giannis_transalp
Μέλος
Μιλάμε η αφήγηση είναι απίθανηΚαι εκεί που προχωρούσαμε αμέριμνοι στο δρόμο μας με χαλαρό ρυθμό ακούμε ένα δυνατό σφύριγμα και ένα μάλλον θυμωμένο: Εεεεε ! Πού πάτε μωρέ;
Σταματάμε, εγώ κοιτάζω τριγύρω να εντοπίσω την πηγή της φωνής αλλά ο Γιάννης μου δείχνει διακριτικά προς τα πάνω.
Εγώ: Γεια χαρά! Ταξιδιώτες είμαστε και είπαμε να έρθουμε στα βουνά σας να θαυμάσουμε τσι ομορφιές του τόπου σας.
Βοσκός: Χμμ, καλά, μόνο να μου προσέχετε τα οζά εντάξει; Δεν έχουνε ματαδεί τέτοιους διαόλους και φοβούνται. Προσέχετε μη μου τα τρομάξετε και κοπεί το γάλα!Βρε μπελά που βρήκαμε με αυτά τα πρόβατα… Πολύ ευαίσθητα μας βγήκαν στην περιοχή... . Πάνε και σα… σαν τα πρόβατα που είναι κιόλας! Τους αφήνεις περιθώριο να σου αδειάσουν το δρόμο και αυτά συνεχίζουν να τρέχουν πάνω του μέχρι την επόμενη στροφή όπου σε βλέπουν, τρελαίνονται και άντε πάλι από την αρχή. Στη συγκεκριμένη φωτογραφία για παράδειγμα έτρεχαν κάποια στο δρόμο και τα υπόλοιπα κουτρουβαλούσαν παράλληλα σε αυτόν προσπαθώντας να μη χαλάσουν την παρέα. Και να φοβόμαστε να κορνάρουμε (σταματημένοι από μακριά μπας και πάνε στην άκρη) μη νομίσουν οι βοσκοί πως τα κυνηγάμε και μας την πέσουν τη νύκτα!
Το μέρος γεμίζει ξαφνικά ερείπια. Το χωριό έχει κτιστεί όπως προανέφερα ανάμεσα σε δύο φαράγγια στην πλαγιά του βουνού. Δεν ήταν πυκνοκτισμένο και είχε διάσπαρτες γειτονιές. Οι κάτοικοι ασχολούνταν κυρίως με την κτηνοτροφία. Ο θρύλος λέει πως ένας Σφακιανός καραβοκύρης που είχε πάει για κυνήγι στα βουνά, έχασε το δρόμο του μέσα σε διπλανό φαράγγι και διψώντας έκανε τάμα στον Τίμιο Σταυρό πως αν έβρισκε νερό θα έκτιζε ένα εκκλησάκι εκεί. Εκείνη τη στιγμή πετάγεται ένα αγρίμι (Κρητικός Αίγαγρος) το οποίο σκότωσε με το τόξο του. Είδε όμως το μούσι του βρεγμένο και κατάλαβε πως κοντά είχε πηγή, την οποία και βρήκε. Ο κυνηγός έκτισε πράγματι το εκκλησάκι στο φαράγγι αλλά έκτισε και σπίτι λίγο πιο ψηλά για να ζήσει εκεί. Έτσι ξεκίνησε η ζωή στο χωριό Μουρί, γύρω στο 1400 μ.Χ.
Ήταν ένα από τα ορεινότερα χωριά της Κρήτης αλλά πολλοί κάτοικοί του παραχείμαζαν στη Χώρα Σφακίων και γι’ αυτό ήταν πάντα τμήμα της κοινότητος και της ενορίας της Χώρας. Το ψηλότερο μέρος του χωριού βρίσκεται σε ύψος περίπου 1150 μέτρα. Το χειμώνα μπορεί να έχεις άπλετη θέα στο Λιβυκό πέλαγος και στα νησιά Γαύδος και Γαυδοπούλα αλλά στρώνει μπόλικο χιόνι! Πολλοί διακεκριμένοι Χανιώτες κατάγονται από το Μουρί. Αναφέρονται μάλιστα πολλοί οπλαρχηγοί που πολέμησαν Ενετούς και Τούρκους κατακτητές.
Χαρακτηριστικό είναι πως όταν ο Αλέξανδρος Υψηλάντης περνάει τον ποταμό Προύθο στις 22 Φεβρουάριου του 1821 και υψώνει τη σημαία της Επανάστασης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες και συγκεκριμένα στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας, έχει συνοδεία 150 Σφακιανούς, έξι εκ των οποίων ήταν Μουριώτες. Οι: Χατζή Σταύρος, Αμηράς Σταύρος, Αμηράς Γεώργιος, Καβρός Ιωάννης, Κούργελης Γεώργιος, Ψιλοδάσκαλος Γεώργιος.
