desert fox
Μέλος
Οδοιπορικο στο Μαροκο
.. κάτι που μου έμεινε χαραγμένο βαθιά στην ψυχή και στο μυαλό στα δυο τελευταία ταξίδια μου, είναι η πλανεύτρα η έρημος.Oσο μαγευτική κι όμορφη είναι όταν αντικρίζει κανείς τους χρυσοκόκκινους αμμόλοφους σ΄ αυτό το απέραντο τίποτα, τόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει αν δεν σεβαστείς τους κανόνες της,
που είναι αποτυπωμένοι που αλλού ... πάνω στην ίδια την άμμο..
Μετά την μαγευτική Τυνησία το 2011..
προορισμός μας το μυστηριώδες Μαρόκο..
Δύσκολο ταξίδι από την γέννηση του ακόμα , προσπαθούμε τρία άτομα ( εγώ , ο κουμπάρος μου ο Μάνος , και ο Νότης) να συντονίσουμε τις δουλειές μας , τις ημερομηνίες και τις οικογένειες μας ,σε μια προετοιμασία για δύσκολους δρόμους, μονοπάτια , διαμονή, επιβίωση .
Οι χάρτες ήταν απλωμένοι ένα χρόνο περίπου από τη στιγμή που πήραμε την απόφαση για το μεγάλο ταξίδι , το όποιο απαιτούσε πολύ καλή οργάνωση μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.
Αφού κλείστηκαν οι ημερομηνίες και τα πρώτα ακτοπλοϊκά εισιτήρια ( Ηγουμενίτσα – Ancona , Civitavecchia - barcelona) για το βράδυ στις 1η του Μαΐου ( ημέρα Πάσχα αν θυμάστε).
Tην ημέρα εκείνη ξεκίνησα από το χωριό μου στις Σέρρες που είχα πάει για ανάσταση με τους γονείς μου. Το ξυπνητήρι ενεργοποιήθηκε για τις 05:00 το πρωί αλλά το έκλεισα στις 04:00 ( η αγωνία είχε φτάσει σε επικίνδυνο σημείο) και μετά από έναν γρήγορο ελληνικό καφέ πήρα τον δρόμο για Θεσσαλονίκη και αμέσως μετά για Τύρναβο (στον κουμπαρο μου τον Μανο) όπου το Πασχαλιάτικο τραπέζι με υποδέχτηκε με ένα 20κιλο αρνί σε μια τεράστια σούβλα που γυρνούσε μια ο Μάνος μια ο Πεθερός του…
Μετά από ένα καλό φαγοπότι μιλάμε με τον Νότη που ήταν στο χωριό του (έξω από τα Τρίκαλα)και συμφωνούμε να ξεκινήσουμε πιο νωρίς για Ηγουμενίτσα μιας και ο καιρός πήγαινε για βροχή. Συνάντηση στην Εθνική , και τρεις φίλοι με ένα
GS1200 (Νότης) και δυο Varadero ( Mάνος Δημήτρης), ξεκινάμε για Ηγουμενίτσα όπου θα βρισκόμασταν με τον Κυριάκο (φίλος από Λάρισα που είχαμε ταξιδέψει μαζί στην Τυνησία) και την κοπέλα του οι οποίοι θα έκαναν το γύρω της Τοσκάνης.
Οι ουρανοί άνοιξαν 50 χιλ. πριν το λιμάνι , υποχρεώνοντας μας να φορέσουμε αδιάβροχα από τα πρώτα χιλιόμετρα του ταξιδιού. Φτάνουμε στο λιμάνι και σε λίγη ώρα και ο Κυριάκος με το GS1200 Adv. Επιβιβαζόμαστε στο καράβι κι αφού δένουμε τις μηχανές στο γκαράζ ανεβαίνουμε στο σαλόνι για καφεδάκι . Oι χάρτες άνοιξαν για άλλη μια φορά ρίχνοντας μια τελευταία ματιά και μετά ύπνο στα φουσκωτά στρώματα στο κατάστρωμα.
.. κάτι που μου έμεινε χαραγμένο βαθιά στην ψυχή και στο μυαλό στα δυο τελευταία ταξίδια μου, είναι η πλανεύτρα η έρημος.Oσο μαγευτική κι όμορφη είναι όταν αντικρίζει κανείς τους χρυσοκόκκινους αμμόλοφους σ΄ αυτό το απέραντο τίποτα, τόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει αν δεν σεβαστείς τους κανόνες της,
που είναι αποτυπωμένοι που αλλού ... πάνω στην ίδια την άμμο..
Μετά την μαγευτική Τυνησία το 2011..
προορισμός μας το μυστηριώδες Μαρόκο..
Δύσκολο ταξίδι από την γέννηση του ακόμα , προσπαθούμε τρία άτομα ( εγώ , ο κουμπάρος μου ο Μάνος , και ο Νότης) να συντονίσουμε τις δουλειές μας , τις ημερομηνίες και τις οικογένειες μας ,σε μια προετοιμασία για δύσκολους δρόμους, μονοπάτια , διαμονή, επιβίωση .
Οι χάρτες ήταν απλωμένοι ένα χρόνο περίπου από τη στιγμή που πήραμε την απόφαση για το μεγάλο ταξίδι , το όποιο απαιτούσε πολύ καλή οργάνωση μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.
Αφού κλείστηκαν οι ημερομηνίες και τα πρώτα ακτοπλοϊκά εισιτήρια ( Ηγουμενίτσα – Ancona , Civitavecchia - barcelona) για το βράδυ στις 1η του Μαΐου ( ημέρα Πάσχα αν θυμάστε).
Tην ημέρα εκείνη ξεκίνησα από το χωριό μου στις Σέρρες που είχα πάει για ανάσταση με τους γονείς μου. Το ξυπνητήρι ενεργοποιήθηκε για τις 05:00 το πρωί αλλά το έκλεισα στις 04:00 ( η αγωνία είχε φτάσει σε επικίνδυνο σημείο) και μετά από έναν γρήγορο ελληνικό καφέ πήρα τον δρόμο για Θεσσαλονίκη και αμέσως μετά για Τύρναβο (στον κουμπαρο μου τον Μανο) όπου το Πασχαλιάτικο τραπέζι με υποδέχτηκε με ένα 20κιλο αρνί σε μια τεράστια σούβλα που γυρνούσε μια ο Μάνος μια ο Πεθερός του…
Μετά από ένα καλό φαγοπότι μιλάμε με τον Νότη που ήταν στο χωριό του (έξω από τα Τρίκαλα)και συμφωνούμε να ξεκινήσουμε πιο νωρίς για Ηγουμενίτσα μιας και ο καιρός πήγαινε για βροχή. Συνάντηση στην Εθνική , και τρεις φίλοι με ένα
GS1200 (Νότης) και δυο Varadero ( Mάνος Δημήτρης), ξεκινάμε για Ηγουμενίτσα όπου θα βρισκόμασταν με τον Κυριάκο (φίλος από Λάρισα που είχαμε ταξιδέψει μαζί στην Τυνησία) και την κοπέλα του οι οποίοι θα έκαναν το γύρω της Τοσκάνης.
Οι ουρανοί άνοιξαν 50 χιλ. πριν το λιμάνι , υποχρεώνοντας μας να φορέσουμε αδιάβροχα από τα πρώτα χιλιόμετρα του ταξιδιού. Φτάνουμε στο λιμάνι και σε λίγη ώρα και ο Κυριάκος με το GS1200 Adv. Επιβιβαζόμαστε στο καράβι κι αφού δένουμε τις μηχανές στο γκαράζ ανεβαίνουμε στο σαλόνι για καφεδάκι . Oι χάρτες άνοιξαν για άλλη μια φορά ρίχνοντας μια τελευταία ματιά και μετά ύπνο στα φουσκωτά στρώματα στο κατάστρωμα.
Τελευταία επεξεργασία: