Markas
Μέλος
Ταλαία Όρη
(Η βόλτα έγινε στις 4/10/2015)
.
Ταλαία Όρη
- Thread starter Markas
- Ημερομηνία δημιουργίας
Ταλαία Όρη
(Η βόλτα έγινε στις 4/10/2015)
.
Markas
Μέλος
Τάλως, ο μυθικός φύλακας της Κρήτης. Ήταν γιγάντιος, ανθρωπόμορφος και με σώμα από χαλκό που κατασκευάστηκε από τον Ήφαιστο
(σα να λέμε γιγάντιο ρομπότ, πολύ προχώ οι αρχαίοι Κρήτες, έτσι;
).
Ο Τάλως κατά τον Πλάτωνα ήταν επιφορτισμένος με το καθήκον να προστατεύει το νησί αλλά και να επιτηρεί την εφαρμογή των νόμων τους οποίους κουβαλούσε πάντα μαζί του
(γραμμένους σε χάλκινες πλάκες).
(Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CE%BB%CF%89%CF%82_%28%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%29 )
Το τέλος του Τάλω ήρθε όταν συναντήθηκε με τους Αργοναύτες που γύριζαν από την Κολχίδα. Θέλοντας να δέσουν οι Αργοναύτες στο νησί αντιμετώπισαν τον γίγαντα που τους κρατούσε σε απόσταση. Τότε η Μήδεια (μία γυναίκα, τι άλλο; ), που ταξίδευε μαζί τους, μάγεψε με τα λόγια της τον Τάλω, υποσχόμενή του αθανασία, κι έτσι μπόρεσε ο Ιάσονας να του αφαιρέσει το καρφί στη φτέρνα του που έκλεινε τη μια και μοναδική φλέβα που διέτρεχε όλο το κορμί του και περιείχε ιχώρ θανατώνοντάς τον
(σύμφωνα με τη μυθολογία, είναι ένα αιθέριο χρυσό υγρό που είναι το αίμα των θεών αλλά και των αθανάτων).
Με λίγα λόγια, του άνοιξαν την κάτω βίδα και χυθήκαν όλα τα λάδια, οπότε, πούλος! Μιλάμε για απίστευτα προχώ τα προγόνια!
(Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/Ιχώρ )
(σα να λέμε γιγάντιο ρομπότ, πολύ προχώ οι αρχαίοι Κρήτες, έτσι;
). Ο Τάλως κατά τον Πλάτωνα ήταν επιφορτισμένος με το καθήκον να προστατεύει το νησί αλλά και να επιτηρεί την εφαρμογή των νόμων τους οποίους κουβαλούσε πάντα μαζί του
(γραμμένους σε χάλκινες πλάκες).
(Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CE%BB%CF%89%CF%82_%28%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%29 )
Το τέλος του Τάλω ήρθε όταν συναντήθηκε με τους Αργοναύτες που γύριζαν από την Κολχίδα. Θέλοντας να δέσουν οι Αργοναύτες στο νησί αντιμετώπισαν τον γίγαντα που τους κρατούσε σε απόσταση. Τότε η Μήδεια (μία γυναίκα, τι άλλο; ), που ταξίδευε μαζί τους, μάγεψε με τα λόγια της τον Τάλω, υποσχόμενή του αθανασία, κι έτσι μπόρεσε ο Ιάσονας να του αφαιρέσει το καρφί στη φτέρνα του που έκλεινε τη μια και μοναδική φλέβα που διέτρεχε όλο το κορμί του και περιείχε ιχώρ θανατώνοντάς τον
(σύμφωνα με τη μυθολογία, είναι ένα αιθέριο χρυσό υγρό που είναι το αίμα των θεών αλλά και των αθανάτων).
Με λίγα λόγια, του άνοιξαν την κάτω βίδα και χυθήκαν όλα τα λάδια, οπότε, πούλος! Μιλάμε για απίστευτα προχώ τα προγόνια!
(Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/Ιχώρ )
Τελευταία επεξεργασία:
Markas
Μέλος
Οκ, μάθαμε για τον Τάλω, τον Super ήρωα της αρχαίας Κρήτης, εμείς όμως ήμαστε εδώ για να μιλήσουμε για τα Ταλαία Όρη ε; Καταρχάς, πού είναι;
Ανάμεσα σε Ρέθυμνο και Ηράκλειο, βόρεια του Ψηλορείτη, όπως φαίνεται στον παρακάτω χάρτη.
Κατά δεύτερο, το όνομα. Ταλαία Όρη…
Γιατί τα ονόμασαν έτσι; Πού να ξέρετε ε;
Λοιπόν αγαπητοί σύντροχοι και εξερευνητές, ήρθε η ώρα να σας αποκαλύψω ένα μυστικό χιλιάδων χρόνων. Ναι, λοιπόν, όταν άρχισε να χάνει λάδια ο Τάλως, στεκόταν δίπλα στις Σίσες, έπιασε όλο πόνο την αντλία του ίχωρ του, έχασε κάμποσες χάλκινες βίδες και εξαρτήματα εκεί που στεκόταν ακόμα όρθιος και τέλος σωριάστηκε όπως τον βλέπουμε στο παρακάτω σκίτσο. Εννοείται ότι με το πέρασμα τόσων χιλιάδων χρόνων σκεπάστηκε σταδιακά με χώμα και ενσωματώθηκε στο τοπίο, όμως δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι από τα αρχαία χρόνια υπήρχαν στην περιοχή των Ταλαίων Ορέων, ειδικά στα ανατολικά (προς τα πόδια), πολλά ορυχεία χαλκού, ενώ ακόμα και σήμερα η περιοχή είναι σχετικά πλούσια σε χαλκώδη πετρώματα.
Να θυμάστε, εδώ το ακούσατε πρώτοι, ΣΩΚ, δηαδόσται, κινοπηίσται!
(Χμμμ, τώρα που το σκέφτομαι, λες να έχει και πετρέλαιο από τα λάδια;)
Ανάμεσα σε Ρέθυμνο και Ηράκλειο, βόρεια του Ψηλορείτη, όπως φαίνεται στον παρακάτω χάρτη.
Κατά δεύτερο, το όνομα. Ταλαία Όρη…
Γιατί τα ονόμασαν έτσι; Πού να ξέρετε ε;
Λοιπόν αγαπητοί σύντροχοι και εξερευνητές, ήρθε η ώρα να σας αποκαλύψω ένα μυστικό χιλιάδων χρόνων. Ναι, λοιπόν, όταν άρχισε να χάνει λάδια ο Τάλως, στεκόταν δίπλα στις Σίσες, έπιασε όλο πόνο την αντλία του ίχωρ του, έχασε κάμποσες χάλκινες βίδες και εξαρτήματα εκεί που στεκόταν ακόμα όρθιος και τέλος σωριάστηκε όπως τον βλέπουμε στο παρακάτω σκίτσο. Εννοείται ότι με το πέρασμα τόσων χιλιάδων χρόνων σκεπάστηκε σταδιακά με χώμα και ενσωματώθηκε στο τοπίο, όμως δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι από τα αρχαία χρόνια υπήρχαν στην περιοχή των Ταλαίων Ορέων, ειδικά στα ανατολικά (προς τα πόδια), πολλά ορυχεία χαλκού, ενώ ακόμα και σήμερα η περιοχή είναι σχετικά πλούσια σε χαλκώδη πετρώματα.
Να θυμάστε, εδώ το ακούσατε πρώτοι, ΣΩΚ, δηαδόσται, κινοπηίσται!
(Χμμμ, τώρα που το σκέφτομαι, λες να έχει και πετρέλαιο από τα λάδια;
)
Τελευταία επεξεργασία:
Markas
Μέλος
Πάμε λοιπόν πίσω σε εμάς. Εγώ δηλαδή με το Yamaha WR250R και ο Παύλος με το KTM 690 Enduro. Ετοιμασίες πριν από το πρωινό ξεκίνημα.
Πρώτα λίγα χιλιόμετρα μέχρι το οροπέδιο του Στρούμπουλα, άσφαλτος, κόντρα για να δούμε πιο πάει καλύτερα. Ό ένας έχει δυνατότερο μηχανάκι, ο άλλος ένα σύνολο πολύ ισορροπημένο, τελικά νομίζω πως το αποτέλεσμα θα παραμείνει πολύ υποκειμενικό και μη ανακοινώσιμο
Σκαρφαλώνοντας στους τριγύρω λόφους. Το οροπέδιο τα τελευταία χρόνια το διασχίζει ένας φαρδύς δρόμος υπό κατασκευή. Θυμάστε παλιά, μία ιστορία που είχε γίνει στα Ζωνιανά όταν πυροβολήσανε και άφησαν σε κώμα έναν αστυνομικό; (Τον Στάθη Λαζαρίδη, ο οποίος μάλιστα πρόσφατα πέθανε τελικά).
Εκείνη λοιπόν την αγνή εποχή, προ κρίσης, το 2007, ο τότε πρωθυπουργός Κ.Καραμανλής είχε αποφασίσει να κατασκευαστεί ένας καλός δρόμος που να περνάει από Ανώγεια-Ζωνειανά-Λειβάδια για να σπάσει η απομόνωση αυτών των περιοχών και να φτάσει και εκεί ο πολιτισμός. Από τότε, δουλεύουν 1-2 μπουλντόζες μερικούς μήνες το χρόνο και το έργο έχει προχωρήσει κατά 1/10.
Άλλο αξιόλογο της περιοχής, η μικρή και σχεδόν μόνιμη λίμνη που σχηματίζεται στα δυτικά του οροπεδίου.
Οκ, δεν την λες και λίμνη, μάλλον «κολύμπα» ταιριάζει καλύτερα, εμείς πάντως δεν τολμάμε να βουτήξουμε
Πρώτα λίγα χιλιόμετρα μέχρι το οροπέδιο του Στρούμπουλα, άσφαλτος, κόντρα για να δούμε πιο πάει καλύτερα. Ό ένας έχει δυνατότερο μηχανάκι, ο άλλος ένα σύνολο πολύ ισορροπημένο, τελικά νομίζω πως το αποτέλεσμα θα παραμείνει πολύ υποκειμενικό και μη ανακοινώσιμο
Σκαρφαλώνοντας στους τριγύρω λόφους. Το οροπέδιο τα τελευταία χρόνια το διασχίζει ένας φαρδύς δρόμος υπό κατασκευή. Θυμάστε παλιά, μία ιστορία που είχε γίνει στα Ζωνιανά όταν πυροβολήσανε και άφησαν σε κώμα έναν αστυνομικό; (Τον Στάθη Λαζαρίδη, ο οποίος μάλιστα πρόσφατα πέθανε τελικά).
Εκείνη λοιπόν την αγνή εποχή, προ κρίσης, το 2007, ο τότε πρωθυπουργός Κ.Καραμανλής είχε αποφασίσει να κατασκευαστεί ένας καλός δρόμος που να περνάει από Ανώγεια-Ζωνειανά-Λειβάδια για να σπάσει η απομόνωση αυτών των περιοχών και να φτάσει και εκεί ο πολιτισμός. Από τότε, δουλεύουν 1-2 μπουλντόζες μερικούς μήνες το χρόνο και το έργο έχει προχωρήσει κατά 1/10.
Άλλο αξιόλογο της περιοχής, η μικρή και σχεδόν μόνιμη λίμνη που σχηματίζεται στα δυτικά του οροπεδίου.
Οκ, δεν την λες και λίμνη, μάλλον «κολύμπα» ταιριάζει καλύτερα, εμείς πάντως δεν τολμάμε να βουτήξουμε
Τελευταία επεξεργασία:
Markas
Μέλος
Συνεχίζουμε δυτικά, συνεχίζουμε χώμα, με μικρά διαλείμματα ασφάλτου. Μικρή στάση, λίγο δυτικά από το Αηδονοχώρι. Αγριάδα, πέτρα, χαρακτηριστικά της Κρητικής ενδοχώρας.
Τη συγκεκριμένη φωτογραφία τη βάζω επειδή ο Παύλος μου είπε πως πρέπει να δείξω το που παρκάρει αυτός το μηχανάκι και που το πάρκαρα εγώ, κάθου γύρευε… Με την ευκαιρία, να παρουσιάσω άλλον ένα παλιό δρόμο, σχεδόν έτοιμο προς ασφαλτόστρωση. Πριν καμιά 20ρια χρόνια που είχα πρωτοπεράσει, είχα δει πινακίδα πως λέει ο δρόμος κατασκευάζεται από τη ΜΟΜΑ. Εξαιρετική οδοποιία αλλά φτιάχτηκε με ποιο σκοπό; Να συνδέει τη στάνη ενός βοσκού με του άλλου; Τελικά φαίνεται πως όταν το «μέσο» έφυγε από το υπουργείο, ξεχάστηκε αυτό το άχρηστο εν πολλοίς έργο.
Τη συγκεκριμένη φωτογραφία τη βάζω επειδή ο Παύλος μου είπε πως πρέπει να δείξω το που παρκάρει αυτός το μηχανάκι και που το πάρκαρα εγώ, κάθου γύρευε… Με την ευκαιρία, να παρουσιάσω άλλον ένα παλιό δρόμο, σχεδόν έτοιμο προς ασφαλτόστρωση. Πριν καμιά 20ρια χρόνια που είχα πρωτοπεράσει, είχα δει πινακίδα πως λέει ο δρόμος κατασκευάζεται από τη ΜΟΜΑ. Εξαιρετική οδοποιία αλλά φτιάχτηκε με ποιο σκοπό; Να συνδέει τη στάνη ενός βοσκού με του άλλου; Τελικά φαίνεται πως όταν το «μέσο» έφυγε από το υπουργείο, ξεχάστηκε αυτό το άχρηστο εν πολλοίς έργο.
Τελευταία επεξεργασία:
Markas
Μέλος
Χώνος, Δροσιά (Γενί Γκαβέ), Μακρυγιάννης τα περνάμε από άσφαλτο, δεν έχουμε σήμερα απεριόριστο χρόνο στη διάθεσή μας, κάπου στρίβουμε δεξιά προς βορρά και παίρνουμε τον ασφάλτινο δρόμο που οδηγεί στη Μονή Βωσάκου. Πριν φτάσουμε όμως σε αυτήν, κάτι κάθετες τομές στους βράχους μας τραβάνε την προσοχή. Λατομείο πέτρας, εγκαταλελειμμένο!
Πάμε; Πάμε!
Φοβερή παρέα, λοιπόν, ο Παύλος, ακόμα φοβερότερο το ΚΤΜ του. On-Off θεωρείται, το έχω ξαναπεί, από τα λίγα ΚΤΜ που παραδέχομαι. Άσφαλτο πάει, χώμα πάει, μονοπάτια πάει. Πραγματική μηχανή ελευθερίας, κάτι σαν το δικό μου WR δηλαδή αλλά ντοπαρισμένο άγρια με άφθονη δύναμη.
Ξεκινάω το ανέβα, κάτι μου φωνάζει ο Παύλος, σταματάω, πάω μετά να ξαναξεκινήσω, σβήνει, χάνω στιγμιαία ισορροπία, χάνω το μηχανάκι.
Πρώτο συμπέρασμα από αυτήν την ιστορία; Για όλα φταίει ο Παύλος!
Δεύτερο συμπέρασμα, χεστήκαμε για μία χαζοπτώση με αυτά τα μηχανάκια. Μηδέν ζημιά, αυτό έλειπε, κάθε βόλτα και μάστορα θα χρειαζόμασταν έτσι.
Τρίτο συμπέρασμα, δε χρειάζεται να είσαι ο μυθικός Τάλως για να το σηκώσεις μόνος σου
Ο Παύλος την τούμπα τη γλιτώνει αλλά επιτρέψτε μου να πω πως είχε δυσκολίες που δεν αποτυπώνονται σε φωτογραφική
Πάμε; Πάμε!
Φοβερή παρέα, λοιπόν, ο Παύλος, ακόμα φοβερότερο το ΚΤΜ του. On-Off θεωρείται, το έχω ξαναπεί, από τα λίγα ΚΤΜ που παραδέχομαι. Άσφαλτο πάει, χώμα πάει, μονοπάτια πάει. Πραγματική μηχανή ελευθερίας, κάτι σαν το δικό μου WR δηλαδή αλλά ντοπαρισμένο άγρια με άφθονη δύναμη.
Ξεκινάω το ανέβα, κάτι μου φωνάζει ο Παύλος, σταματάω, πάω μετά να ξαναξεκινήσω, σβήνει, χάνω στιγμιαία ισορροπία, χάνω το μηχανάκι.
Πρώτο συμπέρασμα από αυτήν την ιστορία; Για όλα φταίει ο Παύλος!
Δεύτερο συμπέρασμα, χεστήκαμε για μία χαζοπτώση με αυτά τα μηχανάκια. Μηδέν ζημιά, αυτό έλειπε, κάθε βόλτα και μάστορα θα χρειαζόμασταν έτσι.
Τρίτο συμπέρασμα, δε χρειάζεται να είσαι ο μυθικός Τάλως για να το σηκώσεις μόνος σου
Ο Παύλος την τούμπα τη γλιτώνει αλλά επιτρέψτε μου να πω πως είχε δυσκολίες που δεν αποτυπώνονται σε φωτογραφική
Τελευταία επεξεργασία:
Markas
Μέλος
Παιχνιδάκια…
Φωτογραφία στον γκρεμό.
Χμμ, καλή είναι, ακόμα καλύτερη θα είναι όμως με εμάς να καθόμαστε στην άκρη, ε Παύλο;
Για να δούμε…
Κάτσε άκρη Παύλο.
Ρε κάτσε πιο άκρη.
Τι και πολύ σου είναι, βρε κάτσε πιο άκρη που σου λέω!
Οκ, για να δούμε, δέκα δευτερόλεπτα να τρέξω με ακόμα τραυματισμένο πόδι γύρω από το γκρεμό και να κάτσω στο χείλος του.
3-2-1 ΠΑΜΕ!
Τρέξε, τρέξε… ουφ, δεν προλαβαίνω γαμότ, ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ!!!
Άλμα και…
Φωτογραφία στον γκρεμό.
Χμμ, καλή είναι, ακόμα καλύτερη θα είναι όμως με εμάς να καθόμαστε στην άκρη, ε Παύλο;
Για να δούμε…
Κάτσε άκρη Παύλο.
Ρε κάτσε πιο άκρη.
Τι και πολύ σου είναι, βρε κάτσε πιο άκρη που σου λέω!
Οκ, για να δούμε, δέκα δευτερόλεπτα να τρέξω με ακόμα τραυματισμένο πόδι γύρω από το γκρεμό και να κάτσω στο χείλος του.
3-2-1 ΠΑΜΕ!
Τρέξε, τρέξε… ουφ, δεν προλαβαίνω γαμότ, ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ!!!
Άλμα και…
SMILE!
Τελευταία επεξεργασία:
Markas
Μέλος
Ο δρόμος βόρεια διακλαδώνεται σύντομα με έναν χωματόδρομο αριστερά μας που οδηγεί σε μία από τις δύο κορυφές άνω των 1000 μέτρων που διαθέτουν τα Ταλαία. Την τελευταία φορά που είχα έρθει εδώ είχε μία μπάρα που έφραζε το δρόμο προς την κορυφή και τις ανεμογεννήτριες εκεί πάνω. Με το BMW, δύσκολα να βρω πέρασμα. Με το WR και το 690 όμως, δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Έτσι και αλλιώς όμως, η μπάρα είναι ανοικτή και εμείς αρχίζουμε μία σβέλτη και απότομη ανάβαση.
Ο δρόμος σε μέτρια κατάσταση, με αρκετά μέτρια νεροφαγώματα και σκόρπιες πέτρες, βατός πάντως και για μεγάλα On-Off. Την απότομη άνοδο τη διακόπτουμε για να απολαύσουμε την καταπληκτική θέα!
Νότος
Νοτιοδυτικά
Ο δρόμος σε μέτρια κατάσταση, με αρκετά μέτρια νεροφαγώματα και σκόρπιες πέτρες, βατός πάντως και για μεγάλα On-Off. Την απότομη άνοδο τη διακόπτουμε για να απολαύσουμε την καταπληκτική θέα!
Νότος
Νοτιοδυτικά
Markas
Μέλος
Πλησιάζουμε στην κορυφή στα 1000 περίπου μέτρα, αρχίζουν οι ανεμογεννήτριες, φλερτάρουμε με τα σύννεφα. Λίγο κάτω…
…ή μέσα σε αυτά.
Μας κάνουν πάντως τη χάρη μερικές στιγμές και μας αποκαλύπτουν τη μαγεία του τοπίου τριγύρω.
Θέα από βορειοανατολικά-βορράς-βορειοδυτικά,.
Και σε αυτήν την κορυφή, υπάρχει ένα κολωνάκι του Τριγωνομετρικού Δικτύου Στρατού.
Και σε αυτό το κολωνάκι έκατσα βεβαίως για μία αναμνηστική φωτογραφία
…ή μέσα σε αυτά.
Μας κάνουν πάντως τη χάρη μερικές στιγμές και μας αποκαλύπτουν τη μαγεία του τοπίου τριγύρω.
Θέα από βορειοανατολικά-βορράς-βορειοδυτικά,.
Και σε αυτήν την κορυφή, υπάρχει ένα κολωνάκι του Τριγωνομετρικού Δικτύου Στρατού.
Και σε αυτό το κολωνάκι έκατσα βεβαίως για μία αναμνηστική φωτογραφία
Markas
Μέλος
Συναντάμε πάλι άσφαλτο και παίρνουμε βόρεια πορεία. Πολύ σύντομα βρισκόμαστε μέσα σε μία καταπράσινη συγκριτικά περιοχή, με ένα από τα γηραιότερα δάση από κέδρους! Χιλιάδες χρόνια πριν η οροσειρά του Κουλούκωνα ήταν κατάφυτη από δέντρα και θάμνους. Η καταστροφή των δασών σημειώθηκε σε δύο περιόδους. Η μία κατά τη Μινωική, όπου η ξυλεία χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή των πλοίων των Μινωιτών και η δεύτερη περίπου το 1942, όπου η λατομεία αποτελούσε τη μοναδική ουσιαστικά πηγή εσόδων για τους κατοίκους της περιοχής. Εξαίρεση αποτελεί το σημείο γύρω από τον Κουτσοτρούλη (το βουνό που ανεβήκαμε) , όπου οι «ιδιοκτήτες» όντας πλουσιότεροι δεν προχώρησαν στην αποψίλωση του δάσους.
Οι χωματόδρομοι που χρησιμοποιούνται από ντόπιους βοσκούς είναι γενικά σε μέτρια προς κακή κατάσταση και χρειάζονται εμπειρία ή ελαφρύ μηχανάκι.
Εμείς, αρχικά παίρνουμε τον δρόμο δεξιά (ανατολικά) ο οποίος καταλήγει αδιέξοδος σε αυτή τη στέρνα. Πίσω από το μικρό λόφο στο βάθος υπάρχει άλλος χωματόδρομος που οδηγεί βόρεια προς Σίσσες, όμως δε δοκιμάσαμε να ανεβούμε μέσα από τις πέτρες και τα δέντρα. Ίσως βγαίνει, ίσως και όχι τόσο εύκολα.
Οι χωματόδρομοι που χρησιμοποιούνται από ντόπιους βοσκούς είναι γενικά σε μέτρια προς κακή κατάσταση και χρειάζονται εμπειρία ή ελαφρύ μηχανάκι.
Εμείς, αρχικά παίρνουμε τον δρόμο δεξιά (ανατολικά) ο οποίος καταλήγει αδιέξοδος σε αυτή τη στέρνα. Πίσω από το μικρό λόφο στο βάθος υπάρχει άλλος χωματόδρομος που οδηγεί βόρεια προς Σίσσες, όμως δε δοκιμάσαμε να ανεβούμε μέσα από τις πέτρες και τα δέντρα. Ίσως βγαίνει, ίσως και όχι τόσο εύκολα.
Markas
Μέλος
Δοκιμάζουμε να βρούμε τρόπο να διασχίσουμε τα Ταλαία από νότο προς βορρά, λίγο δυτικότερα.
Περνάμε πρώτα έξω από τη Μονή Βωσάκου (Πρώτος ναός κτίστηκε το 1195, πανέμορφο μοναστήρι, αξίζει μία επίσκεψη)…
…και συνεχίζουμε από χωματόδρομο δυτικά. Χαρακτηριστικό σημείο, αυτό με τα θεόρατα πεύκα στη μέση του μικρού οροπεδίου.
Δοκιμή πάλι να διαπεράσουμε τα αδιαπέραστα Ταλαία, ο κατηφορικός δρόμος γεμάτος κυλιόμενες πέτρες μας δίνει υποσχέσεις…
…που πάλι διαψεύδονται. Πάλι, για λίγες εκατοντάδες μέτρα δεν επικοινωνούν βόρειος με νότιο δρόμο, πάλι δε δοκιμάζουμε να χωθούμε στον κοντινό χείμαρρο να δοκιμάσουμε την τύχη μας. Γιατί; Μα γιατί υπάρχει και η τρίτη και καλή προσπάθεια που περιμένω με στοιχεία (Google Earth) να μας οδηγήσει σε επιτυχία.
Περνάμε πρώτα έξω από τη Μονή Βωσάκου (Πρώτος ναός κτίστηκε το 1195, πανέμορφο μοναστήρι, αξίζει μία επίσκεψη)…
…και συνεχίζουμε από χωματόδρομο δυτικά. Χαρακτηριστικό σημείο, αυτό με τα θεόρατα πεύκα στη μέση του μικρού οροπεδίου.
Δοκιμή πάλι να διαπεράσουμε τα αδιαπέραστα Ταλαία, ο κατηφορικός δρόμος γεμάτος κυλιόμενες πέτρες μας δίνει υποσχέσεις…
…που πάλι διαψεύδονται. Πάλι, για λίγες εκατοντάδες μέτρα δεν επικοινωνούν βόρειος με νότιο δρόμο, πάλι δε δοκιμάζουμε να χωθούμε στον κοντινό χείμαρρο να δοκιμάσουμε την τύχη μας. Γιατί; Μα γιατί υπάρχει και η τρίτη και καλή προσπάθεια που περιμένω με στοιχεία (Google Earth) να μας οδηγήσει σε επιτυχία.
Markas
Μέλος
Άλλο ένα έργο κόσμημα, χαρακτηριστικό του Ελληνικού δημοσίου...
Δρόμος Απλαδιανά - Μπαλί.
Υπάρχει, το ξέρατε;
Τον Οκτώβρη του 2011 προκηρύχτηκε η διάνοιξη- διαπλάτυνση με ορίζοντα 8 μηνών, 30/12/2013 παραδόθηκε, σήμερα περνάμε εμείς, ίσως και οι πρώτοι πολίτες που χρησιμοποιούν αυτόν τον καταπληκτικό δρόμο μιας και ντόπιοι βοσκοί μας προτρέπουν να δοκιμάσουμε αλλά, «δεν πρέπει να περνάει κοπέλια, ακόμα και με αυτά τα μηχανάκια».
Με το πέρασμα της ράχης πάνω από τα Ταλαία, αποκαλύπτεται για άλλη μία φορά ο βορράς και η θάλασσα. Και από εκεί ξεκινάει χωματόδρομος, ούτε όμως σε αυτήν την περίπτωση βρίσκουμε το σημείο της ένωσης.
Η ένωση είναι να έρθει από δυτικά, πίσω και από αυτήν την ράχη, όμως, βλέπω τον Παύλο να σταματάει…
Δρόμος Απλαδιανά - Μπαλί.
Υπάρχει, το ξέρατε;
Τον Οκτώβρη του 2011 προκηρύχτηκε η διάνοιξη- διαπλάτυνση με ορίζοντα 8 μηνών, 30/12/2013 παραδόθηκε, σήμερα περνάμε εμείς, ίσως και οι πρώτοι πολίτες που χρησιμοποιούν αυτόν τον καταπληκτικό δρόμο μιας και ντόπιοι βοσκοί μας προτρέπουν να δοκιμάσουμε αλλά, «δεν πρέπει να περνάει κοπέλια, ακόμα και με αυτά τα μηχανάκια».
Με το πέρασμα της ράχης πάνω από τα Ταλαία, αποκαλύπτεται για άλλη μία φορά ο βορράς και η θάλασσα. Και από εκεί ξεκινάει χωματόδρομος, ούτε όμως σε αυτήν την περίπτωση βρίσκουμε το σημείο της ένωσης.
Η ένωση είναι να έρθει από δυτικά, πίσω και από αυτήν την ράχη, όμως, βλέπω τον Παύλο να σταματάει…
Τελευταία επεξεργασία:
Markas
Μέλος
Κατολίσθηση!!! Αριστερά πολλές πέτρες, απότομες κλίσεις, αδιάβατο. Δεξιά, γκρεμός 400 τουλάχιστον μέτρων και στη μέση πολλά σκόρπια αλλά πολύ κοντά μεταξύ τους πεσμένα βράχια.
Οκ, δεν πειράζει, θα περάσουμε.
Τι, πώς θα περάσουμε;
Να, θα βγάλουμε μερικά μικρά χαράκια εδώ…
…κάνα δυο μεγαλύτερα από εκεί…
…άδειασε το μονοπάτι, μέχρι και τράφο αντιστήριξης σου έφτιαξα, εθνική έγινε!
Οκ, δεν πειράζει, θα περάσουμε.
Τι, πώς θα περάσουμε;
Να, θα βγάλουμε μερικά μικρά χαράκια εδώ…
…κάνα δυο μεγαλύτερα από εκεί…
…άδειασε το μονοπάτι, μέχρι και τράφο αντιστήριξης σου έφτιαξα, εθνική έγινε!
Markas
Μέλος
Markas
Μέλος
Δεν ξέρω αν φαίνεται τι βάθος έχει ο γκρεμός αριστερά, όμως μία κοτρώνα που έριξε ο Παύλος, κουτρουβαλούσε κάνα λεπτό!
Και πες πως ένα μεγάλο On-Off φτάνει μέχρι εδώ, και πες ότι περνάει. Τι έχει μετά;
Ένα από τα κουραστικότερα κομμάτια που θυμάμαι να έχω περάσει.
Δεν είναι πως είναι τόσο «τεχνικά» δύσκολο.
Πολλές σκόρπιες μικρές και μεγάλες πέτρες, αρκετή κατηφόρα, έτσι και πηγαίνεις σιγά αποσταθεροποιείσαι,
έτσι και πας γρήγορα, ξέχνα την επιλογή «φρενάρω» .
Σε ένα ίσιωμα καταφέραμε να βγάλουμε ακίνδυνα αυτές τις δύο φώτο…
Και πες πως ένα μεγάλο On-Off φτάνει μέχρι εδώ, και πες ότι περνάει. Τι έχει μετά;
Ένα από τα κουραστικότερα κομμάτια που θυμάμαι να έχω περάσει.
Δεν είναι πως είναι τόσο «τεχνικά» δύσκολο.
Πολλές σκόρπιες μικρές και μεγάλες πέτρες, αρκετή κατηφόρα, έτσι και πηγαίνεις σιγά αποσταθεροποιείσαι,
έτσι και πας γρήγορα, ξέχνα την επιλογή «φρενάρω» .
Σε ένα ίσιωμα καταφέραμε να βγάλουμε ακίνδυνα αυτές τις δύο φώτο…
Τελευταία επεξεργασία:
Markas
Μέλος
…ενώ για να σταματήσω και να βγάλω τις επόμενες δύο, λίγο έλειψε να βρεθώ σε κάποιο χαντάκι!
Markas
Μέλος
Μπαλί έχετε πάει, στη γνωστή καντίνα;
Όχι;
Χάνετε!
Όλοι η γρήγοροι της Κρήτης μαζεύονται και γίνεται κάθε Κυριακή χαμός!
Ειδικά εκείνη την Κυριακή όμως, αν ερχόσασταν κάπως αργοπορημένοι θα συναντούσατε και δύο άλλα φρούτα, λασπωμένα και σκονισμένα, που ήρθαν να απολαύσουν τον καφέ τους ανάμεσα στα τελευταία εναπομείναντα θηρία που επισκεφτήκαν τον χώρο.
Όχι;
Χάνετε!
Όλοι η γρήγοροι της Κρήτης μαζεύονται και γίνεται κάθε Κυριακή χαμός!
Ειδικά εκείνη την Κυριακή όμως, αν ερχόσασταν κάπως αργοπορημένοι θα συναντούσατε και δύο άλλα φρούτα, λασπωμένα και σκονισμένα, που ήρθαν να απολαύσουν τον καφέ τους ανάμεσα στα τελευταία εναπομείναντα θηρία που επισκεφτήκαν τον χώρο.
Markas
Μέλος
Η βόλτα εδώ τελειώνει κανονικά. Ο Παύλος πρέπει να φύγει βιαστικά, τον περιμένει η οικογένεια, εγώ προτιμώ να επιστρέψω σιγά σιγά και να ανακαλύψω μερικά ακόμα μυστικά.
Όπως για παράδειγμα αυτό το μικρό νησί κοντά στο Μπαλί.
Φράκτης και εδώ, τον ανοίγω, πελώριες πέτρες και χώματα φράζουν τον χωματόδρομο, τα ξεπερνάω, νεροφαγώματα, τα παρακάμπτω. Πολλές μικρές, μοναχικές παραλίες κρύβονται εδώ, καβάτζα για τροχόσπιτα και σκηνές, μέχρι που μπήκαν φράχτης και μπάζα. Η ομορφιά του μοναχικού πλέον τοπίου όμως παραμένει.
Λίγο παραπέρα, άλλη κρυφή παραλία, με ελαφριά εκμετάλλευση αυτή τη φορά. Δοκιμάζω να ανέβω τον απέναντι λόφο μήπως φτάσω στο ακρωτήρι, γκαζώνω, τρακάρω ένα βράχο, σηκώνει σούζα, κόβω γκάζι, σκάω δυνατά το κτυπημένο πόδι στο έδαφος, όρθιος τουλάχιστον, καβάλα στη μηχανή, άσε, δεν είμαστε για δύσκολα μόνοι μας.
Όπως για παράδειγμα αυτό το μικρό νησί κοντά στο Μπαλί.
Φράκτης και εδώ, τον ανοίγω, πελώριες πέτρες και χώματα φράζουν τον χωματόδρομο, τα ξεπερνάω, νεροφαγώματα, τα παρακάμπτω. Πολλές μικρές, μοναχικές παραλίες κρύβονται εδώ, καβάτζα για τροχόσπιτα και σκηνές, μέχρι που μπήκαν φράχτης και μπάζα. Η ομορφιά του μοναχικού πλέον τοπίου όμως παραμένει.
Λίγο παραπέρα, άλλη κρυφή παραλία, με ελαφριά εκμετάλλευση αυτή τη φορά. Δοκιμάζω να ανέβω τον απέναντι λόφο μήπως φτάσω στο ακρωτήρι, γκαζώνω, τρακάρω ένα βράχο, σηκώνει σούζα, κόβω γκάζι, σκάω δυνατά το κτυπημένο πόδι στο έδαφος, όρθιος τουλάχιστον, καβάλα στη μηχανή, άσε, δεν είμαστε για δύσκολα μόνοι μας.
Markas
Μέλος
Αυτή ήταν η βόλτα μας λοιπόν, πολύ κουραστική και δύσκολη κατά τόπους.
Άξιζε;
Σίγουρα!
Τόσο που σκέπτομαι να την ξανακάνω,
ίσως με μεγαλύτερο χρονικό περιθώριο αυτή τη φορά,
ίσως εξερευνώντας παραπάνω τα «αδιάβατα» σημεία,
σίγουρα ψάχνοντας διαδρομές enduro δίπλα στο γαλάζιο της θάλασσας για επιστροφή.
Μέχρι τότε, αν θέλετε, μπορείτε να δοκιμάσετε και εσείς την εμπειρία ακολουθώντας στο περίπου αυτές τις οδηγίες:
https://www.google.com/maps/d/u/0/edit?mid=zJdxPom1pGPY.kbf5A4oAdx18
Άξιζε;
Σίγουρα!
Τόσο που σκέπτομαι να την ξανακάνω,
ίσως με μεγαλύτερο χρονικό περιθώριο αυτή τη φορά,
ίσως εξερευνώντας παραπάνω τα «αδιάβατα» σημεία,
σίγουρα ψάχνοντας διαδρομές enduro δίπλα στο γαλάζιο της θάλασσας για επιστροφή.
Μέχρι τότε, αν θέλετε, μπορείτε να δοκιμάσετε και εσείς την εμπειρία ακολουθώντας στο περίπου αυτές τις οδηγίες:
https://www.google.com/maps/d/u/0/edit?mid=zJdxPom1pGPY.kbf5A4oAdx18
Markas
Μέλος
ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ!
.