Καφές στην Ελάτη με πασπάλισμα απο μπόλικα χλμ ....
- Thread starter R.E.H
- Ημερομηνία δημιουργίας
Οι φωτό από εμένα και τον Βύρωνα
photos.google.com
The Enfield nomad(s)! The Valley of Acheloos (2022)
1099 new items added to shared album
photos.google.com
Ταλέντα...!!!Οι φωτό από εμένα και τον Βύρωνα
The Enfield nomad(s)! The Valley of Acheloos (2022)
1099 new items added to shared album
Τα παραλές ...Ταλέντα...!!!
Απλά άμα βγάλεις ένα σκασμό φωτογραφίες ε κάποιες θα βγουν από τύχη και καλές
petros KLR
Μέλος
Ώπα.. Παναγιώτη...δεν μας είπες..για τη Σοφία Λόρεν των μηχανών πού ήταν στη παρέα..να τη χαίρεται ο φίλος..
Ωραία γράφει στο φακό η 850TT.... βέβαια σε όποια φωτό ήταν το ΚΤΜ ... ήθελα γυαλιά ηλίου... απ'τή λάμψη του γκλιτερ...!!!!!
amyroukai
Κουλάδι Σωληνάκιας
Λόγω ΤΑΧΥΤΑΤΟΥ ίντερνετΣ στο χωρΓιό τώρα κατάφερα να κατεβάσω τις φωτό της ομάδας και χαζεύω όσο ανεβαίνουν οι δικές μου, κυρίως των άλλων παιδιών.
Βλέπεις πχ αυτήν και άντε να πείσεις ότι κάθεσαι σε κανονικό μηχανάκι και ότι δεν είσαι ο Σακίλ (στα κιλά μάλλον ναι, ίσως ούτε εκεί)
*είχα κάποιες αμφιβολίες για το +3εκ αποστάτες, μετά από αυτή την φωτό όχι, καλώς μπήκαν.
Βλέπεις πχ αυτήν και άντε να πείσεις ότι κάθεσαι σε κανονικό μηχανάκι και ότι δεν είσαι ο Σακίλ (στα κιλά μάλλον ναι, ίσως ούτε εκεί)
*είχα κάποιες αμφιβολίες για το +3εκ αποστάτες, μετά από αυτή την φωτό όχι, καλώς μπήκαν.
Τελευταία επεξεργασία:
Εντουρογκαρντ πάνω σε κΤμ .Λόγω ΤΑΧΥΤΑΤΟΥ ίντερνετΣ στο χωρΓιό τώρα κατάφερα να κατεβάσω τις φωτό της ομάδας και χαζεύω όσο ανεβαίνουν οι δικές μου, κυρίως των άλλων παιδιών.
Βλέπεις πχ αυτήν και άντε να πείσεις ότι κάθεσαι σε κανονικό μηχανάκι και ότι δεν είσαι ο Σακίλ (στα κιλά μάλλον ναι, ίσως ούτε εκεί)
*είχα κάποιες αμφιβολίες για το +3εκ αποστάτες, μετά από αυτή την φωτό όχι, καλώς μπήκαν.
Ε ,το είδαμε κι αυτό
amyroukai
Κουλάδι Σωληνάκιας
Κάνεις πλάκα αλλά χτυπάς ευαίσθητο σημείο.Εντουρογκαρντ πάνω σε κΤμ .
Ε ,το είδαμε κι αυτό
Θα ήταν ωραία να υπάρχει ένα κοστούμι για κάθε όχημα, πράγμα που σημαίνει ότι θα έπρεπε να δώσω 810(μείον 15% έκπτωση στο γνωστό μαγαζί) για το terra adventure σετάκι που φορούσε και ο Χρήστος Σημύδας στο βίντεο που είδαμε αυτές τις μέρες. Δεν δικαιολογείται το έξοδο ούτε οικονομικά ούτε σαν τεχνολογία ρούχου συγκριτικά με το guard.
Βέβαια τα λέω αυτά χωρίς να έχω φάει μερικές ώρες βροχή στο guard, ας ελπίσουμε ότι δεν θα βγει άνθρακας ο θησαυρός.
Άσχετο αλλά δεν έχω βρει και το σωστό γάντι ακόμα. Πόσο τρολιά θα είναι το elemental gtx;
Λόγω ΤΑΧΥΤΑΤΟΥ ίντερνετΣ στο χωρΓιό τώρα κατάφερα να κατεβάσω τις φωτό της ομάδας και χαζεύω όσο ανεβαίνουν οι δικές μου, κυρίως των άλλων παιδιών.
Βλέπεις πχ αυτήν και άντε να πείσεις ότι κάθεσαι σε κανονικό μηχανάκι και ότι δεν είσαι ο Σακίλ (στα κιλά μάλλον ναι, ίσως ούτε εκεί)
*είχα κάποιες αμφιβολίες για το +3εκ αποστάτες, μετά από αυτή την φωτό όχι, καλώς μπήκαν.
Πόσα επεισόδια έχω χάσει!
amyroukai
Κουλάδι Σωληνάκιας
Το fazer που ξέρεις υπάρχει ακόμα πάντως. Και γιατί δεν έφυγε τα πέτρινα χρόνια όπως επέβαλε η λογική αλλά και γιατί με 180,000 χιλιόμετρα δεν έχει αξία πλην της μεγάλης συναισθηματικής.
Πόσα επεισόδια έχω χάσει!
Νταξει φιλαράκι δεν είμαι τόσο παλιοσ
σε θυμάμαι και με το ΧR.Η αλήθεια είναι ότι από fazer σε adv έχει μια κάποια λογική. Από XR όμως … μισό να μαζέψω τα σαγόνια μου
amyroukai
Κουλάδι Σωληνάκιας
Είναι συμπλήρωμα, όχι αντικατάσταση.Νταξει φιλαράκι δεν είμαι τόσο παλιοσ
Η αλήθεια είναι ότι από fazer σε adv έχει μια κάποια λογική. Από XR όμως … μισό να μαζέψω τα σαγόνια μου
Όλα ξεκίνησαν με μια υπόσχεση που είχε δωθεί πριν δύο χρόνια σχεδόν …
Από τότε μέχρι σήμερα μεσολάβησαν καταστάσεις που έφεραν τον κόσμο τούμπα !!!
Έπρεπε να παραδώσω ένα δώρο στην Ελάτη στον φίλο Θένο…
Αλλά από ποιον δρόμο πας στην Ελάτη;
Και απο ποιον γυρνάς;
Πας μόνος η με παρέα;
Ο σχεδιασμός είναι το πιο εύκολο πράγμα, το να υλοποιήσεις τον σχεδιασμό αυτό είναι ένα άλλο θέμα …
Τελικά μετά από προτροπή της αγαπημένης μου να σταματήσω να είμαι τόσο μονόχνοτος, ανακοίνωσα την πρόθεση μου να πάω στην Ελάτη κάνοντας μια γυροβολιά από την μισή Ελλάδα σε κάποιες ιντερνετικές παρέες …
Ο στόχος ήταν να ξεκινήσουμε στις 6 το πρωί και να έχουμε γυρίσει στα σπίτια μας μετά από καμιά 20αρια ώρες …
Μετά κόπων και βασάνων μαζευτήκαμε 4 διαφορετικοί αναβάτες …
Αν μας έβαζες στην σειρά θα μοιάζαμε με τους Ντάλτονς…
Ο Γιάννης από το advride.gr με KTM 950
Ο Βύρωνας από τους The Enfields The Enfields με Royal Enfield Interceptor
Ο Στέλιος από την motoparea.gr με Ducati Pantah
Εγώ και από τις τρεις παρέες με την “Βέρα” Ιταλίδα
(Η παραπάνω κατάταξη δεν είναι καθ’ ύψος)
Οι ετοιμασίες από το προηγούμενο βράδυ ήταν ελάχιστες, η Βέρα ήταν έτοιμη και ανυπομονούσε να ξεκινήσουμε …
Όταν δεν ταξιδεύω μόνος πάντα υπάρχει ένα άγχος, για την ώρα συνάντησης για το πώς θα συνταξιδεύουμε, για το άν θα γυρίσουμε όλοι αλώβητοι σπίτια μας …
Όλες αυτές οι σκέψεις τριβελίζουν το μυαλό μου και διώχνουν τον ύπνο μακριά …
Το να καταφέρω να κοιμηθώ είναι μια δοκιμασία από μόνη της.
Κάποια στιγμή τα βλέφαρα βαραίνουν, το μυαλό θολώνει, όλες οι σκέψεις φεύγουν και βυθίζομαι στην λυτρωτική αγκαλιά του Μορφέα …
Χτυπάει το ξυπνητήρι μετά από 4-5 ώρες ύπνου μόνο, σηκώνομαι και σέρνομαι μέχρι την κουζίνα για να φτιάξω καφέ …
Κοιτάω το ρολόι στον τοίχο και δείχνει 04:30 …
Με κάθε γουλιά καφέ τα μάτια ανοίγουν όλο και πιο πολύ …
Πρίν το καταλάβω είχα ντυθεί και ήμουν καβάλα στην Βέρα η οποία γουργούριζε ευχάριστα καθώς κινούμασταν στους άδειους δρόμους μιας πόλης που κοιμόταν ακόμα.
Δεν αργώ να φτάσω στο σημείο συνάντησης πριν από τα διόδια της Ελευσίνας …
Ο Στέλιος και ο Βύρωνας ήταν ηδη εκεί …
Μετά από λίγο ήρθε και ο Γιάννης καβάλα στο 950, ομολογώ ότι δεν περίμενα να έρθει με αυτό …
Σύντομες κουβέντες για το που και πώς θα πάμε και ίσως να είναι καλύτερα να κάνουμε μια τροποποίηση στο αρχικό πλάνο …
Ξεκινάμε με τον Βύρωνα πρώτο και εγώ στο τέλος …
Ο Βύρωνας συνηθισμένος στην ταχύτητα του Bullet πηγαίνει χαλαρά, με αυτόν το ρυθμό θα χρειαστούμε άλλη μία μέρα …
Περνάω μπροστά και ρυθμίζω το cruise control στα 125 μια ταχύτητα που μπορούν όλοι να ακολουθήσουν …
Η Βέρα έχει και από αυτό …
Έχουμε κόντρα δυνατό αέρα και τα άτια καταπίνουν την βενζίνη με λαιμαργία …
Πρώτη στάση στο Αίγιο για συμπλήρωμα στα καύσιμα και συνεχίζουμε με τον ίδιο ρυθμό.
Η Βέρα χρειάστηκε 10,7 λίτρα για 180 χλμ, αρκετά λαίμαργη μετά το πρωινό ξύπνημα …
Περνάμε την Γέφυρα του Ρίου και σταματάμε για καφέ στα ΣΕΑ του Ευηνοχωρίου,
Ώρα να ανεφοδιαστούμε και εμείς σε καφέ και κάτι να φάμε …
Η ώρα είναι 08:30 περίπου, έχουν περάσει 2,5 ώρες από την στιγμή που ξεκινήσαμε …
Πίνουμε το καφεδάκι μας και αποφασίζουμε να κάνουμε την διαδρομή ανάστροφα από τον σχεδιασμό …
Piece of cake που λένε και οι Αμερικάνοι …
Αμ δέ ….
Από τότε μέχρι σήμερα μεσολάβησαν καταστάσεις που έφεραν τον κόσμο τούμπα !!!
Έπρεπε να παραδώσω ένα δώρο στην Ελάτη στον φίλο Θένο…
Αλλά από ποιον δρόμο πας στην Ελάτη;
Και απο ποιον γυρνάς;
Πας μόνος η με παρέα;
Ο σχεδιασμός είναι το πιο εύκολο πράγμα, το να υλοποιήσεις τον σχεδιασμό αυτό είναι ένα άλλο θέμα …
Τελικά μετά από προτροπή της αγαπημένης μου να σταματήσω να είμαι τόσο μονόχνοτος, ανακοίνωσα την πρόθεση μου να πάω στην Ελάτη κάνοντας μια γυροβολιά από την μισή Ελλάδα σε κάποιες ιντερνετικές παρέες …
Ο στόχος ήταν να ξεκινήσουμε στις 6 το πρωί και να έχουμε γυρίσει στα σπίτια μας μετά από καμιά 20αρια ώρες …
Μετά κόπων και βασάνων μαζευτήκαμε 4 διαφορετικοί αναβάτες …
Αν μας έβαζες στην σειρά θα μοιάζαμε με τους Ντάλτονς…
Ο Γιάννης από το advride.gr με KTM 950
Ο Βύρωνας από τους The Enfields The Enfields με Royal Enfield Interceptor
Ο Στέλιος από την motoparea.gr με Ducati Pantah
Εγώ και από τις τρεις παρέες με την “Βέρα” Ιταλίδα
(Η παραπάνω κατάταξη δεν είναι καθ’ ύψος)
Οι ετοιμασίες από το προηγούμενο βράδυ ήταν ελάχιστες, η Βέρα ήταν έτοιμη και ανυπομονούσε να ξεκινήσουμε …
Όταν δεν ταξιδεύω μόνος πάντα υπάρχει ένα άγχος, για την ώρα συνάντησης για το πώς θα συνταξιδεύουμε, για το άν θα γυρίσουμε όλοι αλώβητοι σπίτια μας …
Όλες αυτές οι σκέψεις τριβελίζουν το μυαλό μου και διώχνουν τον ύπνο μακριά …
Το να καταφέρω να κοιμηθώ είναι μια δοκιμασία από μόνη της.
Κάποια στιγμή τα βλέφαρα βαραίνουν, το μυαλό θολώνει, όλες οι σκέψεις φεύγουν και βυθίζομαι στην λυτρωτική αγκαλιά του Μορφέα …
Χτυπάει το ξυπνητήρι μετά από 4-5 ώρες ύπνου μόνο, σηκώνομαι και σέρνομαι μέχρι την κουζίνα για να φτιάξω καφέ …
Κοιτάω το ρολόι στον τοίχο και δείχνει 04:30 …
Με κάθε γουλιά καφέ τα μάτια ανοίγουν όλο και πιο πολύ …
Πρίν το καταλάβω είχα ντυθεί και ήμουν καβάλα στην Βέρα η οποία γουργούριζε ευχάριστα καθώς κινούμασταν στους άδειους δρόμους μιας πόλης που κοιμόταν ακόμα.
Δεν αργώ να φτάσω στο σημείο συνάντησης πριν από τα διόδια της Ελευσίνας …
Ο Στέλιος και ο Βύρωνας ήταν ηδη εκεί …
Μετά από λίγο ήρθε και ο Γιάννης καβάλα στο 950, ομολογώ ότι δεν περίμενα να έρθει με αυτό …
Σύντομες κουβέντες για το που και πώς θα πάμε και ίσως να είναι καλύτερα να κάνουμε μια τροποποίηση στο αρχικό πλάνο …
Ξεκινάμε με τον Βύρωνα πρώτο και εγώ στο τέλος …
Ο Βύρωνας συνηθισμένος στην ταχύτητα του Bullet πηγαίνει χαλαρά, με αυτόν το ρυθμό θα χρειαστούμε άλλη μία μέρα …
Περνάω μπροστά και ρυθμίζω το cruise control στα 125 μια ταχύτητα που μπορούν όλοι να ακολουθήσουν …
Η Βέρα έχει και από αυτό …
Έχουμε κόντρα δυνατό αέρα και τα άτια καταπίνουν την βενζίνη με λαιμαργία …
Πρώτη στάση στο Αίγιο για συμπλήρωμα στα καύσιμα και συνεχίζουμε με τον ίδιο ρυθμό.
Η Βέρα χρειάστηκε 10,7 λίτρα για 180 χλμ, αρκετά λαίμαργη μετά το πρωινό ξύπνημα …
Περνάμε την Γέφυρα του Ρίου και σταματάμε για καφέ στα ΣΕΑ του Ευηνοχωρίου,
Ώρα να ανεφοδιαστούμε και εμείς σε καφέ και κάτι να φάμε …
Η ώρα είναι 08:30 περίπου, έχουν περάσει 2,5 ώρες από την στιγμή που ξεκινήσαμε …
Πίνουμε το καφεδάκι μας και αποφασίζουμε να κάνουμε την διαδρομή ανάστροφα από τον σχεδιασμό …
Piece of cake που λένε και οι Αμερικάνοι …
Αμ δέ ….
Ξεκινάμε με προορισμό το Αγρίνιο …
Κάπου στην Κλεισούρα το tank bag του Στέλιου ανοίγει και η πιστωτική του κάρτα πραγματοποιεί μια απόδραση που κάνει το Prison Break να μοιάζει με παιχνιδάκι για παιδιά …
Για καλή του τύχη την βλέπει ο Βύρωνας και σταματάει να την μαζέψει …
Ευκαιρία για μια στάση για φωτογραφίες …
Λίγο πιο κάτω ένα buff που είχε ο Στελιος στο tank bag ζήλεψε και αυτό με την απόδραση της κάρτας και το επιχειρει και αυτό με το ίδιο απαράμιλο στύλ …
Αυτή την φορά είδαμε όλοι την απόδραση αλλά ο Στέλιος δεν ήθελε να γυρίσουμε να το μαζέψουμε …
Μ’ αυτά και με αυτά φτάνουμε στο Αγρίνιο και σταματάμε στο συνεργείο του φίλου Χρήστου …
Ο Χρήστος επιμένει να μας κεράσει καφέ αλλά μόλις είχαμε πιει …
(Την επόμενη φορά Χρήστο …)
Ο Στέλιος παραλαμβάνει την κάρτα του και ο Βύρωνας ανακαλύπτει ότι το interceptor θέλει συμπλήρωμα λαδιού …
Ο Χρήστος σώζει την κατάσταση και κερνάει τον Βύρωνα λίγο λαδάκι …
Επίσης μας ενημερώνει και που θα βρούμε το τελευταίο βενζινάδικο στην διαδρομή μας …
Χαιρετάμε τον Χρήστο με την υπόσχεση να ξαναπεράσουμε …
Ξεκινάμε και λίγο μετά παίρνουμε κατεύθυνση για την κοιλάδα του Αχελώου και τα χωριά του Βάλτου …
Κάπου στην Κλεισούρα το tank bag του Στέλιου ανοίγει και η πιστωτική του κάρτα πραγματοποιεί μια απόδραση που κάνει το Prison Break να μοιάζει με παιχνιδάκι για παιδιά …
Για καλή του τύχη την βλέπει ο Βύρωνας και σταματάει να την μαζέψει …
Ευκαιρία για μια στάση για φωτογραφίες …
Λίγο πιο κάτω ένα buff που είχε ο Στελιος στο tank bag ζήλεψε και αυτό με την απόδραση της κάρτας και το επιχειρει και αυτό με το ίδιο απαράμιλο στύλ …
Αυτή την φορά είδαμε όλοι την απόδραση αλλά ο Στέλιος δεν ήθελε να γυρίσουμε να το μαζέψουμε …
Μ’ αυτά και με αυτά φτάνουμε στο Αγρίνιο και σταματάμε στο συνεργείο του φίλου Χρήστου …
Ο Χρήστος επιμένει να μας κεράσει καφέ αλλά μόλις είχαμε πιει …
(Την επόμενη φορά Χρήστο …)
Ο Στέλιος παραλαμβάνει την κάρτα του και ο Βύρωνας ανακαλύπτει ότι το interceptor θέλει συμπλήρωμα λαδιού …
Ο Χρήστος σώζει την κατάσταση και κερνάει τον Βύρωνα λίγο λαδάκι …
Επίσης μας ενημερώνει και που θα βρούμε το τελευταίο βενζινάδικο στην διαδρομή μας …
Χαιρετάμε τον Χρήστο με την υπόσχεση να ξαναπεράσουμε …
Ξεκινάμε και λίγο μετά παίρνουμε κατεύθυνση για την κοιλάδα του Αχελώου και τα χωριά του Βάλτου …
Στην Γέφυρα της Σπολάιτας σταματάμε για φωτογραφίες και μετά από εκεί σταματάγαμε συνέχεια …
Νομίζω ότι πιο πολύ ώρα βγάζαμε φωτογραφίες παρά οδηγούσαμε …
Όλοι εκτός του Στέλιου που μας περίμενε υπομονετικά …
Σταμάταγε λίγο πιο κάτω και μας περίμενε και μετά πάλι τα ίδια και τα ίδια …
Νομίζω ότι πιο πολύ ώρα βγάζαμε φωτογραφίες παρά οδηγούσαμε …
Όλοι εκτός του Στέλιου που μας περίμενε υπομονετικά …
Σταμάταγε λίγο πιο κάτω και μας περίμενε και μετά πάλι τα ίδια και τα ίδια …
Για την πλοήγηση ο Γιάννης χρησιμοποιούσε ένα Garmin gps, ο Στελιος google maps και εγώ την εφαμογή της Guzzi που χρησιμοποιή road maps.
Περιττό να πώ ότι οι οδηγίες είναι διαφορετικές από το κάθε σύστημα …
Το google maps είναι για πιο περιπετειώδεις αναβάτες και τους χωματόδρομους τους έχει ψωμοτύρι …
Μόνο με το Garmin αποφεύγεις τις κακοτοπιές, εκτός αν δεν έχεις θέμα με λίγη παραπάνω περιπέτεια …
Το road maps κάπου ενδιάμεσα στα άλλα δύο …
Τρία διαφορετικά συστήματα πλοήγησης, τρεις διαφορετικές διαδρομές, τέσσερις διαφορετικοί αναβάτες …
Είχα καταλάβει από το πρωί ότι δεν θα υπήρχε κάποιο πλάνο …
Το μονό που ήταν σίγουρο ήταν ότι κάποια στιγμή θα φτάναμε στην Ελάτη, άγνωστο από πιο δρόμο και ουσιαστικά αδιάφορο …
Η κοιλάδα του Αχελώου είναι πανέμορφη και ο δρόμος αρκετά καλός …
Ο Στέλιος είναι σταθερότατος στην οδήγηση του έχει ένα ωραίο ρυθμό, το οποίο είναι και λογικό με τα χιλιόμετρα που έχει γράψει …
Ο Γιάννης λυσσάει στις στροφές …
Ο Βύρωνας έχει τον πιο χαλαρό ρυθμό …
Εγώ κάπου ανάμεσα στον Στέλιο και στον Βύρωνα …
Έχω αφήσει τον Στέλιο και επικουρικά τον Γιάννη στην πλοήγηση της διαδρομής και απλά απολαμβάνω την βόλτα …
Πού και πού εμπλέκομαι και εγώ στην πλοήγηση και τους μπερδεύω όλους …
Οι στάσεις για φωτογραφίες παραπάνω από αρκετές …
Στο Νέο Χαλικιόπουλο κάνουμε στάση εκ νέου για ανεφοδιασμό μιας και θα ήταν το τελευταίο βενζινάδικο που θα συναντούσαμε μέχρι την Ελάτη σχεδόν…
Η “Βέρα” Ιταλίδα έκαψε 7,8 λίτρα για 175 χλμ (4,4 λίτρα ανά 100 χλμ περίπου) προφανώς χόρτασε το πρωί και έπινε πλέον την βενζίνη γουλιά γουλιά …
Σε αυτούς τους ρυθμούς έχει μια αυτονομία γύρω τα 500 χλμ.
Μέχρι στιγμής δεν με έχει κουράσει καθόλου και ανταποκρίνεται απόλυτα στις προσδοκίες που είχα από αυτήν …
Έχει αρκετή δύναμη για το στυλ οδήγησης μου και για τις διαδρομές που κάνω …
Ο άξονας με γλιτώνει από την συχνή περιποίηση της αλυσίδας και το μεγάλο ρεζερβουάρ διώχνει το άγχος του ανεφοδιασμού, η δέ σέλα της και γενικότερα η εργονομία της απλά καταπληκτική για το δικό μου σωματότυπο …
Περιττό να πώ ότι οι οδηγίες είναι διαφορετικές από το κάθε σύστημα …
Το google maps είναι για πιο περιπετειώδεις αναβάτες και τους χωματόδρομους τους έχει ψωμοτύρι …
Μόνο με το Garmin αποφεύγεις τις κακοτοπιές, εκτός αν δεν έχεις θέμα με λίγη παραπάνω περιπέτεια …
Το road maps κάπου ενδιάμεσα στα άλλα δύο …
Τρία διαφορετικά συστήματα πλοήγησης, τρεις διαφορετικές διαδρομές, τέσσερις διαφορετικοί αναβάτες …
Είχα καταλάβει από το πρωί ότι δεν θα υπήρχε κάποιο πλάνο …
Το μονό που ήταν σίγουρο ήταν ότι κάποια στιγμή θα φτάναμε στην Ελάτη, άγνωστο από πιο δρόμο και ουσιαστικά αδιάφορο …
Η κοιλάδα του Αχελώου είναι πανέμορφη και ο δρόμος αρκετά καλός …
Ο Στέλιος είναι σταθερότατος στην οδήγηση του έχει ένα ωραίο ρυθμό, το οποίο είναι και λογικό με τα χιλιόμετρα που έχει γράψει …
Ο Γιάννης λυσσάει στις στροφές …
Ο Βύρωνας έχει τον πιο χαλαρό ρυθμό …
Εγώ κάπου ανάμεσα στον Στέλιο και στον Βύρωνα …
Έχω αφήσει τον Στέλιο και επικουρικά τον Γιάννη στην πλοήγηση της διαδρομής και απλά απολαμβάνω την βόλτα …
Πού και πού εμπλέκομαι και εγώ στην πλοήγηση και τους μπερδεύω όλους …
Οι στάσεις για φωτογραφίες παραπάνω από αρκετές …
Στο Νέο Χαλικιόπουλο κάνουμε στάση εκ νέου για ανεφοδιασμό μιας και θα ήταν το τελευταίο βενζινάδικο που θα συναντούσαμε μέχρι την Ελάτη σχεδόν…
Η “Βέρα” Ιταλίδα έκαψε 7,8 λίτρα για 175 χλμ (4,4 λίτρα ανά 100 χλμ περίπου) προφανώς χόρτασε το πρωί και έπινε πλέον την βενζίνη γουλιά γουλιά …
Σε αυτούς τους ρυθμούς έχει μια αυτονομία γύρω τα 500 χλμ.
Μέχρι στιγμής δεν με έχει κουράσει καθόλου και ανταποκρίνεται απόλυτα στις προσδοκίες που είχα από αυτήν …
Έχει αρκετή δύναμη για το στυλ οδήγησης μου και για τις διαδρομές που κάνω …
Ο άξονας με γλιτώνει από την συχνή περιποίηση της αλυσίδας και το μεγάλο ρεζερβουάρ διώχνει το άγχος του ανεφοδιασμού, η δέ σέλα της και γενικότερα η εργονομία της απλά καταπληκτική για το δικό μου σωματότυπο …
Σε κάποια φάση με τον Γιάννη μπήκαμε στην κοίτη του ποταμού να βγάλουμε φωτογραφίες …
Χρειάστηκε σπρώξιμο για να βγούμε …
Ευτυχώς ήμασταν δύο!!!
Το ΚΤΜ έσκαβε για πλάκα, το Guzzi το φρέναραν τα ηλεκτρονικά και δεν έσκαβε τόσο …
Δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναμπώ σε κοίτη ποταμού, ειδικά αν είμαι μόνος …
Χρειάστηκε σπρώξιμο για να βγούμε …
Ευτυχώς ήμασταν δύο!!!
Το ΚΤΜ έσκαβε για πλάκα, το Guzzi το φρέναραν τα ηλεκτρονικά και δεν έσκαβε τόσο …
Δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναμπώ σε κοίτη ποταμού, ειδικά αν είμαι μόνος …
Φτάνουμε στην Γέφυρα του Αυλακίου – Καταφυλλίου και η άσφαλτος τελειώνει …
Περνάω απέναντι και αριστερά και δεξιά υπάρχει μόνο χωματόδρομος …
Μια ερώτηση από τον Γιάννη σε παρακείμενο σπίτι επιβεβαιώνει ότι από εδώ και πέρα έχει χωματόδρομους σε άγνωστη κατάσταση …
Καθόμαστε και συζητάμε τις επιλογές μας το να οδηγήσουμε πίσω για καμιά ώρα δεν μας αρέσει σαν επιλογή αλλά δείχνει να είναι η μόνη για την ώρα …
Και εκεί που συζητάμε το τί θα κάνουμε εμφανίζεται ο Νίκος πάνω στο σκούτερ του “σαν από μηχανής θεός” και μας πιάνει την κουβέντα …
Το πηγαίο και αληθινό του χαμόγελο και το χαραγμένο από τον χρόνο και τις κακουχίες πρόσωπο του δείχνει ένα άνθρωπο κατασταλαγμένο και αληθινό …
Μας κατευθύνει να πάρουμε ένα χωματόδρομο για μερικά χιλιόμετρα ο οποίος είναι βατός αλλά δεν ξέρει αν οι χθεσινές βροχές τον έχουν κάνει απροσπέλαστο και μας εύχεται να εγκαταλείψουμε την πόλη και να επιστρέψουμε στα χωριά για να βρούμε το αληθινό νόημα της ζωής …
Αποφασίζουμε να ακολουθήσουμε τις οδηγίες του Νίκου και βλέπουμε …
Χαιρετάμε τον Νίκο και κατευθυνόμαστε προς τον χωματόδρομο …
Νίκο να είσαι πάντα καλά και να μην σβήσει ποτέ αυτό το χαμόγελο …
Περνάω απέναντι και αριστερά και δεξιά υπάρχει μόνο χωματόδρομος …
Μια ερώτηση από τον Γιάννη σε παρακείμενο σπίτι επιβεβαιώνει ότι από εδώ και πέρα έχει χωματόδρομους σε άγνωστη κατάσταση …
Καθόμαστε και συζητάμε τις επιλογές μας το να οδηγήσουμε πίσω για καμιά ώρα δεν μας αρέσει σαν επιλογή αλλά δείχνει να είναι η μόνη για την ώρα …
Και εκεί που συζητάμε το τί θα κάνουμε εμφανίζεται ο Νίκος πάνω στο σκούτερ του “σαν από μηχανής θεός” και μας πιάνει την κουβέντα …
Το πηγαίο και αληθινό του χαμόγελο και το χαραγμένο από τον χρόνο και τις κακουχίες πρόσωπο του δείχνει ένα άνθρωπο κατασταλαγμένο και αληθινό …
Μας κατευθύνει να πάρουμε ένα χωματόδρομο για μερικά χιλιόμετρα ο οποίος είναι βατός αλλά δεν ξέρει αν οι χθεσινές βροχές τον έχουν κάνει απροσπέλαστο και μας εύχεται να εγκαταλείψουμε την πόλη και να επιστρέψουμε στα χωριά για να βρούμε το αληθινό νόημα της ζωής …
Αποφασίζουμε να ακολουθήσουμε τις οδηγίες του Νίκου και βλέπουμε …
Χαιρετάμε τον Νίκο και κατευθυνόμαστε προς τον χωματόδρομο …
Νίκο να είσαι πάντα καλά και να μην σβήσει ποτέ αυτό το χαμόγελο …