Το όνομα Παμίρ σημαίνει ορεινός λειμώνας και σε αυτό συναντώνται τα μεγαλύτερα ορεινά συγκροτήματα της Γης, του
Τιεν-Σαν, του
Καρακορούμ και
Κουέν-Λουν προς ανατολάς, τα
Ιμαλάια προς νότο και η οροσειρά του
Χίντου Κους προς δυσμάς. Το οροπέδιο αυτό έχει μέσο ύψος 3900 μ. από επιφάνεια θαλάσσης και σ΄ αυτό υψώνονται βουνά που υπερβαίνουν τα 6000 μ. των οποίων μεγαλύτερες κορυφές είναι η του
Ισμαήλ Σαμανί (7.500 μ.) και η κορυφή Λένιν (7.140 μ.) . Στην περιοχή υφίστανται λίγοι αυτοκινητόδρομοι μερικοί των οποίων ακολουθούν δύσβατες περιοχές των αρχαίων καραβανιών. Τέσσερις χιλιάδες μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, η τεράστια λίμνη Karakul με αλμυρό νερό στο οροπέδιο Παμίρ του Τατζικιστάν αποτελεί ένα αλλόκοτο περιβάλλον. Σε όλα αυτά αν συμπληρώσουμε το πέρασμα από το AkBaitalτο δεύτερο υψηλότερο πέρασμα στον κόσμο στα 4655μ, αλλά και το πέρασμα των μεγάλων στεπών ανατολικά του Βόλγα μέχρι το Αστραχάν και ακλουθώντας τον αυτοκινητόδρομο Μ 32 δυτικά του Καζακστάν και μέχρι τα νότια σύνορα του με την Κιργιζία, έχουμε σχεδιάσει ένα ονειρικό ταξίδι περιπέτειας .
30/7/2016 ώρα 20:30 μετά την έξοδο από το πλοίο στον αυτοκινητόδρομο από Καβάλα προς Κομοτηνή ο δικύλινδρος μπόξερ μουδιασμένος από το νησί , γουργουρίζει ευχαριστημένος λες και γνωρίζει τι θα ακολουθήσει . Το πρόγραμμα λέει διανυκτέρευση στην Κομοτηνή και το πρωί αναχώρηση για Βουκουρέστι . Η μουσική στα αυτιά μου περνά αδιάφορα γιατί οι σκέψεις είναι πολλές και συγκεχυμένες. Εντάξει μωρέ μέχρι το Βολγκογκράντ έχω ξαναπάει όλα είναι Οκ! Αλλά μετά τι; Μ32 Καζακστάν ,χαρακτηρισμένος σαν έναν από τους πιο επικίνδυνους δρόμους στον κόσμο, 2400 χιλιόμετρα σχεδόν όλο στέπα ,αυτονομία καύσιμα ,διανυκτερεύσεις, Οροπέδιο Παμίρ, δύσβατοι δρόμοι και Ακ μπαιταλ 4655 νόσος ορειβατών ,δυσκολία στην αναπνοή ,ταχυκαρδία ,και άλλα πολλά στριφογυρίζουν το μυαλό μου. Είμαι κατάλληλα προετοιμασμένος ; Ένα στοίχημα με τον εαυτό μου ότι όλα θα πάνε καλά, θα απολαύσω από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο χιλιόμετρο, είναι η ύστατη σκέψη που σβήνει πάντα όλες μου τις ανησυχίες .
