Adventure on the Silk Road (Τουρκία)

[R.E.H]

Φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας, κάνουμε τσεκ ιν και ξεφορτώνουμε το μηχανάκι η θερμοκρασία δεν έχει υποχωρήσει καθόλου …

Ανάβουμε το κλιματιστικό μέσα στο δωμάτιο και παίρνουμε τα πάνω μας …

Παίρνουμε την λάθος απόφαση να επισκεφτούμε το Παμούκαλε μέσα στο μεσημέρι (το οποίο αποδείχτηκε μεγάλο λάθος)!!!
Στο δρόμο σταματάμε σε ένα μαγαζί και ψωνίζουμε καπέλα και μαγιό που είχαμε ξεχάσει να πάρουμε μαζί μας …
Παίρνουμε το ίδιο καπέλο και οι δύο, θα μπορούσαμε να είμαστε διδυμάκια (λέμε τώρα) …

Ξεκινάμε την ανάβαση στους λευκούς βράχους …
Η αντηλιά μας τυφλώνει και νιώθουμε να μας χτυπάει ο ήλιος από όλες τις κατευθύνσεις …
Το νερό που τρέχει στα πόδια μας είναι βραστό …

Δεν ψηθήκαμε πάνω στο μηχανάκι και τελικά θα βράσουμε εδώ στα λουτρά …

Υπάρχει παρά πολύς κόσμος από όλες τις ηλικίες και όλες τις φυλές του κόσμου και όλοι δείχνουν να υποφέρουν και τι δεν θα έδινα για μια ομπρέλα ….
Η οποία τελικά φαίνεται να είναι ένα άκρως απαραίτητο ταξιδιωτικό αξεσουάρ που συνήθως δεν παίρνουμε μαζί μας …
Βρέχει και έχεις κατέβει από το μηχανάκι και θες να βγάλεις το κράνος ανοίγεις την ομπρέλα …
Έχεις σταματήσει κατακαλόκαιρο κάπου και δεν έχει ίσκιο ; ανοίγεις την ομπρέλα

Η Μαρία ξαφνικά μου λέει ότι ζαλίζεται …
Επιστρατεύονται τα παγωμένα νερά που καβάλαγα μαζί μου και αφού την λούζω με παγωμένο νερό έχει αρχίσει να αισθάνεται λίγο καλύτερα …

Σε αυτό το σημείο δεν έχει που να κάτσεις οπότε σιγά σιγά ανεβαίνουμε προς τα πάνω ενώ συνεχίζω να την καταβρέχω με δροσερό νερό …
Μετά από λίγο που φάνηκε αιώνας φτάνουμε στην κορυφή και βρίσκουμε να κάτσουμε σε ένα σκαλάκι κάτω από τον ίσκιο που μας προσφέρουν απλόχερα τα δέντρα …

Λίγο παγωμένο νερό ακόμα και ένα παγωτάκι και έχει συνέλθει, με κατατρόμαξε …














Αφού συνήλθε και ανέκτησε τις δυνάμεις της επισκεφθήκαμε λίγο τον αρχαιολογικό χώρο και τα λουτρά της Κλεοπάτρας …

Στα οποία μπορούσε να κανείς μπάνιο και εσύ (με εισιτήριο) και έβλεπες τον κάθε πικραμένο και την κάθε πικραμένη να κάνει μπάνιο και να βγάζει φωτογραφίες ανάμεσα και πάνω σε βυθισμένους κίονες λες και ήταν σε πισίνα !!!

Πολύ άσχημο να το βλέπεις, δεν κάτσαμε πολύ ώρα ξεκινήσαμε την επιστροφή μας και ευτυχώς είχε συννεφιάσει οπότε η κάθοδος μας ήταν παραπάνω από ανεκτή, σχεδόν την απολαύσαμε μπορώ να πώ …

 

[R.E.H]

 

[R.E.H]

Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο, ανοίγουμε το κλιματιστικό και την πεφτουμε για ύπνο …
Ξυπνάμε και έχει ηδη αρχίσει να νυχτώνει, ντυνόμαστε και βγαίνουμε έξω βόλτα σε αναζήτησή τροφής …

Έχουμε να φάμε από το πρωί αν εξαιρέσεις κάποια μπισκότα και ένα παγωτό …

Αράζουμε σε ένα τουριστικό μαγαζί απέναντι από τον φωτισμένο λευκό βράχο, παραγγέλνουμε και τα καταβροχθίζουμε εν ριπή οφθαλμού …




Επιστρέφουμε στο δωμάτιο μας εξουθενωμένοι μεν αλλά τουλάχιστον χορτάτοι …

Η αυριανή ημέρα θα ήταν δύσκολη μιας και είχαμε πολλά χιλιόμετρα να διανύσουμε μέχρι το Γκίορεμε στην Καππαδοκία.

Η σύζυγος μας είχε κλείσει ήδη δωμάτιο όποτε θα έπρεπε να φτάσουμε εκεί , το καλό ήταν ότι θα καθόμασταν εκεί για δύο ημέρες …

Αλλά θα έπρεπε να ξεκινήσουμε πολύ πρωί οπότε θα χάναμε το πρωινό …

Με αυτά και με αυτά μας πήρε ο ύπνος αποκαμωμενους, αφεθήκαμε στην αγκαλιά του Μορφέα και αφεθήκαμε να μας ταξιδέψει σε ένα βαθύ ύπνο που μας ξεκούρασε …

 

[R.E.H]

 

[R.E.H]

Πέμπτη ημέρα ταξιδιού (Παρασκευή 18 Αυγούστου 2023)
Χιλιόμετρα που διανύσαμε 615χλμ.



Πολύ πρωινό ξύπνημα σήμερα, 6 παρά χτύπησε το ξυπνητήρι, φτιάχνω καφέ τρώμε και κάποια μπισκότα που είχαμε προμηθευτεί και 7 παρά 10 η μηχανή ήταν φορτωμένη και ξεκινούσαμε ….

Το πέταγμα με τα αερόστατα δείχνει να έχει γίνει μόδα στην Τουρκία μιας και στο Παμούκαλε βλέπουμε να πετούν όχι τόσο πολλά όπως στην Καππαδοκία όμως.

Έχουμε σχετικά μεγάλη μέρα μπροστά μας για αυτό αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε νωρίς για να μην μας πιάσει το βράδυ.

Έχει μια ωραία δροσιά το πρωί και η κίνηση είναι ελάχιστη, περνάμε έξω από το Ντενιζλί και συνεχίζουμε με κατεύθυνση ανατολικά έχω περάσει από εδώ άλλη μια φορά το 2019 και όμως τα μέρη φέρονται τόσο γνώριμα …

Σε κάποια σημεία σταματήσαμε στο ίδιο μέρος που είχα σταματήσει και με το Νίκο το 2019!

Όσο μπαίνουμε πιο μέσα τόσο μας αρέσει πιο πολύ και ας είναι πιο άγρια και ερημικά!

Έχουμε αρχίσει να βρίσκουμε τους ταξιδιωτικούς μας ρυθμούς και η θερμοκρασία είναι ανεκτή.

Εννοείται ότι συχνά πυκνά σταματάμε και βρέχουμε τα buff που μας κρατάνε δροσερούς.

 

[R.E.H]

Η διαδρομή μέχρι το Ικόνιο είναι αρκετά ενδιαφέρουσα από εκεί και μέχρι το Ακσαράι είναι βαρετή θα έλεγα, μονότονη ουσιαστικά μια ευθεία μέσα σε ερημικό τοπίο το οποίο κατα διαστήματα είναι καλλιεργήσιμο …

Από το πρωί είμαστε μόνο με μερικά μπισκότα αλλά την παλεύουμε, τα χωριά διαδέχονται το ένα το άλλο και είναι φανερό ότι το βιωτικό επίπεδο είναι υποβαθμισμένο σε σύγκριση με τις περιοχές πιο κοντά στα παράλια…

Βλέπεις συχνά χαμόσπιτα αλλά μπορείς να δεις ότι και η περιοχή αναπτύσσεται βλέπεις σύγχρονα γεωργικά μηχανήματα και στις πόλεις και στις κωμοπόλεις καινούρια κτίρια …

Ενδιάμεσα υπάρχουν τεράστιες άγονες εκτάσεις και είναι να απορείς που οι πρόγονοι μας έφτασαν εκεί που έφτασαν με τα μέσα που διέθεταν εκείνη την εποχή καθώς και το παράλογο του όλου εγχειρήματος καθώς και το ότι ήθελαν να πάνε και ακόμα πιο μέσα …

Αυτά σκεφτόμουν καθώς διασχίζαμε της επαρχία του Αφιον Καραχισαρ.

 

[R.E.H]

Καλύπτουμε τα χιλιόμετρα αργά αλλά σταθερά και πριν το καταλάβουμε έχουμε φτάσει στο Ικόνιο μια σύντομη στάση για να πιούμε νερό και να ξεκουράσουμε τα μαλακά μας μόρια και συνεχίζουμε.

Με το που βγαίνουμε από την πόλη σταματάμε σε ένα από τα εστιατόρια που υπάρχουν πάνω στον δρόμο για να γεμίσουμε τα άδεια στομάχια μας και στην συνέχεια να ποτίσουμε και το ακούραστο άτι μας …

Μια χαρά μας έχει φέρει μέχρι εδώ απροβλημάτιστα και με μια σχετική άνεση.

Ποιός να του το έλεγε ότι θα ξαναπάταγε τις ρόδες του ξανά στα ίδια μέρη κουβαλώντας αυτή την φορά την κόρη, η οποία του έχει και αδυναμία !!!

Όλα τα μειονεκτήματα που έχει όταν ταξιδεύεις μαζί του είτε στην χώρα μας (που δεν υπάρχει αστυνόμευση) εδώ δεν υφίστανται, έχει επαρκή δύναμη να μας ταξιδεύει παρόλο που είναι φορτωμένο ώς τα μπούνια, ακόμα και στις προσπεράσεις φορτηγών δεν προβληματίζει μιας και τα αυτά είναι βαρυφορτωμένα και κινούνται σχετικά αργά …

Είναι ένας καταπληκτικός τουρίστας που του αρέσει να ρουφάει τα τοπία και να σε αφήνει να καταγράφεις στον σκληρό δίσκου είτε του μυαλού είτε της κάμερας όλες τις εικόνες που βλέπεις.

Αφού χορτάσαμε τα πεινασμένα στομάχια μας ήπιαμε και το ζεστό μας τσάι και επιστρέψαμε στο πιστό μας σύντροφο που μας περίμενε υπομονετικά κάτω από τον καυτό ήλιο …

Είχε μεσημεριάσει και η ζέστη είχε αρχίσει να χτυπάει κόκκινα αλλά είχαμε ηδη κάνει πάνω από την μισή διαδρομή, δεν θέλαμε πολύ ακόμα, σε μερικές ώρες θα φτάναμε στο Γκιόρεμε …

Αυτήν την φορά η διάσχιση αυτού του έρημου κατά τόπους τοπίο μου φάνηκε μικρότερη από ότι πριν μερικά χρόνια, κάτι παιχνίδια που παίζει το μυαλό!

Από το Ακσαράι και μετά το τοπίο αλλάζει γίνεται πιο άγριο ακόμα αλλά πιο όμορφο.

Το Ακσαράι δείχνει σύγχρονη και μεγάλη πόλη, το διασχίζουμε και συνεχίζουμε ανατολικά προς την Νεβσεχίρ και από εκεί φτάνουμε στο Γκιόρεμε και μετά από μερικά μπρος πίσω στα στενά του βρίσκουμε το ξενοδοχείο.

Κάνουμε τσεκ-ιν, ξεφορτώνουμε το μηχανάκι μας και το αφήνουμε να πάρει ανάσες και να ξεκουραστεί …

Η Μαρία πέφτει ξερή για ύπνο μετά από ένα ντουζάκι και εγώ φτιάχνω ένα καφέ και αράζω στην βεράντα, ώρα για χαλάρωση και επικοινωνία με το σπίτι …

Το δωμάτιο είναι λίγο μικρό και δεν έχει κλιματισμό, ευτυχώς έχει έναν ανεμιστήρα που με αυτόν παλεύεται η ζέστη, κλασικά είναι σκαμμένο στο βράχο αυτό το βοηθάει να κρατάει μια σχετικά σταθερή θερμοκρασία …

Η ώρα περνάει και όταν ξύπνησε και η Μαρία κατηφορίζουμε προς το κέντρο της πόλης με τα πόδια για να χαζέψουμε και να βρούμε και κάτι να φάμε …

Περνάμε αρκετή ώρα περπατώντας στα σοκάκια της πόλης και χαζεύοντας μαγαζιά με τουριστικά, στο τέλος καταλήγουμε να πάρουμε πακέτο ντονέρ και κόκα κόλα και να επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο και να τρώμε στην ταράτσα χαζεύοντας την πόλη από ψηλά …

Κάτσαμε αρκετή ώρα στην ταράτσα και χαζεύαμε την φωτισμένη πόλη μέχρι να μας καταβάλει η κούραση και σιγά σιγά να οδηγηθούμε στο δωμάτιο μας και να πέσουμε ξεροί για ύπνο.

 

[R.E.H]

 

[STF]

Μου είχε ξεφύγει το θέμα. Και είναι ταμάμ για να πάρω μια γεύση!

Thanks Πάνο!

 

[George_M.]

Ωδη στον ταπεινο Ινδο ταξιδευτη που ως αλλος ''κοντορεβυθουλης΄΄ βρισκει τα παλια του αχναρια κ επαναλαμβανει το ταξιδι!!

 

[R.E.H]

Έκτη ημέρα ταξιδιού (Σάββατο 19 Αυγούστου 2023)

Χιλιόμετρα που διανύσαμε 58.

Έχω βάλει το ξυπνητήρι να χτυπήσει στις 5 το πρωί ώστε να βγούμε έξω και να χαζέψουμε τα αερόστατα.

Το ξυπνητύρι χτυπάει και το να σηκωθούμε από το κρεβάτι μετά από ελάχιστες ώρες ύπνου αποδεικνύεται αρκετά δύσκολο αλλά τα καταφέραμε.

Ανεβήκαμε στην ταράτσα και χαζεύαμε τα αερόστατα που σηκώνονταν σιγά σιγά μαζί με τον ήλιο …

Δεν ήμασταν οι μόνοι παντού τριγύρω έβλεπες ανθρώπους να έχουν κάνει το ίδιο.

Ωραίο θέαμα και τελείως διαφορετικό να το βλέπεις από κάτω αυτήν την φορά …

 

[R.E.H]

 

[R.E.H]

Καθήσαμε και τα χαζεύαμε μέχρι που ο ήλιο σηκώθηκε αρκετά ψηλά και στην συνέχεια έφτιαξα ένα καφέ και άραξα στην βεράντα περιμένοντας να έρθει η ώρα για το πρωινό, η μικρή είχε πέσει και πάλι για ύπνο …

 

[R.E.H]

Το πρωινό ήταν ένα πολύ πλούσιος μπουφές με όλα τα καλά …

Η Μαρία γνώρισε και την κόρη της ιδιοκτήτριας η οποία ήταν συνομήλικη της …

Μετά το πρωινό επιστρέψαμε πίσω στο δωμάτιο και αράξαμε να περάσει λίγο η ώρα και στην συνέχεια να πάμε να επισκεφτούμε την υπόγεια πόλη στο Καιμακλί …

Η απόσταση σχετικά μικρή και δεν αργούμε να φτάσουμε, εντύπωση μας έκανε μια τεράστια φυλακή που είδαμε στον δρόμο σαν μια μικρή πόλη περιφραγμένη από πανύψηλα τείχη …

Φτάνουμε παρκάρουμε και δένουμε τα πράγματα μας πάνω στο himalayan και αφου ρίξουμε μια ματιά στα τουριστικά μαγαζιά μπαίνουμε στην υπόγεια πόλη και αρχίζουμε να περιπλανιόμαστε …

Έχει αρκετό κόσμο και παντού γκρουπάκια με ξεναγούς οπότε θέλοντας και μη μην μπορώντας να τους προσπεράσεις κάθεσαι λίγο πιο πίσω και ακούς και εσύ τι λένε …

Αυτές οι υπόγειες πόλεις δεν συνιστώνται σε όσους πάσχουν από κλειστοφοβία …

Σε πολλές περιπτώσεις σχεδόν περνάς μπουσουλώντας.

Πρέπει να κάτσαμε πάνω από μία ώρα μέσα την υπόγεια πόλη και όταν βγήκαμε έξω αράξαμε σε ένα παραπλήσιο καφέ για να πιούμε ένα φρεσκοστημένο χυμό πορτοκάλι …

Επιστρέψαμε στο μηχανάκι μας το οποίο μας περίμενε υπομονετικά ευτυχώς στην σκιά ενός κτιρίου …

Το καβαλάμε και ξεκινάμε την επιστροφή μας πίσω στο ξενοδοχείο κάνοντας μερικές στάσεις για φωτογραφίες και να χαζέψουμε το τοπίο …

 

[R.E.H]

Το μεσημεριανό μας ήταν μερικά μπισκότα και μετά η μικρή ξανά έπεσε για ύπνο και εγώ έφτιαξα ένα καφε και άραξα στην βεράντα και προσπαθούσα να βάλω σε τάξη το μυαλό μου και τα θέλω μου.

Πότε πότε έριχνα και μια ματιά στην μικρή που είχε ξεραθεί στον ύπνο, είχε αρχίσει η κούραση να μαζεύεται …

Μέχρι στιγμής είχαμε δει τα 2 από τα 3 μέρη που ήθελε να δει η μικρή, έμενε η Κωνσταντινούπολη για να ολοκληρωθούν τα μέρη που ήθελε να επισκεφτεί …

Από την άλλη εγώ ήθελα να συνεχίσω για να δώ και μέρη που δεν είχα ξαναδεί όπως το όρος Νεμρούτ να πάμε και στο ντάρκ κάνυον …

Έχω χαθεί μέσα στους χάρτες και να υπολογίζω αποστάσεις χρόνους και τις διαθέσιμες μέρες αλλά και χρήματα που είχαμε …

Είχα και μια επικοινωνία με την βάση και για πρώτη φορά είχε αρχίσει να μου λείπει το σπίτι και οι αγαπημένοι τόσο η καλή μου αλλά και ο τζούνιορ …

Δεν άργησα να πάρω την απόφαση ότι θα έπρεπε να αρχίσουμε την επιστροφή μας και να κάτσουμε για τρεις διανυκτερεύσεις στην Πόλη …

Επικοινωνία εκ νέου με την βάση για να μας βρει κατάλυμα για τα επόμενα τρία βράδια στην Πόλη …

Αυτό το ταξίδι δεν έγινε για μένα, οπότε υποσχέθηκα στο εαυτό μου ότι σύντομα θα ξαναέρθω και θα πάω να δώ όλα αυτά τα μέρη που θέλω …

Με αυτά και με αυτά είχε γίνει απόγευμα, ξύπνησα την μικρή και κατέβηκα κάτω στο Himalayan για ένα έλεγχο, να δώ πιέσεις να λαδώσω την αλυσίδα για να είναι έτοιμο για αύριο το πρωί που θα έπρεπε να μας πάει χωρίς σταματημό μέχρι την Κωνσταντινούπολη …

Καθόταν εκεί ατάραχο και απολάμβανε την φροντίδα και τα χάδια, δεύτερη φορά που πατάνε οι ρόδες του σε αυτά τα μέρη …

Ότι και να πώ για αυτό το μηχανάκι είναι λίγο με έχει ταξιδέψει απροβλημάτιστα σε απόμερες και μακρινές διαδρομές στην Ελλάδα αλλά και 2 φορές στην Τουρκία, με τον δικό του χαλαρό και ράθυμο ρυθμό …

Αν και δεν δένομαι συνήθως με τα σίδερα το συγκεκριμένο κατέχει μια συγκεκριμένη γωνιά στην καρδιά μου και δεν πρόκειται να την χάσει ποτέ ακόμα αν χρειαστεί κάποια στιγμή να χωρίσουν οι δρόμοι μας …

Αφού ετοιμάστηκε και η Μαρία βγήκαμε τσάρκα και το ηλιοβασίλεμα μας βρίσκει σε ένα ύψωμα να χαζεύουμε την πόλη του Γκιόρεμε από ψηλά …

 

[R.E.H]

Επιστρέψαμε και αφήσαμε το μηχανάκι και συνεχίσαμε με τα πόδια ..

 

[R.E.H]

Η πόλη έχει αλλάξει αρκετά μέσα σε 4 χρόνια από την τελευταία φορά που είχα έρθει το καλοκαίρι του 2019, έχει μεγαλώσει και έχει αρχίσει να χάνει το χρώμα της …

Έχουν ανοίξει κάθε λογής μαγαζιά από ινδικά εστιατόρια μέχρι κινέζικα πολυκαταστήματα, καφετέριες με δυνατή μουσική σε κάθε γωνιά …

Και ο κόσμος έχει αλλάξει, η νέα γενιά είναι πιο απελευθερωμένη και αναφέρομαι κυρίως στις γυναίκες ….

Καταλήγουμε για φαγητό σε ένα Burger King και εκεί που καθόμαστε ξαφνικά ακούμε ελληνική μουσική απο τα μεγάφωνα, πλάκα είχε …

Αφού φάγαμε περάσαμε το τελευταίο βράδυ περπατώντας στα σοκάκια της πόλης συζητώντας και βγάζοντας φωτογραφίες …

Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, τους ενημερώσαμε ότι την επομένη θα φεύγαμε αξημέρωτα και αφού μαζέψαμε και ετοιμάσαμε τα πράγματα μας κάναμε ένα ντουζάκι και την πέσαμε για ύπνο.

Αφεθήκαμε στην αγκαλιά του Μορφέα να μας ταξιδέψει πίσω στους αγαπημένους μας μέσα από τα όνειρα μας ….

 

[R.E.H]

 

[Joy of Road]

.
Ωραίο ταξίδι, που είναι στο μυαλό μου κάποια στιγμή να πραγματοποιηθεί. Αν μπορείς κάποια στιγμή να γράψεις δυο τρία πράγματα παραπάνω, π.χ. τιμές ξενοδοχείων, τιμή εισιτηρίου κάποιου αξιοθέατου κλπ.

Και κάτι σημαντικό: Χρειάζεται για το εσωτερικό της Τουρκίας ( Καππαδοκία ) διαβατήριο ή και με απλή ταυτότητα κάνεις δουλειά;

 

[boxer]

Το διαβατήριο κοστίζει ογδόντα ευρώ και έχει ισχύ πλέον δέκα χρόνια.
Δεν βρίσκω το λόγο να μην βγάλει κάποιος διαβατήριο, και να έχει το κεφάλι του ήσυχο για δέκα ολόκληρα χρόνια!
Η ταυτότητα είναι..... ταυτότητα. Με το διαβατήριο πας παντού!!!!!
Γνώμη μου!