Albania tour και το μεγάλο ΟΧΙ!!

[Rangos]

Με την ευκαιρία του φόρουμ θέλω να σας δείξω και το δικό μου, "μινι" ας πούμε ταξιδιωτικό που έκανα κυρίως στην Αλβανία και μια ωραία περιπέτεια γύρω απο αυτήν.

Το ταξίδι δεν ηταν μεγάλο, οι φωτογραφίες δεν είναι και τίποτα τις προκοπής, γιατί οτι εβγαζα ηταν απο κινητό και μια Νikkon coolpix (που δουλέυει οταν γουστάρει και μόνο),

αλλά πιο πολύ θέλω να σας δείξω τα πράγματα οπως τα είδα απο τα δικά μου μάτια που τελικά άλλα περίμενα και άλλα βρήκα!



Ο προορισμός ηταν ήδη έτοιμος και περίμενε στο πίσω μέρος του μυαλού και οταν έπεσαν τα "ΟΚ μου, ΦΕΥΓΩ", τότε αυτόματα ξεκίνησε και το install του προορισμού!

Προορισμός λοιπόν η γείτονικη μας χωρα...

ΑΛΒΑΝΙΑ θα πάω και βλέποντας και κάνοντας.


Ο λόγος που επέλεξα την Αλβανία ηταν επειδή απο καιρό είχα παρατηρήσει οτι σχεδόν κανένας δεν μίλαγε για αυτήν, κανένας δεν την επέλεγε σαν προορισμό απλά την διέσχιζαν αυθημερόν και οτι γενικά μόνο κακά πράματα ακουγα για εκεί, όπως π.χ:

- χάλια δρόμοι

- επικίνδυνοι οδηγοί

- πολύ κίνηση και καυσαέριο

- επικίνδυνοι ανθρωποι ιδιαίτερα στα πιο βόρεια της Αλβανίας και άλλα τέτοια.


Παρόλα αυτά στο Youtube είχα βρεί πάρα πολύ ωραία βιντεάκια που έδειχναν μια πολύ όμορφη χώρα.

Επίσης δεν είχα πολλές μέρες, μόνο 4-5 και τέλος δεν είχα και μεγάλο budget.


Ολα αυτά λοιπόν αποφασίστην 2-3 μέρες πρίν την αναχώρηση και έδωσα το ΟΚ για αναχώριση, την Τετάρτη 25/10/17!


Φορτώνω λοιπόν τ'άλογο που περίμενε απο καιρό τη μέρα αυτή και ηταν το μόνο που κάτι είχε πάρει μυρωδιά, λόγω της ειδικής περιποίησης που της έσκαγα σε άσχετο χρόνο.


Ετοιμος λοιπόν! Ενα ψιλόβροχο εχει αρχίσει και επιτέλους πατάω μίζα .

Τα συναισθήματα πλέον τα γνωρίζετε... Η ευτυχία ζωγραφίζει το πρόσωπο μου και απλά νιώθω πανέμορφα!!


Τετάρτη 25/10/17 : Διαδρομή 1ης μέρας

Ανεβαίνω λοιπόν απο Λαμία-Καλαμπάκα-Γιάννενα με τελικό προορισμό για διανυκτέρευση το Αργυρόκαστρο.

Μετα απο ενα γρήγορο καφέ και φόρεμα τα αδιάβροχα στη Λαμία, στάση στα Γιάννενα για κολατσιό και αγορά ενός χάρτη της Αλβανίας γιατί ηταν το μόνο που δεν είχα πάρει και αυτό γιατί δεν βρήκα να αγοράσω απο Χαλκίδα, αλλιώς ολα τα αλλα τα πρόλαβα .

Μεσημεράκι πλέον και τα μαγαζιά είχαν κλείσει, και βρίσκω ενα χάρτη σε ενα μαγαζί με souvenir. Ωράια λέω, γίναμε!

Ο χάρτης ηταν σχεδόν σαν αυτόν που θα βρείς στο δωμάτιο ενος ξενοδοχείου που είναι διαφημηστικός για την πόλη και τα μαγαζιά και μου λέει το αλάνι :

- 15€ έχει φίλε μου..

- Ε...., τον κοίταξα με απορία και έφυγα, δεν είπα τίποτα..

Οπότε λέω να μια ωραία ευκαιρία να αρχίσει το adventure απο τα Γιάννενα


Στάση σε ενα S. Market για αγορά φαγητού εκτάκτου ανάγκης (κονσέρβες δλδ) και φύγαμε για σύνορα..



Μια χαρά, σε κανα 10λεπτο είχα ξεμπερδέψει και πλέον welcome to Albania!

Μπαίνοντας λοιπόν εχω το νου μου για τυχόν μπλόκα όπως μου είχε πει ενας φίλους που ταξιδεύει συχνά δρομολόγια εκεί.


Αφου μπείς και αρχίσεις να κατηφορίζεις την Κακαβιά, μπροστά σου απλώνεται μια μεγάλη ευθεία και κάτι ωραία λειβάδια, αλλά στα δεξια οι πινακίδες λενε ανώτατο όριο 40 και 50χλμ/ωρα και αρχίζεις να αναρωτιέσαι "τι έγινε εδω ρε παιδιά;; Μάλλον λάθος θα έχει γίνει με τις πινακίδες"....

Παρόλα αυτά εγω προσπαθώ και τηρώ τα όρια για να δω πως παει το πράμα.


Όντως σε καμια 500αριά μέτρα και μετά απο ενα γεφυράκι σε σημείο που πιο πριν δεν το έβλεπες, να σου το πρώτο μπλόκο με ραντάρ για ταχύτητες και μενω με το στόμα ανοιχτό αλλά γρήγορα το έκλεισα γιατί θυμήθηκα για τα μπλόκα που μου έλεγε ο Χρήστος και είπα απλά ΟΚ συνεχίζουμε...


Να μην τα πολυ λέω, μέχρι το Αργυρόκαστρο είδα 3 μπλόκα με ραντάρ και αμάξια που νωρίτερα με είχαν προσπεράσει να τα έχουν σταματήσει κανονικά και γράψιμο.
Η απόσταση αυτή μιλάμε οτι είναι καμια 30αριά χλμ απο τα σύνορα περίπου.


Εφτασα Αργυρόκαστρο τελικά, λίγο πριν την ωρα που θα σουρούπωνε..

και πρόλαβα και είδα μια πόλη που στην ουσία είναι 2πόλεις...


Η παλιά και η νέα.

Η νέα πόλη μου φάνηκε λίγο αδιάφορη και λίγο "οτι να'ναι"..

Η παλιά απο την άλλη, μου φάνηκε πολύ ομορφη και ενδιαφέρουσα για να την περπατήσω και να την φωτογραφίσω, αλλά δυστυχώς η μέρα τελείωνε...

Φαγητό, μια ωραία παγωμένη μπύρα Tirana και περπάτημα σε αρκετά σοκάκια.

Κατα τις 9μιση πίσω στο μικρό χοτέλ να κοιμηθώ και πρίν αυτό, να σκεφτώ που θα πάω την επόμενη οπότε και να κλείσω δωμάτιο.


Παρεπιπτόντως το χοτελ που έμεινα ηταν πεντακάθαρο, ομορφο σαν αρχοντικό σπίτι απ'εξω και ολοκαίνουργιο μέσα και εννοείτε πάρκιν μέσα στην αυλή που κλειδαμπάρωνε και ημουν και ο μοναδικός ενοικος εκείνη τη βραδιά...

Τιμή:22€ Parolto Hotel

Χάρτη δεν είχα βρεί για να τον βάλω κάτω και να πλανάρω, οπότε οτι εκανα ήταν απο γκουγκλ μαπς και είπα και ευχαριστώ


Ολα αγνωστα μου ηταν, οπότε δεν χρειάζεται να σκάσω κιόλας. Οταν δεν έχεις τίποτα, δεν έχεις και τίποτα να χάσεις!


