Βατοί Χωματόδρομοι

[Markas]

Φτάνουμε στο Αβδού χωρίς απρόοπτα και παίρνουμε το δρόμο για το φαράγγι της Ρόζας. Στην κορυφή των απότομων πλαγιών υπάρχει σημείο όπου οι θαρραλέοι ξεκινάνε το αλεξίπτωτο πλαγιάς (και όπου πέσουν, χαχα). Για λεπτομέρειες ρωτήστε τον Κώστα το Φωτογράφο.

 

[Markas]

Από τη βάση του φαραγγιού αρχίζει ένας φιδίσιος δρόμος (χώμα το περισσότερο αλλά και τσιμέντο) που έπειτα από αρκετές φουρκέτες φτάνει στη δεξιά πλευρά του φαραγγιού. Από ψηλά, περνάμε στην άλλη πλευρά και συνεχίζουμε ακόμα πιο ψηλά.

​

 

[Markas]

Η ανάβαση προς το τέλος έχει ένα κομμάτι αρκετά ανηφορικό με διαδοχικές φουρκέτες κοντινές η μία με την άλλη και χαλαρές πέτρες στο δρόμο. Εκεί θέλει λίγο προσοχή και έξτρα γκάζι αλλά κατά τα άλλα ήταν μια χαρά. Πάντως, για καλό και για κακό, Αρχηγός, Φασαρίας και GPS είχαν προλάβει να κατέβουν από τις μηχανές και να στήσουν κερκίδα εμψυχώνοντας μας! (και περιμένοντας να απολαύσουν καμιά καλή τούμπα).

Το εργοτάξιο για το μεγάλο φράγμα του Αποσελέμη στο βάθος.

 

[Markas]

Φτάνουμε όμως πάλι στην άσφαλτο λίγο πιο χαμηλά από την είσοδο του οροπεδίου του Λασιθίου. Ο Φασαρίας με τον GPS δε κρατιούνται και όπου βρουν εμπόδιο το καβαλάνε. (ο Χωμάτινος στο βάθος)

 

[Markas]

Φτάσαμε στο οροπέδιο και τα παιδία ακόμα παίζει…

Όπα, να ένας χωματόδρομος, στρίψτε παιδιά!

 

[Markas]

Η ώρα είναι 13:15, η θερμοκρασία 12 βαθμοί και η παρέα συνεχίζει απτόητη με μπόλικη όρεξη για περιπέτειες. Διάβαση μέσα από το οροπέδιο έχετε κάνει ποτέ; Όχι;

Ε, να τι χάνετε…​

Μέσα από τις λακκούβες δε περνάμε μόνο για εφέ! Εκεί απλά υπάρχει μικρότερη πιθανότητα να γλιστρήσει ο τροχός και να φάμε τούμπα. Γρήγορα όμως μέσα από τις λακκούβες περνάμε μόνο για εφέ! Πρώτη μούρη δεξιά ο Φωτογράφος. Το είχατε καταλάβει φαντάζομαι ε;

 

[Markas]

Φτάνουμε στο Καμινάκι και παίρνουμε το δρόμο για Κατωφύγι. Μετά από μερικά χιλιόμετρα ανάβασης από άσφαλτο λέμε να σταματήσουμε για μια ομαδική φωτογραφία και τσιγάρο για τους καπνίζοντες.
Νίκος ο Διπλός, Κική η Extreme, Σπύρος ο Χωμάτινος, Γιάννης ο Φασαρίας, Αντώνης ο GPS, μπροστά του Νίκος ο Αξιόπιστος, Μιχάλης ο Υιός, μπροστά του Νεκτάριος ο Αρχηγός και πίσω πίσω Μανόλης ο ΜοτοΜοτο. Ο Κώστας λείπει γιατί τράβηξε τη φωτογραφία με μεγάλο κόπο…

​

 

[Markas]

Ο δρόμος συνεχίζει παραδόξως ασφάλτινος για πολλή ακόμα ώρα σε τοπία άγριας ομορφιάς αλλά τελικά καταλήγει σε βατό χώμα. Συνεχίζει έτσι για λίγα χιλιόμετρα μέχρι να ξαναβρεί πάλι άσφαλτο, αλλά στη νότια Κρήτη πλέον, κοντά στο Κατωφύγι.

Το κατέβασμα, ενώ απέναντι είναι ο δρόμος που θα ανεβούμε. Στο βάθος το χωριό που φαίνεται πιθανότατα είναι η Έμπαρος.

(Υπόψιν, πλέον ο δρόμος είναι όλος άσφαλτος απότι έχω ακούσει.)​

 

[Markas]

Λίγο πριν το χωριό και σε αυτήν την πινακίδα (εμείς ερχόμαστε από πάνω και δε φαίνεται εύκολα), στρίβουμε και ανηφορίζουμε για να πάμε στον επόμενο στόχο της εκδρομής μας που είναι το οροπέδιο του Μικρού Ομαλού!

Στην αρχή η διαδρομή είναι τσιμεντόδρομος και όλοι μας είμαστε χαλαροί. Πολύ χαλαροί… Εκεί λοιπόν που ο Φασαρίας πάει να δώσει στον GPS μια μούντζα, (Ο λόγος; Ρωτήστε τον ) μπαίνουν οι τροχοί σε ένα αυλάκι στο τσιμέντο και ΧΡΑΠ, πάρτον κάτω! Αρχίζει ο Φασαρίας τα γαλλικά του, όλοι οι άλλοι ξεραίνονται στο γέλιο, μόνο εγώ του φωνάζω να μείνει λίγο ακόμα κάτω να συνέλθει (και να τον τραβήξουμε και μια αναμνηστική φωτογραφία). Δυστυχώς δε με ακούει και προλαβαίνει να σηκωθεί , έστω λίγο, και να γλιτώσει το πολύ δούλεμα στο σύλλογο!

 

[Markas]

Η βόλτα συνεχίζεται αλλά είμαστε νότια Κρήτη πλέον. Πως μπορείτε να το καταλάβετε; Μα, τα σύννεφα έφυγαν και οι δρόμοι, στεγνοί, σηκώνουν ένα σύννεφο σκόνης! Καταπληκτικό ε;

Πού πήγαν τα σύννεφα; Μα φυσικά έμειναν στη βόρεια Κρήτη! (εδώ τα βλέπετε πάνω από το Οροπέδιο).

 

[Markas]

Αλλά δεν έμελλε να κάνουμε μεγάλη διαδρομή χωρίς διάλειμμα… Εδώ, ο Αξιόπιστος με το DR350 ανακαλύπτει έκπληκτος ότι το συρματόσχοινο του συμπλέκτη του έχει σπάσει. Τι κάνουμε; Καταρχάς τρέχουμε μπροστά και φωνάζουμε το μπουλούκι να σταματήσει…

Προλαβαίνουμε όλους εκτός το Φωτογράφο που είχε φύγει μπροστά για να στηθεί να μας βγάλει καμιά ανθρωπινή φωτογραφία. Γυρίζουμε οι υπόλοιποι στο χώρο του συμβάντος, ανιχνεύουμε που βρίσκεται η βλάβη και στρωνόμαστε λοιπόν ομαδικά στη δουλειά…

 

[Markas]

Η επόμενη φωτογραφία λέει πολλά!
Φασαρίας: Εγώ ρε θα σε είχα περάσει, τόσο ήθελα, αλλά με έκοψε ο κουλός ο Νίκος με το χρέπι του που χάλασε!
GPS: Ρε σεις, κοιτάτε τι βρήκα, τραβάω, τραβάω και τελειωμό δεν έχει…
ΜοτοΜοτο προς Υιό: Έτσι παιδί μου, να είσαι αφεντικό και να επιβλέπεις, δες πώς συντονίζει τις εργασίες των άλλων ο Πατέρας σου!
Αρχηγός: Ρε, κοίτα που πήγε και χώθηκε μια σφήγκα!
Αξιόπιστος: Σιγά ρε, μια άλλη φορά μου είχε μπει και μέσα στο κράνος, εγώ ρε τρέχω γρήγορα, σήμερα απλά ήμουν ντεφορμέ…
Διπλός (μασουλώντας και φτύνοντας): Μαλάκες, αυτά τα κλεψιμαίικα μήλα είναι πρώτα!
Χωμάτινος (του είχαμε αναθέσει να πάρει τηλέφωνο το Φωτογράφο, είναι πιο πίσω με το κινητό στο αφτί και δε φαίνεται στη φώτο): Έλα γυναίκα! Που να στα λέω! Είμαστε κοντά στο Κατωφύγι. Κάτσε να σου πω την ιστορία από την αρχή…

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Μετά από δεκαπέντε λεπτά…
GPS: Ρε κόψτε κάποιος το σύρμα, δε γίνεται να τα κάνω όλα εγώ!
Φασαρίας: Σήκωσε το πιο πάνω και θα στο κόψω, εγώ ως εκεί σκύβω, έχω και ένα σφάχτη στη μέση....
ΜοτοΜοτο: Αν θες πάρε την πένσα και κόψε το.
Υιός: Τσίιιιζ !!!
Αρχηγός: Ρε την άτιμη τη σφήγκα, δε βγαίνει!
Αξιόπιστος: Άσε ρε, εγώ θα τη βγάλω, κοτζάμ μηχανικός είμαι!
Διπλός (ακόμα μασουλώντας): Μιλάμε καταπληκτικά μήλα! Μάγκες, πάμε πάλι Αβδού να κόψουμε μερικά ακόμα;
Χωμάτινος, ακόμα έξω από τη φωτογραφία: Ναι μωρό μου και εγώ σε αγαπάω, μου λείπεις…

 

[Markas]

Έγινε λίγο μπέρδεμα με τις πένσες... αλλά τελικά βρέθηκε καινούργιο συρματόσχοινο και με συλλογική προσπάθεια επισκευάσαμε το μηχανάκι σε μόλις 30 λεπτά. Ο Φωτογράφος εντωμεταξύ βαρέθηκε να περιμένει και είχε έρθει μόνος του και έτσι ήμασταν όλοι έτοιμοι προς αναχώρηση!

 

[Markas]

Στο βάθος, εκεί που είναι τα σύννεφα, βρίσκεται το οροπέδιο του Λασιθίου και αριστερά ο δρόμος που ήρθαμε. Για την ώρα ανεβαίνουμε και ανεβαίνουμε…

 

[Markas]

 

[Markas]

Η Σάρα… (έτσι λένε τη πλαγιά ή το βουνό αν κατάλαβα καλά)

 

[Markas]

Αυτό το κομμάτι είναι ίσως λίγο δύσκολο λόγω σαθρού εδάφους και πολλών στροφών αλλά με σταθερό γκάζι και 20-40 χλμ ανεβαίνεις χωρίς προβλήματα.

Φανερά χαρούμενοι που φτάσαμε όλοι καλά!

 

[Markas]

Οκ, το πιάσαμε το υπονοούμενο Σπύρο!

​

 

[Markas]

Στο κέντρο του λιβαδιού λοιπόν το χειμώνα αλλά και σχεδόν όλο το καλοκαίρι υπάρχει μια ρηχή λίμνη! Την εποχή αυτή δεν έχει νερό αλλά αρκετή λάσπη και δε σας προτείνω να μπείτε! (για λόγους περιβαλλοντικούς καθώς και παρακείμενων βοσκών)

Καθόμαστε, ξεκουραζόμαστε λίγο, αλλά ο χρόνος και τα στομάχια μας πιέζουν.

 

[Markas]

Ξεκινάμε λοιπόν! Ο δρόμος, χώμα με πολλές νερολακούβες αλλά γενικά καλός.

​