nikanthi
Μέλος
Πρόλογος
Ξεκινώντας να γράφω τον ενλόγο ταξιδιωτικό πριν κάμποσο καιρό, είχα γράψει ένα τεράστιο πρόλογο για να σας βαλω κάπως στο κλίμα, στις σκέψεις και στην ψυχολογία μου. Στην πορεία γράφοντας μέρα με τη μέρα τις εντυπώσεις μου από ταξίδι, διαπίστωσα ότι το κείμενο είναι τεράστιο, οπότε έπρεπε να το συμμαζέψω λίγο με αποτέλεσμα να στείλω τον προλογο στο κάδο και να γράψω 4-5 πραγματάκια, πιο πολύ για να μην δημιουργηθούν ασάφειες ως προς το κείμενο. Ξεκινάμε λοιπόν
Καταρχάς να τονίσω ότι το ταξιδιωτικό είναι τεράστιο. Μπορεί να ξεπερνάει και τις 35.000 λέξεις, οπότε αν τολμήσετε (γιατί περί τολμήματος πρόκειται) να το διαβάσετε, θέλει υπομονή κουράγιο και πόλλα RedBull, για να μην πω ενέσεις αδρεναλίνης
Για διάφορους λόγους που όλοι πάνω-κάτω βιώνουμε, είχα πολλά χρόνια να πάω ουσιαστική εκδρομή με μηχανή αλλά φέτος, δε ξέρω πως τα κατάφερα είχα άπλετο χρόνο στη διάθεσή μου
Με δεδομένο την ενός μηνός άδειας μου λοιπόν στο τσεπάκι(το τι και πως θα το μάθετε στην πορεία) Ήθελα να κάνω μια μεγάλη εκδρομή έτσι ώστε, να πιάσει τόπο βρε αδερφέ. Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να ανέβω στο βόρειο Ακρωτήρι ή να γυρίσω εις τας Ευρώπας, αλλά για τρεις βασικούς λόγους τελικά άλλαξα τα πλάνα μου και αποφάσισα να γυρίσω την Ελλάδα. Ο πρώτος ήταν ότι το θεωρούσα τουλάχιστον ηλίθιο να φύγω στο εξωτερικό χωρίς να έχω περιηγηθεί πρώτα στον τόπο μου. Ο δεύτερος ήταν οικονομικός και ο τρίτος ήταν, το ότι δεν ήξερα αν τελικά θα γουστάρω με την όλη φάση ταξιδιού. Γιατί εντάξει, εφόσον δεν είχα κάνει ποτέ τίποτα ανάλογο, θα μπορούσε να συμβεί και αυτό.
Οπότε αποφάσισε να κοινηθώ στην Ελλάδα σαν κρας τεστ ας πούμε και αν τα καταφέρω και προπάντων γουστάρω, του χρονου πάμε για άλλα
Πρόγραμμα – πλάνο δεν είχα. Ήθελα να με οδηγήσει ο δρόμος. Ήθελα να σηκώνομαι το πρωί ή κατά τη διάρκεια της ημέρας και να λέω, θα κοινηθώ κατά δω ή θα πάω προς τα εκεί.
Επίσης ήθελα να κοινηθώ όσο το δυνατόν στο επαρχιακό δίκτυο και να αναζητήσω εναλλακτικές μορφές διανυκτέρευσης για την εμπειρία και μόνο. Τελευταία παρακολουθούσα πολλά σήριαλ επιβίωσης στην τηλεόραση και κάπως με είχαν επηρεάσει. Για να δούμε μπορώ να επιβιώσω και εγώ, αναρωτιόμουν
Επίσης Θα ήθελα να πω ότι επειδή το κείμενο είναι όπως είπα τεράστιο, πολλές φορές τις περιγραφές μου έχω κατά πολύ ξεπεράσει τα όρια του σαρκασμού, της γελοιότητας και ίσως της ξεφτίλας στο πως παρουσιαζω τα καμώματα μου στο ταξίδι. Εντάξει ήθελα να δωσω ένα ευθυμο τόνο στο κείμενο, εύχομαι να το πέτυχα γιατί αλλιώς πως το λένε, τζάμπα η ξεφτίλα.
Και θα ήθελα να σας ζητήσω μια χάρη. Εντάξει επειδή είμαι καινούριος στο site και οσο ναναι δεν με γνωρίζετε, αν αποφασίσετε τελικά να το διαβάσετε και να σχολιάσετε, αφήστε τα προσχήματα στην άκρη. Γράψτε τα καλά αν υπάρχουν αλλα γραψτε και τα κακά. Πως το λένε... το κράξιμο μας φέρνει πιο κοντά...Και όπως θα διαπιστώσετε μου αξίζει. Όπως και να ζητήσω την ανέχεια σας στο ανέβασμα του ταξιδιωτικού, γιατί μιας και είναι το πρώτο μου πιθανό να χρειαζόμουν ακόμα ένα μήνα αδείας, όχι φυσικά για να το γράψω αλλά για για να το ανεβάσω στο site. Άνα κάποιες ώρες θα ανεβάσω και κάποιες μέρες...
Ξεκινώντας να γράφω τον ενλόγο ταξιδιωτικό πριν κάμποσο καιρό, είχα γράψει ένα τεράστιο πρόλογο για να σας βαλω κάπως στο κλίμα, στις σκέψεις και στην ψυχολογία μου. Στην πορεία γράφοντας μέρα με τη μέρα τις εντυπώσεις μου από ταξίδι, διαπίστωσα ότι το κείμενο είναι τεράστιο, οπότε έπρεπε να το συμμαζέψω λίγο με αποτέλεσμα να στείλω τον προλογο στο κάδο και να γράψω 4-5 πραγματάκια, πιο πολύ για να μην δημιουργηθούν ασάφειες ως προς το κείμενο. Ξεκινάμε λοιπόν
Καταρχάς να τονίσω ότι το ταξιδιωτικό είναι τεράστιο. Μπορεί να ξεπερνάει και τις 35.000 λέξεις, οπότε αν τολμήσετε (γιατί περί τολμήματος πρόκειται) να το διαβάσετε, θέλει υπομονή κουράγιο και πόλλα RedBull, για να μην πω ενέσεις αδρεναλίνης
Για διάφορους λόγους που όλοι πάνω-κάτω βιώνουμε, είχα πολλά χρόνια να πάω ουσιαστική εκδρομή με μηχανή αλλά φέτος, δε ξέρω πως τα κατάφερα είχα άπλετο χρόνο στη διάθεσή μου
Με δεδομένο την ενός μηνός άδειας μου λοιπόν στο τσεπάκι(το τι και πως θα το μάθετε στην πορεία) Ήθελα να κάνω μια μεγάλη εκδρομή έτσι ώστε, να πιάσει τόπο βρε αδερφέ. Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να ανέβω στο βόρειο Ακρωτήρι ή να γυρίσω εις τας Ευρώπας, αλλά για τρεις βασικούς λόγους τελικά άλλαξα τα πλάνα μου και αποφάσισα να γυρίσω την Ελλάδα. Ο πρώτος ήταν ότι το θεωρούσα τουλάχιστον ηλίθιο να φύγω στο εξωτερικό χωρίς να έχω περιηγηθεί πρώτα στον τόπο μου. Ο δεύτερος ήταν οικονομικός και ο τρίτος ήταν, το ότι δεν ήξερα αν τελικά θα γουστάρω με την όλη φάση ταξιδιού. Γιατί εντάξει, εφόσον δεν είχα κάνει ποτέ τίποτα ανάλογο, θα μπορούσε να συμβεί και αυτό.
Οπότε αποφάσισε να κοινηθώ στην Ελλάδα σαν κρας τεστ ας πούμε και αν τα καταφέρω και προπάντων γουστάρω, του χρονου πάμε για άλλα
Πρόγραμμα – πλάνο δεν είχα. Ήθελα να με οδηγήσει ο δρόμος. Ήθελα να σηκώνομαι το πρωί ή κατά τη διάρκεια της ημέρας και να λέω, θα κοινηθώ κατά δω ή θα πάω προς τα εκεί.
Επίσης ήθελα να κοινηθώ όσο το δυνατόν στο επαρχιακό δίκτυο και να αναζητήσω εναλλακτικές μορφές διανυκτέρευσης για την εμπειρία και μόνο. Τελευταία παρακολουθούσα πολλά σήριαλ επιβίωσης στην τηλεόραση και κάπως με είχαν επηρεάσει. Για να δούμε μπορώ να επιβιώσω και εγώ, αναρωτιόμουν
Επίσης Θα ήθελα να πω ότι επειδή το κείμενο είναι όπως είπα τεράστιο, πολλές φορές τις περιγραφές μου έχω κατά πολύ ξεπεράσει τα όρια του σαρκασμού, της γελοιότητας και ίσως της ξεφτίλας στο πως παρουσιαζω τα καμώματα μου στο ταξίδι. Εντάξει ήθελα να δωσω ένα ευθυμο τόνο στο κείμενο, εύχομαι να το πέτυχα γιατί αλλιώς πως το λένε, τζάμπα η ξεφτίλα.
Και θα ήθελα να σας ζητήσω μια χάρη. Εντάξει επειδή είμαι καινούριος στο site και οσο ναναι δεν με γνωρίζετε, αν αποφασίσετε τελικά να το διαβάσετε και να σχολιάσετε, αφήστε τα προσχήματα στην άκρη. Γράψτε τα καλά αν υπάρχουν αλλα γραψτε και τα κακά. Πως το λένε... το κράξιμο μας φέρνει πιο κοντά...Και όπως θα διαπιστώσετε μου αξίζει. Όπως και να ζητήσω την ανέχεια σας στο ανέβασμα του ταξιδιωτικού, γιατί μιας και είναι το πρώτο μου πιθανό να χρειαζόμουν ακόμα ένα μήνα αδείας, όχι φυσικά για να το γράψω αλλά για για να το ανεβάσω στο site. Άνα κάποιες ώρες θα ανεβάσω και κάποιες μέρες...