Μια ηλεκτρονική, ένα πικάπ, στου μάνιακ (δεν φαντάζομαι να είναι εξαίρεση) κοκκόρια και μπαχαρικά εδώ και εκεί, βέβαια πήρε λιωμένο μηχανάκι από τον σεβάσμιο κύριο Ουράιαχ Χίπ που είχε πάει στις εσχατιές και το πούλησε λίγο πριν σκορπίσουν τα πάντα επάνω του, πες κακή τύχη αλλά και πάλι. Δεν θα κάνουμε την ίδια συζήτηση σε δύο νήματα, με τον ίδιο παραλογισμό στο αντικείμενο, παμ παρακάτ, το τρολάζ συνεχίζεται κατά των αρχαίων λειψάνων όπως γίνεται και στους γοτθικούς ναούς των δυνάμεων του άξονα, του συλλόγου γιδοβοσκών φίλων της Χάιντι από τις αυστριακές βουνοπλαγιές, των παραγωγών δαντελένιων εσωρούχων από την (καββαθιακή) Καποτία (cup of tea, όχι την άλλη, βρωμόμυαλοι) (fun fact ο πρώτος κινητήρας της τριούμφ λεγόταν
ΜΙΝΕΡΒΑ όπως τα άλλα εσώρουχα τυχαίο δεν νομίζω) και πάει λέγοντας. Επίσης διατηρώ κάθε δικαίωμα να τρολάρω τα πάντα γιατί συντηρώ ιδιόχειρα και χρησιμοποιώ εναλλάξ γριές με μηδέν ηλεκτρονικά, νιές με τα πάντα ηλεκτρονικά, σκούτερ, abs τριών διαφορετικών γενεών, τράξιο δύο διαφορετικών ειδών, αρκετές διαφορετικές διαστάσεις τροχών και φρένων, από ευρώπη και ιαπωνία και παρά την κολοσσιαία ασχετοσύνη μου διακρίνω διαφορές. Και γιατί έτσι μ'αρέσει και ξιδάκι.
Πιο ακριβό μπεκ η πενφέ όντως, 158 λιανική. Πάει το resale vaule στον απόπατο.