stavrouliasp
Μέλος
- Όνομα
- Παντελής
- Μοτό
- DR800S
Το καλοκαίρι που μας πέρασε αποφασίσαμε με τον @christof40 και τον @onroad να πάμε ένα ταξίδι λίγο πιο μακρύ από τα άλλα (ο @XLGeorge μπαίνει πιο μετά στο παιχνίδι). Την κατεύθυνση την γνωρίζαμε ήδη από το προηγούμενό μας ταξίδι στην Γεωργία, Αρμενία και Ναγκόρνο Καραμπάκ (https://advride.gr/threads/4-χώρες-μια-απέλαση-και-ένα-πραξικόπημα.5646/). Ανατολικά, μια που θέλαμε να ζήσουμε και άλλες και σε πιο έντονο βαθμό, ορισμένες από εκείνες τις εικόνες που βλέπει κάποιος μακριά από την Ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Το που ακριβώς όμως ανατολικά έγινε το αντικείμενο συζητήσεων για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μαγκαντάν και road of Bones; Μογγολία; Στανς;
Το πρόβλημα εξαρχής, πέρα από το οικονομικό, ήταν το διάστημα που θα μπορούσαμε να πάρουμε άδεια από τις δουλειές μας και τις οικογένειές μας. Το όριο τέθηκε στον ένα μήνα. Τέσσερις εβδομάδες δηλαδή συν κάποιες ημέρες ασφαλείας που πρέπει να υπολογίζει οπωσδήποτε κάποιος που φεύγει για ένα τόσο μακρινό και με αρκετούς αστάθμητους παράγοντες ταξίδι.
Προορισμοί όπως το Μαγκαντάν και η Μογγολία θέτουν κατευθείαν τον περιορισμό ότι δεν μπορεί κάποιος να πάει και να γυρίσει μέσα στο δεδομένο χρονικό διάστημα. Άρα έπρεπε οπωσδήποτε να αναζητήσουμε μέσο μεταφοράς των μοτοσυκλετών. Δύο τα σενάρια. Είτε μεταφορά από το τέλος του ταξιδιού πίσω είτε μεταφορά από Ελλάδα ως εκεί και επιστροφή οδικώς. Το δεύτερο σενάριο έχει το καλό ότι πηγαίνεις ξεκούραστος και κάνεις το πιο ωραίο (το απομακρυσμένο δηλαδή) μέρος του ταξιδιού ξεκούραστος και αφήνεις το διαδικαστικό κομμάτι (βλ. Τουρκία, Γεωργία που τα είχαμε ξανακάνει) για όταν πλέον θα έχει συσσωρευθεί η κούραση και λίγο πολύ θα θέλεις να γυρίσεις πίσω. Το αρνητικό όμως είναι ότι με τον τρόπο αυτό μειώνονται δραματικά οι δυνατότητες που έχει κάποιος να «κάψει» ορισμένα κομμάτια ή σημεία ενδιαφέροντος της διαδρομής βλέποντας ότι δεν του φτάνει ο χρόνος. Επίσης είναι και κάτι που μπορεί να μοιάζει επουσιώδες αλλά σε τέτοια ταξίδια είναι σημαντικό. Ο ήλιος. Με κατεύθυνση από Ανατολή προς Δύση θα είχαμε κάθε μέρα από το μεσημέρι και μετά τον ήλιο στα μάτια μας μέχρι και την δύση του, κάτι που είναι πάρα πολύ κουραστικό και πολλές φορές επικίνδυνο.
Για την μεταφορά τη δική μας τα πράγματα ήταν απλά. Παντού έχει αεροδρόμια και από τιμές που είδαμε δεν ήταν απαγορευτικές. Για την μεταφορά της μηχανής όμως έπεσε πολύ ψάξιμο. Υπερσιβηρικός, αεροπορική – θαλάσσια – οδική μεταφορά κτλ. Οι προσφορές που παίρναμε σε mail από τις αντίστοιχες εταιρίες ήταν απλά εξωφρενικές. Δυστυχώς το Internet και τα διάφορα μεγάλα φόρουμ του εξωτερικού δεν βοήθησαν πολύ στο σημείο αυτό. Επιπλέον, πολλές ιστοσελίδες μεταφορικών εταιριών ήταν μόνο στα Ρώσικα, κάτι που περιέπλεκε την κατάσταση. Παράλληλα, για να φτάσουμε στο Μαγκαντάν θα έπρεπε να διασχίσουμε άπειρα χιλιόμετρα στέπας, κάτι που Κώστας, έχοντας πάει σε προηγούμενο αυτοκινητάδικο ταξίδι του ως το Novosibirsk (https://www.google.gr/maps/place/Novosibirsk, Novosibirsk Oblast, Russia/@54.9700492,82.6692207,10z/data=!3m1!4b1!4m5!3m4!1s0x42dfe5e190cc4d97:0x9b3a0673e1d3e985!8m2!3d55.0028258!4d82.9248047) μας έλεγε ότι δεν θα είναι και τόσο ευχάριστο, ειδικά ντάλα καλοκαίρι.
Το πρόβλημα εξαρχής, πέρα από το οικονομικό, ήταν το διάστημα που θα μπορούσαμε να πάρουμε άδεια από τις δουλειές μας και τις οικογένειές μας. Το όριο τέθηκε στον ένα μήνα. Τέσσερις εβδομάδες δηλαδή συν κάποιες ημέρες ασφαλείας που πρέπει να υπολογίζει οπωσδήποτε κάποιος που φεύγει για ένα τόσο μακρινό και με αρκετούς αστάθμητους παράγοντες ταξίδι.
Προορισμοί όπως το Μαγκαντάν και η Μογγολία θέτουν κατευθείαν τον περιορισμό ότι δεν μπορεί κάποιος να πάει και να γυρίσει μέσα στο δεδομένο χρονικό διάστημα. Άρα έπρεπε οπωσδήποτε να αναζητήσουμε μέσο μεταφοράς των μοτοσυκλετών. Δύο τα σενάρια. Είτε μεταφορά από το τέλος του ταξιδιού πίσω είτε μεταφορά από Ελλάδα ως εκεί και επιστροφή οδικώς. Το δεύτερο σενάριο έχει το καλό ότι πηγαίνεις ξεκούραστος και κάνεις το πιο ωραίο (το απομακρυσμένο δηλαδή) μέρος του ταξιδιού ξεκούραστος και αφήνεις το διαδικαστικό κομμάτι (βλ. Τουρκία, Γεωργία που τα είχαμε ξανακάνει) για όταν πλέον θα έχει συσσωρευθεί η κούραση και λίγο πολύ θα θέλεις να γυρίσεις πίσω. Το αρνητικό όμως είναι ότι με τον τρόπο αυτό μειώνονται δραματικά οι δυνατότητες που έχει κάποιος να «κάψει» ορισμένα κομμάτια ή σημεία ενδιαφέροντος της διαδρομής βλέποντας ότι δεν του φτάνει ο χρόνος. Επίσης είναι και κάτι που μπορεί να μοιάζει επουσιώδες αλλά σε τέτοια ταξίδια είναι σημαντικό. Ο ήλιος. Με κατεύθυνση από Ανατολή προς Δύση θα είχαμε κάθε μέρα από το μεσημέρι και μετά τον ήλιο στα μάτια μας μέχρι και την δύση του, κάτι που είναι πάρα πολύ κουραστικό και πολλές φορές επικίνδυνο.
Για την μεταφορά τη δική μας τα πράγματα ήταν απλά. Παντού έχει αεροδρόμια και από τιμές που είδαμε δεν ήταν απαγορευτικές. Για την μεταφορά της μηχανής όμως έπεσε πολύ ψάξιμο. Υπερσιβηρικός, αεροπορική – θαλάσσια – οδική μεταφορά κτλ. Οι προσφορές που παίρναμε σε mail από τις αντίστοιχες εταιρίες ήταν απλά εξωφρενικές. Δυστυχώς το Internet και τα διάφορα μεγάλα φόρουμ του εξωτερικού δεν βοήθησαν πολύ στο σημείο αυτό. Επιπλέον, πολλές ιστοσελίδες μεταφορικών εταιριών ήταν μόνο στα Ρώσικα, κάτι που περιέπλεκε την κατάσταση. Παράλληλα, για να φτάσουμε στο Μαγκαντάν θα έπρεπε να διασχίσουμε άπειρα χιλιόμετρα στέπας, κάτι που Κώστας, έχοντας πάει σε προηγούμενο αυτοκινητάδικο ταξίδι του ως το Novosibirsk (https://www.google.gr/maps/place/Novosibirsk, Novosibirsk Oblast, Russia/@54.9700492,82.6692207,10z/data=!3m1!4b1!4m5!3m4!1s0x42dfe5e190cc4d97:0x9b3a0673e1d3e985!8m2!3d55.0028258!4d82.9248047) μας έλεγε ότι δεν θα είναι και τόσο ευχάριστο, ειδικά ντάλα καλοκαίρι.
Τελευταία επεξεργασία: