- Μέσα στις τρεις καλύτερες βόλτες που έχω κάνει ποτέ, και η πρώτη χωμάτινη που δεν με απασχόλησε το "αν περνάει".
- Το SWΜ μπορεί να φτάσει και λίγο πιο μακριά... δύσκολα, αλλά μπορεί. Επίσης φορτώνεται, χωρίς ανάγκη για κάγκελα και σχάρες και αυτό πολύ το χάρηκα! Το σύστημα της Givi δεν μου γέμισε το μάτι στην αρχή, φοβόμουν ότι τα πράγματα ή θα σκορπίσουν ή θα πάρουν φωτιά απ' τις εξατμίσεις. Προς έκπληξη μου τίποτα από τα δυο δεν συνέβη, ούτε καν στην επιστροφή που η χωμάτινη έγινε με όλα τα μπαγκάζια επάνω. Το Σάββατο που η διαδρομή ήταν κυκλική είχα μαζί μου μόνο λίγα εργαλεία και τα αδιάβροχα.
- Η βροχή με εντουράδικο κράνος πονάει πολύ! Ίσως ένα buff να σώνει την κατάσταση.
- Ο δρόμος μπροστά απ' το ξενοδοχείο ήταν κανονική έκθεση μοτοσυκλέτας όπου την κυριαρχία είχαν τα T700 με δεύτερα τα KTM 790/890/990. Μου είπαν ότι υπήρχε μέχρι και δεύτερο SWM ένα rs500 αλλά δεν το πέτυχα πουθενά γμτ. Με τον
GeorgeKor περάσαμε ένα απόγευμα με καφέ στο χέρι να χαζεύουμε ότι adventure καστομιές, αυτοκόλλητα και αξεσουάρ μπορείς να φανταστείς.
- Οι διαδρομές της πρώτης ημέρας ήταν απλά μαγικές! Και η δεύτερη μέρα είχε όμορφα τοπία αλλά η πρώτη ήταν σε άλλο επίπεδο. Έχω εικόνες και μυρωδιές από βρεγμένο δάσος που θα μείνουν για πολύ καιρό στο μυαλό μου.
- Ο Χελιώτης είναι μια κατηγορία από μόνος του. Δεν έχει καμιά σχέση με ότι κάνουν οι άλλοι που είναι πιο "επαγγελματική δραστηριότητα" πιο corporate. Αυτός είναι κάτι τελείως ιδιαίτερο και όταν σταματήσει να το κάνει δεν θα τον αντικαταστήσει κανείς.
- Είχα μια ανησυχία με το Slime γιατί είχα διαβάσει ότι μπορεί να επηρεάσει την ζυγοστάθμιση των τροχών. Τίποτα τέτοιο δεν συνέβη και το RS300 πήγαινε ακάθεκτο όπως πάντα χωρίς κουνήματα κραδασμούς κλπ στα 90 ως 110 που ταξίδευε στην άσφαλτο. Τώρα αν δούλεψε, είναι κάτι που δεν το μαθαίνεις ποτέ μέχρι να αποτύχει ή να αλλάξεις λάστιχα όπου θα μπορείς να εξετάσεις τις σαμπρέλες. Στα ψώνια που έκανα είχα βρει και ένα μίνι φαστ για λάστιχα ποδηλάτου. Το είχα μαζί γιατί ήταν μικρό και δεν έπιανε χώρο ως έξτρα ασφάλεια.
- Από εξοπλισμό τα δύο μακράν πιο χρήσιμα πράγματα ήταν οι ωτοασπίδες και το ποδηλατικό εσώρουχο. Βασικά χωρίς αυτά η βόλτα δεν έβγαινε καν! Επόμενο ήταν ένα λεπτό αντιανεμικό τρεξίματος που ήταν τόσο μικρό σε όγκο που χώραγε στην θήκη του μικρού υδροδοχείου που έχω στην πλάτη και το φορούσα όταν έπιανε κρύο μέσα απ' το μπουφάν ή σε στάσεις. Τα πράγματα που είχα πάρει μαζί αλλά δεν χρησιμοποίησα ποτέ ήταν τα ισοθερμικά και η επένδυση του μπουφάν, και ευτυχώς γιατί θα είχα λιώσει. Είχα βέβαια ένα ακόμα μυστικό backup για περίπτωση σοβαρού κρύου. Έχω βρει από καιρό κάτι θερμικά αυτοκόλλητα. Τα ανοίγεις απ' την συσκευασία και με μια χημική αντίδραση ανεβάζουν κάπου 60c για καμιά ώρα. Δεν τα έχω δοκιμάσει στο βουνό, είχα ανοίξει ένα κάποτε έτσι από περιέργεια αν δουλεύει. Είχα μερικά τέτοια στις τσέπες μου για ώρα ανάγκης.
- Η Garmin συνουσιάστηκε και το ορειβατικό eTrex που έχω αρνούνταν πεισματικά να δεχθεί οποιοδήποτε νέο αρχείο. Την βραδιά πριν την αναχώρηση έμεινα ξύπνιος μέχρι τις 1:30 μπροστά στο laptop προσπαθώντας μάταια να το κάνω να δουλέψει. Ούτε τα παιδιά της οργάνωσης κατάφεραν τίποτα το πρωί της εκκίνησης. Τώρα πρέπει να βρω που έχει σέρβις η Garmin στην Αθήνα μπας και το συνεφέρουν.
- Κάτι που παρατήρησα και νομίζω το έχει αναφέρει αρκετές φορές ο
kordix , Σε αυτές τις βόλτες επικρατεί πολύ πάθος και αδρεναλίνη, και ενώ δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα ως προς την συμπεριφορά στο χώμα, είδα πολλές απρόσεκτες εξόδους από τα χωμάτινα κομμάτια στην άσφαλτο. Ή σε διασταυρώσεις σε χωριά. Έπιασα και τον εαυτό μου να παρασύρεται κάποιες φορές. Ευτυχώς απ' όσο ξέρω όλοι γύρισαν πίσω ασφαλείς.
- Τα δυο μεγαλύτερα κεφάλαια φυσικά σε κάτι τέτοιο είναι η οδήγηση και οι άνθρωποι. Όλη μου η εμπειρία έως τώρα ήταν δυο βόλτες με το SWM και ότι είχα προλάβει να κάνω πριν 10 χρόνια στο λίγο διάστημα που κράτησα το 990. Πρώτη φορά απόλαυσα έτσι την οδήγηση στο χώμα χωρίς το άγχος του από που θα περάσουμε. Ειδικά την πρώτη μέρα που μου ταίριαξαν οι διαδρομές βρέθηκα σε κάποια σημεία να κυνηγάω ρυθμό και να το απολαμβάνω στο τέρμα, φυσικά για τα δικά μου μέτρα. Το SWM είχε άφθονο γκάζι παντού και κοπανήθηκε ανελέητα στις φυτευτές πέτρες και τις κροκάλες χωρίς να καταλάβει τίποτα. Αν αποδειχτεί και μακροχρόνια αξιόπιστο θα είναι μια από τις καλύτερες αγορές που έχω κάνει πότε. Το ότι το έχω αγαπήσει είναι ήδη δεδομένο!
Όσο για τον κόσμο, χάρηκα πάρα πολύ που nickname απέκτησαν πρόσωπο και κανονικό χαμόγελο, αλλά και για κόσμο που γνώρισα εκτός φόρουμ. Μια ωραία γιορτή που όλοι μοιράζονταν το ίδιο πάθος. Όπως έγραψα και αλλού, μου θύμησε έντονα 36ωρο αλλά χωρίς το άγχος του να αποδείξεις κάποιο ηρωικό επίτευγμα. Στον δρόμο, εκεί που σταματούσες για μια φωτογραφία και έμενες μόνος, περίμενες λίγο στην ησυχία και εμφανίζονταν ένα άλλο γκρούπ για να ακολουθήσεις. Να ευχαριστήσω εδώ τα παιδιά από τα Χανιά που με φιλοξένησαν στην παρέα τους την πρώτη μέρα. Βγάλαμε όλη την διαδρομή μαζί και ευχαριστήθηκα ωραία κουβέντα και άρωμα Κρήτης που τόσο μου έχει λείψει.
Ελπίζω να σας μετέφερα λίγο το κλίμα του τριημέρου, τα λέμε στα βουνά!
