Πρέπει επιτέλους να ολοκληρώσω αυτή την λιλιπούτεια παρουσίαση...
Κυριακή του Πάσχα, ταλαιπωρημένοι από την πολύωρη αναμονή στα κάγκελα του λιμανιού λιώσαμε στον ύπνο και ξυπνήσαμε....αργά και πεινασμένοι! όπως αντιλαμβάνεστε σουβλιστό αρνί ,κοκορέτσι και λοιπά βουκολικά προϊόντα δεν έπαιζαν στο αυτοσχέδιο Πασχαλινό τραπέζι...ούτε κάν κόκκινα αυγά! Ακονίσαμε τα πλαστικά μαχαιροπίρουνα μας και στρώσαμε το γιορτινό τραπέζι μας, το μενού...κονσέρβες. Φάβα , Ζαμπονάκι , γίγαντες....μούρλια λέμε, βάλαμε και το άιφον να παίζει μέταλ και κατασπαράξαμε την μεταλλαγμένη τροφή!
31 ώρες στο πλοίο...και ειδικά σε Αυτό το πλοίο , δεν περνάν εύκολα, πάνω , κάτω στα καταστρώματα μετρώντας αφρικανικούς που ροχάλιζαν στα πατώματα, κουβεντούλα με Φιλιππινέζους ναυτικούς (στα Ελληνικά παρακαλώ) έτσι με τα πολλά πάνε έλα φτάσαμε στο Σαλέρνο... Τυπικός έλεγχος από τις αρχές, ευτυχώς χωρίς καθυστέρηση και βουρ για τον Ιταλικό νότο. Είχαμε 12 ώρες στην διάθεσή μας για να βολτάρουμε στην γειτονική χώρα.
Πρώτος σταθμός η Ματέρα, μια πόλη με ιστορία 400.000 ετών...από την παλαιολιθική εποχή δηλαδή.
Πραγματικά η θέα της πόλης κόβει την ανάσα, η φήμη της ξακουστή σε όλο τον κόσμο, τα σπίτια-σπηλιές (sassi di Matera) χρονολογούνται από την προϊστορική περίοδο ενώ οι επιστήμονες πιστεύουν πως εκεί εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι άνθρωποι στην Ιταλία. Τα βασικότερα αξιοθέατα της Πόλης είναι οι εκκλησιές των San Pietro Caveoso, San Nicola del Greci , της Santa maria D'Idris και το μοναστήρι Madona delle Virtu.
Αξίζει σαφώς να περιπλανηθήτε στα πλακόστρωτα σοκάκια της πόλης αλλά και να θαυμάσετε την θέα της από μακρυά.
Από την Ματέρα συνεχίσαμε νοτιότερα προς τον Τάραντα (Taranto) , μια πόλη που στο παρελθόν αποτελούσε την μοναδική αποικία της Σπάρτης στην Μεγάλη Ελλάδα. Την ώρα που φθάσαμε δεν υπήρχε ψυχή , μάλλον το είχαν ρίξει στον ύπνο, αντικρίσαμε το κάστρο του Τάραντα και λίγο αργότερα μια...υπέροχη πίτσα με προσούτο και μοτσαρέλα, στην Ιταλία είμαστε να μην φάμε το εθνικό προϊόν;;;;
Η συνέχεια εξίσου συναρπαστική, ανηφορίσαμε εν μέσω επαρχιακού δικτύου προς το Αλμπερομπέλο, την χώρα των Τρούλων. Βασιζόμενοι στο ΤΖΙΠΙΕΣ και όχι στον χάρτη χαθήκαμε στους ελαιώνες του νότου και σε στενά δρομάκια , όπου κυριολεκτικά δεν υπήρχε ψυχή , με τα πολλά φθάσαμε στο Αλπερομπέλο όπου γίνονταν της ιερόδουλης το κιγκλίδωμα!
Χιλιάδες τουρίστες γυρνωβολούσαν στα καλντερίμια του υπέροχου χωριού αποθανατίζοντας στις ψηφιακές μηχανές τους τους τρούλους των σπιτιών.
Η αρχιτεκτονική του χωριού σου δίνει την αίσθηση πως βρίσκεσαι σε άλλη εποχή ή στα σκηνικά του άρχοντα των Δακτυλιδιών , έβλεπα τις πόρτες από τα σπιτάκια και νόμιζα πως θα βγει κάποιο χόμπιτ ή ο Γκάνταλφ...αν και με τόσο κόσμο μάλλον θα είχαν λουφάξει.
Η ιστορία των τρούλων ξεκινά στα μέσα του 15ου αιώνα. Ο βασιλιάς Stournaras di Napoli επέβαλε φορολογία σε κάθε νέο χωριό που κατασκευαζόταν και κατ' επέκταση σε κάθε νέο σπίτι. Ετσι οι φτωχοί αγρότες της περιοχής, προκειμένου να αποφύγουν τη φορολογία, δημιούργησαν πέτρινα, χαμηλά κτίρια χωρίς κονίαμα ώστε να είναι εύκολα κατεδαφίσιμα και να μη θεωρούνται κανονικά σπίτια αλλά «πρόχειρα» καταλύματα. έρχονταν οι εφοριακοί για έλεγχο...πάρτο κάτω το σπίτι! Πλέον αν και σε πολλά κατοικούν Ιταλοί , έχουν όλα ανακαινιστεί και το Αλμπερομπέλο αποτελεί τουριστική ατραξιόν του Νότου αλλά και μνημείο Παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco.
Η ώρα πέρασε είχαμε ακόμα 70 χλμ να γράψουμε στο κοντέρ μέχρι το Μπρίντεζι. Βρεθήκαμε στο ομώνυμο λιμάνι του Ιταλικού Νότου στις έξι το απόγευμα και επιβιβαστήκαμε στο βαπόρι κλείνοντας έτσι την περιήγησή μας στα ξένα... Βέβαια έμεναν άλλα 500+ χιλιόμετρα για Αθήνα μιας και είχαμε αποφασίσει να μην γυρίσουμε μέσω της Εθνικής Πατρών (Δρομάρα) αλλά αυτά τα χιλιόμετρα ....δεν μετράνε....είναι εγχώρια!
Για το τέλος μερικές πληροφορίες προς ναυτιλομένους.
Συνολικό κόστος ταξιδιού 1780,00€ συμπεριλαμβανομένου του σέρβις και των ελαστικών.
Το μεγαλύτερο κόστος είναι τα καράβια, 570,00€ για να ταξιδέψουμε με τα σαπιοκάραβα της Grimaldi. (1 άτομο σε καμπινα δίκλινη και η μοτο , στην Αδριατική αεροπορικού τύπου θέση).
τα ξενοδοχεία κόστιζαν από 10 έως 30 ευρώ το άτομο
η βενζίνη στην Τυνησία είναι φθηνή 0,70 λεπτά του ευρώ ενώ στην Ιταλία 1,85€.
διαδικαστικά.
Αναβάτης: Βίζα δεν χρειάζεται για Ευρωπαίους , σφραγίζετε το διαβατήριο κατά την άφιξη (λιμάνι ή αεροδρόμιο) . Προσοχή το διαβατήριο πρέπει να έχει ισχύ τουλάχιστον 6 μήνες.
Μοτοσικλέτα: Πράσινη καρτούλα και έφυγες....
Κάντε και μια ταξιδιώτική ασφάλιση , κοστίζει μόλις 18 ευρώ και είσαστε έτοιμοι!
όταν φθάσετε στο λιμάνι της Τύνιδας θα σας δώσουν να συμπληρώσετε δύο έντυπα, ένα για την μοτο και ένα για εσάς. Τα δίνεται στους αρμόδιους...και πάτε στην ευχή της Παναγίας...είναι τόσο απλό! Αν μιλάτε Γαλλικά τότε....ακόμα πιο εύκολα...βέβαια θα σας πλευρίσουν διάφοροι καλοθελητές...αλλά τώρα...μάθατε
Προσοχή τα κρατάτε μέχρι να βγείτε από την Χώρα!
Αυτά....λοιπόν από το μικρό μας οδοιπορικό στην Τυνησία.
περισσότερες πληροφορίες στον
Mototaxidioti εν καιρώ.
Σας ευχαριστώ!
