδη είχα ξεπεράσει τα 1500 σε πέντε μέρες. Και αυτή θα έμεναν σε κάμπινγκ και χύμα. Τους είπα για το χθεσινό μου μαρτύριο με τα 100.000 κουνούπια...Α...Δε μασάμε έχουμε αουτάν για 100.000 κουνούπια... Πόσο τρόμπας είμαι,εγώ δεν είχα ούτε για ένα… Τελοσπάντων αυτός ήταν το ακριβώς αντίθετο από εμένα οργανομένος φουλ ,ενώ εγώ...άστο καλύτερα
Χαιρετηθήκαμε και πήγα να φάω και για το κ...δεν το λέω εντάξει
Τώρα που να κοιμηθούμε. Μήπως στο κάμπινγκ, μπα εκεί δε πηγαίνω και να με πληρώνουν. Ας πάω προς τα Σάββατα και βλέπουμε. Πολύ ωραίο μέρος. Είμαι σίγουρος ότι τραβήξα φωτογραφίες αλλά εξαφανίστηκαν,ποιος ξέρει μπορεί να κάνουν παρέα... στα σπίτια από την κάτω Λαβδάνη αφού και αυτά, εξαφανισμένα ήταν.
Ήταν κατά πολύ περασμένα μεσάνυχτα και εγώ οδηγούσα, η μάλλον εξερευνούσα το άγνωστο αυτό για εμένα μέρος, μπας και ανακαλύψω καμιά παραλία για να κοιμηθώ. Δεν άργησα και πολύ, παραθαλάσσιο μέρος ήταν, Ελλάδα είναι, οι ξένοι μόλις ακούνε τη λέξη Ελλάδα τη σκέφτονται, παραλία,θάλασσα,μπιτς μπαρ ε...κάτι θα ξέρουν. Η έλληνες μόλις ακούνε τη λέξη Ελλάδα τη σκέφτονται, ανεργία καλοπέραση πως να τη βγάλουμε τσαμπανταν και τα λοιπά, ε... κάτι θα ξέρουν. Ο συνδυασμός και των δύο αντιλήψεων ήμουνα εγώ, αυτό το πρώτο βράδυ που το πέρασα στο απέραντο γαλάζιο. Made in Greece διακοπές όνομα και πράγμα.
Η παραλία είχε δύο μπιτς μπαρ το ένα δίπλα στο άλλο...χα...είχα πολλαπλές επιλογές για το που θα κοιμηθώ. Φυσικά δεν είχε ψυχή, το απόλυτο σκοτάδι. Μόνο το φεγγάρι και τα αστέρια δειναν λάμψη στήν θάλασσα.
Μέχρι να παρκάρω τη μηχανή άκουγα γαβγίσματα σκυλιών, δεν τα έβλεπα όμως,παρά μόνο τα άκουγα και δεν ήξερα τι θα αντιμετωπίσω, ούτε από που θα μου έρθει. ΩΡε θα μας φάνε ζωντανούς και χαμπάρι δεν θα πάρουμε... Κατευθύνομαι προς το πρώτο beach bar, τα γαβγίσματα με πλησιάζαν. Ώπα λέω δεν είμαστε για εδώ. Πάω προς το δεύτερο ησυχία. Τα σκυλιά ανήκαν στο πρώτο μπιτς μπαρ, τι τους ένοιαζε για τον άλλον. Αυτό είναι που λένε… μακριά από κώλο μας κι όπου θέλει ας πέσει. Αμ πως...
Αφού ξάπλωσα και απολαμβάνα το τοπίο κουκουλωμένος με το sleeping bag, ακούω ένα αμάξι να φτάνει στην παραλία. Να παρκάρει, ώπα λέω μας πιάσανε. Τα σκυλιά να γαβγίζουν και πάλι σα τρέλα. Άρχισα να πλέκω σενάρια στο μυαλό μου με ακρωτηριασμούς και εμπόριο οργάνων, για το Φειζερ δεν πολύ ανησυχούσα... αφού εγώ είχα τα κλειδιά...αλλά τελικά τίποτα δεν έγινε. Τα σκυλιά μετά από λίγο ησύχασαν. Μα φυσικά αφού πάρκαρε μακριά από το κολ...ε...το μπιτς μπαρ τους,μιας και αυτός,έκανε διακοπές made in Greece όπως και γω.
Μόλις καταστάλαξαν οι σκέψεις μου έριξα έναν από τους καλύτερους ολιγοωρους υπνους στη ζωή μου.
Τελευταία επεξεργασία:
ckalfas
Μέλος
Χαχαχα...
Απολαυστικό και 'αντρικό' ταξιδιωτικό...
Συνέχισε, μας έχεις τρελλάνει!
Απολαυστικό και 'αντρικό' ταξιδιωτικό...
Συνέχισε, μας έχεις τρελλάνει!
nikanthi
Μέλος
Και που να δείτε τη συνέχεια που σιγά-σιγά θα χάνω την επαφή μου με την πραγματικότητα. Μέχρι στιγμής είναι πολύ χαλαρά τα πράγματα...λέμετρομερος...........ilbig:
συνεχισε να χανεσαι....αυτες ειναι διακοπες.
Jimmis Varda
Μέλος
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχ
Καλα εχω ριξει το γελιο.....
απλα εισαι απιστευτος....
Εχεις ριξει της ΑΤΑΚΕΣ........
ΘΕΟΣ..
Καλα εχω ριξει το γελιο.....
απλα εισαι απιστευτος....
Εχεις ριξει της ΑΤΑΚΕΣ........
ΘΕΟΣ..
nikanthi
Μέλος
Ημέρα 6 Πέμπτη 07/08/2014
https://maps.google.com/maps?saddr=Σύβοτα, Ηγουμενίτσα, Θεσπρωτία, Ελλάδα&daddr=Πάργα, Πρέβεζα, Ελλάδα to:Πηγές, Γλυκή, Αχέροντας, Θεσπρωτία, Ελλάδα to:Μεσοπόταμος, Πρέβεζα, Ελλάδα to:Μύτικας, Πρέβεζα, Ελλάδα to:Αγ. Νικήτας, Λευκάδα, Ελλάδα to:Εγκλουβή, Λευκάδα, Ελλάδα to:Μαραντοχώρι, Λευκάδα, Ελλάδα to:Νυδρί, Ελλάδα to:Άγιος Νικήτας, Ελλάδα&hl=el&ie=UTF8&sll=39.023516,20.529469&sspn=1.342122,2.644958&geocode=FWp9WQId4K01ASkn2K7Q_4BcEzGAl7niLL0ABA;FeFxVwIdp0k3ASmLiTXezHxcEzGCiHKK6s4FWQ;FeAEWAIdEHU6ASGJAgcFhebaiSmtqqqaUHFcEzGJAgcFhebaiQ;Fbq0VgId2UY5ASkVbjR-j29cEzHqN_3VCyLdXQ;FawTUwIdYPQ7ASm93Mh4q0BcEzE5zCFL9Zrdjg;FSLhTwIdUYg6ASnH67MEoUxcEzGj84bi2pZeHg;Fb75TgIdngY7ASkHKXVr9LRdEzELKUxDPZw2gw;FUVrTQId6hc7ASl7ZZt-EbddEzEuK5dkzetMeA;FeuqTgIdhBI8ASlRXZuSeLVdEzGw27riLL0ABQ;FSLhTwIdUYg6ASnH67MEoUxcEzGj84bi2pZeHg&oq=αγ&mra=ls&t=m&z=9
https://www.google.com/maps/dir/Σύβοτα/Πάργα/"Acherontas" Cafe -Bar-Grill-Rooms to Let/Μεσοπόταμος/Μύτικας/Άγιος Νικήτας/Εγκλουβή/Μαραντοχώρι/Νυδρί, Ελλάδα/Άγιος Νικήτας/@39.0222466,19.9800091,9z/data=!3m1!4b1!4m62!4m61!1m5!1m1!1s0x135c80ffd0aed827:0x400bd2ce2b99780!2m2!1d20.2951364!2d39.4192423!1m5!1m1!1s0x135c7cccde35898b:0x5905ceea8a728882!2m2!1d20.4005506!2d39.2852172!1m5!1m1!1s0x135c71509aaaaaad:0x89dae68505070289!2m2!1d20.608272!2d39.322848!1m5!1m1!1s0x135c6f8f7e346e15:0x5ddd220bd5fd37ea!2m2!1d20.5309051!2d39.2367938!1m5!1m1!1s0x135c40ab78c8dcbd:0x8edd9af54b21cc39!2m2!1d20.7064005!2d38.998956!1m5!1m1!1s0x135c4ca104b3ebc7:0x1e5e96dae286f3a3!2m2!1d20.6132008!2d38.78941!1m5!1m1!1s0x135db4f46b752907:0x83369c3d434c290b!2m2!1d20.6455345!2d38.7301745!1m5!1m1!1s0x135db7117e9b657b:0x784cebcd64972b2e!2m2!1d20.649962!2d38.6281649!1m5!1m1!1s0x135db578929b5d51:0x500bd2ce2badbb0!2m2!1d20.7141164!2d38.7099952!1m5!1m1!1s0x135c4ca104b3ebc7:0x1e5e96dae286f3a3!2m2!1d20.6132008!2d38.78941!3e0?hl=el
Μας ζάλισες τον έρωτα ρε φιλαράκο, πολύ μπλα μπλα και καθόλου ουσία. Θα βάλεις καμία φωτογραφία η θα μας πεις τι χρώμα, τι ράτσα ήταν τα σκυλιά και πόση μπαταρία έχε το κι...άντε να μη πω. Ε...ναι, έπειδή δήλαδή ήσουν μόνος σαν το μαγκούφη και δεν είχε σε κανέναν να μιλήσεις θα πρέπει να ζαλίσεις τα δικά μας τα...λυπήσου μας, υπάρχει και θεός.
Καλά καλά σας νιώθω...
Η θέα το πρωί από το ξενοδοχείο η αύρα της θάλασσας
Με το που παράγγειλα καφέ
Εκεί που καθόμουν μετά από λίγο ήρθε ένας κύριος – τουρίστας,στοπ. Μου είπε ότι οι πηγές του Αχέροντα είναι σούπερ,στοπ.Μαύρα Πιτσιλωτά σε στυλ τσοπανόσκυλό,στοπ.Πήγα να κάνω μπάνιο αλλά το δάγκωσα, στοπ.83 τοις 100 φόρτιση στοπ. Καλά καλά εντάξει κάπου θα βρω τη μέση λύση, θα προσπαθήσω να είμαι πιο αναλυτι...ε...συνοπτικώς ήθελα να πω,στοπ.
Λέω να πάω για Λευκάδα πλευρά, καλά τα βουνά και τα φαράγγια αλλά ήθελα να δω την θάλασσά από ψηλά,. Όχι ότι από χαμηλά με χαλούσε αλλά, λέμε τώρα.
Αρχικά φτάνω Πάργα. Κάνω μια γύρα με το μηχανάκι, όντως είναι πανέμορφο μέρος, αλλά έχω ένα ψυχολογικό πρόβλημα ( Ναταν μόνο ένα πάλι καλά ) Όταν βλέπω καφετέριες – εστιατόρια με με μπαμπού καθίσματα με πιάνει ρίγος και η Πάργα ήταν γεμάτη. Ούτε που κατέβηκα από το μηχανάκι, αναστροφή και πίσω, πάω σε μια καφετέρια με τα γνωστά ελληνικά στάνταρ. Βρίσκω τραπέζι με πρίζα για ευνόητους λόγους και πίνω το δεύτερο καφέ της ημέρας. Αφού πρώτα...
Άπλωσα τη μπουγάδα μου.
Μίλησα με τη γυναίκα στο τηλέφωνο.
- Που είσαι;
- Στην Πάργα
-Α...Κουφάλα καλά περνάς, που σκοπεύεις να πας τώρα.
- Λέω να πάω Λευκάδα, σε πειράζει;
- Όχι ρε συ γιατί;
- Να γιατί λέγαμε να πάμε μαζί αλλά τελικά καταλήξαμε στην Εύβοια και όταν με το καλό κάποτε ξαναπάμε...Ε πάμε, δεν θα είναι κάτι πρωτόγνωρο και για τους δυο μας ...( Πιο ωραία δεν είναι πας, κάπου με το ταίρι σου μαζί για πρώτη φορά παρα εσύ να έχεις ξαναπαει, η κανό λάθος )
- Να πας αλλά να προσέχεις...
- Ζουζούνα μου εσυ ...
Μετά την απαιτούμενη άδεια του διοικητή του τάγματος ( Άμεσως να κακολογήσετε εσείς, μη νομίζετε σας νιώθω ) Μα φυσικά αυτό το διάστημα η γυναίκα μου ήταν διοικητής του τάγματος – σπίτι. Αφού εγώ ήμουν σε εκστρατεία. Ξεκίνησα για Λευκάδα αφού όμως πρώτα πήγα
Στις πηγές του Αχέροντα
Περπάτησα αρκετά στις όχθες του ποταμού αλλά μία, το ότι το τοπίο ήταν περίπου πανομοιότυπο. Μία το ότι ήθελα να πάω στην Λευκάδα μην προλάβει να έρθει κανένα τελεσίγραφο από το διοικητή, αναίρεσης αδειοδότησης ( Πλάκα κανω αμαν ) Γύρισα στο μηχανάκι και ξαναβρέθηκα στο δρόμο.
Πλήρωσα τα πρώτα μου διόδια, 0,90 € και αφού πέρασα την παντόφλα – πλοίο – γέφυρα που ενώνει την Λευκάδα με την Στερεά Ελλάδα έφτασα
Ένας λογικός άνθρωπος και όχι τόσο ανισόρροπος όσο εγώ, με το που εφτάνε στο νησί, ή θα κοιτούσε να βρει κατάλυμα αν δεν είχε κλείσει ήδη, ή θα πήγαινε για μια βουτιά. Θα ρωτούσε, ας πούμε προς τα που είναι το Πόρτο Κατσίκι για να ξεκινήσει τις διακοπές του στο μέρος όσο το δυνατόν πιο εντυπωσιακά. Εγώ όμως αντί για τις παραλίες ρωτούσα για τα βουνά. Πώς θα ανέβω τέρμα πάνω να δω τη θάλασσα από ψηλά. Έβλεπα κάτι συννεφάκια στον ουρανό,τελεια μπας και μπορέσω να βγάλω καλές φωτογραφίες. Η φωτογραφική μηχανή – Κ... ξέρετε ήταν low μπάτζετ και με τον ήλιο δεν
Αφού ρώτησα μπερδεύτηκα και ξαναρώτησα, ξεκίνησα μέσω Εξανθείων για το προφήτη Ηλία και τέλος για την αεροπορική βάση. Με αεροπλάνα και βαπόρια ένα πράγμα άσχετα που εγώ ηρθα στο νησί οδηγώντας...Όμως αντι να δω την θάλασσα που ψηλά είδα ...
Τα σύννεφα από χαμηλά.
Θα ήθελα να αναφέρω μια θεωρία συνωμοσίας για το παραπάνω συμβάν. Μήπως λέω μήπως με το που έμαθε η γυναίκα μου το πηγαιμό μου στη Λευκάδα, δημιουργήθηκε βαρομετρική ανισορροπία στον ουρανό. Βέβαια τα σύννεφα δεν ταξιδεύουμε την ταχύτητα του ήχου όπως και ανακοινώθηκαν τα μαντάτα στην κυρά,αλλά μόνο με την πνοή του Αιόλου, μα γι αυτό άργησαν να με τυλίξουν. Αλλά ένα ήταν το μόνο σίγουρο ότι πλέον σωτήρια για μένα δεν υπήρχε.
Αμέσως την πήρα τηλέφωνο και άρχισα τα γλυκόλογα. Φυσικά τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν
Αλλά μέχρι να φανούν, έσκασα.Ε ναι ήρθα να δω θάλασσα όχι ομίχλη. Ομίχλη ήθελαν να δω στα Ζαγοροχώρια, οχι στη Λευκάδα και επειδή αύριο θα έφευγα, ότι διέσχιζα κάτω από το Πέπλο των σύννεφων δεν θα το ξαναέβλεπα, οπότε άραξα και εγώ για τουλάχιστον 1 ωρα μέχρι να πιάσουν τόπο τα σιροπιαστά μου ζουζουνόλογα.
Περιμένοντας.
Επιτέλους είδα θάλασσα στο νησί.
Στην αεροπορική βάση απαγορευόταν κλασικά οι είσοδος και φυσικά οι φωτογραφίες. Αλλά εγώ σαν κλασσικός έλληνας έβγαλα Καποιες στη ζούλα. Στο γυρισμό συναντήθηκα με ένα αμάξι που προφανώς δεν θα ήταν τουρίστες με κοίταξαν λίγο περίεργα και συνέχισαν το δρόμο τους. Αφού δεν με μπουζούριασαν τυχερος ήμουν
Το τοπίο πάντως εκεί πάνω ήταν εξωπραγματικό.
Πηγαίνοντας για Νυδρί ...
Βλέπω πινακίδες προς καταρράκτες. Φυσικά εννοείται ότι πήγα. Παρκάρω τη μηχανή και ρωτάω, μιας και είχα τραυματικές εμπειρίες στο παρελθόν...έχει πολύ περπάτημα... όχι όχι κοντά είναι...τέλεια. Και ξεκίνησα.
Πρώτη φορά πάω σε καταρράχτες που περήβαλων χωρος είναι ίσως πιο εντυπωσιακός κι από τον ίδιο τουν καταρράκτη
Α ναι για του καταρράκτη πήγα, συγγνώμη ξεχάστηκα.
Προς θεού δεν απαξιώ τον καταρράκτη, απλώς ο περίγυρος του μου άρεσε ίσως περισσότερο. Ανωμαλία...όσο δεν πάει
Και φτάνω στο Νυδρί
Γυρνάω από δω, γυρνάω από κει, δεν μου άρεσε η να το πω πιο σωστά, δεν ήταν του γούστου μου. Παραήταν τουριστικό μέρος για μένα. Εγώ προσωπικά όταν πάω σε ένα προορισμό, θέλω να έχει μια γραφικότητα ακόμα και ένα ρομαντισμό, να έχει κάτι βρε παιδί μου που να με ωθεί να το θυμάμαι.
Τώρα θα αναφέρω ένα περιστατικό σχετικά ανούσιο για τους περισσότερους αλλά σημαντικό για μένα, θέλοντας να δείξω πός επέτρεπα το ταξίδι από μόνο του να με οδηγήσει σε αυτές τις διακοπές.
Ενώ τρωγόμουν με τα ρούχα μου για το αν θα κάτσω η θα φύγω από τον Νυδρί,κάθομαι σ' ένα παγκάκι και να στρίψω ένα τσιγάρο,ενώ κάπνιζα μου πέφτουν τα χαρτάκια μέσα σε ένα φρεάτιο. Ε αφού τελείωσα πήγα να αγοράσω αλλά από ένα περίπτερο,και τον ρωτάω.. . που θα μπορούσαν να πάω που να είναι παραθαλάσσια, γραφικά και με ατμόσφαιρα... Στο κάθισμα...μου λέει να πας. Αλλά επειδή πάντα δύο γνώμες είναι καλύτερη από μια ξαναρωτάω σε ένα μαγαζάκι που πουλούσε είδη τέχνης... στον άγιο Νικήτα.
Και ξεκινάω,νηστικός πεινασμένος κουρασμένος και με 4ωρες ύπνο προς το άγνωστο. Φτάνω στο κάθισμα και αντικρίζω μια τεράστια παραλία με εκατοντάδες ξαπλώστρες τελείως άδεια. Ρωτάω σε ένα μπιτς μπαρ– ξενοδοχείο
- Εδώ είναι το κάθισμα;
- Ναι
- Ο κόσμος που είναι;
- Α το πρωί γίνεται πανικός, το βράδυ εδώ έτσι είναι.
Ε φυσικά έφυγα, με την ώρα να κοντεύει 11,οταν έφτασα στον άγιο Νικήτα που για μένα ήταν ένα παραδεισένιο μέρος.
Που θέλω να καταλήξω. Ότι αντλωντας πληροφορίες αρχικά από τον περιπτερά και μετέπειτα από το μαγαζάκι, εξασφάλισα απ το πουθενά και την διανυκτέρευση μου αλλά και ένα γεύμα σε ένα πανέμορφο μέρος. Σιγά το γεγονός, αλλά δεν είναι έτσι. Αν είσαι χύμα στο κύμα όπως εγώ, οποιαδήποτε πληροφορία που θα άντλησης και φυσικά ανάλογα το ποια επιλογή θα κάνεις, κάνει τη διαφορά μεταξύ μιας επιτυχημένης ή αποτυχημένης ταξιδιωτικής εμπειρίας. Πόσο μάλλον όταν διακυβεύονται ο ύπνος και η σήτηση σου. Τώρα θα μου πείτε μα το φαγητό ήταν προσωπικό στο κόλλημα το που και το πως θα το γευτείς. Ναι αλλά εφόσον ήμουν μόνος ήταν για μένα, η μοναδική νυχτερινή διασκέδαση των διακοπών μου. Μια διασκέδαση που δεν ήθελα επουδενί να την στερηθώ.
Άγιος Νικήτας
Αντε να πω και μια μικρή ιστορία έτσι για να μην έχετε παράπονο...
Πάω να φάω σε ένα ωραίο ταβερνάκι. Αφού παραγγέλνω, ε φαντάζομαι ξέρετε τι
Βρε άστο κάτω πεινάω
Παρατηρούσα το αφεντικό του μαγαζιού, το πος πληρωνόταν τις παραγγελίες. Φανταστείτε ένα τύπο στα 60, βαρύς σαν πεπόνι φαλακρό με το στυλό στο αυτί να ακουμπάει με ύφος το χέρι στο τραπέζι και αφού σε αργή κίνηση τραβήξει το στυλο να λέει
- Τι έχουμε...Α μια χωριάτικη μια πατάτες,ναι...Α έχετε και κολοκυθάκια...πόσο ρετσίνα ήπιαμε...Α πολύ ωραία
Να αθρίζει τα ποσά στο τεφτέρι και να συνεχίσει ...33,20 δωσε 33...Ο τύπος ήταν λες και ξεπήδησε από τις ελληνικές ταινίες του 60. Απίστευτο θράσος ύφος και στυλ, βλέποντας τον, διασκέδαζα αλλά και εκνευριζόμουν. Ντεμέκ σου έκοβε τα δεκάλεπτα αλλά δε σου έκοβε απόδειξη και καβατσωνε το μπουρμπουάρ των υπαλλήλων. Άντε για όλα αυτά λες ας πάει στην ευχή όμως το στυλ που το βάζεις
Έρχεται σε μένα να πληρωθεί, τα ίδια ...
- Τι πήρες...Α κοτόπουλο...χωριάτική...Α ναι έχεις και ένα νερό...15,50 δώσε 15
Εμένα εντωμεταξύ να μου έχουν πεταχτεί τα μάτια έξω και φυσικά είχα υπολογίσει το λογαριασμό
- Το ψωμί πόσο κάνει 3 €;
- Όχι δύο...
- Ναι αλλά έτσι βγαίνουν 14... του λέω
- Ναι ναι μπερδεύτηκα έχεις δίκιο...Ε κόψτε μια απόδειξη του παλικάρι
Καραβάτζωνε και λεφτά από τους πελάτες, απίστευτος σε βαθμό που το ζητούσε ο κώλ...την καταγγελία, αλλά δε βαριέσαι τι σόι έλληνες είμαστε ...
Μετά το σόου του μαγαζάτορα, πήγα στο κάθισμα και κοιμήθηκα σε μια ξαπλώστρα ανάμεσα σε εκατοντάδες αδειες
https://maps.google.com/maps?saddr=Σύβοτα, Ηγουμενίτσα, Θεσπρωτία, Ελλάδα&daddr=Πάργα, Πρέβεζα, Ελλάδα to:Πηγές, Γλυκή, Αχέροντας, Θεσπρωτία, Ελλάδα to:Μεσοπόταμος, Πρέβεζα, Ελλάδα to:Μύτικας, Πρέβεζα, Ελλάδα to:Αγ. Νικήτας, Λευκάδα, Ελλάδα to:Εγκλουβή, Λευκάδα, Ελλάδα to:Μαραντοχώρι, Λευκάδα, Ελλάδα to:Νυδρί, Ελλάδα to:Άγιος Νικήτας, Ελλάδα&hl=el&ie=UTF8&sll=39.023516,20.529469&sspn=1.342122,2.644958&geocode=FWp9WQId4K01ASkn2K7Q_4BcEzGAl7niLL0ABA;FeFxVwIdp0k3ASmLiTXezHxcEzGCiHKK6s4FWQ;FeAEWAIdEHU6ASGJAgcFhebaiSmtqqqaUHFcEzGJAgcFhebaiQ;Fbq0VgId2UY5ASkVbjR-j29cEzHqN_3VCyLdXQ;FawTUwIdYPQ7ASm93Mh4q0BcEzE5zCFL9Zrdjg;FSLhTwIdUYg6ASnH67MEoUxcEzGj84bi2pZeHg;Fb75TgIdngY7ASkHKXVr9LRdEzELKUxDPZw2gw;FUVrTQId6hc7ASl7ZZt-EbddEzEuK5dkzetMeA;FeuqTgIdhBI8ASlRXZuSeLVdEzGw27riLL0ABQ;FSLhTwIdUYg6ASnH67MEoUxcEzGj84bi2pZeHg&oq=αγ&mra=ls&t=m&z=9
https://www.google.com/maps/dir/Σύβοτα/Πάργα/"Acherontas" Cafe -Bar-Grill-Rooms to Let/Μεσοπόταμος/Μύτικας/Άγιος Νικήτας/Εγκλουβή/Μαραντοχώρι/Νυδρί, Ελλάδα/Άγιος Νικήτας/@39.0222466,19.9800091,9z/data=!3m1!4b1!4m62!4m61!1m5!1m1!1s0x135c80ffd0aed827:0x400bd2ce2b99780!2m2!1d20.2951364!2d39.4192423!1m5!1m1!1s0x135c7cccde35898b:0x5905ceea8a728882!2m2!1d20.4005506!2d39.2852172!1m5!1m1!1s0x135c71509aaaaaad:0x89dae68505070289!2m2!1d20.608272!2d39.322848!1m5!1m1!1s0x135c6f8f7e346e15:0x5ddd220bd5fd37ea!2m2!1d20.5309051!2d39.2367938!1m5!1m1!1s0x135c40ab78c8dcbd:0x8edd9af54b21cc39!2m2!1d20.7064005!2d38.998956!1m5!1m1!1s0x135c4ca104b3ebc7:0x1e5e96dae286f3a3!2m2!1d20.6132008!2d38.78941!1m5!1m1!1s0x135db4f46b752907:0x83369c3d434c290b!2m2!1d20.6455345!2d38.7301745!1m5!1m1!1s0x135db7117e9b657b:0x784cebcd64972b2e!2m2!1d20.649962!2d38.6281649!1m5!1m1!1s0x135db578929b5d51:0x500bd2ce2badbb0!2m2!1d20.7141164!2d38.7099952!1m5!1m1!1s0x135c4ca104b3ebc7:0x1e5e96dae286f3a3!2m2!1d20.6132008!2d38.78941!3e0?hl=el
Μας ζάλισες τον έρωτα ρε φιλαράκο, πολύ μπλα μπλα και καθόλου ουσία. Θα βάλεις καμία φωτογραφία η θα μας πεις τι χρώμα, τι ράτσα ήταν τα σκυλιά και πόση μπαταρία έχε το κι...άντε να μη πω. Ε...ναι, έπειδή δήλαδή ήσουν μόνος σαν το μαγκούφη και δεν είχε σε κανέναν να μιλήσεις θα πρέπει να ζαλίσεις τα δικά μας τα...λυπήσου μας, υπάρχει και θεός.
Καλά καλά σας νιώθω...
Η θέα το πρωί από το ξενοδοχείο η αύρα της θάλασσας
Με το που παράγγειλα καφέ
Εκεί που καθόμουν μετά από λίγο ήρθε ένας κύριος – τουρίστας,στοπ. Μου είπε ότι οι πηγές του Αχέροντα είναι σούπερ,στοπ.Μαύρα Πιτσιλωτά σε στυλ τσοπανόσκυλό,στοπ.Πήγα να κάνω μπάνιο αλλά το δάγκωσα, στοπ.83 τοις 100 φόρτιση στοπ. Καλά καλά εντάξει κάπου θα βρω τη μέση λύση, θα προσπαθήσω να είμαι πιο αναλυτι...ε...συνοπτικώς ήθελα να πω,στοπ.
Λέω να πάω για Λευκάδα πλευρά, καλά τα βουνά και τα φαράγγια αλλά ήθελα να δω την θάλασσά από ψηλά,. Όχι ότι από χαμηλά με χαλούσε αλλά, λέμε τώρα.
Αρχικά φτάνω Πάργα. Κάνω μια γύρα με το μηχανάκι, όντως είναι πανέμορφο μέρος, αλλά έχω ένα ψυχολογικό πρόβλημα ( Ναταν μόνο ένα πάλι καλά ) Όταν βλέπω καφετέριες – εστιατόρια με με μπαμπού καθίσματα με πιάνει ρίγος και η Πάργα ήταν γεμάτη. Ούτε που κατέβηκα από το μηχανάκι, αναστροφή και πίσω, πάω σε μια καφετέρια με τα γνωστά ελληνικά στάνταρ. Βρίσκω τραπέζι με πρίζα για ευνόητους λόγους και πίνω το δεύτερο καφέ της ημέρας. Αφού πρώτα...
Άπλωσα τη μπουγάδα μου.
Μίλησα με τη γυναίκα στο τηλέφωνο.
- Που είσαι;
- Στην Πάργα
-Α...Κουφάλα καλά περνάς, που σκοπεύεις να πας τώρα.
- Λέω να πάω Λευκάδα, σε πειράζει;
- Όχι ρε συ γιατί;
- Να γιατί λέγαμε να πάμε μαζί αλλά τελικά καταλήξαμε στην Εύβοια και όταν με το καλό κάποτε ξαναπάμε...Ε πάμε, δεν θα είναι κάτι πρωτόγνωρο και για τους δυο μας ...( Πιο ωραία δεν είναι πας, κάπου με το ταίρι σου μαζί για πρώτη φορά παρα εσύ να έχεις ξαναπαει, η κανό λάθος )
- Να πας αλλά να προσέχεις...
- Ζουζούνα μου εσυ ...
Μετά την απαιτούμενη άδεια του διοικητή του τάγματος ( Άμεσως να κακολογήσετε εσείς, μη νομίζετε σας νιώθω ) Μα φυσικά αυτό το διάστημα η γυναίκα μου ήταν διοικητής του τάγματος – σπίτι. Αφού εγώ ήμουν σε εκστρατεία. Ξεκίνησα για Λευκάδα αφού όμως πρώτα πήγα
Στις πηγές του Αχέροντα
Περπάτησα αρκετά στις όχθες του ποταμού αλλά μία, το ότι το τοπίο ήταν περίπου πανομοιότυπο. Μία το ότι ήθελα να πάω στην Λευκάδα μην προλάβει να έρθει κανένα τελεσίγραφο από το διοικητή, αναίρεσης αδειοδότησης ( Πλάκα κανω αμαν ) Γύρισα στο μηχανάκι και ξαναβρέθηκα στο δρόμο.
Πλήρωσα τα πρώτα μου διόδια, 0,90 € και αφού πέρασα την παντόφλα – πλοίο – γέφυρα που ενώνει την Λευκάδα με την Στερεά Ελλάδα έφτασα
Ένας λογικός άνθρωπος και όχι τόσο ανισόρροπος όσο εγώ, με το που εφτάνε στο νησί, ή θα κοιτούσε να βρει κατάλυμα αν δεν είχε κλείσει ήδη, ή θα πήγαινε για μια βουτιά. Θα ρωτούσε, ας πούμε προς τα που είναι το Πόρτο Κατσίκι για να ξεκινήσει τις διακοπές του στο μέρος όσο το δυνατόν πιο εντυπωσιακά. Εγώ όμως αντί για τις παραλίες ρωτούσα για τα βουνά. Πώς θα ανέβω τέρμα πάνω να δω τη θάλασσα από ψηλά. Έβλεπα κάτι συννεφάκια στον ουρανό,τελεια μπας και μπορέσω να βγάλω καλές φωτογραφίες. Η φωτογραφική μηχανή – Κ... ξέρετε ήταν low μπάτζετ και με τον ήλιο δεν
Αφού ρώτησα μπερδεύτηκα και ξαναρώτησα, ξεκίνησα μέσω Εξανθείων για το προφήτη Ηλία και τέλος για την αεροπορική βάση. Με αεροπλάνα και βαπόρια ένα πράγμα άσχετα που εγώ ηρθα στο νησί οδηγώντας...Όμως αντι να δω την θάλασσα που ψηλά είδα ...
Τα σύννεφα από χαμηλά.
Θα ήθελα να αναφέρω μια θεωρία συνωμοσίας για το παραπάνω συμβάν. Μήπως λέω μήπως με το που έμαθε η γυναίκα μου το πηγαιμό μου στη Λευκάδα, δημιουργήθηκε βαρομετρική ανισορροπία στον ουρανό. Βέβαια τα σύννεφα δεν ταξιδεύουμε την ταχύτητα του ήχου όπως και ανακοινώθηκαν τα μαντάτα στην κυρά,αλλά μόνο με την πνοή του Αιόλου, μα γι αυτό άργησαν να με τυλίξουν. Αλλά ένα ήταν το μόνο σίγουρο ότι πλέον σωτήρια για μένα δεν υπήρχε.
Αμέσως την πήρα τηλέφωνο και άρχισα τα γλυκόλογα. Φυσικά τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν
Αλλά μέχρι να φανούν, έσκασα.Ε ναι ήρθα να δω θάλασσα όχι ομίχλη. Ομίχλη ήθελαν να δω στα Ζαγοροχώρια, οχι στη Λευκάδα και επειδή αύριο θα έφευγα, ότι διέσχιζα κάτω από το Πέπλο των σύννεφων δεν θα το ξαναέβλεπα, οπότε άραξα και εγώ για τουλάχιστον 1 ωρα μέχρι να πιάσουν τόπο τα σιροπιαστά μου ζουζουνόλογα.
Περιμένοντας.
Επιτέλους είδα θάλασσα στο νησί.
Στην αεροπορική βάση απαγορευόταν κλασικά οι είσοδος και φυσικά οι φωτογραφίες. Αλλά εγώ σαν κλασσικός έλληνας έβγαλα Καποιες στη ζούλα. Στο γυρισμό συναντήθηκα με ένα αμάξι που προφανώς δεν θα ήταν τουρίστες με κοίταξαν λίγο περίεργα και συνέχισαν το δρόμο τους. Αφού δεν με μπουζούριασαν τυχερος ήμουν
Το τοπίο πάντως εκεί πάνω ήταν εξωπραγματικό.
Πηγαίνοντας για Νυδρί ...
