Aldebaran
Πορτοκαλί μέλος.
- Όνομα
- Γιάννης
- Μοτό
-
KTM 690 Enduro '08
Voge SR4 Max
Αφού λοιπόν έχω πάρει τις ανάσες μου απά στο διάσελο και έχω γεμίσει τα πλεμόνια οξυγόνο, παίρνω τη δύσκολη απόφαση να καβαλήσω και να ξεκινήσω για την κάθοδο, στις 53(!) αλλεπάλληλες χωμάτινες φουρκέτες έως τη γέφυρα του Κρικελιώτη, το σημείο που ξεκινάει η σύντομη πεζοπορία για τους καταρράκτες του Πανταβρέχει.
Το πλάνο ήταν να σταματήσω στη γέφυρα και να περπατήσω έως την εναέρια γέφυρα προς τη ροή του ποταμού, έτσι ώστε να πετάξω το drone διασχίζοντας το φαράγγι μέχρι το σημείο του καταρράκτη, αν αυτό ήταν εφικτό λόγω της σχετικής απειρίας μου στην πτήση με drone αφενός, αφετέρου δεν ξέρω πόσο καλό σήμα θα είχε το drone με το χειριστήριο μέσα στις καμπές του φαραγγιού.
Η ιδέα εγκαταλείφθηκε, διότι η εναέρια γέφυρα απαιτούσε να περπατήσω καμιά 250αριά μέτρα πάνω στην ποταμίσια κροκάλα με τις κορντούρες και τους σχεδόν 30 βαθμούς συν ότι θα έχανα χρόνο για όλη αυτή τη διαδικασία.
Τις βραδυνές ώρες τα προγνωστικά έδιναν καταιγίδες στη Λαμία και η ώρα ήδη πλησίαζε 1400 και είχα αρκετό δρόμο και στάσεις ακόμα, οπότε βρήκα ένα ωραίο σημείο στη διαδρομή το οποίο ήταν κοντά στους καταρράκτες. Δεν υπήρχε οπτική επαφή, αλλά ήταν ένα καλό σημείο για να σηκώσω το ηλεκτρονικό πουλί και να το κατεβάσω στους καταρράκτες.
Πράγματι, σηκώνω το πουλί, και αρχίζει η πτήση όπου σύντομα φαίνεται το φαράγγι από ψηλά, τα πλάνα ήδη είναι εντυπωσιακά και η καρδιά μου χτυπάει σε γοργούς ρυθμούς, αφενός για το τι βλέπω εκείνη τη στιγμή, αφετέρου μην κάνω καμιά μ@λακία και κοπανήσω το πουλί σε κάνα βράχο και σκάσει σε κάνα κεφάλι. Είχε κόσμο το φαράγγι.
Αφού λοιπόν το έχω κατεβάσει σε μια ανοιχτωσιά δίπλα ακριβώς από τους καταρράκτες, το πλάνο τραβάει όλο το σκηνικό με τα νερά να χύνονται στο ρέμα και τον κόσμο να κάνει μπάνιο μέσα στο ποτάμι και εγώ να έχω χεστεί από τη χαρά μου με το υλικό που έχω τραβήξει.
Βλέπω όμως τη μπαταρία και αρχίζει και μειώνεται επικίνδυνα, είναι ακριβώς λίγο πριν το σημείο που το drone αρχίζει και βγάζει ειδοποίηση ότι πρέπει να γυρίσει στο homepoint. Δεν πειράζει λέω, έχω τραβήξει ωραίο υλικό και θα φτιάξω ένα πολύ καλό βίντεο. Αρχίζω λοιπόν και το φέρνω σε εμένα έως ότου το προσγειώνω.
Εκείνη την ώρα, συνέβη κάτι το οποίο δε μπορούσα να το πιστέψω.
Δεν υπάρχει περίπτωση να συμβαίνει αυτό το πράγμα.
Αυτήν τη στιγμή.
Σε εμένα.
Δεν είχα πατήσει το REC.
Έχασα όλα τα πλάνα.
Επίσης, δεν είχα άλλη μπαταρία.
Επίσης, ανακάλυψα καινούργιους αγίους.
Δεν ήξερα ότι υπάρχουν τόσοι άγιοι.
Συνεχίζεται...
Το πλάνο ήταν να σταματήσω στη γέφυρα και να περπατήσω έως την εναέρια γέφυρα προς τη ροή του ποταμού, έτσι ώστε να πετάξω το drone διασχίζοντας το φαράγγι μέχρι το σημείο του καταρράκτη, αν αυτό ήταν εφικτό λόγω της σχετικής απειρίας μου στην πτήση με drone αφενός, αφετέρου δεν ξέρω πόσο καλό σήμα θα είχε το drone με το χειριστήριο μέσα στις καμπές του φαραγγιού.
Η ιδέα εγκαταλείφθηκε, διότι η εναέρια γέφυρα απαιτούσε να περπατήσω καμιά 250αριά μέτρα πάνω στην ποταμίσια κροκάλα με τις κορντούρες και τους σχεδόν 30 βαθμούς συν ότι θα έχανα χρόνο για όλη αυτή τη διαδικασία.
Τις βραδυνές ώρες τα προγνωστικά έδιναν καταιγίδες στη Λαμία και η ώρα ήδη πλησίαζε 1400 και είχα αρκετό δρόμο και στάσεις ακόμα, οπότε βρήκα ένα ωραίο σημείο στη διαδρομή το οποίο ήταν κοντά στους καταρράκτες. Δεν υπήρχε οπτική επαφή, αλλά ήταν ένα καλό σημείο για να σηκώσω το ηλεκτρονικό πουλί και να το κατεβάσω στους καταρράκτες.
Πράγματι, σηκώνω το πουλί, και αρχίζει η πτήση όπου σύντομα φαίνεται το φαράγγι από ψηλά, τα πλάνα ήδη είναι εντυπωσιακά και η καρδιά μου χτυπάει σε γοργούς ρυθμούς, αφενός για το τι βλέπω εκείνη τη στιγμή, αφετέρου μην κάνω καμιά μ@λακία και κοπανήσω το πουλί σε κάνα βράχο και σκάσει σε κάνα κεφάλι. Είχε κόσμο το φαράγγι.
Αφού λοιπόν το έχω κατεβάσει σε μια ανοιχτωσιά δίπλα ακριβώς από τους καταρράκτες, το πλάνο τραβάει όλο το σκηνικό με τα νερά να χύνονται στο ρέμα και τον κόσμο να κάνει μπάνιο μέσα στο ποτάμι και εγώ να έχω χεστεί από τη χαρά μου με το υλικό που έχω τραβήξει.
Βλέπω όμως τη μπαταρία και αρχίζει και μειώνεται επικίνδυνα, είναι ακριβώς λίγο πριν το σημείο που το drone αρχίζει και βγάζει ειδοποίηση ότι πρέπει να γυρίσει στο homepoint. Δεν πειράζει λέω, έχω τραβήξει ωραίο υλικό και θα φτιάξω ένα πολύ καλό βίντεο. Αρχίζω λοιπόν και το φέρνω σε εμένα έως ότου το προσγειώνω.
Εκείνη την ώρα, συνέβη κάτι το οποίο δε μπορούσα να το πιστέψω.
Δεν υπάρχει περίπτωση να συμβαίνει αυτό το πράγμα.
Αυτήν τη στιγμή.
Σε εμένα.
Δεν είχα πατήσει το REC.
Έχασα όλα τα πλάνα.
Επίσης, δεν είχα άλλη μπαταρία.
Επίσης, ανακάλυψα καινούργιους αγίους.
Δεν ήξερα ότι υπάρχουν τόσοι άγιοι.
Συνεχίζεται...
