Πίτσα Ναπολιτάνα με Πάπια Πεκίνου

[CubMan]

Η αλήθεια είναι πως όταν μου καρφώθηκε η ιδέα ενός ταξιδιού με το μηχανάκι στο
εξωτερικό δεν ήμουν και στην καλύτερη φάση της ζωής μου, ωρίμαζε όμως και σιγόβραζε
και όσο περνούσε ο χρόνος με χαλάρωνε σαν το propietol που παίρνω μια φορά την εβδομάδα
για να μη πονάνε τα σάπια κόκκαλα...

Ερχεται λοιπόν ο σχεδιασμός το χειμώνα που πέρασε, που θέλω να πάω, από που θα περάσω,
που θα μείνω, τι να δω...εντάξει δεν θα ήταν η πρώτη φορά με δίκυκλο εκτός Ελλάδας, δεν θα
πήγαινα και στο τέρμα του πολιτισμού, αλλά από το 2009 που ήταν η τελευταία φορά
μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά. Τουλάχιστον για εμένα !
Και αυτή τη φορά δεν θα ήταν κάποια μεγάλη μηχανή αλλά ένα ταπεινό παπί, ούτε καν
κάποιο επώνυμο αλλά ένα σχετικά ποιοτικό με καλές πωλήσεις κινέζικο.

Ο κύβος ερρίφθη λοιπόν, θα πάω να δω μέρη που πάντα ήθελα να δω και πάντα κάτι
συνέβαινε και όλο το ανέβαλα. Πρώτα όμως έπρεπε να οπλιστώ με υπομονή και να
μαζέψω ταξιδιωτικά έγγραφα, οι μέρες της άδειας είναι αρκετές οπότε από θέμα χρόνου
δεν υπήρχε πρόβλημα.

Η προετοιμασία της πάπιας είναι ένα ψέμα, ένα μηχανάκι που χρησιμοποιείται κάθε μέρα
και δεν έχει πάει ποτέ μα ποτέ σε μηχανικό, δέχεται τις περιποιήσεις του ιδιοκτήτη της που
ξέρει που πονάει και αν έχει κάποιο πρόβλημα που χρειάζεται φτιάξιμο...άλλωστε όσα ξέρει
ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος. Αλλάχτηκαν λοιπόν τα λάδια, το μπουζί, ελέγχθηκαν
οι βαλβίδες, μπήκαν καινούρια ελαστικά που έτσι κι αλλιώς θα αλλάζονταν, μια καινούρια
μπαταρία αφού η παλιά είχε πεθάνει και ένα γρασάρισμα στο ρουλεμάν της γραναζιέρας.
Μαζί μου πήρα κάποια ανταλλακτικά που ίσως ήταν επίφοβα για βλάβη όπως, ανορθωτής,
ηλεκτρονική, πηνία, σύνδεσμοι αλυσίδας, λάμπες, μπουζόπιπα και πολλαπλασιαστή, σαμπρέλες
και υλικά βουλκανισμού, μαζί με εργαλεία κοινά και κάποια ειδικά, μπήκαν στο μικρό τανκ μπαγκ.

Το μηχανάκι ήταν έτοιμο, να κατακτήσει τους Ιταλικούς δρόμους, αλλά η πραγματική
περιπέτεια ξεκίνησε με την ελληνική γραφειοκρατία, όπου ο κάθε υπάλληλος ερμηνεύει
τους νόμους κατά το δοκούν, και ενώ δεν είχα κανένα πρόβλημα με την αλλαγή της άδειας
από το γνωστό χαρτί Α4 σε κανονική στη διεύθυνση συγκοινωνιών, το πρόβλημα ήρθε από
το ΙΚΑ όπου δεν μου εξέδιδε την ευρωπαϊκή κάρτα ασφάλισης με την δικαιολογία ότι με βρίσκει
στο σύστημα ότι είμαι χρόνιος ασθενής και θα την χρησιμοποιήσω για να κάνω θεραπεία στο εξωτερικό !!!!
Μάταια προσπαθούσα να εξηγήσω στον ΡανΤανΠλαν ότι πάω ταξίδι αναψυχής και όχι για
θεραπεία και γιατρούς στο εξωτερικό και ότι για θεραπείες στο εξωτερικό χρειάζεται άλλο
έντυπο και όχι ευρωπαϊκή κάρτα ασφάλισης, ανένδοτος ο τύπος. Τελικά την λύση την έδωσε
ο διευθυντής του υποκαταστήματος του ΙΚΑ όπου αφού του εξήγησα τι συμβαίνει, ο άνθρωπος
κατάλαβε και με έναν τόνο απολογητικό μου είπε πως έχουν συνεχή προβλήματα με τον
συγκεκριμένο ΡανΤανΠλαν και υπέγραψε το έντυπο.

Πλέον ήμουν και εγώ έτοιμος να επισκεφτώ την περιοχή της Νάπολης και μερικά ωραία μέρη
της Νότιας Ιταλίας, με μια λεπτομέρεια...δεν είπα τίποτα σε γνωστούς, φίλους και συναδέλφους
γιατί ήξερα εκ των προτέρων ότι θα μου έφερναν την καταστροφή, και αυτή η μανία των
Ελλήνων να ξέρουν καλύτερα από εσένα, το τι είναι καλό για εσένα, με ξεπερνάει
και με εκνευρίζει.

 

[CubMan]

Δεν ξεκίνησα πρωί για την Πάτρα, φόρτωσα τα μπαγκάζια μου και νωρίς το μεσημέρι έφυγα,
έχω κάνει την διαδρομή αρκετές φορές και πάντα υπολογίζω ότι χρειάζομαι 4-5 ώρες μέχρι εκεί
από τον παλιό δρόμο, το πλοίο έφευγε αργά και τα εισιτήρια με περίμεναν στο πρακτορείο,
οπότε δεν υπήρχε λόγος βιασύνης, είχα υπολογίσει και την όποια καθυστέρηση αν συνέβαινε
κάποια βλάβη και χαλαρά άραξα στο καφέ στη γέφυρα του Τσαγρή παρέα με μια συμπαθητική σκυλίτσα
που βρήκε σκιά στο παπί.

 

[CubMan]

Στην Πάτρα λοιπόν και αφού παραλβάνω τα εισιτήρια, πάω να μπω στο νέο λιμάνι και με σταματάει
ο έλεγχος...
- Για Κεφαλλονιά θα πάτε από το παλιό λιμάνι κύριε.
- Δεν πάω Κεφαλλονιά, Ιταλία πάω!
- Με το παπί;
- Δεν έχω κάτι άλλο, αυτό έχω, αυτό μπορώ.
- Να δω το εισητήριό σας και την ταυτότητά σας παρακαλώ. Αν δεν το έβλεπα δεν θα το πίστευα, καλό σας ταξίδι !!

Μπήκα στο βαπόρι και αποχαιρέτησα την Πάτρα, την επόμενη θα ξημερωθώ στο Μπάρι.
Ενα ευχαριστώ στα ευγενέστατα όργανα του λιμενικού για τις ευχές τους και ας μην το πίστευαν ότι ταξιδεύω με παπί.

 

[paschalis]

Εχω τη μεγαλη τυχη να κανω παρεα με εναν μαεστρο της ζωης,εστω και ιντερνετικα που λενε.
Εχω γνωρισει πολλους απο δαυτους καβαλα σε πάπιες.Φαινεται πως το πτηνο σε εκδοση διτροχου κατι κρυβει σημειολογικα....δωσε!

adv phone

 

[Ironbutt]

Πως γινεται να χαιρομαι και γω με την χαρα των αλλων οταν διαβαζω για ταξιδια και ονειρα που γινονται πραγματικοτητα...
αναμενω την συνεχεια....δωσε πονο γιατι δεν περναει το ατιμο το καλοκαιρι...( ο καθενας με τον καημο του)

 

[Phoenix]

Καλο ταξιδι και ολοι οι θεοί του κοζμου μαζι σου
( βάζε φωτο )

 

[CubMan]

Σε λίγο πακετάρω για την επιστροφή στο Μπάρι και στο βαπόρι, μερικές φωτογραφίες ακόμα
όσο απολαμβάνω έναν από τους τελευταίους μου εσπρέσσο λούνγκο. Η συμπαθέστατη κυριούλα
στο κάμπινγκ είναι κλασσική ιταλίδα μάνα του Νότου και με έχει σκλαβώσει με τις περιποιήσεις της.

 

[jmar]

Μπράβο ρε Νικόλα είσαι δύναμη !

 

[CubMan]

Ξημέρωμα στο βαπόρι, αν και μου αρέσουν τα ταξίδια με πλοία, εν τούτοις το συγκεκριμένο
δεν μου άφησε και τις καλύτερες εντυπώσεις, σχεδιασμένο σαν κουτί χωρίς περατζάδες για
να βολτάρεις και χωρίς πρόσβαση στο ρεμέτζο της πρύμης αισθανόμουν ότι είμαι εγκλωβισμένος,
με πολύ μικρούς χώρους ξενοδοχειακού. Προσθέστε και τα πανάκριβα μπαρ και σελφ σέρβις
εστιατόριο και δένει το γλυκό. Η χαρακτήρας αυτού του τύπου πλοίων είναι μάλλον διεκπαιρεωτικός
κάνεις το ταξίδι και τέλος, δεν σου αφήνει να θυμάσαι τίποτα...το πλήρωμα πάντως ευγενέστατο
και εξυπηρετικό.




Φτάνουμε στο Μπάρι νωρίς, και με το κέρδος της μίας ώρας διαφορά βγαίνω πολύ γρήγορα από το πλοίο.
5-6 μοτοσυκλέτες δίπλα μου με ξένες πινακίδες, και μια καλημέρα και καλό ταξίδι ήταν αρκετά με τους
υπόλοιπους καβαλάρηδες, δεν μας σταμάτησαν καν για έλεγχο αν και σταμάτησαν κάποια αυτοκίνητα
και στα δυο σημεία ελέγχου μέχρι την έξοδο του λιμανιού απλά κατέγραψαν ηλεκτρονικά την πινακίδα
της πάπιας οι ιταλοί σεκιουριτάδες.

 

[CubMan]

Αφού βγήκα γρήγορα από το Μπάρι μέσω της περιφερειακής οδού, ήρθα σχεδόν αμέσως
αντιμέτωπος με την νότια ιταλική οδηγική νοοτροπία, δηλαδή κάπως επιθετική ταχύτητα,
σφάξιμο κόκκινου στεγνά και ακράνωτους σκουτεράδες. Δεν αισθάνθηκα ότι κινδύνευα
καθότι συνηθισμένος στα δύσκολα έλληνας αναβάτης, αλλά κάποιος βορειοευρωπαίος
θα είχε πανικοβληθεί σίγουρα...

Είχα σχεδιάσει δυο διαδρομές προς την Νάπολι με τη σκέψη ότι θα τις έκανα και τις δυο
μια στο πήγαινε και μια στο γυρισμό, απλά θα επέλεγα εκείνη τη στιγμή πια θα ακολουθούσα.
Αμφότερες είναι 320 χιλιόμετρα περίπου και εμπεριέχουν και λίγη Οτοστράντα.
Επέλεξα λοιπόν να πάω από τον SS96 από Μπάρι προς Αλταμούρα, Βίγκλιο, Ποτένζα και Νάπολι.
Διαδρομή όμορφη όπως αποδείχτηκε και η μετατροπή του SS96 σε SS96bis που είναι ορεινός μου βγήκε
σαν λούνα παρκ...πρώτα όμως έπρεπε να κάνω 45 χιλιόμετρα μέσα από τον γεμάτο έργα δρόμο
μέχρι την Αλταμούρα.

