Χωρίς να θέλω να κουράσω, όπως και στην άσφαλτο, έτσι και στο χώμα (και σε χειρότερο επίπεδο εκεί, μιας και πέφτεις με το καλημέρα), η ''φόρτιση του μπροστινού'' είναι λίγο μύθος. Το κάθε λάστιχο μπορεί να διαχειριστεί συγκεκριμένα φορτία, και επιπλέον φορτίο έχει ως αποτέλεσμα να χάνεις το μπροστινό. Ποτέ δεν πέφτεις επειδη το μπροστινό δεν είχε αρκετό φορτίο. Αν δεν είχε αρκετό φορτίο θα έκανες σούζα και πάλι θα έστριβες. Αυτό που βλέπουμε να κάνουν οι αναβάτες όρθιοι πάνω απο το τιμόνι στις στροφές (και 99% δεν μας απασχολεί, απλά λέμε ''φόρτιΖε το μπροστινό'' ), είναι να έχουν και τεΖΑ το γκάζι ανοιχτό. Άρα προσπαθούν λίγο να μετριάσουν την μεταφορά βάρους πίσω απο το πλήρες άνοιγμα του γκαζιού, ούτως ώστε και πίσω να έχει πρόσφυση, και να μην σηκώνεται σούζα κλπ κλπ. Αυτό που εμάς ''των απλών'' ανθρώπων μας φαίνεται ''καλύτερο'' επειδή βάλαμε επιπλέον βάρος, είναι ως επι το πλείστον μια 'μάσκα' σε μια λάθος ανάρτηση. Αν η μοτοσυκλέτα είναι σεταρισμένη καλά, τότε όλα γίνονται. Μπορείτε να δείτε τον Nicola Dutto, παραπληγικό να έχει τρέξει Dakar και Eco Race όντως καθστός. Απλά αλλάξει η ταχύτητα που περνάς εμπόδια και θες τελείως άλλες αναρτήσεις (διαδρομές, υδραυλικά κλπ). Το θέμα είναι αρκετά σύνθετο, απλά το λέω γιατί κατά την εμπειρία μου, έχει τύχει να βλέπω πτώσεις επειδή ''διάβασα ότι πρέπει να φορτίζω το μπροστινό για να μην πέσω''.