Ο κακοποιός ΠΑΝΤΑ είναι ένα βήμα μπροστά.
Νομίζουν όλοι,ειδικά οι εκ του ασφαλούς κριτές των μέσων μαζικής ε(ν-ξ)ημέρωσης ότι τα θύματα είναι καλοκουρδισμένα Ελβετικά ρολόγια χωρίς ψυχή-συναίσθημα και οι αντιδράσεις θα είναι με τεράστια ψυχραιμία κλπ κλπ.
Να έχεις το χνώτο του κακοποιού επάνω από το κεφάλι σου ή του παιδιού σου και να πεις:
Σας παρακαλώ κύριε κακοποιέ περάστε έξω από το σπίτι μου διότι ο νόμος μου δίνει το δικαίωμα με ίσα μέτρα να αντισταθώ στην επίθεσή σας η οποία είναι παρούσα.
Αν σας συλλάβω προβλέπεται ποινή Χ.
Τί κουβαλάτε μαζί σας να δω αν έχω ανάλογο αλλιώς περιμένετε να μου φέρουν...
Αυτή είναι μια πολύ σωστή τοποθέτηση όμως έχει και άλλη πλευρά το νόμισμα. Διαβάζω πολλούς "ψύχραιμους" οι οποίοι πιστεύουν ότι όταν έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με έναν κακοποιό θα είναι τόσο έτοιμοι με μια χράπα-χρούπα στο χέρι να ton σταματήσουν. Τους ενημερώνω ότι δε θα είναι -ή για να μην είμαι απόλυτος, λίγοι θα είναι- όσο και αν πιστεύουν όλοι ότι θα είναι. Σε αντίθεση με τον εισβολέα ο οποίος πιθανότατα έτσι και αλλιώς δεν έχει να χάσει και πολλά από τη ζωή του και ο οποίος που έτσι και αλλιώς κάνει εγκλήματα που έτσι και αλλιώς έχει ήδη διαπράξει και στο παρελθόν. Στο αντίκρισμα και μόνον ότι ο νοικοκύρης πάει να πιάσει ένα οποιασδήποτε μορφής όπλο.... τα πράγματα θα πάρουν άμεσα άλλη τροπή και αυτή δεν είναι πάντα της φυγής.
Η χρήση όπλων απέναντι σε ανθρώπους απαιτεί ειδική και μακροχρόνια εκπαίδευση η οποία μπορεί να λειτουργήσει πρακτικά ακόμη και σε καταστάσεις πανικού εκατέρωθεν (πανικός νοικοκύρη, πανικός εισβολέα). Χωρίς αυτήν την εκπαίδευση θα υπάρξουν πολλά λάθη με όχι καλά αποτελέσματα. Δεν ασχολούμαι καν με το νομικό κομμάτι.
Τα υπόλοιπα είναι βγαλμένα από καουμπόικες ταινίες...
Ίσως θα έχετε παρατηρήσει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι νοικοκυραίοι που έχουν αντιδράσει είναι άνθρωποι τρίτης ηλικίας. Υπάρχει λόγος που συμβαίνει αυτό.
Και άρα ποια είναι η σωστή αντίδραση; Δυστυχώς για έναν άνθρωπο μέσης ηλικίας, μέσης οικογενειακής κατάστασης δεν υπάρχει απάντηση.