 

[CubMan]

Στην Αλταμούρα βάζω την πρώτη μου ιταλική βενζίνη, τιμές σχεδόν ίδιες με την Ελλάδα με 3-4 λεπτά
διαφορά, και η πάπια γεμίζει με 4 ευρώ, όμως...τι έγινε ρε παιδιά; Στα πρώτα 100-150 μέτρα μόλις
έπεσε η φρέσκια βενζίνη από το καρμπυρατέρι στο θάλαμο καύσης, σταμάτησαν δια μαγείας τα πυράκια
και η λειτουργία του μοτέρ έγινε πιο βελούδινη και από το βελούδο! Τι σκ@τ@ βάζουμε στα ντεπόζιτά
μας ρε γμτ στην πατρίδα;

Σταμάτησα σε ένα ωραίο σποτάκι μετά την Αλταμούρα να φάω ένα κρουασανάκι που είχα μαζί μου
γιατί με τον σκέτο φραπέ από το βαπόρι δεν την πάλευα καθόλου.
Σιδηροδρομικός σταθμός με την πάπια σε περίοπτη θέση και το νου μας στα Ιταλικά τρένα όταν
ταξιδέυουμε γιατί έχει και κακοτοπιές

Η συνέχεια αργότερα...mi scusi

 

[CubMan]

Όπως προείπα ο SS96bis αποδείχτηκε παιδική χαρά, το μόνο που μου θύμηζε ότι είμαι
στην Ιταλία ήταν οι πινακίδες και τα σπίτια. Η χαρά του καβαλάρη, ωραία χάραξη καλή
άσφαλτος, μυρωδιές επαρχίας και τα χιλιόμετρα περνούσαν τόσο εύκολα και γρήγορα που
δεν τα καταλαβαίνεις...



Πραγματικά δεν χρειαζόμουν κάτι μεγαλύτερο από το ταπεινό μου παπί, σε τέτοιους δρόμους !

 

[CubMan]

Πέρασα και τα σύνορα των επαρχιών, πόσο όμορφα αισθάνθηκα...



Το χωριό Gravina di Puglia πάνω στο ύψωμα.



Και η παιδική χαρά του καβαλάρη συνεχίζεται έτσι για 70 χιλιόμετρα περίπου μέχρι το Viglio και την Potenza.

 

[CubMan]

Στο χωριό Viglio περίπου 10 χιλιόμετρα από την Potenza, ωραία δροσιά και όμορφες μυρωδιές...






Η Potenza δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, εκτός του ότι την μέρα που πέρασα έπαιζε η Ιταλία με την Γερμανία στο Euro
και γινόταν της κακομοίρας από τους εκδηλωτικούς νότιους Ιταλούς, η πόλη είναι χτισμένη αμφιθετρικά και κυκλικά
στο λόφο, και αναγκαστικά ο SS96bis σε βάζει μέσα της μέχρι να βρεις εύκολα τον Ε845 που οδηγεί προς το Salerno
και την Napoli, διασταυρώνεται δε και με την περίφημη Via Appia της αρχαιότητας, σημερινή SS7...
Απλά έβαλα βενζίνη και συνέχισα, πρωτίστως όμως σταμάτησα σε ένα μπλόκο με καραμπινιέρους
να ρωτήσω σχετικά με το νόμιμο της κίνησης της πάπιας σε εθνική οδό και οτοστράντα, μου απάντησαν πολύ
ευγενικά πως μπορώ να κινηθώ όπου θέλω αρκεί να είμαι στα δεξιά του δρόμου και να μην πέφτω κάτω από τα
70χλμ την ώρα, επίσης μου τόνισαν πως στον Νότο δεν δίνουν και πολύ σημασία και κάνουν αυτό που τους αρέσει
αρκεί να τηρούνται κάποια αυτονόητα της ασφάλειας στους δρόμους.

Στον Ε845 λοιπόν που είναι ωραίος και σκηνικός με λίγη κίνηση και με το ευτελές ποσόν των 2 ευρώ διοδίων για τις
μοτοσυκλέτες για τα 120 χιλιόμετρα μέχρι την Νάπολη.

 

[CubMan]

Καμιά 40αριά χιλιόμετρα πριν την Νάπολη ο Ε845 γίνεται Οτοστράντα Α3 καμμία σχέση βέβαια με τις Οτοστράντες
του βορρά της Ιταλίας, μόνο στην άσφαλτο μοιάζουν, έχουν δυο λωρίδες ανά κατεύθυνση και μια μικρή ΛΕΑ με εσοχές
για έκτακτη ανάγκη.
Δεν αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα και τα αυτοκίνητα με προσπερνούσαν από αριστερά με ικανή απόσταση μεταξύ μας
δεν ένιωσα ότι κινδύνευα κινούμενος με 70-80 χλμ την ώρα.




Για πότε έφτασα στον προορισμό του πρώτου σκέλους του ταξιδιού μου ούτε που το κατάλαβα, είχα ξεκινήσει από το Μπάρι στις
10 το πρωί και πλησίαζε 3 το μεσημέρι, στόχος τώρα ήταν να βρώ το κάμπινγκ που θα έμενα τις επόμενες δυο ημέρες
και το οποίο ήταν στον κεντρικό δρόμο της Πομπηϊας απέναντι ακριβώς από την είσοδο του αρχαιολογικού χώρου.
Πλήρωσα τα 2 ευρώ των διοδίων βγαίνοντας από την Οτοστράντα και οι ταμπέλες μου έδειξαν τον δρόμο πολύ εύκολα.

 

[CubMan]

Βρήκα το κάμπινγκ πολύ εύκολα αφού ήταν μπροστά στον κεντρικό δρόμο. Ο δρόμος που περνάει
εμπρός από τον αρχαιολογικό χώρο είναι πλακόστρωτος και σου φεύγουν τα σφραγίσματα χαχαχαχαχα
για περίπου 200 μέτρα. Η Πομπηϊα έχει 2 κάμπινγκ το Spartacus και το Zeus αμφότερα στις δύο πύλες
του αρχαιολογικού χώρου. Έχουν και τα δυο τις ίδιες παροχές και τιμές με μια διαφορά, το Zeus έχει
πάρκινγκ για τα αυτοκίνητα που επισκέπτονται την Πομπηία μέσα στο κάμπινγκ, και μεγάλη αίθουσα
εκδηλώσεων όπου γίνονται γάμοι και άλλα τέτοια ωραία, οπότε θα είχε φασαρία όλη μέρα, έτσι προτίμησα
το Spartacus που είναι πιο οικογενειακό και ήσυχο με κόστος 11 ευρώ την ημέρα.
Εστησα λοιπόν το κονάκι μου και κάθησα να ξαποστάσω και να αναλογιστώ τον άθλο που έκανα μέχρι στιγμής,
πνίγοντας τις σκέψεις μου με μια γαμιστερή πίτσα στο φούρνο και μπυρίτσα Nastro Azzuro...
δεν έκανα τίποτα την υπόλοιπη μέρα, απλά καθόμουν, διάβαζα τα βιβλία μου και έβλεπα ταινίες στο λαπτοπ, το απόλυτο άραγμα.







Ενα ευχάριστο μουσικό διάλλειμα για να κάνω τη μεσημεριανή μου σιέστα, θα συνεχίσω το βράδυ από το καράβι...
Ευχαριστώ που με ανέχεστε

 

[Miltiadis]

Πολλάilbig:ξανά Νίκο.

 

[yns]

Το'χω ξαναγράψει, εσύ Νικόλα κι αν είσαι ADVENTURE, περιμένουμε τη συνέχεια!!

 

[mAthosalas]

Δωσε!!!Γραφε χιλιομετρα να γουσταρεις και δινε τροφη και σε μας...σε βλεπουμε και γουσταρουμε!

 

[CubMan]

Σας ευχαριστώ πολύ με συγκινείτε με τα καλά σας λόγια, το λιγότερο που μπορώ να κάνω
για να ανταποδώσω την καλοσύνη που δείχνετε είναι να δημοσιεύω τις παπιοπεριπέτειές μου.
Σε ένα τεταρτάκι αποπλέουμε από το Μπάρι, να φάω κάτι στο σελφ σέρβις να πιω και μια μπυρίτσα
και θα συνεχίσω από την ησυχία της καμπίνας με το λαπτοπ.