Φτανοντας την προηγουμενη μερα στη Μουργκαμπ, ειδαμε δυο GS LC με πολωνικες πινακιδες παρκαρισμενα εξω απο το ξενοδοχειο, και καποιος αμεσως μας πλησιασε και μας εδωσε καρτες οδικης βοηθειας, με τον Παντελη να λεει για πλακα “δε θελουμε φιλε, εχουμε γιαπωνεζικα μηχανακια”
Πιπερι στο στομα Παντελη, το γρουσουζεψες
Την 17η μερα του ταξιδιου λοιπον ξεκινησαμε απο τη Murghab για το Ak Baital Pass στα 4650μ, το ψηλοτερο πασο του ταξιδιου. Περασαμε ενα ποταμι του οποιου η γεφυρα ειχε πεσει, αλλα ειχε μονο 40 ποντους νερο, και αρχισαμε να ανεβαινουμε για το πασο. Ειμουνα εγω μπροστα στις ανηφορικες στροφες κι εφτασα πρωτος στο ψηλοτερο σημειο. Εκει ειδα ενα τυπο με ενα 690 Adv να κοιταει μια τυπισα που προσπαθουσε να σηκωσει ενα F800GS. "Παμε να βοηθησουμε την κοπελα" του ειπα και απαντησε "Οχι, οχι, αστηνε, πρεπει να μαθει!" "Απο που εισαι ρε φιλε?" "Πολωνια, εσυ?" "Ελλαδα, ειμαι με αλλους τρεις συνταξιδιωτες που ερχονται." "Εισαι ο Κωστας ή ο George?" Εμεινα ξερος!!!
Ητανε ο Kryzstof που θα μας γυρναγε τα μηχανακια απο το Κυργισταν, εκει με το φορτηγακι συνοδειας. Σε λιγο φτασανε ο Παντελης με τον Χριστοφορο αλλα ο Κωστας αργουσε και ο Παντελης γυρισε αμεσως πισω οπου και διαπιστωθηκε το σκασμενο λαστιχο
Νομισαμε οτι θα καθαριζαμε σε κανενα μισαωρο αλλα δυστυχως καταστρεψαμε το λαστιχο στην προσπαθεια να το βαλουμε
Οταν ξεκιναγαμε να βγαλουμε τον τροχο, περασε ο Kryzstof με το φορτηγακι συνοδειας και χαιρετηθηκαμε. Μετα την ατυχια, φυγαμε εγω και ο Παντελης πισω προς τη Μουργκαμπ μηπως και προλαβουμε τον Kryzstof ο οποιος ισως μπορουσε να μας βοηθησει. Οι ελπιδες ητανε αμυδρες καθως ειχε περασει προς τα κει αρκετη ωρα πριν, γι’αυτο και πηγαμε τη διαδρομη ταπα – και ο Παντελης που ηταν πισω μου ειδε την πεσμενη γεφυρα την τελευταια στιγμη
Οταν ειδαμε λοιπον το 690 παρκαρισμενο στη Μουργκαμπ, αναθαρησαμε. Ο Kryzstof πηρε τηλεφωνα μιλωντας ρωσικα και μας ειπε οτι υπηρχε λαστιχο στη Osh του Κυργισταν, οσο για το πως να παμε το μηχανακι εκει συνεννοηθηκαμε με τον τυπο που μας ειχε δωσει τις καρτες την προηγουμενη, που ητανε ο ξενοδοχος - ο οποιος και μας κανονισε οδικη βοηθεια με Mitsubishi Pajero. Ο Παντελης εφυγε να παει να το πει στα παιδια κι’εγω εμεινα να κανονισω τα υπολοιπα - δωσαμε 150 δολαρια εκει και θα διναμε αλλα 150 στην Οsh. Μαλιστα τον εβαλα να υπογραψει χαρτι οτι αν το CRF δεν εμπαινε στο Pajero, θα μας εδινε τα 150 δολαρια πισω. Στην επομενη φωτο με τον Kryzstof ο οποιος θα εφευγε για το Ισκασιμ, στο τσακ τον προλαβαμε στη Μουργκαμπ
Καθως ξεκινησαμε με καθυστερηση ωρων, η θερμοκρασια σ’αυτα τα υψομετρα επεφτε ταχυτατα και συντομα βρεθηκαμε να οδηγουμε με σχεδον 0’C. Οι διαδρομες ητανε εντυπωσιακες αλλα δεν ειχαμε και πολυ ορεξη για φωτο.
Σταματησαμε καπου σε ενα χωριο περιμενοντας το τζιπ και παιξαμε με ενα πιτσιρικα που μας χαζευε και βγαλαμε καποιες φωτο.
Σε καποια σταση που περιμενα τα παιδια γιατι ειχανε μια στατικη πτωση, επιασα κουβεντα με ενα νεαρο ζευγαρι Ολλανδων ποδηλατών που στηνανε σκηνη για το βραδυ και με προειδοποιησανε για τη νεκρη ζωνη Τατζικισταν-Κυργισταν και μου ειπανε να μην την περασουμε νυχτα. Αλλα αυτο ητανε αδυνατο, και ο δρομος δεν ητανε απλα φοβερα κακος αλλα σε καποιο σημειο ητανε και κομμενος
Ητανε νυχτα με ομιχλη, ψιλοβροχο και 0’C, και καθως οδηγουσα το κομβοϋ ειδα το κοψιμο την τελευταια στιγμη (στα 2-3 μετρα) και επεσα μεσα. Δεν επαθα τιποτα αλλα το πεσιμο ητανε τοσο δυνατο που η δεξια βαλιτσα "ξεθηλυκωσε", κατι που το διαπιστωσα (και διορθωσα) την επομενη μερα στην Osh.
Μετα την εμπειρια των συνορων, την φοβερη σωματικη και ψυχολογικη κουραση, το κρυο και τη βροχη, αποφασισαμε να σταματησουμε στην Sarry Tash του Κυργισταν. Αλλα δεν υπηρχε τιποτα ανοιχτο στη μια το πρωι που φτασαμε, και καθως γυρναγαμε απελπισμενοι ευτυχως καποιος μας εκανε νοημα. Μειναμε εκει σε κατι σαν σταυλο με κρεβατια, το δευτερο χειροτερο καταλυμα μετα το πενταστερο στα συνορα του Ουζμπεκισταν. Και ειπαμε τον οδηγο του τζιπ να μας ξυπνησει στις 6:30, χωρις να συνειδητοποιησουμε οτι η ωρα ειχε αλλαξει και στο Κυργισταν θατανε 5:30. Και το πιο κουφο: ο ιδιοκτητης του καταλυματος δεν ηθελε δολαρια αλλα τοπικο νομισμα
ευτυχως μας αλλαξε ο οδηγος του τζιπ
Εδω ο σταυλος-πανδοχειο το επομενο πρωι.
Συνολικα χιλιομετρα ημερας για τον Παντελη και για μενα 400, απο τα οποια τα 300 χωμα - και καναμε μπρος-πισω το Murghab - Ak Baital Pass - Murghab - Ak Baital Pass. Για τον Χριστοφορο 250 απο τα οποια τα 150 χωμα. Στα σιγουρα η πιο δυσκολη μερα του ταξιδιου by far.