onroad
Superhero
Ιούλιος 2106
Τουρκία, Γεωργία, Αρμενία, Ναγκόρνο Καραμπάχ
Coming soon ( to theaters near you)
Τουρκία, Γεωργία, Αρμενία, Ναγκόρνο Καραμπάχ
Coming soon ( to theaters near you)
4 χώρες, μια απέλαση και ένα πραξικόπημα
- Thread starter onroad
- Ημερομηνία δημιουργίας
paschalis
gone4riding
Δεν βιαζομαι,ανυπομονω, αλλα κι αυτο ελεγχεται!
adv phone
adv phone
XLGeorge
Μέλος
- Όνομα
- George
- Μοτό
- αργά τζαμπανέζικα
Ο τιτλος θα μπορουσε και να ειναι "4 χωρες, μια απελαση, ενα πραξικοπημα και μια κλοπη μοτο ανα την επιστροφη" 
Η συνεχεια επι της οθονης ..on a screen near you
ΥΓ Πιο adventure δε γινεται παιδες, αναμενουμε με αγωνια τις λεπτομερειες και τις μαγικες εικονες!
Η συνεχεια επι της οθονης ..on a screen near you
ΥΓ Πιο adventure δε γινεται παιδες, αναμενουμε με αγωνια τις λεπτομερειες και τις μαγικες εικονες!
Τελευταία επεξεργασία:
George_M.
..ο Βαρθολομαίος..!
για κατι τετοια εχουμε ιντερνετ λεμε... αναμενουμε λεβεντες!!
αναμενουμε λεβεντες!!
πυξιδας990
Μέλος
Τεραστιο εδιαφερον
kostas
Μέλος
Οι μπυρες περιμένουν...
Παγωμένες!!!
Sent from my iPhone using Tapatalk
Παγωμένες!!!
Sent from my iPhone using Tapatalk
Maggellanos
Moto Porn/ographer
Στην αναμονη λοιπον..
sahara
Μέλος
Μην μας το καθυστερεις λεμε....!
Yπομονή.Μην μας το καθυστερεις λεμε....!
Είναι κατά-κοπος...
Τώρα ετοιμάζεται να φύγει για διακοπές ,ώστε να ξεκουραστεί απο το ταξίδι.
Αμα γυρίσει κι έχει ανανήψει ,θα δούμε κ την συνέχεια...
onroad
Superhero
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: ΤΟΥΡΚΙΑ
Η ιστορία ξεκινά στις 5 το πρωί στο λιμάνι της Χίου. Νυσταγμένοι από το ολονύχτιο ταξίδι περιμένουμε να πάει 8.00 ώστε να περάσουμε απέναντι στο Τσεσμέ και να ξεκινήσουν οι διαδρομές μας. Μια κοπέλα με μια μηχανή μικρού κυβισμού σταματάει δίπλα μας, μας χαιρετάει και κάθεται στο δίπλα τραπέζι. Ήταν Τουρκάλα και επέστρεφε από ένα μοναχικό τουρ στην Ελλάδα με τη μηχανή της. Μιλήσαμε αρκετά για ταξίδια και διαδρομές, μας περίμενε να περάσουμε μαζί απέναντι και έμεινε μαζί μας για να μας βοηθήσει με τα χαρτιά και τη συνεννόηση. Πριν χωρίσουν οι δρόμοι μας έδωσε το τηλέφωνο της σε περίπτωση που χρειαστούμε οτιδήποτε. Έτσι ξεκινήσαμε, με αυτή την ασύγκριτη αίσθηση ότι οι μοτοσικλετιστές και οι ταξιδιώτες πάντα νιώθουν κοντά και θέλουν να βοηθούν ο ένας τον άλλο.
Συνδέοντας τις ενδοεπικοινωνίες
Η Ανατολή από το λιμάνι της Χίου
Η διαδρομή της πρώτης ημέρας ήταν «διαδικαστικά» χιλιόμετρα για να φτάσουμε στην πρώτη μας στάση: στο Αφιον Καραχισαρ, ξεσκονίστε λίγο τα βιβλία της Ιστορίας Λυκείου! Κάναμε μια γρήγορη βόλτα στην πόλη και καταλήξαμε σε ένα ξενοδοχείο που ήταν στην είσοδο της πόλης. Τρομερά εντυπωσιακό ήταν το πόσα λουλούδια υπήρχαν, καλοδιατηρημένα που έδιναν χρώμα. Αλλά και τα φανάρια : δεν άλλαζε μόνο το φανάρι χρώμα, αλλά και ολόκληρη η κολώνα.
Την επόμενη μέρα συνεχίσαμε την οδήγηση προς τα ενδότερα της Τουρκίας με κατεύθυνση το Goreme, στους απίστευτους δρόμους: άψογα στρωμένη άσφαλτος, πολλές λωρίδες, μια εμπειρία οδήγησης! Έχοντας επισκεφθεί και στο παρελθόν την πόλη, είχα μια καλή ιδέα για το που να μείνουμε, που να πάμε για φαγητό, βόλτα κλπ. Κατά το μεσημέρι φτάσαμε στην πόλη, βρήκαμε το ξενοδοχείο (το είχαμε κλείσει από Ελλάδα) και βγήκαμε γρήγορα μια βόλτα στο εντυπωσιακό τοπίο της Καππαδοκίας. Τα FairyChimneys, οι χωμάτινοι λόφοι, δημιουργούν ένα τελείως διαφορετικό τοπίο από τα συνηθισμένα.
Αφού λοιπόν αφήσαμε τα πράγματα μας στο ξενοδοχείο και ξεκουραστήκαμε για λίγη ώρα, σκεφτήκαμε «δεν πάμε μια offroadβόλτα;». Ο Παντελής είχε καταγράψει ένα track από προηγούμενη εκδρομή, έτσι ξεκινήσαμε ακολουθώντας αυτό, ήταν μια 5λεπτη βόλτα. Η ώρα ήταν περίπου 6 , σε περίπου πέντε λεπτά μπήκαμε στο χωμάτινο κομμάτι και σε δέκα λεπτά το είχαμε ήδη ολοκληρώσει. Αφού υπήρχε ακόμα αρκετός χρόνος σκεφτήκαμε να εξερευνήσουμε περισσότερο την περιοχή ακολουθώντας κάποια μονοπάτια. Οδηγώντας μπήκαμε σιγά σιγά πιο βαθιά στην κοιλάδα και βρεθήκαμε να περνάμε μονοπάτια με γκρεμούς αριστερά και δεξιά, κάπου εκεί καταλάβαμε ότι μάλλον είναι ώρα να πάρουμε το δρόμο του γυρισμού. Μπροστά μας ξαφνικά βρέθηκε μια καλύβα, τελικά ήταν μια καντίνα που πρόσφερε φυσικό χυμό πορτοκάλι ή μανταρίνι. Σταματήσαμε εκεί για να ξεκουραστούμε και να πάρουμε μια ανάσα, και πιάσαμε κουβέντα με τον καντινιέρη για διάφορα, με κύριο θέμα την πολιτική κατάσταση. Η αρχική ιδέα ήταν να γυρίσουμε από τον ίδιο δρόμο , να γυρίσουμε γρήγορα και να πάμε μια βόλτα στην πόλη. Συζητώντας με τον καντινιέρη, μας ανέφερε ότι από την αντίθετη πλευρά υπήρχε ένας άλλος δρόμος που οδηγούσε σε ένα ωραίο σημείο για να δεις το ηλιοβασίλεμα, παρόλαυτά δεν μας το σύστηνε, μας προέτρεψε να γυρίσουμε πίσω. Ανέφερε ότι υπήρχαν πολλοί γκρεμοί, μαλακά χώματα και ανηφόρες, ένας δρόμος μόνο για trecking. Σα να μας είπε «πηγαίνετε» δηλαδή! Ο Παντελής ξεκίνησε να ιχνηλατήσει τη διαδρομή και μετά από πέντε λεπτά επέστρεψε με μια έκφραση σιγουριάς στο πρόσωπο του. «Tο χουμε». Αυτό περιμέναμε κι εμείς, αμέσως αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε. Η αρχή ήταν ανάβαση. Στα πρώτα 200 μέτρα καταλάβαμε ότι δεν ήταν και πολύ καλή ιδέα. Τα μηχανάκια έπεφταν σαν το ντόμινο, μια το ένα μια το άλλο, η διαδρομή ήταν πολύ δύσκολη. Πριν καλά καλά το καταλάβουμε είχαν περάσει ήδη τρεις ώρες από την ώρα που μας συμβούλεψε ο καντινιέρης να γυρίσουμε πίσω. Σε πολλά σημεία τα μηχανάκια σφήνωσαν τόσο πολύ που χρειάστηκε να τα πάρουμε στην πλάτη και να συνεχίσουμε. Πονάνε ήδη χέρια, πόδια, πλάτες, μέση, όλα. Αυτό που φοβόμασταν ήταν μήπως πέσει κάποιο μηχανάκι στο γκρεμό και το ταξίδι μας τελειώσει εδώ ή να προκαλέσουμε κάποια σοβαρή βλάβη και το ταξίδι να τελειώσει την πρώτη μέρα. Φυσικά είχε νυχτώσει για τα καλά, πάει το ηλιοβασίλεμα, πάει και η ξεκούραση και πλέον κοιταζόμασταν και δεν ξέραμε, να γελάσουμε ή να σταματήσουμε εκεί και να κοιμηθούμε αγκαλιά με τα μηχανάκια;
Κατά τις 11 το βράδυ καταφέραμε και βγήκαμε κατά τύχη σε ένα πάρκινγκ , οι λίγοι τουρίστες που είχαν ξεμείνει από το ηλιοβασίλεμα μας κοιτούσαν σαστισμένοι. Φύγαμε γρήγορα για την πόλη, μήπως βρούμε τίποτα για φαγητό. Περάσαμε έξω από το openairmuseum, ανεφοδιαστήκαμε με απαραίτητα για την επόμενη μέρα, αφήσαμε τις μηχανές στο ξενοδοχείο και κατεβήκαμε για φαγητό με τα πόδια: θέλαμε λίγη ώρα μακριά τους μετά από τόση ταλαιπωρία. Τέλος καλό, το φαγητό νόστιμο, όλα καλά!
Το πρωί ξυπνήσαμε νωρίς, κατά τις 6 γιατί επιβάλλεται στην Καππαδοκία να δεις αυτό το θέαμα: Πολύχρωμα αερόστατα γεμίζουν τον ουρανό!
Φορτώσαμε τις μηχανές και ξεκινήσαμε νωρίς για να διασχίσουμε την κεντρική Τουρκία. Οι δρόμοι και πάλι ήταν απίστευτοι, ο καιρός ιδανικός και η μέρα πέρασε με οδήγηση. Κάποια στιγμή περάσαμε ένα έργο που μας εντυπωσίασε και τους τρεις: ένα υδροηλεκτρικό εργοστάσιο - φράγμα τεράστιου μεγέθους, στο οποίο έφθανες από δρόμους, γέφυρες και τούνελ που θα άφηναν τον καθένα με το στόμα ανοιχτό! Μας έκανε να αναρωτηθούμε πως μια χώρα που θεωρητικά είναι πιο πίσω από την Ευρώπη σε πολλά θέματα , καταφέρνει να είναι τόσο μπροστά σε τέτοια έργα. Μείναμε σε μια μικρή πόλη, λίγο πριν το Erzurum , μόνο για διανυκτέρευση, ώστε την επόμενη μέρα να μπούμε στη Γεωργία.
Την επόμενη μέρα ξυπνήσαμε και πάλι πρωί και οδηγήσαμε μέχρι τα σύνορα με τη Γεωργία.
(Στο τέλος της περιγραφής, θα ανεβάσω και μερικές πολύ ωραίες φωτογραφίες, σε υψηλή ανάλυση.)
Ακολουθεί στις επόμενες ημέρες το ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: ΓΕΩΡΓΙΑ ( η επιστροφή μέσω Τουρκίας είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο, φυσικά!)
Η ιστορία ξεκινά στις 5 το πρωί στο λιμάνι της Χίου. Νυσταγμένοι από το ολονύχτιο ταξίδι περιμένουμε να πάει 8.00 ώστε να περάσουμε απέναντι στο Τσεσμέ και να ξεκινήσουν οι διαδρομές μας. Μια κοπέλα με μια μηχανή μικρού κυβισμού σταματάει δίπλα μας, μας χαιρετάει και κάθεται στο δίπλα τραπέζι. Ήταν Τουρκάλα και επέστρεφε από ένα μοναχικό τουρ στην Ελλάδα με τη μηχανή της. Μιλήσαμε αρκετά για ταξίδια και διαδρομές, μας περίμενε να περάσουμε μαζί απέναντι και έμεινε μαζί μας για να μας βοηθήσει με τα χαρτιά και τη συνεννόηση. Πριν χωρίσουν οι δρόμοι μας έδωσε το τηλέφωνο της σε περίπτωση που χρειαστούμε οτιδήποτε. Έτσι ξεκινήσαμε, με αυτή την ασύγκριτη αίσθηση ότι οι μοτοσικλετιστές και οι ταξιδιώτες πάντα νιώθουν κοντά και θέλουν να βοηθούν ο ένας τον άλλο.
Συνδέοντας τις ενδοεπικοινωνίες
Η Ανατολή από το λιμάνι της Χίου
Η διαδρομή της πρώτης ημέρας ήταν «διαδικαστικά» χιλιόμετρα για να φτάσουμε στην πρώτη μας στάση: στο Αφιον Καραχισαρ, ξεσκονίστε λίγο τα βιβλία της Ιστορίας Λυκείου! Κάναμε μια γρήγορη βόλτα στην πόλη και καταλήξαμε σε ένα ξενοδοχείο που ήταν στην είσοδο της πόλης. Τρομερά εντυπωσιακό ήταν το πόσα λουλούδια υπήρχαν, καλοδιατηρημένα που έδιναν χρώμα. Αλλά και τα φανάρια : δεν άλλαζε μόνο το φανάρι χρώμα, αλλά και ολόκληρη η κολώνα.
Την επόμενη μέρα συνεχίσαμε την οδήγηση προς τα ενδότερα της Τουρκίας με κατεύθυνση το Goreme, στους απίστευτους δρόμους: άψογα στρωμένη άσφαλτος, πολλές λωρίδες, μια εμπειρία οδήγησης! Έχοντας επισκεφθεί και στο παρελθόν την πόλη, είχα μια καλή ιδέα για το που να μείνουμε, που να πάμε για φαγητό, βόλτα κλπ. Κατά το μεσημέρι φτάσαμε στην πόλη, βρήκαμε το ξενοδοχείο (το είχαμε κλείσει από Ελλάδα) και βγήκαμε γρήγορα μια βόλτα στο εντυπωσιακό τοπίο της Καππαδοκίας. Τα FairyChimneys, οι χωμάτινοι λόφοι, δημιουργούν ένα τελείως διαφορετικό τοπίο από τα συνηθισμένα.
Αφού λοιπόν αφήσαμε τα πράγματα μας στο ξενοδοχείο και ξεκουραστήκαμε για λίγη ώρα, σκεφτήκαμε «δεν πάμε μια offroadβόλτα;». Ο Παντελής είχε καταγράψει ένα track από προηγούμενη εκδρομή, έτσι ξεκινήσαμε ακολουθώντας αυτό, ήταν μια 5λεπτη βόλτα. Η ώρα ήταν περίπου 6 , σε περίπου πέντε λεπτά μπήκαμε στο χωμάτινο κομμάτι και σε δέκα λεπτά το είχαμε ήδη ολοκληρώσει. Αφού υπήρχε ακόμα αρκετός χρόνος σκεφτήκαμε να εξερευνήσουμε περισσότερο την περιοχή ακολουθώντας κάποια μονοπάτια. Οδηγώντας μπήκαμε σιγά σιγά πιο βαθιά στην κοιλάδα και βρεθήκαμε να περνάμε μονοπάτια με γκρεμούς αριστερά και δεξιά, κάπου εκεί καταλάβαμε ότι μάλλον είναι ώρα να πάρουμε το δρόμο του γυρισμού. Μπροστά μας ξαφνικά βρέθηκε μια καλύβα, τελικά ήταν μια καντίνα που πρόσφερε φυσικό χυμό πορτοκάλι ή μανταρίνι. Σταματήσαμε εκεί για να ξεκουραστούμε και να πάρουμε μια ανάσα, και πιάσαμε κουβέντα με τον καντινιέρη για διάφορα, με κύριο θέμα την πολιτική κατάσταση. Η αρχική ιδέα ήταν να γυρίσουμε από τον ίδιο δρόμο , να γυρίσουμε γρήγορα και να πάμε μια βόλτα στην πόλη. Συζητώντας με τον καντινιέρη, μας ανέφερε ότι από την αντίθετη πλευρά υπήρχε ένας άλλος δρόμος που οδηγούσε σε ένα ωραίο σημείο για να δεις το ηλιοβασίλεμα, παρόλαυτά δεν μας το σύστηνε, μας προέτρεψε να γυρίσουμε πίσω. Ανέφερε ότι υπήρχαν πολλοί γκρεμοί, μαλακά χώματα και ανηφόρες, ένας δρόμος μόνο για trecking. Σα να μας είπε «πηγαίνετε» δηλαδή! Ο Παντελής ξεκίνησε να ιχνηλατήσει τη διαδρομή και μετά από πέντε λεπτά επέστρεψε με μια έκφραση σιγουριάς στο πρόσωπο του. «Tο χουμε». Αυτό περιμέναμε κι εμείς, αμέσως αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε. Η αρχή ήταν ανάβαση. Στα πρώτα 200 μέτρα καταλάβαμε ότι δεν ήταν και πολύ καλή ιδέα. Τα μηχανάκια έπεφταν σαν το ντόμινο, μια το ένα μια το άλλο, η διαδρομή ήταν πολύ δύσκολη. Πριν καλά καλά το καταλάβουμε είχαν περάσει ήδη τρεις ώρες από την ώρα που μας συμβούλεψε ο καντινιέρης να γυρίσουμε πίσω. Σε πολλά σημεία τα μηχανάκια σφήνωσαν τόσο πολύ που χρειάστηκε να τα πάρουμε στην πλάτη και να συνεχίσουμε. Πονάνε ήδη χέρια, πόδια, πλάτες, μέση, όλα. Αυτό που φοβόμασταν ήταν μήπως πέσει κάποιο μηχανάκι στο γκρεμό και το ταξίδι μας τελειώσει εδώ ή να προκαλέσουμε κάποια σοβαρή βλάβη και το ταξίδι να τελειώσει την πρώτη μέρα. Φυσικά είχε νυχτώσει για τα καλά, πάει το ηλιοβασίλεμα, πάει και η ξεκούραση και πλέον κοιταζόμασταν και δεν ξέραμε, να γελάσουμε ή να σταματήσουμε εκεί και να κοιμηθούμε αγκαλιά με τα μηχανάκια;
Κατά τις 11 το βράδυ καταφέραμε και βγήκαμε κατά τύχη σε ένα πάρκινγκ , οι λίγοι τουρίστες που είχαν ξεμείνει από το ηλιοβασίλεμα μας κοιτούσαν σαστισμένοι. Φύγαμε γρήγορα για την πόλη, μήπως βρούμε τίποτα για φαγητό. Περάσαμε έξω από το openairmuseum, ανεφοδιαστήκαμε με απαραίτητα για την επόμενη μέρα, αφήσαμε τις μηχανές στο ξενοδοχείο και κατεβήκαμε για φαγητό με τα πόδια: θέλαμε λίγη ώρα μακριά τους μετά από τόση ταλαιπωρία. Τέλος καλό, το φαγητό νόστιμο, όλα καλά!
Το πρωί ξυπνήσαμε νωρίς, κατά τις 6 γιατί επιβάλλεται στην Καππαδοκία να δεις αυτό το θέαμα: Πολύχρωμα αερόστατα γεμίζουν τον ουρανό!
Φορτώσαμε τις μηχανές και ξεκινήσαμε νωρίς για να διασχίσουμε την κεντρική Τουρκία. Οι δρόμοι και πάλι ήταν απίστευτοι, ο καιρός ιδανικός και η μέρα πέρασε με οδήγηση. Κάποια στιγμή περάσαμε ένα έργο που μας εντυπωσίασε και τους τρεις: ένα υδροηλεκτρικό εργοστάσιο - φράγμα τεράστιου μεγέθους, στο οποίο έφθανες από δρόμους, γέφυρες και τούνελ που θα άφηναν τον καθένα με το στόμα ανοιχτό! Μας έκανε να αναρωτηθούμε πως μια χώρα που θεωρητικά είναι πιο πίσω από την Ευρώπη σε πολλά θέματα , καταφέρνει να είναι τόσο μπροστά σε τέτοια έργα. Μείναμε σε μια μικρή πόλη, λίγο πριν το Erzurum , μόνο για διανυκτέρευση, ώστε την επόμενη μέρα να μπούμε στη Γεωργία.
Την επόμενη μέρα ξυπνήσαμε και πάλι πρωί και οδηγήσαμε μέχρι τα σύνορα με τη Γεωργία.
(Στο τέλος της περιγραφής, θα ανεβάσω και μερικές πολύ ωραίες φωτογραφίες, σε υψηλή ανάλυση.)
Ακολουθεί στις επόμενες ημέρες το ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: ΓΕΩΡΓΙΑ ( η επιστροφή μέσω Τουρκίας είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο, φυσικά!)
stavrouliasp
Μέλος
- Όνομα
- Παντελής
- Μοτό
- DR800S
Ορισμένες δικές μου φωτογραφίες από το πρώτο κομμάτι του ταξιδιού.
Όπως είπε ο Κώστας, από τα πρώτα διαδικαστικά χιλιόμετρα αυτό που ξεχώριζε ήταν το Sultan Han στο ομώνυμο χωριό, το μεγαλύτερο ίσως και καλύτερα διατηρημένο χάνι της Τουρκίας. Πολλοί από του δρόμους του μεταξιού (δεν είναι μόνο ένας) περνούσαν και από την Τουρκία και όπου υπήρχαν ταξιδιώτες υπήρχαν και τα χάνια για εμπόριο και ξεκούραση.
Η Καππαδοκία στο τέλος της δεύτερης ημέρας είναι πραγματικά ένας μαγευτικός προορισμός. Ειδικά για ταξιδιώτες με χωμάτινες ανησυχίες είναι ένα μεγάλο λούνα παρκ που μπορεί όμως να σε κάνει να ξεχαστείς και ίσως να χαθείς στα μονοπάτια ανάμεσα στους πέτρινους σχηματισμούς.
Κάτι τέτοιο συνέβη και σε εμάς που μπλεχτήκαμε με μεγάλα και βαριά μηχανάκια σε καθαρά εντουράδικες διαδρομές και μάλιστα σε μια ξένη χώρα. Αν και χαίρομαι πραγματικά που το έζησα αυτό, σίγουρα δεν θα το ξαναέκανα μια που εύκολα θα μπορούσε να οδηγήσει στο άδοξο τέλος του ταξιδιού μας.
