Joy of Road
Μέλος
.
Θυμάμαι τον εαυτό μου μέσα από το κράνος να προφέρει μονάχα δύο λέξεις, αντικρίζοντας αυτό το θέαμα. “ Εντάξει, εντυπωσιακό … ” Και να μένω με το στόμα ανοιχτό.
Κάποια στιγμή κάναμε μια στάση στο ιδανικότερο σημείο του δρόμου, εκεί που χώριζαν τα δυο μεγάλα βράχια με το καφέ-κόκκινο χρώμα, με τη βλάστηση στην ιδανικότερη απόχρωση του πράσινου και το ποτάμι σε μια απόχρωση μπλε-πετρόλ να συμπληρώνει το καμβά ζωγραφικής. Ρε που είναι κρυμμένος ο Bob Ross;;;
Έχοντας οδηγήσει οι 3 από τους 4 της παρέας αρκετά περάσματα στις Άλπεις, στην άκρη του μυαλού μας πάντα είχαμε την νοτιοδυτική μεριά της Ευρώπης και δη τα Πυρηναία. Βέβαια όταν ξεκινήσαμε τα ταξίδια μας στο εξωτερικό, αρκετά χρόνια πίσω, φαινόταν λίγο ακατόρθωτο το εγχείρημα ενός τέτοιου ταξιδιού όσον αφορά δύο πράγματα, χρήματα και χρόνο.
Η αρχική ιδέα για φέτος, αν θα γινόταν πράξη, ήταν για ένα μεγάλο ταξίδι προς τα δυτικά, συνδυάζοντας ότι καλύτερο από οδηγικής άποψης και θέας μπορούσε να χωρέσει στις μέρες που θα είχαμε διαθέσιμες. Όπως έχω πει και σε προηγούμενο ταξιδιωτικό, αυτοσκοπός των ταξιδιών μας δεν είναι τόσο οι πασίγνωστες πόλεις με αξιοθέατα, για εμάς “ κονσέρβες ”, για άλλους “ κουκίδες ". Όχι ότι σε τέτοια μέρη δεν πηγαίνουμε, αλλά το ενδιαφέρον μας το μονοπωλούν οι όμορφες γραμμές που ενώνουν αυτές τις κουκίδες.
Οπότε προσδεθείτε γιατί μόλις ξεκίνησε το…
Κάπου σε κάποιο ταξιδιωτικό έχω διαβάσει το εξής ρητό: Ένα ταξίδι το ζεις 3 φορές. 1ον κατά την προετοιμασία του, 2ον κατά την πραγματοποίηση του και 3ον όταν το αναπολείς ( βλέποντας φωτογραφίες και βίντεο ). Όσον αφορά εμένα, η προετοιμασία του ταξιδιού είναι το καλύτερό μου. Είναι σχεδόν το μισό ταξίδι. Διαβάζοντας εμπειρίες άλλων ταξιδιωτών παίρνεις ιδέες και αποφεύγεις κακοτοπιές. Μαθαίνεις πράγματα για τα μέρη που θα επισκεφθείς, που μπορεί να μην τα μάθαινες ποτέ. Επίσης προλαμβάνεις καταστάσεις π.χ. αξιοθέατα που τις μέρες που θα τα επισκεφθείς να είναι κλειστά. Ή μπορεί να σταθείς τυχερός τις μέρες του ταξιδιού π.χ. μια τοπική γιορτή ή αξιοθέατα με δωρεάν είσοδο οπότε γλιτώνεις έξοδα.
Όπως κάθε φορά που πραγματοποιούμε ένα ταξίδι στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια, η προετοιμασία του όλου εγχειρήματος ξεκινάει νωρίς-νωρίς, μιας και τα ταξίδια τα κάνουμε αρχές Σεπτέμβρη οπότε έχουμε άπλετο χρόνο για συλλογή πληροφοριών.
Είχα ξεκινήσει δειλά-δειλά από αρχές Μάρτη να ετοιμάζομαι, αφού για όλους μας ήταν μια άγνωστη περιοχή. Έψαξα μέρη που θα επισκεπτόμασταν, συνδύασα διαδρομές, ώστε από κει που θα περνούσαμε να έχουμε όσο το δυνατόν καλύτερη εικόνα, οδηγώντας παράλληλα μέσα από όμορφους δρόμους. Στο συγκεκριμένο ταξίδι όλοι βοήθησαν κατά την προετοιμασία. Άλλος έψαξε ξενοδοχεία, άλλος διαδρομές, άλλος αξιοθέατα πόλεων.
Πληροφορίες για τις διαδρομές και τα περάσματα που θα οδηγούσαμε, τις άντλησα διαβάζοντας τα λίγα ταξιδιωτικά που υπάρχουν σε ελληνικά forum, αφού όσοι έχουν πάει και έχουν γράψει ταξιδιωτικά είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Μιλάμε πάντα για διαδρομές στα Πυρηναία και όχι για ντόλτσε βίτα στη Βαρκελώνη.
Από το ADVRide είναι ο Socrates και ο Ioannis Panagiotidis και από άλλα forum, άλλα 2-3 με κορυφαίο το ταξιδιωτικό του 2009 από το Moto.gr “ H ερωτική ζωή της σαρδέλας του Ατλαντικού ”. Πληροφορίες επίσης από το Best Biking Roads και από το Νο 1 site-οδηγό μου τα τελευταία χρόνια, το Dangerous Roads. Μια σημαντική βοήθεια για τα περάσματα στα Πυρηναία, ήρθε από έναν από τους συνταξιδιώτες μου, στέλνοντάς μου το παρακάτω βιντεάκι από το κανάλι Motorcycle Diaries στο Youtube: www.youtube.com/watch?v=A0nVcbAGgCs
Έγινε το τελικό ξεσκαρτάρισμα όσον αφορά τις διαδρομές, τις πόλεις ή τις περιοχές που θα μέναμε και εκεί άρχισα να δίνω βάση, ψάχνοντας το κάτι παραπάνω. Αρχές Ιουνίου έστειλα σε όλους το Roadbook του ταξιδιού, με διορία έως αρχές Αυγούστου αφού το διαβάσουν, να κάνουν κάποιες αλλαγές αν ήθελαν. Μέσα Αυγούστου συμφωνήσαμε όλοι στα πάντα ( διαδρομές, διαμονές, ημερομηνίες ), αγοράσαμε τα εισιτήρια στις 20 Αυγούστου και απλά περιμέναμε να περάσουν οι μέρες έως τις 5 Σεπτέμβρη που θα ξεκινούσε το ταξίδι.
Οι κλασσικές οδηγίες προς ναυτιλλομένους…
ΕΓΓΡΑΦΑ
Ταυτότητα με λατινικούς χαρακτήρες και να είναι σε καλή κατάσταση.
Δίπλωμα: Το χάρτινο χρώματος ΡΟΖ είχαμε (δεν μας ζητήθηκε ποτέ).
Άδεια μοτοσυκλέτας: μας ζητήθηκε μόνο στα check in πριν αναχωρήσουν τα πλοία. Αααα!!! και σε ένα μπλόκο στην Ισπανία.
Διεθνής ασφάλεια (πράσινη κάρτα): Βγαίνει αυθημερόν από την ασφαλιστική εταιρία της μοτοσυκλέτας.
Οδική βοήθεια: Αν είσαι σε χώρα της Ε.Ε. ισχύει ότι και στην Ελλάδα. Καλύτερα όμως επικοινωνία με την ασφαλιστική σου.
Ευρωπαϊκή κάρτα ασφάλισης: Βγαίνει με αίτηση στον ασφαλιστικό φορέα του καθενός.
Καλό θα ήταν να υπάρχουν όλα και σε φωτοτυπίες σε άλλη μεριά για να μη χαθούν.
Τηλέφωνα πρεσβειών της Ελλάδος σε όλες τις χώρες.
Πανευρωπαϊκός αριθμός άμεσης βοήθειας: 112
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ - ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ
5 έως και 21 Σεπτεμβρίου 2023.
ΧΩΡΕΣ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΨΑΜΕ:
Ιταλία - Γαλλία - Ισπανία - Ανδόρα - Μονακό.
ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΠΛΟΙΟΥ ΜΕΤ’ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ( τιμή χαμηλής περιόδου ):
Επιβάτης 124€ - 20% έκπτωση ( λόγω 3ων ατόμων και πάνω ) = 99€
Μοτοσυκλέτα 56€
Επίναυλος καυσίμου 64€ ( νταβατζιλίκι!!! )
Σύνολο: 219€
ΒΕΝΖΙΝΗ:
Τιμές: https://gr.globalpetrolprices.com/gasol ... es/Europe/.
ΙΤΑΛΙΑ: ~ 2€ (09/2023).
ΓΑΛΛΙΑ: ~ 2€ (09/2023).
ΙΣΠΑΝΙΑ: ~ 1,85€ (09/2023).
ΑΝΔΟΡΑ: ~ 1,55€ (09/2023).
ΜΟΝΑΚΟ: ~ 2,10€ (09/2023). Σιγά μη βάζαμε στο Μονακό βενζίνη!!!
Τα παρακάτω ισχύουν λίγο-πολύ σε όσες χώρες ταξιδέψαμε.
Φώτα: Υποχρεωτικά όλο το 24ωρο.
Όρια ταχύτητας: 130 σε αυτοκινητόδρομους, 90 – 70 χιλ. σε επαρχιακούς και 50 – 30 χιλ. σε κατοικημένες περιοχές.
Προτεραιότητες: Σε κόμβους, προτεραιότητα έχουν αυτοί που κινούνται μέσα στον κόμβο.
Διαβάσεις: Σταματάμε οπωσδήποτε.
Επιτρεπόμενο αλκοόλ: Σε όλες τις χώρες σχεδόν το όριο είναι 0,5.
Ραντάρ & μπλόκα: Μπλόκα δύσκολα θα βρείτε γιατί η τεχνολογία έχει προχωρήσει. Γιατί εκεί που άλλοτε υπήρχαν μπλόκα, τώρα υπάρχει ο Μεγάλος Αδελφός, κοινώς κάμερες. Σε μεγάλους επαρχιακούς στη Γαλλία που κινηθήκαμε, υπάρχουν αρκετά ραντάρ με κάμερες ανάμεσα σε δύο σημεία και τσεκάρουν λογικά τη μέση ωριαία ταχύτητα. Μπορεί να είναι και μούφα η δουλειά, για να μην τρέχουν οι οδηγοί. Βέβαια σε μερικά σημεία βρήκαμε γάλλους μοτοσυκλετιστές που πήγαιναν αφρενάριστοι. Στην Ισπανία σε ένα μπλόκο που μας σταμάτησαν, απλά τσέκαραν αν οι μηχανές και εμείς " απασχολούσαμε ". Σε εισόδους μικρών πόλεων και χωριών που έχουν φωτεινή ένδειξη χιλιομέτρων, κόβουμε ταχύτητα γιατί μπορεί να υπάρχει κάμερα και να μας έρθει η λυπητερή στο σπίτι αργότερα. Σε ένα πάσσο στην Ιταλία, το οποίο περνούσε από ένα χωριό, είχαν βάλει 6 κάμερες!!! Τέλος σε ιστορικές πόλεις υπάρχουν και οι απαγορεύσεις σε ιστορικά κέντρα σε συγκεκριμένες ώρες της ημέρας ( βλέπε ZTL ).
ΔΙΟΔΙΑ
Τιμές: Motorway tolls and vignettes in Europe - Tolls.eu
Ιταλία: Πατάς κουμπί, παίρνεις χαρτί και πληρώνεις στην έξοδο του αυτοκινητόδρομου.
Γαλλία: Αλλού μετωπικοί σταθμοί διοδίων όπως στην Ελλάδα, αλλού όπως στην Ιταλία
Ισπανία: Δεν μπήκαμε σε Autopista ( κλειστός αυτοκινητόδρομος με διόδια ), οπότε δεν ξέρω.
Σε όλες τις χώρες στα διόδια έπαιρναν και κάρτες.
Έλεγχος συνόρων: Στα σύνορα της Ανδόρας μόνο ένας τυπικός έλεγχος ταυτοτήτων.
Επικοινωνία: Εντός Ε.Ε. δωρεάν τα πάντα, εκτός Ε.Ε. Ανδόρα και Μονακό, “ τσεκούρι ”, ευρώ και MB.
Τιμές ξενοδοχείων: Booking
Πρόγνωση καιρού: windy
Χάρτες –GPS: το ρόλο του πλοηγού φέτος τον μοιραστήκαμε οι 3 από τους 4. Είχαμε στη διάθεσή μας και Sygic και Google maps. Μιλάω πάντα για εφαρμογή στο κινητό και όχι συσκευή GPS. Σε δυο-τρία σημεία ο Google μας κρέμασε. Δεν νοείται χάρτης με online ενημέρωση και να σε βγάζει σε αδιέξοδο. Ή να σε στέλνει σε δρόμο που απαγορεύεται. Οπότε δαγκωτό Sygic.
Μετρητά-Κάρτες: Όλες οι χώρες έχουν νόμισμα το Ευρώ ( Ανδόρα και Μονακό το έχουν υιοθετήσει). Υπάρχουν αρκετά ATM για ανάληψη χρημάτων ( στην Ισπανία με χρεωστική της Εθνικής, η προμήθεια ήταν 3€ για όλο το ποσό ( λογικό ποσό, όχι 1 εκατομμύριο € !!! ) ). Οπουδήποτε σε καταστήματα, καφέ και εστιατόρια έχουν POS.
Ασφάλεια: Πρώτη μας προτεραιότητα να βρίσκουμε ξενοδοχείο με ασφαλές parking για να κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια. Σε στάση για καφέ ή βόλτα σε μια πόλη, παρκάρουμε τις μοτοσυκλέτες σε κεντρικά σημεία που να τις βλέπει αρκετός κόσμος. Ένας συναγερμός ή μια απλή κλειδωνιά δισκόφρενου με συναγερμό αρκεί. Καλή κλειδωνιά ποδηλάτου για τα κράνη. Αν είστε από τους τύπους που φοβούνται και τη σκιά τους, μη πάτε πουθενά γιατί δε θα περάσετε καλά και θα χαλάσετε την παρέα. Δεν αφήνουμε εκτεθειμένα πράγματα πάνω στη μηχανή. Αν δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς ή τα “καμουφλάρουμε” καλά ώστε να είναι δύσκολο να βάλει κάποιος χέρι. Το καλύτερο απ’ όλα είναι να βρούμε ένα πληρωτέο parking και να τα αφήσουμε εκεί μαζί με κράνη και τα ρέστα, έχοντας το κεφάλι μας ήσυχο και μη κουβαλώντας όλα τα πράγματα μαζί μας. Από θέμα ελέγχου τώρα αν είστε φρόνιμοι, οι περισσότεροι αστυνομικοί δεν θα σας ενοχλήσουν. Εγώ όταν ψάχνω απεγνωσμένα parking σε μεγάλη πόλη και δε βρίσκω, απευθύνομαι σε αστυνομικούς και ρωτάω που μπορώ να αφήσω τη μηχανή, έστω και παράνομα για λίγη ώρα.
Ανεφοδιασμός: οι χάρτες που είχα φτιάξει είχαν ενδιάμεση στάση ανά σχεδόν 200χλμ σε βενζινάδικα για ξεκούραση και ανεφοδιασμό. Το 70% των βενζινάδικων είναι εντελώς self service, μόνο αντλίες, χωρίς κανένα υπάλληλο, όλες δέχονταν κάρτες και ελάχιστες δέχονταν και χαρτονομίσματα. Σε βενζινάδικο στη Γαλλία που έβαλα βενζίνη με την χρεωστική της Εθνικής, μου κρατήθηκε ένα ποσό 100€, σε μια εβδομάδα πήραν το αντίτιμο της βενζίνης 30€ και τα υπόλοιπα χρήματα μου επιστράφηκαν μετά από 15 μέρες από την ημερομηνία συναλλαγής ( Εθνική Rules!!! ). Όσοι είχαν πιστωτική κάρτα δεν τους κρατούσε τίποτα.
Αλλά η βενζίνη άλλο πράγμα. Καθαρή, διαυγής σαν νερό, να τη πιείς στο ποτήρι. Και από τη μάνικα όταν έβαζες, έβγαινε πράμα και όχι “ αέρας ” ( γκούχου-γκούχου ). Στα περισσότερα βενζινάδικα στη Γαλλία υπήρχαν τριών ειδών βενζίνες. Η SP 98αρα, η SP 95αρα και η καινούρια μόδα που οσονούπω θα έρθει και προς τα δω, η SP 95 Ε10 με 10% βιοαιθανόλη. 100σταρα ακόμα να βρω στα ταξίδια μου!!!
Και για το τέλος δυο συμβουλές:
Νο1: για να περνάς καλά όπου πηγαίνεις σε ξένο τόπο, πρέπει να περνάς ¨απαρατήρητος¨. Μην προκαλείς κανέναν γιατί ο ¨απέναντι¨ που μάλλον βρίσκεται στη χώρα του δεν ξέρεις ποιος είναι και τι ρόλο βαράει. Μπορεί να βρεθείς μπλεγμένος από το πουθενά.
Νο2: αν δεν είναι ανάγκη να καλύψετε χλμ, μην πάτε από αυτοκινητόδρομους. Πάρτε τους επαρχιακούς δρόμους και η καταπληκτική τους ομορφιά θα σας ανταμείψει.
Αλλά πριν ξεκινήσουμε το ταξίδι μας, ας γνωριστούμε:
Tasos με BMW 750 GS
KRS με Ducati Multistrada 1000 DS
Panos & Giorgia με KTM 1290 Super Adventure
Και ο γράφων αυτές τις γραμμές Joy of Road με Ducati Multistrada 620
" Χαλάρωσε, πιες καφέ και άσε μας να ξυπνήσουμε σαν άνθρωποι ".
Αφού κατέφθασε στο σπίτι μου, κανονίσαμε γύρω στις 12:00 η ώρα, να πάμε όλοι να κάνουμε check in. Είχαμε σκεφτεί να πάμε νωρίς για check in στο λιμάνι, να γυρίσουμε σπίτια μας να φορτώσουμε πράγματα στις μηχανές και γύρω στις 14:00 να μπαίναμε κατευθείαν στο καράβι, φοβούμενοι τον καιρό, ο οποίος δε μας τα έλεγε καλά. Ώρα αναχώρησης είχαμε στις 14:30 και υπήρχε περίπτωση για 1 χιλιόμετρο απόσταση να χρειαζόταν να φορέσουμε αδιάβροχα, αφού την ώρα της αναχώρησης σχεδόν όλα τα sites του καιρού έδειχναν βροχή. Στο check in μαθαίνουμε ότι το πλοίο θα είχε μιάμιση ώρα καθυστέρηση όσον αφορά την αναχώρηση από Πάτρα. Οπότε γυρνάμε για αγορά προμηθειών για το ταξίδι και ένα τελευταίο καφέ πριν να γυρίσει ο καθένας από τους υπόλοιπους στο σπίτι του, ώστε να αρματωθεί και να ετοιμαστεί για το ταξίδι.
Φτάνοντας στο λιμάνι αράξαμε στο πλάι του καραβιού περιμένοντας το ΟΚ από την υπεύθυνη για να επιβιβαστούμε. Ήταν καμιά 15αρια μηχανές. Άλλοι γύρναγαν στην πατρίδα τους, ένα ζευγάρι πήγαινε στο MotoGP στο Misano και ένας Τούρκος με μια Harley Davidson, που πιθανόν θα πήγαινε σε κάποια συνάντηση ομοϊδεατών του.
Οι πρώτες ψιχάλες μας ανησύχησαν, φοβούμενοι για ξαφνική αλλαγή του καιρού προς το χειρότερο. Κοιτάζοντας μας οι υπεύθυνοι για το φόρτωμα του καραβιού, μας έβαλαν στο καράβι σε μια μεριά πρόχειρα, ώστε να αποφύγουμε τα χειρότερα. Βασικά περιμέναμε να τελειώσει ένα βυτιοφόρο την προμήθεια του προς το πλοίο. Εκεί μαθαίνουμε από έναν αξιωματικό του πλοίου το πρωτοφανές για ταξίδι με μηχανή στην Ανκόνα. Θα παρκάραμε τις μηχανές δίπλα στο καταπέλτη του πλοίου ( Superfast XI ) και όχι στο τρίτο υπόγειο, που για να τις παρκάρεις στη Πάτρα και να τις ξεπαρκάρεις στην Ανκόνα έχανες 3 κιλά ιδρώτα και βρώμαγες καυσαερίλας από τα φορτηγά και τις νταλίκες.
Αράξαμε τις μηχανές εκεί που μας υπόδειξαν. Το παλληκάρι που έδενε τις μηχανές τον λυπήθηκε η ψυχή μου γιατί ήταν μόνος του, αργούσε και κανείς δεν τον βοηθούσε. Από τις κινήσεις του κατάλαβα ότι δεν είχε ξανά-δέσει ούτε σκοινί απλώματος για ρούχα. Σε μια στιγμή μου υποδεικνύει να παρκάρω τη μηχανή κοντά στη πλαϊνή λαμαρίνα του πλοίου και αρχίζει να την κουνά δυνατά για να δει αν στέκεται καλά, λέγοντας μου ότι θα βρούμε καιρό. " Μάστορα ", του φωνάζω " μην τη κουνάς και σπάσει κάνα stand. Την έχω πληρώσει, δε μου τη χαρίσανε ".
Ανεβήκαμε στο σαλόνι του πλοίου, όπου βρήκαμε εύκολα ένα μεγάλο καναπέ να κάτσουμε και να γίνει κατά κάποιο τρόπο το βραδινό μας κρεβάτι. Λόγω ότι ήταν η δεύτερη μέρα που ίσχυε η χαμηλή περίοδος όσον αφορά τις τιμές, ούτε αεροπορικά καθίσματα δεν υπήρχαν διαθέσιμα. Η ώρα δύσκολα πέρναγε αλλά η είσοδος των Τούρκων μεταναστών στην Ηγουμενίτσα με την καθιερωμένη συνήθεια τους να απλώνονται σαν τα μυρμήγκια παντού, ψάχνοντας να βρουν που θα στρώσουν να κοιμηθούν, έδωσε μια ευχάριστη νότα στο ταξίδι μας. Οι σερβιτόροι του πλοίου είχαν αγανακτήσει με την όλη κατάσταση και ειδικά ένας, βλέποντας ένα πιτσιρικά να κουβαλάει ένα υπέρδιπλο στρώμα θαλάσσης, θέλοντας να το βάλει ανάμεσα από τα καθίσματα του σαλονιού, έφαγε πόρτα και μάλιστα στα ρωμαίϊκα. “ Εεεπ, πάρτο και δρόμο, έξω “. Κάποια στιγμή ρωτήσαμε κάτι ένα σερβιτόρο και μας έπιασε την κουβέντα αφού μας είδε με τις κορντούρες, μιας και αυτός είχε μηχανή, ένα MT 07.
Είχαμε πάρει προμήθειες για το ταξίδι αλλά μόλις ακούσαμε ότι το εστιατόριο του πλοίου θα κλείσει σε μισή ώρα, πήγαμε για την καθιερωμένη ελληνική Bolognese ( ένα βουνό μακαρόνια με κιμά, παλιά ήταν μικρογραφία του Ολύμπου, αλλά λόγω ανατιμήσεων έγινε μικρογραφία του Χελμού ) και συνέχεια με αστείες ιστορίες από ταξίδια. Και ήρθε η ώρα του ύπνου. Κάποιοι από εμάς είχαν φροντίσει να προμηθευτούν φουσκωτό στρώμα θαλάσσης για να κοιμηθούν το βράδυ. Οι υπόλοιποι κάναμε τους καναπέδες του σαλονιού κρεβάτια και κουτσά στραβά κοιμηθήκαμε, αφού την άλλη μέρα είχαμε σχεδόν 550 χλμ όλα από Autostrada.
Χάρτης ημέρας 491 ναυτικά μίλια
Αξιοσημείωτα μέρη: Το σαλόνι του πλοίου!!!
Κατάλυμα: οι καναπέδες του πλοίου ( απ’ το ολότελα ).
3 παρά μπαίναμε στην Autostrada, πήραμε το biglietto και με σταθερή ταχύτητα 130 – 140 χλμ προσπερνάγαμε περιφερειακά τη μια πόλη μετά την άλλη. Ο καιρός για αρχή ήταν σύμμαχός μας, αφού οδηγούσαμε σε μια ηλιόλουστη μέρα με κανονική θερμοκρασία.
Κάποια στιγμή λίγο πριν το Ρίμινι, στην αριστερή μεριά της Autostrada φάνηκε η εξέδρα της πίστας του Misano ( αφού η εξέδρα ακουμπάει την Autostrada ). Λίγο πιο πέρα φάνηκε και μια μαύρη νταλίκα με επιγραφή έντονων κίτρινων χρωμάτων VR 46 υποδηλώνοντας την ομάδα του “ Γιατρού ” Valentino Rossi, αλλά και ότι είχαν αρχίσει οι ετοιμασίες για τον αγώνα του MotoGP που θα διεξαγόταν 4 μέρες μετά.
Κάθε 200 χλμ είχα υπολογίσει στάση για αναπλήρωση υγρών δικών μας αλλά και των μοτοσυκλετών και λίγη ξεκούραση. Οπότε 1η στάση στο βενζινάδικο που ήταν στις σημειώσεις μου έξω από τη Μπολόνια, κλείσιμο του ξενοδοχείου για το βράδυ και συνέχεια πάλι προς τα βόρεια. Βαρετή η Autostrada αλλά για να φτάσουμε γρηγορότερα στο Βορρά της Ιταλίας ήταν μονόδρομος.
Σε κάποια στιγμή αρχίζει η κίνηση να γίνεται εντονότερη, όχι ότι ο αυτοκινητόδρομος ήταν άδειος, αλλά πέσαμε σε κίνηση λόγω ενός τροχαίου δυστυχήματος και αναγκαστικά περάσαμε ανάμεσα από τα αυτοκίνητα που πήγαιναν σημειωτόν. Προσπερνάμε το τροχαίο και συνεχίζουμε παίρνοντας το δρόμο για Τορίνο, το τελικό μας προορισμό για σήμερα το βράδυ.
Βενζίνη και ξεκούραση σε βενζινάδικο έξω από την Πιατσένζα.
Μπάσιμο στην Autostrada και πάλι για τη συνέχεια υπολογίζοντας να ήμαστε γύρω στις 21:00 και κάτι στο Τορίνο. Στο δρόμο, καινούρια μεγάλη καθυστέρηση από άλλο τροχαίο και ήδη στο χρονοδιάγραμμα της σημερινής ημέρας ήμασταν πίσω κατά 4 ώρες και κάτι.
Κάποια στιγμή και ενώ οδηγούμε στο θεοσκόταδο, 30 χλμ μακριά από το Τορίνο, το έταιρο Ducati και το ΚΤΜ είχαν μείνει πίσω χωρίς να ξέρουμε το λόγο. Συνεννοηθήκαμε με το Tasos να τους περιμένει και εγώ να φύγω προς το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει γιατί η ώρα είχε πάει 21:45 και η ρεσεψιόν θα έκλεινε στις 22:30. Οπότε φτάνω στα διόδια πληρώνω τα “ μπόλικα “ 40,90€ για τη διαδρομή Ancona – Villanova d'Asti στα προάστια του Τορίνο και συνεχίζω από την επαρχιακή, ορεινή διαδρομή για να βγω στη πόλη του Τορίνο, σκεπτόμενος ότι αν συνέχιζα από Autostrada θα έμπλεκα στην κίνηση της εισόδου προς τη πόλη, στα φανάρια κ.α.
Στη διαδρομή υπήρχε και ένα άλλο ξενοδοχείο, σε ένα προάστιο, αρκετά καλύτερο, που στο Booking φαινόταν γεμάτο. Αφού δεν είχαμε πληρώσει το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει, σκέφτηκα μήπως και είχε κάνα δωμάτιο εκτός πλατφόρμας και στεκόμασταν τυχεροί. Φτάνω λοιπόν, κατεβαίνω, ρωτάω, αλλά μπααααα που τέτοια τύχη. Οπότε ξανακαβαλάω τη μηχανή και δρόμο μέσα στο σκοτάδι για το Τορίνο. Εντύπωση μου έκαναν οι διαβάσεις στα δύο - τρία χωριά που πέρασα, μιας και πάνω από αυτές υπήρχαν φώτα led, για να είναι ορατές από μακριά.
Μπήκα στη πόλη φτάνοντας στο ξενοδοχείο οριακά γύρω στις 22:20 και ευτυχώς βρήκα τον ρεσεψιονίστ, ο οποίος βιαζόταν να φύγει, γιατί όπως μου είπε, για να πάει σπίτι του έπρεπε να πάρει δύο λεωφορεία. Αφού τακτοποιήθηκε το θέμα με τα δωμάτια και πλήρωσα, μου έπιασε κουβέντα μόλις έμαθε ότι είμαστε από Ελλάδα, μιλώντας μου για κάποια ταξίδια που είχε κάνει στα μέρη μας. Εν τω μεταξύ είχαν έρθει και οι συνταξιδιώτες μου οπότε τον αποχαιρετήσαμε, ευχαριστώντας τον παράλληλα, που είχε κάτσει μέχρι αυτή την ώρα για να μας εξυπηρετήσει. Η καθυστέρηση της ομάδας οφειλόταν σε ξεβίδωμα του καθρέφτη του Ducati. Τέλος καλό, όλα καλά λοιπόν.
Το ξενοδοχείο δεν έλεγε και πολλά πράγματα αλλά για έναν ύπνο ήταν ΟΚ. Το Τορίνο δεν θα το βλέπαμε καθόλου αφού η βόλτα που είχαμε προγραμματίσει λόγω καθυστερήσεων ακυρώθηκε. Από φαγητό τώρα οι τρεις είχαν φάει στον τελευταίο ανεφοδιασμό έξω από το Τορίνο οπότε οι υπόλοιποι δύο ξεκινήσαμε για εύρεση φαγητού και η αναζήτηση πιτσαρίας σε κοντινή απόσταση από το ξενοδοχείο θα ήταν για μας χρυσωρυχείο. Ευτυχώς λίγο παραπέρα βρήκαμε μια που πήγαινε για κλείσιμο και τελικά μας εξυπηρέτησε.
Take away πίτσα λοιπόν και μέχρι να γυρίσουμε πίσω στο δωμάτιο, την είχαμε εξαφανίσει. Μπάνιο και βαθύ ύπνο για να ξεκουραστούμε από τη κούραση του καραβιού και την ακόμα μεγαλύτερη κούραση της Autostrada.
Χάρτης ημέρας 543 χλμ
Διαδρομή: Google Maps
Αξιοσημείωτα μέρη: Κανένα. Τι να δεις από τον αυτοκινητόδρομο;
Κατάλυμα: Hotel Castello - Torino ( καλούτσικο ).
Τιμή: 70€ 2κλινο - 88€ 3κλινο με πρωινό
Parking 10€ οι 4 μότο.
Συνεχίζεται...
Θυμάμαι τον εαυτό μου μέσα από το κράνος να προφέρει μονάχα δύο λέξεις, αντικρίζοντας αυτό το θέαμα. “ Εντάξει, εντυπωσιακό … ” Και να μένω με το στόμα ανοιχτό.
Κάποια στιγμή κάναμε μια στάση στο ιδανικότερο σημείο του δρόμου, εκεί που χώριζαν τα δυο μεγάλα βράχια με το καφέ-κόκκινο χρώμα, με τη βλάστηση στην ιδανικότερη απόχρωση του πράσινου και το ποτάμι σε μια απόχρωση μπλε-πετρόλ να συμπληρώνει το καμβά ζωγραφικής. Ρε που είναι κρυμμένος ο Bob Ross;;;
Έχοντας οδηγήσει οι 3 από τους 4 της παρέας αρκετά περάσματα στις Άλπεις, στην άκρη του μυαλού μας πάντα είχαμε την νοτιοδυτική μεριά της Ευρώπης και δη τα Πυρηναία. Βέβαια όταν ξεκινήσαμε τα ταξίδια μας στο εξωτερικό, αρκετά χρόνια πίσω, φαινόταν λίγο ακατόρθωτο το εγχείρημα ενός τέτοιου ταξιδιού όσον αφορά δύο πράγματα, χρήματα και χρόνο.
Η αρχική ιδέα για φέτος, αν θα γινόταν πράξη, ήταν για ένα μεγάλο ταξίδι προς τα δυτικά, συνδυάζοντας ότι καλύτερο από οδηγικής άποψης και θέας μπορούσε να χωρέσει στις μέρες που θα είχαμε διαθέσιμες. Όπως έχω πει και σε προηγούμενο ταξιδιωτικό, αυτοσκοπός των ταξιδιών μας δεν είναι τόσο οι πασίγνωστες πόλεις με αξιοθέατα, για εμάς “ κονσέρβες ”, για άλλους “ κουκίδες ". Όχι ότι σε τέτοια μέρη δεν πηγαίνουμε, αλλά το ενδιαφέρον μας το μονοπωλούν οι όμορφες γραμμές που ενώνουν αυτές τις κουκίδες.
Οπότε προσδεθείτε γιατί μόλις ξεκίνησε το…
Game of Roads 2023: ΔΥΤΙΚΑ ΤΟΥ 1ου ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΥ
Ο Δρόμος των Πυρηναίων – Γαλλικές Άλπεις και Φαράγγια
Προετοιμασία ταξιδιού
Ο Δρόμος των Πυρηναίων – Γαλλικές Άλπεις και Φαράγγια
Κάπου σε κάποιο ταξιδιωτικό έχω διαβάσει το εξής ρητό: Ένα ταξίδι το ζεις 3 φορές. 1ον κατά την προετοιμασία του, 2ον κατά την πραγματοποίηση του και 3ον όταν το αναπολείς ( βλέποντας φωτογραφίες και βίντεο ). Όσον αφορά εμένα, η προετοιμασία του ταξιδιού είναι το καλύτερό μου. Είναι σχεδόν το μισό ταξίδι. Διαβάζοντας εμπειρίες άλλων ταξιδιωτών παίρνεις ιδέες και αποφεύγεις κακοτοπιές. Μαθαίνεις πράγματα για τα μέρη που θα επισκεφθείς, που μπορεί να μην τα μάθαινες ποτέ. Επίσης προλαμβάνεις καταστάσεις π.χ. αξιοθέατα που τις μέρες που θα τα επισκεφθείς να είναι κλειστά. Ή μπορεί να σταθείς τυχερός τις μέρες του ταξιδιού π.χ. μια τοπική γιορτή ή αξιοθέατα με δωρεάν είσοδο οπότε γλιτώνεις έξοδα.
Όπως κάθε φορά που πραγματοποιούμε ένα ταξίδι στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια, η προετοιμασία του όλου εγχειρήματος ξεκινάει νωρίς-νωρίς, μιας και τα ταξίδια τα κάνουμε αρχές Σεπτέμβρη οπότε έχουμε άπλετο χρόνο για συλλογή πληροφοριών.
Είχα ξεκινήσει δειλά-δειλά από αρχές Μάρτη να ετοιμάζομαι, αφού για όλους μας ήταν μια άγνωστη περιοχή. Έψαξα μέρη που θα επισκεπτόμασταν, συνδύασα διαδρομές, ώστε από κει που θα περνούσαμε να έχουμε όσο το δυνατόν καλύτερη εικόνα, οδηγώντας παράλληλα μέσα από όμορφους δρόμους. Στο συγκεκριμένο ταξίδι όλοι βοήθησαν κατά την προετοιμασία. Άλλος έψαξε ξενοδοχεία, άλλος διαδρομές, άλλος αξιοθέατα πόλεων.
Πληροφορίες για τις διαδρομές και τα περάσματα που θα οδηγούσαμε, τις άντλησα διαβάζοντας τα λίγα ταξιδιωτικά που υπάρχουν σε ελληνικά forum, αφού όσοι έχουν πάει και έχουν γράψει ταξιδιωτικά είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Μιλάμε πάντα για διαδρομές στα Πυρηναία και όχι για ντόλτσε βίτα στη Βαρκελώνη.
Από το ADVRide είναι ο Socrates και ο Ioannis Panagiotidis και από άλλα forum, άλλα 2-3 με κορυφαίο το ταξιδιωτικό του 2009 από το Moto.gr “ H ερωτική ζωή της σαρδέλας του Ατλαντικού ”. Πληροφορίες επίσης από το Best Biking Roads και από το Νο 1 site-οδηγό μου τα τελευταία χρόνια, το Dangerous Roads. Μια σημαντική βοήθεια για τα περάσματα στα Πυρηναία, ήρθε από έναν από τους συνταξιδιώτες μου, στέλνοντάς μου το παρακάτω βιντεάκι από το κανάλι Motorcycle Diaries στο Youtube: www.youtube.com/watch?v=A0nVcbAGgCs
Έγινε το τελικό ξεσκαρτάρισμα όσον αφορά τις διαδρομές, τις πόλεις ή τις περιοχές που θα μέναμε και εκεί άρχισα να δίνω βάση, ψάχνοντας το κάτι παραπάνω. Αρχές Ιουνίου έστειλα σε όλους το Roadbook του ταξιδιού, με διορία έως αρχές Αυγούστου αφού το διαβάσουν, να κάνουν κάποιες αλλαγές αν ήθελαν. Μέσα Αυγούστου συμφωνήσαμε όλοι στα πάντα ( διαδρομές, διαμονές, ημερομηνίες ), αγοράσαμε τα εισιτήρια στις 20 Αυγούστου και απλά περιμέναμε να περάσουν οι μέρες έως τις 5 Σεπτέμβρη που θα ξεκινούσε το ταξίδι.
Οι κλασσικές οδηγίες προς ναυτιλλομένους…
ΕΓΓΡΑΦΑ
Ταυτότητα με λατινικούς χαρακτήρες και να είναι σε καλή κατάσταση.
Δίπλωμα: Το χάρτινο χρώματος ΡΟΖ είχαμε (δεν μας ζητήθηκε ποτέ).
Άδεια μοτοσυκλέτας: μας ζητήθηκε μόνο στα check in πριν αναχωρήσουν τα πλοία. Αααα!!! και σε ένα μπλόκο στην Ισπανία.
Διεθνής ασφάλεια (πράσινη κάρτα): Βγαίνει αυθημερόν από την ασφαλιστική εταιρία της μοτοσυκλέτας.
Οδική βοήθεια: Αν είσαι σε χώρα της Ε.Ε. ισχύει ότι και στην Ελλάδα. Καλύτερα όμως επικοινωνία με την ασφαλιστική σου.
Ευρωπαϊκή κάρτα ασφάλισης: Βγαίνει με αίτηση στον ασφαλιστικό φορέα του καθενός.
Καλό θα ήταν να υπάρχουν όλα και σε φωτοτυπίες σε άλλη μεριά για να μη χαθούν.
Τηλέφωνα πρεσβειών της Ελλάδος σε όλες τις χώρες.
Πανευρωπαϊκός αριθμός άμεσης βοήθειας: 112
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ - ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ
5 έως και 21 Σεπτεμβρίου 2023.
ΧΩΡΕΣ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΨΑΜΕ:
Ιταλία - Γαλλία - Ισπανία - Ανδόρα - Μονακό.
ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΠΛΟΙΟΥ ΜΕΤ’ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ( τιμή χαμηλής περιόδου ):
Επιβάτης 124€ - 20% έκπτωση ( λόγω 3ων ατόμων και πάνω ) = 99€
Μοτοσυκλέτα 56€
Επίναυλος καυσίμου 64€ ( νταβατζιλίκι!!! )
Σύνολο: 219€
ΒΕΝΖΙΝΗ:
Τιμές: https://gr.globalpetrolprices.com/gasol ... es/Europe/.
ΙΤΑΛΙΑ: ~ 2€ (09/2023).
ΓΑΛΛΙΑ: ~ 2€ (09/2023).
ΙΣΠΑΝΙΑ: ~ 1,85€ (09/2023).
ΑΝΔΟΡΑ: ~ 1,55€ (09/2023).
ΜΟΝΑΚΟ: ~ 2,10€ (09/2023). Σιγά μη βάζαμε στο Μονακό βενζίνη!!!
Τα παρακάτω ισχύουν λίγο-πολύ σε όσες χώρες ταξιδέψαμε.
Φώτα: Υποχρεωτικά όλο το 24ωρο.
Όρια ταχύτητας: 130 σε αυτοκινητόδρομους, 90 – 70 χιλ. σε επαρχιακούς και 50 – 30 χιλ. σε κατοικημένες περιοχές.
Προτεραιότητες: Σε κόμβους, προτεραιότητα έχουν αυτοί που κινούνται μέσα στον κόμβο.
Διαβάσεις: Σταματάμε οπωσδήποτε.
Επιτρεπόμενο αλκοόλ: Σε όλες τις χώρες σχεδόν το όριο είναι 0,5.
Ραντάρ & μπλόκα: Μπλόκα δύσκολα θα βρείτε γιατί η τεχνολογία έχει προχωρήσει. Γιατί εκεί που άλλοτε υπήρχαν μπλόκα, τώρα υπάρχει ο Μεγάλος Αδελφός, κοινώς κάμερες. Σε μεγάλους επαρχιακούς στη Γαλλία που κινηθήκαμε, υπάρχουν αρκετά ραντάρ με κάμερες ανάμεσα σε δύο σημεία και τσεκάρουν λογικά τη μέση ωριαία ταχύτητα. Μπορεί να είναι και μούφα η δουλειά, για να μην τρέχουν οι οδηγοί. Βέβαια σε μερικά σημεία βρήκαμε γάλλους μοτοσυκλετιστές που πήγαιναν αφρενάριστοι. Στην Ισπανία σε ένα μπλόκο που μας σταμάτησαν, απλά τσέκαραν αν οι μηχανές και εμείς " απασχολούσαμε ". Σε εισόδους μικρών πόλεων και χωριών που έχουν φωτεινή ένδειξη χιλιομέτρων, κόβουμε ταχύτητα γιατί μπορεί να υπάρχει κάμερα και να μας έρθει η λυπητερή στο σπίτι αργότερα. Σε ένα πάσσο στην Ιταλία, το οποίο περνούσε από ένα χωριό, είχαν βάλει 6 κάμερες!!! Τέλος σε ιστορικές πόλεις υπάρχουν και οι απαγορεύσεις σε ιστορικά κέντρα σε συγκεκριμένες ώρες της ημέρας ( βλέπε ZTL ).
ΔΙΟΔΙΑ
Τιμές: Motorway tolls and vignettes in Europe - Tolls.eu
Ιταλία: Πατάς κουμπί, παίρνεις χαρτί και πληρώνεις στην έξοδο του αυτοκινητόδρομου.
Γαλλία: Αλλού μετωπικοί σταθμοί διοδίων όπως στην Ελλάδα, αλλού όπως στην Ιταλία
Ισπανία: Δεν μπήκαμε σε Autopista ( κλειστός αυτοκινητόδρομος με διόδια ), οπότε δεν ξέρω.
Σε όλες τις χώρες στα διόδια έπαιρναν και κάρτες.
Έλεγχος συνόρων: Στα σύνορα της Ανδόρας μόνο ένας τυπικός έλεγχος ταυτοτήτων.
Επικοινωνία: Εντός Ε.Ε. δωρεάν τα πάντα, εκτός Ε.Ε. Ανδόρα και Μονακό, “ τσεκούρι ”, ευρώ και MB.
Τιμές ξενοδοχείων: Booking
Πρόγνωση καιρού: windy
Χάρτες –GPS: το ρόλο του πλοηγού φέτος τον μοιραστήκαμε οι 3 από τους 4. Είχαμε στη διάθεσή μας και Sygic και Google maps. Μιλάω πάντα για εφαρμογή στο κινητό και όχι συσκευή GPS. Σε δυο-τρία σημεία ο Google μας κρέμασε. Δεν νοείται χάρτης με online ενημέρωση και να σε βγάζει σε αδιέξοδο. Ή να σε στέλνει σε δρόμο που απαγορεύεται. Οπότε δαγκωτό Sygic.
Μετρητά-Κάρτες: Όλες οι χώρες έχουν νόμισμα το Ευρώ ( Ανδόρα και Μονακό το έχουν υιοθετήσει). Υπάρχουν αρκετά ATM για ανάληψη χρημάτων ( στην Ισπανία με χρεωστική της Εθνικής, η προμήθεια ήταν 3€ για όλο το ποσό ( λογικό ποσό, όχι 1 εκατομμύριο € !!! ) ). Οπουδήποτε σε καταστήματα, καφέ και εστιατόρια έχουν POS.
Ασφάλεια: Πρώτη μας προτεραιότητα να βρίσκουμε ξενοδοχείο με ασφαλές parking για να κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια. Σε στάση για καφέ ή βόλτα σε μια πόλη, παρκάρουμε τις μοτοσυκλέτες σε κεντρικά σημεία που να τις βλέπει αρκετός κόσμος. Ένας συναγερμός ή μια απλή κλειδωνιά δισκόφρενου με συναγερμό αρκεί. Καλή κλειδωνιά ποδηλάτου για τα κράνη. Αν είστε από τους τύπους που φοβούνται και τη σκιά τους, μη πάτε πουθενά γιατί δε θα περάσετε καλά και θα χαλάσετε την παρέα. Δεν αφήνουμε εκτεθειμένα πράγματα πάνω στη μηχανή. Αν δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς ή τα “καμουφλάρουμε” καλά ώστε να είναι δύσκολο να βάλει κάποιος χέρι. Το καλύτερο απ’ όλα είναι να βρούμε ένα πληρωτέο parking και να τα αφήσουμε εκεί μαζί με κράνη και τα ρέστα, έχοντας το κεφάλι μας ήσυχο και μη κουβαλώντας όλα τα πράγματα μαζί μας. Από θέμα ελέγχου τώρα αν είστε φρόνιμοι, οι περισσότεροι αστυνομικοί δεν θα σας ενοχλήσουν. Εγώ όταν ψάχνω απεγνωσμένα parking σε μεγάλη πόλη και δε βρίσκω, απευθύνομαι σε αστυνομικούς και ρωτάω που μπορώ να αφήσω τη μηχανή, έστω και παράνομα για λίγη ώρα.
Ανεφοδιασμός: οι χάρτες που είχα φτιάξει είχαν ενδιάμεση στάση ανά σχεδόν 200χλμ σε βενζινάδικα για ξεκούραση και ανεφοδιασμό. Το 70% των βενζινάδικων είναι εντελώς self service, μόνο αντλίες, χωρίς κανένα υπάλληλο, όλες δέχονταν κάρτες και ελάχιστες δέχονταν και χαρτονομίσματα. Σε βενζινάδικο στη Γαλλία που έβαλα βενζίνη με την χρεωστική της Εθνικής, μου κρατήθηκε ένα ποσό 100€, σε μια εβδομάδα πήραν το αντίτιμο της βενζίνης 30€ και τα υπόλοιπα χρήματα μου επιστράφηκαν μετά από 15 μέρες από την ημερομηνία συναλλαγής ( Εθνική Rules!!! ). Όσοι είχαν πιστωτική κάρτα δεν τους κρατούσε τίποτα.
Αλλά η βενζίνη άλλο πράγμα. Καθαρή, διαυγής σαν νερό, να τη πιείς στο ποτήρι. Και από τη μάνικα όταν έβαζες, έβγαινε πράμα και όχι “ αέρας ” ( γκούχου-γκούχου ). Στα περισσότερα βενζινάδικα στη Γαλλία υπήρχαν τριών ειδών βενζίνες. Η SP 98αρα, η SP 95αρα και η καινούρια μόδα που οσονούπω θα έρθει και προς τα δω, η SP 95 Ε10 με 10% βιοαιθανόλη. 100σταρα ακόμα να βρω στα ταξίδια μου!!!
Και για το τέλος δυο συμβουλές:
Νο1: για να περνάς καλά όπου πηγαίνεις σε ξένο τόπο, πρέπει να περνάς ¨απαρατήρητος¨. Μην προκαλείς κανέναν γιατί ο ¨απέναντι¨ που μάλλον βρίσκεται στη χώρα του δεν ξέρεις ποιος είναι και τι ρόλο βαράει. Μπορεί να βρεθείς μπλεγμένος από το πουθενά.
Νο2: αν δεν είναι ανάγκη να καλύψετε χλμ, μην πάτε από αυτοκινητόδρομους. Πάρτε τους επαρχιακούς δρόμους και η καταπληκτική τους ομορφιά θα σας ανταμείψει.
Αλλά πριν ξεκινήσουμε το ταξίδι μας, ας γνωριστούμε:
Tasos με BMW 750 GS
KRS με Ducati Multistrada 1000 DS
Panos & Giorgia με KTM 1290 Super Adventure
Και ο γράφων αυτές τις γραμμές Joy of Road με Ducati Multistrada 620
1η ΜΕΡΑ - ΤΡΙΤΗ 05/09/2023
ΠΑΤΡΑ - ANCONA
Φεύγω, φεύγω, τώρα φεύγω…
Το βαθύ μου ύπνο εκείνο το συννεφιασμένο πρωινό της Τρίτης 5/9, χάλασε ο γνωστός ήχος εισερχόμενου μηνύματος από το Viber. Ήταν ο μόνιμος συνταξιδιώτης μας τα τελευταία χρόνια ο KRS, ο οποίος είχε ξεκινήσει αχάραγο από τη Καλαμάτα για να μην τον πιάσει η επερχόμενη κακοκαιρία στο δρόμο και καταπίνοντας 300 χλμ, είχε φτάσει στα προάστια της Πάτρας.ΠΑΤΡΑ - ANCONA
Φεύγω, φεύγω, τώρα φεύγω…
" Χαλάρωσε, πιες καφέ και άσε μας να ξυπνήσουμε σαν άνθρωποι ".
Αφού κατέφθασε στο σπίτι μου, κανονίσαμε γύρω στις 12:00 η ώρα, να πάμε όλοι να κάνουμε check in. Είχαμε σκεφτεί να πάμε νωρίς για check in στο λιμάνι, να γυρίσουμε σπίτια μας να φορτώσουμε πράγματα στις μηχανές και γύρω στις 14:00 να μπαίναμε κατευθείαν στο καράβι, φοβούμενοι τον καιρό, ο οποίος δε μας τα έλεγε καλά. Ώρα αναχώρησης είχαμε στις 14:30 και υπήρχε περίπτωση για 1 χιλιόμετρο απόσταση να χρειαζόταν να φορέσουμε αδιάβροχα, αφού την ώρα της αναχώρησης σχεδόν όλα τα sites του καιρού έδειχναν βροχή. Στο check in μαθαίνουμε ότι το πλοίο θα είχε μιάμιση ώρα καθυστέρηση όσον αφορά την αναχώρηση από Πάτρα. Οπότε γυρνάμε για αγορά προμηθειών για το ταξίδι και ένα τελευταίο καφέ πριν να γυρίσει ο καθένας από τους υπόλοιπους στο σπίτι του, ώστε να αρματωθεί και να ετοιμαστεί για το ταξίδι.
Φτάνοντας στο λιμάνι αράξαμε στο πλάι του καραβιού περιμένοντας το ΟΚ από την υπεύθυνη για να επιβιβαστούμε. Ήταν καμιά 15αρια μηχανές. Άλλοι γύρναγαν στην πατρίδα τους, ένα ζευγάρι πήγαινε στο MotoGP στο Misano και ένας Τούρκος με μια Harley Davidson, που πιθανόν θα πήγαινε σε κάποια συνάντηση ομοϊδεατών του.
Οι πρώτες ψιχάλες μας ανησύχησαν, φοβούμενοι για ξαφνική αλλαγή του καιρού προς το χειρότερο. Κοιτάζοντας μας οι υπεύθυνοι για το φόρτωμα του καραβιού, μας έβαλαν στο καράβι σε μια μεριά πρόχειρα, ώστε να αποφύγουμε τα χειρότερα. Βασικά περιμέναμε να τελειώσει ένα βυτιοφόρο την προμήθεια του προς το πλοίο. Εκεί μαθαίνουμε από έναν αξιωματικό του πλοίου το πρωτοφανές για ταξίδι με μηχανή στην Ανκόνα. Θα παρκάραμε τις μηχανές δίπλα στο καταπέλτη του πλοίου ( Superfast XI ) και όχι στο τρίτο υπόγειο, που για να τις παρκάρεις στη Πάτρα και να τις ξεπαρκάρεις στην Ανκόνα έχανες 3 κιλά ιδρώτα και βρώμαγες καυσαερίλας από τα φορτηγά και τις νταλίκες.
Αράξαμε τις μηχανές εκεί που μας υπόδειξαν. Το παλληκάρι που έδενε τις μηχανές τον λυπήθηκε η ψυχή μου γιατί ήταν μόνος του, αργούσε και κανείς δεν τον βοηθούσε. Από τις κινήσεις του κατάλαβα ότι δεν είχε ξανά-δέσει ούτε σκοινί απλώματος για ρούχα. Σε μια στιγμή μου υποδεικνύει να παρκάρω τη μηχανή κοντά στη πλαϊνή λαμαρίνα του πλοίου και αρχίζει να την κουνά δυνατά για να δει αν στέκεται καλά, λέγοντας μου ότι θα βρούμε καιρό. " Μάστορα ", του φωνάζω " μην τη κουνάς και σπάσει κάνα stand. Την έχω πληρώσει, δε μου τη χαρίσανε ".
Ανεβήκαμε στο σαλόνι του πλοίου, όπου βρήκαμε εύκολα ένα μεγάλο καναπέ να κάτσουμε και να γίνει κατά κάποιο τρόπο το βραδινό μας κρεβάτι. Λόγω ότι ήταν η δεύτερη μέρα που ίσχυε η χαμηλή περίοδος όσον αφορά τις τιμές, ούτε αεροπορικά καθίσματα δεν υπήρχαν διαθέσιμα. Η ώρα δύσκολα πέρναγε αλλά η είσοδος των Τούρκων μεταναστών στην Ηγουμενίτσα με την καθιερωμένη συνήθεια τους να απλώνονται σαν τα μυρμήγκια παντού, ψάχνοντας να βρουν που θα στρώσουν να κοιμηθούν, έδωσε μια ευχάριστη νότα στο ταξίδι μας. Οι σερβιτόροι του πλοίου είχαν αγανακτήσει με την όλη κατάσταση και ειδικά ένας, βλέποντας ένα πιτσιρικά να κουβαλάει ένα υπέρδιπλο στρώμα θαλάσσης, θέλοντας να το βάλει ανάμεσα από τα καθίσματα του σαλονιού, έφαγε πόρτα και μάλιστα στα ρωμαίϊκα. “ Εεεπ, πάρτο και δρόμο, έξω “. Κάποια στιγμή ρωτήσαμε κάτι ένα σερβιτόρο και μας έπιασε την κουβέντα αφού μας είδε με τις κορντούρες, μιας και αυτός είχε μηχανή, ένα MT 07.
Είχαμε πάρει προμήθειες για το ταξίδι αλλά μόλις ακούσαμε ότι το εστιατόριο του πλοίου θα κλείσει σε μισή ώρα, πήγαμε για την καθιερωμένη ελληνική Bolognese ( ένα βουνό μακαρόνια με κιμά, παλιά ήταν μικρογραφία του Ολύμπου, αλλά λόγω ανατιμήσεων έγινε μικρογραφία του Χελμού ) και συνέχεια με αστείες ιστορίες από ταξίδια. Και ήρθε η ώρα του ύπνου. Κάποιοι από εμάς είχαν φροντίσει να προμηθευτούν φουσκωτό στρώμα θαλάσσης για να κοιμηθούν το βράδυ. Οι υπόλοιποι κάναμε τους καναπέδες του σαλονιού κρεβάτια και κουτσά στραβά κοιμηθήκαμε, αφού την άλλη μέρα είχαμε σχεδόν 550 χλμ όλα από Autostrada.
Χάρτης ημέρας 491 ναυτικά μίλια
Αξιοσημείωτα μέρη: Το σαλόνι του πλοίου!!!
Κατάλυμα: οι καναπέδες του πλοίου ( απ’ το ολότελα ).
2η ΜΕΡΑ – ΤΕΤΑΡΤΗ 06/09/2023
Ancona - Torino
Μια γκάζι, μια φρένο…
Πρωινό ξύπνημα αλλά όχι και τόσο χάλια απ’ ότι περιμέναμε, αφού προλάβαμε να κοιμηθούμε κάνα 5ωρο – 6ωρο. Η ανυπομονησία για έξοδο από το καράβι είχε χτυπήσει κόκκινο και κατά τις 13:00 μπαίναμε στο μικρό κολπίσκο της Ανκόνα. Αργά βέβαια αφού υποτίθεται θα φτάναμε στην Ανκόνα στις 11.Έπειτα από μια ώρα βγήκαμε επιτέλους από το καράβι και βάλαμε πλώρη για το βενζινάδικο που είχαμε στις σημειώσεις μας, εκεί που θα γινόταν ανασύνταξη, σωστό ντύσιμο, φουλάρισμα βενζίνης και θα ξεκινούσαμε το ταξίδι μας.Ancona - Torino
Μια γκάζι, μια φρένο…
3 παρά μπαίναμε στην Autostrada, πήραμε το biglietto και με σταθερή ταχύτητα 130 – 140 χλμ προσπερνάγαμε περιφερειακά τη μια πόλη μετά την άλλη. Ο καιρός για αρχή ήταν σύμμαχός μας, αφού οδηγούσαμε σε μια ηλιόλουστη μέρα με κανονική θερμοκρασία.
Κάποια στιγμή λίγο πριν το Ρίμινι, στην αριστερή μεριά της Autostrada φάνηκε η εξέδρα της πίστας του Misano ( αφού η εξέδρα ακουμπάει την Autostrada ). Λίγο πιο πέρα φάνηκε και μια μαύρη νταλίκα με επιγραφή έντονων κίτρινων χρωμάτων VR 46 υποδηλώνοντας την ομάδα του “ Γιατρού ” Valentino Rossi, αλλά και ότι είχαν αρχίσει οι ετοιμασίες για τον αγώνα του MotoGP που θα διεξαγόταν 4 μέρες μετά.
Κάθε 200 χλμ είχα υπολογίσει στάση για αναπλήρωση υγρών δικών μας αλλά και των μοτοσυκλετών και λίγη ξεκούραση. Οπότε 1η στάση στο βενζινάδικο που ήταν στις σημειώσεις μου έξω από τη Μπολόνια, κλείσιμο του ξενοδοχείου για το βράδυ και συνέχεια πάλι προς τα βόρεια. Βαρετή η Autostrada αλλά για να φτάσουμε γρηγορότερα στο Βορρά της Ιταλίας ήταν μονόδρομος.
Σε κάποια στιγμή αρχίζει η κίνηση να γίνεται εντονότερη, όχι ότι ο αυτοκινητόδρομος ήταν άδειος, αλλά πέσαμε σε κίνηση λόγω ενός τροχαίου δυστυχήματος και αναγκαστικά περάσαμε ανάμεσα από τα αυτοκίνητα που πήγαιναν σημειωτόν. Προσπερνάμε το τροχαίο και συνεχίζουμε παίρνοντας το δρόμο για Τορίνο, το τελικό μας προορισμό για σήμερα το βράδυ.
Βενζίνη και ξεκούραση σε βενζινάδικο έξω από την Πιατσένζα.
Μπάσιμο στην Autostrada και πάλι για τη συνέχεια υπολογίζοντας να ήμαστε γύρω στις 21:00 και κάτι στο Τορίνο. Στο δρόμο, καινούρια μεγάλη καθυστέρηση από άλλο τροχαίο και ήδη στο χρονοδιάγραμμα της σημερινής ημέρας ήμασταν πίσω κατά 4 ώρες και κάτι.
Κάποια στιγμή και ενώ οδηγούμε στο θεοσκόταδο, 30 χλμ μακριά από το Τορίνο, το έταιρο Ducati και το ΚΤΜ είχαν μείνει πίσω χωρίς να ξέρουμε το λόγο. Συνεννοηθήκαμε με το Tasos να τους περιμένει και εγώ να φύγω προς το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει γιατί η ώρα είχε πάει 21:45 και η ρεσεψιόν θα έκλεινε στις 22:30. Οπότε φτάνω στα διόδια πληρώνω τα “ μπόλικα “ 40,90€ για τη διαδρομή Ancona – Villanova d'Asti στα προάστια του Τορίνο και συνεχίζω από την επαρχιακή, ορεινή διαδρομή για να βγω στη πόλη του Τορίνο, σκεπτόμενος ότι αν συνέχιζα από Autostrada θα έμπλεκα στην κίνηση της εισόδου προς τη πόλη, στα φανάρια κ.α.
Στη διαδρομή υπήρχε και ένα άλλο ξενοδοχείο, σε ένα προάστιο, αρκετά καλύτερο, που στο Booking φαινόταν γεμάτο. Αφού δεν είχαμε πληρώσει το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει, σκέφτηκα μήπως και είχε κάνα δωμάτιο εκτός πλατφόρμας και στεκόμασταν τυχεροί. Φτάνω λοιπόν, κατεβαίνω, ρωτάω, αλλά μπααααα που τέτοια τύχη. Οπότε ξανακαβαλάω τη μηχανή και δρόμο μέσα στο σκοτάδι για το Τορίνο. Εντύπωση μου έκαναν οι διαβάσεις στα δύο - τρία χωριά που πέρασα, μιας και πάνω από αυτές υπήρχαν φώτα led, για να είναι ορατές από μακριά.
Μπήκα στη πόλη φτάνοντας στο ξενοδοχείο οριακά γύρω στις 22:20 και ευτυχώς βρήκα τον ρεσεψιονίστ, ο οποίος βιαζόταν να φύγει, γιατί όπως μου είπε, για να πάει σπίτι του έπρεπε να πάρει δύο λεωφορεία. Αφού τακτοποιήθηκε το θέμα με τα δωμάτια και πλήρωσα, μου έπιασε κουβέντα μόλις έμαθε ότι είμαστε από Ελλάδα, μιλώντας μου για κάποια ταξίδια που είχε κάνει στα μέρη μας. Εν τω μεταξύ είχαν έρθει και οι συνταξιδιώτες μου οπότε τον αποχαιρετήσαμε, ευχαριστώντας τον παράλληλα, που είχε κάτσει μέχρι αυτή την ώρα για να μας εξυπηρετήσει. Η καθυστέρηση της ομάδας οφειλόταν σε ξεβίδωμα του καθρέφτη του Ducati. Τέλος καλό, όλα καλά λοιπόν.
Το ξενοδοχείο δεν έλεγε και πολλά πράγματα αλλά για έναν ύπνο ήταν ΟΚ. Το Τορίνο δεν θα το βλέπαμε καθόλου αφού η βόλτα που είχαμε προγραμματίσει λόγω καθυστερήσεων ακυρώθηκε. Από φαγητό τώρα οι τρεις είχαν φάει στον τελευταίο ανεφοδιασμό έξω από το Τορίνο οπότε οι υπόλοιποι δύο ξεκινήσαμε για εύρεση φαγητού και η αναζήτηση πιτσαρίας σε κοντινή απόσταση από το ξενοδοχείο θα ήταν για μας χρυσωρυχείο. Ευτυχώς λίγο παραπέρα βρήκαμε μια που πήγαινε για κλείσιμο και τελικά μας εξυπηρέτησε.
Take away πίτσα λοιπόν και μέχρι να γυρίσουμε πίσω στο δωμάτιο, την είχαμε εξαφανίσει. Μπάνιο και βαθύ ύπνο για να ξεκουραστούμε από τη κούραση του καραβιού και την ακόμα μεγαλύτερη κούραση της Autostrada.
Χάρτης ημέρας 543 χλμ
Διαδρομή: Google Maps
Αξιοσημείωτα μέρη: Κανένα. Τι να δεις από τον αυτοκινητόδρομο;
Κατάλυμα: Hotel Castello - Torino ( καλούτσικο ).
Τιμή: 70€ 2κλινο - 88€ 3κλινο με πρωινό
Parking 10€ οι 4 μότο.
Συνεχίζεται...
Τελευταία επεξεργασία:
