Markas & yns παρουσιάζουν: Ορεινή Έρημος the Original (Redux)
- Thread starter Markas
- Ημερομηνία δημιουργίας
Markas
Μέλος
Πηγαίνοντας στις μηχανές μας είχαμε μια έκπληξη! Ένα παμπάλαιο τρακτέρ σε άριστη κατάσταση είχε εντωμεταξύ παρκάρει πίσω μας. Οι κολλητοί του παλιατζή μπορούν να εκστασιαστούν ελεύθερα…
Markas
Μέλος
Η άνοδος συντομότερη της καθόδου καθότι το τοπίο το είχαμε χορτάσει όταν κατεβαίναμε.
Σας είπα πως καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας, ειδικά όταν βρισκόμασταν κοντά στη θάλασσα, είχαμε διάφορα αρπακτικά να τριγυρίζουν στον ουρανό; Άγρια φύση…
Κατά τα άλλα, αυτός ο δρόμος είναι για πολλά γκάζια! Αν μάλιστα βιάζεσαι πολύ να φτάσεις στη θάλασσα, αρκεί να μην κόψεις σε μία από τις πολλές στροφές.
Χωράφι για να κάνεις περιβόλι…
Φτάνουμε στην περίφημη γέφυρα Βαρδινογιάννη της Αράδαινας.
Σας είπα πως καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας, ειδικά όταν βρισκόμασταν κοντά στη θάλασσα, είχαμε διάφορα αρπακτικά να τριγυρίζουν στον ουρανό; Άγρια φύση…
Κατά τα άλλα, αυτός ο δρόμος είναι για πολλά γκάζια! Αν μάλιστα βιάζεσαι πολύ να φτάσεις στη θάλασσα, αρκεί να μην κόψεις σε μία από τις πολλές στροφές.
Χωράφι για να κάνεις περιβόλι…
Φτάνουμε στην περίφημη γέφυρα Βαρδινογιάννη της Αράδαινας.
Markas
Μέλος
Η γέφυρα φτιάχτηκε το 1986, δωρεά της οικογένειας Βαρδινογιάννη που κατάγεται από τον Άγιο Ιωάννη! Απίστευτο ε;
Μέχρι τότε η μόνη επικοινωνία των λίγων χωρικών της Αράδαινας και του Αγίου Ιωάννη γινόταν από το μονοπάτι που φαίνεται.
Η γέφυρα έχει ύψος 138 μέτρα και είναι το υψηλότερο μέρος της Ευρώπης για να κάνεις Bungy Jumping!
Το φαράγγι είναι πολύ εντυπωσιακό και σε πιάνει δέος απλά βλέποντάς το. Ήταν πάντως ένα φυσικό εμπόδιο για κάθε είδους κατακτητές.
Συνεχίζουμε την εξερεύνηση. Επόμενος στόχος ο Άγιος Ιωάννης και το δάσος τριγύρω. Αλλά πρώτα μια μικρή και βιαστική παράκαμψη από Αράδαινα. Αξίζει να αφιερώσετε μερικά λεπτά να περπατήσετε στα σοκάκια αλλά εμείς δεν είχαμε καθόλου χρόνο οπότε ό,τι είδαμε καβάλα.
Μέχρι τότε η μόνη επικοινωνία των λίγων χωρικών της Αράδαινας και του Αγίου Ιωάννη γινόταν από το μονοπάτι που φαίνεται.
Η γέφυρα έχει ύψος 138 μέτρα και είναι το υψηλότερο μέρος της Ευρώπης για να κάνεις Bungy Jumping!
Το φαράγγι είναι πολύ εντυπωσιακό και σε πιάνει δέος απλά βλέποντάς το. Ήταν πάντως ένα φυσικό εμπόδιο για κάθε είδους κατακτητές.
Συνεχίζουμε την εξερεύνηση. Επόμενος στόχος ο Άγιος Ιωάννης και το δάσος τριγύρω. Αλλά πρώτα μια μικρή και βιαστική παράκαμψη από Αράδαινα. Αξίζει να αφιερώσετε μερικά λεπτά να περπατήσετε στα σοκάκια αλλά εμείς δεν είχαμε καθόλου χρόνο οπότε ό,τι είδαμε καβάλα.
Markas
Μέλος
Ο δρόμος προς Άγιο Ιωάννη είναι ασφάλτινος, φαρδύς, καλοφτιαγμένος και με μηδενική κυκλοφορία οπότε χρειάζονται λίγα λεπτά για να φτάνουμε.Από εδώ ξεκινάει, όπως δείχνει η πινακίδα, πανέμορφο μονοπάτι για Αγία Ρουμέλη και το φαράγγι της Σαμαριάς. Στον οικισμό υπάρχουν ενοικιαζόμενα δωμάτια σε ένα υπέροχο τοπίο που συνδυάζει βουνό, δάσος και θάλασσα.
Ο Γιάννης κουρασμένος, ελπίζει πως έχουμε τελειώσει μια και η ώρα είναι 15:45 και έχουμε ακόμα την επιστροφή. Φευ! Υπάρχει ένα σημείο με καταπληκτική θέα εκεί κοντά, το οποίο είχα δει στο Google Earth και εννοείται πως πρέπει να πάμε πριν γυρίσουμε. Πώς θα πάμε; Πιο πίσω έχει ένα χωματόδρομο, θα στρίψουμε και μετά θα ψάξουμε για παρακάτω γιατί έχει πολλές διασταυρώσεις και σίγουρα θα μπερδευτούμε!
Οπ, να η στροφή μας!
Ο Γιάννης κουρασμένος, ελπίζει πως έχουμε τελειώσει μια και η ώρα είναι 15:45 και έχουμε ακόμα την επιστροφή. Φευ! Υπάρχει ένα σημείο με καταπληκτική θέα εκεί κοντά, το οποίο είχα δει στο Google Earth και εννοείται πως πρέπει να πάμε πριν γυρίσουμε. Πώς θα πάμε; Πιο πίσω έχει ένα χωματόδρομο, θα στρίψουμε και μετά θα ψάξουμε για παρακάτω γιατί έχει πολλές διασταυρώσεις και σίγουρα θα μπερδευτούμε!
Οπ, να η στροφή μας!
Markas
Μέλος
Το τοπίο πανέμορφο. Δάσος αλλού πυκνό αλλού με ξέφωτα, πρέπει να είχε περάσει από εδώ μια καλή φωτιά που το αραίωσε αρκετά.
Οι δρόμοι πολλοί και δαιδαλώδεις! Τόσο που πιστεύω πως δε γίνεται, θα έχουμε χαθεί! Ήδη ο Γιάννης αρχίζει να με κοροϊδεύει πως χάλασε το GPS μου, ειδικά όταν φτάνουμε σε μια μπάρα από όπου δεν περνάνε με τίποτα λέει τα μηχανάκια μας! Προσωπικά, έχω κάνει πολύ χειρότερα οπότε δε θα μασήσω εδώ…
(Νομίζω του είπα κάτι σε στυλ: Φύγε από δω χάμω μπρε αχαΐρευτε που δεν περνάνε τα μηχανάκια! )
…αλλά πρώτα ένα λεπτό να απολαύσω λίγο τη θέα.
Οι δρόμοι πολλοί και δαιδαλώδεις! Τόσο που πιστεύω πως δε γίνεται, θα έχουμε χαθεί! Ήδη ο Γιάννης αρχίζει να με κοροϊδεύει πως χάλασε το GPS μου, ειδικά όταν φτάνουμε σε μια μπάρα από όπου δεν περνάνε με τίποτα λέει τα μηχανάκια μας! Προσωπικά, έχω κάνει πολύ χειρότερα οπότε δε θα μασήσω εδώ…
(Νομίζω του είπα κάτι σε στυλ: Φύγε από δω χάμω μπρε αχαΐρευτε που δεν περνάνε τα μηχανάκια! )
…αλλά πρώτα ένα λεπτό να απολαύσω λίγο τη θέα.
Markas
Μέλος
Ανακουφισμένος πλέον περνάω χωρίς να σκίσω το σαμάρι πάλι!
Το λοιπόν, κάνω να περάσω και το μηχανάκι του Γιάννη, αλλά με πιάνουν οι άλλοι συνταξιδιώτες μου να με συνεφέρουνε…
«Έχουμε χαθεί ρε Νίκο, σίγουρα δεν είναι από εδώ» λέει η μία.
«Είδες τα χάλια του δρόμου; Θα φάμε τρελό στραπάτσο, έχουμε και την επιστροφή» λέει ο άλλος.
Τι να κάνω; Αποφασίζω να πάω μόνος σαν ανιχνευτής πρώτα.
Ε λοιπόν, τα παιδιά είχαν δίκιο για το δρόμο! Πολύ χάλια ήταν! Βέβαια πριν ξεκινήσω για εξερεύνηση έκανα μια μετατροπή που ελάφρυνε τη μηχανή κατά 55 περίπου κιλά! Πώς; Άφησα τη σύζυγο να κάθεται σε μια πέτρα πιο πίσω και το μηχανάκι έγινε αγνώριστο! Βουρ με πολλά γκάζια και κολιές, όρθιος στα μαρσιπιέ! Έβγαλα το άχτι μου, τρομερό συναίσθημα, δε μπορείτε να φανταστείτε πως είναι τη μία στιγμή να οδηγείς ένα βαρυφορτωμένο μεγάλο On-Off δικάβαλος και την άλλη ένα βαρυφορτωμένο μεγάλο On-Off μόνος! Σα να οδηγούσα καθαρόαιμο ένα πράγμα! Πολλά κατακτυπήματα αργότερα φτάνω σε κάτι σαν δορυφορικά πιάτα στο τέλος του δρόμου.
Μπα, δεν πρέπει να είναι αυτό το μέρος που ψάχνουμε…
Δε φτάνει στην άκρη του γκρεμού ο δρόμος, ούτε περνάει από εδώ το αρχαίο μονοπάτι που πάει Αγία Ρουμέλη! (Αυτά τα είχα δει παλαιότερα στο google earth σε μία από τις περιπλανήσεις μου από το γραφείο)
Τελικά εκ των υστέρων μελετώντας τις δορυφορικές φωτογραφίες είδαμε πως αυτό που ψάχναμε μπορούσε να το βρει κανείς μόνο περπατώντας και πως ναι, το ένστικτό μου είχε βρει το καλύτερο και κοντινότερο σε αυτό σημείο!
Στις διασταυρώσεις που πάνε δυτικά πήγαμε λίγο αργότερα στη μάταιη αναζήτησή μας.
Το λοιπόν, κάνω να περάσω και το μηχανάκι του Γιάννη, αλλά με πιάνουν οι άλλοι συνταξιδιώτες μου να με συνεφέρουνε…
«Έχουμε χαθεί ρε Νίκο, σίγουρα δεν είναι από εδώ» λέει η μία.
«Είδες τα χάλια του δρόμου; Θα φάμε τρελό στραπάτσο, έχουμε και την επιστροφή» λέει ο άλλος.
Τι να κάνω; Αποφασίζω να πάω μόνος σαν ανιχνευτής πρώτα.
Ε λοιπόν, τα παιδιά είχαν δίκιο για το δρόμο! Πολύ χάλια ήταν! Βέβαια πριν ξεκινήσω για εξερεύνηση έκανα μια μετατροπή που ελάφρυνε τη μηχανή κατά 55 περίπου κιλά! Πώς; Άφησα τη σύζυγο να κάθεται σε μια πέτρα πιο πίσω και το μηχανάκι έγινε αγνώριστο! Βουρ με πολλά γκάζια και κολιές, όρθιος στα μαρσιπιέ! Έβγαλα το άχτι μου, τρομερό συναίσθημα, δε μπορείτε να φανταστείτε πως είναι τη μία στιγμή να οδηγείς ένα βαρυφορτωμένο μεγάλο On-Off δικάβαλος και την άλλη ένα βαρυφορτωμένο μεγάλο On-Off μόνος! Σα να οδηγούσα καθαρόαιμο ένα πράγμα! Πολλά κατακτυπήματα αργότερα φτάνω σε κάτι σαν δορυφορικά πιάτα στο τέλος του δρόμου.
Μπα, δεν πρέπει να είναι αυτό το μέρος που ψάχνουμε…
Δε φτάνει στην άκρη του γκρεμού ο δρόμος, ούτε περνάει από εδώ το αρχαίο μονοπάτι που πάει Αγία Ρουμέλη! (Αυτά τα είχα δει παλαιότερα στο google earth σε μία από τις περιπλανήσεις μου από το γραφείο)
Τελικά εκ των υστέρων μελετώντας τις δορυφορικές φωτογραφίες είδαμε πως αυτό που ψάχναμε μπορούσε να το βρει κανείς μόνο περπατώντας και πως ναι, το ένστικτό μου είχε βρει το καλύτερο και κοντινότερο σε αυτό σημείο!
Στις διασταυρώσεις που πάνε δυτικά πήγαμε λίγο αργότερα στη μάταιη αναζήτησή μας.
Markas
Μέλος
Η θέα καταπληκτική! Εγώ βέβαια είμαι μόνος, έχω περάσει ένα πολύ χάλια δρόμο, είμαι κουρασμένος και δυστυχώς δεν μπορώ να εκτιμήσω το πόσο ωραία είναι. Τραβάω λοιπόν 2-3 πρόχειρες φωτογραφίες (εδώ φαίνεται η Αγία Ρουμέλη, το χωριό όπου καταλήγει το φαράγγι της Σαμαριάς στο οποίο δεν πάει δρόμος) και φεύγω πριν αρχίσουν οι άλλοι να ανησυχούν. Το πολύ πολύ αν θέλουν ας έρθουν μαζί πάλι να το δουν και μόνοι τους.
yns
Today is life, tomorrow never comes
Και να η θέα από ένα από τα ομορφότερα μπαλκόνια της Κρήτης... 4 χρόνια έπρεπε να περάσουν μέχρι να αξιωθώ να πάω κι εγώ. Η φωτογραφία είναι από την φετινή Πρωτομαγιά.
Τελευταία επεξεργασία:
Markas
Μέλος
Επιστροφή λοιπόν από τον ίδιο «δρόμο»…
Markas
Μέλος
Όταν με το καλό φτάνω στα παιδιά ούτε που θέλουν να σκεφτούν να πάνε από εκεί που πήγα εγώ. Μάλλον τους τρόμαξα έτσι όπως βλέπανε τη μηχανή να σπαρταράει ανάμεσα σε εμένα και στις πέτρες. Συνεχίζουμε λοιπόν τη (μάταιη όπως είπαμε) αναζήτηση του σωστού σημείου. Δυστυχώς στην κούραση ήρθε να προστεθεί άλλο ένα πρόβλημα: Βενζίνα! Ίσως θυμάστε που την προηγούμενη μέρα στα Σφακιά με το ζόρι είχε δεχτεί ο Γιάννης να βάλουμε από 5 ευρώ βενζίνα. Τι το θέλαμε; Και οι δύο ήμασταν οριακά αλλά εμένα έτσι όπως μπήκα με άγριες διαθέσεις και φουλ γκάζι στο κακοτράχαλο σημείο ο υπολογιστής φοβούμενος πως από εδώ και πέρα θα έχει μόνο τέτοια μου ανάβει λαμπάκι βενζίνης και αυτονομία 50 χιλιόμετρα ακόμα. Κανονικά πιστεύω πως δε θα έχω πρόβλημα αλλά αν σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και αυτή τη φορά δείξει ο δείκτης λάθος; (μέχρι τώρα είναι ακριβέστατος). Το τι δούλεμα του έριξα βέβαια του κακομοίρη του Γιάννη για αυτό...
Το ρισκάρουμε όμως για λίγο ακόμα μήπως πετύχουμε τίποτα. Τζίφος ναι μεν αλλά τα μέρη είναι πανέμορφα. Σίγουρα αξίζει να ξανάρθουμε.
Τέλος, τα παρατάμε! Δε θα το βρούμε ποτέ μου φαίνεται το μέρος. Απογοητευμένοι ελαφρά ξεκινάμε την επιστροφή.
Εγώ βέβαια φουλ οικονομία τώρα. Το βασικό είναι να φτάσω μέχρι λίγο μετά την Ανώπολη. Μετά έχει μόνο κατηφόρες.
Το ρισκάρουμε όμως για λίγο ακόμα μήπως πετύχουμε τίποτα. Τζίφος ναι μεν αλλά τα μέρη είναι πανέμορφα. Σίγουρα αξίζει να ξανάρθουμε.
Τέλος, τα παρατάμε! Δε θα το βρούμε ποτέ μου φαίνεται το μέρος. Απογοητευμένοι ελαφρά ξεκινάμε την επιστροφή.
Εγώ βέβαια φουλ οικονομία τώρα. Το βασικό είναι να φτάσω μέχρι λίγο μετά την Ανώπολη. Μετά έχει μόνο κατηφόρες.
Markas
Μέλος
Markas
Μέλος
Η κατηφόρα πριν τα Σφακιά μας μαγεύει πάλι. Και εγώ όμως είμαι πιο χαλαρός πια μια και δείχνει πως δε θα έχω πρόβλημα με τη βενζίνα.
Αυτό δε σημαίνει πως τρέχουμε…
Πώς μπορείς να τρέχεις σε μια τόσο όμορφη διαδρομή που δε βλέπεις και κάθε μέρα;
Φτάνουμε Σφακιά, Φουλάρουμε βενζίνα, χωρίς γκρίνιες αυτή τη φορά (τελικά ίδια ποσότητα βάλαμε, η θεωρία μου περί του γιατί άναψε εμένα το λαμπάκι νωρίτερα μάλλον στέκει).
Και να ο χάρτης όλης μας της εκδρομής έως τώρα (με μουσταρδί τα χωμάτινα κομμάτια). Γιατί έως τώρα; Μα έχουμε την επιστροφή και μου έχει έρθει μια ιδέα…
Αυτό δε σημαίνει πως τρέχουμε…
Πώς μπορείς να τρέχεις σε μια τόσο όμορφη διαδρομή που δε βλέπεις και κάθε μέρα;
Φτάνουμε Σφακιά, Φουλάρουμε βενζίνα, χωρίς γκρίνιες αυτή τη φορά (τελικά ίδια ποσότητα βάλαμε, η θεωρία μου περί του γιατί άναψε εμένα το λαμπάκι νωρίτερα μάλλον στέκει).
Και να ο χάρτης όλης μας της εκδρομής έως τώρα (με μουσταρδί τα χωμάτινα κομμάτια). Γιατί έως τώρα; Μα έχουμε την επιστροφή και μου έχει έρθει μια ιδέα…
Markas
Μέλος
Έχετε δει μια διαφήμιση του ToyotaAuris; Ναι ναι, αυτή που είναι δύο Γάλλοι αστυνομικοί και παρακολουθούν ένα Auris να ανεβαίνει κάτι φοβερά στροφιλίκια…
Ξέρετε που έχει γυριστεί τμήμα τουλάχιστο της ανάβασης στις στροφές; Στο φαράγγι του Καλλικράτη, λίγο πάνω από το Φραγκοκάστελλο. Γιατί να μην πάμε από εκεί λοιπόν στην επιστροφή αντί του ίδιου δρόμου; Καμία αντίρρηση; Πάμε λοιπόν!
Από Σφακιά στρίβουμε δεξιά και περνάμε από τα χωριά Κομιτάδες, Άγιος Νεκτάριος και στο τέλος του χωριού Πατσιανό στρίβουμε αριστερά στο στενό ανηφορικό δρόμο.
Ξέρετε που έχει γυριστεί τμήμα τουλάχιστο της ανάβασης στις στροφές; Στο φαράγγι του Καλλικράτη, λίγο πάνω από το Φραγκοκάστελλο. Γιατί να μην πάμε από εκεί λοιπόν στην επιστροφή αντί του ίδιου δρόμου; Καμία αντίρρηση; Πάμε λοιπόν!
Από Σφακιά στρίβουμε δεξιά και περνάμε από τα χωριά Κομιτάδες, Άγιος Νεκτάριος και στο τέλος του χωριού Πατσιανό στρίβουμε αριστερά στο στενό ανηφορικό δρόμο.
Markas
Μέλος
Ειδικά στην αρχή που είναι μισοκλεισμένος με σύρμα, παρακαλώ, για να σταβλίσει κάποια πρόβατα ο τοπικός βοσκός, γεμάτος κουτσουλιές και πέτρες, δε σου δίνει εντύπωση πως εδώ υπάρχει κάτι άξιο λόγου. Όμως σιγά σιγά αλλάζεις γνώμη.
Markas
Μέλος
Ζαλιστήκαμε από το απότομο ανέβασμα και τις πολλές στροφές, ώρα να συνεχίσουμε σε λίγο καλύτερο δρόμο.
