barbadinos
Μέλος
Πολύ όμορφα Γιάννη κρίμα που δεν μπόρεσα...μήπως και πάω καμιά πιο κοντινή.
Οταν λές κοντινή?
Πολύ όμορφα Γιάννη κρίμα που δεν μπόρεσα...μήπως και πάω καμιά πιο κοντινή.
Οκ...αλλά 14.30 πρέπει νάμαι πίσω...να πάρουμε τηλέφωνο και @antsoar να ξεκουνηθεί;
Ναι τετοια κανει...!!!Τα φέρνει απ εξω απ εξω..Γραφεις ωραια Γιαννη......μου αρεσει που την "ειπες" στο Κων/νο που εγραψε δυο-τρεις σειρες...
Ξεκινας με το επικο...νυσταζω δυο λογια μεχρι να γινει ο καφες..(απο Γουατεμαλα ερχοταν..;; )....κ γραφεις σεντονι....χαχα..!!!
Οντως πανεμορφα τα μερη εκει..ορεξη κ χρονο να εχεις...να μην βαριεσαι ποτε..
Ο μαγαζατοραςστη Δημητσανα ειναι ο ψηλος GSακιας..;;;;
Το καστρο της Καρυταινας ειναι ολα τα λεφτα....κ το χωριο απο τα ωραιοτερα της περιοχης...
Λοιπον πιες τον καφε..κανε τη σημερινη βολτα...κ αυριο περιμενω νεο σεντονι...μιας κ δεν μπορω βολτες τελευταια...να εχω κατι να διαβαζω χαχα..!!!
Χαρά στο κουράγιο σου Κωνσταντίνε, εμένα με πήρε ο ύπνος στον καναπέ απροσδιόριστη ώρα μετά τις 11. Κάτσε να γράψω λίγα πράγματα μέχρι να φορτίσει το τηλέφωνο και να γίνει ο καφές μήπως και πάω καμιά πιο κοντινή.
Καλά που πήρα το XR όντως. Ψυχολογικά δηλαδή, πρακτικά και το 950 το ίδιο θα ήταν, αλλά η ψυχολογία παίζει μεγάλο ρόλο.
Εθνική. Το πιο βαρετό κομμάτι της μετακίνησης σε κάθε βόλτα. Cruise control. Το πιο ευλογημένο πράγμα στην εθνική οδό. Ο χρόνος μέχρι το Κοπανάκι πέρασε χωρίς καμία προσπάθεια, σημαντικό γιατί πρώτη βόλτα μετά ΕΠΤΑ μήνες (απροσδιόριστες οργισμένες κατάρες προς τους... άσυλους πολιτικούς και επιστήμονες) η οικονομία δυνάμεων μετράει πολλαπλά. Ο Κωνσταντίνος είναι άγνωστη ποσότητα, αλλά στην ΕΟ τον βλέπω ότι κρατάει ωραίο ρυθμό όταν προπορεύεται και όταν είναι πίσω, οπότε ξεφυσάω με ανακούφιση. Βάζουμε βενζίνη στο πρώτο "σημαιάκι" του GPS για την ημέρα.
"από που είστε παιδιά; που θα πάτε; α ωραία είναι, ναι κατεβαίνει το μηχανάκι άνετα ναι ΚΑΙ αυτό το μηχανάκι, με τι ασχολείσαι; δεν μου λες, με το εξοικονόμηση τι θα γίνει θα προλάβουμε ποτέ να μπούμε γιατί κλείνει πριν ανοίξει σχεδόν" εντάξει γέλασα και με το "περνάει" θυμούμενος το advON με τον πήγασο και με το εξοικονόμηση, όταν κάνεις άριστες δουλειές αυτό φαίνεται σε κάθε τομέα.
Αποφασίζουμε ότι πάμε και βλέπουμε. Το πρώτο απρόοπτο της ημέρας, ο garmin θέλει να μας χάσει μέσα στο Κοπανάκι, τελικά οι πινακίδες σώζουν και βγαίνουμε από το χωριό. Σπασμένη άσφαλτος, κουμπί road και τέλος τα προβλήματα. O Κωνσταντίνος κινείται ωραία και στον επαρχιακό "ούτε να βαριόμαστε ούτε να κινδυνεύουμε" όπως είπε γιατί όντως είχε επικίνδυνους τετράτροχους με πινακίδα Αττικής στο δρόμο. Από μοτοσικλέτες, 90% BMW και ένα TDM club με λίντερ και σκούπα BMW.
Καφεδάκι με θέα, οι γέροι συζητάνε το τι εμβόλιο θα κάνουν, τι έκαναν, παντού ίδια δυστυχώς, ευτυχώς είναι χαμογελαστοί και το διασκεδάζουν. Το χωριό έχει τρία αυτοκίνητα ξένους τουρίστες που πάνε Νέδα, οικογένειες. Πάμε και εμείς.
Φτάνουμε στο σημείο που τελειώνει η άσφαλτος. Καλό χώμα, το καλοκαίρι αν χιλιομυριοπατηθεί από αυτοκίνητα και ξεραθεί θα είναι γλιστερό αλλά τώρα είναι μιά χαρούλα με πέτρες που δείχνουν ότι κρατάνε. Μπαίνω χωρίς σκέψη, έχει λίγα νεροφαγώματα, έχει "καλή" κατηφόρα και τσιμεντωμένες τις φουρκέτες που είναι καλό αλλά και κακό γιατί χαλίκι στο τσιμέντο είναι λίγο κάπως, τέλος πάντων δεν "ανησύχησα" ιδιαίτερα πουθενά ή ίσως δεν άφησα περιθώρια στον εαυτό μου να σκεφτεί γιατί κοντοστάθηκα μόνο σε ένα σημείο, απλά κατέβηκα. Για αρκετές ώρες μετά σκεφτόμουν γιατί χωμάτινο μηχανάκι 160 κιλά με τακούνια δεν το εμπιστεύομαι ενώ στριτ μηχανάκι 240 κιλά το κατέβασα χαλαρός (αργά και στην μία και στην άλλη περίπτωση, τα ευκόλως εννοούμενα να μην τα λέω). Φτάνουμε στο γεφύρι, ξεπεζεύουμε, το google λέει 600 μέτρα. Φτάσαμε ΟΚ, κρίμα που δεν είχα πάρει μαγό τελικά, ήταν μαγικά. Το κακό ήταν η ανάβαση μετά. Τελευταία φορά που ένιωσα τόσο άσχημα ήταν σε τεστ κοπώσεως, δεκτό ότι δεν βοηθάει η κορντούρα και η μπότα αλλά και πάλι, καμπανάκι για αερόβια. Λες να μπορούμε να περάσουμε πάνω από το γεφυράκι και να βγούμε από την άλλη μεριά; Τελικά γίνεται, αλλά γυρίσαμε από το σιγουράκι που κατεβήκαμε. Την επόμενη φορά, ίσως με το ΚΤΜ.
Τα χωριά έχουν πανέμορφα "κλικ" τα οποία έγιναν νοερά. Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό σε ημερήσια, δεν "χωράει" ο χρόνος. Σπίτια πέτρινα, πόρτες, μπαλκόνια, πλατάνια, πλατείες, βρύσες, μνημεία. Η συννεφιά χαρίζει εξαιρετικό φως, βαθιά πράσινα, σημεία που ο ήλιος τρυπάει τα σύννεφα και βλέπεις καθαρές ακτίνες να φωτίζουν χωριά, χαράδρες, τα ίδια τα σύννεφα έχουν ωραία σχήματα, έχω μαγευτεί και βλέπω ότι και ο Κωνσταντίνος χαζεύει γύρω του συχνά.
Στον Ναό η φύλακας ευγενέστατη μας εξηγεί αρκετά πράγματα, μας αφήνει να χαζέψουμε μετά με την ησυχία μας, έχει υλικό για δεύτερη επίσκεψη για να δούμε δυό ακόμα ναούς, όχι τους ναούς δηλαδή γιατί σώζεται μόνο το δάπεδο, την θέα. Να πάμε με παπούτσια και πιο κανονικά ρούχα γιατί έχει περπάτημα πάλι.
Φαγητό που; Το χάνι είναι στις δύο ώρες, θυμάμαι ότι ο Βασίλης και ο Θανάσης από Κόρινθο μας έχουν πει για έναν φίλο; γνωστό; με μαγαζί στην Δημητσάνα και παίρνω τηλέφωνο τον Θανάση για ίνφος, μου λέει τα καθέκαστα εκεί, μου λέει και ποιό είναι το μαγαζί, το φαγητό όντως καλό, εισπνοή μπάμιες και κόκκορα μάνιακ-αλανιάρη με μακαρόνια, το λουκάνικο αγριογούρουνο ήταν τρελό χιτ. Κουβεντούλα για μηχανάκια με τον ιδιοκτήτη, καφέ απέναντι και... Πως γυρνάμε; Έχει πάει 6μιση. Αστειεύεται ο Κωνσταντίνος για το αν προλάβουμε το απαγορευτικό, κοιτάμε χρόνους, θα το προλάβουμε μεν, δεν θα ευχαριστηθούμε διαδρομή όπως πρέπει δε. Εδώ να πω ότι έχουμε κάνει την ΑΠΟΛΥΤΗ βλακεία και οι δύο μας, βλέποντας πρόβλεψη θερμοκρασίας αποφασίσαμε ότι το "ζακέτα να πάρεις" είναι απλά αστείο, θυμηθήκαμε ότι η μάνα δεν αστειεύεται όταν έγραψε 16 βαθμούς το πρωί και 14 το βράδι και ήταν δυό πενφεδάκηδες με κοντομάνικο. Τουλάχιστον γλιτώσαμε την βροχή γιατί φάγαμε λίγες σταγόνες μόνο, λέω έχει πλάκα να μας περιμένει στο γύρνα, έπρεπε να πω έξι νούμερα και να βρούμε οπαπ στην Δημητσάνα. Να πάμε στο κάστρο Δημητσάνας και Καρύταινας μιά άλλη μέρα. Επίσης καλά που δεν πήγαμε για χάνι γιατί θα τρώγαμε υπό βροχή.
Η επιστροφή λοιπόν με ζεστά γκριπάκια (γιατί δεν είχα βάλει ποτέ...) με βροχή από Καρκαλού και μετά στον κλασικό 111 για Τρίπολη αλλά βλέπαμε καθαρό ουρανό μπροστά μας οπότε ξέραμε ότι θα κρατήσει λίγο. Η ψυχολογία που λέγαμε, από τότε που έπεσα και μετά δεν οδηγώ βροχή εκτός αν "πρέπει" και χτες βάρεσαν όλοι οι συναγερμοί του πλανήτη στον εγκέφαλο ταυτόχρονα ενώ η λογική έλεγε ότι πάω ΑΡΓΑ και ότι δεν γλιστράει. Τέλος πάντων μικρό το κακό, να 'μαστε καλά, θα κάνουμε πολλά χρόνια να οδηγήσουμε χειμώνα (απροσδιόριστες κατάρες ξανά) αν επικρατήσει η μα... επιστήμη θέλω να πω που δέρνει τους υπεύθυνους/ανεύθυνους. Οι μυρωδιές της βροχής και τώρα και πιο νωρίς διασκεδάζουν τον φόβο του βρεγμένου, το παιχνίδι του φωτός του ήλιου που πέφτει από τις τρύπες στα σύννεφα συνεχίζει να μας μαγεύει και λέω ότι αν ήταν μιά κανονική ηλιόλουστη βόλτα θα είχε την μισή ευχαρίστηση στις αισθήσεις μας.
Βενζίνη, μιά τελευταία ματιά στο πορτοκαλοροζ (χωρίς γκλίτερ) του ουρανού με τον ήλιο στα σύννεφα και ΕΟ για πίσω. Κίνηση πολύ χαλαρή όπως όλη την ημέρα, διαδικαστικό κομμάτι αλλά τι είπαμε, Cruise Control και φέτα. Θα πρέπει να βρω μιά ενδιάμεση της μαμά και της Givi/κεφάλι βασίλισσας άλιεν ζελατίνα για να γίνει το μηχανάκι ακόμα πιο αξιόμαχο στον ανοιχτό δρόμο.
Συνοπτικά: Μέρη που δεν είχα ξαναδεί. δρόμοι που δεν είχα ξαναπατήσει, ένα μικρό χάσιμο, υγρό στοιχείο, καλό φαγητό, καλή παρέα οδηγικά και στο κουβεντολόι (Κωνσταντίνε έχω γίνει χρυσόψαρο, την συζήτηση για το κράνος την κάναμε ακριβώς ίδια δύο φορές, το κατάλαβα μετά, ευχαριστώ για την υπομονή). Επίσης κατάλαβα ότι έχω γίνει σαν τον ναυαγό, το μούσι αρέσει στα κορίτσια μου αλλά με το κράνος γίνεται λολ.
Και.... όπως είπαμε και με τον Κωνσταντίνο, καλύτερα που δεν πήρα το 950 χτες, θα οδηγούσα σφιγμένος όλη την ημέρα και η σέλα του σίγουρα δεν είναι φιλόξενη σαν του XR. Έχουμε χρόνο
κυριε βενζινά αν διαβάζετε αυτές τις γραμμες να έχετε υπόψη σας ότι ο κύριος amyroukai είναι ειδικός κοβιδιολόγος...για θέματα εξοικονομώ θα ρωτάτε εμένα που και μπήκα στην πλατφόρμα και εγκρίθηκε η αίτησή μου.Χαρά στο κουράγιο σου Κωνσταντίνε, εμένα με πήρε ο ύπνος στον καναπέ απροσδιόριστη ώρα μετά τις 11. Κάτσε να γράψω λίγα πράγματα μέχρι να φορτίσει το τηλέφωνο και να γίνει ο καφές μήπως και πάω καμιά πιο κοντινή.
Καλά που πήρα το XR όντως. Ψυχολογικά δηλαδή, πρακτικά και το 950 το ίδιο θα ήταν, αλλά η ψυχολογία παίζει μεγάλο ρόλο.
Εθνική. Το πιο βαρετό κομμάτι της μετακίνησης σε κάθε βόλτα. Cruise control. Το πιο ευλογημένο πράγμα στην εθνική οδό. Ο χρόνος μέχρι το Κοπανάκι πέρασε χωρίς καμία προσπάθεια, σημαντικό γιατί πρώτη βόλτα μετά ΕΠΤΑ μήνες (απροσδιόριστες οργισμένες κατάρες προς τους... άσυλους πολιτικούς και επιστήμονες) η οικονομία δυνάμεων μετράει πολλαπλά. Ο Κωνσταντίνος είναι άγνωστη ποσότητα, αλλά στην ΕΟ τον βλέπω ότι κρατάει ωραίο ρυθμό όταν προπορεύεται και όταν είναι πίσω, οπότε ξεφυσάω με ανακούφιση. Βάζουμε βενζίνη στο πρώτο "σημαιάκι" του GPS για την ημέρα.
"από που είστε παιδιά; που θα πάτε; α ωραία είναι, ναι κατεβαίνει το μηχανάκι άνετα ναι ΚΑΙ αυτό το μηχανάκι, με τι ασχολείσαι; δεν μου λες, με το εξοικονόμηση τι θα γίνει θα προλάβουμε ποτέ να μπούμε γιατί κλείνει πριν ανοίξει σχεδόν" εντάξει γέλασα και με το "περνάει" θυμούμενος το advON με τον πήγασο και με το εξοικονόμηση, όταν κάνεις άριστες δουλειές αυτό φαίνεται σε κάθε τομέα.
Αποφασίζουμε ότι πάμε και βλέπουμε. Το πρώτο απρόοπτο της ημέρας, ο garmin θέλει να μας χάσει μέσα στο Κοπανάκι, τελικά οι πινακίδες σώζουν και βγαίνουμε από το χωριό. Σπασμένη άσφαλτος, κουμπί road και τέλος τα προβλήματα. O Κωνσταντίνος κινείται ωραία και στον επαρχιακό "ούτε να βαριόμαστε ούτε να κινδυνεύουμε" όπως είπε γιατί όντως είχε επικίνδυνους τετράτροχους με πινακίδα Αττικής στο δρόμο. Από μοτοσικλέτες, 90% BMW και ένα TDM club με λίντερ και σκούπα BMW.
Καφεδάκι με θέα, οι γέροι συζητάνε το τι εμβόλιο θα κάνουν, τι έκαναν, παντού ίδια δυστυχώς, ευτυχώς είναι χαμογελαστοί και το διασκεδάζουν. Το χωριό έχει τρία αυτοκίνητα ξένους τουρίστες που πάνε Νέδα, οικογένειες. Πάμε και εμείς.
Φτάνουμε στο σημείο που τελειώνει η άσφαλτος. Καλό χώμα, το καλοκαίρι αν χιλιομυριοπατηθεί από αυτοκίνητα και ξεραθεί θα είναι γλιστερό αλλά τώρα είναι μιά χαρούλα με πέτρες που δείχνουν ότι κρατάνε. Μπαίνω χωρίς σκέψη, έχει λίγα νεροφαγώματα, έχει "καλή" κατηφόρα και τσιμεντωμένες τις φουρκέτες που είναι καλό αλλά και κακό γιατί χαλίκι στο τσιμέντο είναι λίγο κάπως, τέλος πάντων δεν "ανησύχησα" ιδιαίτερα πουθενά ή ίσως δεν άφησα περιθώρια στον εαυτό μου να σκεφτεί γιατί κοντοστάθηκα μόνο σε ένα σημείο, απλά κατέβηκα. Για αρκετές ώρες μετά σκεφτόμουν γιατί χωμάτινο μηχανάκι 160 κιλά με τακούνια δεν το εμπιστεύομαι ενώ στριτ μηχανάκι 240 κιλά το κατέβασα χαλαρός (αργά και στην μία και στην άλλη περίπτωση, τα ευκόλως εννοούμενα να μην τα λέω). Φτάνουμε στο γεφύρι, ξεπεζεύουμε, το google λέει 600 μέτρα. Φτάσαμε ΟΚ, κρίμα που δεν είχα πάρει μαγό τελικά, ήταν μαγικά. Το κακό ήταν η ανάβαση μετά. Τελευταία φορά που ένιωσα τόσο άσχημα ήταν σε τεστ κοπώσεως, δεκτό ότι δεν βοηθάει η κορντούρα και η μπότα αλλά και πάλι, καμπανάκι για αερόβια. Λες να μπορούμε να περάσουμε πάνω από το γεφυράκι και να βγούμε από την άλλη μεριά; Τελικά γίνεται, αλλά γυρίσαμε από το σιγουράκι που κατεβήκαμε. Την επόμενη φορά, ίσως με το ΚΤΜ.
Τα χωριά έχουν πανέμορφα "κλικ" τα οποία έγιναν νοερά. Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό σε ημερήσια, δεν "χωράει" ο χρόνος. Σπίτια πέτρινα, πόρτες, μπαλκόνια, πλατάνια, πλατείες, βρύσες, μνημεία. Η συννεφιά χαρίζει εξαιρετικό φως, βαθιά πράσινα, σημεία που ο ήλιος τρυπάει τα σύννεφα και βλέπεις καθαρές ακτίνες να φωτίζουν χωριά, χαράδρες, τα ίδια τα σύννεφα έχουν ωραία σχήματα, έχω μαγευτεί και βλέπω ότι και ο Κωνσταντίνος χαζεύει γύρω του συχνά.
Στον Ναό η φύλακας ευγενέστατη μας εξηγεί αρκετά πράγματα, μας αφήνει να χαζέψουμε μετά με την ησυχία μας, έχει υλικό για δεύτερη επίσκεψη για να δούμε δυό ακόμα ναούς, όχι τους ναούς δηλαδή γιατί σώζεται μόνο το δάπεδο, την θέα. Να πάμε με παπούτσια και πιο κανονικά ρούχα γιατί έχει περπάτημα πάλι.
Φαγητό που; Το χάνι είναι στις δύο ώρες, θυμάμαι ότι ο Βασίλης και ο Θανάσης από Κόρινθο μας έχουν πει για έναν φίλο; γνωστό; με μαγαζί στην Δημητσάνα και παίρνω τηλέφωνο τον Θανάση για ίνφος, μου λέει τα καθέκαστα εκεί, μου λέει και ποιό είναι το μαγαζί, το φαγητό όντως καλό, εισπνοή μπάμιες και κόκκορα μάνιακ-αλανιάρη με μακαρόνια, το λουκάνικο αγριογούρουνο ήταν τρελό χιτ. Κουβεντούλα για μηχανάκια με τον ιδιοκτήτη, καφέ απέναντι και... Πως γυρνάμε; Έχει πάει 6μιση. Αστειεύεται ο Κωνσταντίνος για το αν προλάβουμε το απαγορευτικό, κοιτάμε χρόνους, θα το προλάβουμε μεν, δεν θα ευχαριστηθούμε διαδρομή όπως πρέπει δε. Εδώ να πω ότι έχουμε κάνει την ΑΠΟΛΥΤΗ βλακεία και οι δύο μας, βλέποντας πρόβλεψη θερμοκρασίας αποφασίσαμε ότι το "ζακέτα να πάρεις" είναι απλά αστείο, θυμηθήκαμε ότι η μάνα δεν αστειεύεται όταν έγραψε 16 βαθμούς το πρωί και 14 το βράδι και ήταν δυό πενφεδάκηδες με κοντομάνικο. Τουλάχιστον γλιτώσαμε την βροχή γιατί φάγαμε λίγες σταγόνες μόνο, λέω έχει πλάκα να μας περιμένει στο γύρνα, έπρεπε να πω έξι νούμερα και να βρούμε οπαπ στην Δημητσάνα. Να πάμε στο κάστρο Δημητσάνας και Καρύταινας μιά άλλη μέρα. Επίσης καλά που δεν πήγαμε για χάνι γιατί θα τρώγαμε υπό βροχή.
Η επιστροφή λοιπόν με ζεστά γκριπάκια (γιατί δεν είχα βάλει ποτέ...) με βροχή από Καρκαλού και μετά στον κλασικό 111 για Τρίπολη αλλά βλέπαμε καθαρό ουρανό μπροστά μας οπότε ξέραμε ότι θα κρατήσει λίγο. Η ψυχολογία που λέγαμε, από τότε που έπεσα και μετά δεν οδηγώ βροχή εκτός αν "πρέπει" και χτες βάρεσαν όλοι οι συναγερμοί του πλανήτη στον εγκέφαλο ταυτόχρονα ενώ η λογική έλεγε ότι πάω ΑΡΓΑ και ότι δεν γλιστράει. Τέλος πάντων μικρό το κακό, να 'μαστε καλά, θα κάνουμε πολλά χρόνια να οδηγήσουμε χειμώνα (απροσδιόριστες κατάρες ξανά) αν επικρατήσει η μα... επιστήμη θέλω να πω που δέρνει τους υπεύθυνους/ανεύθυνους. Οι μυρωδιές της βροχής και τώρα και πιο νωρίς διασκεδάζουν τον φόβο του βρεγμένου, το παιχνίδι του φωτός του ήλιου που πέφτει από τις τρύπες στα σύννεφα συνεχίζει να μας μαγεύει και λέω ότι αν ήταν μιά κανονική ηλιόλουστη βόλτα θα είχε την μισή ευχαρίστηση στις αισθήσεις μας.
Βενζίνη, μιά τελευταία ματιά στο πορτοκαλοροζ (χωρίς γκλίτερ) του ουρανού με τον ήλιο στα σύννεφα και ΕΟ για πίσω. Κίνηση πολύ χαλαρή όπως όλη την ημέρα, διαδικαστικό κομμάτι αλλά τι είπαμε, Cruise Control και φέτα. Θα πρέπει να βρω μιά ενδιάμεση της μαμά και της Givi/κεφάλι βασίλισσας άλιεν ζελατίνα για να γίνει το μηχανάκι ακόμα πιο αξιόμαχο στον ανοιχτό δρόμο.
Συνοπτικά: Μέρη που δεν είχα ξαναδεί. δρόμοι που δεν είχα ξαναπατήσει, ένα μικρό χάσιμο, υγρό στοιχείο, καλό φαγητό, καλή παρέα οδηγικά και στο κουβεντολόι (Κωνσταντίνε έχω γίνει χρυσόψαρο, την συζήτηση για το κράνος την κάναμε ακριβώς ίδια δύο φορές, το κατάλαβα μετά, ευχαριστώ για την υπομονή). Επίσης κατάλαβα ότι έχω γίνει σαν τον ναυαγό, το μούσι αρέσει στα κορίτσια μου αλλά με το κράνος γίνεται λολ.
Και.... όπως είπαμε και με τον Κωνσταντίνο, καλύτερα που δεν πήρα το 950 χτες, θα οδηγούσα σφιγμένος όλη την ημέρα και η σέλα του σίγουρα δεν είναι φιλόξενη σαν του XR. Έχουμε χρόνο
Κατσε κατσε, θα σε κανονισει τωρα....!Ξεκινησα να διαβασω το σεντονι σου περιμενοντας με λαχταρα να γραψεις για Γουρνοπουλα στο Κοπανακι....
Δεν ειδα τιποτα , καμια αναφορα....μαλλον το προσπερασες.....
Δεν διαβασα αλλο και #thank_you_NEXt
Εσυ δεν εισαι με τα αλλα "παιδακια"...στις λασπες κ τα χωματα..;;;;Ξεκινησα να διαβασω το σεντονι σου περιμενοντας με λαχταρα να γραψεις για Γουρνοπουλα στο Κοπανακι....
Δεν ειδα τιποτα , καμια αναφορα....μαλλον το προσπερασες.....
Δεν διαβασα αλλο και #thank_you_NEXt
Ο σκληρός είναι πανταχού παρώνΕσυ δεν εισαι με τα αλλα "παιδακια"...στις λασπες κ τα χωματα..;;;;
Κλασικός Πε εν φε δάκιας...Σπασμένη άσφαλτος, κουμπί road και τέλος τα προβλήματα.
Ειναι γνωστό ότι οι πε εν φε δάκηδες έχουν τα λεφτά...Το TDM club εμαθε για τη βόλτα του amyroukai και έψαχναν να σας βρουν...Από μοτοσικλέτες, 90% BMW και ένα TDM club με λίντερ και σκούπα BMW.
Αυτό είναι αλήθεια ότι έχεις αρκετό χρόνο να διαλέξεις το GS που σου ταιριάζει.Και.... όπως είπαμε και με τον Κωνσταντίνο, καλύτερα που δεν πήρα το 950 χτες, θα οδηγούσα σφιγμένος όλη την ημέρα και η σέλα του σίγουρα δεν είναι φιλόξενη σαν του XR. Έχουμε χρόνο
Είχα βρει το τέλειο GS. 1200 τρίχρωμο 17άρι, τριβάλιτσο αλουμινίου, κάγκελα, GPS, τάνκμπαγκ, φουλ έξτρα και κάτι παραπάνω από την επίσημη λίστα αξεσουάρ, 13000 ευρώ στην πόρτα μου έτοιμο για χρήση, νομίζω κάπου 25000 χιλιόμετρα ενός ιδιοκτήτη.Αυτό είναι αλήθεια ότι έχεις αρκετό χρόνο να διαλέξεις το GS που σου ταιριάζει.
Κάτσε... είσαι μικρός ακόμα.Είχα βρει το τέλειο GS. 1200 τρίχρωμο 17άρι, τριβάλιτσο αλουμινίου, κάγκελα, GPS, τάνκμπαγκ, φουλ έξτρα και κάτι παραπάνω από την επίσημη λίστα αξεσουάρ, 13000 ευρώ στην πόρτα μου έτοιμο για χρήση, νομίζω κάπου 25000 χιλιόμετρα ενός ιδιοκτήτη.
Τελικά φαίνεται πως δεν θέλω GS.
Νομίζω το GS και η Πε εν φε γενικότερα σε θέλουν...Είχα βρει το τέλειο GS. 1200 τρίχρωμο 17άρι, τριβάλιτσο αλουμινίου, κάγκελα, GPS, τάνκμπαγκ, φουλ έξτρα και κάτι παραπάνω από την επίσημη λίστα αξεσουάρ, 13000 ευρώ στην πόρτα μου έτοιμο για χρήση, νομίζω κάπου 25000 χιλιόμετρα ενός ιδιοκτήτη.
Τελικά φαίνεται πως δεν θέλω GS.
Nαι ενώ εμείς σκάβουμε... Κακώς δεν ήρθες!Το σκεφτομουν μιας και τελευταια στιγμη εψαχνα για παρεα, αλλα διστασα και σωστα γτ ειμαι αρκετα πιο αργος για τα γουστα σας...ωραια βολτα κανατε ρε μαγκες....θα βρεθουμε καποια στιγμη...