stavrouliasp
Μέλος
- Όνομα
- Παντελής
- Μοτό
- DR800S
Military road για ακόμη μια φορά..
Είχαμε πολύ καλό ρυθμό και τα χιλιόμετρα έβγαιναν καλά ώσπου κάπου πριν το Γκόρι, σε έναν ανισόπεδο αυτοκινητόδρομο με διάζωμα στη μέση αισθάνομαι τη μηχανή μου να κουνάει επικίνδυνα. Κάνω στην άκρη και βλέπω ότι είχα πάθει πάλι λάστιχο. Το κακό είναι ότι μισό λεπτό πιο πριν με είχε προσπεράσει ο Χριστόφορος και δεν με είδε που έμεινα. Τηλέφωνα και τέτοια χαζά απλά δεν έπαιζαν. Προσπαθούσα να σταματήσω κανένα αυτοκίνητο για να ειδοποιήσουν τον Χριστόφορο που είχε τα εργαλεία και που λογικά θα σταματούσε πιο κάτω αλλά τίποτα. Ούτε η αστυνομία δεν σταματούσε. Μετά από κάποια ώρα βλέπω τον Χριστόφορο ερχόμενο απέναντι να με έχει εντοπίσει από το αντίθετο ρεύμα, αλλά πάλι έπρεπε να κάνει αρκετά χιλιόμετρα για να βρει άνοιγμα για αναστροφή. Με τα πολλά έφτασε σε εμένα και μου αλλάζει πάλι μέσα σε 5 λεπτά το λάστιχο…
Εκεί που πάμε όμως να βάλουμε τον τροχό πάλι στη θέση του διαπιστώνουμε ότι κάτι πιο σοβαρό έχει συμβεί. Το ρουλεμάν της γραναζιέρας, λογικά από το απίστευτο κοπάνημα όλων των προηγούμενων ημερών, είχε απλά διαλυθεί (μαζεύαμε τα μπιλάκια από την άσφαλτο – όποιος τα θέλει για να παίξει ο γιός του βόλους ας μου πει). Η αλήθεια είναι ότι μου είχε πει ο Χριστόφορος ότι κάτι ακούγεται εκεί κάτω αλλά δεν του δώσαμε ιδιαίτερη σημασία γιατί το αποδώσαμε σε φθαρμένη αλυσίδα. Ρουλεμάν είχε μαζί του διάφορα ο Χριστόφορος αλλά όχι το συγκεκριμένο. Το Γκόρι όμως ήταν πολύ κοντά και εκεί θα μπορούσαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας και να αναζητήσουμε ένα. Προσπαθήσαμε να προχωρήσουμε χωρίς το ρουλεμάν (και με ελάχιστη ταχύτητα) αλλά το γρανάζι έπαιζε τρελά και θα έβγαινε σίγουρα η αλυσίδα. Τελικά το δέσαμε με δεματικά στις ακτίνες και σιγά σιγά μας έβγαλε μέχρι την πόλη. Τρελή κούραση και ταλαιπωρία και όλα αυτά στον δρόμο κάτω από ντάλα ήλιο..
Το Γκόρι βρίσκεται 76 χιλιόμετρα δυτικά της πρωτεύουσας της Γεωργίας Τιφλίδας και είχαμε μείνει την προηγούμενη χρονιά εκεί στο ταξίδι μας στον Καύκασο. Είναι η γενέτειρα του πρώην Σοβιετικού ηγέτη Ιωσήφ Στάλιν και στην πόλη υπάρχει μουσείο και ανδριάντας του. Αποτελεί συγκοινωνιακό κόμβο της χώρας καθώς από εκεί περνά ο κεντρικός αυτοκινητόδρομός της, αλλά και ο αγωγός πετρελαίου της BP από το Μπακού. Τον Αύγουστο του 2008 το Γκόρι καταλήφθηκε για λίγο από ρωσικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων μεταξύ των δυο χωρών με αφορμή την επίθεση της Γεωργίας στη Νότια Οσετία, και υπέστη σοβαρές ζημιές από ρωσικούς βομβαρδισμούς σε στόχους μέσα και έξω από την πόλη. Παρόλα αυτά παραμένει μια πολύ όμορφη πόλη με ένα εντυπωσιακό κάστρο και παλιά πόλη στο κέντρο (που την προηγούμενη χρονιά δεν τα είχαμε πάρει καν πρέφα).
Ρωτήσαμε στο καλό ξενοδοχείο Inturist που γνωρίζαμε από πέρυσι (https://www.google.gr/maps/place/Hotel INTURIST GORI სასტუმრო ინტურისტი გორი/@41.9852031,44.1133489,17z/data=!4m10!1m2!2m1!1shotel!3m6!1s0x0:0xb81fc8ff130246a3!5m1!1s2018-04-11!8m2!3d41.985203!4d44.1133489) αλλά ήταν γεμάτο. Απογοήτευση, μια που με μπανταρισμένο το γρανάζι δεν ήθελα να κάνω χιλιόμετρα ψάχνοντας και να το ζορίζω.
Τελικά αφού ρωτήσαμε μερικούς ντόπιους φτάσαμε στην παλιά πόλη όπου βρήκαμε το εξαιρετικό και οικονομικό ξενοδοχείο Flora (https://www.facebook.com/1hotelflora/)
Αμέσως τηλέφωνο Ελλάδα στον @el-Gatto για νας μας βρει τον κωδικό και τις διαστάσεις του γ@μορουλεμάν. Ξεκούραση και φαγητό (πίτσα για να είμαστε σίγουροι) και πλύσιμο – άπλωμα στα ρούχα μας μια που λογικά δεν θα είχαμε άλλο χώμα μέχρι την επιστροφή μας Ελλάδα. Την επόμενη ημέρα, με τις πληροφορίες από τον Γάτο και το ρουλεμάν ανά χείρας ζητήσαμε από τον γιο του ξενοδόχου που ήξερε λίγα αγγλικά να μας καλέσει ένα ταξί που να μας πάει σε κάποιο συνεργείο και βλέπουμε. Τελικά ο συνεργειάς ήταν ένας νέος άνθρωπος, ωραίος τύπος, ο οποίος είχε ζήσει και μερικά χρόνια στην Ελλάδα! Άκου εκεί περίπτωση. Ο άνθρωπος μίλησε με κάποιους δικούς του και σε λίγη ώρα είχαμε στην κατοχή μας το πολυπόθητο ρουλεμάν! (και skf παρακαλώ). Μοντάρισμα τον τροχό και βουρ για να καλύψουμε τον χαμένο χρόνο.
Είχαμε πολύ καλό ρυθμό και τα χιλιόμετρα έβγαιναν καλά ώσπου κάπου πριν το Γκόρι, σε έναν ανισόπεδο αυτοκινητόδρομο με διάζωμα στη μέση αισθάνομαι τη μηχανή μου να κουνάει επικίνδυνα. Κάνω στην άκρη και βλέπω ότι είχα πάθει πάλι λάστιχο. Το κακό είναι ότι μισό λεπτό πιο πριν με είχε προσπεράσει ο Χριστόφορος και δεν με είδε που έμεινα. Τηλέφωνα και τέτοια χαζά απλά δεν έπαιζαν. Προσπαθούσα να σταματήσω κανένα αυτοκίνητο για να ειδοποιήσουν τον Χριστόφορο που είχε τα εργαλεία και που λογικά θα σταματούσε πιο κάτω αλλά τίποτα. Ούτε η αστυνομία δεν σταματούσε. Μετά από κάποια ώρα βλέπω τον Χριστόφορο ερχόμενο απέναντι να με έχει εντοπίσει από το αντίθετο ρεύμα, αλλά πάλι έπρεπε να κάνει αρκετά χιλιόμετρα για να βρει άνοιγμα για αναστροφή. Με τα πολλά έφτασε σε εμένα και μου αλλάζει πάλι μέσα σε 5 λεπτά το λάστιχο…
Εκεί που πάμε όμως να βάλουμε τον τροχό πάλι στη θέση του διαπιστώνουμε ότι κάτι πιο σοβαρό έχει συμβεί. Το ρουλεμάν της γραναζιέρας, λογικά από το απίστευτο κοπάνημα όλων των προηγούμενων ημερών, είχε απλά διαλυθεί (μαζεύαμε τα μπιλάκια από την άσφαλτο – όποιος τα θέλει για να παίξει ο γιός του βόλους ας μου πει). Η αλήθεια είναι ότι μου είχε πει ο Χριστόφορος ότι κάτι ακούγεται εκεί κάτω αλλά δεν του δώσαμε ιδιαίτερη σημασία γιατί το αποδώσαμε σε φθαρμένη αλυσίδα. Ρουλεμάν είχε μαζί του διάφορα ο Χριστόφορος αλλά όχι το συγκεκριμένο. Το Γκόρι όμως ήταν πολύ κοντά και εκεί θα μπορούσαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας και να αναζητήσουμε ένα. Προσπαθήσαμε να προχωρήσουμε χωρίς το ρουλεμάν (και με ελάχιστη ταχύτητα) αλλά το γρανάζι έπαιζε τρελά και θα έβγαινε σίγουρα η αλυσίδα. Τελικά το δέσαμε με δεματικά στις ακτίνες και σιγά σιγά μας έβγαλε μέχρι την πόλη. Τρελή κούραση και ταλαιπωρία και όλα αυτά στον δρόμο κάτω από ντάλα ήλιο..
Το Γκόρι βρίσκεται 76 χιλιόμετρα δυτικά της πρωτεύουσας της Γεωργίας Τιφλίδας και είχαμε μείνει την προηγούμενη χρονιά εκεί στο ταξίδι μας στον Καύκασο. Είναι η γενέτειρα του πρώην Σοβιετικού ηγέτη Ιωσήφ Στάλιν και στην πόλη υπάρχει μουσείο και ανδριάντας του. Αποτελεί συγκοινωνιακό κόμβο της χώρας καθώς από εκεί περνά ο κεντρικός αυτοκινητόδρομός της, αλλά και ο αγωγός πετρελαίου της BP από το Μπακού. Τον Αύγουστο του 2008 το Γκόρι καταλήφθηκε για λίγο από ρωσικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων μεταξύ των δυο χωρών με αφορμή την επίθεση της Γεωργίας στη Νότια Οσετία, και υπέστη σοβαρές ζημιές από ρωσικούς βομβαρδισμούς σε στόχους μέσα και έξω από την πόλη. Παρόλα αυτά παραμένει μια πολύ όμορφη πόλη με ένα εντυπωσιακό κάστρο και παλιά πόλη στο κέντρο (που την προηγούμενη χρονιά δεν τα είχαμε πάρει καν πρέφα).
Ρωτήσαμε στο καλό ξενοδοχείο Inturist που γνωρίζαμε από πέρυσι (https://www.google.gr/maps/place/Hotel INTURIST GORI სასტუმრო ინტურისტი გორი/@41.9852031,44.1133489,17z/data=!4m10!1m2!2m1!1shotel!3m6!1s0x0:0xb81fc8ff130246a3!5m1!1s2018-04-11!8m2!3d41.985203!4d44.1133489) αλλά ήταν γεμάτο. Απογοήτευση, μια που με μπανταρισμένο το γρανάζι δεν ήθελα να κάνω χιλιόμετρα ψάχνοντας και να το ζορίζω.
Τελικά αφού ρωτήσαμε μερικούς ντόπιους φτάσαμε στην παλιά πόλη όπου βρήκαμε το εξαιρετικό και οικονομικό ξενοδοχείο Flora (https://www.facebook.com/1hotelflora/)
Αμέσως τηλέφωνο Ελλάδα στον @el-Gatto για νας μας βρει τον κωδικό και τις διαστάσεις του γ@μορουλεμάν. Ξεκούραση και φαγητό (πίτσα για να είμαστε σίγουροι) και πλύσιμο – άπλωμα στα ρούχα μας μια που λογικά δεν θα είχαμε άλλο χώμα μέχρι την επιστροφή μας Ελλάδα. Την επόμενη ημέρα, με τις πληροφορίες από τον Γάτο και το ρουλεμάν ανά χείρας ζητήσαμε από τον γιο του ξενοδόχου που ήξερε λίγα αγγλικά να μας καλέσει ένα ταξί που να μας πάει σε κάποιο συνεργείο και βλέπουμε. Τελικά ο συνεργειάς ήταν ένας νέος άνθρωπος, ωραίος τύπος, ο οποίος είχε ζήσει και μερικά χρόνια στην Ελλάδα! Άκου εκεί περίπτωση. Ο άνθρωπος μίλησε με κάποιους δικούς του και σε λίγη ώρα είχαμε στην κατοχή μας το πολυπόθητο ρουλεμάν! (και skf παρακαλώ). Μοντάρισμα τον τροχό και βουρ για να καλύψουμε τον χαμένο χρόνο.
Τελευταία επεξεργασία: