Καλησπέρα κ απο εμένα κ ας άργησα! Φωτό δεν έχω, βίντεο δεν έχω οπότε ας γράψω κ γω το παραμύθι μου!
Ξεκινήσαμε Παρασκευή κ χάρη στον Δημήτρηdtz κ τον Παρασκευά έφτασα στο καταφύτγιο σαν πριγκίπισσα, έριξα τον υπνάκο μου στα μαλακά μαξιλάρια κ ακουβέρτες, έδινα παραγγελιές για τη μουσική, άκουγα τον Παρασκευά να λέει τα χόντα μπουρδέλα κ τον θυμήθηκα στην επιστροφή όταν το μπουρδελάκι μου (μόνο εγώ θα το λέω έτσι!) σκόρπιζε τα κομμάτια του.
Το Σάββατο η βόλτα ξεκίνησε μουδιασμένα. Μια που το xr δεν έπαιρνε παρά μόνο με 2α στην κατηφόρα (να ναι καλά ο Μητσάρας), μια που δεν είχα βγάλει αέρα απτα λάστιχα κ πήγαινα σαν τραμπολίνο στην αρχή της διαδρομής που ήταν κ κροκάλα, μια που δεν είχα ρυθμίσει καλά τον συμπλέκτη όταν άλλαξα πριν λίγες μέρες την ντίζα γιατί η παλιά ήταν μισοσκισμένη, κάτι που το μπουρδελάκι μου έκανε έναν πολύ περίεργο θόρυβο όταν έσβηνε κ όταν ξανα έπαιρνε μπρος... ε... άργησα να "ξυπνήσω" κ να αρχίσω να ευχαριστιέμαι την βόλτα. Παρεπιπτόντως ευτυχώς που ο Pikinos που δάνεισε το 2ο θερμοκολάν του γιατι θα είχα ξεπαγιάσει στη διαδρομή!
Η ομάδα η μπλε ήταν ο μπαλαντέρ της διαδρομής, αρκετά ετερογενής από μηχανές, οδηγούς κ ρυθμό καταφέραμε να μείνουμε ενωμένοι μέχρι το τέλος χάρη στον Κοσμά κ τον Μητσάρα. Ο πρώτο αγχωμένος μέχρι τα μπούνια για τη διαδρομή κ για να μη χαθεί κανείς μας, όχι μόνο τα κατάφερε να μας κρατήσει όλους, κ να κάνουμε όλη τη διαδρομή χωρίς σκάντζες, αλλά μάζεψε κ κάποιους πορτοκαλί που είχαν πάρει τον λάθος δρόμο, κ κάτι κόκκινους που είχαν ξωμείνει πίσω από τη σκούπα της ομάδα τους
! Ευγε του λοιπόν, μόνο που δεν ξέρω αν τελικά μέσα στο άγχος κ την υπευθυνότητά του κατάφερε να ευχαριστηθεί έστω κ λίγο την βόλτα... ελπίζω! Ο Μητσάρας όπως τον είχα πρωτογνωρίσει... ήρεμη δύναμη... εγγύηση να τον έχεις στη βόλτα.
Το ζευγάρι μου ο Ευθύμης αποδείχτηκε κατάλληλος, καθώς δεν μου άρεσε καθόλου η ιδέα να πρέπει να είμαι συνέχεια μπροστά ή πίσω από το ίδιο μηχανάκι στη διάρκεια μιας ολόκληρης μέρας όπου ο ρυθμός οποιουδήποτε αλλάζει δυναμικά ανάλογα με το τερραίν κ τη διάθεση. Ε με τον Ευθύμη ήμασταν το τέλειο "ελεύθερο" ζευγάρι, καθώς πάντα είχε το νου του ο ένας στον άλλον αλλά παράλληλα οδηγούσαμε ψιλοαυτόνομα ανάλογα με τα κέφια μας μπρος πίσω στο γκρουπ. Χωρίς καταπίεση λοιπόν!
Σχετικά με τη διαδρομή, τα καραφλά είναι άπαιχτα κ θέλω να ξαναπάω!
Το ίδιο κ ένα κομμάτι μετά τη στάση των καλαβρύτων εύκολο σαν διαδρομή αλλά μαγευτικό σαν χρώματα όπου η βλάστηση ήταν πυκνή κ ήταν σαν να περνούσαμε μέσα από τα δέντρα!
Την Κυριακή δημιουργήσαμε μια άλλη ομάδα αυτοί που μείναμε να επιστρέψουμε Αθήνα κ το παρεάκι ήταν όλα τα λεφτά, πολύ γέλιο, χάρηκα για τις νέες γνωριμίες, κ για το συναπάντημα με παλιούς γνωστούς κ φίλους! Ειχαμε κ τον προσωπικό μας treloμηχανικό καθώς 2 μηχανάκια (1 bmw, 1 ktm, 1 honda) μουλάρωσαν κ δεν ήθελαν να φύγουν από το βουνό. Τελικά μέσα στην ομίχλη κ τη βροχή που μας είχαν ήδη περιζώσει κατάφερε ο trelos να τα βάλει μπρος κ να φύγουμε. Σόρρυ για την αρχή της διαδρομής που σας πήγα λίγο καροτσάκι αλλά ο αέρας ήταν τόσο δυνατός που νόμιζα πως θα πετάξει το xr σε κάνα γκρέμι. Με το ζόρι το κρατούσα. Κ όταν τελικά κατεβήκαμε σε υψόμετρο κ έφτιαξε ο καιρός το μπουρδελάκι μου άρχισε να σκορπάει τα κομμάτια του κ να τα μαζεύουν οι από πίσω. Τελικά κατάφερα να φτάσω σπίτι, αλλά μια που μπήκε το xr στο γκαράζ κ μια που δεν ξαναπήρε ποτέ μπρος! Κείτεται ημιθανές στο γκαράζ μου κ είμαι πολύ στενοχωρημένη να ξέρετε
.
Κάποιοι πρέπει να έχετε φωτό μου στο κινητό σας μιας κ σας έπρηξα με το "βγάλε με μία"! Μη ντρέπεστε.. να τις στείλετε!
Μπράβο στα παιδιά από την Πάτρα, φάνηκε πως επένδυσαν πολύ χρόνο για να οργανώσουν το φετινό troffy.
Εις το επανειδείν λοιπόν!
PS: το Σάββατο το βράδυ είχα κρεμάσει μια μεγάλη μπεζ πετσέτα πάνω πάνω στην πόρτα της αποθήκης μέσα στο καταφύγιο. Εκεί που κρεμούσαμε όλοι από κάτι για να στεγνώσει. Την Κυριακή το πρωί δεν ήταν εκεί (νομίζω). Μήπως την βρήκε/μάζεψε κανείς?
:yrk:
άξιζε που περιμέναμε!!μπράβο σου @