Markas & yns παρουσιάζουν: Ορεινή Έρημος the Original (Redux)

[ngs88]

τέλεια! αναμένουμε την συνέχεια...

Στάλθηκε από το SM-G900F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[adventure]

Το στήσιμο της κιτρινόμαυρης (πιο όμορφης και πιο γρήγορης ) μηχανής:

Πριν αρχίσω την περιγραφή να πω πως καθότι μόνος μου δεν έκατσα να το ψάξω πολύ με βάρος και όγκο και ήμουν γενικά "large" στα πράγματα που πήρα μαζί μου (το λέω μπας και γλιτώσω το δούλεμα!! ).

Χώρος μεταφοράς : πλαϊνά σαμάρια Givi 21/30 lt έκαστο (στα 21 lt) που στηρίζονταν σε βάσεις για βαλίτσες Touratech, μπαγκαζιέρα Trax της SW Motech 38 λίτρων, tank bag Enduro της Colori 25/32lt (στα 25lt), αδιάβροχος σάκος Louis 50 lt και στεγανός σάκος XDive 70 lt. Σύνολο 225 λίτρα που δυνητικά γίνονται 250. Βέβαια χωρίς συνεπιβάτη.

Στο αριστερό σαμάρι είχα ένα sleeping bag Terra Wind 8-25°, ένα υπόστρωμα αυτοφουσκώμενο 2,5cm Terra και ένα μικρό μαξιλαράκι (τα φουσκωτά μαξιλαράκια κάπου τα'χω χώσει και δε θυμόμουν πού).

Στο δεξί σαμάρι είχα τα ρούχα: μια αλλαξιά εσώρουχα-κάλτσες, έξτρα μπλουζάκι, παντελόνι, βερμούδα, σετ ισοθερμικά για το βράδυ, μικρή πετσέτα, καπελάκι, μικρό νεσεσέρ καθώς και μαγιό - λεπτή πετσέτα θαλάσσης - σαγιονάρες για την περίπτωση που θα κάναμε μπάνιο.

Στην Trax είχα μικρό ισοθερμικό ψυγείο με 2 δίλιτρα κατεψυγμένο νερό και θερμός 500ml με παγωμένο τσίπουρο, tooltube του Νίκου με εργαλεία, 1 ψευτοαδιάβροχο (δεν περιμέναμε βροχή), το user manual του F800GS, 1 ζευγάρι ελαφριά αθλητικά παπούτσια, ενισχυμένη ταινία, tireups και ένα μικρό πλαστικό τάπερ με αντάπτορες για την παροχή ρεύματος της μηχανής, ipod, μπαταρίες, 2ο κινητό, 2ο φακό, 2η SD Card, 2 μπαταρία για την GoPro, φορτιστές usb για κινητά και ipod, μάσκα ύπνου, ωτοασπίδες, ραδιοφωνάκι, σημειωματάριο και στυλό/μολύβι. Α, και ό,τι χταπόδια και ιμάντες περίσσεψαν (όχι και πολλοί!)…

Στο tankbag είχα τη φωτογραφική μηχανή, φακό κεφαλής, πιρουνοκουταλομάχαιρο, gel αλκοολούχο για καθαρισμό χεριών, χάρτης Road Κρήτης, φακελάκια νεσκαφέ και φαρμακείο. Στο στεγανό σάκο είχα τη σκηνή, μια New Camp Zakinthos 3 ατόμων 3 εποχών βαριά για μηχανή (5,6 kg χωρίς τα πασσαλάκια), ενισχυμένα πασσαλάκια και πλαστικό σφυράκι, μουσαμά για έξτρα πάτωμα, 2 κομμάτια νάυλον 4x5μ για να καλύψουμε τις 2 σκηνές σε περίπτωση βροχής, προσανάμματα και 2 τρίποδα αλουμινένια καρεκλάκια (είπαμε, ήμουν large!) τα οποία την άλλη μέρα δέθηκαν πάνω στα σαμάρια.

Στον αδιάβροχο σάκο είχα σε τσάντες τις κονσέρβες, μπισκότα, κρουασάν, χυμό, μωρομάντηλα, χαρτί υγείας, αλουμινένια κούπα, πλαστικά ποτήρια και ποτηράκια, λεμόνια και κεράκια ρεσώ για να κάνουμε ατμόσφαιρα το βράδυ...

Να μην ξεχάσω βέβαια και τη σχάρα που περίσσευε σαν την κεραία και ήταν το κερασάκι στην τούρτα...

Λίγα πράγματα πήρες.... :ρ

 

[Alexmak 125]

Μπραααβοο!!! Και πάλι μπράβοο! Πολύ όμορφη εξερεύνηση!! Ειδικά αυτό που αποκαλείτε ορεινή έρημος πανέμορφο!!
Έχω μια ερώτηση όμως, τόσες μπριζόλες και λουκάνικα πως τα συντηρήσατε κρύα μέχρι να τα ψήσετε? Επειδή και εγώ κουβάλαγα σχάρα μαζί αλλά το πρόβλημα μου ήταν πως θα τα διατηρήσω μέχρι να τα ψήσω..

 

[paschalis]

Απο τις πρωτες μου στιγμες γνωριμιας με αυτο το αχτυπητο διδυμο που μας φερνει ολη την Κρητη σπιτι μας μεσα απο τα εκει οδοιπορικα,
Ωραια ιδεα η δημοσιευση και εδω, στο αλλο σπιτι μας.

 

[Markas]

Μπραααβοο!!! Και πάλι μπράβοο! Πολύ όμορφη εξερεύνηση!! Ειδικά αυτό που αποκαλείτε ορεινή έρημος πανέμορφο!!
Έχω μια ερώτηση όμως, τόσες μπριζόλες και λουκάνικα πως τα συντηρήσατε κρύα μέχρι να τα ψήσετε? Επειδή και εγώ κουβάλαγα σχάρα μαζί αλλά το πρόβλημα μου ήταν πως θα τα διατηρήσω μέχρι να τα ψήσω..

Τις πασέτες τις είχα βάλει στην κατάψυξη και μέσα σε ισοθερμική τσάντα μαζί με μπουκάλια νερό καταψυγμένο και αυτό, μαζί με τα λουκάνικα τα οποία είχαμε ψωνίσει από τα Σφακιά αν θυμάμαι καλά.
Οι πασέτες, ήταν ακόμα μερικώς παγωμένες το βράδυ που τις ψήσαμε ενώ το νερό, ακόμα και το επόμενο πρωί, είχε πάγο στο μπουκάλι.
Τέτοια χλίδα σε ελεύθερο κάμπιγκ δεν έχω ξανανιώσει. Το νοστιμότερο απ' όλα πάντως ήταν... οι πατάτες στη στάχτη!!!

Όσον αφορά τη συνέχεια, τόσο εγώ, όσο και ο Γιάννης έχουμε υποχρεώσεις μέχρι το απόγευμα. Απόγευμα λοιπόν θα συνεχίσουμε και θα κλείσουμε το οδοιπορικό

EDIT: Τώρα θυμήθηκα ότι είχα γράψει κάτι επί του θέματος στην αρχή (μιας και μου αρέσει να φλυαρώ με λεπτομέρειες πάντα
Για φαγητό πήραμε αλουμινόχαρτο για να τυλίξουμε τις πατάτες (καλοπλυμένες και σαπουνισμένες, καμιά 10ρια), τρία σακουλάκια φουντουκοσταφίδες, πιάτα πλαστικά, ποτήρια φραπέ, μερικές τονοσαλάτες κονσέρβα, τυρί, ελιές, ψωμί, δυόμισι κιλά πασέτες κατεψυγμένες για να αντέξουν και 3 μπουκάλια 1,5 λίτρου ημικατεψυγμένα. Τα νερά, το τυρί και το κρέας μπήκαν όλα μαζί σε μία ισοθερμική τσάντα (μαζί με 3 παγοκυψέλες) που έκανε μάλιστα εξαιρετική δουλειά!

 

[YianPep]

Κανονικά πρέπει να περιμένω τη συνέχεια αλλα δε κρατιέμαι!Εχοντας διαβάσει και το άλλο οδοιπορικό σας θέλω να πω οτι το έχετε πάει "αλλού" το θέμα της παρουσίασης!
Αποδράσεις γεμάτες ουσία,Πλάνο και οργάνωση,πανέμορφες εικόνες,πληροφορίες για τον τόπο και την ιστορία,περιεκτικά βιντεα που σου δειχνουν τις συνθηκες της οδηγησης ,τις δυσκολίες του καθε κοματιου και βαζουν το θεατη "μέσα" στο θέμα.
Ευχαριστούμε που τα μοιραζεστε μαζί μας,να ειστε καλα ,να γράφετε χιλιομετρα,να μας δείξετε κι άλλες ομορφιες τις Κρήτης!!
2 ερωτησούλες απο μένα :Νίκο εσυ είσαι δικάβαλος ? πως ειναι να οδηγείς σε τέτοια "σπαστήρια" δικάβαλος , φούλ φορτωμένος και με τόσο γρήγορο ρυθμό?respect.. ilbig:
Το κόκκινο jimny που προσπεράσατε καπου μετα τα σφακιά είναι το ίδιο που φαινεται στο βίντεο οταν πιασατε κορυφη?(Δεν εχει καμια σημασια απλα το παρατηρησα)

 

[Markas]

Κανονικά πρέπει να περιμένω τη συνέχεια αλλα δε κρατιέμαι!Εχοντας διαβάσει και το άλλο οδοιπορικό σας θέλω να πω οτι το έχετε πάει "αλλού" το θέμα της παρουσίασης!
Αποδράσεις γεμάτες ουσία,Πλάνο και οργάνωση,πανέμορφες εικόνες,πληροφορίες για τον τόπο και την ιστορία,περιεκτικά βιντεα που σου δειχνουν τις συνθηκες της οδηγησης ,τις δυσκολίες του καθε κοματιου και βαζουν το θεατη "μέσα" στο θέμα.
Ευχαριστούμε που τα μοιραζεστε μαζί μας,να ειστε καλα ,να γράφετε χιλιομετρα,να μας δείξετε κι άλλες ομορφιες τις Κρήτης!!
2 ερωτησούλες απο μένα :Νίκο εσυ είσαι δικάβαλος ? πως ειναι να οδηγείς σε τέτοια "σπαστήρια" δικάβαλος , φούλ φορτωμένος και με τόσο γρήγορο ρυθμό?respect.. ilbig:
Το κόκκινο jimny που προσπεράσατε καπου μετα τα σφακιά είναι το ίδιο που φαινεται στο βίντεο οταν πιασατε κορυφη?(Δεν εχει καμια σημασια απλα το παρατηρησα)

Καταρχάς, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
Έχω ένα κόλλημα και σχεδόν σε κάθε βόλτα που παρουσιάζω, τα γράφω έτσι αναλυτικά με ιστορίες, εντυπώσεις κτλ. Κάθε μέρος που επισκέπτομαι, προσπαθώ να προλάβω να ρουφήξω το δυνατόν περισσότερο από αυτό και να μην εστιάσω αποκλειστικά στην οδήγηση. Τελικά, όλη την εμπειρία την καταθέτω σε προσωπικό αρχείο από το οποίο τα περισσότερα καταλήγουν και εδώ. Ακόμα και τις όποιες ανόητες σκέψεις ή απρόοπτα (πχ πτώσεις) τα βάζω.
Χμμ, ακόμα πέφτω συχνά τώρα που το σκέφτομαι :confused:
Ξέρεις, έχει πολλή πλάκα να διαβάζεις σκέψεις και συναισθήματα που υπήρξαν 3-5 ή και παραπάνω χρόνια παλαιότερα.
Εν πάση περιπτώσει, αν σου άρεσε αυτή η REDUX εκδρομή, νομίζω πως θα σου αρέσει και η επόμενη που θα βάλουμε με τον @yns εδώ στα χωμάτινα (Μία Φλώρικη Εκδρομή) αλλά και μερικές άλλες παλιές που έχουμε δημοσιεύσει και από εδώ, ακόμα και αν δεν είναι REDUX, πχ Οι Τέσσερις Εποχές σε μία μέρα εδώ: http://advride.gr/threads/Οι-τέσσερις-εποχές-σε-μία-ημέρα-Συμπαραγωγή-markas-και-yns.784/

Στις ερωτήσεις τώρα: Ναι, όλες τις πραγματικά αξιομνημόνευτες βόλτες μου τις κάνω δικάβαλος με τη γυναίκα μου τη Κική. Από τότε που τη γνώρισα ξεκινήσαμε μαζί στα χώματα, έχω μάθει και έχει μάθει πια. Πως τα καταφέρνουμε; Σταθερός ρυθμός,σβέλτος για να κρατάμε την ισορροπία και το βλέμμα μακριά. Εννοείται επίσης πως η πολύχρονη εμπειρία δικάβαλου στο χώμα βοηθάει πολύ. Πάντως, τις πτώσεις παρέα δεν της έχουμε γλιτώσει

Για το τζιπ, ναι, πολύ σωστά το πρόσεξες. Στο ανέβασμα το προσπεράσαμε, στη διαδρομή όμως κάναμε πολλές στάσεις για φωτογραφίες και κουβέντα και αλληλοπροσπεραστίκαμε άλλες 1-2 φορές. Εν τέλει, δυστυχώς, μας είχε προλάβει στη κορυφή.

Όσον αφορά τη συνέχεια, αργότερα που θα είναι έτοιμος και ο Γιάννης, ξεκινάμε

 

[yns]

Όσον αφορά τη συνέχεια, αργότερα που θα είναι έτοιμος και ο Γιάννης, ξεκινάμε

Μόλις επέστρεψε ο Γιάννης σπίτι, δώσε του λίγα λεπτά να συνέλθει από τις ρακές και φύγαμε για τη συνέχεια!

 

[yns]

Ορεινή Έρημος - δε ορίτζιναλ (ρεντούξ)

Δεύτερη μέρα​

 

[Markas]

Ξημέρωμα! Τι ξημέρωμα δηλαδή, 08:00, χαλαρά σηκωθήκαμε!

Ο μπουφές για το πρωινό ήταν σχετικά πλούσιος και ο φραπές παγωμένος (το μπουκάλι ακόμα τίγκα στον πάγο! ). Αυτά δεν ήταν όμως αρκετά για να γλυκάνουν τα ξινισμένα μούτρα μας.

Η Κική βέβαια μια χαρά ήταν. Εμείς με την τσίμπλα στο μάτι να πίνουμε τον καφέ και αυτή να κάνει πρωινή γυμναστική!

​

 

[Markas]

Καφές, πρωινό, ετοιμασία, όλα γίνονται με το πάσο μας. Ακόμα λίγο πιασμένοι όπως είμαστε, βάζουμε μπρος μετά τις 11:00. Ξεκινάμε λοιπόν, χαιρετάμε τους βοσκούς χωρίς να σταματήσουμε και βάζουμε πλώρη για Ανώπολη. Φεύγοντας εννοείται πως πήραμε όλα μας τα σκουπίδια μαζί με μερικά άλλα που υπήρχαν παλαιότερα και συμπληρώσαμε το σωρό με τα ξύλα που είχαμε βρει την προηγούμενη.

Τα κεραμίδια είναι της εκκλησίας και δεξιά στα δέντρα κατασκηνώσαμε εμείς.

Ο δρόμος από χτες δεν έγινε βέβαια καλύτερος αλλά εμείς είμαστε ξεκούραστοι και ούτε που μας νοιάζει!

​

 

[yns]

Και 2 "επικά" βιντεάκια από την επιστροφή μας στον πολιτισμό...


Από το Μουρί στην Ανώπολη μέρος 1ο

Από το Μουρί στην Ανώπολη μέρος 2ο

 

[Markas]

Όλα τα καλά όμως τελειώνουν κάποτεκαι σύντομα φτάνουμε πάλι στην Ανώπολη. Μουρί – Άσφαλτος;
40 λεπτά παλεύοντας στους χωματόδρομους χωρίς διάλειμμα!

Ανεφοδιαζόμαστε σε παγωμένο νερό καταρχάς. 8,5 λίτρα που είχαμε πάρει μας είχαν φτάσει οριακά, παρόλο που κάναμε οικονομία.
Κατεύθυνση τώρα δυτικά για να πάμε θάλασσα στους οικισμούς Λύκος και Φοίνικας.

​

 

[Markas]

Ναι, κάπου εκεί πάνω ήμασταν χτες. Απίστευτο έτσι;

Προσεγγίζουμε την πολύ εντυπωσιακή γέφυρα στην Αράδαινα αλλά λίγο πριν φτάσουμε, στρίβουμε στην ταμπέλα προς Λιβανιανά αριστερά.

Το τοπίο αλλάζει αμέσως. Το πράσινο εξαφανίζεται και το έδαφος γίνεται έντονα πετρώδες.

​

 

[Markas]

Ο δρόμος γεμάτος στροφές, στενός. Ασφάλτινος στην αρχή, βατός χωματόδρομος λίγο πριν το Χωριό Λιβανιανά. Όταν φτάνει στη θάλασσα καταλήγει στους δύο μικρούς οικισμούς της φωτογραφίας. Δεξιά Λύκος, αριστερά Φοίνικας και πίσω από τη χερσόνησο το χωριό Λουτρό. (Δε φαίνεται)

Παρατήρηση: Η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι εν κινήσει. Ο νοών νοείτω…

​

 

[Markas]

Λιβανιανά

Μόνιμους κατοίκους αμφιβάλλω αν έχει αλλά είναι πάνω στο μονοπάτι Ε4 και περνάνε αρκετοί πεζοπόροι από εκεί ενώ έχει και ταβέρνα.Περνώντας από την ταβέρνα είδαμε ένα ασυνήθιστο θέαμα. Ορειβατικά μποτάκια κρεμασμένα στο φράκτη της, δεκάδες. Από μέσα αρκετός κόσμος, με τις τουρίστριες να μας κάνουν νόημα να κοπιάσουμε για μερικές ρακές μαζί τους και ό,τι προκύψει! Το Γιάννη τον είδα να αμφιταλαντεύεται αλλά εγώ έμεινα βράχος ηθικής οπότε συνεχίσαμε το δρόμο μας.

​

 

[Markas]

Περνάμε πρώτα από το Λύκο όπου παρκάρουμε τις μηχανές και κοιτάζουμε το μέρος.

​

 

[yns]

Μέρος της κατάβασης πριν και μετά τα Λιβανιανά.

Προς τα Λιβανιανά - Λύκο - Φοίνικα

 

[Markas]

Δρόμος για να κατέβεις στον οικισμό δεν υπάρχει. Λίγο πριν την παραλία σχηματίζεται μικρός γκρεμός που κόβει κάθε πρόσβαση.

Το μόνο τροχοφόρο που βλέπουμε είναι στην προβλήτα. Το μετέφερε, όπως μας είπαν αργότερα ντόπιοι, καράβι για να φέρει υλικά οικοδομής. Το καράβι πάντως δεν κάνει δρομολόγιο από εκεί σταθερά. Ο οικισμός είναι προσβάσιμος οδικώς, με ενοικίαση βάρκας ή από το Ε4 μονοπάτι με τα πόδια.

Δίπλα από το σημείο που αφήσαμε τις μηχανές υπάρχει το μονοπάτι που κατεβαίνει μέχρι την παραλία μέσα από μία ταβέρνα και συνεχίζει προς Λουτρό. Ναι, τμήμα του Ε4 είναι στη φωτογραφία!

Ο ταβερνιάρης με το μαντολίνο είναι ένας νεαρός που ζει με τη γυναίκα, τα παιδιά και τους γονείς όλο το χρόνο εκεί. Ευγενικός ο ταβερνιάρης, δροσερό το μέρος, με το ζόρι κρατηθήκαμε να μη φάμε εκεί επί τόπου.

​

 

[Markas]

Συνεχίζουμε λοιπόν προς το Φοίνικα. Εδώ μια αυτόματη πόρτα για να μη μπαίνουν οι κατσίκες στον οικισμό. Πατάς το κουμπί, ανοίγει και μετά από ένα λεπτό κλείνει μόνη της. Η χαρά της Κικής, που έχει βαρεθεί να μας ανοίγει συρμάτινους φράκτες.

Φοίνικας!

Αχ και να είχαμε φέρει μαγιό…

Η διαδρομή από Ανώπολη μέχρι Φοίνικα. Με μουσταρδί το χωμάτινο κομμάτι.

Πίνουμε ένα καφεδάκι στα αλμυρίκια δίπλα στην παραλία μέχρι να σκεφτούμε τι θα κάνουμε. Τελικά δε μας έκανε όρεξη να φάμε πάλι κονσέρβα και είπαμε να δοκιμάσουμε την ντόπια ταβέρνα.
Η ταβέρνα…
Είχε πολλά καλά…
Ωραία θέα…
Καθαρές τουαλέτες…
Όμορφοφτιαγμένη…
Ε, εντάξει, το φαγητό μας φάνηκε άθλιο, ξαναζεσταμένο, κατάψυξης, παρότι πεινούσαμε σα λύκοι, αλλά δε μπορεί να τα έχει κανείς όλα στη ζωή. Κάτι ξέρουν οι κουτόφραγκοι που παίρνουν μόνο σαλάτες. Χωριάτικη μικροκυμάτων δεν έχω φάει ακόμα, άντε να είναι με σπορέλαια. Όπως και να έχει φάγαμε, γελάσαμε, άντε να φεύγουμε.

​