Τα χλμ περνάνε όμορφα, στην θέα μιας άλλης όμορφης πόλης στην κορυφή ενός λόφου της Λουτσινιάνο, σταματάμε με την ελπίδα να κάτσουμε για βραδινό πριν φτάσουμε στο κατάλυμα μας για σήμερα …
Ένας συμπαθης Ιταλός ο οποίος είχε πιει μερικά ποτηράκια παραπάνω μας δίνει οδηγίες που να πάμε και φτάνοντας μια περαστική κυρία μας ενημερώνει να παρκάρουμε της μηχανές μας έξω γιατί με την δύση του ήλιου κλείνουν τις πόρτες από τις εισόδους/εξόδους και δεν θα μπορούμε να βγούμε έξω …
Ακολούθησε μια χαρακτηριστική συνομιλία μεταξύ του Ιταλού και της Ιταλίδας που ήταν για κωμωδία με τον Ιταλό που τα είχε τσούξει στο τέλος να της δίνει τις κατάλληλες “ευχές” για ένα ευχάριστο βράδυ …
Στο εστιατόριο μας έδιωξαν γιατί δεν είχαμε κάνει κράτηση και δεν μας άφησαν να χρησιμοποιήσουμε την τουαλέτα γιατί ήταν μόνο για πελάτες!!!
Όσοι πρόλαβαν μέχρι να μας πάρουν χαμπάρι πήγαν …
Περπατάμε μέσα στα σοκάκια της πανέμορφης πόλης και σκέφτομαι όλο αυτό που έχει συμβεί σε αυτή την χώρα συναντάς τα δύο άκρα από ευγενικούς και καλόκαρδους ανθρώπους που θέλουν να σε βοηθήσουν και το άλλο άκρο από αγενέστατους σνόμπ …
Φτάνουμε στο επόμενο εστιατόριο που και σε αυτό επίσης δεν μπορούμε να κάτσουμε γιατί έχουν κλείσει …
Μας ενημερώνουν ότι λόγου του ότι ήταν Δευτέρα τα εστιατόρια ήταν κλειστά για να ξεκουραστούν από την δουλειά του Σαββατοκύριακου !!!
Όλοι πάθαμε ένα μικρό σοκ…
Ο μαγαζάτορας έκλεινε για ξεκούραση !!!
Απίστευτο …
Αυτή η χώρα συνέχιζε να με εκπλήσσει …
Επιστρέφουμε στις μηχανές και μην μπορώντας να κάνουμε αλλιώς συνεχίζουμε την πορεία μας …
Στην διαδρομή και ενώ είχε ηδη νυχτώσει βρίσκουμε μια τρατορία πάνω στο δρόμο, θύμιζε κάτι ξεχασμένες παρακμιακές ταβέρνες που ξαφνικά φτιάχτηκε καινούργιος δρόμος και πλέον δεν σταμάταγε κανείς …
Μπαίνουμε μέσα μας κοιτάνε όλοι παράξενα …
Η νεαρή σερβιτόρα προσπαθεί με τα λίγα αγγλικά που ήξερε να καταλάβει τι θέλουμε να παραγγείλουμε …
Κλασικά το μενού είχε πίτσες και ζυμαρικά, και εκεί που τρώμε σκάει τηλέφωνο ότι έχουμε ηδη αργήσει να κάνουμε τσεκ ιν στο σπίτι που είχαμε κάνει κράτηση για το βράδυ …
Σε επικοινωνία που είχε ο Αντώνης με την ιδιοκτήτρια λίγο πολύ μας έλεγε ότι η κράτηση ακυρώνεται εκτός αν πάμε εκεί άμεσα …
Παγώνουμε όλοι και όλα τα βλέμματα στρέφονται στον Αντώνη που ήταν πάντα πρόθυμος να μας ξελασπώνει …
Δεν αργεί να πέσει και η πρόταση να πάει όσο πιο γρήγορα μπορεί για να έχουμε οι υπόλοιποι ένα μέρος για να κοιμηθούμε το βράδυ …
Ένας συμπαθης Ιταλός ο οποίος είχε πιει μερικά ποτηράκια παραπάνω μας δίνει οδηγίες που να πάμε και φτάνοντας μια περαστική κυρία μας ενημερώνει να παρκάρουμε της μηχανές μας έξω γιατί με την δύση του ήλιου κλείνουν τις πόρτες από τις εισόδους/εξόδους και δεν θα μπορούμε να βγούμε έξω …
Ακολούθησε μια χαρακτηριστική συνομιλία μεταξύ του Ιταλού και της Ιταλίδας που ήταν για κωμωδία με τον Ιταλό που τα είχε τσούξει στο τέλος να της δίνει τις κατάλληλες “ευχές” για ένα ευχάριστο βράδυ …
Στο εστιατόριο μας έδιωξαν γιατί δεν είχαμε κάνει κράτηση και δεν μας άφησαν να χρησιμοποιήσουμε την τουαλέτα γιατί ήταν μόνο για πελάτες!!!
Όσοι πρόλαβαν μέχρι να μας πάρουν χαμπάρι πήγαν …
Περπατάμε μέσα στα σοκάκια της πανέμορφης πόλης και σκέφτομαι όλο αυτό που έχει συμβεί σε αυτή την χώρα συναντάς τα δύο άκρα από ευγενικούς και καλόκαρδους ανθρώπους που θέλουν να σε βοηθήσουν και το άλλο άκρο από αγενέστατους σνόμπ …
Φτάνουμε στο επόμενο εστιατόριο που και σε αυτό επίσης δεν μπορούμε να κάτσουμε γιατί έχουν κλείσει …
Μας ενημερώνουν ότι λόγου του ότι ήταν Δευτέρα τα εστιατόρια ήταν κλειστά για να ξεκουραστούν από την δουλειά του Σαββατοκύριακου !!!
Όλοι πάθαμε ένα μικρό σοκ…
Ο μαγαζάτορας έκλεινε για ξεκούραση !!!
Απίστευτο …
Αυτή η χώρα συνέχιζε να με εκπλήσσει …
Επιστρέφουμε στις μηχανές και μην μπορώντας να κάνουμε αλλιώς συνεχίζουμε την πορεία μας …
Στην διαδρομή και ενώ είχε ηδη νυχτώσει βρίσκουμε μια τρατορία πάνω στο δρόμο, θύμιζε κάτι ξεχασμένες παρακμιακές ταβέρνες που ξαφνικά φτιάχτηκε καινούργιος δρόμος και πλέον δεν σταμάταγε κανείς …
Μπαίνουμε μέσα μας κοιτάνε όλοι παράξενα …
Η νεαρή σερβιτόρα προσπαθεί με τα λίγα αγγλικά που ήξερε να καταλάβει τι θέλουμε να παραγγείλουμε …
Κλασικά το μενού είχε πίτσες και ζυμαρικά, και εκεί που τρώμε σκάει τηλέφωνο ότι έχουμε ηδη αργήσει να κάνουμε τσεκ ιν στο σπίτι που είχαμε κάνει κράτηση για το βράδυ …
Σε επικοινωνία που είχε ο Αντώνης με την ιδιοκτήτρια λίγο πολύ μας έλεγε ότι η κράτηση ακυρώνεται εκτός αν πάμε εκεί άμεσα …
Παγώνουμε όλοι και όλα τα βλέμματα στρέφονται στον Αντώνη που ήταν πάντα πρόθυμος να μας ξελασπώνει …
Δεν αργεί να πέσει και η πρόταση να πάει όσο πιο γρήγορα μπορεί για να έχουμε οι υπόλοιποι ένα μέρος για να κοιμηθούμε το βράδυ …