xarisiero
Μέλος
Η δυσκολότερη στιγμή μετά από κάθε ταξίδι….. Πως να αποτυπωθούν οι σκέψεις, όλες αυτές οι αναμνήσεις και τα συναισθήματα στο χαρτί… Η λύση αυτή την φορά βρέθηκε και τα συστατικά της είναι ένα ποτηράκι γνήσιο βερβέρικο τσάι φουλαρισμένο με δυόσμο και ξαφνικά βρέθηκα ξανά εκεί. Εκεί που το ονειρευόμουν καιρό, ίσως και χρόνια, ίσως και από μικρό παιδάκι. Η διαφορετικότητα σε συνδυασμό με τον δρόμο και το άγνωστο έκαναν πάντα μέσα μου έναν συνδυασμό εκρηκτικό, μαγικό. Τρέφω απεριόριστο θαυμασμό απέναντι σε όσους ομοιοπαθής έχουν καταφέρει να ζουν μεγάλο μέρος της ζωής τους στην περιπλάνηση και στην εξερεύνηση του διαφορετικού και του αλλιώτικου, που ξέρεις; ίσως κάποια στιγμή σαλπάρουμε και εμείς χωρίς τους φόβους που μας καρφώνουν πίσω στα πρέπει και τα καθωσπρέπει…..
Είχε πλέον λοιπόν ωριμάσει ο καιρός, έχουν περάσει από πάνω μου αρκετές ευρωπαϊκές πόλεις και χώρες, όλες κάτι είχαν να προσφέρουν, όλες ξεχωριστές μα και τόσο ίδιες, Πλέον θα ξεκινήσουμε για έναν τόπο πιο μακρινό, λίγο αλλιώτικο, θα τον περπατήσουμε, θα τον μυρίσουμε και θα τον γευτούμε, και όλα αυτά θα γίνουν με τον άνθρωπο μου, την γυναικάρα μου, τον μόνιμο και καλύτερο συνταξιδιώτη που θα μπορούσα να έχω…. την Κατερινάρα μου…. Είναι απίστευτα όμορφο να μοιράζεσαι την ίδια τρέλα με τον άνθρωπο σου, ο ένας τραβάει τον άλλον και το αποτέλεσμα είναι φοβερό.
Στάλθηκε από το MI MAX 2 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Είχε πλέον λοιπόν ωριμάσει ο καιρός, έχουν περάσει από πάνω μου αρκετές ευρωπαϊκές πόλεις και χώρες, όλες κάτι είχαν να προσφέρουν, όλες ξεχωριστές μα και τόσο ίδιες, Πλέον θα ξεκινήσουμε για έναν τόπο πιο μακρινό, λίγο αλλιώτικο, θα τον περπατήσουμε, θα τον μυρίσουμε και θα τον γευτούμε, και όλα αυτά θα γίνουν με τον άνθρωπο μου, την γυναικάρα μου, τον μόνιμο και καλύτερο συνταξιδιώτη που θα μπορούσα να έχω…. την Κατερινάρα μου…. Είναι απίστευτα όμορφο να μοιράζεσαι την ίδια τρέλα με τον άνθρωπο σου, ο ένας τραβάει τον άλλον και το αποτέλεσμα είναι φοβερό.
Στάλθηκε από το MI MAX 2 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk