Τo ντοκιματερ "Why we ride " το έχω ,όποιος θέλει μπορώ να του το στείλω με e-mail αλλα χωρίς ελληνικούς υπότιτλους.
Μου επιτρέπετε να καταθέσω και την δικιά μου άποψη...!
Από μικρή (παιδάκι δλδ , 8 χρονών έλεγα στους δικούς μου οτι θα αισθανθώ ελεύθερη (τί μπορούσα να ξέρω περί ελευθερίας μια σταλιά σκατό) όταν θα ήμουν καβάλα πάνω σ'ένα άλογο και θα τρέχαμε παρέα. Στα 13 κατάφερα το όνειρό μου να το κάνω πραγματικότητα, η αίσθηση να τρέχεις πανώ στη ράχη του αλόγου,να άκους την λαχανιασμένη ανάσα του ,να ιδρώνεις μαζί του και να είσαι άμεσα εξαρτημένη από τις ορέξεις αυτου του ζώου είναι πραγματικά μοναδική.Στο αίμα σου εγχέεται τόση αδρεναλίνη που σε κάνει να νομίζεις οτι όλα τα μπορείς και οτι όλα είναι δυνατά. ΖΕΙΣ την κάθε στιγμή.
Αργότερα γνώρισα την χαρά του windsurf, αυτη τη φορά ήμουν εγώ,το πανί και τα στοιχειά της φύσης.Πάλευα με θάλασσα και αέρα και το αποτέλεσμα εξίσου μοναδικό.Και πάλι αυτη η αίσθηση ελευθερίας να κατακλίζει το κορμί, την ψυχή και το μυαλό και να σε αδειάζει απ'όλα τα υπόλοιπα(να μην σε νοιαζει τίποτα, μόνο να έχεις αέρα στο πανί σου)και η αδρεναλίνη στα κόκκινα.
Και ύστερα ήρθε η χαρά της μηχανής που με κάνει να αισθάνομαι όλα τα παραπάνω αλλά και κάτι παραπάνω.Με ταξιδεύει..........με πάει μακριά,οσο πιο μακριά τόσο πιο καλά.....με αδειάζει από τα προβλήματα και με γεμίζει συναισθήματα......στα ρουθούνια μου φέρνει το άρωμα απο την κάθε εποχή. Αλήθεια το έχετε προσέξει! Αλλιώς μυρίζει ο χειμώνας ,αλλιώς το καλοκαίρι και αλλιώς η μεθυστική άνοιξη.Μέσα απο την μηχανή ΖΩ μοναδικά και απόλυτα.ΖΩ την ελευθερία μου. Και φανταστείτε οτι όλα αυτά, μου τα προκαλεί η μηχανή ώντας συνεπιβάτης.Γνωρίζω τί ζημιά θα πάθω όταν αποκτήσω την δικιά μου μηχανή (αμήν Παναγία μου
). Εκείνη η αδρεναλίνη που λέγαμε θα τρελάνει τις αισθήσεις μου.
Εν κατακλείδι όλους εσάς συμφορουμίτες μου , σας θεωρώ τυχερούς ανθρώπους που έχετε τη χαρά και τη γνώση να απολαμβάνετε αυτό το δώρο.
Εύχομαι σε όλους μας καλά ταξίδια!