Joy of Road
Μέλος
.
Αχάραγο ξύπνημα στις 07:00, πρωινό στο ξενοδοχείο και 8 παρά δέκα ήμουν πάνω στη μηχανή με το GPS να έχει λοκάρει το πρώτο λαστιχάδικο. Το συγκεκριμένο που θα πήγαινα πρώτα, ειδικευόταν σε μοτοσικλέτες. Φτάνω λοιπόν στο εν λόγω μαγαζί και εξηγώ στον υπεύθυνο το πρόβλημα μου. Μου απαντά ότι τη συγκεκριμένη στιγμή δε μπορεί να το αναλάβει, μετά τις 15:00 μπορούσε.
" Αν έρθω τότε, πάει πέταξε το πουλί ", σκεφτόμουν.
“Δεν γίνεται έως τις 11;”, του λέω.
“ Mi dispiace ( λυπάμαι )”, μου λέει και μου κλείνει τη ταφόπλακα.
Ευχαριστώ να σαι καλά, του λέω, κατανοώντας ότι είχε δουλειά ο άνθρωπος και φεύγω για το επόμενο.
Πέντε λεπτά αργότερα ήμουν έξω από το δεύτερο. Τον ρωτάω, κοιτάει τις διαστάσεις και αφού κοιτάει το stock, μου απαντά ότι έχει μόνο το μπροστινό διαθέσιμο. Θα έκανε ένα τηλέφωνο, μήπως κάποιος συνάδελφος είχε το πίσω. Αφού έκανε τα τηλεφωνήματα του, γυρνάει και μου λέει ότι ένας συνάδελφος του σε απόσταση 5 χλμ είχε το πίσω ελαστικό. Οπότε πάω προς τα κει, να βάλω το πίσω που με καίει και θα επανέλθω για το μπροστά, του λέω. Βάζω στο GPS το άλλο μαγαζί και ξεκινάω.
Στη μέση της διαδρομής βλέπω ένα τύπο με ένα Africa Twin, ότι ετοιμάζεται να ξεπαρκάρει. Του πιάνω τη κουβέντα, λέγοντας του το πρόβλημα μου και αν ξέρει κάποιο λαστιχάδικο εκεί κοντά. Βασικά σκέφτηκα, ντόπιος είναι, μηχανή έχει κάτι παραπάνω θα ξέρει.
" Υπάρχει λίγο πιο κάτω στα 200 μέτρα ένα καλό που αναλαμβάνει και μηχανές ", μου λέει.
" Αδερφέ μου σε ευχαριστώ, να σαι καλά ".
Μικρό κύκλο γύρω από το τετράγωνο ( μη δείξουμε την ελληνικότητα μας με αναστροφές σε μονόδρομο και τα ρέστα ) και καρφί για το μαγαζί.
Πάνω στη κεντρική λεωφόρο αλλά μέσα σε αδιέξοδο ήταν το λαστιχάδικο. Αράζω απ' έξω και μπαίνω μέσα, με το μοναδικό αυτοκίνητο να βγαίνει από μέσα εκείνη τη στιγμή. Ωραία λέω, δεν έχει κόσμο, άμα μου βρει και λάστιχο, σωθήκαμε.
Έρχεται ένας από τους βοηθούς του ιδιοκτήτη και με ρωτάει τι θέλω. Με μισά αγγλικά και μισά ιταλικά, αφού δεν τον έκοψα και πολύ γλωσσομαθή, του εξηγώ το πρόβλημα. Κοιτάει διαστάσεις, ψάχνει και μου λέει ότι έχει ένα πισινό αλλά το μπροστινό θα το έχει αύριο. Ρε ας βάλω το πίσω που με καίει και το μπροστινό το βάζω στο Ελλάντα. Ρωτώντας όμως το μάστορα, μου διευκρινίζει ότι θα είναι έτοιμο στις 11. Δε γίνεται νωρίτερα; Αφού δεν έχεις πελάτες; Όχι δυστυχώς, μου λέει. Κάνω το δυσαρεστημένο και του λέω δε γίνεται, δεν προλαβαίνω. Πάω προς τη μηχανή και έρχεται ο άλλος βοηθός που ξέρει καλύτερα αγγλικά λέγοντάς μου να περιμένω, γιατί κάτι θα γίνει και θα τα βολέψουμε. Συνεννοούνται μεταξύ τους και μου λέει ΟΚ, θα το φτιάξουμε.
Παίρνουν τη μηχανή, την ανεβάζουν στο αναβατόριο και βλέποντας τη κατάσταση του πίσω ελαστικού ο μάστορας ξεκινάει:
Πιάνει το κεφάλι του και κουνώντας το, εκστομίζει τη παρακάτω φράση: Porca Madonna, που σημαίνει γουρούνα Παναγία ( ιταλική Χριστοπαναγία ).
Δύο φώτο από το " ελαφρώς μεταχειρισμένο " λάστιχο... ( Προσοχή, ακολουθούν σκληρές εικόνες!!! Κάποιοι ίσως να έχουν δει και χειρότερα!!! )
Αναλαμβάνουν τη μηχανή 8:50 και 9:10 είχαν τελειώσει. Και μιλάμε 20 λεπτά έκαναν καλή δουλειά, καθαρισμό και γρασάρισμα άξονα και τέτοια. Μόλις τελείωσε ο μάστορας, έφυγε με το σκούτερ τρέχοντας και ίσα που πρόλαβα να τον χαιρετήσω για την εξυπηρέτηση. Απ' ότι κατάλαβα κάποια επείγουσα δουλειά είχε και γι' αυτό στην αρχή μου είπαν ότι δε μπορούσε εκείνη τη στιγμή. Αφού τους ευχαρίστησα όλους και δια χειραψίας, πήγα ταμείο, με τα αφτιά μου να τεντώνονται για το τι τιμή θα ακούσουν. Στην Ιταλία είμαστε λέω, μεγαλύτεροι μισθοί, καμιά 200αρια € περίμενα.
Τελικά πλήρωσα για Metzeller M7 01/23 τιμή Ιταλίας με τοποθέτηση 155€. Μια χαρά.
Με το μυαλό μου ήσυχο και ξεφυσώντας από ανακούφιση, ανέβηκα στη μηχανή και γύρισα στο ξενοδοχείο. Ότι ετοιμαζόντουσαν οι υπόλοιποι συνταξιδιώτες, κάνοντας τσεκαρίσματα στις μηχανές τους. Οπότε φορτώσαμε πράγματα, φορέσαμε και τα αδιάβροχα παντελόνια, που σε περίπτωση αστραπιαίας αλλαγής καιρού, έχει δουλειά για να φορεθούν και ξεκινήσαμε μπαίνοντας Autostrada με πρώτο προορισμό τη Γένοβα.
Βαρύς ο καιρός πάνω από τα κεφάλια μας, ελπίζοντας να αποφεύγαμε τη βροχή. Η διαδρομή στο συγκεκριμένο κομμάτι της Autostrada δεν σε αφήνει αδιάφορο, αντιθέτως είναι από τα καλύτερα σε όλη την Ιταλία και αυτό λόγω ότι είναι γεμάτο τούνελ και κοιλαδογέφυρες και έχεις θέα προς τη θάλασσα της Λυγουρίας και τις παραθαλάσσιες λουτροπόλεις της ιταλικής Ριβιέρας.
Έπειτα από 125χλμ και μιάμιση ώρα στην Autostrada και κατά 15€ φτωχότεροι, φτάσαμε στο εμπορικό λιμάνι της Γένοβας. Αναγκαστική στάση για βενζίνη, λίγη ξεκούραση, να βγάλουμε τα αδιάβροχα και να αποχαιρετήσουμε τον KRS, αφού όπως είπαμε θα ταξίδευε με το αυριανό πλοίο για Ελλάδα, μια μέρα νωρίτερα από εμάς. Οι “ συγκινητικές “ στιγμές δεν ξεπέρασαν τη μισή ώρα και οι μεν συνεχίσαμε στον SS1, τη Via Aurelia της ιταλικής Ριβιέρας, ο δε συνέχισε την Autostrada με προορισμό τη Φλωρεντία.
Δύσκολο πράγμα να βγεις από μια μεγαλούπολη και ειδικά με τόση μεγάλη έκταση όπως η Γένοβα. Λόγω της μορφολογίας του εδάφους και των βουνών στη περιοχή, δεν μπορούσε να φτιαχτεί περιμετρικός δρόμος, οπότε αναγκάστηκαν να φτιάξουν αερογέφυρες πάνω από τη πόλη, προς αποφυγή της κίνησης, αλλά και να μην εισέρχονται όλοι μέσα από το κέντρο της Γένοβα.
Λίγα λόγια από το Internet...
για τη Genova ( Γένοβα ), σημαντική ιστορική πόλη της Ιταλίας, πρωτεύουσα της Λιγουρίας, στο κέντρο του ομώνυμου κόλπου (Κόλπος Γένοβας) και το σημαντικότερο λιμάνι της Ιταλίας. Είναι η έκτη ιταλική πόλη σε πληθυσμό, τρίτη στην Βόρεια Ιταλία και αποτελεί μέρος του εμπορικού τριγώνου Τορίνο-Γένοβα-Μιλάνο. Η Γένοβα ήταν εμπορικό κέντρο με μεγάλη κίνηση, ήδη από τον 4ο π.Χ. αιώνα. Αργότερα έγινε μεγάλη ναυτική δύναμη και κύριος αντίπαλος της Βενετίας. Είναι επίσης η γενέτειρα του Χριστόφορου Κολόμβου.
Όλη αυτή η flyover διαδρομή πάνω από τη πόλη της Γένοβας έχει και τα καλά της, αφού μπορείς να δεις αρκετά από τα εντυπωσιακά κτίρια-αξιοθέατα αλλά και όλο το λιμάνι της πόλης.
Όμορφες μαρίνες που φιλοξενούν πάσης φύσεως μικρά και μεγάλα σκάφη, αποβάθρες με τεράστια κρουαζιερόπλοια και σε μια μεριά ένα υποβρύχιο του ιταλικού ναυτικού.
Δίπλα όμως υπάρχει και το “ Πλοίο-Αξιοθέατο ”. “ Ο Ποσειδώνας ”, ένα αντίγραφο μιας ισπανικής γαλέρας του 17ου αιώνα που σχεδιάστηκε από τον ναυτικό αρχιτέκτονα David Cannell. Το πλοίο ναυπηγήθηκε το 1985 για την ταινία Πειρατές του Ρομάν Πολάνσκι.
Ομολογουμένως εντυπωσιακό πλοίο, θυμίζοντάς μου τη πρώτη φορά που το είχα δει το μακρινό 2008, περαστικός από τη Γένοβα, κατεβαίνοντας από το πρώτο μας ταξίδι στις Άλπεις. Τότε χωρίς να ξέρω, θεώρησα ότι ήταν αντίγραφο ενός πλοίου του Κολόμβου.
Και δύο φώτο από το μακρινό 2008, όταν το είχαμε φωτογραφίσει από κοντά... ( η 1η φώτο είναι 4 φωτογραφίες μαζί γιατί τότε δε ξέραμε τι εστί πανοραμική )
Χορτασμένοι από εντυπωσιακά κτίρια, πλοία και εικόνες του λιμανιού, είχαμε φάει 45 λεπτά της ώρας για να διασχίσουμε απ’ άκρη σ’ άκρη όλη τη Γένοβα και τα παραθαλάσσια προάστια της.
Η συνέχεια του SS1 άκρως ενδιαφέρουσα , μη πω φανταστική. Κι αυτό γιατί σε πέρναγε από όλα τα παραθαλάσσια χωριουδάκια με τα διαφορετικού χρώματος βαμμένα αρχοντικά, τα οποία πολλές φορές ήταν κρεμασμένα στα βράχια. Μια εικόνα, 1000 λέξεις. Κάτι σε Costiera Amalfitana.
Δεν ήταν όμως όλα ρόδινα. Απ‘ τη μια οι συνεχείς ταμπέλες με το όριο να πέφτει στα 30 χλμ και απ’ την άλλη ο καιρός που είχε ιδιαίτερα βαρύνει, αλλά και οι πρώτες ψιχάλες που άρχισαν να πέφτουν, αναγκάζοντάς μας να σταματήσουμε πριν το Rapallo, μια παραθαλάσσια πόλη, για να βάλουμε τα αδιάβροχα. Συνεχίσαμε περνώντας από ωραία παραθαλάσσια χωριά και πόλεις με σημαντικότερα, το Chiavari και το Sestri Levante.
Στο τουριστικό θέρετρο Sestri Levante, κάναμε μια στάση για βενζίνη, βγάζοντας τα αδιάβροχα γιατί η υγρασία ήταν αφόρητη.
Οδηγώντας λοιπόν πάντα στον SS1 και λίγο μετά το Sestri Levante, η ομίχλη που ξεκίνησε να σκεπάζει το βουνό, μας ανησύχησε. Αλλά τόση ομίχλη φάγαμε στα Πυρηναία, εκεί θα κωλώναμε…
Από κει ξεκινάει όμως και ένα φοβερό ορεινό στροφιλίκι 30 χιλιομέτρων, με την άσφαλτο να σε προκαλεί. Λούνα Πάρκ κανονικό. Ήταν το Passo Del Bracco.
( Δυστυχώς φώτο του περάσματος δεν υπάρχουν, γιατί με πρόδωσε η κουφ@λα η μπαταρία της κάμερας. Μια δυο έβγαλε η Georgia. Δεν πειράζει, τόσα έχετε δει από το ταξίδι ).
Θαρρώ πως σε ένα σημείο του συγκεκριμένου κομματιού, μας είχε περάσει το 2008 ένας Ιταλός εθελοντής δωρητής οργάνων με ένα Ζ750, βερμούδα, κοντομάνικο t-shirt, ξύνοντας σχεδόν τα γόνατά του στην υπέροχη άσφαλτο και αφήνοντάς μας τότε με το στόμα ανοιχτό. Ε κάτι αντίστοιχο θα ζούσαμε και τώρα.
Κάποια στιγμή και καθώς πλησιάζουμε στο χωριό Bracco και ενώ ο δρόμος ήταν βρεγμένος, μας προσπερνάνε κανά πεντάρι μοτοσυκλέτες και πήγαιναν με τη ταυτότητα στο στόμα. Λες και τους κυνηγούσαν οι Carabinieri. Τον συνταξιδιώτη μας με το ΚΤΜ. το Panos, ο οποίος δεν είναι και χθεσινός από οδήγηση, τον προσπέρασε ένας από αυτούς πάνω σε στροφή και απ’ ότι μας είπε αργότερα, κόντεψε να ξύσει τη πλαϊνή βαλίτσα του στην άσφαλτο. Σιγά ρε, θα προλάβετε!!!
Λόγω του ότι το εν λόγω κομμάτι δρόμου, πρέπει να είναι καταχωρημένο στα SOS, στα τεφτέρια των γρήγορων, έχει φροντίσει η ιταλική αστυνομία να εφοδιάσει το χωριό Bracco, το οποίο βρίσκεται στη μέση του περάσματος, με 6 κάμερες!!! Πρωτοφανές τέτοιο πράγμα.
Λίγο παρακάτω και ενώ πλησιάζαμε στη πόλη La Spezia, δυστυχώς ξεκίνησε να ψιχαλίζει δυνατά για κανά τριάρι χλμ,.
Κάναμε μια γρήγορη στάση για να βάλουμε τα πάνω αδιάβροχα μπας και γλυτώσουμε τα πολλά. Ευτυχώς λίγο πριν το παραθαλάσσιο τουριστικό θέρετρο La Spezia, σταμάτησε. Κοιτάζοντας και τον ουρανό στο βάθος δεν ήμασταν σίγουροι τι σκοπό είχε, οπότε συνεχίσαμε με τα αδιάβροχα .
Συνεχίζεται...
.
14η ΜΕΡΑ – ΔΕΥΤΕΡΑ 18/09/2023
San Remo - Lido di Camaiore
Από το Porc@ Madonna στο Cinque Terre
Αχάραγο ξύπνημα στις 07:00, πρωινό στο ξενοδοχείο και 8 παρά δέκα ήμουν πάνω στη μηχανή με το GPS να έχει λοκάρει το πρώτο λαστιχάδικο. Το συγκεκριμένο που θα πήγαινα πρώτα, ειδικευόταν σε μοτοσικλέτες. Φτάνω λοιπόν στο εν λόγω μαγαζί και εξηγώ στον υπεύθυνο το πρόβλημα μου. Μου απαντά ότι τη συγκεκριμένη στιγμή δε μπορεί να το αναλάβει, μετά τις 15:00 μπορούσε.
" Αν έρθω τότε, πάει πέταξε το πουλί ", σκεφτόμουν.
“Δεν γίνεται έως τις 11;”, του λέω.
“ Mi dispiace ( λυπάμαι )”, μου λέει και μου κλείνει τη ταφόπλακα.
Ευχαριστώ να σαι καλά, του λέω, κατανοώντας ότι είχε δουλειά ο άνθρωπος και φεύγω για το επόμενο.
Πέντε λεπτά αργότερα ήμουν έξω από το δεύτερο. Τον ρωτάω, κοιτάει τις διαστάσεις και αφού κοιτάει το stock, μου απαντά ότι έχει μόνο το μπροστινό διαθέσιμο. Θα έκανε ένα τηλέφωνο, μήπως κάποιος συνάδελφος είχε το πίσω. Αφού έκανε τα τηλεφωνήματα του, γυρνάει και μου λέει ότι ένας συνάδελφος του σε απόσταση 5 χλμ είχε το πίσω ελαστικό. Οπότε πάω προς τα κει, να βάλω το πίσω που με καίει και θα επανέλθω για το μπροστά, του λέω. Βάζω στο GPS το άλλο μαγαζί και ξεκινάω.
Στη μέση της διαδρομής βλέπω ένα τύπο με ένα Africa Twin, ότι ετοιμάζεται να ξεπαρκάρει. Του πιάνω τη κουβέντα, λέγοντας του το πρόβλημα μου και αν ξέρει κάποιο λαστιχάδικο εκεί κοντά. Βασικά σκέφτηκα, ντόπιος είναι, μηχανή έχει κάτι παραπάνω θα ξέρει.
" Υπάρχει λίγο πιο κάτω στα 200 μέτρα ένα καλό που αναλαμβάνει και μηχανές ", μου λέει.
" Αδερφέ μου σε ευχαριστώ, να σαι καλά ".
Μικρό κύκλο γύρω από το τετράγωνο ( μη δείξουμε την ελληνικότητα μας με αναστροφές σε μονόδρομο και τα ρέστα ) και καρφί για το μαγαζί.
Πάνω στη κεντρική λεωφόρο αλλά μέσα σε αδιέξοδο ήταν το λαστιχάδικο. Αράζω απ' έξω και μπαίνω μέσα, με το μοναδικό αυτοκίνητο να βγαίνει από μέσα εκείνη τη στιγμή. Ωραία λέω, δεν έχει κόσμο, άμα μου βρει και λάστιχο, σωθήκαμε.
Έρχεται ένας από τους βοηθούς του ιδιοκτήτη και με ρωτάει τι θέλω. Με μισά αγγλικά και μισά ιταλικά, αφού δεν τον έκοψα και πολύ γλωσσομαθή, του εξηγώ το πρόβλημα. Κοιτάει διαστάσεις, ψάχνει και μου λέει ότι έχει ένα πισινό αλλά το μπροστινό θα το έχει αύριο. Ρε ας βάλω το πίσω που με καίει και το μπροστινό το βάζω στο Ελλάντα. Ρωτώντας όμως το μάστορα, μου διευκρινίζει ότι θα είναι έτοιμο στις 11. Δε γίνεται νωρίτερα; Αφού δεν έχεις πελάτες; Όχι δυστυχώς, μου λέει. Κάνω το δυσαρεστημένο και του λέω δε γίνεται, δεν προλαβαίνω. Πάω προς τη μηχανή και έρχεται ο άλλος βοηθός που ξέρει καλύτερα αγγλικά λέγοντάς μου να περιμένω, γιατί κάτι θα γίνει και θα τα βολέψουμε. Συνεννοούνται μεταξύ τους και μου λέει ΟΚ, θα το φτιάξουμε.
Παίρνουν τη μηχανή, την ανεβάζουν στο αναβατόριο και βλέποντας τη κατάσταση του πίσω ελαστικού ο μάστορας ξεκινάει:
Πιάνει το κεφάλι του και κουνώντας το, εκστομίζει τη παρακάτω φράση: Porca Madonna, που σημαίνει γουρούνα Παναγία ( ιταλική Χριστοπαναγία ).
Δύο φώτο από το " ελαφρώς μεταχειρισμένο " λάστιχο... ( Προσοχή, ακολουθούν σκληρές εικόνες!!! Κάποιοι ίσως να έχουν δει και χειρότερα!!! )
Αναλαμβάνουν τη μηχανή 8:50 και 9:10 είχαν τελειώσει. Και μιλάμε 20 λεπτά έκαναν καλή δουλειά, καθαρισμό και γρασάρισμα άξονα και τέτοια. Μόλις τελείωσε ο μάστορας, έφυγε με το σκούτερ τρέχοντας και ίσα που πρόλαβα να τον χαιρετήσω για την εξυπηρέτηση. Απ' ότι κατάλαβα κάποια επείγουσα δουλειά είχε και γι' αυτό στην αρχή μου είπαν ότι δε μπορούσε εκείνη τη στιγμή. Αφού τους ευχαρίστησα όλους και δια χειραψίας, πήγα ταμείο, με τα αφτιά μου να τεντώνονται για το τι τιμή θα ακούσουν. Στην Ιταλία είμαστε λέω, μεγαλύτεροι μισθοί, καμιά 200αρια € περίμενα.
Τελικά πλήρωσα για Metzeller M7 01/23 τιμή Ιταλίας με τοποθέτηση 155€. Μια χαρά.
Με το μυαλό μου ήσυχο και ξεφυσώντας από ανακούφιση, ανέβηκα στη μηχανή και γύρισα στο ξενοδοχείο. Ότι ετοιμαζόντουσαν οι υπόλοιποι συνταξιδιώτες, κάνοντας τσεκαρίσματα στις μηχανές τους. Οπότε φορτώσαμε πράγματα, φορέσαμε και τα αδιάβροχα παντελόνια, που σε περίπτωση αστραπιαίας αλλαγής καιρού, έχει δουλειά για να φορεθούν και ξεκινήσαμε μπαίνοντας Autostrada με πρώτο προορισμό τη Γένοβα.
Βαρύς ο καιρός πάνω από τα κεφάλια μας, ελπίζοντας να αποφεύγαμε τη βροχή. Η διαδρομή στο συγκεκριμένο κομμάτι της Autostrada δεν σε αφήνει αδιάφορο, αντιθέτως είναι από τα καλύτερα σε όλη την Ιταλία και αυτό λόγω ότι είναι γεμάτο τούνελ και κοιλαδογέφυρες και έχεις θέα προς τη θάλασσα της Λυγουρίας και τις παραθαλάσσιες λουτροπόλεις της ιταλικής Ριβιέρας.
Έπειτα από 125χλμ και μιάμιση ώρα στην Autostrada και κατά 15€ φτωχότεροι, φτάσαμε στο εμπορικό λιμάνι της Γένοβας. Αναγκαστική στάση για βενζίνη, λίγη ξεκούραση, να βγάλουμε τα αδιάβροχα και να αποχαιρετήσουμε τον KRS, αφού όπως είπαμε θα ταξίδευε με το αυριανό πλοίο για Ελλάδα, μια μέρα νωρίτερα από εμάς. Οι “ συγκινητικές “ στιγμές δεν ξεπέρασαν τη μισή ώρα και οι μεν συνεχίσαμε στον SS1, τη Via Aurelia της ιταλικής Ριβιέρας, ο δε συνέχισε την Autostrada με προορισμό τη Φλωρεντία.
Δύσκολο πράγμα να βγεις από μια μεγαλούπολη και ειδικά με τόση μεγάλη έκταση όπως η Γένοβα. Λόγω της μορφολογίας του εδάφους και των βουνών στη περιοχή, δεν μπορούσε να φτιαχτεί περιμετρικός δρόμος, οπότε αναγκάστηκαν να φτιάξουν αερογέφυρες πάνω από τη πόλη, προς αποφυγή της κίνησης, αλλά και να μην εισέρχονται όλοι μέσα από το κέντρο της Γένοβα.
Λίγα λόγια από το Internet...
για τη Genova ( Γένοβα ), σημαντική ιστορική πόλη της Ιταλίας, πρωτεύουσα της Λιγουρίας, στο κέντρο του ομώνυμου κόλπου (Κόλπος Γένοβας) και το σημαντικότερο λιμάνι της Ιταλίας. Είναι η έκτη ιταλική πόλη σε πληθυσμό, τρίτη στην Βόρεια Ιταλία και αποτελεί μέρος του εμπορικού τριγώνου Τορίνο-Γένοβα-Μιλάνο. Η Γένοβα ήταν εμπορικό κέντρο με μεγάλη κίνηση, ήδη από τον 4ο π.Χ. αιώνα. Αργότερα έγινε μεγάλη ναυτική δύναμη και κύριος αντίπαλος της Βενετίας. Είναι επίσης η γενέτειρα του Χριστόφορου Κολόμβου.
Όλη αυτή η flyover διαδρομή πάνω από τη πόλη της Γένοβας έχει και τα καλά της, αφού μπορείς να δεις αρκετά από τα εντυπωσιακά κτίρια-αξιοθέατα αλλά και όλο το λιμάνι της πόλης.
Όμορφες μαρίνες που φιλοξενούν πάσης φύσεως μικρά και μεγάλα σκάφη, αποβάθρες με τεράστια κρουαζιερόπλοια και σε μια μεριά ένα υποβρύχιο του ιταλικού ναυτικού.
Δίπλα όμως υπάρχει και το “ Πλοίο-Αξιοθέατο ”. “ Ο Ποσειδώνας ”, ένα αντίγραφο μιας ισπανικής γαλέρας του 17ου αιώνα που σχεδιάστηκε από τον ναυτικό αρχιτέκτονα David Cannell. Το πλοίο ναυπηγήθηκε το 1985 για την ταινία Πειρατές του Ρομάν Πολάνσκι.
Ομολογουμένως εντυπωσιακό πλοίο, θυμίζοντάς μου τη πρώτη φορά που το είχα δει το μακρινό 2008, περαστικός από τη Γένοβα, κατεβαίνοντας από το πρώτο μας ταξίδι στις Άλπεις. Τότε χωρίς να ξέρω, θεώρησα ότι ήταν αντίγραφο ενός πλοίου του Κολόμβου.
Και δύο φώτο από το μακρινό 2008, όταν το είχαμε φωτογραφίσει από κοντά... ( η 1η φώτο είναι 4 φωτογραφίες μαζί γιατί τότε δε ξέραμε τι εστί πανοραμική )
Χορτασμένοι από εντυπωσιακά κτίρια, πλοία και εικόνες του λιμανιού, είχαμε φάει 45 λεπτά της ώρας για να διασχίσουμε απ’ άκρη σ’ άκρη όλη τη Γένοβα και τα παραθαλάσσια προάστια της.
Η συνέχεια του SS1 άκρως ενδιαφέρουσα , μη πω φανταστική. Κι αυτό γιατί σε πέρναγε από όλα τα παραθαλάσσια χωριουδάκια με τα διαφορετικού χρώματος βαμμένα αρχοντικά, τα οποία πολλές φορές ήταν κρεμασμένα στα βράχια. Μια εικόνα, 1000 λέξεις. Κάτι σε Costiera Amalfitana.
Δεν ήταν όμως όλα ρόδινα. Απ‘ τη μια οι συνεχείς ταμπέλες με το όριο να πέφτει στα 30 χλμ και απ’ την άλλη ο καιρός που είχε ιδιαίτερα βαρύνει, αλλά και οι πρώτες ψιχάλες που άρχισαν να πέφτουν, αναγκάζοντάς μας να σταματήσουμε πριν το Rapallo, μια παραθαλάσσια πόλη, για να βάλουμε τα αδιάβροχα. Συνεχίσαμε περνώντας από ωραία παραθαλάσσια χωριά και πόλεις με σημαντικότερα, το Chiavari και το Sestri Levante.
Στο τουριστικό θέρετρο Sestri Levante, κάναμε μια στάση για βενζίνη, βγάζοντας τα αδιάβροχα γιατί η υγρασία ήταν αφόρητη.
Οδηγώντας λοιπόν πάντα στον SS1 και λίγο μετά το Sestri Levante, η ομίχλη που ξεκίνησε να σκεπάζει το βουνό, μας ανησύχησε. Αλλά τόση ομίχλη φάγαμε στα Πυρηναία, εκεί θα κωλώναμε…
Από κει ξεκινάει όμως και ένα φοβερό ορεινό στροφιλίκι 30 χιλιομέτρων, με την άσφαλτο να σε προκαλεί. Λούνα Πάρκ κανονικό. Ήταν το Passo Del Bracco.
( Δυστυχώς φώτο του περάσματος δεν υπάρχουν, γιατί με πρόδωσε η κουφ@λα η μπαταρία της κάμερας. Μια δυο έβγαλε η Georgia. Δεν πειράζει, τόσα έχετε δει από το ταξίδι ).
Θαρρώ πως σε ένα σημείο του συγκεκριμένου κομματιού, μας είχε περάσει το 2008 ένας Ιταλός εθελοντής δωρητής οργάνων με ένα Ζ750, βερμούδα, κοντομάνικο t-shirt, ξύνοντας σχεδόν τα γόνατά του στην υπέροχη άσφαλτο και αφήνοντάς μας τότε με το στόμα ανοιχτό. Ε κάτι αντίστοιχο θα ζούσαμε και τώρα.
Κάποια στιγμή και καθώς πλησιάζουμε στο χωριό Bracco και ενώ ο δρόμος ήταν βρεγμένος, μας προσπερνάνε κανά πεντάρι μοτοσυκλέτες και πήγαιναν με τη ταυτότητα στο στόμα. Λες και τους κυνηγούσαν οι Carabinieri. Τον συνταξιδιώτη μας με το ΚΤΜ. το Panos, ο οποίος δεν είναι και χθεσινός από οδήγηση, τον προσπέρασε ένας από αυτούς πάνω σε στροφή και απ’ ότι μας είπε αργότερα, κόντεψε να ξύσει τη πλαϊνή βαλίτσα του στην άσφαλτο. Σιγά ρε, θα προλάβετε!!!
Λόγω του ότι το εν λόγω κομμάτι δρόμου, πρέπει να είναι καταχωρημένο στα SOS, στα τεφτέρια των γρήγορων, έχει φροντίσει η ιταλική αστυνομία να εφοδιάσει το χωριό Bracco, το οποίο βρίσκεται στη μέση του περάσματος, με 6 κάμερες!!! Πρωτοφανές τέτοιο πράγμα.
Λίγο παρακάτω και ενώ πλησιάζαμε στη πόλη La Spezia, δυστυχώς ξεκίνησε να ψιχαλίζει δυνατά για κανά τριάρι χλμ,.
Κάναμε μια γρήγορη στάση για να βάλουμε τα πάνω αδιάβροχα μπας και γλυτώσουμε τα πολλά. Ευτυχώς λίγο πριν το παραθαλάσσιο τουριστικό θέρετρο La Spezia, σταμάτησε. Κοιτάζοντας και τον ουρανό στο βάθος δεν ήμασταν σίγουροι τι σκοπό είχε, οπότε συνεχίσαμε με τα αδιάβροχα .
Συνεχίζεται...
.
