Σχετικά είναι όλα παιδιά.
Επίσης ,όλα είναι θέμα ψυχολογίας.
Αυτό που έχω καταλάβει ,μετά από χρόνια προσωπικών "καταναγκασμών" εργασιακής -κ όχι μόνο- επιβίωσης ,είναι ότι ,
η Ζωή(μας) είναι μικρή ,
κι αν -αισθανόμαστε ότι- τα'χει μ''αλλον ,ευθυνόμαστε κατα κύριο λόγο εμείς.
Οπότε ,όταν νιώθω να πνίγομαι ,την κάνω με γοργά ,βγαίνω επιφάνεια ,παιρνω ανάσες ,κ προσπαθω να σκεφτώ νέες διαδικασίες ,που θα μου δώσουν την ευκαιρία να ζω ανασαίνοντας ,κ χαμογελώντας όσο περισσότερο γίνεται.
Το σίγουρο είναι ότι ,Όλα έχουν προσωπικό κόστος.
Και η πίεση ,κ το χαμόγελο.
Τζάμπα δεν είναι τίποτα.
Καλές θάλλασες...καλά κουράγια...καλή επιστροφή.