Markas
Μέλος
Το δικό σου είναι πιο ωραίο, φαίνομαι και εγώ, μια χαρά.
Δεν ανεβάζω το δικό μου
12/2_Αστερουσια (κρητικατσα edition)
- Thread starter Nick_990
- Ημερομηνία δημιουργίας
Δεν ανεβάζω το δικό μου
Adventure950
Παντού πορτοκαλί!
KORAX
Γερολυκος
Ελα ρε,αυτο μου θυμισε αυτο με τους πεντε ποντιους που βιδωνανε τον γλομπο
mitch
Μέλος
Markas
Μέλος
Ανεμοδαρμένοι
12/2/2017
.
Markas
Μέλος
Το ραντεβού στο κλασικό σημείο. Η παρέα του Ηρακλείου, Γιάννης(Yamaha Tenere) Νίκος (990 Adventure) και εγώ, Νίκος (F800GS) υποδεχόμαστε τη παρέα από Άγιο: Βαγγέλης (950 Adventure S, η Γκαμήλα), Μιχάλης (990 Adventure), Παναγιώτης (Africa twin) και Γιώργος (F800GS νέο)
Εδώ οι μηχανές με Γιάννη πλην υπόλοιπων.
Το νέο απόκτημα, για να δούμε στη πρώτη βόλτα πως θα είναι;
Εδώ οι μηχανές χωρίς Γιάννη αλλά μετά των υπολοίπων.
Εδώ οι μηχανές με Γιάννη πλην υπόλοιπων.
Το νέο απόκτημα, για να δούμε στη πρώτη βόλτα πως θα είναι;
Εδώ οι μηχανές χωρίς Γιάννη αλλά μετά των υπολοίπων.
Τελευταία επεξεργασία:
Markas
Μέλος
Χωρίς τη Κική, η βόλτα είναι πάντα φτωχότερη σε φωτογραφίες, κάτι βγάλαμε πάντως. Το ξεκίνημα, συννεφιασμένο, παγωμένο (μέχρι 4 είδαμε) και βροχερό. Όλα αυτά, μέχρι την Αγία Βαρβάρα βέβαια. Μετά, μπαίνουμε στο νότο και αλλάζουμε κλίμα.
Εδώ, μας υποδέχεται η Γέργερη με ένα ουράνιο τόξο!
Γέργερη
Εδώ, μας υποδέχεται η Γέργερη με ένα ουράνιο τόξο!
Γέργερη
Τελευταία επεξεργασία:
Markas
Μέλος
Βρίσκουμε τον νέο, ακόμα υπό κατασκευή εθνικό που βγάζει Μοίρες, σε ελάχιστο χρόνο είμαστε πλέον Μεσσαρά.
Απαραίτητη η στάση.
Βενζίνα για τους κατόχους 950-990, κατούρημα για τους πρώην κατόχους 950-990.
Η παρέα δυνατή, έτσι, δεν αργούμε να φτάσουμε παραλιακά πάλι, στο Νότιο Κρητικό πέλαγος αυτή τη φορά.
Είμαστε στα Αστερούσια, στη νότια πλευρά τους, και απολαμβάνουμε τον συνδυασμό βουνού – θάλασσας.
Απαραίτητη η στάση.
Βενζίνα για τους κατόχους 950-990, κατούρημα για τους πρώην κατόχους 950-990.
Η παρέα δυνατή, έτσι, δεν αργούμε να φτάσουμε παραλιακά πάλι, στο Νότιο Κρητικό πέλαγος αυτή τη φορά.
Είμαστε στα Αστερούσια, στη νότια πλευρά τους, και απολαμβάνουμε τον συνδυασμό βουνού – θάλασσας.
Markas
Μέλος
Για τους περισσότερους, τα μέρη είναι άγνωστα. Βγάλε φώτο εδώ, πήγαινε πιο σιγά εκεί, σπάμε την ουρά σε πολλά μικρά κομμάτια, δε χανόμαστε όμως μιας και ο παραλιακός δρόμος είναι ουσιαστικά ένας, σύμμικτος, χώμα με άσφαλτο για την ώρα.
Νίκος
Βαγγέλης και Γιώργος
Μιχάλης.
Οι άλλοι, δεν έκατσε καλή φώτο, τι να κάνουμε
Νίκος
Βαγγέλης και Γιώργος
Μιχάλης.
Οι άλλοι, δεν έκατσε καλή φώτο, τι να κάνουμε
Markas
Μέλος
Φτάνουμε Λέντα και συνεχίζουμε παραλιακά ανατολικά μέχρι το λιμανάκι. Πλέον είμαστε 100% χώμα και αρχίζουμε τα ανεβοκατεβάσματα στους λόφους που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα. Ο αέρας, έντονος, ενοχλητικός, με προσοχή όμως συνεχίζουμε να απολαμβάνουμε τη διαδρομή.
Markas
Μέλος
Σύντομα, φτάνουμε στη παραλία Τρυπητή, όπου εκβάλει ο ομώνυμος ποταμός και τελειώνει και το γνωστό φαράγγι. Λίγο παιχνιδάκι πρώτα από τα παιδιά στη λάσπη;
Οκ, οκ, δεν είναι τελείως φλώρος ο Νίκος μας. Είχε ξαναπεράσει, πρώτος πρώτος μάλιστα, απλά δεν το είχα πιάσει σε βίντεο. Ορίστε όμως μία φωτογραφία, να μη λέτε δηλαδή.
Οι κάτοχοι 990 παίζουν με τις λάσπες, οι πρώην κάτοχοι 990 αγναντεύουν τη θέα.
Σας είπα πως όταν κάνει κρύο λέει συσφίγγουν τα αγγεία και ζορίζουν κάτι άλλα εκεί, πολύ πολύπλοκα, γίνεται και κάτι ακόμα και εν τέλει σου έρχεται κάθε τρεις και λίγο κατούρημα όταν κάνει κρύο. Σήμερα φάγαμε από 4-11 βαθμούς, οπότε αφήσαμε όλοι μας πολλαπλώς το στίγμα μας.
Οκ, οκ, δεν είναι τελείως φλώρος ο Νίκος μας. Είχε ξαναπεράσει, πρώτος πρώτος μάλιστα, απλά δεν το είχα πιάσει σε βίντεο. Ορίστε όμως μία φωτογραφία, να μη λέτε δηλαδή.
Οι κάτοχοι 990 παίζουν με τις λάσπες, οι πρώην κάτοχοι 990 αγναντεύουν τη θέα.
Σας είπα πως όταν κάνει κρύο λέει συσφίγγουν τα αγγεία και ζορίζουν κάτι άλλα εκεί, πολύ πολύπλοκα, γίνεται και κάτι ακόμα και εν τέλει σου έρχεται κάθε τρεις και λίγο κατούρημα όταν κάνει κρύο. Σήμερα φάγαμε από 4-11 βαθμούς, οπότε αφήσαμε όλοι μας πολλαπλώς το στίγμα μας.
Markas
Μέλος
Το φαράγγι της Τρυπητής, σύντομο, όμως πολύ εντυπωσιακό, Το μοναδικό που μπορεί να περαστεί οδικώς από χωματόδρομο στην Κρήτη. Αυτήν τη φορά ο ποταμός ήταν ναι μεν ξερός, είχε όμως από προηγούμενη νεροποντή προλάβει να διαλύσει σε αρκετά σημεία το δρόμο. Αποτέλεσμα; Μία ανώδυνη για αναβάτη και μηχανή πτώση λόγω σβησίματος σε κακή στιγμή για το νεότερο από τα δυο 800ρια.
Το Xtrailπάντως από πίσω, δε μπορούσε να περάσει το τελευταίο κομμάτι και ο μπάρμπας αναγκάζεται να κτίζει σιγά σιγά διάδρομο με πέτρες.
Το Xtrailπάντως από πίσω, δε μπορούσε να περάσει το τελευταίο κομμάτι και ο μπάρμπας αναγκάζεται να κτίζει σιγά σιγά διάδρομο με πέτρες.
Markas
Μέλος
Το πρόγραμμα λέει ανάβαση από Τρυπητή προς Καπετανιανά. Χωματόδρομος, μέτριος ή κακός, ανάλογα την εποχή, πες θα το παλέψουμε. Αυτό όμως που δεν υπολογίσαμε ήταν ο αέρας.
Είμαι πρώτος με δευτέρα στο σασμάν, πηγαίνω χαλαρά παρά τον αέρα, ξαφνικά σε ένα διάσελο βαράει απίστευτες ριπές από πλάγια αριστερά! Με βγάζουν εκτός πορείας και εκτός δρόμου δεξιά, ευτυχώς δεν υπάρχει άμεσα κάποιο εμπόδιο, πατάω φρένο, μπαίνει το ABS όμως ο αέρας με βαράει πλάγια πίσω τώρα και με τον ανεμοθώρακα και το σώμα μου να λειτουργούν ως πανιά,ΔΕ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΤΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ, ουφ, σταμάτησε! Και τώρα; Είμαι 45 μοίρες εκτός πορείας δεξιά, εκτός δρόμου και έχω αναγκαστική κλίση 45 μοιρών πλάγια στη μηχανή για να μπορώ ίσα ίσα να κρατάω τη μηχανή να μη μου τη πετάξει από την άλλη μαζί με εμένα. Έχω παγιδευτεί! Δε μπορώ να βγάλω τα χέρια από το τιμόνι, δε μπορώ να κάνω ούτε μπρος ούτε πίσω, δε μπορώ καν να αλλάξω ταχύτητα να βάλω πρώτη μπας και ξεκινήσω, ούτε καν να ανοίξω τη ζελατίνα του κράνους για να προσπαθήσω να συνεννοηθώ! Το μόνο που μπορώ είναι να μένω με προσπάθεια ακίνητος και να κρατάω τη μηχανή να μη πέσει!
Κοιτάζω πίσω μου, βλέπω τον Γιάννη και τον άλλο Νίκο στην ίδια ακριβώς κατάσταση με εμένα.
Ο Γιώργος με το 800 μας προσπερνάει προς στιγμήν, λέω τα κατάφερε, μία ριπή όμως του στρίβει και αυτού το τιμόνι δεξιά, κόβει για να μη βγει εκτός δρόμου, άλλη μία ριπή, εκτοξεύεται αυτός, πάρε κάτω τη μηχανή δεύτερη πτώση για τη παρέα σήμερα. (Απολογισμός; Μία μικρή γρατζουνιά ανάξια λόγου)
Οι τελευταίοι τρεις, ψυλλιασμένοι πλέον, πάνε τέρμα αριστερά, γκάζι, με δυσκολία περνάνε εν τέλει.
Μένουμε οι τρεις μας, Νίκος-Γιάννης και εγώ, στην ίδια θέση, πλαγιασμένοι με κλίσεις που δεν έχω καταφέρει ποτέ χωρίς να πέσω, να περιμένουμε βοήθεια από τα παιδιά που φεύγουν μακρύτερα ψάχνοντας τόπο και τρόπο για να παρκάρουν τις μηχανές χωρίς να τις βρούνε κάτω σε κλάσματα του δευτερολέπτου.
Δοκιμάζω σκαστό ξεκίνημα με δευτέρα, μου σβήνει, δεν έχω εξάλλου περιθώριο να πάω ευθεία πολύ, πρέπει να στρίψω εν στάση, αλλά πως;
Για τον Γιάννη, πως είναι χρυσό παιδί και αλτρουιστής σε πολλές περιπτώσεις, το ξέρω και εγώ και πολλοί άλλοι. Η έκπληξη για εμένα όμως ήταν ο Νίκος που με μία κίνηση αφήνει κάτω το αγαπημένο του ΚΤΜ και κουτρουβαλάει προς εμένα για να με βοηθήσει, κάτι που δείχνει αν μη τι άλλο μία ποιότητα ανθρώπου! Αμέσως μετά παρατάει τη δικιά του και ο Γιάννης και πλέον, με δύο άτομα να με κρατάνε, κάνω λίγο πίσω, ισιώνω τη πορεία λίγο, ξαναδοκιμάζω δευτέρα ταχύτητα σκαστή από τις 5000 στροφές και εκτοξεύομαι μπροστά. (δε τολμούσα να σηκώσω το πόδι για να αλλάξω ταχύτητες)
Παρκάρω σε ένα απάνεμο σημείο δίπλα σε βράχο (αν πέσει να πέσει μικρό ύψος) και τρέχω πίσω να δω τι κάνουν οι άλλοι. Επιστρέφοντας, το θέαμα είναι τρομακτικό! Τρεις μηχανές κάτω παρατημένες και τρεις αναβάτες να προσπαθούν ουρλιάζοντας μέσα από τα κράνη να συνεννοηθούν. Πρώτα, με πολύ κόπο περνάμε το 800 του Γιώργου. Έπειτα, πάλι με κόπο σηκώνουμε και περνάμε το 990 του Νίκου.
Είμαι πρώτος με δευτέρα στο σασμάν, πηγαίνω χαλαρά παρά τον αέρα, ξαφνικά σε ένα διάσελο βαράει απίστευτες ριπές από πλάγια αριστερά! Με βγάζουν εκτός πορείας και εκτός δρόμου δεξιά, ευτυχώς δεν υπάρχει άμεσα κάποιο εμπόδιο, πατάω φρένο, μπαίνει το ABS όμως ο αέρας με βαράει πλάγια πίσω τώρα και με τον ανεμοθώρακα και το σώμα μου να λειτουργούν ως πανιά,ΔΕ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΤΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ, ουφ, σταμάτησε! Και τώρα; Είμαι 45 μοίρες εκτός πορείας δεξιά, εκτός δρόμου και έχω αναγκαστική κλίση 45 μοιρών πλάγια στη μηχανή για να μπορώ ίσα ίσα να κρατάω τη μηχανή να μη μου τη πετάξει από την άλλη μαζί με εμένα. Έχω παγιδευτεί! Δε μπορώ να βγάλω τα χέρια από το τιμόνι, δε μπορώ να κάνω ούτε μπρος ούτε πίσω, δε μπορώ καν να αλλάξω ταχύτητα να βάλω πρώτη μπας και ξεκινήσω, ούτε καν να ανοίξω τη ζελατίνα του κράνους για να προσπαθήσω να συνεννοηθώ! Το μόνο που μπορώ είναι να μένω με προσπάθεια ακίνητος και να κρατάω τη μηχανή να μη πέσει!
Κοιτάζω πίσω μου, βλέπω τον Γιάννη και τον άλλο Νίκο στην ίδια ακριβώς κατάσταση με εμένα.
Ο Γιώργος με το 800 μας προσπερνάει προς στιγμήν, λέω τα κατάφερε, μία ριπή όμως του στρίβει και αυτού το τιμόνι δεξιά, κόβει για να μη βγει εκτός δρόμου, άλλη μία ριπή, εκτοξεύεται αυτός, πάρε κάτω τη μηχανή δεύτερη πτώση για τη παρέα σήμερα. (Απολογισμός; Μία μικρή γρατζουνιά ανάξια λόγου)
Οι τελευταίοι τρεις, ψυλλιασμένοι πλέον, πάνε τέρμα αριστερά, γκάζι, με δυσκολία περνάνε εν τέλει.
Μένουμε οι τρεις μας, Νίκος-Γιάννης και εγώ, στην ίδια θέση, πλαγιασμένοι με κλίσεις που δεν έχω καταφέρει ποτέ χωρίς να πέσω, να περιμένουμε βοήθεια από τα παιδιά που φεύγουν μακρύτερα ψάχνοντας τόπο και τρόπο για να παρκάρουν τις μηχανές χωρίς να τις βρούνε κάτω σε κλάσματα του δευτερολέπτου.
Δοκιμάζω σκαστό ξεκίνημα με δευτέρα, μου σβήνει, δεν έχω εξάλλου περιθώριο να πάω ευθεία πολύ, πρέπει να στρίψω εν στάση, αλλά πως;
Για τον Γιάννη, πως είναι χρυσό παιδί και αλτρουιστής σε πολλές περιπτώσεις, το ξέρω και εγώ και πολλοί άλλοι. Η έκπληξη για εμένα όμως ήταν ο Νίκος που με μία κίνηση αφήνει κάτω το αγαπημένο του ΚΤΜ και κουτρουβαλάει προς εμένα για να με βοηθήσει, κάτι που δείχνει αν μη τι άλλο μία ποιότητα ανθρώπου! Αμέσως μετά παρατάει τη δικιά του και ο Γιάννης και πλέον, με δύο άτομα να με κρατάνε, κάνω λίγο πίσω, ισιώνω τη πορεία λίγο, ξαναδοκιμάζω δευτέρα ταχύτητα σκαστή από τις 5000 στροφές και εκτοξεύομαι μπροστά. (δε τολμούσα να σηκώσω το πόδι για να αλλάξω ταχύτητες)
Παρκάρω σε ένα απάνεμο σημείο δίπλα σε βράχο (αν πέσει να πέσει μικρό ύψος) και τρέχω πίσω να δω τι κάνουν οι άλλοι. Επιστρέφοντας, το θέαμα είναι τρομακτικό! Τρεις μηχανές κάτω παρατημένες και τρεις αναβάτες να προσπαθούν ουρλιάζοντας μέσα από τα κράνη να συνεννοηθούν. Πρώτα, με πολύ κόπο περνάμε το 800 του Γιώργου. Έπειτα, πάλι με κόπο σηκώνουμε και περνάμε το 990 του Νίκου.
Τελευταία επεξεργασία:
Markas
Μέλος
Η κούραση όμως είναι μεγάλη. Και αν μετά σε επόμενα διάσελα έχει πάλι τόσο απότομο αέρα; Πίσω! Ναι, πίσω, πάλι μέσα από αυτό το διάσελο του διαβόλου. Ψυλλιασμένοι πλέον, ένας ένας καταφέρνουμε να περάσουμε με λίγη ή καθόλου βοήθεια το δύσκολο σημείο.
Τι να πω πια. Τρεις φορές έχω περάσει μέχρι τώρα από εδώ στη μοτοσυκλετιστική μου καριέρα και ο Γιάννης άλλες 2-3 τουλάχιστον, διαφορετικές. Αυτό το πράγμα, δεν το έχω συναντήσει ποτέ ξανά!
Κατεβαίνουμε χαμηλότερα ψάχνοντας ένα απάνεμο σημείο να φάμε τα σαντουιτσάκια μας. Βλέπει ο Βαγγέλης ένα, σταματάει, μας κάνει νόημα, ξαναξεκινάει, χώνεται με 10-20 χλμ/ώρα σε ένα λούκι μικρό, χάνει το τιμόνι, πάρτον κάτω! Τρίτωσε το κακό! Ευτυχώς αυτός είναι καλά και η μηχανή δεν έχει τίποτα πέρα από αρκετές γρατζουνιές χαμηλά λόγω έλλειψης κάγκελων. Δε πειράζει, έτσι για το μάτι Βαγγέλη, πάντα τέτοιες να είναι οι «κακές»
Η πτώση από το ψηλό ΚΤΜ (την γκαμήλα) πάντως τον σόκαρε αρκετά. Όπως μας έλεγε αργότερα, πέφτοντας, πρόλαβε να μετρήσει μέχρι το δέκα πριν την πρόσκρουση στα φιλόξενα κατσάβραχα της Κρήτης…
Πολύ ψηλή μηχανή ρε παιδί μου
Τι να πω πια. Τρεις φορές έχω περάσει μέχρι τώρα από εδώ στη μοτοσυκλετιστική μου καριέρα και ο Γιάννης άλλες 2-3 τουλάχιστον, διαφορετικές. Αυτό το πράγμα, δεν το έχω συναντήσει ποτέ ξανά!
Κατεβαίνουμε χαμηλότερα ψάχνοντας ένα απάνεμο σημείο να φάμε τα σαντουιτσάκια μας. Βλέπει ο Βαγγέλης ένα, σταματάει, μας κάνει νόημα, ξαναξεκινάει, χώνεται με 10-20 χλμ/ώρα σε ένα λούκι μικρό, χάνει το τιμόνι, πάρτον κάτω! Τρίτωσε το κακό! Ευτυχώς αυτός είναι καλά και η μηχανή δεν έχει τίποτα πέρα από αρκετές γρατζουνιές χαμηλά λόγω έλλειψης κάγκελων. Δε πειράζει, έτσι για το μάτι Βαγγέλη, πάντα τέτοιες να είναι οι «κακές»
Η πτώση από το ψηλό ΚΤΜ (την γκαμήλα) πάντως τον σόκαρε αρκετά. Όπως μας έλεγε αργότερα, πέφτοντας, πρόλαβε να μετρήσει μέχρι το δέκα πριν την πρόσκρουση στα φιλόξενα κατσάβραχα της Κρήτης…
Πολύ ψηλή μηχανή ρε παιδί μου
Markas
Μέλος
Φάγαμε πόρτα από τον ένα δρόμο, αυτό όμως δε σημαίνει πως θα επιστρέψουμε από τον ίδιο πίσω. Τα Αστερούσια περνιόνται από ανατολή προς δύση αλλά έχουνε και πάμπολλους κάθετους χωματόδρομους (και μερικούς ασφάλτινους) που σχετικά σύντομα μπορούν να μας οδηγήσουν στον πολιτισμό. Έτσι, αρχίζουμε την ανάβαση με συνολική βόρεια κατεύθυνση, κόντρα πλέον στον άνεμο, χωρίς μυστήρια διάσελα να μας φοβίζουν όμως. Κάτω δεξιά, το φαράγγι της Τρυπητής. Το τρομακτικό διάσελο είναι αριστερά πάνω, εκεί που φαίνεται να χάνεται προς στιγμήν ο δρόμος.
Markas
Μέλος
Ανεβαίνουμε, κατεβαίνουμε τα Αστερούσια, φτάνουμε ασφαλείς σε άσφαλτο στο κάμπο της Μεσσαράς. Και τώρα; Άσφαλτος, όλο ανατολή από επαρχιακούς, μέχρι να σκεφτούμε κάτι καλύτερο.
Το καλύτερο ήρθε ύστερα από ιδέα του Νίκου. Ψάχνουμε και βρίσκουμε διαφορετική οπτική στο Βράχο που δεσπόζει το χωριό Χάρακας και όπου βρίσκονται τα ερείπια Βενετσιάνικου κάστρου και ένα ξωκλήσι.
(από την άλλη, τη συνηθισμένη πλευρά, το ύψος του βράχου είναι τουλάχιστον διπλάσιο)
Το ρομαντικό αγόρι μας.
Οι φωτογράφοι μας αποθανατίζουν τα αγαπημένα τους μοτόρια και εγώ τους φωτογράφους.
Το καλύτερο ήρθε ύστερα από ιδέα του Νίκου. Ψάχνουμε και βρίσκουμε διαφορετική οπτική στο Βράχο που δεσπόζει το χωριό Χάρακας και όπου βρίσκονται τα ερείπια Βενετσιάνικου κάστρου και ένα ξωκλήσι.
(από την άλλη, τη συνηθισμένη πλευρά, το ύψος του βράχου είναι τουλάχιστον διπλάσιο)
Το ρομαντικό αγόρι μας.
Οι φωτογράφοι μας αποθανατίζουν τα αγαπημένα τους μοτόρια και εγώ τους φωτογράφους.
Markas
Μέλος
Τέλος; Σχεδόν. Λέμε να μη χωρίσουμε ακόμα αλλά να συνεχίσουμε παρέα βόρεια, μέχρι Αρχάνες, να τσιμπίσουμε κάτι. Καταλήγουμε στο κλασικά καταπληκτικό Τσιβαέρι, όπου λίγα παραγγέλνουμε, πολλά και διάφορα, πεντανόστημα μας φέρνουν, και αφού καταλάβουν το λάθος μας φέρνουν τα σωστά και άλλα ακόμα άσχετα. Πολλά μπύρες αργότερα, τα στομάχια μας ήταν φίσκα και ο λογαριασμός σκανδαλωδώς μικρός. Θαρρώ πως θα ξαναπάμε…
Markas
Μέλος
Αποτυχία η βόλτα;
Ίσως, αν ο σκοπός της βόλτας ήταν απλά να περάσουμε τα Αστερούσια.
Αν όμως ήταν το να ζήσουμε περιπέτειες και να περάσουμε καλά, τότε είχε φουλ επιτυχία, παρά τις αναποδιές. (Να επιστρέφουμε υγιείς στη βάση καβάλα, αυτό μετράει, τίποτε άλλο)
Το μόνο σίγουρο είναι πως έχουμε ακόμα πολύ «δουλειά» με τη Κρητική παρέα εκεί κάτω, έτσι σύντεκνοι;
Αυτά από εμένα:
ΚΑΙ ΤΗΝ ΆΛΛΗ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ!
.
Ίσως, αν ο σκοπός της βόλτας ήταν απλά να περάσουμε τα Αστερούσια.
Αν όμως ήταν το να ζήσουμε περιπέτειες και να περάσουμε καλά, τότε είχε φουλ επιτυχία, παρά τις αναποδιές. (Να επιστρέφουμε υγιείς στη βάση καβάλα, αυτό μετράει, τίποτε άλλο)
Το μόνο σίγουρο είναι πως έχουμε ακόμα πολύ «δουλειά» με τη Κρητική παρέα εκεί κάτω, έτσι σύντεκνοι;
Αυτά από εμένα:
ΚΑΙ ΤΗΝ ΆΛΛΗ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ!
.
Τελευταία επεξεργασία:
Vvag
Αντβέτσουρερ
Μαγεία!!
Πάντα τέτοια σύντροχοι!!!
Υ.Γ. Νίκο ρίξτη λίγο κάτω ρε να δω κάτι...
Πάντα τέτοια σύντροχοι!!!
Υ.Γ. Νίκο ρίξτη λίγο κάτω ρε να δω κάτι...