Μεγάλο το εγχείρημα για το διαθέσιμο μου χρόνο , οπότε ο προορισμός έχει περισσότερη αξία σε τούτη την περίπτωση. Έτσι το πέρασμα από Βουλγαρία Ρουμανία Ουκρανία και Ρωσία πρέπει να γίνει όσο το δυνατόν συντομότερα, πράγμα που σχεδόν κατάφερα, με κάποια απρόβλεπτα βέβαια που είναι μεν ταλαιπωρίες , αλλά παραμένουν στο μυαλό σαν περιπέτειες και εμπειρίες. Όπως το κρατίδιο μεταξύ Μολδαβίας και Ουκρανίας ,η Υπερδνειστερία ,κάτι που δεν είχα μελετήσει ,και παρόλο που το πέρασμα του είναι γύρω στα 25 χιλιόμετρα ,η διαδικασίες στα σύνορα του είναι αρκετά δύσκολες και χρονοβόρες, από κει στον Ε 584 έναν αυτοκινητόδρομο στην Ουκρανία σχεδίων απολυτή ευθεία αλλά με κάκιστη ποιότητα οδοστρώματος ,που οδηγεί στο Χάρκοβο το πιο ασφαλές πέρασμα για τη Ρωσία ,αφού απέρριψα τη Μαριούπολη λόγο των τελευταίων επεισοδίων . Έχουν περάσει τέσσερις μέρες διανύοντας 2000 χιλιόμετρα περίπου και βρίσκομαι στην πόλη Μπέλγκοροντ στη Ρωσία με στόχο την πόλη Σαρατόφ και τα βορειοδυτικά σύνορα του Καζακστάν στην πόλη Ουράλσκ, μια απόσταση 1200 χιλιομέτρων που διανύω χαλαρά και δροσερά τις επόμενες δυο μέρες με συννεφιά και κάποιες απογευματινές μπόρες.
Είσοδος λοιπόν στο Καζακστάν με κατεύθυνση προς την πόλη Aktobeγια τον Μ32 και το πέρασμα της μεγάλης στέπας προς νότο. Οι επόμενες μέρες μου στο δρόμο και μέχρι τα σύνορα του Κιργιστάν κοίλανε σ ένα μονότονο αχανές ερημικό τοπίο με θερμοκρασίες που αγγίζουν τους 40 βαθμούς .Ο δυνατός ανατολικός πλάγιος άνεμος δυσκολεύει την οδήγηση αλλά και η άμμος που ταξιδεύει μαζί του περνά με ευκολία το κράνος και κάνει τις συνθήκες λίγο ανυπόφορες. Με 30 λίτρα στο ντεπόζιτο , θέμα ανεφοδιασμού δεν υπάρχει, φτάνει να μην παραλείψεις κανένα από τα βενζινάδικα που θα συναντήσεις ,μέχρι και την πόλη Σιμκέντ . Διανυκτερεύσεις στις πόλεις Aralsk, Kyzylorda,και Turkistanαλλά και σε κάθε χωριό οι κάτοικοι είναι πρόθυμοι να φιλοξενήσουν . Από τις στέπες στις κατακόρυφες χιονισμένες βουνοκορφές είναι το χαρακτηριστικό πλησιάζοντας τα σύνορα του Κιργιστάν.
Διανυκτέρευση στο Μπισκέκ την πρωτεύουσα του Κιργιστάν ,και ανασύνταξη δυνάμεων για τον τελικό προορισμό . Οι εικόνες από δω και πέρα κόβουν την ανάσα καθώς και τα υψόμετρα στην κυριολεξία . Οδήγησα τον Μ41 μέχρι και την πόλη Khorogλίγο πριν τα σύνορα Τατζικιστάν Αφγανιστάν. Το τοπίο και τα συναισθήματα δεν νομίζω ότι έχω την ικανότητα να τα περιγράψω. Η κατάσταση του δρόμου επίσης απερίγραπτη μου προξενεί κάποιες μικροζημιές αλλά και μια σοβαρότερη. Σκασμένη πίσω ανάρτηση που σημαίνει ότι τα λαδάκια που ελέγχουν τις ορέξεις του ελατηρίου έμειναν στα βουνά του Τατζικιστάν.
Ξεπερνώντας το αρχικό σοκ και τις αρνητικές σκέψεις ,πως θα οδηγήσω 7000χιλιομετρα με ελατήριο μόνο; Πήρα το δρόμο της επιστροφής. Κοινός μέχρι και την έξοδο από Καζακστάν και στροφή νοτιοδυτικά προς Γεωργία και Τουρκία. Διάρκεια ταξιδιού 29 μέρες ,14600 χιλιόμετρα, εμπειρίες και συναισθήματα αμέτρητα .
Ελπίζω να σας κούρασα ευχάριστα!!!