Alexmak 125
Μέλος
- Περιοχή
- Αστακος, Αιτωλοακαρνανια
- Όνομα
- Αλεξανδρος
- Μοτό
-
Derbi Senda DRD 125
BMW f800 gs (το προβληματικό)
Σας έλειψα..?
Summer Tour 2015 by 125cc
Όπως και πέρυσι έτσι και φέτος αποφάσισα να κάνω ένα ταξίδι τέλος του καλοκαιριού, με μόνη παρέα το ταλαίπωρο 125αράκι μου.. Φέτος όμως τα πράγματα θα ήταν λιγάκι διαφορετικά. Τα χιλιόμετρα θα ήταν πολύ περισσότερα.. Το καλό όμως ήταν ότι θα έβλεπα πολλές καλές κρυμμένες ομορφιές της Ελλάδας, όπως πέτρινα γεφύρια, καταρράκτες, ποτάμια, φαράγγια, χωριά, παλιές εκκλησίες και άλλα πολλά!
Για πάμε να μπούμε στο ψητό!!
19/8/15 Μέρα 1η..
Αστακός - Προυσσός - Παντα Βρέχει..
https://www.google.gr/maps/dir/Αστακός/Προυσός, Ευρυτανία/38.7392894,21.7173458/@38.6910334,21.7519851,12z/data=!4m15!4m14!1m5!1m1!1s0x135dd7ec1259de69:0xd5be9aa9ab2e9245!2m2!1d21.0820678!2d38.5357192!1m5!1m1!1s0x135eef78162301af:0x400bd2ce2b987b0!2m2!1d21.6533763!2d38.7445499!1m0!3e0
Πρωινό ξύπνημα γύρω στις 7 το πρωί και ετοιμασίες για αυτό το απίστευτο ταξίδι που το ετοίμαζα σχεδόν όλο τον χρόνο..
Με το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά αρχίζω και φορτώνω σιγά σιγά τις καινούργιες χειροποίητες βαλιτσούλες μου, τα καμπινγκά μου και όλα τα σύνεργα!
Με το που τελειώνω το καβαλάω και αρχίζω να γράφω τα πρώτα χιλιόμετρα στην διαδρομή προς τον Προυσσό!
Όπως πήγαινα στον δρόμο κάπου κοντά στο Παναιτώλιο ακούω κάτι να φέυγει πάνω από το μηχανάκι και να κάνει κολοτούμπες στον δρόμο.. Μόλις το άκουσα πίστευα ότι ήταν κάποια βαλίτσα μέχρι που γύρισα και είδα την σκηνή στην μέση του δρόμου.. Μάλλον δεν την είχα σφίξει πολύ καλά και γλίστρησε..
Πταίσματα...
Την δένω καλά, τσεκάρω και τα άλλα συμπράγκαλα και συνεχίζω.
Στην διαδρομή πέρασα από ένα πανέμορφο χωριό που ονομαζόταν Νερομάνα..
Δεν ήταν όμως τυχαία η ονομασία του..
Όπου και να κοίταγες νερό! Πανέμορφο μέρος!
Ξανακάνω έναν γρήγορο έλεγχο και συνεχίζω..
Λίμνη Τριχωνίδα από ψηλά..
Στην διαδρομή συνάντησα πολλά τέτοια όμορφα μέρη..
Μετά από κάμποση ώρα, και μετά από αυτή την ωραία διαδρομή φτάνω επιτέλους στον Προυσσό.. Αφήνω το μηχανάκι και συνεχίζω με τα πόδια..
Κάνω την βόλτα μου μέσα στην μόνη και συνεχίζω με προορισμό το χωριό Πρόδρομο ώστε να ακολουθήσω ένα μικρό κομμάτι ήπιου χωματόδρομου και να βγω στο χωριό Ρόσκα..
Εκεί στον Πρόδρομο το google maps με βγάζει να ακολουθήσω ένα μονοπάτι το οποίο έβγαζε σε κάτι μεγάλα σκαλιά..
Αποτέλεσμα να <<σφηνώσω>> με το μηχανάκι σε κατήφορο και να μην μπορώ να κάνω αναστροφή επειδή το δρομάκι ήταν πολύ λεπτό + ότι κάτω έιχε κοτρόνια και χώμα.. Αποτέλεσμα να σπρώχνω σαν τον μ....α και να βρίζω το κινητό, και εμένα μαζί που το εμπιστεύτηκα. Δεν φτάνει μόνο αυτό όμως, περνάει και ένας παπάς με βλέπει να σπρώχνω και να έχω ιδρώσει μέσα στο λιόκαμα και αντί για να βάλει και αυτός ένα χεράκι καθόταν και με κοίταγε σαν να μην τρέχει τίποτα
Μετά από κάνα μισάωρο τελικά το ξεκόλλησα και συνέχισα προς το Ρόσκα.. Πιστέυω ότι έχυσα και 1 κιλό ιδρώτα εκείνη την στιγμή..
Όταν τέλειωσε η άσφαλτος μετά τον Πρόδρομο είχε 2 χωματόδρομους. Έναν που χανόταν μέσα στο δάσος και έναν που συνέχιζε την άσφαλτο αλλά χωματόδρομος... Έλα όμως που δεν ήξερα που να πάω.. Έτσι κατέβηκα πάλι και ρώτησα που να πάω.. Ευτυχώς βρήκα ένα αυτοκίνητο με κάτι τουρίστες και ψηλοπηγαίναμε μαζί..
Ο χωματόδρομος ΑΤΕΛΕΙΩΤΟΣ! Βρε και τώρα θα τελειώσει, βρε και τώρα θα πατήσω σε άσφαλτο, αλλά τίποτα.. Έκλαιγα τα λαστιχάκια που τα φοράω μόνο έναν χρόνο..
Ευτυχώς που σε ένα κομμάτι έκανα τα δικά μου και γλίτωσα λίγα μέτρα χωματόδρομο..
Μετά όμως τέλειωσε αυτό το τσιμεντένιο δρομάκι και ξανάρχισε το χώμα..
Αποτέλεσμα να τραβάω στην κυριολεξία τα μαλλιά μου!!
Το χειρότερο όμως με περίμενε στην διαδρομή Ρόσκα - Πάντα Βρέχει.. Πραγματικά λυπόμουν το μηχανάκι. Πολύ άσχημος χωματόδρομος!!
Με τα πολλά το κατέβασα κάτω στο φαράγγι και έβαλα σε μια σακούλα την φωτογραφική, το τρίποδο, το μαγιό και μία πετσέτα και συνέχισα μέσα από το φαράγγι με τα πόδια..
Το μέρος μαγευτικό.. Άξιζε τελικά ο κόπος!
Σε κάποια στιγμή έπρεπε να περάσω μέσα από το ποτάμι για να πάω στην απέναντι πλευρά και να συνεχίσω..
Τα βγάζω όλα στην φόρα λοιπόν, βάζω το μαγιό και συνεχίζω.. (πρέπει να με είδαν πολλά μάτια εκείνη την στιγμή!)
Και μετά από 20 λεπτά περπάτημα φτάνω επιτέλους στο επίκεντρο της ομορφιάς του Πάντα βρέχει!!
Να λοιπόν γιατί το λένε Πάντα Βρέχει το μέρος!!
Παρόλο που ήταν λιγάκι κρύο το νερό σκέφτηκα ότι δεν θα ξαναέχω την ευκαιρία να βουτήξω εδώ και έτσι μπήκα χωρίς σκέψη για ένα φυσικό υδρομασάζ!
Κάθισα λίγο για να στεγνώσω και ξεκίνησα πάλι για το 20λέπτο της επιστροφής!
Ξαναπερνάμε την όμορφη σιδερένια γέφυρα και παίρνουμε πάλι τον ανήφορο με τον άσχημο χωματόδρομο!
Αρχίζω κανονικά να ανεβαίνω σιγά σιγά..
Θερμοκρασία ανέβαινε, άναβε το βεντιλατέρ, θερμοκρασία κατέβαινε... πρώτη - δευτέρα, πρώτη - δευτέρα..
Περνάω το χωριό Ροσκά και μετά από 5 λεπτά ξαφνικά το μηχανάκι σβήνει. Λέω και εγώ δεν είναι τίποτα.. Μιζάρω, μιζάρω, αλλά τζίφος.. Έτσι κοιτάζω γύρω μου και συνειδητοποιώ ότι είμαι στην μέση του πουθενά πάνω σε έναν δύσβατο χωματόδρομο.. Και αρχίζω και πανικοβάλλομαι!
Με τα πολλά ξαναμιζάρω και βλέπω ένα σωλινάκι από το καρμπυλατέρ να βγάζει βενζίνη.. Εκείνη την ώρα λέω δεν έχω που δεν έχω πολύ βενζίνη για να συνεχίσω χάνω κιόλας, ωραία λέω!!
Βάζω το μηχανάκι στο σταν και συνεχίζω με τα πόδια πιο πάνω για να δω τι υπάρχει.. Για καλή μου τύχη βλέπω 3 μαντριά, 1 σπίτι και ένα εκκλησάκι. Ακατοίκητα όλα, και από ανθρώπους και από ζώα! Παίρνω το μηχανάκι στην ανηφόρα και με τα χίλια ζόρια το ανεβάζω εκεί μπροστά από το σπίτι..
Αρχικά παίρνω τηλέφωνο τον πατέρα μου και μου λέει τι να κοιτάξω και τι να κάνω.. Κάνω ότι μου λέει και τζίφος, δεν παίρνει μπροστά.. Κοιτάζω το ρολόι και βλέπω 7 η ώρα! Γράφω κατευθείαν στο φόρουμ για βοήθεια, μου λέτε και εσείς να κοιτάξω άλλα 5 πραγματάκια αλλά πάλι τίποτα! Αποτέλεσμα να αρχίζει να βραδιάζει και να μην μπορώ να κάνω τίποτα.. Παρατάω το μηχανάκι και αμέσως αναζητώ ρεύμα και νερό.. Για καλή μου τύχη βρίσκω και τα δύο!! Αν και το πρώτο λίγο δύσκολα αλλά το κατάφερα! Μετά στήνω την σκηνή μέσα στην αυλή του παραπάνω σπιτιού, ετοιμάζω να φάω κάτι και πέφτω για ύπνο..
Φτου σου προδότη!
Ευτυχώς ήμουν πολύ κουρασμένος και παρόλο την ανησυχία μου με πήρε κατευθείαν ο ύπνος..
Τέλος 1ης μέρας!
Μια παρένθεση που επιβάλετε να κάνω, ένα τεράστιο ευχαριστώ στον Στέργιο (Phoenix), στον Κώστα (gsmaniac), και στον Πασχάλη (Paschalis) που χωρίς να με ξέρουν από την αρχή με στήριζαν και νοιάζονταν λες και με ήξεραν χρόνια και πραγματικά αυτό με βοήθησε να μου φύγει ένα μεγάλο άγχος εκείνη την στιγμή!
Summer Tour 2015 by 125cc
Όπως και πέρυσι έτσι και φέτος αποφάσισα να κάνω ένα ταξίδι τέλος του καλοκαιριού, με μόνη παρέα το ταλαίπωρο 125αράκι μου.. Φέτος όμως τα πράγματα θα ήταν λιγάκι διαφορετικά. Τα χιλιόμετρα θα ήταν πολύ περισσότερα.. Το καλό όμως ήταν ότι θα έβλεπα πολλές καλές κρυμμένες ομορφιές της Ελλάδας, όπως πέτρινα γεφύρια, καταρράκτες, ποτάμια, φαράγγια, χωριά, παλιές εκκλησίες και άλλα πολλά!
Για πάμε να μπούμε στο ψητό!!
19/8/15 Μέρα 1η..
Αστακός - Προυσσός - Παντα Βρέχει..
https://www.google.gr/maps/dir/Αστακός/Προυσός, Ευρυτανία/38.7392894,21.7173458/@38.6910334,21.7519851,12z/data=!4m15!4m14!1m5!1m1!1s0x135dd7ec1259de69:0xd5be9aa9ab2e9245!2m2!1d21.0820678!2d38.5357192!1m5!1m1!1s0x135eef78162301af:0x400bd2ce2b987b0!2m2!1d21.6533763!2d38.7445499!1m0!3e0
Πρωινό ξύπνημα γύρω στις 7 το πρωί και ετοιμασίες για αυτό το απίστευτο ταξίδι που το ετοίμαζα σχεδόν όλο τον χρόνο..
Με το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά αρχίζω και φορτώνω σιγά σιγά τις καινούργιες χειροποίητες βαλιτσούλες μου, τα καμπινγκά μου και όλα τα σύνεργα!
Με το που τελειώνω το καβαλάω και αρχίζω να γράφω τα πρώτα χιλιόμετρα στην διαδρομή προς τον Προυσσό!
Όπως πήγαινα στον δρόμο κάπου κοντά στο Παναιτώλιο ακούω κάτι να φέυγει πάνω από το μηχανάκι και να κάνει κολοτούμπες στον δρόμο.. Μόλις το άκουσα πίστευα ότι ήταν κάποια βαλίτσα μέχρι που γύρισα και είδα την σκηνή στην μέση του δρόμου.. Μάλλον δεν την είχα σφίξει πολύ καλά και γλίστρησε..
Πταίσματα... Την δένω καλά, τσεκάρω και τα άλλα συμπράγκαλα και συνεχίζω.
Στην διαδρομή πέρασα από ένα πανέμορφο χωριό που ονομαζόταν Νερομάνα..
Δεν ήταν όμως τυχαία η ονομασία του..
Όπου και να κοίταγες νερό! Πανέμορφο μέρος!
Ξανακάνω έναν γρήγορο έλεγχο και συνεχίζω..
Λίμνη Τριχωνίδα από ψηλά..
Στην διαδρομή συνάντησα πολλά τέτοια όμορφα μέρη..
Μετά από κάμποση ώρα, και μετά από αυτή την ωραία διαδρομή φτάνω επιτέλους στον Προυσσό.. Αφήνω το μηχανάκι και συνεχίζω με τα πόδια..
Κάνω την βόλτα μου μέσα στην μόνη και συνεχίζω με προορισμό το χωριό Πρόδρομο ώστε να ακολουθήσω ένα μικρό κομμάτι ήπιου χωματόδρομου και να βγω στο χωριό Ρόσκα..
Εκεί στον Πρόδρομο το google maps με βγάζει να ακολουθήσω ένα μονοπάτι το οποίο έβγαζε σε κάτι μεγάλα σκαλιά..
Αποτέλεσμα να <<σφηνώσω>> με το μηχανάκι σε κατήφορο και να μην μπορώ να κάνω αναστροφή επειδή το δρομάκι ήταν πολύ λεπτό + ότι κάτω έιχε κοτρόνια και χώμα.. Αποτέλεσμα να σπρώχνω σαν τον μ....α και να βρίζω το κινητό, και εμένα μαζί που το εμπιστεύτηκα. Δεν φτάνει μόνο αυτό όμως, περνάει και ένας παπάς με βλέπει να σπρώχνω και να έχω ιδρώσει μέσα στο λιόκαμα και αντί για να βάλει και αυτός ένα χεράκι καθόταν και με κοίταγε σαν να μην τρέχει τίποτα
Μετά από κάνα μισάωρο τελικά το ξεκόλλησα και συνέχισα προς το Ρόσκα.. Πιστέυω ότι έχυσα και 1 κιλό ιδρώτα εκείνη την στιγμή..
Όταν τέλειωσε η άσφαλτος μετά τον Πρόδρομο είχε 2 χωματόδρομους. Έναν που χανόταν μέσα στο δάσος και έναν που συνέχιζε την άσφαλτο αλλά χωματόδρομος... Έλα όμως που δεν ήξερα που να πάω.. Έτσι κατέβηκα πάλι και ρώτησα που να πάω.. Ευτυχώς βρήκα ένα αυτοκίνητο με κάτι τουρίστες και ψηλοπηγαίναμε μαζί..
Ο χωματόδρομος ΑΤΕΛΕΙΩΤΟΣ! Βρε και τώρα θα τελειώσει, βρε και τώρα θα πατήσω σε άσφαλτο, αλλά τίποτα.. Έκλαιγα τα λαστιχάκια που τα φοράω μόνο έναν χρόνο..
Ευτυχώς που σε ένα κομμάτι έκανα τα δικά μου και γλίτωσα λίγα μέτρα χωματόδρομο..
Μετά όμως τέλειωσε αυτό το τσιμεντένιο δρομάκι και ξανάρχισε το χώμα..
Αποτέλεσμα να τραβάω στην κυριολεξία τα μαλλιά μου!!
Το χειρότερο όμως με περίμενε στην διαδρομή Ρόσκα - Πάντα Βρέχει.. Πραγματικά λυπόμουν το μηχανάκι. Πολύ άσχημος χωματόδρομος!!
Με τα πολλά το κατέβασα κάτω στο φαράγγι και έβαλα σε μια σακούλα την φωτογραφική, το τρίποδο, το μαγιό και μία πετσέτα και συνέχισα μέσα από το φαράγγι με τα πόδια..
Το μέρος μαγευτικό.. Άξιζε τελικά ο κόπος!
Σε κάποια στιγμή έπρεπε να περάσω μέσα από το ποτάμι για να πάω στην απέναντι πλευρά και να συνεχίσω..
Τα βγάζω όλα στην φόρα λοιπόν, βάζω το μαγιό και συνεχίζω.. (πρέπει να με είδαν πολλά μάτια εκείνη την στιγμή!
)
Και μετά από 20 λεπτά περπάτημα φτάνω επιτέλους στο επίκεντρο της ομορφιάς του Πάντα βρέχει!!
Να λοιπόν γιατί το λένε Πάντα Βρέχει το μέρος!!
Παρόλο που ήταν λιγάκι κρύο το νερό σκέφτηκα ότι δεν θα ξαναέχω την ευκαιρία να βουτήξω εδώ και έτσι μπήκα χωρίς σκέψη για ένα φυσικό υδρομασάζ!
Κάθισα λίγο για να στεγνώσω και ξεκίνησα πάλι για το 20λέπτο της επιστροφής!
Ξαναπερνάμε την όμορφη σιδερένια γέφυρα και παίρνουμε πάλι τον ανήφορο με τον άσχημο χωματόδρομο!
Αρχίζω κανονικά να ανεβαίνω σιγά σιγά..
Θερμοκρασία ανέβαινε, άναβε το βεντιλατέρ, θερμοκρασία κατέβαινε... πρώτη - δευτέρα, πρώτη - δευτέρα..
Περνάω το χωριό Ροσκά και μετά από 5 λεπτά ξαφνικά το μηχανάκι σβήνει. Λέω και εγώ δεν είναι τίποτα.. Μιζάρω, μιζάρω, αλλά τζίφος.. Έτσι κοιτάζω γύρω μου και συνειδητοποιώ ότι είμαι στην μέση του πουθενά πάνω σε έναν δύσβατο χωματόδρομο.. Και αρχίζω και πανικοβάλλομαι!
Με τα πολλά ξαναμιζάρω και βλέπω ένα σωλινάκι από το καρμπυλατέρ να βγάζει βενζίνη.. Εκείνη την ώρα λέω δεν έχω που δεν έχω πολύ βενζίνη για να συνεχίσω χάνω κιόλας, ωραία λέω!!
Βάζω το μηχανάκι στο σταν και συνεχίζω με τα πόδια πιο πάνω για να δω τι υπάρχει.. Για καλή μου τύχη βλέπω 3 μαντριά, 1 σπίτι και ένα εκκλησάκι. Ακατοίκητα όλα, και από ανθρώπους και από ζώα! Παίρνω το μηχανάκι στην ανηφόρα και με τα χίλια ζόρια το ανεβάζω εκεί μπροστά από το σπίτι..
Αρχικά παίρνω τηλέφωνο τον πατέρα μου και μου λέει τι να κοιτάξω και τι να κάνω.. Κάνω ότι μου λέει και τζίφος, δεν παίρνει μπροστά.. Κοιτάζω το ρολόι και βλέπω 7 η ώρα! Γράφω κατευθείαν στο φόρουμ για βοήθεια, μου λέτε και εσείς να κοιτάξω άλλα 5 πραγματάκια αλλά πάλι τίποτα! Αποτέλεσμα να αρχίζει να βραδιάζει και να μην μπορώ να κάνω τίποτα.. Παρατάω το μηχανάκι και αμέσως αναζητώ ρεύμα και νερό.. Για καλή μου τύχη βρίσκω και τα δύο!! Αν και το πρώτο λίγο δύσκολα αλλά το κατάφερα! Μετά στήνω την σκηνή μέσα στην αυλή του παραπάνω σπιτιού, ετοιμάζω να φάω κάτι και πέφτω για ύπνο..
Φτου σου προδότη!
Ευτυχώς ήμουν πολύ κουρασμένος και παρόλο την ανησυχία μου με πήρε κατευθείαν ο ύπνος..
Τέλος 1ης μέρας!
Μια παρένθεση που επιβάλετε να κάνω, ένα τεράστιο ευχαριστώ στον Στέργιο (Phoenix), στον Κώστα (gsmaniac), και στον Πασχάλη (Paschalis) που χωρίς να με ξέρουν από την αρχή με στήριζαν και νοιάζονταν λες και με ήξεραν χρόνια και πραγματικά αυτό με βοήθησε να μου φύγει ένα μεγάλο άγχος εκείνη την στιγμή!
Τελευταία επεξεργασία:
