Είχε πέσει η ιδέα για κάτι τέτοιο το 2015 με μια παρέα από το moto.gr
Tελικά αποφασίσαμε τότε να το κάνουμε 3 ήμερο για να δούμε περισσότερα μέρη στην Βουλγαρία αλλά και το ανέβα και το κατέβα έγινε σερί από 13 άγνωστους τότε αναβάτες.
Εκείνη η παρέα υπάρχει και ταξιδεύει ακόμα.
Εύγε για το εγχείρημα και γουστάρω κάτι τέτοια γιατί η μοτοσυκλέτα θέλει και τρέλα και με έχει κουράσει το εντελώς προβλεπέ. Δηλαδή η αναζήτηση του ακριβότερου εξοπλισμού, συστήματα πλοήγησης και αναζήτηση διαδρομών ως την παραμικρή λεπτομέρεια, τελευταίο μοντέλο μηχανής full extra, με πολλά προβολάκια και φουλ ηλεκτρονικά, οπωσδήποτε πλαϊνές μεταλλικές κτλ κτλ. Και γι' αυτό η επόμενη μοτό μου θα είναι γυμνή στρογγυλοφάναρη να την καβαλάω με ένα σάκο στη πίσω σέλα και να την κάνω για όπου μου τη βαρέσει.
Όλα τα παραπάνω όμως καλό είναι να γίνονται σε συνάρτηση με την εμπειρία του αναβάτη. Δηλαδή δεν πρέπει όλο αυτό το σκηνικό να γίνει επικίνδυνο ξεπερνώντας τα όρια. Καλή η τρέλα αλλά όπως έλεγε και ένας σοφός γέροντας "ήρεμα παιδιά, η περιπέτεια πέθανε".
Σαν μέλος μιας σιδηρόκολης παρέας έχω να πω πως δεν θέλει κόπο αλλά τρόπο και εμπειρία η οποία χτίζεται βήμα βήμα ή καλύτερα χιλιόμετρο με το χιλιόμετρο .
Τέλος...
2wheeler εύχομαι να είσαι καλά και να ταξιδεύεις όσο τράβα η ψυχή σου και αντέχει το σώμα σου σε χώμα και άσφαλτο.