Βλέπω πινακίδες προς καταρράκτες. Φυσικά εννοείται ότι πήγα. Παρκάρω τη μηχανή και ρωτάω, μιας και είχα τραυματικές εμπειρίες στο παρελθόν...έχει πολύ περπάτημα... όχι όχι κοντά είναι...τέλεια. Και ξεκίνησα.
Πρώτη φορά πάω σε καταρράχτες που περήβαλων χωρος είναι ίσως πιο εντυπωσιακός κι από τον ίδιο τουν καταρράκτη
Α ναι για του καταρράκτη πήγα, συγγνώμη ξεχάστηκα.
Προς θεού δεν απαξιώ τον καταρράκτη, απλώς ο περίγυρος του μου άρεσε ίσως περισσότερο. Ανωμαλία...όσο δεν πάει
Και φτάνω στο Νυδρί
Γυρνάω από δω, γυρνάω από κει, δεν μου άρεσε η να το πω πιο σωστά, δεν ήταν του γούστου μου. Παραήταν τουριστικό μέρος για μένα. Εγώ προσωπικά όταν πάω σε ένα προορισμό, θέλω να έχει μια γραφικότητα ακόμα και ένα ρομαντισμό, να έχει κάτι βρε παιδί μου που να με ωθεί να το θυμάμαι.
Τώρα θα αναφέρω ένα περιστατικό σχετικά ανούσιο για τους περισσότερους αλλά σημαντικό για μένα, θέλοντας να δείξω πός επέτρεπα το ταξίδι από μόνο του να με οδηγήσει σε αυτές τις διακοπές.
Ενώ τρωγόμουν με τα ρούχα μου για το αν θα κάτσω η θα φύγω από τον Νυδρί,κάθομαι σ' ένα παγκάκι και να στρίψω ένα τσιγάρο,ενώ κάπνιζα μου πέφτουν τα χαρτάκια μέσα σε ένα φρεάτιο. Ε αφού τελείωσα πήγα να αγοράσω αλλά από ένα περίπτερο,και τον ρωτάω.. . που θα μπορούσαν να πάω που να είναι παραθαλάσσια, γραφικά και με ατμόσφαιρα... Στο κάθισμα...μου λέει να πας. Αλλά επειδή πάντα δύο γνώμες είναι καλύτερη από μια ξαναρωτάω σε ένα μαγαζάκι που πουλούσε είδη τέχνης... στον άγιο Νικήτα.
Και ξεκινάω,νηστικός πεινασμένος κουρασμένος και με 4ωρες ύπνο προς το άγνωστο. Φτάνω στο κάθισμα και αντικρίζω μια τεράστια παραλία με εκατοντάδες ξαπλώστρες τελείως άδεια. Ρωτάω σε ένα μπιτς μπαρ– ξενοδοχείο
- Εδώ είναι το κάθισμα;
- Ναι
- Ο κόσμος που είναι;
- Α το πρωί γίνεται πανικός, το βράδυ εδώ έτσι είναι.
Ε φυσικά έφυγα, με την ώρα να κοντεύει 11,οταν έφτασα στον άγιο Νικήτα που για μένα ήταν ένα παραδεισένιο μέρος.
Που θέλω να καταλήξω. Ότι αντλωντας πληροφορίες αρχικά από τον περιπτερά και μετέπειτα από το μαγαζάκι, εξασφάλισα απ το πουθενά και την διανυκτέρευση μου αλλά και ένα γεύμα σε ένα πανέμορφο μέρος. Σιγά το γεγονός, αλλά δεν είναι έτσι. Αν είσαι χύμα στο κύμα όπως εγώ, οποιαδήποτε πληροφορία που θα άντλησης και φυσικά ανάλογα το ποια επιλογή θα κάνεις, κάνει τη διαφορά μεταξύ μιας επιτυχημένης ή αποτυχημένης ταξιδιωτικής εμπειρίας. Πόσο μάλλον όταν διακυβεύονται ο ύπνος και η σήτηση σου. Τώρα θα μου πείτε μα το φαγητό ήταν προσωπικό στο κόλλημα το που και το πως θα το γευτείς. Ναι αλλά εφόσον ήμουν μόνος ήταν για μένα, η μοναδική νυχτερινή διασκέδαση των διακοπών μου. Μια διασκέδαση που δεν ήθελα επουδενί να την στερηθώ.
Άγιος Νικήτας
Αντε να πω και μια μικρή ιστορία έτσι για να μην έχετε παράπονο...
Πάω να φάω σε ένα ωραίο ταβερνάκι. Αφού παραγγέλνω, ε φαντάζομαι ξέρετε τι
Βρε άστο κάτω πεινάω
Παρατηρούσα το αφεντικό του μαγαζιού, το πος πληρωνόταν τις παραγγελίες. Φανταστείτε ένα τύπο στα 60, βαρύς σαν πεπόνι φαλακρό με το στυλό στο αυτί να ακουμπάει με ύφος το χέρι στο τραπέζι και αφού σε αργή κίνηση τραβήξει το στυλο να λέει
- Τι έχουμε...Α μια χωριάτικη μια πατάτες,ναι...Α έχετε και κολοκυθάκια...πόσο ρετσίνα ήπιαμε...Α πολύ ωραία
Να αθρίζει τα ποσά στο τεφτέρι και να συνεχίσει ...33,20 δωσε 33...Ο τύπος ήταν λες και ξεπήδησε από τις ελληνικές ταινίες του 60. Απίστευτο θράσος ύφος και στυλ, βλέποντας τον, διασκέδαζα αλλά και εκνευριζόμουν. Ντεμέκ σου έκοβε τα δεκάλεπτα αλλά δε σου έκοβε απόδειξη και καβατσωνε το μπουρμπουάρ των υπαλλήλων. Άντε για όλα αυτά λες ας πάει στην ευχή όμως το στυλ που το βάζεις
Έρχεται σε μένα να πληρωθεί, τα ίδια ...
- Τι πήρες...Α κοτόπουλο...χωριάτική...Α ναι έχεις και ένα νερό...15,50 δώσε 15
Εμένα εντωμεταξύ να μου έχουν πεταχτεί τα μάτια έξω και φυσικά είχα υπολογίσει το λογαριασμό
- Το ψωμί πόσο κάνει 3 €;
- Όχι δύο...
- Ναι αλλά έτσι βγαίνουν 14... του λέω
- Ναι ναι μπερδεύτηκα έχεις δίκιο...Ε κόψτε μια απόδειξη του παλικάρι
Καραβάτζωνε και λεφτά από τους πελάτες, απίστευτος σε βαθμό που το ζητούσε ο κώλ...την καταγγελία, αλλά δε βαριέσαι τι σόι έλληνες είμαστε ...
Μετά το σόου του μαγαζάτορα, πήγα στο κάθισμα και κοιμήθηκα σε μια ξαπλώστρα ανάμεσα σε εκατοντάδες αδειες
Τελευταία επεξεργασία:
nikanthi
Μέλος
Χαίρομαι που σου αρέσει. Αυτός ήτανε ο αρχικός σκοπός,να κάνω ένα εύθυμο κείμενο φυσικά όσο μπορώ, για να είναι ευχαριστώ προς την ανάγνωση του. Φυσικά για να το πετύχω αυτό πολλές φορές ξεπερνάω τα όρια του σαρκασμού όπως είπα και στο πρόλογο .Το άσχημο θα ήταν αν το έκανα και δεν είχε απήχηση. Εύχομαι και η συνέχεια του να μη σε απογοητεύσει. ..
Τελευταία επεξεργασία:
ΗΛΙΑΣ
Μέλος
Χα χα χα !!!! Ρε φίλε σε διαβάζω και μου φεύγουν τα "ψυχολογικά" μου.......συνέχισε να μας τρελένεις !!!
nikanthi
Μέλος
Χαίρομαι χαίρομαι. Από δω και Μπρος μου βγαίνει σιγά-σιγά το συγγραφικό μου ανορθόγραφο ταπεραμέντο... Πιστεύω ότι γίνεται όσο πάει καλύτερα το κείμενο...
sirax
Μέλος
Σε παρακολουθώ!
nikanthi
Μέλος
Ημέρα 7 Παρασκευή 08/08/2014
https://maps.google.com/maps?saddr=Άγιος Νικήτας, Ελλάδα&daddr=Πόρτο Κατσίκι to:δουκατο to:Άγιος Νικήτας, Ελλάδα to:Νικ. Στρατού to:Βαρεταδα, Αιτωλοακαρνανία, Ελλάδα to:Τρίκλινο, Αιτωλοακαρνανία, Ελλάδα to:Φραγκίστα, Ευρυτανία, Ελλάδα to:Καρπενήσι, Ευρυτανία, Ελλάδα&hl=el&ie=UTF8&ll=38.769075,21.172028&spn=0.673478,1.322479&sll=38.789416,21.645813&sspn=0.673286,1.322479&geocode=FSLhTwIdUYg6ASnH67MEoUxcEzGj84bi2pZeHg;FewBTQIdCpM5ASmhC3Jv67pdEzHWaINIb5Hl7w;FQVwTAIdhXU5ASmfRDyHP7tdEzFrUI0LHCObXA;FSLhTwIdUYg6ASnH67MEoUxcEzGj84bi2pZeHg;FVbdUQIdDNU-AQ;FZ4UUQIdiNJEASmzo8KooZBeEzHGpzyvIVCSEA;FW6vUgIdUzZHASl7laDkdb9eEzHAybriLL0ABQ;FeD5UQIdn4FJASlrx4gNLcJeEzFTWPuu7XmqFQ;FWjLUQIdNotMASk_qq7Y-95eEzH9hikzkawbFQ&oq=καρπενιση&mra=ls&t=m&z=10
Όταν ήμουνα μικρός και πηγαίναμε οικογενειακές διακοπές, μόλις γυρνούσαμε με ρωτούσε ο παππούς
- Νικολάκη πόσα μπάνια έκανες;
- 30 παππού
- Καλά πώς εκανες 30 αφού 15 μέρες μόνο πήγατε διακοπές;
- Ε να, ενα το πρωί και ενα το απόγευμα.
- Α έτσι πάει;
- Ε ναι βρε πάππου, τι είναι αυτα που με ρωτάς;
Εγώ εκείνο το πρωί που ξύπνησα στη θάλασσα και έκανα μπάνιο μόνο στη ντουζιέρα, μετράει για μπάνιο ή όχι;
Δεν ξέρετε; Ε καλά μέχρι να το σκεφτείτε εγώ πάω για το Πόρτο Κατσίκι.
Όταν έφτασα στην παραλία δεν ήτανε κανείς, αντίκρισα την απόλυτη ομορφιά με απόλυτη γαλήνη
Αν είχα μια πιο περιωπής φωτογραφική μηχανή ή έστω φωτογραφική μηχανή και όχι το Κ... θα μιλούσα κάλλιστα για καρτποστάλ,αλλά τι να κάνουμε ας πρόσεχα.
Η παραλία για όσους δεν έχουν πάει μπορώ να πω ότι χωρίζεται στη μέση, μιας και τα βράχια σε ένα σημείο φτάνουν σχεδόν μέχρι τη θάλασσα και αν έχει κύμα, τι φτάνουν σίγουρα. Μη φανταστείτε τίποτα το δύσκολο για να περάσεις από τη μια πλευρά στην άλλη, ούτε ενα μετρό ιστορία δεν είναι.
Μετά από λίγο σκάσαν μύτη και κάτι Βούλγαρη, ήταν μια οικογένεια με ένα κοριτσάκι που μόνο αυτο μιλούσε ελληνικά, και με ρωτάει
- Είπαμε με την οικογένεια μου να κάτσουμε εκεί κάτω από το βράχο ( Αυτό σας σπηλιά που φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία ) Για να μη μας κάψει ο ήλιος, από την άλλη πλευρά έχει κανένα καλύτερο μέρος με σκιά;
- Όχι εδώ είναι καλύτερα, αλλά πάνε δες μόνη σου!
Δηλαδή έλεος, τόση πρωινή βαρεμάρα, προτίμησε να με ρωτήσει παρά να περπατήσει ενα μετρό , έλεος!
Έβγαλα κάτι τελευταίες φωτογραφίες
Και ξεκίνησα για την άκρη του νησιού, το ακρωτήρι.
Εκει μου δημιουργήθηκε ένας εσωτερικός διαπληκτισμός με τον εαυτό μου. Που να πάω, να κάνω το γύρο του νησιού η να γυρίσω πίσω από την διαδρομή που ήρθα, να πάω στο κάθισμα εκεί που διανυκτέρευσα χθες να δω κανένα κωλο...Ε...Να ακούσω μουσική ήθελα να πω . Τελικά μετά από πολύ σκέψη φαντάζομαι ξέρετε τι επέλεξα, μα φυσικά να δω...Ε να πιω ένα καφεδάκι, δεν γαμι...και το νησί...
Αλλά ήμουν τόσο τυχερός που τελικά δεν είχε ψυχή, ήταν ακόμα πρωί.
Αν έχεις τύχη διάβαινε ένα πράμα...
Πρώτου να αποχαιρετήσω το νησί, κοιτάω μία το μπάξτερ, ο χάρτης είχε κάνει φτερά. Τώρα,απλά τα πράγματα φτάνοντας στη Βόνιτσα αναγκάστηκα να αγοράσω άλλον. Διασχίζοντας την, βλέπω στη μέση του δρόμου
Και φυσικά σταματάω να το αποθανατίσω.Παραδίπλα ήταν δύο σαραντάρηδες που απολάμβαναν το μεσημεριανό τους μεζέ και ενω τους πλησιάζω τους ρωτάω
- Εκκλησία με φανάρια πρώτη φορά βλέπω
- Μα για να μην πέσει κανείς επάνω της, τα βαλαμε
Και πιάσαμε κουβέντα
- Να σας ρωτήσω; Προς τα που να πάω, θέλω να διασχίσω βουνά από όμορφους ορεινούς δρόμους. Να πάω Άρτα η Καρπενήσι;
- Καρπενήσι και το ρωτάς, θα συνεχίσεις τον δρόμο όλο ευθεία, στη διασταύρωση που λέει προς Καρπενήσι δεν θα στρίψεις,και στο πρώτο δρόμο που θα βρεις θα κόψεις δεξιά μέσα στο βουνό...Θα μείνεις με το στόμα ανοιχτό...αλλά έλα πρώτα να σε κεράσουμε ένα τσιπουράκι
Φυσικά και αρνήθηκα. Αν έπινα τσίπουρό ντάλα μεσημέρι με 37 βαθμούς Κελσίου και την κούραση που είχα, τρεις μέρες θα κοιμόμουν και το μόνο στομα που θα άνοιγα, θα ήταν... από το ροχαλητό μου.
Τώρα τη είδα, Ε πάρτε μια μικρή γεύση
Γεφύρι Βέργας
Ένα σημείο με απίστευτη θέα από ψηλά. Φυσικά, εννοείται στάση για καφέ και τσιγάρο, εκεί προσπαθώντας να παρκάρω το φέιζερ στην κατάλληλη πόζα ( Πόζες περνάμε, φωτογραφίες τραβούσαμε αλλά φωτογραφική μηχανή δεν είχαμε,αμ πως! ) Κουτούλησα με δύναμη σε ένα κλαδί, ευτυχώς που φορούσα το κράνος αλλιώς τα ράμματα δεν τα γλιτώνα
Εκεί όμως που πραγματικά έμεινα παγωτό ήταν όταν έφτασα στην λίμνη Κρεμαστών
Δεν ξέρω πως μπορώ να περιγράψω αυτήν την ομορφιά, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι φανταστείτε δεκάδες μικρά νησάκια μέσα σε μια πανέμορφη λίμνη που το καθένα από αυτά περιτριγυριζόταν από μια παραλία. Τι μέρος είναι αυτό, τύφλα να 'χουν οι Μπαχάμες και δεν είμαι καθόλου υπερβολικός. Είχε μια καντίνα πάνω στο δρόμο, σταματάω και πίνω τη μοναδική μπυρα που απόλαυσα στο ταξίδι, οσο τριγυρνούσα μόνος
- Τι μέρος είναι αυτό, λέω στη καντίνιέρησα με δέος
- Είδες...Πανέμορφα δεν είναι
- Καλά έχουμε τέτοια ομορφιά στην Ελλάδα και την έχουμε αφήσει αναξιοποίητη;
- Μη νομίζεις, η στάθμη του νερού το χειμώνα ανεβαίνει, αλλά υπάρχουν τρόποι. Η Αυστραλοι ενδιαφέρθηκαν να αγοράσουν όλη την λίμνη, να χτίσουν ξενοδοχειακές μονάδες και η υπόθεση κόλλησε πόσα χρόνια στη γραφειοκρατία. Τι ψάχνεις να βρεις ...
- Κρίμα τι να πω ...
- Τι μου λες τώρα. Τη γέφυρα αυτή που βλέπεις την έχτισαν οι γερμανοί το 70 και δεν υπήρχε δρόμος. Ο δρόμος έγινε μετά από 20 χρόνια. Με τα μουλάρια περνούσαμε απέναντι, εντωμεταξύ ο χάρτης εδείχνε ότι υπήρχε δρόμος και ερχόντουσαν οι ξένοι κι εμέναν σύξυλη... αφού δεν μπορούσαν να περάσουν απέναντι
- Πλάκα μου κάνεις
- Όχι
Τώρα τι μπορείς να πεις για το μεγαλείο της χώρας μας. Η ενλόγω γέφυρα.
Βρε ευτυχώς που υπήρχε γέφυρα δε λες, αλλιώς θα γυρνούσα πίσω…
- Που πας;
- Καρπενήσι
- Ούτε να το σκέφτεσαι. Βλέπεις εκείνη την μαυρίλα ανάμεσα στα βουνά, εκεί είναι το Καρπενήσι και γίνεται χαλασμός. Περίμενε να περάσει η μπόρα και μετά ξεκινά.
Όπως και έγινε, αλλά όλη αυτή η αναμονή με έβγαλε εκτός προγραμματισμού. Ήθελα να πάω Καρπενήσι και μετά να κατέβω Ναύπακτο για να διανυκτερεύσω. Αφού με τα βουνά και τον ύπνο είχα θέμα.
Να βροντάει, να φυσάει να νυχτώνει και εγώ κάθε δευτερόλεπτο να τραβάω φωτογραφίες. Ε δεν θα φτάσω ποτέ, εδώ κόσμος καίγεται και εγώ... άντε . Και μιλάμε για κρύο όχι αστεία, ψόφησα απ το κρύο.Ούτε Φεβρουάριο μήνα στη Θεσσαλονίκη δε τον είχα δαγκώσει τόσο.Αφού φόρεσα και το αδιάβροχο πάνω απο το μπουφάν και πάλι τουτουριαζα, αλλά όπως είπαμε εγώ το χαβά μου
Φτάνω Καρπενήσι και τρέμω σα το ψάρι. Υγρασία και παγωνιά. Αρχές Αυγούστου και είχε 12 βαθμούς, τα πάντα να είναι μούσκεμα...έβρεξε πολύ ρωτάω έναν περαστικό...κατακλυσμός. Πωπώ να ναι καλά η καντηνιερισα σκέφτηκα,με έσωσε .
Εν τω μεταξύ εκεί μου συνέβη το άλλο περίεργο φτάνοντας… όσοι δεν γνωρίζουν το Καρπενήσι έχει δύο κεντρικούς δρόμους ένας είναι η άνοδος και ένας η κάθοδος που καταλήγουν και οι δύο στην κεντρική πλατεία, σχηματίζοντας ουσιαστικά ένα τρίγωνο, μια μύτη. Από τη μία φτάνεις από την άλλη φεύγεις απλά τα πράγματα, συμφωνείτε… και ομως όχι
Με το που έφτασα, εγώ ανέβηκα εναγνοια μου από το μονόδρομο επάνω, με έβριζαν αλλά δεν έδωσα και πολλή σημασία. Αφού έκανα ένα τσιγάρο να στανιάρω, λέω να κάνω μια γύρα στην πόλη. Ε κατεβαίνω νομιμότητα, στρίβω αριστερά για να ξανανέβω προς τα πάνω,παντού αδιέξοδα και δρομάκια που οδηγούσαν αλλού. Που έμπλεξα λέω πως θα ανέβω επάνω, ρωτάω δυο γιαγιάδες...ξευτίλα αλλά περιμένετε και τη συνέχεια
- Αγόρι μου, επειδή κάνουν εργα στον κεντρικό δρόμο που ανεβαίνει, πρέπει να συνεχίσεις από εδώ που είσαι όλο ευθεία και μετά από 2 km να ξαναστρίψεις αριστερά. Μετά ο δρόμος θα σε βγάλει
- Δηλαδή θα πρέπει να κάνω 4 km για μια απόσταση 200 m
- Ναι
- Καλά σας ευχαριστώ...και πήγα από το μονόδρομο. Δηλαδή έλεος!
Τι και αν έφαγα τρία σάντουιτς με διπλή πίτα ακόμα δεν είχα συνέρθει από το κρύο. Φορούσα κοντομάνικο,φούτερ μπλούζα, το μπουφάν της μηχανής χωρίς την επένδυση (καλοκαίρι ήταν μωρε,γιατί να το πάρω) το αδιάβροχο και έτρεμα. Και έβλεπα τους ντόπιους με τα κοντομάνικα να περπατούν άνετα
Τώρα το που κοιμήθηκα ...Είναι μεγάλη ιστορία, ας πούμε οτι άπλα επιβίωσα...κάπου κοντά στα ΚΤΕΛ βρήκα μια καβατζα και δαγκώνοντας τον αποκοιμήθηκα
https://maps.google.com/maps?saddr=Άγιος Νικήτας, Ελλάδα&daddr=Πόρτο Κατσίκι to:δουκατο to:Άγιος Νικήτας, Ελλάδα to:Νικ. Στρατού to:Βαρεταδα, Αιτωλοακαρνανία, Ελλάδα to:Τρίκλινο, Αιτωλοακαρνανία, Ελλάδα to:Φραγκίστα, Ευρυτανία, Ελλάδα to:Καρπενήσι, Ευρυτανία, Ελλάδα&hl=el&ie=UTF8&ll=38.769075,21.172028&spn=0.673478,1.322479&sll=38.789416,21.645813&sspn=0.673286,1.322479&geocode=FSLhTwIdUYg6ASnH67MEoUxcEzGj84bi2pZeHg;FewBTQIdCpM5ASmhC3Jv67pdEzHWaINIb5Hl7w;FQVwTAIdhXU5ASmfRDyHP7tdEzFrUI0LHCObXA;FSLhTwIdUYg6ASnH67MEoUxcEzGj84bi2pZeHg;FVbdUQIdDNU-AQ;FZ4UUQIdiNJEASmzo8KooZBeEzHGpzyvIVCSEA;FW6vUgIdUzZHASl7laDkdb9eEzHAybriLL0ABQ;FeD5UQIdn4FJASlrx4gNLcJeEzFTWPuu7XmqFQ;FWjLUQIdNotMASk_qq7Y-95eEzH9hikzkawbFQ&oq=καρπενιση&mra=ls&t=m&z=10
Όταν ήμουνα μικρός και πηγαίναμε οικογενειακές διακοπές, μόλις γυρνούσαμε με ρωτούσε ο παππούς
- Νικολάκη πόσα μπάνια έκανες;
- 30 παππού
- Καλά πώς εκανες 30 αφού 15 μέρες μόνο πήγατε διακοπές;
- Ε να, ενα το πρωί και ενα το απόγευμα.
- Α έτσι πάει;
- Ε ναι βρε πάππου, τι είναι αυτα που με ρωτάς;
Εγώ εκείνο το πρωί που ξύπνησα στη θάλασσα και έκανα μπάνιο μόνο στη ντουζιέρα, μετράει για μπάνιο ή όχι;
Δεν ξέρετε; Ε καλά μέχρι να το σκεφτείτε εγώ πάω για το Πόρτο Κατσίκι.
Όταν έφτασα στην παραλία δεν ήτανε κανείς, αντίκρισα την απόλυτη ομορφιά με απόλυτη γαλήνη
Αν είχα μια πιο περιωπής φωτογραφική μηχανή ή έστω φωτογραφική μηχανή και όχι το Κ... θα μιλούσα κάλλιστα για καρτποστάλ,αλλά τι να κάνουμε ας πρόσεχα.
Η παραλία για όσους δεν έχουν πάει μπορώ να πω ότι χωρίζεται στη μέση, μιας και τα βράχια σε ένα σημείο φτάνουν σχεδόν μέχρι τη θάλασσα και αν έχει κύμα, τι φτάνουν σίγουρα. Μη φανταστείτε τίποτα το δύσκολο για να περάσεις από τη μια πλευρά στην άλλη, ούτε ενα μετρό ιστορία δεν είναι.
Μετά από λίγο σκάσαν μύτη και κάτι Βούλγαρη, ήταν μια οικογένεια με ένα κοριτσάκι που μόνο αυτο μιλούσε ελληνικά, και με ρωτάει
- Είπαμε με την οικογένεια μου να κάτσουμε εκεί κάτω από το βράχο ( Αυτό σας σπηλιά που φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία ) Για να μη μας κάψει ο ήλιος, από την άλλη πλευρά έχει κανένα καλύτερο μέρος με σκιά;
- Όχι εδώ είναι καλύτερα, αλλά πάνε δες μόνη σου!
Δηλαδή έλεος, τόση πρωινή βαρεμάρα, προτίμησε να με ρωτήσει παρά να περπατήσει ενα μετρό , έλεος!
Έβγαλα κάτι τελευταίες φωτογραφίες
Και ξεκίνησα για την άκρη του νησιού, το ακρωτήρι.
Εκει μου δημιουργήθηκε ένας εσωτερικός διαπληκτισμός με τον εαυτό μου. Που να πάω, να κάνω το γύρο του νησιού η να γυρίσω πίσω από την διαδρομή που ήρθα, να πάω στο κάθισμα εκεί που διανυκτέρευσα χθες να δω κανένα κωλο...Ε...Να ακούσω μουσική ήθελα να πω . Τελικά μετά από πολύ σκέψη φαντάζομαι ξέρετε τι επέλεξα, μα φυσικά να δω...Ε να πιω ένα καφεδάκι, δεν γαμι...και το νησί...
Αλλά ήμουν τόσο τυχερός που τελικά δεν είχε ψυχή, ήταν ακόμα πρωί.
Αν έχεις τύχη διάβαινε ένα πράμα...
Πρώτου να αποχαιρετήσω το νησί, κοιτάω μία το μπάξτερ, ο χάρτης είχε κάνει φτερά. Τώρα,απλά τα πράγματα φτάνοντας στη Βόνιτσα αναγκάστηκα να αγοράσω άλλον. Διασχίζοντας την, βλέπω στη μέση του δρόμου
Και φυσικά σταματάω να το αποθανατίσω.Παραδίπλα ήταν δύο σαραντάρηδες που απολάμβαναν το μεσημεριανό τους μεζέ και ενω τους πλησιάζω τους ρωτάω
- Εκκλησία με φανάρια πρώτη φορά βλέπω
- Μα για να μην πέσει κανείς επάνω της, τα βαλαμε
Και πιάσαμε κουβέντα
- Να σας ρωτήσω; Προς τα που να πάω, θέλω να διασχίσω βουνά από όμορφους ορεινούς δρόμους. Να πάω Άρτα η Καρπενήσι;
- Καρπενήσι και το ρωτάς, θα συνεχίσεις τον δρόμο όλο ευθεία, στη διασταύρωση που λέει προς Καρπενήσι δεν θα στρίψεις,και στο πρώτο δρόμο που θα βρεις θα κόψεις δεξιά μέσα στο βουνό...Θα μείνεις με το στόμα ανοιχτό...αλλά έλα πρώτα να σε κεράσουμε ένα τσιπουράκι
Φυσικά και αρνήθηκα. Αν έπινα τσίπουρό ντάλα μεσημέρι με 37 βαθμούς Κελσίου και την κούραση που είχα, τρεις μέρες θα κοιμόμουν και το μόνο στομα που θα άνοιγα, θα ήταν... από το ροχαλητό μου.
Τώρα τη είδα, Ε πάρτε μια μικρή γεύση
Γεφύρι Βέργας
Ένα σημείο με απίστευτη θέα από ψηλά. Φυσικά, εννοείται στάση για καφέ και τσιγάρο, εκεί προσπαθώντας να παρκάρω το φέιζερ στην κατάλληλη πόζα ( Πόζες περνάμε, φωτογραφίες τραβούσαμε αλλά φωτογραφική μηχανή δεν είχαμε,αμ πως! ) Κουτούλησα με δύναμη σε ένα κλαδί, ευτυχώς που φορούσα το κράνος αλλιώς τα ράμματα δεν τα γλιτώνα
Εκεί όμως που πραγματικά έμεινα παγωτό ήταν όταν έφτασα στην λίμνη Κρεμαστών
Δεν ξέρω πως μπορώ να περιγράψω αυτήν την ομορφιά, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι φανταστείτε δεκάδες μικρά νησάκια μέσα σε μια πανέμορφη λίμνη που το καθένα από αυτά περιτριγυριζόταν από μια παραλία. Τι μέρος είναι αυτό, τύφλα να 'χουν οι Μπαχάμες και δεν είμαι καθόλου υπερβολικός. Είχε μια καντίνα πάνω στο δρόμο, σταματάω και πίνω τη μοναδική μπυρα που απόλαυσα στο ταξίδι, οσο τριγυρνούσα μόνος
- Τι μέρος είναι αυτό, λέω στη καντίνιέρησα με δέος
- Είδες...Πανέμορφα δεν είναι
- Καλά έχουμε τέτοια ομορφιά στην Ελλάδα και την έχουμε αφήσει αναξιοποίητη;
- Μη νομίζεις, η στάθμη του νερού το χειμώνα ανεβαίνει, αλλά υπάρχουν τρόποι. Η Αυστραλοι ενδιαφέρθηκαν να αγοράσουν όλη την λίμνη, να χτίσουν ξενοδοχειακές μονάδες και η υπόθεση κόλλησε πόσα χρόνια στη γραφειοκρατία. Τι ψάχνεις να βρεις ...
- Κρίμα τι να πω ...
- Τι μου λες τώρα. Τη γέφυρα αυτή που βλέπεις την έχτισαν οι γερμανοί το 70 και δεν υπήρχε δρόμος. Ο δρόμος έγινε μετά από 20 χρόνια. Με τα μουλάρια περνούσαμε απέναντι, εντωμεταξύ ο χάρτης εδείχνε ότι υπήρχε δρόμος και ερχόντουσαν οι ξένοι κι εμέναν σύξυλη... αφού δεν μπορούσαν να περάσουν απέναντι
- Πλάκα μου κάνεις
- Όχι
Τώρα τι μπορείς να πεις για το μεγαλείο της χώρας μας. Η ενλόγω γέφυρα.
Βρε ευτυχώς που υπήρχε γέφυρα δε λες, αλλιώς θα γυρνούσα πίσω…
- Που πας;
- Καρπενήσι
- Ούτε να το σκέφτεσαι. Βλέπεις εκείνη την μαυρίλα ανάμεσα στα βουνά, εκεί είναι το Καρπενήσι και γίνεται χαλασμός. Περίμενε να περάσει η μπόρα και μετά ξεκινά.
Όπως και έγινε, αλλά όλη αυτή η αναμονή με έβγαλε εκτός προγραμματισμού. Ήθελα να πάω Καρπενήσι και μετά να κατέβω Ναύπακτο για να διανυκτερεύσω. Αφού με τα βουνά και τον ύπνο είχα θέμα.
Να βροντάει, να φυσάει να νυχτώνει και εγώ κάθε δευτερόλεπτο να τραβάω φωτογραφίες. Ε δεν θα φτάσω ποτέ, εδώ κόσμος καίγεται και εγώ... άντε . Και μιλάμε για κρύο όχι αστεία, ψόφησα απ το κρύο.Ούτε Φεβρουάριο μήνα στη Θεσσαλονίκη δε τον είχα δαγκώσει τόσο.Αφού φόρεσα και το αδιάβροχο πάνω απο το μπουφάν και πάλι τουτουριαζα, αλλά όπως είπαμε εγώ το χαβά μου
Φτάνω Καρπενήσι και τρέμω σα το ψάρι. Υγρασία και παγωνιά. Αρχές Αυγούστου και είχε 12 βαθμούς, τα πάντα να είναι μούσκεμα...έβρεξε πολύ ρωτάω έναν περαστικό...κατακλυσμός. Πωπώ να ναι καλά η καντηνιερισα σκέφτηκα,με έσωσε .
Εν τω μεταξύ εκεί μου συνέβη το άλλο περίεργο φτάνοντας… όσοι δεν γνωρίζουν το Καρπενήσι έχει δύο κεντρικούς δρόμους ένας είναι η άνοδος και ένας η κάθοδος που καταλήγουν και οι δύο στην κεντρική πλατεία, σχηματίζοντας ουσιαστικά ένα τρίγωνο, μια μύτη. Από τη μία φτάνεις από την άλλη φεύγεις απλά τα πράγματα, συμφωνείτε… και ομως όχι
Με το που έφτασα, εγώ ανέβηκα εναγνοια μου από το μονόδρομο επάνω, με έβριζαν αλλά δεν έδωσα και πολλή σημασία. Αφού έκανα ένα τσιγάρο να στανιάρω, λέω να κάνω μια γύρα στην πόλη. Ε κατεβαίνω νομιμότητα, στρίβω αριστερά για να ξανανέβω προς τα πάνω,παντού αδιέξοδα και δρομάκια που οδηγούσαν αλλού. Που έμπλεξα λέω πως θα ανέβω επάνω, ρωτάω δυο γιαγιάδες...ξευτίλα αλλά περιμένετε και τη συνέχεια
- Αγόρι μου, επειδή κάνουν εργα στον κεντρικό δρόμο που ανεβαίνει, πρέπει να συνεχίσεις από εδώ που είσαι όλο ευθεία και μετά από 2 km να ξαναστρίψεις αριστερά. Μετά ο δρόμος θα σε βγάλει
- Δηλαδή θα πρέπει να κάνω 4 km για μια απόσταση 200 m
- Ναι
- Καλά σας ευχαριστώ...και πήγα από το μονόδρομο. Δηλαδή έλεος!
Τι και αν έφαγα τρία σάντουιτς με διπλή πίτα ακόμα δεν είχα συνέρθει από το κρύο. Φορούσα κοντομάνικο,φούτερ μπλούζα, το μπουφάν της μηχανής χωρίς την επένδυση (καλοκαίρι ήταν μωρε,γιατί να το πάρω) το αδιάβροχο και έτρεμα. Και έβλεπα τους ντόπιους με τα κοντομάνικα να περπατούν άνετα
Τώρα το που κοιμήθηκα ...Είναι μεγάλη ιστορία, ας πούμε οτι άπλα επιβίωσα...κάπου κοντά στα ΚΤΕΛ βρήκα μια καβατζα και δαγκώνοντας τον αποκοιμήθηκα
Τελευταία επεξεργασία: