Όπως τα έφερε ο Μέρφις πήγα χτες.
Το έγραψα και αλλού, εγώ σε 8 ώρες δεν παίζει. Δεν είμαι πολύ μακριά όμως, θέλω να πω αν το κάνω σωστά θεωρητικά αψίδα προλαβαίνω.
Τώρα θα μου πεις τι κόλλημα έφαγες πάλι ρε τύπε; Βασικά έπρεπε να κάνω τα χιλιόμετρα και αυτό ταίριαζε σε νούμερο. Ήθελα να πάω βόλτα και είχα έτοιμο χάρτη. Επίσης ήθελα να δω "τι χάσαμε" και αν θα ήμουν εντός "επιτρεπτού ωραρίου". Δεν ήθελα να φάω μιά ημέρα στον καναπέ πάλι.
Το πρωί άργησα να φύγω γιατί παρακοιμήθηκα, πράγμα το οποίο συμβαίνει σπάνια πια (και δεν παραπονιέμαι όταν συμβαίνει). Περίμενα ότι θα βρω κίνηση, τελικά ήταν χαλαρά στο δρόμο. Χαλαρά για τους περισσότερους, πχ για τον τιντιεμά που έβρισκε διασκεδαστικό να έρχεται με +30, να περνάει δίπλα μου, να φρενάρει και να μένει πίσω μου για να περάσει με τον ίδιο τρόπο ξανά (το έκανε από τα Μέγαρα ως και τα πρώτα διόδια στην ΕΟ Τριπόλεως) δεν ήταν ένα χαλαρό πρωί, η ξανθιά πίσω δεν ξέρω αν θα του κάνει σπέσιαλ περιποίηση γιατί πέρασε το πενφέ είδες τι μηχανάρα έχουμε και τι οδηγάρα είσαι αντράκλα μου.
Δύο ώρες μετά την εκκίνηση (χαλαρά είπαμε), φτάνω στον Άγιο Ανδρέα, έχοντας βάλει βενζίνη σε ένα χωριό πιο πριν. Υπάρχει μιά σκέψη τώρα, να κλέψω λίγο την διαδρομή γιατί τα μπρος πίσω έχουν νόημα, δεν έχουν. Μου περνάει γιατί είναι νωρίς ακόμα και σε τελική είπαμε να δούμε αν βγαίνει, όχι αν βγαίνει κάτι σαν αυτό που κάναμε. Ανεβαίνω Πρεστό χαλαρά,
συζητάμε με τους λόκαλς οι οποίοι στην αρχή με κοιτούσαν σε φάση "τι στο καλό ήρθες να κάνεις εδώ σήμερα" ή κάπως έτσι. Μηχανάκια στο δρόμο μου μέχρι στιγμής ένα GS.
Περιφερειακός Καστάνιτσας αυτή τη φορά και όχι από μέσα όπως την πρώτη που το κάναμε. Φτάνω στην αμαρτωλή διασταύρωση που μας έστειλε κύκλο και χαζεύω το GPS. Πάω σωστά δεξιά σήμερα. Σε μιά διασταύρωση πιο κάτω το GPS λέει ευθεία, η ταμπέλα λέει δεξιά. Να του κάνω τη χάρη; Διστακτικά ναι, ο δρόμος είναι καλυμμένος με ελατοβελόνες κίτρινες και έχει δύο καθαρές ροδιές μόνο. Φτάνω σε ένα πλάτωμα που μάλλον είναι πάρκινγκ για καταφύγιο και "βιντεοσκοπείται για την ασφάλεια σας", είναι ένας κυριούλης ημίγυμνος που τεντώνεται και από εκεί που θέλει να πάω το GPS ξεκινάει χώμα με νεροφαγώματα. Η προοπτική να πέσω με το XR και μετά να με σκοτώσει ο χωριατοDexter είναι ορατή και λέω δεν πάει στο καλό, γύρνα πίσω (ή έστω τηλεφώνα, αν έχει σήμα). Στην διασταύρωση βάζω το ίχνος να είναι ορατό με κόκκινο, οπότε να βλέπω πότε με στέλνει αλλού η πλοήγηση και πόσο "γλιτώνω" αν γλιτώνω. Ο χωματόδρομος, αν έβγαινε, θα με γλίτωνε λίγο απόσταση, όχι χρόνο. Νομίζω κάπου εδώ πέτυχα ένα 9Χ0 και ένα Vstrom.
Με τα πολλά, φτάνω Άγιο Πέτρο. Η διαδρομή που πήραμε λάθος τότε ήταν απείρως πιο απολαυστική οδηγικά με ανοιχτά πατημένα κομμάτια. Η σωστή είναι σφιχτή, πιο σπασμένη, αλλά πιο πράσινη και πιο σύντομη. Στον Άγιο Πέτρο βλέπω μετά λύπης ότι ο Σπάρτακος έχει κλείσει και ότι (καλό για το χωριό, κακό για εμένα) είναι φάση πλατεία Αθήνας από κόσμο, οπότε δεν πίνω καφέ εδώ. Περνάω την διασταύρωση για Έλατο/Ωριά (ξανά) και γυρίζω πίσω να πάω από τον σωστό τον δρόμο και όχι από χώμα. Σε κάποιο από αυτά τα χωριά έχει μιά μικρή πλατεία με ηρώο και είναι μιά παρέα που χαιρετάει. Λέω καλή φάση, να πιώ καφέ να πούμε και καμιά κουβέντα και να δω πως συνεχίζω. Σβήνω μηχανή και ακούω: "ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΙ ΣΟΥ ΛΕΩ, ΌΠΩΣ ΠΆΝΕ ΑΥΤΆ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΑΖΕΥΟΥΝ ΤΟΣΗ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΑΥΤΗ ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΑΝ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΙ" δεν μπορώ να καταλάβω ποιό μηχανάκι ακουγόταν να μπουμπουνάει στο βουνό και έδωσε τροφή για τέτοια συζήτηση στην παρέα ή πόσο Κάρεν είναι ο τύπος ζήλεια-ψώρα γιατί το δικό μου είναι πολύ διακριτικό και ήσυχο αλλά είναι προφανές ότι καφέ με ζεν βουνού δεν θα έπινα εδώ. Φτάνω στον Καράτουλα και βλέπω πινακίδα για Πρόδρομο οπότε είμαι σίγουρα στο σωστό δρόμο.
Στην διασταύρωση για Πρόδρομο ξέρω ότι δεν θα πάω στο μοναστήρι (γιατί ο δρόμος είναι χάλια) αλλά έχει καλό photo-op σε μιά φουρκέτα με πλάτανο και νερό. Δηλαδή είχε γιατί τέσσερα Hellhounds φυλάνε τον δρόμο και δεν υπάρχει κανείς λόγος να τα βάλεις με τους υπηρέτες του οξαποδώ που απαγορεύουν στον πιστό να προσκυνήσει. Εναλλακτικά ο συνονόματος δεν ήθελε τον άπιστο ξανά στο μοναστήρι του, διαλέγεις και παίρνεις πάντως αναστροφή και αντίο, χαρήκαμε #νοτ. Για λόγους που δεν καταλαβαίνω η διαδρομή μου φαίνεται πολύ πιο σύντομη (θυμήθηκα και το σημείο στον ελαιώνα που μάλλον εκεί πετύχαμε τον Χρήστο με το GS με τον οποίο γνωριστήκαμε επίσημα στην βόλτα του aldebaran πιο μετά) και την ανάποδη πινακίδα για Τρίπολη, Άγιος Γεώργιος και πρώτο σκέλος τέλος σε καλό χρόνο.
Συνέχεια πάλι από σωστό δρόμο. Βλέπω τον σταθμό στο Παρθένι ίδιο κτίριο με το δικό μας των Αφιδνών αλλά κόκκινο ντεκόρ, λέω να βγάλω φωτό, τελικά βρίσκω το κουκλίστικο καφέ και δεν έβγαλα το μηχανάκι γιατί είχε και λόκαλς με ύφος ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΜΠΛΕΞΕΙ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΖΕΣΤΗ ΝΤΥΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ" και κάτι μλκς Αθηναίους όλοι με μερτσεντέ, συν το ότι να περνάς πάνω από τις ράγες με το ασφάλτινο λάστιχο έχει πλάκα, δεν έχει, άλλη φορά θα καβαλήσω το μικρό ανηφοράκι χώμα απέναντι, το καφέ αξίζει για μεζεδάκι και λίγο αλκοόλ. Έρχεται ο φούρναρης με το βανάκι, λέω τι ωραία, κουλούρι, τα παιδάκια των μερτσενταίων τα πήραν όλα όμως. Έχει ψωμί που φαίνεται καλό αλλά δεν έχω βαλίτσα μαζί, οπότε δεν πειράζει, θα βρω άλλο χωριό πιο κάτω. Γλυκάκι, καφέ, κομπλιμάν από την γιαγιά που με κάνει μικρότερο, ένα μπουκάλι νερό.
Αυτή την φορά χωρίς χώμα για την εκκλησία στο Πέλαγος και φτάνω στο σημείο που αποχαιρετήσαμε τους συνοδοιπόρους πριν το Αρτεμίσιο. Αυτή τη φορά ο καιρός δεν έχει σχέση με τότε, λιακάδα. Στάση στην Αγία Φωτεινή για φωτό. Λίγο στενάχωρο το θέαμα, αν και εντυπωσιακό το πάντρεμα. Φωτό στο Αρτεμίσιο, χαιρέτησα από μακριά το μπαλκόνι που μας προστάτεψε γιατί είχε αυτοκίνητο στο σπίτι και μην έχουμε τίποτα δράματα μεσημεριάτικο "γιατί βγανς φωτογραφία".
Πριν το Λεβίδι πετυχαίνω απορριματοφόρο, λέω να περάσω μετά βλέπω στρίβει "στο πουθενά" γιατί ο δρόμος και το GPS με στέλνουν... Ρε συ έχει ωραία κοπάνα από εκεί που πήγε, γυρίζω και ακολουθώ. Φτάνοντας στην κλασική διασταύρωση στην κάτω μεριά της πλατείας οι μυρΟΥδιές από γουρνοπούλα είναι απλά κόλαση, βλέπω και έναν Ιταλό να τρώει παντόφλα από την γυναίκα δίπλα στο περίπτερο. Φεύγω αλλά ξέρω ότι θα με τρώει όλη την ημέρα, οπότε γυρίζω πίσω. You guys OK? Χαμογελάνε, οπότε δεν του φώναζε, είναι απλά Ιταλοί με έντονη σωματική έκφραση στην συζήτηση. Είναι καλά, οδηγούν δικύλινδρο πενφέ, απλά αράζουν, πάμε για το καμεροχώρι της Βλαχέρνας με τα βενζινάδικα... που είναι κλειστά λόγω μεσημεριού.
Σκέψη: Μου φτάνει για Καλάβρυτα; ΟΡΙΑΚΑ ναι. Άι, τράβα και βλέπουμε. Εκεί στην Χωτούσα και την Λίμνη νομίζω ότι έχει κάτι τύμβους με αρχαία, δεν είμαι και σίγουρος αλλά δεν έχω και διάθεση να περπατήσω να δω με 38 βαθμούς. Φτάνω Γκούρα, έχει κόσμο, κάτι έχει γίνει που δεν με νοιάζει τι και έχουν φέρει περιπολικό, περνάω δίπλα του πριν του εξηγήσουν γιατί είναι εκεί και φεύγω γιατί το ζεν του βουνού έχει χαλάσει στο χωριό σήμερα. Η Εβροστίνα είναι το τελευταίο γνωστό ορόσημο. Βενζίνη έχουμε;
Στάση. GPS. Έχει βενζινάδικο στην παραλία, δοκιμασμένη Shell στα Μαύρα Λιθάρια. Πόσο απέχουν τα Καλάβρυτα; Φτάνω ΟΡΙΑΚΑ με ατμούς μάλλον. Να πάω μία να γεμίσω να τελειώνουμε; Κερδίζει η βλακεία εννοείται, τι περιπέτεια είναι αλλιώς. Παράκαμψη κάπου 15 χιλιόμετρα μαξιμουμ, μην φανταστείς τώρα. Αν πρόσεχα λίγο παραπάνω τις γραμμές στο GPS θα το είχα λύσει το θέμα πιο νωρίς από τα Ροζενά, αλλά είχα ανέβει Αιγές και βαρέθηκα να γυρίσω. Τελικά στους Αμπελόκηπους έριξα λευκή πετσέτα και πήγα ΣΤΟ ΙΔΙΟ βενζινάδικο χάνοντας 45-50 λεπτά και νιώθοντας ότι το κάρμα είναι τεράστια μπιτσάρα στην τοποθεσία δήμος Αιγείρας. Το καλό με το να πηγαίνεις αργά για να μην μείνεις είναι ότι μπορείς να χαζέψεις το τοπίο. Να ας πούμε πόσες εκκλησίες χωμένες σε κάθε πιθανό και απίθανο σημείο. Πόσες ασυντήρητες βρύσες δεν δροσίζουν τον περαστικό ταξιδιώτη. Κόσμος κάνει μπάνιο στις πηγές του ποταμού Κριού, τον οποίο περνάμε στην ΝΕΟ Πατρών. Πήγα και στο εκκλησάκι στον βράχο "το θαύμα" που λέει, τελικά είναι τουριστική παγίδα συν το ότι το έχουν κλείσει λόγω κατολισθήσεων.
Μετά τον ανεφοδιασμό έγινε πόλεμος στο δρόμο όπως φαντάζεσαι, δεν θα ευχαριστιέμαι το τοπίο γιατί γυρνάει η σκέψη ότι θα σπρώχνω στο πουθενά ή γιατί πάω σαν κανίβαλος (για τα δικά μου δεδομένα που είναι αργά για τους άλλους). Το "παρθένο" κομμάτι τελείωσε στην Βαλιμή και εδώ θα μπορούσα να τελειώσω την βόλτα γιατί το άλλο είναι γνωστό (συνήθως το κάνουμε ανάποδα από Καλάβρυτα προς Ακράτα). Αλλά ποιός λέει όχι στην ανάβαση για το χιονοδρομικό -κανείς- και βενζίνη έχουμε και λάστιχα έχουμε και ο δρόμος είναι αποδεκτής ποιότητας και κέφια έχουμε. Τελικά αν δεν είχα βάλει βενζίνη θα είχα μείνει στο χιονοδρομικό, άσε που θα έκανα μιά ώρα να φτάσω στο ρελαντί. Πανικός πρέπει να έγινε στο γλέντι στην Περιστέρα (ή Περιστερά, οι πινακίδες και οι χάρτες την λένε και με τα δύο όπως άλλα χωριά, γκουχ, Τίμο) γιατί το χωριό είναι λευκό από τις χαρτοπετσέτες που έριξαν στο κέφι.
Τέλος καλό όλα καλά, ωραίο ηλιοβασίλεμα στο μνημείο των Καλαβρύτων, δεν το πιάνει καλά το κινητό νομίζω (δεν έχω δει ακόμα). Παρεάκι από Αθήνα είναι στο πουθενά με διπλές μάσκες τα κορίτσια στα 30 τους απλή και Ν95 και σέλφι με μάσκα πρώτη φορά βλέπω, τα λεβεντοπαλίκαρα των 60+ ετών είναι ελεΦθεροι και ωραίοι -καλέτιγκόμενοιείστεσεις. Θέλουν να ανεβάσουν αυτοκίνητα στο μνημείο για να στήσουν σκηνικά για γύρισμα. Αν επιβιώσουν από τον κόβιντ, αν δεν πάθουν καρδιά ανεβαίνοντας τα σκαλιά.
Τερματισμός και επιστροφή... Να δοκιμάσω να πάω από την μίρλα και επιμονή του GPS αντί από τον γνωστό δρόμο, γιατί όχι. Εννοείται ότι δεν είναι πιο γρήγορος, με πιάνει νύχτα στο βουνό, δοκιμή στα φώτα δεν ήθελα, την έχω. ΠΟΛΥ καλύτερα από πριν, 100% ανεπαρκή για τέτοιο μηχανάκι, πόσο τεμπέληδες είναι οι εξελικτές της πενφέ και πόσο άχρηστοι οι μηχανολόγοι που δεν πήγαν ΠΟΤΕ σε έναν τέτοιο επαρχιακό να τους φύγει η κάλτσα από το σανδάλι νύχτα και να κάτσουν σοβαρά στο σχεδιαστήριο; Με τις στοκ λάμπες θα γυρνούσα ως το ξημέρωμα (που λέει ο λόγος) ή θα έβρισκα δωμάτιο στο βουνό. Κινήθηκα σε αξιοπρεπή ρυθμό, αλλά όχι με την ασφάλεια που θα ήθελα.
Το Αίγιο σφύζει από ζωή το βράδυ, πανικός. Στο τέλος της πόλης έχει αγκυροβολημένα δύο επιβατικά καράβια, το ένα μου φαίνεται ότι είναι ναυπηγικής σχολής Τσοχατζό και γέρνει κάμποσο.
Ανεφοδιασμός, φωτό, τέλος.
Είναι λίγες οι στιγμές που θα ήθελα παρέα σε αυτή την βόλτα γιατί το άγχος του αν περνάει καλά ο άλλος σε σαδιστικές συνθήκες είναι υπαρκτό. Λογικά δεύτερο άτομο θα με γλίτωνε από τις βλακείες του ανεφοδιασμού (δεν ξέρω αν έχει και άλλους βλαμμένους το φλόρουμ) και θα με έβαζε σε κάποια από τις ευωδιαστές ταβέρνες χωρίς αντίρρηση από μεριάς μου. Δεν έχω πρόβλημα να φάω μόνος μου, με παρέα είναι σίγουρα καλύτερα.
Η δεύτερη φορά ήταν πολύ πιο απολαυστική από την πρώτη. Ίσως το ότι δεν είχε κίνηση στο δρόμο (από άλλα μηχανάκια και ελάχιστα αυτοκίνητα), ίσως η έλλειψη στρες για πλοήγηση και τερματισμό, οι συνθήκες ήταν εξίσου ιδιαίτερες γιατί την πρώτη είχε βροχή αλλά τώρα είχε πολλή ζέστη... Αυτή την φορά χάρηκα το κομμάτι μετά το Αρτεμίσιο περισσότερο γιατί ήταν στεγνό. Ακόμα και η ανοησία μου με την βενζίνη δεν με ενόχλησε, δεν με ενόχλησε η ζέστη, δεν με ενόχλησε το ότι δεν έφαγα... Πιθανώς το ότι "προπονήθηκα" σε βόλτες να βοήθησε, το οδοιπορικό ήταν αρχή σεζόν μετά από δύο χρόνια απραξίας πρακτικά. XR κολασμένο μηχανάκι, από τις 9 το πρωί ως τα μεσάνυχτα στο δρόμο και δεν είπα "αμάν να κατέβω" ποτέ. Δοκίμασα νέα γάντα της Five που πήρα για χώμα, δεν είναι όσο ανθεκτικά είναι τα Astars μου (λογικό/αναμενόμενο) αλλά σίγουρα πιο άνετα. Μάλλον θα αλλάξω εταιρία και στο χειμερινό.
Να ευχαριστήσω και πάλι για τον χάρτη, του χρόνου καλά να είμαστε, πιο υποψιασμένοι
φωτό πιο μετά.
Όπως και σε κάθε βόλτα, θλίβομαι με το πόσα λεφτά πέφτουν στους οίκους του Κυρίου και πόσο λίγα σε υποδομές για τα χωριά. Ντροπή σε όλους, αυτούς που τα ξοδεύουν και αυτούς που το δέχονται δήθεν από σεβασμό στο Θείο.