Θα πάω με σκοπό να φτάσω στα βόρεια της Αλβανίας και αν στην τελική δεν μου αρέσει, μετα συνεχίζω για Μαυροβούνιο και βλέπουμε.


Οπότε φτιάχνω μια βασική διαδρομή για να εχω ενα μπούσουλα και μια χαρά.

Δωμάτιο δεν κλείνω γιατί δεν ξέρω που θα βραδιάσω τελικά. Θα το κάνω εκείνη την ωρα!

 

[Rangos]

Πέμπτη 26/10/17 :Η διαδρομή της 2ης μέρας


Στην ουσία, τώρα μπαίνω στο πετσί της χώρας οπότε λέω να το απολαύσω οσο μπορώ.

Ο καιρός απλά φαντασικός.

Λιακάδα απο το πρωί με χαμηλή θερμοκρασία όμως, 6 βαθμούς και εφτασε μέχρι 17 το μεσημέρι.

Δυστυχώς κάμερα στο κράνος δεν εχω οπότε δεν εχω και πολλές φωτός, γιατι όπως γνωρίζεται μετα απο λίγο βαριέσαι αυτό το σταμάτα βγάλε καμια φωτο και πάμε παλι. Ηθελα να απολαύσω και την βόλτα ταυτόχρονα.

Και φτάνω στην πρώτη πόλη να πιώ και εναν καφε.


Η πόλη Φιέρ που πραγματικά ενθουσιάστηκα απο αυτο που είδα.

Η πόλη μου θύμιζε μια σύγχρονη αναπτυσόμενη πόλη της Ευρώπης, με ολόφρεσκα κτίρια, μεγάλες και όμορφες πλατείες και πεντακάθαρη παρόλα τα εργα που γινόντουσαν στον κεντρικό δρόμο.

Φοβερό το καφεδάκι (το άραγμα δλδ και η απόλαυση του κόσμου που υπήρχε και έκανε τα ψώνια του τις βόλτες του κλπ και ο καιρός απλά φανταστικός 18 βάθμους!!

Μετα συνεχισα για το Μπεράτ που είναι απο της πιο γνωστές και όμορφες πόλης της Αλβανίας.

Πολύ όμορφη και παλιά πόλη, που σίγουρα αξίζει να μείνεις τουλάχιστον 1 μέρα.

Αφού εφαγα κάτι στα όρθια, συνέχεια για Τίρανα, στην πρωτεύουσα...

Λίγο πριν τα Τίρανα, ο δρόμος σε περνάει δίπλα απο το Δυράχειο, το οποίο το κοίταζα και ημουν στο τσακ να στρίψω, αλλά ο χρόνος δεν με έβγαζε.

Όλο το χρήμα της Αλβανίας πρέπει να εχει πεσει εκεί...

Πολύχρώμα κτίρια, φοίνικες σε πολλά σημεία και συνεχώς πρασινάδες κλπ, αυτό που μου έβγαζε ηταν κάτι σαν το Μαϊαμι της Αλβανίας μιας και δίπλα στη θάλασσα..γενικως τίποτα μα τίποτα δεν σου θύμιζε μια φτωχή χώρα.


Το άφησα πάντως για την επόμενη φορά...


Να πώ εδω ενα απο τα πραγματα που μου έκανε εντύπωση και πλέον δεν ηταν τυχαίο.


Εως αυτό το σημείο, οι κύριοι δρόμοι στο 80% περίπου είναι καινούργιοι και σε αρκετά σημεία είναι με διαχωριστικό διάζωμα και απο 2 λωρίδες.


Λακούβες δεν πέτυχα ούτε για δείγμα.


Στους δευτερεύοντες δρόμους, δλδ εκτός εθνικής, η κατάσταση στο σύνολο ηταν μια χαρά μπορώ να πώ, με λίγες εξαιρέσεις όπως, κανα μπάλωμα και χώματα απο κανα φορτηγό.

Κατα τα άλλα σε καμία περίπτωση δεν κινδύνεψα, ούτε απο τους δρόμους, ούτε απο τους οδηγούς!!!


Ο λόγος κατα την γνώμη μου;; Τα αμέτρητα μπλόκα της τροχαίας και ραντάρ ταχύτητας!


Και πιο απλά, οι οδηγοί παρατήρησα οτι στην πλειοψηφία τους, σέβονται πλέον τα όρια που είναι αρκετά χαμηλά, γιατί μάλλον η τροχαία δεν θα αστειέυεται και θα ρίχνει πέλεκυ βαρή!


Αυτό λοιπόν είχε και σαν αποτέλεσμα, οι οδηγοί σε ολη την Αλβανία να κινούμαστε με χαμηλές ταχύτητες, δλδ σαν μέση ωριαία ταχύτητα υπολογίστε τα 80χλμ.


Αν πάλι κάνεις τον νταή, καλή τύχη γιατι πραγματικά κάπου θα σε τσιμπήσουνε.



Ενα δεύτερο κατα συνέπεια αποτέλεσμα, ηταν να εχω συνηθήσει πλέον αυτες τις χαμηλές ταχύτητες, δεν με ενοχλούσε καθόλου και πλέον να μπορώ με περισσότερη ευκολία να χαζεύω τα μέρη που περνούσα και πραγματικά ετσι αργα που πηγαίναμε, ενιωθα και πολύ ασφλής στο δρόμο!




Συνεχίζω λοιπόν και πλέον είμαι στα προάστια των Τιράνων

και μπαίνω προς το κέντρο οπου λέω να πιώ και εκεί εναν καφε.

Και τα Τίρανα μου έδειξαν οτι εχει πέσει χρήμα και εχει αξιοποιηθεί και σωστά!

Φρεσκοβαμένα παλία και καινούργια κτίρια, πεντακάθαρη πόλη ειδικά στο κέντρο της.

Ο κόσμος κυκλοφορούσε κεφάτος στους δρόμους και τα καφέ τους φουλαρισμένα όλα!

Τα βόρεια προάστια της ομως που τα πέρασα οταν έφευγα, είναι καμια 30αριά χρόνια πίσω και αρκετά βρώμικα.

Κάτι απο Ασιατικές χώρες μου θύμιζε, με φούλ παράγκες που ταυτόχρoνα έδειχναν να ηταν και κάτι σαν μαγαζιά και λαϊκή αγορά μαζί. Πάρα πολλά αμάξια και καυσαέριο...


Το ενοχλιτικό στην πόλη ηταν τα "εύκολα" κορναρίσματα που έριχναν ειδικά οι ταρίφες και το καυσαέριο που εβγαζαν ολα αυτά τα οχήματα που δεν ξέρω αν το ξέρετε, αλλά τα 99 στα 100 είναι DIESEL και τα 90 στα 100 Mercedes E 190/E200 ΄95 -΄2000 μοντέλο και οι αντλίες-μπέκ τους σίγουρα παραμένουν ανέγγιχτα απο τότε που τα έδεσε πάνω ο κατασκευαστή τους!

 

[rodouma]

Μπράβο ρε φίλε, ωραίο ταξιδιωτικό!

Άνοιξε μας λίγο τα μάτια να φύγει η προκατάληψη...

Spoiler

Όταν αποφασίσεις για Δυρράχιο, ρίξε κάνα σύρμα αν θες παρέα...

 

[Rangos]

Συνεχίζω για τον τελευταίο προορισμό της ημέρας, τη Σκόδρα!

Η εθνική οδός απο Τίρανα και πάνω είναι σχεδόν παντού 1+1 λωρίδες και χωρίς διάζωμα.

Αυτό ηταν λίγο ταλαιπωρία, αλλά όπως είπα και πρίν, επειδή οι οδηγοί στην πλειοψηφία τους δεν έκαναν καγκουριές δόξα τω Θεώ, Οκ μια χαρά βγαίνει.



Το μόνο δύσκολο και ίσως και επικύνδυνο, θα είναι να ταξιδεύεις βράδυ, γιατί απο οτι παρατήρησα δεν είδα να υπαρχει φωτισμός, αλλά απο λακούβες και τέτοια ούτε για δείγμα.


Δεν μου ετυχε πάντως να ταξιδέψω νύχτα για να σας πώ λεπτομέριες.



Και φτάνω στη Σκόδρα κατα το απογευματάκι.

Η πόλη δείχνει να είναι πραγματικά ομορφη και ενδιαφέρουσα στο σύνολο της, πράγμα που με εκανε να χαμογελάω σαν απο επιβεβαίωση επιλογής ενα πράμα.

Ανεβαίνω και στο κάστρο για μια καλύτερη εικόνα...

Απ'ότι κατάλαβα κάθε ζευγάρι που παντρεύεται εκεί, είναι must να πάει για φωτογραφίες και στο κάστρο, που πραγματικά είναι και μεγάλο και όμορφο

Ωραία απο ψηλά και κατεβαίνω να μπώ να πιω καφε και να βρώ που θα κουρνιάσω για το βράδυ.

Πίνω ενα καφεδάκι και τελικά ετσι όπως εψαχνα στο Booking, βλέπω να μου προτείνει και χόστελ!

Γίναμε λέω! Τώρα που είμαι και μόνος είναι η κατάλληλη ευκαιρία να δω τι φάση θα είναι και αυτό το χόστελ

Αλλωστε τι σοϊ adventure trip θα ηταν αν δεν αρπαζα τις ευκαιρίες σκέφτηκα... και το έκλεισα τελικά.


Και κλείνω λοιπόν με τα κλασικά κριτήρια: παρκιν εσωτερικό κλπ, αυτό εδώ : Wanderers με 8€


Πάω αφήνω πράγματα κλπ...

και βγαίνω για φαγητό στην πόλη οπου το κέντρο της ηταν ενας πολύ ομορφος πεζόδρομος με μαγαζιά και κάμποσο κόσμο, παρόλο το κρύο και την καθημερινή Πέμπτη!

Τυχαία βρήκα και τον Αμερικανό συγκάτοικο και μου προτείνει να καθήσω μαζί του να φάμε.
Μετα χαράς του λέω και φέρε μια καρμονάρα...

Επιστροφή στο χόστελ και μπαίνοντας βλέπω μια παρέα να κάθετε έξω στο κηπάκι και να κουβεντιάζουν.
Καθώς περνάω απο εκεί με προσκαλέι το παλικάρι που είχε το χόστελ να πάω να αράξω αν θέλω μαζί τους και να πιούμε καμια μπύρα.

Ευχαρίστως δέχτηκα και πραγματικά ηταν απο τις ωραιότερες παρέες που θα μπορούσα να τύχω σε ενα τέτοιο ταξίδι.

-Απο τα αριστερά με το κόκκινο μπουφάν, ηταν Γάλλος ποδηλάτης το παλικάρι και είχε ξεκινήσει 3 μήνες πρίν και είχε κάνει κύκλο τα βαλκάνια και συνέχιζε.

-Ο δίπλα με το καφέ, Σκωτσέζος ποδηλάτης και αυτός, είχε ξεκινήσει 7 μήνες πρίν απο το σπίτι του και είχε κάνει απο βόρεια της ευρώπης προς τα ανατολικά και εφτασε μέχρι κάτω στο Αζερμπαιτζάν και πίσω προς Ελλάδα και ανέβαινε πάλι προς τα πάνω.

-Πιο δίπλα με το μαύρο, είναι Αυστραλίδα και ταξίδευε κυρίως με λεωφορεία και τρένα. Αυτη ηταν φευγάτη απο τον Ιούλιο και κατέβαινε προς Ελλάδα.

-Επόμενος είναι Αμερικανός μπάκ πάκερ, που ηταν κανα 2μηνο το καλοκαίρι στη Χιο με κατι εθελοντές καπου 2 μηνες και μετά ανέβαινε προς τα πάνω με σκοπό να εφτανε Ισπανία σε 6 μήνες.

-Και τελευταίος εγώ, Ελληνας με μοτοσυκλέτα που ταξίδευε τις τελευταίες 2 μέρες και είχε κάνει σχεδόν τα ίδια χλμ με τους υπόλοιπους στο σύνολό τους.



Οι ιστορίες του καθενός και το κοινό πάθος για ταξίδια, μας έκανε και νιώθαμε τόσο ομορφα σαν να γνωριζόμασταν καιρό τώρα.

Μιλόυσαμε για τις περιπέτιες, τα ωραία και τα άσχημα, τα κίνητρα για κάτι τέτοιο και άλλα πολλα που οι 2 μπύρες που ήπια, ηταν οι καλύτερες του φθινοπώρου!
Τη φανταστική και γεμάτη μέρα.....

 

[Rangos]

* Εδώ τώρα πλέον, είμαι έτοιμος για την διαδρομή της επόμενης μέρας, που ηταν στο wish list οταν θα πήγαινα Αλβανία και επίσης έπαιξε ρόλο και στο γιατί αλβανία σε αυτό το ταξίδι που ηταν το επόμενο μου μετά απο 2 χρόνια.... και έτσι, μόλις είχε έρθει η ώρα της.


Βόλτα με το μικρό φέρρυ τον ποταμό-λίμνη Koman που είναι στην ουσία τεχνιτά, λόγο των 2 φραγμάτων που εχει για παραγωγή ηλεκτρικού και μετά επιστροφή το απόγευμα Σκόδρα αν είναι οντως ο ενας και μοναδικός δρόμος καλός όπως μου είπαν τα παιδιά το βράδυ απο το χόστελ.
Αλλιώς θα χρειαστεί να βγώ στο Κόσοβο και να κάνω εναν κύκλο και να ξαναμπώ Αλβανία και πόσο νύχτα θα είχε παει, δεν θα ήξερα ποτέ .


** Η ωρα πέρασε για τα καλά και ωρα για ύπνο γιατί για να προλάβω το φέρρυ που αναχωρεί 09:00 πρέπει να φύγω στις 7 το πρωί.





-Ξύπνημα, πρωινό, πληρωμή και δρόμο!


Το πρωινό απλό, αλλά ουσιαστικό.

Τα είχε ολα σε ενα πιάτο +καφε ή γάλα-τσαι.

Πληρώνω 8€ τον ύπνο μου και για μια μεγάλη και μια μικρή βαρελήσια +1,5€ και φεύγω! (να γιατί Αλβανία)


Σύνολο 9,5€ και οτι είχα ζήσει το προηγούμενο βράδυ .






Παρασκευή 27/10/17 Διαδρομή 3ης μέρας καιι η Συνέχεια μετα το φερρυ



Ο δρόμος τώρα μέχρι να φτάσω στο φέρρυ, ηταν πραγματικά Adventure!

Αλλά ηταν και ο μοναδικός χάλια δρόμος σε ολόκληρη την χώρα και δεν υπερβάλω!


Όμως και με ενα TDM να ήσουν και δεν είσαι και ψειριάρεις τύπος, μια χαρά θα έφτανες αλλα 20 λεπτά πιο αργά. So what??



Τα πρώτα νερά του ποταμού, κατω χαμηλά πρός Σκόδρα.

Και συνεχίζοντας προς Koman πλέον αρχίζει και αλλάζει ολο το σκηνικό και το adventure mode είναι πραγματικότητα!

Τοπία πραγματικά άγρια, παρθένα, ξεχασμένα και το καταλαβαίνεις απο τα πάντα γυρω σου.

-Μεγάλη εντύπωση μου έκαναν κάποιοι οικισμοί που βρήκα στο δρόμο μου με 2-3 σπίτια συνήθως τσοπάνων, που είχαν αφήσει τα παιδάκια τους να περιμένουν στο δρόμο για το σχολικό μάλλον, για να τα πάρει. Τι χαρούμενες και όμορφες φατσούλες που κοίταζαν και χαιρετούσαν με χαμόγελο.


Και ηταν πραγματικά ολο το σκηνικό σαν τις ιστορίες που μου εχει πεί η μάνα μου απο τα παιδικά της χρόνια, που μεγάλωσε σε δυσπρόσυτη περιοχή και η επικοινωνία με την πόλη τότε, ηταν απλά αγώνας και πολυτέλεια μαζί..


Συνεχίζοντας αυτό τον 'γεμάτο' απο εικόνες, φύση και αναμνήσεις δρόμο, φτάνω στο τέλος του, που είναι και το κάτω φράγμα και το φέρυ μπότ περιμένει...

Και μπαίνω στο πανάρχαιο τούνελ που περνάει το πλάϊ του βουνού και βγαίνω στο φέρυ...

Παρκάρω, ΔΕΝ δένω τη μηχανή γιατί δεν χρειάζεται απ'οτι μου είπαν (και δεν είχαν και ιμάντες) γιατί θα είμαι σε ενα στενό ποτάμι και δεν εχει κύματα..
Και πάω στο μικρό καφέ για εναν ζεστό και παρεμπιπτόντως καλό εσπρέσο καπουτσίνο μέχρι να περάσει το μισάωρο και να σαλπάρουμε....

Εδώ η θερμοκρασία έχει πέσει πλέον στους 8 βαθμούς, οχι γιατί είμαστε ψηλά, αλλά γιατί είμαστε μέσα στα βουνά και σε κατεβασιά αέρα απο την χαράδρα που σχημάτιζαν και...χειμώνας πλέον

 

[forester]

Δώσε πόνο

 

[Rangos]

Τώρα μόλις ξύπνησε ο μικρός
Οτι πρόλαβα, πρόλαβα... Η συνέχεια τα προσεχη βράδια

Θα δώσω εκεί πόνο τώρα

 

[Rangos]

Μπήκαμε λοιπόν στο μικρό Berisha και αρχίζουμε την πανέμορφη διαδρομή διάρκειας 3 ωρών μέσα στον ποταμό που το μεγαλύτερο πλάτος του να έφτανε τα 300-400 μέτρα και το μικρότερο τα 50-60 μέτρα.

Οι εικόνες απλά μαγικές και σε όλους μας θύμιζε τα φιόρδ της Νορβηγίας όπως τα έχουμε δει απο φωτός..

Το καραβάκι σε κάποιες φάσεις, έμοιαζε να πήγαινε ντουγρού προς τα βράχια και έψαχνες να βρείς απο που θα πάει ο δρόμος και καθώς πλησίαζες στα 100 μ τότε εμφανιζόταν η επόμενη στροφή και δώστου πάλι απο την αρχή

Παρόλο το ψωφόκρυο που έκανε, δεν σου έκανε η καρδιά να μείνεις μέσα και να κοιτάζεις απο τα παράθυρα και αφού μάζευα λίγο ζέστη πάλι έξω και χάζεμα αυτό το μοναδικό τοπίο και την μοναδική αυτή κατάσταση, το σκηνικό όλο που δεν ξέρω αν μπορείς να συναντήσεις ξανά κάτι τέτοιο εύκολά...

Ο καιρός δε..., απλά μας έδειχνε την αγάπη του χαρίζοντάς μας εναν λαμπερότατο ήλιο και τις απίστευτες μυρωδιές του.


Απολαύστε όμως καλυτερα τις εικόνες....

Δροσούλα.....

Καθώς τα βράχια σε κάποια σημεία γινόντουσαν όλο και πιο στενά και όλο και πιο ψηλα, ένιωθες οτι ξαφνικά είσαι στον στην εποχή του Αρχοντα των δαχτυλιδιών Και του Game of thrones....

Και μετά απο 3 ώρες μιας φανταστικής διαδρομής, φτάσαμε στην άλλη άκρη του ποταμού στη Fierza οπου και η διαδρομή μου θα συνέχιζε και πάλι οδικός!

Ηταν μια απο τις ωραιότερες εμπειρίες που είχα σε κάτι που συνδίαζε τόσα πολλά, μοναδικά και όμορφα πραγματα σε μια μοναδική κυριολεκτικά διαδρομη!

Η συνέχεια όμως, ηταν κατι επίσης μοναδικό....

Η Fierza είναι κάτι σαν ενα μικρό χωριό που έχει και κάμποσες κατοικίες για ανθρώπους που δουλέυουν στο μεγάλο φράγμα που είναι εκεί δίπλα, είναι και λίγο σαν μικροθέρετρο τον χειμώνα και επίσης είναι και κόμβος για το μεγάλο και πολύ δημοφιλές ιδιαίτερα σε ξένους ανθρώπους διαφόρων δραστηριoτήτων extreme και μη βουνό Valbona.

Το πιο κλασικό που γίνόταν εκείνες τις μέρες ηταν πεζοπορείες απο κορυφή μέχρι Σκόδρα που ηταν 2 μέρες στο σύνολο και mountain biking.

Δυστυχώς λόγω τις εποχής νύχτωνε περίπου στις 6 μισή και όπως τα υπολόγιζα δεν με έπερνε για καμια ωρα και θα νύχτωνα, οπότε το άφησα για μια άλλη φορα.

 

[Rangos]

Έτοιμος λοιπόν καβάλα στο άλογο και αφού ξεκουραστήκαμε για κανα 3ωρο τωρα συνεχίζω στο υπόλοιπο της διαδρομής που θα περιελάμβανε το κεντρικό και βασικό όγκο βουνών στα βόρεια της Αλβανίας.

Η επιστροφή λοιπόν είναι πλέον τελείως εκτός απο τον πολιτισμό και περνάει εκεί ψηλά στα όμορφα και στα άγρια βουνά..

Μετα απο 2-3 στροφές σκάει μπροστά μου του τεράστιο φράγμα και ανεβαίνω γρήγορα προς τα πάνω για να χαζέψω τη θέα

Εχω ενα μόνιμο χαμόγελο πλέον και δεν ξέρω τι να πρωτο κάνω... Να πέσω με τα μούτρα στην απόλαυση της οδήγησης, ή να βγάλω καμια φωτό να εχω να θυμάμαι;;;

Κάπου στη μέση είπα να το ρίξω, αλλά μετα απο καμια δεκαριά κλίκ, το ξέχασα κιόλας


Η συνέχεια εχει λίγες φοτός γιατί πραγματικά τι να πρωτο βγάλεις...

Υψόμετρο πιστεύω κάπου πάνω απο 1000μ, άγρια βλάστιση να εναλλάσετε με ελατοδάση, πλατάνια, βελανιδιές, πουρνάρια, πευκοδάση.... στο τέλος απλά ήμουν ενας ευτυχυσμένος άνθρωπος μέσα στα βουνά κάνοντας αυτό που αγαπά...


Ο δρόμος μια ατελείωτη απόλαυση με άσφαλτο 5 μηνών και τα λάστιχα να κρατάνε τσίχλα... αμάξια μέχρι το πρώτο σημείο που ενώθηκα με άλλο δρόμο 2 ώρες μετά δλδ, πέτυχα 1!!! και τις 2 πρώτες μοτοσυκλετές (αγελάδια adv) σε όλη την Αλβανία, ναι καλά διαβάσατε σε όλη την χώρα τις 2 προηγούμενες μέρες!!!

Μετά απο ενα 3ωρο οδιγικής έξτασης, εχω φτάσει πλέον κάτω απο τα βουνά και μιση ώρα πρίν τη Σκόδρα σε ενα χωριο όπου άραξα να φάω μια πίτσα και να χονέψω τη διαδρομή που μόλις είχα κάνει.


Ξέχασα να πω επίσης, οτι οι γείτονες Αλβανοί στην πλειοψηφία τους ηταν πάντα φιλικοί και πρόθυμοι να βοηθήσουν σε οτιδήποτε, ειδικά οταν τους έλεγα οτι είμαι Ελληνας.

Ετσι και με τον πιτσαδόρο ο οποίος όπως μου είπε εργάζεται πολλά χρόνια τώρα στην Αμφισσα σε πιτσαρία και δεν με άφηνε να πληρώσω με τίποτα.. Να είσαι καλά φίλε μου

Υπήρχαν όμως και κάτι ξινίλες ώρες, ώρες με επικάλυψη καχυποψίας και πονηριάς στα προσωπα, αλλά όλα στο παιχνίδι είναι!!



-Η μέρα τελείωσε στο κέντρο της Σκόδρα πίνοντας μπυρίτσα και ψάχνοντας στέγη για το βράδυ..

Μιας και καλά πέρασα στο χθεσινό χόστελ, γιατί οχι αλλη μια μέρα;
ΟΚ λοιπόν και βρίσκω ενα άλλο, επειδή το χθεσινό πήγα και ηταν τίγκα και πολύ θα γούσταρα να εμενα εκει τωρα που γνωριζα και τα παιδιά.

Συμπαθητικό ηταν το δωμάτιο αλλά το μπάνιο το σιχάθηκα λίγο και γενικά το σπίτι είχε υγρασία.(δεν θυμάμαι το όνομα!)

{πάντως το ευχαριστήθηκα που έμεινα στα χόστελ γιατί δεν το είχα ξανακάνει και θα το ξαναέκανα 100% με παρέα και άλλους μαντραχαλέους φίλους, οι κολλητούς ή μόνος, αλλά με τίποτα με την γυναίκα γιατί απλά θα με σκότωνε και μετά θα κοιμόταν πάνω μου .}



Φαγάκι και πίσω στο δωμάτιο λοιπόν για να αποφασίσω την επόμενη και τελευταία μου μέρα στην Αλβανία που να πάω και τι να κάνω....


-Εχω κάνει πλέον την ανατολική και βόρεια πλευρά της χώρας και μου μένει να κατέβω απο τα δυτικά μέχρι Κορυτσά και ανάλογα τα κέφια ίσως και Οχρίδα για ύπνο και μετά θα έχω κάνει χοντρικά ολη την Αλβανία.

3 λοιπόν τα πλάνα!

Plan a: Ο φίλος Χρήστος που κανονίζαμε ταξίδι για 2 βδομάδες μετα, αλλά το άλλαξα εγω για άλλους λόγους, τυχαία εχει ανέβει δρομολόγιο μέχρι Αγ. Σαράντα και μιλάμε και με ψήνει να καταλήξω εκει το βράδυ και να βρεθούμε.
Ετσι θα δω και την υπόλοιπη χώρα σε ενα γενικό πλάνο. Πολύ με ψήνει..

Plan b: Στις info που είχα ζητήσει εδω στο φόρουμ για το ταξίδι, ο @gsmaniac και @achalatsis αν θυμάμαι καλά, μου είχαν προτείνει να κάνω οποσδήποτε τη διαδρομή για το Vermosh οπου επίσης ψηνόμουν πολύ...
Οποτε λέω να πάω να το δώ, άραγμα για λίγο και επιστροφή να συνεχίσω το plan b. Ο χρόνος με παίρνει στο όριο!

Plan c: Είμαι σχεδόν στα σύνορα της χώρας δίπλα απο το Μαυροβούνιο, που λένε όλοι οτι είναι ο παράδεισος για το μοτοσυκλετιστή.
-Να μην μπώ και απο εκεί λίγο να δω τι παίζει τώρα που γυρίζει....;

-Ναι, αντε και μπήκα.
Μετα τι κάνω, πως θα καταφέρω να φτάσω για ύπνο κάπου κοντά στα σύνορα με Ελλάδα στη χειρότερη, ή και μέσα Ελλάδα στην καλύτερη;
Γιατί την μεθεπόμενη μέρα Κυριακή, μέχρι το βράδυ θα πρέπει να είμαι Χαλκίδα.

Η συντομότερη διαδρομή που καλύπτει αυτό το πλάνο, είναι : Αλβανία-Μαυροβούνιο-Κόσοβο-Σκόπια και διανυχτέρευση στην Οχρίδα.


- 4 χώρες και 3 σύνορα σε μια μέρα...
- διαβατήριο δεν έχω γαι το Κόσοβο, μόνο ταυτότητα......
- 11 ώρες στο δρόμο.....
- και νυχτώνει κατα τις 6 το απόγευμα ......και απο την επόμενη θα μίκραινε άλλη μια ωρα η μέρα!



-Μπα δεν βγαίνει μάστορα λέω...., άστο για άλλη φορά και πάμε πιο χαλαρά!
-Ναι αλλά θα είναι μια πραγματική περιπέτεια.... λέει ο άλλος δίδυμος μέσα μου....

- Είμαι σε μεγάλο δίλημμα και δεν μπορώ να αποφασίσω με τίποτα:mps2:!!



Τελικά ο κύβος ερρίφθη!!

-Θα κάνω το Plan b και τελεία και παύλα!

 

[Rangos]

Ξυπνάω πρωι, πρωί κλασσικά και 8 η ώρα βάζω μπροστά! (7:30 ξημέρωνε).


-Σαββάτο σήμερα 28η Οκτωμβρίου και ημέρα εθνικής (και προσωπικής) επετείου του μεγάλου ΟΧΙ


Ωραία λοιπόν, αρματωνομαι και φεύγω!

Σταση για βενζίνη εξω απο Σκόδρα, και ρωτάω τον τύπο στο πρατήριο που ήξερε και άπτεστα Ελληνικά, περι των πλάνων μου.

Μου λέει οτι είναι κανα 2ωρο μέχρι το σημείο που θέλω να φτάσω...


Οκ, συνεχίζω και βλέπουμε..

Φτάνω λοιπόν μέχρι την κορυφή του βουνού και σταματάω στο πλάτωμα-παρατηρητήριο.


Μένω άφωνος και αρχίζω να χαζεύω την εκπληκτική θέα του δρόμου που κατεβαίνει το βουνό και μου θύμιζε κάποιους δρόμους στην Ελβετία.

Εκεί που είχα συνηθήσει σε απλόυς κλασικούς δρόμους σε όλη τη χώρα, τωρα πίσω απο το βουνό είναι ενας άλλους Θεός...

(Ο δρόμος αφού κατέβει κάτω δίπλα στο ποτάμι, συνεχίζει ολη τη χαράδρα που φαίνεται στη φοτό και πισω στο βάθος αρχίζει πάλι να ανεβαίνει και εννοείτε οτι είμαστε ακόμη Αλβανία και εκει πάνω αρχίζει το Vermosh.)


- Εντάξει λέω, θα κατέβω και μια μέχρι κάτω να κάνω αυτό το γαμάτο στροφιλίκι και αναστροφή για πίσω!!!


Και κατεβαίνω μεχρι κάτω.....

Στη διαδρομή λοιπόν προς τα κάτω, πέτυχα κάτι που πιστεύω πολύ λίγοι ίσως να το έχουν πετύχει....

Πέτυχα λοιπόν άνθρωπο με γιλέκο ανακλαστικό να εχει στον όμω του μια φαρδιά σηρμάτινη σκούπα, να περπατάει και όπου βρίσκει τυχόν πετρούλες στο δρόμο. να τις σκουπίζει!!!

Πλάκα κάνει λέω, αποκλείεται....

Βγάζω σταντ στο τέλος, κάθομαι στην άκρη..., κοιτάζω το δρόμο..., φουσκώνω το στόμα μου με αέρα που δεν αφήνω να βγει.... μετα απο λίγο τον αφήνω να βγεί και κάνω σαν το (φούϊτ) που λένε και τα αδέρφια απο βόρεια Ελλάδα και λέω άντε ακόμα λίγο να δω τι έχει 5 στροφές μετά. Αυτά τα πράγματα δεν τα βρίσκεις κάθε μέρα!!!


- Βάζω μπρός και ξεκινάω, ε και 3 στροφές πιο κάτω 2ος με σκούπα και ποδαράτο......:sk:

- Αποκλείεται λεω, δεν είναι δυνατόν.... σε πίστα είμαι;;;


Ο δρόμος οχι απλά ηταν καινούργιος, αλλά του σκουπίζαν και τυχόν χαλικάκια που έπεφταν!!!

- Ε εκει λοιπόν φώναξα μέσα απο το κράνος μου το μεγάλο ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ,



-Εγω δεν γυρίζω πίσω, θέλω να πάω αυτον τον δρόμο και όπου με βγάλει...

- Κλέινω κράνος και αρχίζω να οδηγάω σαν τρελός, δεν ξέρω πραγματικά τι έπαθα!

Ο δρόμος άδειος και να πέτυχα δλδ σύνολο 5 αμάξια και πολλά λέω.

Είναι ο πιο ωραίος δρομος οδιγικά και οχι μόνο( σε συνολικό μήκος, σε ομορφιά...) που εχω κάνει στα Βαλκάνια.

Αφού εχω κάνει ολη τη διαδρομή δίπλα στο ποτάμι, τώρα αρχίζει και ανεβαίνει πάλι και αντίθετα με το θερμόμετρο η θερμοκρασία πέφτει.


- 2 στροφές μετά και στο λόγο μου, πετυχαίνω και τον 3ο με τη σκούπα... Δεν είναι δυνατόν λέω... αλλά πλέον το συνήθησα...

- Σιγά σιγά φτάνω σε ενα πολύ μικρό και με σπιταρώνες σκόρπιες και παλιά μαζί, σαν οικισμός, και βλέπω ενα μικρό καφενείο δίπλα στο δρόμο..

- Ωραία λέω, κάτσε να μπώ μια μέσα για λίγο ζεστασιά, να βάλω αδειάβροχα και να ξανασκεφτώ για τελευταία φόρα...


Πλέον είμαι κάπου ΕΔΩ

Εδω πλέον η θερμοκρασία απο τους 18 που είχε στη Σκόδρα και λιακάδα το πρωί, τωρα 1+ώρα μετά, δείχνει 4 βαθμούς, ψοφόκρυο και ψιλόβροχο....

Τα πρώτα χιόνια ηρθαν για μένα νωρίς φέτος

-Μπήκα μέσα στο καφενείο-μινι μαρκετ.

Η γιαγια που το είχε καθόταν δίπλα στη σόμπα η οποία έκαιγε στο φούλ..

Εδω λοιπόν φοράω οτι εχω απο εξοπλισμό, γιατι το ταξίδι φαίνεται μεγάλο μπροστα!


Σκέφτομαι να ρωτήσω για WiFi..... αλλά το ξεχνάω στο μπάμ!


Εδω συνειδητοποιώ οτι δεν εχω χάρτες κατεβασμένους απο Κόσοβο για το Here και μόνο απο google maps οτι κάνω.

Ελα όμως που τρέμω να το ανοίξω γιατί δεν ξέρω τι χρέωση θα πέσει........


-Πάμε και βλέπουμε



Η συνέχεια του δρόμου μέχρι τα σύνορα ηταν εξίσου μαγευτική και ακόμη καλύτερη.

Η βλάστηση γινόταν όλο και πιο πυκνή και τα δέντρα μεγάλωναν..

 

[Rangos]

Και φτάνω λοιπόν στα σύνορα με το Μαυροβούνιο και είναι τόσο μέσ την τρελή χαρά, που ουτε βροχή καταλάβαινα ουτε συνοριοφύλακες!!

Αρχ'ιζω και βγάζω φοτός εγω με το κινητό, δεν με παίρνει κανένας χαμπάρι, ούτε και εγω το ήξερα οτι απαγορεύεται μέχρι που με βλέπαι ο άλλος και μάλλον με αρχίζει στα καντίλια

Εντάξει του λέω, θα τις σβήσω και ηρέμισε..

Άντε λοιπόν ώρα να φεύγω, εχω δρόμο μπροστά!!



Πλέον είμαι Μαυροβούνιο και το καταλάβαινα και απο το διαφορετικό στυλ στα χωριουδάκια που πέρναγα...

Εκει πιο πέρα όμως στο χωριουδάκι που μου λέει το Here να στρίψω και μετα αυτός ο δρόμος θα με έβγαζε στην κορυφή του βουνού στα σύνορα με το Κόσοβο, ενας χωρικός που σταμάτησα να τον ρωτήσω αν πάω καλά γιατί κάτι είχε αρχίσει και δεν μου άρεσε, με κοίταξε με γουρλομένα μάτια και μου είπε οτι απλά είμαι τρελός αν θέλω να πάω απο εκει, γιατί 1ον είμαι χωματόδρομος και χαλασμένος και 2ον έχει χιόνι.....


Αυτή τη στιγμή έπαθα ενα σοκ και λέω εντάξει Χρήστο, μαλ@κι@ έγινε γύρνάω πίσω....
- και που να πάω πίσω;;
-θα πάω 15 λέπτά πίσω στα σύνορα και θα πω ''γειά σας ηρθα να ξαναπεράσω;;''
-ε μόλις που θα με δέσουν επι τόπου και δεν θα καταλαβαίνω και τη γλώσσα. Μάλλον για ''κακό'' έμπορα θα με περάσουν..

Αποκλύεται, μονο μπροστα πρέπει να πάω!


-Τί να κάνω τώρα... πίσω Γιάννη τα καράβια!


Στροφή επιτόπου και μου λέει στο περίπου που να πάω.


Φτάνω στο επόμενο χωριό και εκτός απο την θερμοκρασία που παίζει στους 4 βαθμούς και οι γύρω κορυφές έχουν όλες χιόνι, αρχίζει το χιονόνερο σιγά, σιγά


Σταματάω έξω απο ενα σαν μικρό καφέ και παρακαλάω να είμαι τυχερός να βρώ ιντερνετ, αλλιώς το βλέπω να με τρώνε οι αρκούδες

Μπαίνω μέσα λοιπόν, ρωτάω για ενα καφεδάκι και ίντερνετ και τελικά στέκομαι τυχερος!!!


Λέω οτι είμαι και Ελληνας και ο τύπος που έχει το μπάρ και στανταρ εχει ''πατήσει'' τα πρωινά του, μου κάνει περίμενε.... και μου βάζει Ζορμπά να παίζει

-Εντάξει εκεί άρχισα να ξαναβρίσκω το χρώμα μου και κάθομαι για καφε και ανοίγω χάρτες να δω τι κάνω...

Για καλή μου τύχη εκει δίπλα μου είναι ενα παλικάρι και με βλέπει οτι είμαι λίγο σε αναμπουμπούλα και ευτυχώς ήξερε αγγλικά και μπορέσαμε να συνενοηθούμε...


-Απογοητεύτικα γιατί είχα βγεί εκτός πορείας και το χειρότερο ηταν οτι έπρεπε να διασχίσω και το Κόσοβο, που σαν να το ήξερα δεν είχα καλό προαίσθημα για εκεί...


Ημουν ΕΔΩ και το υπόλοιπο της ημέρας είναι AYTO

* Εδώ ξέχασα να πω για τα καντίλια που 'εριξα στο κινητό, στο google maps και σ' οτι άλλο πέρναγε απο δίπλα μου, γιατί δεν μπορούσα αφου βρηκα τη διαδρομή και τη φόρτωσα οσο είχα ίντερνετ στο κινητό, να την βάλω μετα να παίζει. Το εκανα μια φορα σαν δοκιμή και οταν το ξαναέβαζα πριν φύγω, δεν το έβρησκα με τίποτα


-Αποχεραιτάω το φίλο απο το καφε και καλή του ωρα όπου και να είναι για τις οδηγίες που μου έδωσε και τωρα πλέον κλεινω κάμερες, κινητά κλπ και πέφτω με τα μούτρα στην οδήγηση για να προλάβω να φτάσω Οχρίδα εντός της ημέρας...

 

[Rangos]

-Εντάξει εκτός απο την ένταση που είχα, εκλεβα και καμια ματια στα τοπία!

Απίστευτη ομορφιά. Παρόλο το καιρό που ηταν κλειστός και δεν έβλεπα πολλά τα τοπία έδειχναν τόσο όμορφα και στα χειμωνιάτικα τους..


-Στάση για βενζίνη και πάλι καλά, γιατί μετά ακολουθούσε πολύ ορεινό χιλιόμετρο με ίχνος βενζίνης.


- Πλέον είμαι στην καρδιά του χειμώνα και ας έφυγα πριν κανα 4ωρο απο τους 18 βαθμους και ντάλα καλοκαίρι..

-Επίσης, περιτο να σας πω οτι ήμουν το μόνο 2τροχο στα 3 αυτά κράτη

-Πλέον πιάνω τον ανήφορα για τα σύνορα και βάζω τα θερμενόμενα στη 2η σκάλα....

-Εδω επίσης η μαγεία του pin lock στο κράνος. Απο τα ''αξεσουάρ'' που πρέπει να είναι πάντα μαζί μας..

Και όσο ανεβαίνω η θερμοκρασία πέφτει και έφτασε μέχρι και -1,5...

-Το τοπίο απλά μαγευτικό

Και επιτέλους φτάνω σύνορα, στα 1800μ και απλά πλέον είμαι ατρόμητος...


Ο δε συνοριακός, μου έλεγε:
-Α Γκρέκο... Giannakis, Galis και λοιπούς παίχτες και οι επιβάτες απο το λεωφορείο με έφγαζαν φωτογραφίες

Αφού πέρασα το σύνορο απο την πλευρά του Μαυροβουνίου προς Κόσοβο, τωρα στου Κοσόβου αρχίζει το πανηγυρι...



Το χίονι δε απο την άλλη, έχει φτάσει τους 30-40 πόντους και δεν εχω ιδέα τι γίνετε μπροστα!
Θερμοκρασία -1,5 βαθμούς..

Αφού πέρασα το σύνορο απο την πλευρά του Μαυροβουνίου προς Κόσοβο, τωρα στο σύνορο του Κοσόβου αρχίζει το πανηγυρι...

Ο συνοριακός βλέπει ταυτότητα η οπόια είναι και χιλιογδαρμένη και μου ζητάει ΜΟΝΟ διαβατήριο....


-Τι να κάνω τώρα που δεν εχω.... αλλά ουτε πίσω με παίρνει να πάω!


Με λίγο απο εδω με λίγο απο εκεί, τελικά με στέλνει εκει σε ενα κιόσκι δίπλα να βγάλω ασφάλεια με 15€ και με αφήνει να μπώ!!!!!

-ΟΥΦ, πάει και αυτό......

Τώρα πλέον είμαι Κόσοβο και αρχίζω να κατεβαίνω το βουνό που τόση ώρα ανέβαινα.


Και ως δια μαγείας..... ο καιρός σχεδόν ντάλα ήλιος μετα απο βροχή που είχε κάνει... σαν να βρήκα πάλι τον πρωινό καιρο της Αλβανίας...

Ντουγρού λοιπόν προς τα κάτω να φτάσω στην πόλη Peje για ανασυγκρότηση, μια ανάσα και μια τυρόπιτα!

-Ανασυγκροτήθηκα λίγο, μαζεψα και αλυσίδα και όσο χάζευα το δρόμο, είδα σε 2 στιγμές στρατιωτικά οχήματα να περνάνε και μου θύμισε λίγο που είμαι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ.


-Απο εκει και μετα ομολογώ οτι με έπιασε ενας πανικός και αρχισα να τα βλέπω λίγο μουντά...

-Σε 3 λεπτά εχω βάλει κράνος και Λούης!


Για όλο το υπόλοιπο της χώρας δεν σταμάτησα όυτε για κατου....μα.


Λίγες σκόρπιες φοτός τράβηξα εν κινήση και αυτό ηταν όλο.

-Στη διαδρομή Peje-Pristina που είναι και η πρωτεύουσα, συνάντησα πολλά στρατιωτικά οχηματα και κάτι τζιπαρες αλα Hammer με τεράστειες σημαίες που δεν ήξερα τι είναι, μάλλον κάποιου αντάρτικου ή στρατού, δεν ξέρω. Πάντως το κλίμα μου ηταν δυσάρεστο και ήθελα να βγω απο Κόσοβο το συντομότερο..


- Η χώρα δε, σχεδόν πεδιάδα με μικρούς λόφους και διάσπαρτα χωριουδάκια, με φανερή τη φτώχεια και τη μυζέρια.
Απεριποίητα σχεδόν παντού.
Επίσης σχεδόν ολα τα σπίτια με τα τούβλα, σοβάς δεν εχει περάσει τα σύνορα.

 

[Carooly]

Ωραίος ο Χρήστος! Αναμένουμε.....

 

[ΛΕΩΝΙΔΑΣ.]

Τι μας κάνεις τώρα?
Αντε θα περιμένουμε αξίζει η αναμονη

 

[John-Aigio]

Πολύ ωραίος είσαι Χρήστο!!! άντε τώρα συνέχισε!!!!!!!!!!!!!!!!!!περιμένουμε

 

[North_explorer]

Μπράβο !!! Πολυ ωραίο !!! Αναμένουμε..

Έχω βάλει πλώρη για βόλτα προς αυτή την μεριά των Βαλκανίων σε λίγο καιρό και να σου πω με έχεις βάλει σε σκέψεις.. ωραίες σκέψεις μιας και την έχω στο πρόγραμμα για απευθείας διάσχιση !!

 

[Rangos]

Μπράβο !!! Πολυ ωραίο !!! Αναμένουμε..

Έχω βάλει πλώρη για βόλτα προς αυτή την μεριά των Βαλκανίων σε λίγο καιρό και να σου πω με έχεις βάλει σε σκέψεις.. ωραίες σκέψεις μιας και την έχω στο πρόγραμμα για απευθείας διάσχιση !!

Μην την διασχίσεις απλά.
Για ένα ταξίδι όπως το περιγράφεις με δύο μέρες και μια διανυκτέρευση το μίνιμουμ, θα σου μείνουν αξέχαστα πολλά πράγματα!
Κάτσε να δεις και την συνέχεια....

Στάλθηκε από το SM-A520F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[North_explorer]

Μην την διασχίσεις απλά.
Για ένα ταξίδι όπως το περιγράφεις με δύο μέρες και μια διανυκτέρευση το μίνιμουμ, θα σου μείνουν αξέχαστα πολλά πράγματα!
Κάτσε να δεις και την συνέχεια....

Στάλθηκε από το SM-A520F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Το μονο σκαλωμα μου σε αυτο το ταξιδι ειναι με τις μερες που θα εχω και οτι θα ειμαι διπλός....

Αλλα σιγουρα εχω σκέψεις για εκεί ίσως καθαρά για αυτή την χώρα ενα ξέχωρο ταξίδι και τα ''καταραμένα βουνά'' Prokletije...
Αναμενω την συνέχεια!!!!

 

[Rangos]

Final part.

Και επιτέλους κάπου το απόγευμα φτάνω στα σύνορα με τα Σκόπια.


-Passport μου λέει ο ελεγκτής στο γκισέ.
-I have no passport Sir...
-Only passport.
-I have only ID!

-Και αρχίζει το πανηγύρι, και πως μπήκα, αφου το Κόσοβο θέλει μόνο διαβατήριο και οχι ταυτότητα ή την καινούργια με ισμομετρικά στοιχεία κλπ μου έλεγε.

-Αφου με έβαλε ο άλλος του λέω, τι θες να έκανα εγω;; (τι βγήκα και απο πάνω)
-Περίμενε μου λέει και πάει προς τα γραφεία.
Σε λίγο βγαίνει και μου λέει να κάνω στην άκρη τη μηχανή και να την κλειδώσω.
-Ωχ τον ήπιαμε λέω..

Μπαίνω λοιπόν μέσα, προχωράω ολα τα δωμάτια, φτάνω στο βάθος, δεξια-αριστερά και κάπου εκεί φτάνω σε ενα 3χ3 δωμάτιο και είναι ο αστυνόμος στο γραφείο του να με κοιτάει...
-Εκείνη την ώρα μια ταινία πέρασε απο το μυαλό μου..... ναι,
Το εξπρές του μεσονυχτίου..... και μυρίζομαι remake !


-Απο Αγγλικά δεν το χε το αλάνι και παλέβαμε κούτσα σβάρνα να συνεννοηθούμε με νοήματα...
-Σε μια φάση μου κάνει με το χέρι περίμενε... και βγάζει το κινητό του και βάζει μεταφραστή κατευθείαν στα Ελληνικα και αρχίζει το ποίημα!

-Οτι αυτό που έκανα είναι πολύ σοβαρη παράβαση και διώκεται ποινικα απο το νόμο του Κοσόβου.....
-Οτι θα πρέπι να γίνει σύλληψη και να κρατηθώ μέχρι τη Δευτ'ερα και να πάω στο δηκαστήριο κλπ,κλπ...

Πρώτη φορά έρχομαι αντιμέτωπος με τέτοιο σκηνικό και ομολογώ οτι είχα αρχίσει και έπιανα το κεφάλι μου και να σκέφτομαι ωχ εδω θα το πω με τους Ούνους, να μην μπορω να συνεννοηθώ και να δούμε πώς θα ξεμπλέξω....

-Και τι μπορούμε να κάνουμε τώρα του λέω, κάποια άλλη λύση δεν υπάρχει;;

- Η παράβαση αυτή είναι πολύ σοβαρή και το πρόστιμο στο δηκαστήριο είναι περίπου 300€ κλπ...



-Οταν λοιπόν έδωσε και τιμολόγιο, τότε άρχισα να την ψιλιάζομαι οτι ΄΄τον θέλει τον ντενεκέ του με το λάδι''


-Κοίτα λεώ εγώ πρέπει να γυρίσω οποσδήποτε αυριο σπίτι μου του λέω γιαυτο βοήθησε με με κάποιο τρόπο

-Πόσα έχεις να δώσεις;;

-Κοίτα έρχομαι απο ταξίδι και δεν μου έχουν μείνει παρα 10+5+5€ και του τα δείχνω....

-Ευτυχώς το ντιλ πέτυχε και μου λέει περίμενε να ρωτήσω και τον άλλον απέξω αν συμφωνεί και σου λέω...(μην τους περάσω και για ψιλικατζίδες)



_Να μην τα πολύ λέμε λοιπόν, ήρθε και ο άλλος μέσα με πάνε σε ένα άλλο δωμάτιο και μου λέει άσε τα λεφτά στο κάθισμα της καρέκλας ετσι ώστε να μην φαίνονται κάτω απο το τραπέζι, (είχαν και κάμερες στα δωμάτια) και πάμε έξω να πάρω τυπικά τα χαρτιά μου και να φύγω.....





-Και έτσι και έγινε και όπου φύγει, φύγει



Πλέον είχε αρχίσει να πιάνει δύση και πλακώνομαι να φτάσω Οχρίδα κανα 2+ ώρες αν θυμάμαι καλά...

Στάση για βενζίνη, μια σοκολατίτσα και φύγαμε....

-Βράδυ πλέον και επιτέλους είμαι στον προορισμό μου!!!


-¨Αραγμα σε καφετέρια μπροστά απο πλατεία, καφεδάκι και απολογισμός της ίσως πιο adventure μέρας των τελευταίων ετών....

-Φαγάκι, ύπνος σε ένα πολύ ωραίο, αυτόνομο δωμάτιο σε χόστελ φάση με περίπου 12€ αν θυμάμαι καλά και την επόμενη πρωί, πρωί αναχώρηση γιατί είναι Κυριακή και μόλις άλλαξε η ωρα και θα εχω ακόμα λιγότερη μέρα μέχρι σπίτι....

Η θερμοκρασία το πρωί, παρόλο τον ήλιο ηταν -2 βαθμούς... Την άκουσα για τα καλά πρωινιάτικα




-Ενα καφεδάκι στα Μικέλ στη Φλώρινα και βάμος πάλι!!

Και οι τελευταίες φωτός απο το φανταστικό δρόμο με στροφιλίκι που δεν είχα ξανα περάσει, απο Γρεβενά μέχρι Καλαμπάκα που πραγματικά το καταφχαριστήθηκα

Και αργά το βράδυ έφτασα στη βάση μου σώος και αβλαβής και γεμάτος ευτυχία απο ολα αυτά που πέρσα!!!

-Τελικός απολογισμός:

-Η Αλβανία είναι μια εξίσου υπέροχη και όμορφη χώρα, όπως οι άλλες των Βαλκανίων! Αν δεν σου αρέσουν τα Βαλκάνια μην πας ούτε εκεί.
-Δεν φοβήθηκα ούτε ένιωσα φόβο πουθενά, σε όλη τη χώρα.
-Συνάντησα πολύ λιγότερους κάγκουρες απ'οτι θα έβρισκα Ελλάδα (και ίσως επειδή είναι πιο φτωχή χωρα......)
-Με τις τιμές τους, ένιωθα φραγκάτος.
-Το καυσαέριο απο τα ντίζελ, ωρες ωρες απλά με έπνιγε ακόμη και σε αντίκρη συνάντηση με αμάξι ψηλά στα βουνά!
-Οι δρόμοι τους σε γενικές γραμμές είναι ''καλοί+'' με αρνητικό την οδήγηση βράδυ γιατί φωτισμός δεν παίζει..
-Οι οδηγοί συνολικά είναι πολύ πιο ήρεμοι απο εμας (και δεν αστιεύομαι)!
Εδω μια παρένθεση:
(Στα 2.800χλμ που έκανα, η μοναδική στιγμή που κυνδύνεψα, ήταν στην Εγνατία οταν προσπέρασα νταλίκα, μπηκα στο ρεύμα μου πάλι και ο θείος με ενα golf απο πίσω μου που έκανε και αυτός προσπέραση, μπήκε στο ρεύμα πάλι και αυτός και ερχόταν καρφί πάνω μου! τον είδα απο καθρέφτη και βγήκα δεξια και γλύτωσα.... και ο δρόμος ηταν άδειος και απο 3 λωρίδες)

-Αφησα παρακαταθήκη να το plan a και γιαυτό θα προσπαθήσω να ξανα παω.

Σας την προτείνω ανεπιφύλακτα σαν χώρα!


Καλούς δρόμους να έχουμε

 

[Rangos]

Τελικά κατάφερα και το τελειωσα επιτέλους και το καθένα πόστ μπήκε στις κάβες!