Η θέα από το κάστρο του Uchisar
Χωμάτινη μοτοδιάσχιση της Rose Valley στην Καππαδοκία
Ο δρόμος περνούσε ανάμεσα από εδώ
Όπως είπε ο Κώστας, από τα πρώτα διαδικαστικά χιλιόμετρα αυτό που ξεχώριζε ήταν το Sultan Han στο ομώνυμο χωριό, το μεγαλύτερο ίσως και καλύτερα διατηρημένο χάνι της Τουρκίας. Πολλοί από του δρόμους του μεταξιού (δεν είναι μόνο ένας) περνούσαν και από την Τουρκία και όπου υπήρχαν ταξιδιώτες υπήρχαν και τα χάνια για εμπόριο και ξεκούραση.
Η Καππαδοκία στο τέλος της δεύτερης ημέρας είναι πραγματικά ένας μαγευτικός προορισμός. Ειδικά για ταξιδιώτες με χωμάτινες ανησυχίες είναι ένα μεγάλο λούνα παρκ που μπορεί όμως να σε κάνει να ξεχαστείς και ίσως να χαθείς στα μονοπάτια ανάμεσα στους πέτρινους σχηματισμούς.
Κάτι τέτοιο συνέβη και σε εμάς που μπλεχτήκαμε με μεγάλα και βαριά μηχανάκια σε καθαρά εντουράδικες διαδρομές και μάλιστα σε μια ξένη χώρα. Αν και χαίρομαι πραγματικά που το έζησα αυτό, σίγουρα δεν θα το ξαναέκανα μια που εύκολα θα μπορούσε να οδηγήσει στο άδοξο τέλος του ταξιδιού μας.
Η θέα από το κάστρο του Uchisar
Χωμάτινη μοτοδιάσχιση της Rose Valley στην Καππαδοκία
Ο δρόμος περνούσε ανάμεσα από εδώ
Τελευταία επεξεργασία:
XLGeorge
Μέλος
- Όνομα
- George
- Μοτό
- αργά τζαμπανέζικα
Μαγικο μερος η Καππαδοκια που ειχα την τυχη να επισκεφτω δυο φορες προσφατα, τα τελευταια δυο καλοκαιρια. Στους χωματοδρομους της Rose Valley χαθηκα μερα μεσημερι δικαβαλος και αναγκαστηκα να κατεβασω τη συνεπιβατηδα και επισης να παρω το μηχανακι στα χερια σε καποια σημεια, απ'οτι καταλαβα εσεις ξεμπλεξατε στις 11 το βραδυ
Το ηλιοβασιλεμα στην Καππαδοκια ειναι φανταστικο οπως και η ανατολη απο το αεροστατο, την πρωτη φορα με τον Λευτερη @DakarDero δεν ανεβηκαμε αλλα περσι με τη γυναικα το καναμε και ητανε φανταστικη εμπειρια συνισταται ανεπιφυλακτα!
Περιμενω να δω τα τοπια του Καυκασου στη Γεωργια και πιθανα να παω προς τα κει το επομενο καλοκαιρι.
Το ηλιοβασιλεμα στην Καππαδοκια ειναι φανταστικο οπως και η ανατολη απο το αεροστατο, την πρωτη φορα με τον Λευτερη @DakarDero δεν ανεβηκαμε αλλα περσι με τη γυναικα το καναμε και ητανε φανταστικη εμπειρια
συνισταται ανεπιφυλακτα!Περιμενω να δω τα τοπια του Καυκασου στη Γεωργια και πιθανα να παω προς τα κει το επομενο καλοκαιρι.
Λευκάδιος
Μέλος
Φοβερά μέρη και φωτογραφίες,αναμένουμε την συνέχεια
jocker-t
#Ντανταντιρλάνταντα
Τουρκια Γεωργια Αρμενια ηθελα να παω φετος αλλα αναβληθηκε για διαφορους λογους για του χρονου αν ειμαστε καλα..!
Οποτε θα διαβασω με μεγαλο ενδιαφερον την συνεχεια..
ilbig:
Οποτε θα διαβασω με μεγαλο ενδιαφερον την συνεχεια..
ilbig: