Markas & yns παρουσιάζουν: Ορεινή Έρημος the Original (Redux)

[Markas]

Ανεβαίνουμε στην άσφαλτο για λίγα μέτρα και στρίβουμε σύντομα πάλι αριστερά. Επόμενος στόχος η κορυφή του λόφου που βλέπει πάλι στο Λουτρό. Άσφαλτος αυτή τη φορά. Όπως πάντα χαιρετάμε όλο το ντόπιο στοιχείο, ειδικά αν είναι οι κοπελιές του χωριού…
Προσοχή σε αυτό το θέμα γιατί οι άνθρωποι σε αυτά τα μέρη είναι ντόμπροι αλλά δε σηκώνουνε μαγκιές. Σεβασμός λοιπόν και μην ξεχνάμε πως εμείς εισβάλλουμε στο χώρο τους!

Κάμπος Ανώπολης με θέα δυτικά.

Φτάνουμε σε ένα μικρό πλάτεμα όπου σταματάει ο δρόμος και ξεκινάει μονοπάτι για Λουτρό. Γενικά σε όλη την περιοχή έχει πάρα πολλά μονοπάτια για περιπατητές. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως 9/10 τουρίστες που συναντήσαμε (28-29/5/2011) ήταν με ορειβατικά μποτάκια. Στην κοντινή κορυφή υπάρχει το εκκλησάκι της Αγίας Αικατερίνης. Ο Γιάννης βαριότανε αλλά εγώ με την Κική είπαμε να κάνουμε μια μικρή ανάβαση μέχρι πάνω.

Η ανάβαση σύντομη και ξεκούραστη. Αξίζει αν περάσετε από εκεί.

Στα βόρεια φαίνεται ο κάμπος, τα χωριά και τα Λευκά Όρη…

Και στα νότια η θάλασσα και ο γκρεμός…
Τέρμα κάτω, το Λουτρό!

Αυτό το μικρό κτίριο δίπλα στο εκκλησάκι είναι τουρκικό παρατηρητήριο το οποίο συνέδεε οπτικά τον κουλέ (τουρκικό οχυρό) του Λουτρού με αυτόν της Ανώπολης δυτικότερα, σχηματίζοντας μία μεγάλη αλυσίδα.

Ούτε ο Γιάννης έμεινε ανενεργός όσο καθόταν κάτω στον ήλιο...


.​

 

[yns]

Μέχρι λοιπόν να κατέβουν οι ορειβάτες μας τράβηξα κι εγώ κάποιες φωτογραφίες...

Μπροστά μας...

​

Πίσω μας...

​

Τα μωρά...

​

Ποιος θα μου πει τι είναι αυτό που βρήκα; Και δεν είναι η μόνη φορά που βρίσκαμε αντίστοιχα εξαρτήματα... Όπως είπαμε, όχι μαγκιές στα ορεινά της Κρήτης!

​

 

[Markas]

Η διαδρομή από τη Χώρα Σφακίων μέχρι την εκκλησία.

Τέλος όμως στα φλώρικα κομμάτια.
Καιρός να σοβαρευτούμε και να ξεκινήσουμε στο βασικό κομμάτι της διαδρομής μας. Ένας χωματόδρομος αγνώστου ποιότητας ξεκινάει από τον κάμπο και σκαρφαλώνει για πολλά χιλιόμετρα μέχρι πολύ ψηλά στα Λευκά Όρη. Το πόσο ψηλά πάει αναμένεται να το ανακαλύψουμε, αλλά οπωσδήποτε πάνω από τα 2000 μέτρα!

.

​

 

[Markas]

Προς το παρόν δε φαίνεται ίχνος δρόμου που να ανεβαίνει ψηλά. Οι δορυφορικές εικόνες όμως που είχα μελετήσει τις προηγούμενες μέρες και ο χάρτης μου λένε άλλα. Οπότε χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία βρίσκουμε τη σωστή πορεία χωρίς μάλιστα τη βοήθεια του τηλεφώνου – GPS του γκατζετάκια Γιάννη.
Ο δρόμος σε πολύ καλή κατάσταση ακόμα αλλά σύντομα χειροτερεύει.

Δεν είναι πως είναι παντού χάλια. Τα δύσκολα σημεία δεν είναι πολλά (η Κική προσπαθούσε να κρατηθεί σε αυτά και δεν έβγαζε φωτογραφίες). Το θέμα είναι πως η γενική ποιότητα του αρκετά ανηφορικού δρόμου ήταν κακή και η οδήγηση πολύωρη.

Σύντομα φτάνουμε σε ένα μικρό πλάτεμα που έχει 3 φαρδιές τρύπες με νερό στη μέση και μια πυκνή συστάδα δέντρων δίπλα.

Εγώ τολμηρός όπως πάντα χώνομαι για να δω τι είναι αλλά αμέσως ακούω να μου φωνάζει θυμωμένος ένας βοσκός που κοιμόταν στη σκιά διπλανού δέντρου. Φαίνεται πως τελικά δεν ξυπνήσαμε μόνο τον ίδιο αλλά και τα αμνοερίφιά του που τα βλέπουμε να τρέχουν να κρυφτούν πίσω από τα δέντρα μιας και όπως μας είπε και ο βοσκός «δεν έχουνε ματαδείτούτανε τα πράματα (μεγάλες μηχανές) και εφοβούντε!» Γενικά, από αυτό το υψόμετρο και μετά μου έκανε μεγάλη εντύπωση πως όλα τα ζωντανά έτρεχαν πανικόβλητα να βρεθούν σε απόσταση από εμάς. Η κίνηση μηχανοκίνητων οχημάτων εδώ πάνω πρέπει να είναι ελάχιστη. Ένα συγνώμη λοιπόν και φεύγουμε χωρίς να ενοχλήσουμε παραπάνω.

​

 

[yns]

Άφιξη στο μικρό λιβάδι με τα πηγάδια στο 1:30

 

[Markas]

Η άνοδος συνεχίζεται και όσο ανεβαίνει το υψόμετρο τόσο εμείς αρχίζουμε να λαχανιάζουμε παραπάνω από την κούραση. Το τοπίο όμως παραμένει μαγευτικό. Ο Γιάννης ήδη αρχίζει να εκφράζει σκέψεις για τη σκοπιμότητα του να ανέβουμε τέρμα ψηλά αλλά εγώ τον πείθω πως σίγουρα μένουν ακόμα 2-3 χιλιομετράκια μόνο (ψευτιές…). Ακόμα είμαστε στα 1200 μέτρα, αν και τότε δεν το ξέραμε.

​

 

[yns]

Σφακιανές Μαδάρες

 

[Markas]

Η βλάστηση σιγά σιγά αραιώνει αλλά ο δρόμος παραμένει το ίδιο κακός και κατά τόπους χειρότερος.

Εγώ: Κική πάρε φωτογραφία το δρόμο που είναι χάλια!
Κική: Αμέ, *γκαπ* άμα με αφήσει *γκουπ* ο δρόμος έτσι χάλια που είναι να τον πάρω *γκαπ* φωτογραφία…

​

 

[Markas]

Η ώρα είναι 13:34 και είναι 40 περίπου λεπτά από τότε που πατήσαμε για τελευταία φορά άσφαλτο. Επιτέλους ανοίγεται μπροστά μας ένα πέρασμα στο βουνό και μας φανερώνει τις Σφακιανές Μαδάρες. Η γυμνή αυτή περιοχή σε αυτό το υψόμετρο είναι γνωστή επιστημονικά ως Ορεινή Έρημος.

Ανώπολη -Κορυφή πρώτο μέρος.

Σταματάμε για λίγο δίπλα στον πρώτο καλό σωρό από χιόνι που βρίσκουμε προς αναζήτηση δροσιάς. Οι μηχανές έχουν ανάψει για τα καλά και τα βεντιλατέρ δουλεύουνε υπερωρίες.

Μια καλή ανάσα λοιπόν. Το υψόμετρο είναι 1745 μέτρα πλέον και τα πνευμόνια μας ρουφάνε το οξυγόνο λαίμαργα γιατί εδώ πάνω είναι αισθητά λιγότερο. Το χιόνι δίπλα μας πάντως είναι πηγή ανησυχίας. Ένας τέτοιος σωρός παγωμένου χιονιού να τύχει παρακάτω μέσα στο δρόμο και η ανάβαση θα πάρει απότομο τέλος.

Αλλά ήμασταν πολύ τυχεροί τελικά…



.
​

 

[yns]

Πάνω στα Λευκά Όρη

 

[Markas]

Δεν είχαμε σταματήσει 2 λεπτά όταν έρχεται από ψηλά ένας εκσκαφέας! Βγάζουμε βιαστικά από τη μέση τις μηχανές πρώτα…

…και μετά πιάνουμε την κουβέντα με τον οδηγό. Φαίνεται πως οι φόβοι μας ήταν δικαιολογημένοι. Πριν μερικές μέρες είχε ανέβει εκχιονιστικό αλλά τα είχε βρει σκούρα πιο πάνω που είχε παγοποιημένο χιόνι και ήρθε ο εκσκαφέας για να καθαρίσει τα τελευταία χιλιόμετρα. Τώρα πλέον ο δρόμος είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ!
Οδηγός, βλέποντας μας να πανηγυρίζουμε: Μπρε σεις, εγώ μόνο το χιόνι ήβγαλα, δεν ήστρωσα το δρόμο. Να προσέχετε μη μπα να φκερέσετε ποθές ετούτους τους διαόλους (τις μηχανές μας εννοεί) γιατί ο δρόμος δεν είναι καλός!

​

 

[Markas]

Σιγά μη μασήσουμε από τέτοια! Με καινούργιο κουράγιο ξεκινάμε για το τελευταίο κομμάτι λοιπόν.

​

 

[Markas]

Σιγά σιγά νομίζω αρχίζετε να καταλαβαίνετε γιατί ονομάζεται αυτή η περιοχή ορεινή έρημος. Αλλά και το όνομα Μαδάρες προέρχεται από το Μαδαρός που σημαίνει καραφλός. Σα μέρος έχει πολλές βροχοπτώσεις και χιονοπτώσεις. Το υψόμετρο όμως και το έδαφος επιτρέπουν μόνο στα πιο σκληρά φυτά να βλαστήσουν εδώ. Μάλιστα, αν και πριν δύο μέρες είχε κάνει καλή βροχή, εδώ πάνω, όλα ήταν στεγνά! Τα πετρώματα ρουφάνε το νερό και το κατεβάζουν στο εσωτερικό του βουνού. Δεν είναι τυχαίο το ότι η περιοχή είναι γεμάτη βάραθρα και σπήλαια.

Το γυμνό τοπίο μας ενθουσιάζει και μας ανοίγει την όρεξη να βγούμε από το δρόμο και να χωθούμε στα χαλίκια που σκεπάζουν τα βουνά.

Βέβαια το μεγάλο βάρος των φορτωμένων μηχανών μας και η κούραση από την έλλειψη οξυγόνου μας λαχάνιασαν αμέσως σχεδόν αλλά…

…παρόλα αυτά το ευχαριστηθήκαμε.

​

 

[Markas]

Ο δρόμος πάντως μοιάζει τώρα πια ατελείωτος. Συνεχώς ανηφορικός, συνεχώς με δυσκολίες.

Το τοπίο μονότονο για πολλά χιλιόμετρα τριγύρω. Για τη διάσχιση των Λευκών Ορέων απαιτείται άριστος προσανατολισμός ή έμπειρος ορειβάτης. Η μονοτονία του τοπίου είναι η αιτία που έχουν χαθεί αρκετοί ορειβάτες σε αυτά τα μέρη.

​

 

[Markas]

Μικρή στάση στο φρεσκοκαθαρισμένο δρόμο. Λάσπη; Μπα, ίσα ίσα λίγη υγρασία παρόλο που το χιόνι στην πλαγιά λιώνει ώρα με την ώρα. Δεν υπάρχει χώμα για να δημιουργήσει λάσπη, μόνο ψιλοκομμένες πέτρες.

Και άλλο χιόνι στο δρόμο.

Και άλλο…

​

 

[Markas]

Αυτός ο δρόμος…

…δε θα τελειώσει ποτέ μου φαίνεται!

​

 

[Markas]

Και ξαφνικά τέλος! Ο δρόμος σταματάει, σβήνουμε τις μηχανές, ξεκαβαλάμε και απολαμβάνουμε την απόλυτη ησυχία…

…από τα 2054 ΜΕΤΡΑ ΠΑΡΑΚΑΛΩ!

​

 

[yns]

Αυτό εδώ δείτε το μέχρι τέλους, αξίζει...

Η τελική ανάβαση

(Η καλή "δράση" ξεκινάει στο 01:22... )​

 

[Markas]

Η διαδρομή Ανώπολη – Κορυφή δεύτερο μέρος. Φαίνεται πόσο απότομα σταματάει η βλάστηση μετά από κάποιο υψόμετρο.

Το θηλυκό βέβαια της παρέας αμέσως να βάλει τις κρεμούλες του. Πλάκα πλάκα ο ήλιος βαράει γερά εδώ πάνω! Εμένα με έχει κάψει λίγο στο πρόσωπο και, άκουσον άκουσον, στο δεξιό καρπό! Ίσα ίσα μια λουρίδα που αφήνουν ακάλυπτα τα γάντια και το μπουφάν.

Η ώρα 14:50 και βγάζουμε τα φαγιά μας για το μεσημεριανό. Το μενού περιλαμβάνει ποικιλία ψαρικών σε κονσέρβα, διάφορα μπινελικάκια και τσίπουρο από τα Γιάννενα. Γιατί τσίπουρο; Γιατί όλο και κάποιος μας κερνάει ρακή στις εκδρομές μας, οπότε ας έχουμε κάτι διαφορετικό να ανταποδώσουμε και εμείς.

Καλή μας όρεξη λοιπόν στην περιοχή Ρούσιες των Λευκών Ορέων.

​

 

[Markas]

Ξαποσταίνουμε κάμποσο, γεμίζουν τα στομάχια μας, ώρα να παίξουμε και λίγο. Εδώ εξερευνώ μία από τις σπηλιές της περιοχής που ανακαλύψαμε. Δείτε το κάψιμο στον καρπό!

Τελευταία φωτογραφία πριν την αναχώρηση και ξεκινάμε την κατάβαση. Αρκετά πιο εύκολα τα πράγματα τώρα αλλά πάλι θέλει προσοχή.

​